Το βελγικό τρίο ITCHES επιστρέφει με το δεύτερο άλμπουμ του, House Animal Included, το πιο αυθεντικό μέχρι στιγμής αφιέρωμα στον ακατέργαστο, επαναστατικό ήχο του garage των δεκαετίας του ’60 και στις θρυλικές συλλογές Back From The Grave.
itches live
Συνδυάζοντας fuzzy riffs, εθιστικές μελωδίες και μια πινελιά από την ενέργεια του punk της δεκαετίας του ’70 (σκεφτείτε τους The Dickies) με νύξεις από την αλαζονεία της δεκαετίας του ’90 à la Supergrass, το άλμπουμ των Itches είναι εξίσου πιασάρικο και χαοτικό.
Ηχογραφημένο και μιξαρισμένο από τα ίδια τα μέλη του συγκροτήματος στο χώρο των προβών τους και στο σπίτι, είναι garage rock στην πιο αγνή του μορφή: σπιτικό, ακατέργαστο και γεμάτο προσωπικότητα. Το πρώτο single «Fake Smile» δίνει τον τόνο, ένα ακαταμάχητα αισιόδοξο, τραγουδιστό κομμάτι με την κατάλληλη δόση σκανταλιότητας.
Η Α-πλευρά καταγράφει το συγκρότημα στο σύνολό του τον Απρίλιο του 2024. η πλευρά Β περιλαμβάνει παλαιότερες σόλο ηχογραφήσεις του frontman Philippe Aguilar Peeters, συμπεριλαμβανομένης μιας επαναδιασκευασμένης εκδοχής του «Without You» των The Frowning Clouds. Μετά το επιτυχημένο ντεμπούτο τους το 2024 με το Two Flies In One Clap και τις εμφανίσεις τους στα φεστιβάλ Sjock, Brakrock, Gentse Feesten και άλλα, οι ITCHES θα περιοδεύσουν στην Ευρώπη τον Απρίλιο του 2026 με την Wild Wax Shows.
Εγώ ως θιασώτης του εν λόγω ήχου που περιγράφεται, έχω να σας πω τα εξής σημαντικά: ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! να πως πως είχα να μασήσω από την εποχή των Frowning Clouds (από τους οποίους κάνουν και μια διασκευούλα). Δεν ξέρω αν είναι εύκολο, δύσκολο, φυσικό, κάποιος ξέρει πολύ καλά τι κάνει και πώς γίνεται αυτό ή γίνεται τυχαία αλλά SPOT ON.
Kαι για να συνεχίσω το πόσο πετυχημένο ήχο έχουν, θα σας πω πως είναι το πιο βασικό τρίο που έχετε ακούσει. Κιθάρα μπάσο ντράμς και φύγαμε. Oι συνθέσεις είναι πολύ καλές και είναι ανάμεσα σε Punk και mid tempo moody με τη χροιά όντως των θρυλικών Back From The Grave. Και μην ελπίζετε σε καμιά farfisa για να σας γλυκάνει τα αυτιά ή να χρυσώσει το χάπι. Γιατί για να λέμε και του στραβού το δίκιο, το rock n roll είναι κιθάρες. Μπορεί να διαφωνείτε και μπορούμε να το συζητάμε για πολύ καιρό, αλλά ενδόμυχα ξέρετε πως έχω δίκιο.
Επίσης αυτό που μου ρίχνει το σαγόνι είναι το πόσο πετυχημένη είναι η θεματολογία. Χωρίς να φαίνεται δύσκολη , είναι ηλίου φαεινότερο πως τα παλικάρια από το Βέλγιο περάσαν πολλές ώρες μέρες βδομάδες μήνες ακούγοντας αυτά που πρέπει για να βγάλουν αυτό που άκουσα.
Δεν με νοιάζει και πραγματικά δεν έχει σημασία αν το θέλαν ή όχι , αν τρολάρουν ή όχι, αν θα ξαναβγάλουν κάτι αντίστοιχο ή αν η επόμενή τους δουλειά θα είναι ντίσκο φανκυ τραπ ή ξερώ γω τι αλλο. Εδώ έχουμε το πραγαμτικό garage punk όπως παίχτηκε στην πρωτόλεια μορφή του στην δεκαετία του 60 με τον απλό ωμό ακατέργαστο ήχο που σε κερδίζει αν ξέρεις για τι μιλάμε. Αν δεν ξέρεις, δεν πειράζει, κανείς δεν είναι τέλειος, αλλα οι Itches είναι μια περίπτωση που αν ένας καινούργιος φίλος με ρωτούσε τι είναι τελοσπάντων αυτό το garage, Θα του έβαζα αυτό το δίσκο να ακούσει.
Χωρίς φιοριτούρες, κανένα overplay, το συγκρότημα δεν κάνει καμία επίδειξη τεχνικής στο παίξιμο αλλά σου ρίχνει στα αυτιά με μπόλικο feeling και attitude που είναι και αυτά βασικά στοιχεία στον συγκεκριμένο ήχο (μη σου πω και πιο βασικά από το αν ξέρεις να παίζεις!). Τα ακόρντα πέφτουν τόσο βαριά και η αίσθηση της οριακής ξεκουρδίλας το κάνει απλά υπέροχο.
Για μένα είναι μια κλασική περίπτωση των Back FRom The Grave του μέλλοντος και αν σας αρέσουν οι κιθάρες και σίγουρα σημείο αναφοράς για μια μπάντα που μου ήρθε από το πουθενά, με έπιασε στον ύπνο και έχω κάνει την παραγγελία μου χθες, και θα πάω να ψάξω τα υπόλοιπα μόλις ο δείκτης μου χτυπήσει την τελεία.
Το “Loud Minority”, μια δουλειά που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό, ήταν η αφορμή για μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με τους Jacks Full, μια μπάντα που εδώ και δέκα χρόνια κινείται με πