Obscura: Ακούσαμε το νέο άλμπουμ

March 3, 2025

Εγώ έχω αναφέρει πολλές φορές ότι υπάρχουν μπάντες που δεν απογοητεύουν ρε φίλε. Αυτοί είναι και οι Obscura που μαζί με τους εκπληκτικούς Origin είναι ότι καλύτερο κυκλοφορεί εκεί έξω στο χώρο του τεχνικού Death Metal. Τους έμαθα στο ντεμπούτο τους σε μια εποχή που άκουγα πολύ Death και είχα στην κορυφή των προτιμήσεων μου τα “Symbolic” και “Human”.

Ξαφνικά έπεσε στα χέρια μου το “Retribution” και μάζευα το σαγόνι μου.

Εντάξει λέω, μια αναλαμπή αλλά θα τους ακολουθήσω. Κυκλοφορούν μετά από λίγα χρόνια, 2009 και 2011, τα “Cosmogenesis” και “Omnivium” αντίστοιχα. Τότε αναφωνήσαμε ότι οι Γερμανοί ήρθαν για να μείνουν. Έρχονται μετά τα “Acroasis”, “Diluvium” και “A valediction” και οι Obscura απλά είναι στην κορυφή των προτιμήσεων μου. Η κληρονομιά του Chuck ρε γαμώτο.

Το “A sonication” των Obscura είναι άξιος διάδοχος του “A valediction”

Εδώ δεν έχει εισαγωγές, ούτε ατμοσφαιρικά περάσματα, εδώ απλά έχει τεχνικό Death Metal υψηλής ποιότητας. Τα μαθητούδια του Chuck και σε αυτό το άλμπουμ πραγματοποιούν εκπληκτική δουλειά. Είναι ένα πιο άμεσο άλμπουμ το “A sonication”, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι σε σημεία γίνεται απλοϊκό για τα γούστα μου. Η χρονική πλειονότητα όμως είναι τεχνικό Death Metal με το progressive να οργιάζει. Το “Silver linings” σε κάνει να θες να τα σπάσεις όλα γύρω σου με τα καταιγιστικά riffs και το ανελέητο drumming. Ο Steffen Kummerer στα φωνητικά δίνει τον καλύτερο εαυτό του, ένας από τους καλύτερους ερμηνευτές για το είδος δικαίως. Έχει κάνει θητεία άλλωστε και σε Death DTA όπως και Cynic.

Οι Obscura συνεχίζουν την παράδοση των εξαιρετικών άλμπουμ

Το “Evenfall” μόλις ξεκινάει είναι σαν σε προειδοποιεί ότι εδώ τα πράγματα δεν είναι αστεία και ότι είναι η φυσική συνέχεια του “A valediction” το νέο άλμπουμ. Είναι και το δεύτερο μέρος της τριλογίας άλλωστε. Η Gothenburg σχολή στις μελωδίες συνεχίζεται και εδώ και εμπλέκεται τόσο υπέροχα με την αγάπη τους για τους Death.

Το “In solitude” που ακολουθεί σε συνεπαίρνει με την ορμή του και το δαιμονιώδες riffing. Αυτό είναι και το πιο “Σουηδικό” κομμάτι του άλμπουμ. Η παραγωγή του Nordström σε συνεργασία με τον Kummerer είναι “κρύσταλλο” και δίνει χώρο σε όλα τα μουσικά όργανα. Πάμε για το τέταρτο κομμάτι και ήδη τα προηγούμενα τα έχω ακούσει πολλάκις, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα θαυμάσιο άλμπουμ.

Το άλμπουμ σφύζει από δύναμη, ακρότητα και μελωδία

Το “The prolonging” είναι ένα αρκετά γρήγορο κομμάτι που θα σας θυμίσει τους At the Gates λόγω και της χρονικής περιόδου του κιόλας. Να θυμηθούμε κάτι συνθέσεις σαν “Beyond the good and evil” ή “The burning darkness” από τους Σουηδούς.

Το instrumetal “Beyond the seventh sun” σε πάει κατευθείαν πίσω στην ένδοξη “Human” εποχή του ηγέτη.

Φοβερό κομμάτι με ένα απίστευτο μπάσο που θα σας φέρει στο νου τον Steve DiGiorgio και την τεχνική του στο “Individual thought patterns”. Ένα χάος συμβαίνει στο “Stardust” με διεσπαρμένες μελωδίες και εκρηκτικά riffs όπως και solos. Ένα ταχύτατο κομμάτι με πολλές αλλαγές στο riffing όπως και στο drumming που θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τον Hoglan. Το άλμπουμ εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο που κάθε σύνθεση την ακούς δυο και τρεις φορές. Υπάρχει πολύ υλικό εδώ μέσα για να κατανοήσεις.

“The sun eater” και ομώνυμο κλείνουν τον δίσκο με επιτυχία

Το “The sun eater” “καλπάζει” με περίσσια ακρότητα και η Death Metal παράδοση της Tampa πρωταγωνιστεί. Εδώ δεν έχει πολλές μελωδίες, έχει βάναυσα riffs και κοπάνημα από το rhythm section, όπως και solos της Slayer σχολής. Για μένα από τις καλύτερες συνθέσεις του “A sonication” ξεκάθαρα. Πίσω στις γνωστές μελωδίες του δίσκου με το ομώνυμο κομμάτι, μελωδικά solos και riffs κάνουν πάλι την εμφάνιση τους. Μιλάμε για ένα επικό κλείσιμο του δίσκου με όμορφες μελωδίες από Σουηδία μεριά.

Το “A sonication” είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ

Το έβδομο άλμπουμ των Obscura συνεχίζει την παράδοση των εξαιρετικών δουλειών που μας έχουν συνηθίσει οι Γερμανοί. Δεν έχω κάποιο παράπονο σχετικά με την μουσική που μας προσφέρουν η οποία έχει μπολιαστεί με περισσότερες μελωδίες. Οι Obscura είναι μια σπουδαία μπάντα και σίγουρα γνωρίζουν τι πράττουν. Το “A sonication” αξίζει τον οβολό σας και με το παραπάνω. Παρακάτω σας παραθέτουμε μια περιοδεία που δεν πρέπει να χάσει κανείς που ακούει Death Metal αν περάσει από την Ευρώπη. Εγώ θα το πω ξανά: Μα τι δυναμίτης το “The sun eater”!

Shred Fest(Obscura, Origin, Decrepit Birth, Fractal Universe)

Οι The Cassandra Complex το 1986

Κυριάκος Αθανασιάδης

March 3, 2025

The Cassandra Complex by Ettiene Tordoir — The Cassandra Complex (Photo by Ettiene Tordoir)

Το Leeds της Μεγάλης Βρετανίας είναι η γενέτειρα των The Cassandra Complex, μιας μπάντας-ορισμό του μουσικού “χαμαιλέοντα”. Γενικά είναι μια πολύ όμορφη πόλη με πλούσια ιστορία σχετικά με το punk και το postpunk από τα τέλη της δεκαετίας του ’70. Βέβαια, το επισκίαζαν οι τρομερά δραστήριες σκηνές των Manchester, Liverpool, Sheffield, Bristol και Λονδίνου φυσικά. Για παράδειγμα το Manchester είχε την Factory Records και πολλά studios, κάτι στο οποίο “έχανε” το Leeds. Έτσι τα περισσότερα συμβόλαια για μπάντες έρχονταν έξω από το Leeds. Για παράδειγμα εταιρείες όπως Mute Down του Λονδίνου και Fast Product του Εδιμβούργου.

Οι μπάντες του Leeds

Οι Soft Cell και οι Gang of Four ήταν από τις πιο γνωστές μπάντες που ξεκίνησαν από την πόλη του Leeds, αρκετά πιο νωρίς από τους The Cassandra Complex. Οι τελευταίοι κυκλοφόρησαν το “Grenade” το 1986, ενώ οι Gang of Four βγήκαν στον “κουρμπέτι” το 1976. Μάλιστα οι Gang of Four θα πραγματοποιήσουν και αποχαιρετιστήρια περιοδεία φέτος.

Αν τους πετύχετε κάπου καλό είναι να πάτε αν σας αρέσει το ποιοτικό Post Punk.

Τώρα τι άλλαξαν οι Gang of Four στο punk και το post punk είναι μεγάλη ιστορία που θέλει ξεχωριστό άρθρο. Να πούμε εν συντομία ότι όταν σε αναφέρουν ως επιρροή καλλιτέχνες όπως ο Michael Stipe των R.E.M., ο Flea των RHCP και ο Buzz Osborne των The Melvins, μάλλον έχεις κάνει εξαιρετική δουλειά για πενήντα χρόνια.

Άλλη μια μπάντα που αξίζει να ψάξετε, πριν προχωρήσουμε στο ντεμπούτο των The Cassandra Complex, είναι οι Soft Cell. Ένα σχήμα που έπαιζε synth pop από τα καλύτερα της εποχής και ξεκίνησε από τα τέλη των seventies. Θα πρότεινα να τσεκάρετε τα “The art of falling apart” και “This last night in sodom”.

Οι The Cassandra Complex από το Leeds

Το “Grenade” είναι από τα καλύτερα ντεμπούτο στο χώρο του postpunk και punk γενικά. Είναι ένα άλμπουμ που περιέχει τα πάντα, όπως και το πρώτο κομμάτι που έγραψε για την μπάντα ο Rodney. Το “March” είναι ένα ξεκάθαρα punk κομμάτι “γέννημα θρέμμα” Μεγάλης Βρετανίας και ήταν η πρώτη σύνθεση της μπάντας.

Το “Grenade” ήταν η καλύτερη αρχή για τους The Cassandra Complex

Το “March” είναι ένα οργισμένο, επαναστατικό κομμάτι που η ιδέα να γραφτεί ήρθε όταν γινόταν μια πορεία στο δρόμο έξω από το studio. Ήταν μια πορεία που καλείται στην Μεγάλη Βρετανία Right to work. Ουσιαστικά είναι μια πορεία πολιτών που είναι άνεργοι και διαμαρτύρονται ενάντια στην κυβέρνηση που δεν έχουν την ευκαιρία να δουλέψουν. Στο ίδιο μοτίβο σύνθεσης ήταν και το “Wonderworld” που είναι επηρεασμένο από τους The Ramones ξεκάθαρα.

Η αλλαγή για τους The Cassandra Complex

Μπορεί τα δυο πρώτα κομμάτια να ήταν αγνές punk συνθέσεις, όμως τα “Presents” και “Pickup” ήταν η αρχή της μπάντας για την postpunk κατεύθυνση που θα ακολουθούσαν. Τα φωνητικά του Rodney Orpheus προσανατολίστηκαν προς το Goth περισσότερο και οι επιρροές από Kraftwerk έκαναν την εμφάνιση τους. Να φανταστείτε ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι εξαιρετικά πρώιμο και όμως πούλησαν 20000 αντίτυπα έχοντας την βοήθεια μιας μικρής εταιρείας. Θα το ονόμαζα άθλο εγώ.

Λίγο πρώιμο Industrial δεν έβλαψε

Το “Pick up” από την άλλη θα μπορούσες να το πεις ως πρώιμο Industrial με το post punk να κυριαρχεί. Ο τρόπος που χρησιμοποιεί τις κιθάρες ο Andy Booth και οι περίεργοι ήχοι του Paul Dillon με τα πλήκτρα δημιουργούσαν ήδη επανάσταση από το ντεμπούτο. Αν και τα πλήκτρα λοξοκοίταζαν και προς The Doors μεριά.

Το “Grenade” δεν ήταν ορόσημο μόνο για τους The Cassandra Complex

Το ντεμπούτο τους δημιούργησε σχολή μιας και είχε επιρροές από The Ramones, Joy Division και Kraftwerk που ουσιαστικά έστρωσαν τον δρόμο για την επιτυχία των The Cassandra Complex. Ακούστε το “Power” και θα καταλάβετε με τι έχουμε να κάνουμε ήδη από το ντεμπούτο μιας μπάντας από μια ουσιαστικά περιφερειακή πόλη της Μεγάλης Βρετανίας. Προσωπικά τον λατρεύω τον ήχο αυτού του άλμπουμ γιατί σε πάει κατευθείαν πίσω στα eighties. Αυτός ο παραδοσιακός ήχος στα πλήκτρα του Dillon με την Goth χροιά του Orpheus και τις punk κιθάρες του Booth δημιούργησαν ένα πολύ αγαπημένο μου ντεμπούτο.

Το κομμάτι που έθεσε τις βάσεις για τους The Cassandra Complex

Το “Helen earth (Report from the back)” είναι το κομμάτι που έδειξε την μετέπειτα κατεύθυνση των The Cassandra Complex. Ένα μαγευτικά ατμοσφαιρικό κομμάτι που θα ήθελαν πολύ να είχαν γράψει οι Depeche Mode. Ο Orpheus είναι απίστευτος εδώ με μια ερμηνεία σκέτη ψυχεδέλεια. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι κιθάρες με τα πλήκτρα θυμίζουν έντονα The Doors. Εν τω μεταξύ θα ρώταγα πολύ εύκολα τον Αρχηγό αν έχει επηρεαστεί από αυτή την σύνθεση(τον Carl McCoy των Fields of the Nephilm ντε!).

Ένα άλμπουμ με ιδανικό τέλος για τους The Cassandra Complex

Οι “παιχνιδιάρες” κιθάρες στο “Prairie bitch” και τα περίεργα φωνητικά του Orpheus δημιουργούν ένα post punk/goth κομμάτι που ακούγεται πολύ ευχάριστα. Αν και ο νους σου, κακά τα ψέμματα, είναι στη μαγεία του προηγούμενου. Το “Motherad” που ακολουθεί, είναι και το τελευταίο άσμα μιας πραγματικά σπουδαίας και επιδραστικής δουλειάς για τον χώρο. Κινείται στο ίδιο μοτίβο με το προηγούμενο με περίεργες κιθάρες γεμάτες έμπνευση και πλήκτρα που δημιουργούν τον κατάλληλο ρυθμό. Ένα κομμάτι που καταδεικνύει την αγάπη τους για τους Joy Division αλλά και για τους Kraftwerk, όπως και για τα soundtrack.

Οι The Cassandra Complex και η σημασία τους

Αυτά τα αλάνια από το Leeds της Μεγάλης Βρετανίας, ξεκίνησαν από Punk και δημιούργησαν σχολή για το Postpunk. Διαμόρφωσαν μια μουσική προσωπικότητα πολύ γρήγορα χρησιμοποιώντας με ευφυΐα τις επιρροές τους. Εγώ προτίμησα να αναφέρω το ντεμπούτο γιατί θεωρώ ότι δημιούργησε τον ορίζοντα για την διαφαινόμενη επιτυχία τους. Rodney, Paul και Andy σας ευχαριστούμε για όλα αυτά τα χρόνια προσφοράς και περιμένουμε τα επόμενα!

Εμφάνιση που δεν χάνεται!

Οι The Cassandra Complex θα εμφανιστούν στις 23 Μαρτίου 2025 στο AUX Club στην Αθήνα. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να “αλιεύσετε” στην agenda μας.

Grima: Ακούσαμε το “Nightside”

Κυριάκος Αθανασιάδης

March 3, 2025

Οι Grima κυκλοφόρησαν νέο άλμπουμ πριν λίγες ημέρες και έχουμε στήσει γλέντι οι οπαδοί του ατμοσφαιρικού Black Metal. Εγώ τους γνωρίζω από την εποχή που είχαν κυκλοφορήσει το συγκλονιστικό “Tales of the enchanted woods” που πραγματικά ήταν από τα καλύτερα άλμπουμ που είχα ακούσει εκείνη την χρονιά. Άλλο πολύ αγαπημένο άλμπουμ είναι το “Rotten garden” φυσικά, μεγάλος δίσκος με στιγμές που δύσκολα δεν πατάς το repeat. Έχουν αφήσει το “στίγμα” τους στην σκηνή τα τελευταία χρόνια και όχι αδίκως.

Οι Grima κατάγονται από το Krasnoyarsk

Το Krasnoyarsk είναι μια βιομηχανική πόλη που βρίσκεται πάνω από τα σύνορα με την Μογγολία. Οι χειμώνες είναι απίστευτα ψυχροί και σε συνδυασμό με το σκότος και τις εκτενείς δασικές περιοχές συνθέτουν ένα μαγευτικό σκηνικό. Έτσι λοιπόν οι Grima δεν μπορούσαν να αντισταθούν μπροστά σε αυτές τις ακραίες συνθήκες και να συνθέσουν δίσκους όπως το απίστευτο “Tales of the enchanted woods” ας πούμε. Ψυχρό black metal βυθισμένο μέσα στο σκότος των Σιβηρικών τοπίων, ωραία πράγματα, τι να λέμε τώρα!

Το “Nightside” συνεχίζει την παράδοση για τους Grima

Οι Grima κυκλοφόρησαν το “Nightside” πριν λίγες ημέρες και ήμουν πολύ περίεργος τι θα ακούσω σχετικά. Βλέπετε, είμαι οπαδός του δεύτερου δίσκου ξεκάθαρα, άρα ήθελα να δω αν με “κερδίσει”. Εν τω μεταξύ, μπλε και μαύρα χρώματα, η λέξη “Nightside” μέσα και ο νους μου κατευθείαν στο “In the nightside eclipse” του “Αυτοκράτορα”. Αδυναμίες, μην δίνετε σημασία. Μπαίνει η εισαγωγή και κατευθείαν σε πετάει στο σκοτάδι. Το “Beyond the black horizon” μας δείχνει την αγάπη τους για τους Bathory. Το αρχικό riff είναι βγαλμένο από τις “χρυσές” εποχές του Quorthon. Η χρήση του ακορντεόν ταιριάζει εξαιρετικά με τα “παγωμένα” riffs. Να σημειώσουμε ότι είναι και πανέμορφο videoclip.

Το “Nightside” καταφέρνει να σε “ταξιδέψει”

Το “Flight of the silver storm” είναι απίστευτη σύνθεση που “παίζει” να την είχα στο repeat για αρκετή ώρα. Τα επικά riffs σε συνδυασμό με την ατμόσφαιρα σε παραπέμπουν στην αγάπη τους για το συμφωνικό Doom Metal. Η έναρξη του εύκολα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από Doom Metal μπάντα. Εκεί που θα σταθώ πάλι είναι πως καταφέρνουν να μεταδίδουν την μουσική τους οπτικοακουστικά. Χάζευα σαν τον χάνο το εκπληκτικό video clip που έχουν “γυρίσει” στα παγωμένα τοπία της Σιβηρίας. Άλλο να σας τα περιγράφω και άλλο να τα χαζεύετε.

Οι Grima γνωρίζουν σε ποια παράδοση να “πατήσουν”

Αυτό φαίνεται σε μεγάλο βαθμό στο “Skull gatherers”, μια σύνθεση “οδηγό” για το άλμπουμ μαζί με την προηγούμενη σύνθεση. Το μεγάλο τους όπλο είναι η αγάπη τους για την κληρονομιά που άφησε ο Quorthon αλλά και ο θαυμασμός τους για την γοητεία που εκπέμπει η φύση τους. Τα παγωμένα τοπία της Σιβηρίας είναι ένα ισχυρό πλεονέκτημα για την μπάντα να ξεχωρίζει, όπως έκαναν κάποτε οι Immortal με το “Battles in the north”. Μουσικά μπορεί να έχουν τους Bathory στο κάδρο, αλλά αυτές τις επιρροές τις έχουν φιλτράρει έξυπνα. Το προσωπικό τους στυλ είναι κυρίαρχο σε όλο το άλμπουμ.

Το άλμπουμ δεν έχει αδύναμες στιγμές

Το “Nightside” δεν είναι “Tales of the enchanted woods”, δηλαδή δεν μου προκαλεί αυτό το σοκ. Έχει την δίκη του μουσική “ταυτότητα” το “Nightside” με την χρήση του ακορντεόν να σε πηγαίνει σε περιοχές που δραστηριοποιούνται οι Arcturus και οι δικοί μας Aenaon. Το “Impending death premonition” είναι ένα κομμάτι γεμάτο blastbeat και θυελλώδη ψυχρά riffs, μια σύνθεση που σε βάζει μέσα στην τέλεια καταιγίδα. Λατρεία το σημείο στο 2:26 με τις χαλαρές ακουστικές κιθάρες. Εδώ παρατηρούμε και κάποια στοιχεία από progressive, κάτι που ίσως σας φέρει στο νου τους παλιούς Borknagar, της εποχής “The olden domain”.

Το “Nightside” είναι ένα άλμπουμ που θέλει αρκετά ακούσματα

Η ομώνυμη σύνθεση είναι από τις αγαπημένες μου ξεκάθαρα. Μια μαγευτική ωδή προς την υπέρμετρα γοητευτική φύση της Σιβηρίας. Ένα κομμάτι με αρκετές αλλαγές στις ταχύτητες και μελωδίες κατευθείαν βγαλμένες από τα αχανή σκοτεινά δάση του τόπου τους. Αν κάποιος με ρωτούσε ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι του άλμπουμ, θα του ανέφερα κατευθείαν το ομώνυμο.

Ένα φανταστικά πολυποίκιλο κομμάτι που σε “κερδίζει” κατευθείαν που στο τέλος απλά σε έχει αφήσει “παγωτό”.

Μόνο με τον τίτλο που φέρει το “Where we are lost” σε βάζει να προσπαθήσεις να φανταστείς πως είναι να είσαι χαμένος σε ανεξερεύνητα τοπία της Σιβηρίας όπως η θάλασσα του Κάρα με τα πολυάριθμα νησιά της. Μια σύνθεση που στο 4:15 δείχνουν οι Ρώσσοι την αγάπη τους προς το Νορβηγικό Black Metal.

Το “Nightside” φτάνει στο τέλος του, αλλά εσύ δεν θες να σταματήσει

Οι Grima, όσο το άλμπουμ προχωράει και φτάνει προς την δύση του, έχουν καταφέρει να “αγκιστρώσουν” τον ακροατή στην διαφορετικότητα της μουσικής τους. Το “Curse of the void” είναι ένα ακόμα πανέμορφο κομμάτι με πολλές αλλαγές κυρίως στην ταχύτητα. Τα καταιγιστικά riffs τους εναλλάσσονται με μελαγχολικά διαλείμματα και αυτό σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον.

Οι Grima σε ξεναγούν σε ανεξερεύνητους ομιχλώδεις τόπους της πατρίδας τους.

Πραγματικά, χαίρομαι τόσο πολύ που έχουν πάρει στοιχεία από τους παλιούς Borknagar. Τα χρησιμοποιούν με μεγάλη επιτυχία και “εκτοξεύουν” την μουσική τους. Το “Mist and fog” είναι όνομα και πράγμα. Οι Grima σε ξεναγούν σε ανεξερεύνητους ομιχλώδεις τόπους της πατρίδας τους. Ξεκινάει με ατμόσφαιρα που σε “πνίγει” με τον mid tempo ρυθμό και τα brutal φωνητικά. Εξαιρετικό κομμάτι που έμεινε στο repeat μέχρι να το καταλάβω με τις αλλαγές του.

Οι Grima κυκλοφόρησαν μια υπέροχη δουλειά

Δεν με απογοήτευσαν οι Grima ούτε για αστείο με το “Nightside”. Μιλάμε για ένα άλμπουμ το οποίο είναι καταδικασμένο να ξεχωρίζει με τα στοιχεία που κουβαλάει. Οι Ρώσοι κατάφεραν για άλλη μια φορά να ενώσουν το σκότος με την απέραντη και γοητευτική φύση της Σιβηρίας με έναν τρόπο που μόνο αυτοί γνωρίζουν να πράττουν τόσο καλά.

Killswitch Engage: Ακούσαμε το νέο άλμπουμ

Κυριάκος Αθανασιάδης

March 2, 2025

Είμαι λάτρης του Metalcore, όπως και ότι μια από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες είναι οι Earth Crisis σχετικά με το αγνό Hard Core. Τους Killswitch Engage τους παρακολούθησα live το 2010 στο Graspop Metal Meeting στο Βέλγιο, όμως δεν ήταν αυτοί η αφορμή για να βρεθώ να ακούω Metalcore. Αφορμή στάθηκε η εισβολή μου στο χάος που προκάλεσαν την ίδια ημέρα οι As I Lay Dying.

Η συνέχεια γνωστή

Από τότε ξεκίνησα να ακούω συνέχεια Killswitch Engage, Calban, God Forbid, Hatebreed, Shadows Fall και πάει λέγοντας. Χωρίς βέβαια να παραμερίσω άλλα είδη της αγαπημένης μας μουσικής. Οι Killswitch Engage ήταν μια συνήθεια από εκεί και πέρα, αφήστε που στην τότε εμφάνιση τους έπαιξαν και το “Holy diver” του DIO και γούσταρα ακόμα περισσότερο. Πάμε όμως στη σημερινή εποχή και την κυκλοφορία του “This consequence”.

Το “This consequence” είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ για τους Killswitch Engage

Οι Killswitch Engage έχουν μεγάλη και σημαντική ιστορία, πλάκα πλάκα υπάρχουν από το 1999, δεν είναι και λίγα τα χρόνια. Η επιρροή τους πάνω σε άλλες νεότερες μπάντες, τεράστια. Αν ξεκινήσουμε να μιλάμε για την σημασία του ντεμπούτου τους ή αυτή των “The and of heartache”, “As daylight dies” ή το “Alive or just breathing”, θα γράφουμε μέχρι αύριο. Το “This consequence” είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ, ένα σκαλοπάτι κάτω από τα προαναφερθέντα όμως. Αυτά δεν κυκλοφορούν ξανά, είχαν τον αντίκτυπο τους στη σκηνή, πάει, τελείωσε. Η παρέα του Mike D’Antonio μας πρόσφερε άλλο ένα υπέροχο άλμπουμ καλοπαιγμένου Metalcore όπως αυτή γνωρίζει και μας έμαθε.

Οι Killswitch Engage πάντα αγαπούσαν το παραδοσιακό Heavy Metal

Όπως και οι Hatebreed το παραδοσιακό Thrash Metal να προσθέσουμε. Με το που ακούς το πρώτο κομμάτι “Abandon us” έχεις μια “καθαρή” Metalcore σύνθεση με ένα υπέροχο heavy metal solo. Το “Discordant nation” είναι ένα πολύ γρήγορο κομμάτι οργισμένο με εξαιρετικά φωνητικά από τον Jesse Leach και τεχνικό drumming από τον Justin Foley. Μελωδικά και επιθετικά περάσματα εναλλάσσονται αριστοτεχνικά. Άλλωστε είναι μάστορες σε αυτά οι Killswitch Engage.

Το “Aftermath” ξεκινάει μελωδικά και αργότερα “πέφτει ξύλο” με γρήγορα thrashy riffs. Το “Forever aligned” ήταν το πρώτο single του “This consequence” και πως να μην είναι τέτοια κομματάρα που είναι. Ένα κομμάτι επιθετικό με εξαιρετικά brutal και “καθαρά” φωνητικά. Το “I believe”, για αρχή να αναφέρουμε ότι είναι ένα τέλειο video clip. Επίσης είναι ένα ακόμη εξαιρετικό δείγμα Metalcore που φέρει τον χαρακτήρα των Killswitch Engage.

Το “This consequence” συνεχίζει να προσφέρει Metalcore υψηλής ποιότητας

Οι Killswitch Engage γνωρίζουν τι να κάνουν για να προσφέρουν αυτό που θέλει ένας απαιτητικός Metalcore ακροατής. Με συνθέσεις όπως το “Where it dies” τα καταφέρνουν μια χαρά και πολύ εύκολα. Σε αυτό το κομμάτι πήγαν και μια βόλτα προς την “…And justice for all” εποχή των Metallica. Το “Collusion” έχει γίνει και αυτό videoclip, ένα κομμάτι πού έχει όμορφες μελωδίες που “παντρεύονται” με την επιθετικότητα τέλεια. Ο Jesse πραγματοποιεί υπέροχες ερμηνείες, ίσως από τις καλύτερες του τελευταία.

Το άλμπουμ φτάνει στο τέλος του χωρίς skip

Το “The fall of us” είναι ένα κομμάτι με υψηλές ταχύτητες και riffs που σε κάποια φάση θυμίζουν και λίγο το Death Metal της Tampa. Είναι από τα πιο επιθετικά κομμάτια του άλμπουμ και γενικά των τελευταίων δίσκων. Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου μαζί με το “Discordant nation” ξεκάθαρα. Το “Broken glass” είναι μια mid tempo σύνθεση με εναλλαγές στις ταχύτητες και στα φωνητικά. Τα μελωδικά περάσματα όταν ερμηνεύεται το refrain είναι όλα τα λεφτά. Το “Requiem” είναι ότι πρέπει για το τέλος του δίσκου, μιας και μαζεύει ότι έχει παιχτεί μέσα στο άλμπουμ σε μια σύνθεση.

Το “This consequence” των Killswitch Engage σε “ταξιδεύει” είκοσι χρόνια πριν

Είναι ένα άλμπουμ γεμάτο νοσταλγία για μια εποχή που έχει σχεδόν περάσει. Τότε που ξεπετάχτηκαν όλες οι μπάντες που συνδύασαν τα μελωδικά περάσματα του Σουηδικού Death metal με το Αμερικάνικο Hard Core. Κάποιες άλλες όπως οι Killswitch Engage πήραν τις μελωδίες από το Heavy Metal της Μεγάλης Βρετανίας, κάποιες άλλες από το Bay Area και πάει λέγοντας. Εν κατακλείδι, το “This consequence” είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ και θα ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό Metalcore οπαδό.

Tango Mangalore: 9 άσματα τρόμου

Κυριάκος Αθανασιάδης

March 2, 2025

Για το one man project Tango Mangalore δεν είχαμε μιλήσει ποτέ, έφτασε ο καιρός όμως. Όπως είχαμε ενημερώσει πριν λίγο καιρό οι θρυλικοί Clan of Xymox θα εμφανιστούν στο Temple στην Αθήνα στα τέλη Μαρτίου. Όσες πληροφορίες χρειάζεστε για αυτό το σημαντικό event μπορείτε να βρείτε στην agenda μας. Τα έχουμε πει για τους Clan of Xymox αναλυτικά εδώ πριν λίγο καιρό, στην παρέα τους όμως προστέθηκαν και το project Tango Mangalore. Ένα noir darkwave project με επιρροές μέχρι και από Dead Can Dance. Σχετικά πρόσφατα κυκλοφόρησαν το “re-VaMp”, ένα άλμπουμ που το ακούω συνέχεια τις τελευταίες ημέρες.

Ένας ξεχωριστός δίσκος για τουςTango Mangalore

Το “re-VaMp” είναι ένα postpunk/darkwave μουσικό “ταξίδι” με εννιά κομμάτια που ουσιαστικά είναι της παλιάς σχολής του είδους. Είναι προορισμένο για τους λάτρεις της σκηνής της δεκαετίας του ’80 και όχι μόνο. Το άλμπουμ αυτό όπως και το “Dear shore” έχει αυτή την απειλητική και σκοτεινή ατμόσφαιρα που κυριαρχεί σε αυτό το project. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εφιαλτικά παιχνιδιάρικη και απόκοσμη με φωνητικά που σε βυθίζουν στον κόσμο της μουσικής τους. Σίγουρα θα σας φέρουν στο νου πολλούς της σκηνής, όμως ένα χαρακτηριστικό που έχουν και ορίζει ουσιαστικά την ταυτότητα τους είναι ο τρόπος που μεταδίδουν τον coldwave ρυθμό τους. Συνθέσεις όπως “Fictitius malady” και “Wry observer” σε βάζουν πολύ άνετα στο κλίμα τους.

Η απόκοσμη διάθεση των Tango Mangalore

Τα ουρλιαχτά που ακούγονται στο background του “Kelp of discontent” είναι ίσως ότι πιο εξωστρεφές άκουσα σε αυτό το άλμπουμ. όπως φυσικά και το “Tango de ultratumba” που το πιάνο θα σας φέρει στο νου την Ισπανική παράδοση και μπορεί και Έλληνες συνθέτες. Μια σύνθεση περίεργη και συνάμα τρομερά καινοτόμα, που αν διέκρινα σωστά υπάρχει μια μετάδοση παράνοιας προς τον ακροατή.

Η εφιαλτική εισαγωγή και η σπουδαία συνέχεια

Το “Seance (for the dearly departed)” μου έφερε στο μυαλό τους αγαπημένους μου Elend. Αυτή την μακάβρια ατμόσφαιρα της απόγνωσης και του θανάτου. Το ομώνυμο και το “Adio capitan” είναι χαρακτηριστικές συνθέσεις του άλμπουμ που φέρουν την προσωπική “σφραγίδα” του καλλιτέχνη. Ένας καλλιτέχνης που έχει βαθιά επίγνωση της post punk και Darkwave σκηνής που όμως έχει πραγματοποιήσει μια εξαιρετική προσωπική δουλειά. Έχει απορροφήσει επιρροές από τεράστιες μπάντες του χώρου, τις έχει φιλτράρει και το αποτέλεσμα είναι η ξεχωριστή φύση του “re-VaMp”. Αν το “Dear shore” ήταν από τα πιο ώριμα άλμπουμ για αυτό το project, αυτό εδώ έχει ίσως την πιο ισχυρή προσωπικότητα τους.

Το “re-vaMp” των Tango Mangalore είναι ένας δίσκος που ξεχωρίζει από τον σωρό

Μπορούμε να φανταστούμε ότι βλέπουμε μια noir ταινία με vampire περιεχόμενο και το soundtrack να είναι το περιεχόμενο του “re-vaMp”. Οι ήχοι που βγαίνουν από διάφορα πνευστά (κατά πάσα πιθανότητα) όπως στο “Adio capitan!” τους προσφέρουν αυτό το προσωπικό στίγμα που όταν το ακούσεις κάπου το κομμάτι, θα πεις αυτό είναι Tango Mangalore.

Είναι πανέξυπνος ο τρόπος που χρησιμοποιούν τα διάφορα μουσικά όργανα και τα έχουν ενσωματώσει πάνω στην Darkwave και post punk αισθητική. Τα επίτηδες χαμηλά και αφηγηματικά φωνητικά σε “ταξιδεύουν” στις σελίδες ενός μυθιστορήματος εφιαλτικής και παρανοϊκής αισθητικής. Στα “The promenade” και “Thelema” αυτά τα χαρακτηριστικά είναι πολύ εμφανή.

Οι Tango Mangalore είναι ένα ταξίδι στο χρόνο

Ένα project με πολλούς και διαφορετικούς ήχους δοσμένους μέσα από την αισθητική του post punk όπως αυτή ήταν στη δεκαετία του ’80, έτσι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την μουσική των Tango Mangalore. Το σκότος, η παράνοια, ο εφιάλτης και η απόγνωση μέσα από τις συνθέσεις τους συνεπαίρνουν και τον πιο δύσκολο ακροατή σε αυτή την art noir ατμόσφαιρα που δημιουργούν με επιτυχία ομολογουμένως. Είμαι πολύ περίεργος να δούμε τι θα παρουσιαστεί από αυτό το project στο Temple στα τέλη Μαρτίου πριν βγουν οι Clan of Xymox. Το ίδιο και εσείς πιστεύω.

Brainstorm: Ακούσαμε το νέο άλμπουμ

Κυριάκος Αθανασιάδης

March 2, 2025

Δίπλα στους Brainstorm θα έβαζα πολύ εύκολα τρεις λέξεις. Μεράκι, αγάπη και τιμιότητα για αυτό που κάνουν 35 συναπτά έτη τώρα. Μια μπάντα που την γνώρισα από την κυκλοφορία του αριστουργήματος που ονομάζεται “Unholy” και συνέχισα να την ακολουθώ μέχρι και τώρα. Καμία απογοήτευση δεν με έχει “κεράσει”, παρά μόνο πολύ αξιόλογους δίσκους μέχρι και “διαμάντια”. Μεγάλες δουλειές τα “Ambiguity”, “Metus mortis” και “Soul temptation” τι να λέμε τώρα! Το τελευταίο τους άλμπουμ ήταν στο επίπεδο αυτών, το “Wall of skulls” τηρεί όλα τα κριτήρια για μια θέση δίπλα σε αυτούς τους “κολοσσούς”. Έχει μέσα τα πάντα που χρειάζεται ένας οπαδός του σύγχρονου Heavy/Power Metal. Ας προχωρήσουμε όμως στον διάδοχο του, το “Plague of rats”.

Το “Plague of rats” είναι ένα ακόμα σπουδαίο άλμπουμ για την καριέρα των Brainstorm

Είναι μια δουλειά που μπορείς να την ακούς χωρίς σταματημό, είναι ένα Heavy/Power Metal μεγαλείο με πολλές συγκινητικές στιγμές ανάμεσα. Τα έχει όλα από ποικιλία riffs μέχρι σοβαρά και χαρακτηριστικά για το είδος φωνητικά που σε βάζουν να πατάς repeat για την κάθε σύνθεση. Αυτό δεν είναι ενθουσιασμός, την μπάντα την ξέρω καλά όλα αυτά τα χρόνια και εδώ πάλι μας προσφέρουν έναν εκπληκτικό δίσκο. Έναν δίσκο άξιο διάδοχο του “Wall of skulls”.

Οι Brainstorm με το “Beyond enemy lines” κερδίζουν τον ακροατή αμέσως

Το δεύτερο κομμάτι του “Plague of rats” σε στέλνει αδιάβαστο με το πρώτο λεπτό. Ένα επικό κομμάτι με δυναμικά riffs από τους Torsten Ihlenfeld και Milan Loncaric. Η “ατσάλινη” φωνή του Andy B. Franck για άλλη μια φορά προσδίδει μια χαρισματική ερμηνεία στο κομμάτι. Πάμε στο “Garuda(Eater of snakes)”, μια σύνθεση που προδίδει την αγάπη των Brainstorm για τον πολιτισμό και την μυθολογία της Ινδίας. Ένα απλοϊκό αλλά δυναμικό κομμάτι που θα σας φέρει στο νου το “Soul temptation” λόγω θεματολογίας κυρίως.

Το “Plague of rats” συνεχίζει ακάθεκτο

Το “False memories” μετά την “καταιγίδα” του “Garuda(Eater of snakes)”, είναι ότι πρέπει για την συνέχεια μιας διαφαινόμενης δισκάρας. Ένα up tempo κομμάτι που “διαλύει” τα πάντα στο διάβα του. Κιθάρες “ξυράφια”, rhythm section που “τσακίζει” και μια φωνάρα ιδανική συνθέτουν ένα κομμάτι που σου “μένει”.

Το “The Shepherd Girl (Gitavoginda)” είναι άλλη μια κορυφαία σύνθεση του άλμπουμ

που έχει ένα refrain που δύσκολα ξεχνάς, όπως για μια ακόμη φορά σπουδαία κιθαριστική δουλειά. Τα “Your soul that lingers in me”, “Masquerade conspiracy” και “From hell” είναι κομμάτια που συνεχίζουν ομαλά την ροή του δίσκου. Στο πρώτο έχουμε την συμμετοχή της Elina Siirala των Leave’s Eyes και Alien Nation. Μια συμμετοχή που πολλοί πριν ακούσουν τον κομμάτι θα νόμιζαν ότι ήταν μπαλάντα.

Οι Brainstorm απλά ξέρουν τι να προσφέρουν και να πετύχουν

Τα “Masquerade conspiracy” και “From hell” θα σας πάνε στην αγάπη των Brainstorm για τους Judas Priest σε δυο up tempo συνθέσεις που ακούγονται πολύ ευχάριστα. Εδώ συνεχίζουμε να λέμε ότι ο Andy B. Franck είναι ο άνθρωπος τους πίσω από το μικρόφωνο. Στο δεύτερο να σημειώσουμε ότι συμμετέχει ο Alexander Krull των Leaves Eyes/Atrocity με κάποια brutal φωνητικά. Δισολίες δίνουν και παίρνουν και σε αυτό το κομμάτι. Το “Plague of rats” “τρέχει” εξαιρετικά μέχρι τώρα. Το “The dark of night” έχει απλά κολλητικές μελωδίες και επικό refrain που το σιγοτραγουδάς με την πρώτη ακρόαση. Ένα ακόμα διαφορετικό κομμάτι σε ένα πραγματικά πλούσιο άλμπουμ με όλη την σημασία της λέξης.

Οι δυο τελευταίες συνθέσεις “όλα τα λεφτά”

Το “Crawling” είναι ένα mid tempo κομμάτι που μου άρεσε αρκετά λόγω του κολλητικού του ρυθμού, μου έφερε στο νου και λίγο από Dynazty (άλλη αδυναμία από εκεί). Μια σύνθεση που θα την ακούσεις ξανά και ξανά. Το “Curtains fall” ως τελευταίο κομμάτι είναι η “καταιγίδα” που χρειαζόμασταν για να τελειώσει επιβλητικά ένα σπουδαίο άλμπουμ.

Για αυτό οι Brainstorm είναι από τις κορυφαίες μπάντες του είδους

Οι Brainstorm έχουν μείνει πιστοί στις ρίζες τους από την αρχή της καριέρας τους και βρίσκουν τα σημεία που θέλουν να εξελιχθούν χωρίς να αλλοιώνουν την ταυτότητα τους. Συνεχίζουν με αγάπη, μεράκι και τιμιότητα αυτό που ξέρουν καλύτερα, να προσφέρουν ανόθευτο Heavy Metal στον ακροατή. Το “Plague of rats” είναι ένα πραγματικά ουσιώδες και μεγίστης σημασίας άλμπουμ. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους Brainstorm για αυτή την δουλειά και όχι μόνο.

Avantasia: Ακούσαμε το νέο άλμπουμ

Κυριάκος Αθανασιάδης

March 2, 2025

Μεγάλη αγάπη οι Avantasia. Δεν σας κρύβω ότι στεναχωρήθηκα που οι αγαπημένοι μου Edguy μπήκαν στον “πάγο”.

Η πρώτη μπάντα του Tobias Sammet πραγματοποίησε μια σπουδαία καριέρα

μέχρι και το “Space Police (Defenders of the Crown)”. Το τελευταίο τους άλμπουμ ήταν μια ανάκαμψη μετά από μια σειρά μέτριων δίσκων όπως ήταν τα “Rocket ride”, “Tinnitus sanctus” και “Age of the joker”. Ένα σχήμα που έχει κυκλοφορήσει “Vain glory opera”, “Theater of salvation”, “The savage poetry”, “Mandrake” και “Hellfire club” δεν μπαίνει στην αναμονή έτσι απλά. Γκρινιάζω εντάξει, ο Tobias σίγουρα με τους Avantasia έχει τρελά ζόρια σε χρονικά περιθώρια και δεν μπορεί να αφοσιωθεί και εκεί. Μην ξεχνάμε ότι είναι ένα τεράστιο project που για να ηχογραφήσουν και να κυκλοφορήσουν άλμπουμ, αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Για περιοδεία δεν το συζητάμε, τρελά logistics.

Avantasia, μια μπάντα “όνειρο” για τον Tobias

Έχω διαβάσει την ιστορία των Avantasia και τι προσπάθειες πραγματοποίησε ο Sammet για να φτάσει εδώ, στην κορυφή. Ο Γερμανός από την Fulda του Hesse, ξόδεψε πάρα πολλά χρήματα και έκανε μεγάλες προσπάθειες χρονικά. Μην ξεχνάμε ότι όταν δούλευε πάνω στον πρώτο δίσκο των Avantasia, ταυτόχρονα εργαζόταν πάνω στην επαναηχογράφηση του “Savage poetry” των Edguy.

Για το “The Metal Opera”, ο Tobias ξύπνησε ένα πρωί και είπε δεν δημιουργώ το “Keeper of the seven keys” του millenium;

Τα δυο πρώτα “Metal Opera” των Avantasia είναι τα “Keeper of the seven keys” της νέας χιλιετίας. Είναι ο άνθρωπος που έβαλε μυαλό στον Kiske και τον επανέφερε στη σκληρή μουσική άλλωστε. Με πολύ κόπο και χρήμα έφερε στην μπάντα για συνεργασία τεράστιους μουσικούς.

Μεγάλα ονόματα στα δυο πρώτα άλμπουμ των Avantasia, όχι τυχαία

Ο Tobias για τις ανάγκες του project κουβάλησε ονόματα όπως David DeFeis, Sharon Den Adel, Rob Rock και Andre Matos. Όλοι αυτοί υποδύθηκαν με επιτυχία τους ρόλους τους για τις ανάγκες των concept. Μέσα σε όλο αυτό συμμετείχαν και κορυφαίοι μουσικοί της Power Metal σκηνής, όπως Kai Hansen, Markus Grosskopf, Henjo Richter, Timo Tollkii και Alex Holzwarth. Μετά από αυτό μέσα σε δέκα εβδομάδες μπήκε και ηχογράφησε το “Theater of salvation” των Edguy. Αργότερα πάλι studio για να ηχογραφήσει τα δυο μέρη της Metal opera, όπως επίσης για να επαναηχογραφήσει το “Savage poetry” των Edguy.

Δέκα μήνες χρειάστηκε ο Tobias

Όταν κάποιος κάνει όλα αυτά μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, έχουμε να λέμε για έναν χαρισματικό άνθρωπο. Εν τω μεταξύ, σε συνέντευξη του έχει αναφέρει ότι τα πρώτα του λεφτά τα έβγαλε από τους Avantasia για να αγοράσει ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο. Λογικό, μιας και οι Edguy για τις περιοδείες τους πλήρωναν τα περισσότερα από την τσέπη τους.

Νέο άλμπουμ λοιπόν για τους Avantasia

Το “Here be dragons” είναι το δέκατο άλμπουμ των Avantasia και έχουμε πάλι εκλεκτούς καλεσμένους. Ο λόγος για τους Geoff Tate, Bob Catley, Roy Khan, Ronnie Atkins και Michael Kiske για αρχή. Αυτοί είναι οι παλιοί γνώριμοι των Avantasia. Μετά έχουμε τους νέους όπως οι Tommy Karevik, Kenny Leckremo και Adrienne Cowan. Το “Here be dragons” έχει και τα μόνιμα μέλη της μπάντας όπως ο τρομερός Sascha Paeth και ο εξαιρετικός Miro Rodenberg που έχει συνεργαστεί και στο εκπληκτικό project των Aina.

Το “Here be dragons” είναι μια όμορφη δουλειά

Το νέο άλμπουμ των Avantasia είναι μια πολύ καλή κυκλοφορία και κουβαλάει όλα τα νέα χαρακτηριστικά της μπάντας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μπάντα εδώ και πολύ καιρό έχει περάσει σε μια πιο Queen και Meat Loaf φάση και έχει πολλά στοιχεία από musical. Αυτό φαίνεται και στα video clip τους όπως “Creep show” και “The witch”. Το πρώτο είναι ένα hard rock κομμάτι με απλοϊκές μελωδίες που ταίριαζε ως εναρκτήριο.

Η συνέχεια γνωστή όπως στα τελευταία άλμπουμ των Avantasia

Το “Here be dragons” των οκτώ λεπτών το λάτρεψα για τον λυρισμό που διαθέτει. Συμμετέχει άλλωστε και ο Geoff Tate που προσθέτει μεγάλο κύρος στη σύνθεση. Το ομώνυμο κομμάτι λοιπόν θα μπορούσε να βρίσκεται και στο “Scarecrow” εύκολα. Ένα Heavy Metal κομμάτι ουσιαστικά με Hard Rock “αποχρώσεις”, με σπουδαίες ερμηνείες και έναν Sascha Paeth να “κεντάει”. Το “The witch” είναι ένα πολύ καλό κομμάτι που το απογειώνει ένας χαρισματικός ερμηνευτής όπως είναι ο Tommy Karevik των Kamelot. Αν και λόγω της φωνής, μου έφερε στο νου και λίγο τους τελευταίους. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν στο “The moorland at twilight” με έναν Tobias να θυμάται τα Power/speed metal χρόνια του.

Όσο ακούω το άλμπουμ, τόσο περισσότερο με κερδίζει

Το “Here be dragons” όσο “τρέχει”, “χτίζεται” μέσα στον ακροατή. Είναι ένα άλμπουμ στα πλαίσια των τελευταίων δίσκων του project, σίγουρα όμως δεν όμως δεν είναι το παραδοσιακό μελωδικό power metal της πρώτης δεκαετίας της μπάντας. Χαίρομαι πολύ που ακούω τα μελωδικά σημεία του “The moorland at twilight” με έναν Kiske να πραγματοποιεί απίστευτη ερμηνεία. Το “Phantasmagoria” φέρνει στο νου το “I want out”, μετά όμως αλλάζει και έχουμε έναν Ronnie Atkins σε δεύτερη νιότη. Τρομερός σε ότι κάνει ο performer των Pretty Maids. Για κάποιο λόγο η προσέγγιση στο “Bring on the night” μου θυμίζει Meat Loaf και είναι λες και βρίσκομαι στο studio που ηχογραφήθηκε το “Bat out of hell”. Εδώ ερμηνεύει ο μεγάλος Bob Catley.

Είναι ένα άλμπουμ με σαφώς λιγότερους καλεσμένους

Φαίνεται από χιλιόμετρα ότι ο Tobias δεν ήθελε να ξοδέψει πολλά χρήματα στο “Here be dragons”. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ καλό άλμπουμ, σίγουρα πιο άμεσο από τα προηγούμενα, αλλά και πάλι η ποιότητα βρίσκεται στα ύψη. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν στο “Unleash the kraken” και είναι το πρώτο κομμάτι που δεν συμμετέχει κάποιος άλλος.

Το έχει πάρει πάνω του ο Tobias και δεν απογοητεύει φυσικά.

Μια σύνθεση που εύκολα έμπαινε σε ένα άλμπουμ των Edguy. Το “Avalon” είναι μια σύνθεση σε μορφή μιούζικαλ ξεκάθαρα και έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. Σε αυτό συμμετέχει και η πολύ καλή Adrienne Cowan των εκπληκτικών Seven Spires. Η δεσποινίς από το Houston των ΗΠΑ είναι απόφοιτη του φημισμένου Berklee.

Το άλμπουμ κλείνει τον κύκλο του

Το “Against the wind” είναι ένα speed metal κομμάτι που είναι μόλις το τρίτο, έχουμε να κάνουμε δηλαδή με ένα ουσιαστικά Heavy Metal άλμπουμ με κάποιες εξάρσεις εδώ και εκεί από τα πρώτα χρόνια του project. Άριστες κιθάρες από τον Sascha Paeth και μεγάλες ερμηνείες από τους Kenny Leckremo και Tobias Sammet. Πραγματικά ένα πολύ καλό κομμάτι. Το “Everybody’s here until the end” νομίζω ότι αποτελεί τον ιδανικό επίλογο, μιας και είναι μια υπέροχη και συγκινητική μπαλάντα. Εδώ έχουμε την συμμετοχή του σπουδαίου Roy Khan των Conception.

Για το τέλος

Κοιτάξτε, ο Tobias Sammet είναι ένας εκπληκτικός συνθέτης ο οποίος μεγάλωσε με την πρώτη γενιά του Power Metal. Είναι παιδί των “Keeper of the Seven keys”, πως να το κάνουμε δηλαδή. Εδώ πραγματοποίησε μια προσπάθεια μετρημένη, χωρίς πολλούς καλεσμένους. Να φανταστείτε ότι το μπάσο το ηχογράφησε αυτός και μοιράστηκε με τον Sascha Paeth τα πλήκτρα. Επειδή χρησιμοποίησε περιορισμένους πόρους, δεν σημαίνει ότι έκανε μια μέτρια ή απλά καλή δουλειά. Το “Here be dragons” σίγουρα δεν φτάνει τα πρώτα άλμπουμ, όπως σίγουρα ούτε τα “Ghostlights” ή “Moonglow”. Όμως είναι σίγουρα καλύτερο από το “A Paranormal Evening with the Moonflower Society”. Είναι μια πολύ καλή δουλειά πάντως και αξίζει.

Arion: Ακούσαμε το νέο άλμπουμ

Κυριάκος Αθανασιάδης

March 2, 2025

Καταλαβαίνεις πως περνάνε τα χρόνια όταν μπάντες σαν τους Arion φτάνουν το τέταρτο τους άλμπουμ και τα δώδεκα χρόνια ζωής. Σαν χθες μου φαίνεται όταν κυκλοφόρησαν το υπέροχο ντεμπούτο τους, “Last of us”, κι όμως πέρασαν έντεκα χρόνια. Μου είχαν προκαλέσει μεγάλη έκπληξη με το ντεμπούτο τους, μιας και ακολουθώντας τα βήματα των συμπατριωτών τους, Sonata Arctica, κυκλοφόρησαν έναν εξαιρετικό δίσκο τότε. Μετά διαμόρφωσαν το προσωπικό τους στυλ με πολύ καλά άλμπουμ συμφωνικά power metal άλμπουμ. Τα “Life is not beautiful” και “Vultures die alone” είναι άλμπουμ που μπορείς να ακούς ξανά και ξανά. Η μουσική παιδεία των μελών σε συνδυασμό με τις επιρροές τους, δημιουργούν πανέμορφες δουλειές.

Το νέο άλμπουμ των Arion δεν είναι απλά άλλο ένα Power Metal άλμπουμ

Όταν κυκλοφόρησε το “Like the phoenix I rise”, είδα ότι οι επιρροές από την παλιά Γερμανική σχολή όπως οι Brainstorm ή οι Iron Savior μεγιστοποιήθηκαν. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι τα riffs έχουν γίνει πιο επιθετικά και σε αρκετά σημεία λοξοκοιτάζουν στους Judas Priest. Αυτό σε συνδυασμό με το προσωπικό τους ύφος το οποίο είναι επηρεασμένο από τους συμπατριώτες τους Sonata Arctica και σε λίγα σημεία από τους Stratovarius των τελευταίων δίσκων, δημιουργεί ένα εξαιρετικό μείγμα.

Οι Arion συνεχίζουν ακάθεκτοι και στο “The light that burns the sky”

Μπορώ να ισχυριστώ εύκολα ότι με το νέο άλμπουμ οι Arion κοιτάζουν την ωριμότητα κατάματα. Είναι ένα άλμπουμ που με συνθέσεις όπως “Wings of twilight”, “Burning the skies”, “From an empire to a fall” και “Wildfire” κουβαλάει σοβαρότητα και ώριμη προσέγγιση στο τι θέλουν να προσφέρουν στον κόσμο. Για παράδειγμα το “Into the hands of fate” έχει μια επιθετικότητα που μπάντες όπως οι Brainstorm θα ένιωθαν περήφανοι που έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια ένα κάρο ιδέες. Πως η μελωδία να συνδυάζεται με επιτυχία με την επιθετικότητα.

Οι Arion πραγματοποίησαν το βήμα το παραπάνω

Αυτό το άλμπουμ ακούγεται τόσο ευχάριστα που μπορείς να το βάζεις συνέχεια και να μην βαριέσαι. Δεν υπάρχουν tracks που να πατήσεις το skip εδώ, όλα έχουν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω. Θα ήθελα να τονίσω ότι τεράστια σημασία παίζει και η εξαιρετική παραγωγή, “καθαρή” και δυναμική, όπως αρμόζει σε ένα σύγχρονο Power Metal δίσκο. Η Φινλανδία το έχει ρε φίλε, πως να το κάνουμε δηλαδή, ότι βγαίνει στην πλειονότητα του ακουμπάει την τελειότητα.

Συνθέσεις που σου “κολλάνε” στο μυαλό

Ο τρόπος που “χτίζεται” κάθε σύνθεση σε βάζει να την ακούς ξανά. Υπάρχουν riffs που αλλάζουν συνέχεια και solos γεμάτα μελωδία, χαρακτηριστική για Φινλανδικές μπάντες τέτοιου στυλ. Τα refrain από την άλλη από ένα σημείο και μετά τα σιγοτραγουδάς. Ο Lassi Vääränen έχει πραγματοποιήσει τρομερή δουλειά στα φωνητικά, οι ερμηνείες του είναι σεμιναριακές. Ο Iivo Kaipainen στις κιθάρες έχει πραγματοποιήσει θαυμάσια δουλειά με πρώτο στόχο την ποικιλία στα riffs και τις μελωδίες. Από την άλλη φαίνεται ότι είναι “παιδί” των Stratovarius και των Helloween, κάτι που δεν είναι απαραίτητα αρνητικό.

Εν κατακλείδι για τους Arion

Οι Φινλανδοί πραγματοποίησαν ένα άλμπουμ που ο μέσος ως και ο πιο απαιτητικός οπαδός του συμφωνικού Power Metal θα ικανοποιηθεί με το παραπάνω. Οι Arion, στο τέταρτο τους άλμπουμ, ωρίμασαν περισσότερο και φίλτραραν ακόμα περισσότερο τις επιρροές τους. Εδώ μιλάμε για τον πιο έντονο δίσκο των παιδιών από το Ελσίνκι σε προσωπικότητα. Ο νέος δίσκος των Arion κυκλοφορεί από την Reigning Phoenix Music.

Candlemass : Ένα super line up show το 2002

Κυριάκος Αθανασιάδης

March 1, 2025

Λίγες ημέρες πριν τις 20 Οκτωβρίου του 2002, μπαίνω στο πλοίο και ανηφορίζω προς τον Πειραιά. Ο λόγος ήταν “ιερός”, ερχόταν μια τριάδα “φωτιά” από την Σουηδία για να γκρεμίσει συθέμελα το Gagarin 205 στη Λιοσίων. Ο λόγος για τους Dark Tranquillity, Entombed και Candlemass. Εφόσον αλώνισα στην Αθήνα για τα καλά μέχρι και λίγες ώρες πριν την συναυλία, φτάνω από νωρίς στη Λιοσίων. Πήγαινε για sold out το live και φαινόταν, αρκετός κόσμος από νωρίς.

Τρεις μπάντες με τεράστια ιστορία

Οι Dark tranquillity τότε είχαν κυκλοφορήσει το κολοσσιαίο “Damage done”, οι Entombed το “Morning star” και οι Candlemass κουβάλαγαν απλά όλη την ιστορία τους. Έτσι περιμέναμε μέσα ένα “κολαστήριο” να γίνει ένα ατελείωτο mosh pit στις δυο πρώτες μπάντες και “ιεροτελεστίες” στην τελευταία. Οι πρώτοι που βγήκαν ήταν φυσικά οι Dark tranquillity. Έχοντας στη “φαρέτρα” τους το “Damage done” αλλά και άλμπουμ όπως “Projector”, “The gallery” και “Mind’s I” σίγουρα μας επιφύλασσαν απίστευτα πράγματα. Δυστυχώς φωτογραφίες δεν υπάρχουν γιατί έσπασε η φωτογραφική μου μηχανή μέσα στο χαμό.

Ένα ονειρικό setlist από τους Dark Tranquillity

Εκείνη η βραδιά ήταν ονειρική για κάθε οπαδό του μελωδικού Σουηδικού Death Metal. Οι Dark tranquillity μας “διέλυσαν”, αφήσαμε εκεί τα κομμάτια μας από την πρώτη μπάντα κιόλας. Δηλαδή αναμέναμε και τους Entombed μετά που γνωρίζαμε τι θα γινόταν ήδη και μας έπιανε τρόμος. Και να φανταστείτε ότι ήμουν 18 ετών τότε και με έπιανε τρόμος το που θα βρεθώ στο τέλος της συναυλίας. Ξεκίνησαν με “The wonders at your feet” και χάος στις πρώτες σειρές, μιας και ακολούθησε το “The treason wall” που δεν άφησε άκρο χωρίς έστω μια εκδορά. Εκεί έσπασε και η φωτογραφική μηχανή, γιατί ξαφνικά βρέθηκα από την μια πλευρά του Gagarin στην άλλη μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

“Minds I” εποχή και δεν είμαστε καλά

Τα “Hedon” και ακολούθως τα “White noise/black silence” και “Haven” χαλαρώνουν την κατάσταση, μέχρι να έρθουν τα “Punish my heaven” και “Monochromatic stains” και να μας πάρουν τα μυαλά. Όλο το Gagarin μια κόλαση μέσα και ένα μεγάλο pit στη μέση με αρκετά crowd surfing από εδώ και από εκεί. Η φάση χαλαρώνει για το καλό όλων μας με τα “Indifferent suns”, “Insanity’s Crescendo” και “Format C: for cortex”. Όμως μετά πέφτει το ξύλο ασταμάτητο με τα “The sun fired blanks”, “Damage done”, “Thereln”, “Zodijackyl light” και “Final resistance”.

Δεν μας έμεινε αναπνοή και ψάχναμε να δούμε αν είμαστε αρτιμελής.

Έχασε η μανά το παιδί και το παιδί την μάνα σε αυτή την εμφάνιση. Κάποιες από τις εμφανίσεις μπορείτε να τις βρείτε στο εξαιρετικό bootleg “Live damage”.

Οι Entombed προκάλεσαν μεγάλο “σεισμό”

Δεν θα πούμε πολλά εδώ, το old school death metal στο μεγαλείο του με έναν Petrov στα καλύτερα του να οδηγεί το “άρμα” των Σουηδών. Ακούσαμε συνθέσεις από το απίστευτο “Mourning star” και μετά από τα τρία πρώτα που έγινε μεγάλος πανικός. Το πρόσφατο άλμπουμ είχε την τιμητική του φυσικά. “Chief rebel angel”, “I for an eye” και “City of ghosts” και δεν καταλαβαίνουμε τίποτα.

Η κούραση είναι εμφανής για τα καλά.

Και μιας που το καταλάβαμε και μιας που ήρθε το “Revel in flesh” και όλο το Gagarin να είναι ένα mosh pit. Ακούγαμε “Left hand path” υλικό από μια από τις πιο ιστορικές μπάντες στο χώρο. Το “Clandestine” είναι ένα άλμπουμ που συνέχισε τον θρίαμβο του “Left hand path”. Το “living dead” είναι ένας “οδοστρωτήρας” να το ακούς live.

Συνέχισε η μπάντα με “σπασμένα” φρένα με “Supposed to rot” από “Left hand path” φυσικά.

Το “Clandestine” είναι πολύ αγαπημένο άλμπουμ και από εκεί έπαιξαν το “Hollow man”. “But life goes on” και χάος. Αυτή η νύχτα στο Gagarin δεν υπήρχε. Χαμός στο ίσωμα λέμε. Φυσικά δεν θα έλειπε και το “Wolverine blues” από το setlist μιας και από εκεί έπαιξαν τα “Demon” και “Out of hand”. Αργότερα ήρθαν τα “Chaos breed” από “Clandestine” και το ομώνυμο από “Left hand path”. Αυτή ήταν μια εμφάνιση που μου αποτυπώθηκε στο μυαλό τότε, ακόμα και το 2016 που τους παρακολούθησα ξανά στο Βέλγιο ως Entοmbed A.D., δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεπεράσουν αυτό που παρακολουθήσαμε όσοι τυχεροί βρεθήκαμε εκεί μέσα τότε. Έτοιμοι για τους Candlemass.

Ήρθε η ώρα για τους Candlemass

Μετά από ένα Death Metal όλεθρο από δυο ηγετικές μπάντες του είδους, ήρθε η ώρα για την μπάντα αρχηγό του Doom Metal. Ήταν έτοιμη η σκηνή για να υποδεχτεί μια ιστορική μπάντα η οποία θα έπαιζε από τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ της και μόνο. Τα “Epicus Doomicus Metallicus”, “Nightfall”, “Ancient dreams” και “Tales of creation” θα είχαν την τιμητική τους. Έσβησαν τα φώτα.

Ανεβαίνει η μπάντα στη σκηνή. Leif, Jan, Mats, Lars και στο τέλος ο Messiah είναι ετοιμοπόλεμοι. Ξεκινάει η “τελετή” με τα “Mirror, mirror” και “Dark reflections”(Αυτό κι αν δεν το περίμενα τότε). Έρχονται μετά τα “Under the oak”, “Ancient dreams” και “Samarithan” και από κάτω γίνεται πανικός. Όσες δυνάμεις μας έχουν απομείνει, δίνουμε όσα μπορούμε για την εμφάνιση μιας ιστορικής μπάντας. Ακόμα και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι σαν να βρίσκομαι εκεί, περίπου 23 χρόνια πριν. Αυτό το flash back είναι ζόρικο η αλήθεια είναι. Οι Candlemass τότε απεδείκνυαν γιατί ήταν, είναι και θα είναι τα “αφεντικά”, τα “μαστόρια” του Doom Metal.

The night is young όπως λένε και κάτι γνωστοί μου

Έρχονται τα “At the gallow’s end”, “Bewitched” και “Dark are the veils of death” και όλα είναι ονειρικά. Το σκοτάδι έχει απλωθεί μέσα στο Gagarin και κανείς, παρά την εκτεταμένη κούραση, δεν θέλει να αποχωρήσει. Το Doom metal παρουσιαζόταν μπροστά μας, ένα μεγάλο μέρος αυτού για να μην αδικήσω και τους αγαπημένους μου Solitude Aeturnus. Ο Messiah πραγματοποιεί μια ερμηνεία αξεπέραστη και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσα να την συγκρίνω και με άλλες, πρώτη φορά παρακολουθούσα τους Candlemass. Όμως κράταγα τα μαλλιά μου τότε από την πώρωση με αυτά που έβλεπα. Δεν έκανα headbanging μόνο και μόνο για να βλέπω την ιστορία να διαδραματίζεται. Οι υπόλοιποι παρουσιάζουν τα κομμάτια στην εντέλεια, δεν “χάνουν” πουθενά. Η νύχτα είναι “μαγική”.

Η συνέχεια μας προσφέρει ακόμα περισσότερα. Οι Candlemass δεν αστειεύονται.

Τα “Bearer of pain” και “The well of souls” μας αφήνουν με ανάμεικτα συναισθήματα. Οι Candlemass εξαντλούν κάθε περιθώριο από τους τέσσερις πρώτους δίσκους για να παρουσιάσει ότι περισσότερο μπορεί. Εμείς θέλουμε κι άλλο και oι Candlemass βγαίνουν για encore. Όλοι στα “πηγαδάκια” λέγαμε ότι θα εμφανίζονταν για δυο κομμάτια το πολύ. Κι όμως οι Candlemass από την Στοκχόλμη βγήκan και μας πρόσφερan τέσσερις ύμνους, όντας εξαντλημένη. Ο λόγος για τα “A sorcerer’s pledge”, “Solitude”, “Mourner’s lament” και “Black stone wielder”. Ρε δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας ότι ακούγαμε “Black stone wielder”! Οι Candlemass ισοπέδωσαν ότι είχε απομείνει.

Επίλογος

Αυτό το blast from the past ήταν μπορώ να πω ζόρικο να το γράψω, μιας και παίζει να είναι η πιο σημαντική συναυλία που έχω παρακολουθήσει ποτέ μου. Τρεις μπάντες που οι δυο πρώτες(Dark Tranquillity, Entombed) είχαν βγάλει μεγάλους δίσκους εκείνη την χρόνια και μια μπάντα ( Candlemass ) που κουβάλαγε όλη την κληρονομιά του Doom Metal μαζί της. Μακάρι να ζήσουμε ξανά τέτοιες στιγμές, με μπάντες το peak τους και να είμαστε μάρτυρες της ιστορίας που γράφεται με χρυσά γράμματα. Αυτή είναι και η μαγεία της μουσικής μας άλλωστε. Ας αφήσω το παρελθόν όμως γιατί είναι ζόρικο, θέλω μια χρονομηχανή να επιστρέψω εκεί πίσω, όπως και στο υπέροχο after party που έγινε σε γνωστό μαγαζί στα Εξάρχεια.

Στο μέλλον τώρα

Οι Candlemass λοιπόν έρχονται στο Rock Hard Festival το οποίο και θα πραγματοποιηθεί στις 12 και 13 Σεπτέμβρη στην τεχνοπολη στην Αθήνα. Θα είναι ένα show που θα επανέλθει στη σκηνή ο Messiah με την παλιά του παρέα για να θυμηθούν τα παλιά. Ξέρετε, τότε, που δημιουργούσαν σχολή χωρίς να το έχουν καταλάβει καν. Μαζί τους θα είναι και οι Gus G and friends, The Crypt και Conception (Roy Khan και Tore Ostby. Σύντομα θα ανακοινωθούν κι άλλα ονόματα. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην agenda μας.

Alunah: 10 Exclusive Questions with the UK band

Leonida Eleni

March 1, 2025

Alunah gave an interview to Eleni Leonida, due to their upcoming appearance in Athens 7th-8th of March at Heavy Psych Sounds Fest.

Eleni Leonida: Alunah was formed in 2006 in Birmingham, initially under the name Aluna. Can you share the journey of the band’s formation and the reasons behind the name change?
Alunah: The band was formed out of the most purest circumstance really, three like-minded fans wanting to start a band and it blossomed from there. It took a couple of years to get things off the ground as these things sometimes do. Ironically on the very same day we received the cd’s of our first release (a demo essentially) we received a cease-and-desist notice from another entity already using the name. Hence the change, and the realisation that we are cursed

Eleni Leonida: Your music blends elements of doom metal, hard rock, classic rock, and psych rock. Which artists or bands have significantly influenced your sound and style?
Alunah: Initially it was the joint love of Sabbath, Kyuss, Goatsnake, Orange Goblin etc. Over the years I guess the palette has expanded in a natural way but the core of that thick dense sound is still what holds everything together.

Eleni Leonida: Early in your career, your themes revolved around folklore, magic, mythology, and nature. In recent years, there’s been a shift towards topics like space, sex, and depression. What prompted this thematic evolution?
Alunah: Up to the point of the most recent album there has been two different vocalists so essentially two different lyricists. We don’t really put perimeters on what the lyrics can be about so I guess that has given freedom for themes to evolve with the music. We are reasonably easy going and open to explore ideas…unless it compromises what Alunah stands for.

Eleni Leonida: Can you walk us through your songwriting and recording process? How do you develop your distinctive sound that merges various rock and metal elements?
Alunah: It’s all very organic. We are a band that thrives on being in the same room as each other when writing and recording. That was always the appeal of being in a band in the first place. We feed off each other when playing, hence no click tracks.

The sound & writing comes from the personalities involved in the process at that time. I’d like to think the reason it remains distinctive is because at the core of everything is the love of the music and not the desire to chase success, financial reward or Instagram hits at any cost.

Eleni Leonida: Over the years, Alunah has experienced several line-up changes, including the departure of original members and the introduction of new ones. How have these changes influenced your music and band dynamics?
Alunah: Well, like I say…the personalities involved at the time of course have a bearing on the writing. It helps keep things fresh, we’ve never released the same album twice, but there is a still a common thread and sound linking the albums altogether. The band dynamics of course vary with every change I can’t deny that.

Alunah – We are fortunate that here in ’25 the four of us whilst having individual opinions, have the same values and outlook on life.

Eleni Leonida: Your latest album, “Fever Dream,” was released in 2024. How does this album differ from your previous works, and what has been the response from fans and critics?
Alunah: It seems to have been received well, lots of features in end of year polls and the tracks in the way we present them with our new singer Daisy are really bringing a positive vibe from those who have seen us so far.

Eleni Leonida: You’re scheduled to perform in Greece on March 7th at the Heavy Psych Sound Festival. What can fans expect from your live show, and how do you feel about playing for the Greek audience?
Alunah: We are extremely excited to be visiting Greece for the first time. The early incarnation of the band were in talks to visit many years ago but it all fell through, so for it to become a reality now is great. Anyone who plans to see us can expect to see a band in its purest form, 100% into what they play with no compromise.

Eleni Leonida: Reflecting on your past tours, are there any memorable moments or challenges you’ve faced that have significantly impacted the band?
Alunah: We’ve been lucky enough to share stages and tour with some of our musical heroes so I guess those are always the times that come to mind. But the experience of dragging a broken van round the Austrian Alps with an engine held together by gaffa tape probably give the band it’s “never say die” attitude.

Eleni Leonida: Are there any upcoming projects or releases that fans should look forward to in 2025 and beyond?
Alunah: The album is still only a few months old so the main focus this year will be touring through Europe and the UK where possible.

Eleni Leonida: What message would you like to convey to your fans in Greece and worldwide as you continue your musical journey?
Alunah: A big thanks for the support, it keeps an underground band like us alive and we are forever grateful that we get to do what we love.

Lacuna Coil: Ακούσαμε το 10ο άλμπουμ

Κυριάκος Αθανασιάδης

March 1, 2025

Το Χριστινάκι με την παρέα της επέστρεψε με άγριες διαθέσεις, ναι σωστά διακρίνετε ένα ενθουσιασμό στον λόγο μου. Οι Lacuna Coil κυκλοφόρησαν το δέκατο άλμπουμ της καριέρας τους, δεν υπολογίζουμε σε αυτά το “Comalies XX” γιατί δεν θεωρείται κανονικό άλμπουμ.

Μια δουλειά των Lacuna Coil που περίμενα με ανυπομονησία

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε μιλήσει αρκετά για τα singles που μας προετοίμασαν για το την καταιγίδα που ερχόταν. Έχοντας τον Richard Meiz πίσω από το drumkit από την κυκλοφορία του εξαιρετικού “Black anima” και διατηρώντας το υπόλοιπο line up ίδιο από την εποχή του κορυφαίου “In a reverie”, δείχνουν να μην φοβούνται τίποτα. Η είσοδος των νέων στοιχείων εδώ και καιρό από τον χώρο του Alternative Metal και του Metalcore τους έχουν κάνει μια μπάντα που εξελίσσεται συνέχεια. Από το ντεμπούτο τους μέχρι και τώρα δεν έχουν κυκλοφορήσει πανομοιότυπο δίσκο. Τα comfort zones για τις γενιές των nineties δεν υφίστανται άλλωστε.

Το “Sleepless empire” των Lacuna Coil, ο δέκατος δίσκος τους

Το νέο άλμπουμ λοιπόν θα μπορούσαμε εύκολα να το χαρακτηρίσουμε ως την συνέχεια του “Black anima”. Το θεωρώ ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ από μια μπάντα που ξέρει τι να προσφέρει στο ακροατή για να έχει γεμάτα venues όπου σταθεί και βρεθεί. Τα “Siege” και “Oxygen” δείχνουν τα “δόντια” του άλμπουμ με τα “αιχμηρά” riffs που σε κατακλύζουν κατευθείαν.

Είναι ένα άλμπουμ γεμάτο hits χωρίς να κουράζει

Από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια είναι το “Scarecrow”, μια εισαγωγή που σε πωρώνει με ηγετική είσοδο των κιθάρων. Από την άλλη, το Χριστινάκι δίνει για άλλη μια φορά τον καλύτερο της εαυτό μαζί με τον εξαιρετικό και Rossoneri Andrea Ferro. Βασικά και οι δυο, παιδιά του San Siro είναι. Πολύ καλά refrain που σου μένουν στο μυαλό με κιθάρες που οι μελωδίες την μια έχουν την βάση τους στο alternative metal και την άλλη στο gothic. Για το “Gravity” είχαμε μιλήσει πρωτύτερα εδώ, όπως και για το “Oxygen” εδώ. Το “Gravity” είναι hit όπως πολλά μέσα στο δίσκο αυτό. Τα διάφορα φωνητικά sessions που ακούγονται όταν ερμηνεύουν οι Scabbia/Ferro τα κάνουν τα κομμάτια πιο ισχυρά.

Ανήκει στον “κόσμο” του “Black anima” σε πιο πειραματικά πεδία

Όσο ακούω το άλμπουμ, τόσο νιώθω ότι μιλάμε για μια θριαμβευτική συνέχεια του προηγούμενου τους άλμπουμ. Χωρίς το έντονο χαρακτηριστικό της παράνοιας που το διακατείχε. Δηλαδή συνθέσεις όπως το “Reckless”, δύσκολα θα βρείτε εδώ. Μετά από ένα ευχάριστο μελωδικό διάλειμμα με το “I wish you were dead”, πάμε στο καλπάζοντα “Hosting the shadow” στο οποίο συμμετέχει ο Randy Blythe των Lamb of god. Και μιας και συμμετέχει ο Randy, έκαναν ένα πιο thrashy up tempo κομμάτι με τα χαρακτηριστικά φωνητικά της Cristina και του Randy να κυριαρχούν.

Η συνέχεια του “Sleepless empire” δεν έχει skip tracks

Το “In nomine patris” μας γυρνάει αρκετά χρόνια πίσω, μιας και δεν είναι τόσο groovy όσο τα υπόλοιπα κομμάτια. Θα μας φέρει στο νου λίγο την εποχή “Karmacode”, χωρίς τις Korn αναφορές. Ακούγεται ευχάριστα και το βάζω δίπλα στο “I wish you were dead” εύκολα. Το ομώνυμο κομμάτια θα μας φέρει στα ηχοχρώματα των δυο πρώτων συνθέσεων. Οι groovy φάσεις με τα brutal φωνητικά του Ferro και τα μελωδικά της Scabbia κάνουν πετυχημένες εναλλαγές. Μέχρι τώρα στο άλμπουμ έχουμε αμείωτο ενδιαφέρον, η μπάντα είναι στον “κόσμο” του “Black anima” ξεκάθαρα.

Οι Lacuna Coil δεν ήταν ποτέ μπάντα των comfort zones

Το “Sleep paralysis” κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με το ομώνυμο με περισσότερα πειραματικά ηλεκτρονικά στοιχεία ενώ ερμηνεύει το Χριστινάκι. Ένα πολύ όμορφο κομμάτι με αργές μελωδίες και ίσως από τα πιο περίεργα φωνητικά της Scabbia. Το “In the mean time” για το οποίο είχαμε μιλήσει εδώ, είναι ξεκάθαρα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου. Στα επίπεδα με “Siege”, “Oxygen” και “Gravity” με τις κιθάρες στις γνωστές groovy φόρμες και ένα refrain από την Scabbia που σου μένει στο μυαλό. Εδώ συμμετέχει και η Ash Costello των New Years Day και The Haxans. Btw, μια χαρά φωνή έχει η τύπισσα.

Ο τέλειος επίλογος έχει όνομα, “New dawn”

Για κάποιο λόγο η τελευταία σύνθεση που κυκλοφόρησε και ως lyric video μου άρεσε πάρα πολύ. Άνετα μπαίνει στην κορυφή με τα 5-6 κομμάτια που τα θεωρώ hits για τον δίσκο. Σύνθεση με ατμοσφαιρική εισαγωγή και με εκρηκτικό rhythm section να σαρώνει τα πάντα με κιθάρες “ξυράφια”. Το “Never dawn” είναι ένα εφιαλτικό κομμάτι με εξαιρετικά φωνητικά από Scabbia και Ferro και θα μπορούσα να πω ότι είναι ότι πιο κοντινό μουσικά στο “Black anima”. Κομματάρα.

Στο Como της Ιταλίας λοιπόν

Έτσι λοιπόν τελειώνει ένα άλμπουμ ηχογραφήθηκε στα SPVN Studios στο μαγευτικό Como της Ιταλίας. Θα πρέπει να νιώθει πολύ περήφανος για την παραγωγή που πραγματοποίησε ο Marco Coti Zelati. Ο Marco είναι ιδρυτικό μέλος των Lacuna Coil και έχει αναλάβει το μπάσο, τις κιθάρες και τα synths στο νέο άλμπουμ.

Οι Lacuna Coil συνεχίζουν ακάθεκτοι

Κοιτάξτε, τους Ιταλούς τους ακολουθώ πολλά χρόνια, για την ακρίβεια από την εποχή του “In a reverie”. Αυτό άλλωστε ήταν και το πρώτο άλμπουμ που αγόρασα, το ντεμπούτο τους. Αργότερα τους ακολούθησα σε όλες τις αλλαγές τους και τα κομβικά σημεία τους. Εποχές όπως “Karmacode” και “Dark adrenaline” ήταν σημαντικές για την αλλαγή του ήχου τους.

Το “Black anima”, ένα κομβικό άλμπουμ για τους Lacuna Coil

Δεν εκτίμησα σε μεγάλο βαθμό το τελευταίο, όμως όταν έφτασε το “Black anima” τους έβαλα πάλι στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων μου. Είμαι “παιδί” άλλωστε των πρώτων άλμπουμ τους και του “Black anima” στη συνέχεια, έτσι λοιπόν το “Sleepless empire” το βάζω ένα σκαλοπάτι κάτω από αυτά. Είναι στην ουσία στο χώρο που κινείται το “Black anima” αλλά ποιοτικά λίγο πιο κάτω. Ο νέος δίσκος κυκλοφορεί από την Century media και αξίζει κάθε ευρώ.

Thlipsis: Ακούσαμε τo νέο EP

Κυριάκος Αθανασιάδης

March 1, 2025

Οι Thlipsis δεν είναι καινούριοι στο στερέωμα, ακόμα το “Dawn of defiance” ηχεί στο σπίτι μου ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Ένα μισάωρο Black Metal έπους που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις μπάντες του Βορρά. Προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στο χώρο της ευρύτερης Black Metal σκηνής που δείχνει για άλλη μια φορά ότι ανεβαίνει με υψηλούς ρυθμούς. Σοβαρότητα, επαγγελματισμός και αγάπη για αυτό που κάνουν χαρακτηρίζει μπάντες όπως οι Thlipsis.

Το ομώνυμο EP των Thlipsis και η επανακυκλοφορία του

Κάτω λοιπόν από την “στέγη” της Fucking Your Creation Records(FYC), βρήκαν την ευκαιρία να επανακυκλοφορήσουν το ομώνυμο EP τους. Αυτό που μου κάνει μεγάλη έκπληξη είναι το εξώφυλλο. Δείχνει την απόγνωση και την οργή ενός ανθρώπου πάνω από το πτώμα ενός νεκρού παιδιού λογικά. Αυτές οι noir αποχρώσεις στο εξώφυλλο χαρακτηρίζουν και την μουσική τους την ίδια. Συναισθήματα όπως πόνος, οργή, αγανάκτηση και απόγνωση όλα μέσα στο “χωνευτήρι” σχεδόν 12 λεπτών.

Το “Thlipsis” ήταν ότι πρέπει για ντεμπούτο

Εδώ κατευθείαν στο ομώνυμο ακούμε riffs που θα σας φέρουν στο μυαλό τους θρύλους του Black Metal, Darkthrone. Το ομώνυμο στα riffs τουλάχιστον θυμίζει τους Νορβηγούς, όπως και στην παραγωγή. Δεν θα ακούσετε μονοτονία εδώ, μιας και οι Nocturno Culto και Fenriz στα Black Metal χρόνια τους έχουν μπόλικη, εδώ θα ακούσετε αρκετές αλλαγές.

Η παραγωγή είναι αυτή που πρέπει

τα φωνητικά είναι οργισμένα που σε σημεία θα σας θυμίσει και λίγο Daemon από Limbonic Art. Το “NIX” είναι πιο old school black metal, ξεκινάει με χαμηλό tempo και μέσα στο κομμάτι πιάνει και υψηλές ταχύτητες. Εξαιρετικό κομμάτι, άξια συνέχεια του πρώτου με λίγους παλιούς Dimmu Borgir μέσα (προ “Enthroned darkness triumphant”). Το “Love’s blood” ένα πολύ όμορφο instrumental κομμάτι με μια αφήγηση στην αρχή.

Το “Servants of apathy” ακολουθεί τον δρόμο του “Dawn of defiance”

Εντάξει με την επανακυκλοφορία και πάμε στο τελευταίο τους EP “Servants of apathy” το οποίο και πάλι συνοδεύεται από ένα θαυμάσιο artwork. Εδώ έχουμε να κάνουμε με σαφώς καλύτερη παραγωγή από το πρώτο EP που κάναμε κριτική προηγουμένως.

Οι μελωδίες έχουν πολλαπλασιαστεί και ακούγεται ως μια φυσική συνέχεια του εκπληκτικού “Dawn of defiance”. Το ομώνυμο κομμάτι ξεκινάει λυσσαλέα με οργή και υψηλές ταχύτητες. Να σημειώσουμε ότι τα φωνητικά για άλλη μια φορά είναι εξαιρετικά. Η υπέροχη και σκοτεινή ατμόσφαιρα του προηγούμενου τους άλμπουμ έχει κατακλύσει συνολικά αυτό το θαυμάσιο μέχρι τώρα EP. Και λέω θαυμάσιο, μιας και το “Lament of a dying land” που ακολουθεί έχει τις απαραίτητες αλλαγές και ξεχωρίζει από το προηγούμενο. Είναι ένα αρκετά διαφορετικό κομμάτι με τις απαραίτητες μελωδίες να το “ντύνουν” και με παραδοσιακά heavy metal solo να το διανθίζουν.

Επίσης θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήρια μου για το πολύ καλό clip που μπορείτε να παρακολουθήσετε και παραπάνω και είναι αφιερωμένο στην πολεμική κρίση της Παλαιστίνης. Πάμε στο τρίτο και τελευταίο κομμάτι του “εφταριού” το οποίο λέγεται “Ξυράφια απελπισίας”. Ένα οργισμένο κομμάτι με Dissection αναφορές στις μελωδίες που κάνουν την σύνθεση ακόμα πιο ηχηρή στα αυτιά μας. Αυτό το EP είναι άξια συνέχεια του προκάτοχου του, το οποίο ήδη έχει θέσει τον πήχη πολύ ψηλά για την μπάντα από την Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα.

Εν κατακλείδι

Μπάντες σαν τους Thlipsis, Aenaon και άλλους συνοδοιπόρους, αποτελούν το μέλλον για την Black Metal σκηνή της χώρας μας. Έχοντας το ταλέντο να αποκτούν προσωπική ταυτότητα από το δεύτερο ή και το πρώτο άλμπουμ, μπορούν και διαφέρουν πολύ εύκολα από τον σωρό. Στην προκειμένη περίπτωση, οι Thlipsis από το ντεμπούτο τους κιόλας “Dawn of defiance” έβαλαν και αυτοί το λιθαράκι τους στο χώρο.

Αυτή η αβυσσαλέα οργή μέσα σε κάθε σύνθεση τους που συνοδεύεται από Σουηδικό και Νορβηγικό Black Metal με βάση την Ελληνική παράδοση του χώρου, αποτελεί το “κλειδί” για να συνεχίσουν δυναμικά το έργο τους στο είδος που πρεσβεύουν.

Crimson Glory: Η ηγετική επιστροφή τους το 1999

Κυριάκος Αθανασιάδης

March 1, 2025

Στη Sarasota της Florida, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 “γεννιέται” μια μπάντα που έμελλε να βάλει έναν ισχυρό και θεμέλιο λίθο στο Heavy/Power Metal των ΗΠΑ. Ο λόγος για τους Crimson Glory. Χρειάστηκαν μόνο δυο δίσκοι για προκαλέσουν τέτοιο χαμό που έπεσαν όλα τα μάτια πάνω τους από όλο τον κόσμο. Η μαγευτική φωνή του Midnight, οι μελωδικές κιθάρες των Drenning/Jackson και το prog/heavy rhythm section των Lords/Burnell έστησαν ένα υπέροχο θέατρο νεοκλασσικού Heavy/Power Metal.

Το ντεμπούτο, μια τεράστια επιτυχία

Με τον πάταγο που προκαλούν οι Celtic Frost με τους Anthrax τους παίρνουν βόλτα στην Ευρώπη για μια σειρά συναυλιών. Ο κόσμος τους μαθαίνει κατευθείαν και εμφανίζονται το 1987 στο Hammersmith Odeon. Έρχεται το “Transcendence” και δεν τους σταματάει τίποτα. Είναι σαν ένα τρένο δίχως σταματημό και πραγματοποιούν και το πρώτο τους videoclip για το “Lonely”.

Τα πρώτα “σύννεφα” για τους Αμερικάνους

Κοιτάξτε, το “Strange and beautiful” το θεωρώ ένα καλό άλμπουμ. Δεν με “χαλάει” να το ακούω, απλά ήταν κάτι διαφορετικό τότε. Τι τους ήρθε και άλλαξαν τον ήχο τους, δεν έχουμε ιδέα. Μπορεί η φυγή του Brunell και η αντικατάσταση του από τον Ravi Jakhotia, ίσως η εμπλοκή του Midnight περισσότερο στη σύνθεση. Μπορεί και οι υπογραφές με την Atlantic να μεγιστοποίησαν το άγχος για πωλήσεις και να εξυπηρετήσουν τους στόχους τόσο της μπάντας όσο και της εταιρείας. Η ιστορία μετά ήταν δαιδαλώδης, αποχώρησε ο Midnight πριν την περιοδεία και για την ακρίβεια, εξαφανίστηκε από την μουσική βιομηχανία.

Μετά αλλάξαν αρκετά πράγματα και συνέβησαν διάφορα που δεν είναι της παρούσης να ανατρέξουμε. Δεν μπορούσαμε όμως να μην γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να εξηγήσουμε γιατί αυτή η μπάντα ήταν απλά θηριώδης μουσικά και στιχουργικά. Ουσιαστικά με δυο άλμπουμ έβαλαν δυο “χρυσές σφραγίδες” στο Αμερικάνικο Heavy/Power Metal. Όσο κι αν διαφωνούν πολλοί, εγώ τους Crimson Glory τους θεωρώ σε μεγάλο βαθμό Neoclassical Metal. Αυτός ο συνδυασμός των αιθέριων διαστημικών μελωδιών με την μαγευτική φωνητική χροιά του Midnight έφερε αυτόν τον χαρακτηρισμό.

Μετά από προσπάθειες και διάφορα projects, οι Crimson Glory επιστρέφουν το 1999 με έναν απίστευτο prog/heavy/power δίσκο. Ο λόγος για το “Astronomica”. Έναν δίσκο “κόσμημα” με τους Crimson Glory να κάνουν προσλήψεις στα φωνητικά και τα drums τους Wade Black και Steve Wacholz. Τώρα για τον πρώην drummer των Savatage θα πούμε στη συνέχεια. Ο Wade Black από την άλλη πλησίασε όσο μπορούσε τον Midnight, όμως διατήρησε το προσωπικό του ύφος και δεν έπεσε στην “παγίδα”.

Η επική εισαγωγή κατευθείαν σε προετοιμάζει για τι έρχεται. Μπαίνουν back to back τα “War of worlds” και “New world machine”, οι κιθάρες με πιο πολύ απλότητα από το παρελθόν, προσφέρουν μελωδίες βγαλμένες από την κληρονομιά τους. Ναι, οι Crimson Glory είχαν επιστρέψει. Το 1999 ήταν η χρονιά τους με μια επιστροφή απίστευτα ηχηρή και με έναν χαρισματικό ερμηνευτή μπροστάρη. Το ομώνυμο κομμάτι έχει riffs βγαλμένα από την ιστορία του US Metal και ερμηνεία που “τσακίζει κόκαλα”. Ο Wade Black δεν έχει αντίπαλο σε αυτό το άλμπουμ, για μένα μέχρι τότε ο καλύτερος αντικαταστάτης του Midnight.

Η μπαλάντα του δίσκου

Το “Edge of forever” είναι μπαλάντα που σου κολλάει στο μυαλό κατευθείαν. Ο Wade Black ξεδιπλώνει πλήρως το ταλέντο του και η ερμηνεία του είναι τρομερά υψηλού επιπέδου. Τα “Touch the sun” και “Lucifer’s hammer” είναι μέσα στα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια της τότε αναγεννημένης περιόδου των Crimson Glory. Η επική έναρξη του “Touch the sun” σε διαλύει με τα riffs να σε αρπάζουν και να σε πετάνε στον τοίχο.

“If we could only Touch the sun
To dream is not enough
The world is on our hands…”

Εξαιρετικά solos που θυμίζουν σε κάποιο βαθμό τους Iron Maiden, άλλωστε ποτέ δεν έκρυψαν την αγάπη τους προς το NWOBHM, και πάνω από όλα επικές ατμόσφαιρες με την δίκη τους μαεστρία. Οι Crimson Glory χάραξαν ξανά τον δρόμο με το “Astronomica”. Στο τέλος του “Touch the sun” ο Black απλά δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας.

Ένας δίσκος που συνδυάζει όλες τις αρετές των Crimson Glory

Το “The other side of midnight” είναι ένα πολύ όμορφο και χαλαρό κομμάτι γεμάτο μυστήριο που θα μπορούσε να ανήκει και σε κάποιο δίσκο του “Βασιλιά” (King Diamond ντε). Ο Wade Black για άλλη μια φορά ερμηνεύει με μια εκπληκτική θεατρικότητα, ο τύπος έχει το δικό του έργο μέσα στην μπάντα. Το “Cyber-christ” είναι ένα κλασσικό heavy metal κομμάτι με αρκετό progressive μέσα να το διανθίζει. Εξαιρετικό μπάσο, solos από κιθάρες και φωνητικά για σεμινάριο. Ως τελευταία σύνθεση για το “Astronomica”, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το “Cydonia”.

Η σημασία του “Astronomica” για τους Crimson Glory

Ας αναφέρουμε κάποιες πράγματα από το παρασκήνιο σχετικά με αυτή την επανασύνδεση. Λοιπόν, στην αρχή οι Jackson/Lords είχαν προσεγγίσει τον Midnight για να ερμηνεύσει τις συνθέσεις του άλμπουμ. Ο τελευταίος αρνήθηκε γιατί πίστευε ότι δεν θα φτάσει τα standards που έθετε η το άλμπουμ αλλά και η υπόλοιπη μπάντα. Φανταστείτε να ερμήνευε τα “Touch the sun” και “Cydonia” ο Midnight? Ανατριχίλα. Ο Wacholz μπορεί να είναι στις φωτογραφίες της μπάντας αλλά δεν ηχογράφησε και δεν περιόδευσε ποτέ με την μπάντα.

Εν κατακλείδι

Οι Crimson Glory λοιπόν απέδειξαν ότι υπήρχε ζωή και μετά τον Midnight. To “Astronomica” με τον πομπώδη ήχο του, την πεντακάθαρη παραγωγή του και την τρομερή έμπνευση των μελών μετά αρκετά χρόνια, είναι ένα άλμπουμ θεσπέσιο. Μπορεί να μην φτάνει τα θηριώδη δυο πρώτα, αλλά στέκεται και με το παραπάνω στο ύψος των περιστάσεων. Το “Astronomica” είναι μεγάλη αδυναμία.

Οι Crimson Glory για πρώτη φορά στην Κύπρο

Να υπενθυμίσουμε εδώ, όπως σας είχαμε ενημερώσει πρόσφατα, ότι οι Crimson Glory θα εμφανιστούν στην Κύπρο για πρώτη φορά στις 9 Μαρτίου στο Downtown Live στη Λευκωσία μαζί με τους εξαιρετικούς Solitary Sabred ως opening act. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην agenda μας.

Ageless: Ακούστε το καινούργιο album του Freedom Candlemaker

Jo Γκόγκου

March 1, 2025

Νέα κυκλοφορία από Freedom Candlemaker που κυκλοφορεί το καινούργιο του album με τίτλο Ageless.

Ένα ταξίδι αυτογνωσίας και ψυχικής ενδυνάμωσης

Ακούστε το στις πλατφόρμες

Ο πολυτάλαντος Κύπριος καλλιτέχνης Freedom Candlemaker επιστρέφει με το νέο του άλμπουμ, Ageless – ένα έργο που σηματοδοτεί μια νέα καλλιτεχνική και πνευματική πύλη στην καριέρα του. Μετά από τρία χρόνια δημιουργικής προσπάθειας και προσωπικής αναζήτησης, το Ageless σκιαγραφεί την εξελικτική του πορεία, τόσο στη μουσική όσο και στην εσωτερική του εξέλιξη.

Το Ageless

είναι μια βαθιά συναισθηματική και πνευματική εμπειρία, που εξερευνά θέματα όπως η αυτοεκτίμηση, η αφύπνιση και η ελευθερία της ψυχής. Μέσα από ελκυστικές ηχητικές τοπιογραφίες, συνδυάζει την ατμοσφαιρική ροκ με ambient στοιχεία, δημιουργώντας έναν κόσμο όπου η ευαλωτότητα συναντά τη δύναμη. Με πλούσια συνθεσάιζερ, soulful ρυθμούς και απαλά πιάνο, το άλμπουμ ξετυλίγεται μέσα από ονειρικές μπαλάντες, art rock αναταράξεις και dream pop αποχρώσεις.

Η συνεργασία με εξαιρετικούς καλλιτέχνες προσδίδει ακόμα μεγαλύτερο βάθος στο έργο. Ο βρετανός ντράμερ Seb Rochford (Polar Bear, Sons of Kemet) δίνει μια δυναμική πνοή στο Lose Myself, ενώ οι βιολιστές Φώτης Σιώτας και Δημήτρης Φόκεν δημιουργούν μαγευτικά ηχοτοπία στα Painting και Wounds, με τον Φόκεν να συμμετέχει και στην ηλεκτρική κιθάρα. Τα φωνητικά των Nama Dama και Tamara van Esch εμπλουτίζουν την οργανική ατμόσφαιρα του άλμπουμ, προσφέροντας μια ακόμα πιο συγκινητική ακουστική εμπειρία.

«Το Ageless ανοίγει επιτέλους τα φτερά του στον κόσμο. Ένα ταξίδι τεσσάρων χρόνων, μια πρόσκληση σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Ένα έργο βαθιά προσωπικό, μια εξομολόγηση ψυχής που ανυπομονώ να μοιραστώ με τον κόσμο» εξομολογείται ο Freedom Candlemaker.

«Κάθε κομμάτι, είναι ένα βήμα, ένα πέρασμα σε ονειρικά ηχοτοπία – ένας χορός ανάμεσα στην ευαλωτότητα και την απελευθέρωση, ένα κάλεσμα να σπάσουμε τα δεσμά των κοινωνικών κανόνων και να ξαναβρούμε την άχρονη ουσία μας. Είναι ένα άλμπουμ για την εξέλιξη, τη μεταμόρφωση, το θάρρος να αγκαλιάσουμε τον πιο αληθινό μας εαυτό. Αντικατοπτρίζει την προσωπική μου εξέλιξη και ελπίζω να εμπνεύσει τους ακροατές να ξεπεράσουν εμπόδια που τους κρατούν πίσω από την επανασύνδεσή τους με την αυθεντική τους φύση.»

Credits Ageless

Όλα τα τραγούδια του Ageless γράφτηκαν από τον Λευτέρη Μουμτζή.

Ηχογραφήθηκαν σε διάφορους χώρους και στούντιο από τους:
Βασίλη Ντοκάκη, Αντρέα Τραχωνίτη, Λευτέρη Μουμτζή, Μάριο Τακούσιη, Χρήστο Παραπαγκίδη. Επίσης συμμετείχαν Tamara Van Esch, Jonathan Clayton και Leo Abrahams μεταξύ 2020 και 2023 στη Λευκωσία, την Αθήνα, την Ουτρέχτη και το Λονδίνο.

Μίξη και mastering από τον Βασίλη Nτοκάκη στο Lotus, Αθήνα
Παραγωγή: Λευτέρης Μουμτζής και Βασίλης Ντοκάκης
Στο “Break the box” την παραγωγή έκανε ο Μάριος Τακούσιης

Performed by Freedom Candlemaker

Επιπλέον έπαιξαν οι μουσικοί:

Nama Dama: φωνητικά
Tamara Van Esch: φωνητικά
Δημήτρης Foken: ηλεκτρική κιθάρα στα Never Learned, Painting, Wounds
και βιολί στα Painting, April, Wounds
Φώτης Σιώτας: βιολί και βιόλα στα Painting, April, Wounds
Eleni Era: πιάνο στα Painting και Fragile
Μάριος Τακούσιης: πλήκτρα και πιάνο στα April, Break The Box
Colin Somervell: ηλεκτρικό μπάσο στο Lose Myself
Δημήτρης Οικονόμου: τύμπανα στα Ageless, The Win, Never Learned, Ticking, Break The Box
Νικόλας Τσαγγάρης: τύμπανα στα April και Fragile
Seb Rochford: τύμπανα στο Lose Myself

Format: Digital album and vinyl
Label: Louvana Records

Οι φωτογραφίες είναι του Χρίστου Χατζηχρίστου

Σχεδιασμός: Χριστίνα Πάντζαρου
Μάσκες: Ευφροσύνη Μαύρου

Ακολουθήστε τον Freedom Candlemaker [Lefteris Moumtzis]

https://www.moumtzis.com/

Λευτέρης Μουμτζής aka Freedom Candlemaker | Σύντομο bio

Ο Λευτέρης Μουμτζής είναι μουσικός, τραγουδοποιός και παραγωγός με πάνω από 25 χρόνια καριέρας. Έχει κυκλοφορήσει αναγνωρισμένα άλμπουμ ως συνθέτης, ερμηνευτής και παραγωγός. Το 2016 κυκλοφόρησε το πρώτο του σόλο άλμπουμ Now Happiness, ενώ το 2019 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Beaming Light ως Freedom Candlemaker, σηματοδοτώντας νέα καλλιτεχνική πορεία.

Έχει συνθέσει μουσική για θεατρικές και χορευτικές παραγωγές, καθώς και για ταινίες και ντοκιμαντέρ. Είναι ιδρυτής της δισκογραφικής Louvana Records, μαζί με τον Αντρέα Τραχωνίτη, και από το 2009 μέχρι το 2024 υπηρέτησε ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Φέγγαρος και του Μουσικού Χωριού Φέγγαρος.

Από το 2012, ο Λευτέρης Μουμτζής είναι συντονιστής εργαστηρίων και μέντορας, καθοδηγώντας ανερχόμενους μουσικούς και καλλιτέχνες. Έχει συνεργαστεί με κορυφαίους καλλιτέχνες όπως οι Φώτης Σιώτας, Μιχάλης Σιγανίδης, Αλκίνοος Ιωαννίδης και Μιχάλης Ττερλικκάς, εδραιώνοντας τη φήμη του ως σημαντική προσωπικότητα στη μουσική σκηνή της Ελλάδας και Κύπρου.

Anneke Van Giersbergen: Κυκλοφόρησε το νέο album La Vie

Jo Γκόγκου

March 1, 2025

Το ‘La Vie, La Mort, L’Amour‘ είναι πλέον διαθέσιμο και μας το λέει και η Anneke Van Giersbergen! Όπως έχουμε ξανα αναφέρει, μέρες τώρα κάνει λόγο για το νέο της EP που επρόκειτο να κυκλοφορήσει στις 28 Φεβρουαρίου. Και ορίστε! Η ημέρα έφτασε.

Anneke Van Giersbergen

Για όσους ήταν συντονισμένοι χθες, σίγουρα θα έπιασαν οι κεραίες τους τα μικρά εκείνα short storys που αφορούσε το νέο της single. Ή μάλλον ένα από τα 4 κομμάτια που θα ακολουθούν μια μικρή τρολογία.

Όπως δημοσίευσε και η ίδια από τον επίσημο λογαριασμό της στο facebook:

Few things are as exciting as releasing new music! What starts as a simple idea, shaped in the comfort of solitude, eventually becomes a fully produced release that involves many musicians, technicians, art designers, and more. Over the past few months, we’ve worked very hard on developing and recording these four songs. I’m incredibly proud of the result!

My new album will be titled ‘La Vie, La Mort, L’Amour’ – French for ‘Life, Death, Love’. This collection of songs will be released as a trilogy. Today, the first EP ‘La Vie’ has arrived and is now streaming on all digital platforms!

In 2026, the three EPs will come together to form a full-length album. The release of the third EP will coincide with a physical version containing all the songs, available as a CD Digipak and Gatefold LP.

Thank you for your endless support, and… enjoy listening!

Το πρώτο δείγμα από το EP, το λάβαμε προ ημερών και έχει τίτλο ‘One more nanosecond’.

La Vie, La Mort, L’Amour

01 One More Nanosecond
02 When I Die
03 More Than A Thousand Words
04 Heal Me

Κάνε το ανάλογο pre save σου.

Περιοδεία στην Ελλάδα

Η Anneke Van Giersbergen επιστρέφει στην Ελλάδα, για 3 μοναδικές συναυλίες! Την τιμή για ακόμα μια φορά έχουν η Αθήνα, η Λάρισσα και η Θεσσαλονίκη.

Αν είσαι από εκείνους που δεν έχουν χάσει συναυλία της, τότε καλά θα κάνεις να μην χάσεις ούτε και αυτή. Νέο δίσκο θα έχει και σίγουρα θα μας ταξιδέψει και μέχρι τον κόσμο των The Gathering. Είναι όμως τόσα τα gigs που έχουμε τύχει μαζί της που ξέρουμε πως σίγουρα θα περάσουμε καλά και γιατί όχι, να βγάλουμε μια ακόμα φωτογραφία μαζί της για το album.

Είναι από εκείνα τα ακουστικά live που λατρεύουμε και μας φέρνουν πιο κοντά με την καλλιτέχνη. Φυσικά για όσους από εμάς το έχουμε ζήσει και την ακολουθούμε χρόνια, ξέρουμε πως είναι μια στιγμή μοναδική μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη.

Είναι γεγονός:

Η αγαπημένη μας τραγουδίστρια, συνθέτρια και στιχουργός της καρδιάς μας, επιστρέφει στην Ελλάδα για μία σειρά συναυλιών, στα πλαίσια της περιοδείας της στην Βαλκανική Χερσόνησσο!

Θέλεις να μαθαίνεις περισσότερα; Γιατί δεν κάνεις μια βόλτα στο www.annekevangiersbergen.com/;

Δεν είναι μόνο αυτά όμως, αφού έχει και solo περιοδεία εντός και εκτός Ελλάδος!

Ενημερωθείτε και οργανώστε από τώρα εισιτήριά σας! Θέλεις να μάθεις πότε και που; Δες παρακάτω:

Anneke Van Giersbergen thesaloniki — thesaloniki

Anneke Van Giersbergen larissa — larissa

Anneke Van Giersbergen at gazarte — At gazarte

The Lovecraft Sextet: Η επιστροφή του σκοτεινού ήχου /02/05

Jo Γκόγκου

March 1, 2025

Το Xlalala παρουσιάζει τους The Lovecraft Sextet, στις 02 Μαΐου 2025 στο Piraeus Club Academy. Η επιστροφή του σκοτεινού ήχου του Jason Köhnen, ζωντανά στην Αθήνα!

Ο Jason Köhnen δεν ακολουθεί τη dark jazz – τη διαμορφώνει. Ο δημιουργός των The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, The Mount Fuji Doomjazz Corporation και Mansur, γνωστός ως Bong-Ra, εξερευνά νέες ηχητικές διαστάσεις με το πιο πρόσφατο project του, το The Lovecraft Sextet.

Με το The Lovecraft Sextet, o Köhnen βυθίζεται ακόμα περισσότερο στο σκοτάδι. Με αναφορές από black metal μέχρι πειραματικό jazz, ύφος που χαρακτήρισε τους The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, αναμειγνύει σαξόφωνο, synths και απόκοσμα φωνητικά, δημιουργώντας ατμόσφαιρες γεμάτες ένταση και μυστήριο.

Το ‘In Memoriam‘ είναι το ντεμπούτο album τους (2021), εμπνευσμένο από το θάνατο, την απελευθέρωση και την αναγέννηση. Ο Jason Köhnen επέλεξε να ενσωματώσει για αυτή την πρώτη του κυκλοφορία νεκρικές πτυχές της κλασικής, οπερατικής και Γρηγοριανής μουσικής. Το «Nights Of Lust» (2022) καταδύεται στον υπέροχο κόσμο των B-movies και των teenage angst ταινιών της δεκαετίας του ’80.

Εμπνευσμένο από τα soundtracks του John Carpenter και του Angelo Badalamenti, o Bong-Ra συγχωνεύει το Darkjazz με το Synthwave για να δημιουργήσει ένα υπέροχα μοναδικό μεταλλαγμένο μουσικό κατασκεύασμα. Τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησαν το «Miserere», που παντρεύει όπερα και black metal, με οπερατικά φωνητικά να αλληλεπιδρούν με blast beats και σκοτεινά drones. Ακολούθησε το limited edition «Seekers Who Are Lovers» και το 2023 κυκλοφόρησε το Tribute στους Red Snapper «Image Of You».

Εμπνευσμένο από τον συγγραφέα H.P. Lovecraft, το τελευταίο τους άλμπουμ, «The Horror Cosmic», είναι μια Lovecraftian cosmic horror ιστορία που εξερευνά τον υπαρξιακό φόβο για το αέναο τίποτα. Το άλμπουμ γράφτηκε ως soundtrack που συνοδεύει μια εικονογραφημένη νουβέλα και αποτελεί ένα ακόμη βήμα στην πολυδιάστατη καλλιτεχνική προσέγγιση του project, όπου η μουσική δεν είναι απλώς συνοδευτική, αλλά βασικός αφηγητής της ιστορίας.

Η μουσική του μοιάζει να ανήκει σε κινηματογραφικό θρίλερ που δεν έχει γυριστεί ακόμα – ή σε μια ταινία που γυρίστηκε μόνο στη φαντασία του δημιουργού της. Άλλοτε αργή και ατμοσφαιρική, άλλοτε εφιαλτική και ακραία, το “The Horror Cosmic” διευρύνει ακόμη περισσότερο τα όρια της dark jazz, ενσωματώνοντας industrial, κλασικές και metal επιρροές.

Ακολουθήστε το The Lovecraft sextet: Bandcamp | Facebook

Στις 2 Μαΐου 2025 στο Piraeus Club Academy, το The Lovecraft Sextet θα δημιουργήσει μια ζωντανή ηχητική τελετουργία, όπου σκοτεινές μελωδίες και μυστηριώδη φωνητικά θα μπλέκονται σε έναν εθιστικό και στοιχειωμένο ηχητικό κόσμο. Ένα σκοτεινό performance που κινείται ανάμεσα στην ένταση και τη σιωπή, αντλώντας έμπνευση από το παρελθόν των The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, αλλά ενσωματώνοντας νέα ηχητικά στοιχεία, από dark ambient και επιβλητικά συμφωνικά μέρη μέχρι metal ξεσπάσματα που προσθέτουν δυναμική και βάθος στον ήχο.

*Μη ξεχάσετε την ατζέντα σας.

XLALALA PRESENTS

The Lovecraft Sextet
02 Μαΐου 2025
Piraeus Club Academy
[20 YEARS OF DENOVALI]

Piraeus Club Academy, Πειραιώς 105, Αθήνα
Επαναφέρουμε την ψυχαγωγία στη διασκέδαση
Instagram | Facebook

Πληροφορίες εισιτηρίων

Προπώληση:
Early bird: 18€
Γεν. εισόδου (ορθίων): 22€
Καθήμενοι: 25€
Καθήμενοι Α’ σειρά εξώστη: 28€

Στην είσοδο:
Γεν. εισόδου (ορθίων): 25€
Καθήμενοι: 30€
Σπουδαστών Ωδείου* (ορθίων): 15€
*Διατίθενται μόνο στο ταμείο και θα ζητηθεί βεβαίωση μουσικών σπουδών και επίδειξη Αστυνομικής Ταυτότητας στην είσοδο

Η προπώληση εισιτηρίων μόλις ξεκίνησε!

Ηλεκτρονικά: more.com

Music Corner
Πανεπιστημίου 56, Αθήνα
Τηλέφωνο: 210 3304000

GRAVE DIGGER: γιορτάζουν 45 χρόνια & επιστρέφουν στην Ελλάδα!

Σίσσυ Φανουράκη

March 1, 2025

GRAVE DIGGER: Οι θρυλικοί Γερμανοί heavy / power metallers επιστρέφουν στη χώρα μας για μία εκρηκτική συναυλία στην Αθήνα, τον Μάιο. Μαζί τους και οι TRIUMPHER, στο ιστορικό Κύτταρο, την Κυριακή 18 Μαΐου 2025!

Η αγάπη τους για το ελληνικό κοινό είναι αμοιβαία, καθώς οι συναυλίες τους είναι πάντα γεμάτες ενθουσιασμό, πάθος και τρομερή συμμετοχή.

Οι GRAVE DIGGER και ο ηγέτης τους, Chris Boltendahl, έχουν χτίσει μια ιδιαίτερη σχέση με το ελληνικό κοινό. Αξέχαστες εμφανίσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χανιά και Βόλο! Στις 2 Σεπτέμβρη 2023, στο Golden R. Festival στον Βόλο, το afternoiz.gr ήταν εκεί από νωρίς, για meet & greet με τους Grave Digger και φυσικά κατέγραψε την επική live εμπειρία. Διάβασε τα όλα ΕΔΩ

Η διασκευή του κλασικού τραγουδιού “Ελλάς” σε συνεργασία με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου αποδεικνύει ότι η σύνδεση τους με την Ελλάδα είναι βαθιά και αυθεντική.

Η μουσική πορεία των GRAVE DIGGER είναι γεμάτη από επιτυχίες, πειραματισμούς και αφοσίωση στον σκληρό ήχο.

Το ντεμπούτο τους Heavy Metal Breakdown (1984), παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα πιο εμβληματικά άλμπουμ του τευτονικού heavy metal. Η τριλογία Tunes Of War (1996), Knights Of The Cross (1998) και Excalibur (1999), καθιέρωσε το συγκρότημα ως μια από τις πιο σημαντικές μπάντες της παγκόσμιας σκηνής.

Φέτος οι GRAVE DIGGER γιορτάζουν 45 χρόνια! Μπορεί να μην είχαν τις ίδιες μεγάλες επιτυχίες στην μετέπειτα καριέρα τους, ωστόσο η συνέπεια και η σταθερότητά τους, τους βοήθησαν να χτίσουν ένα φανατικό κοινό σε πολλές χώρες του κόσμου, που τους ακολουθεί πιστά.

Έχουν και μια νέα κυκλοφορία τώρα στα μπαγκάζια τους το Bone Collector και φαίνεται να επιστρέφουν στις ρίζες τους, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά τραγούδια χωρίς πλήκτρα. Τα Bone Collector, Made Of Madness και Riders Of Doom είναι σίγουρο ότι θα ξεσηκώσουν το κοινό!

Ανυπομονούμε για την live εκτέλεση του Kingdom Of Skulls που αποτίνει φόρο τιμής στη φιγούρα του Χάρου, τη φιγούρα που συνοδεύει εικαστικά το συγκρότημα από την πρώτη στιγμή.

Το νέο τους album Bone Collector είναι αυτό που λέμε easy-listening.

Heavy metal με έξτρα δόσεις power metal. Απογυμνωμένο, σκόπιμα, μας πηγαίνει πίσω σε μια εποχή που τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά. Καταφέρνουν γι’ άλλη μια φορά να μεταφέρουν “χαρά” στους ακροατές τους.

Σε αυτή την κυκλοφορία οι Grave Digger δεν έχουν βάλει folk στοιχεία, δεν υπάρχει κάποιο ιστορικό δράμα πίσω από τις συνδέσεις, ούτε συμφωνικά στοιχεία ή χορωδίες. Η φωνή του Boltendahl διατηρείται χαμηλά σαν να τον ακούς στα 90s και όχι επί εποχής Heavy Metal Breakdown.

Επιστρέφουν σε μια πιο καθαρή φόρμα. Ίσως είναι κάτι που θα πρέπει να συζητηθεί περισσότερο αλλά να σας πω, μετά από 45 χρόνια οι Grave Digger κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα, riffs και ρεφρέν φτιαγμένα για singalongs στα λασπωμένα χωράφια του… Wacken.

Line Up:
Jens Becker – Bass
Tobias Kersting – Guitar
Chris Boltendahl – Vocals
Marcus Kniep – Drums

Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει και τους TRIUMPHER.

Με επικές συνθέσεις, ρεφρέν και δυναμικά riffs, το συγκρότημα έχει ήδη αρχίσει να κερδίζει τις εντυπώσεις εντός και εκτός συνόρων. Οι TRIUMPHER, έχοντας ήδη στις αποσκευές τους δύο ablums που έχουν αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων. Ο Κυριάκος Αθανασιάδης έχει γράψει διθυραμβική κριτική για το πρόσφατο “Spirit Invictus” και μπορείτε να την διαβάσετε ΕΔΩ!

Η βραδιά θα ξεκινήσει με τον τρόπο που αρμόζει, εξαιρετικά αφιερωμένη στον ηρωισμό, την επική αφήγηση και τον ατόφιο metal ήχο. Περισσότερες πληροφορίες για εισιτήρια θα βρεις στην ατζέντα μας.

Ώρα έναρξης: 21:00
Τιμή εισιτηρίου: 28 Ευρώ (Περιορισμένη προπώληση), 30 Ευρώ (Λοιπή προπώληση), 32 Ευρώ (Ταμείο)

Η online προπώληση εισιτηρίων ξεκίνησε μέσω του www.ticketservices.gr και σύντομα θα ξεκινήσει και η προπώληση εισιτηρίων μέσω των φυσικών σημείων πώλησης.

Grave Digger, Triumpher @ Kytarro, Athens

BATUSHKA: Για μία αποκλειστική εμφάνιση στην Ελλάδα Ι 29/9

Jo Γκόγκου

March 1, 2025

Οι αυθεντικοί BATUSHKA, η μπάντα που επαναπροσδιόρισε το black metal με την τελετουργική της αισθητική και τη μοναδική της ατμόσφαιρα, έρχονται για μία αποκλειστική εμφάνιση στην Ελλάδα.

Μετά την κυκλοφορία του αριστουργηματικού Litourgiya, οι BATUSHKA δημιούργησαν ένα φαινόμενο που συνδυάζει την ορθόδοξη εκκλησιαστική αισθητική με το σκοτεινό, ατμοσφαιρικό black metal. Χρησιμοποιώντας σλαβονικούς εκκλησιαστικούς ύμνους, βαριές κιθάρες και επιβλητικά φωνητικά, η μουσική τους προσφέρει μία μυσταγωγική εμπειρία που καθηλώνει.

Το συγκρότημα είναι γνωστό για τις θεατρικές του εμφανίσεις, με σκηνικά που θυμίζουν εκκλησιαστικές τελετές και μέλη καλυμμένα με μοναστηριακές ρόμπες, δημιουργώντας ένα απόκοσμο και επιβλητικό θέαμα.

BATUSHKA (PL)
Live in Athens

Opening act: Houle (FR)

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2025

ARCH CLUB
Κωνσταντινουπόλεως 111, Αθήνα

Οι BATUSHKA

έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν έναν δικό τους ξεχωριστό μουσικό κόσμο, αναμειγνύοντας τη θρησκευτική εικονογραφία με το ακραίο metal, κάτι που τους έχει κάνει μία από τις πιο αναγνωρίσιμες και αινιγματικές μπάντες του σύγχρονου ακραίου ήχου. Η σκηνική τους παρουσία και η επιβλητική μουσική τους έχουν συναρπάσει κοινό και κριτικούς παγκοσμίως, μετατρέποντας κάθε τους εμφάνιση σε μια μοναδική εμπειρία.

Τη βραδιά θα ανοίξουν οι Houle, το ανερχόμενο σχήμα από τη Γαλλία που ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και τον δυναμικό του ήχο.

Όπως πάντα, μη ξεχάσετε την ατζέντα σας.

Εισιτήρια:

Early Bird: 25€

Link προπώλησης:
https://www.more.com/gr-el/tickets/music/batushka-pl-live-in-athens

Εισιτήρια προπωλούνται μέσω more.com και του δικτύου καταστημάτων του: (Public, Nova, Media Markt, βενζινάδικα Shell, BP, EKO, Metro, My Market)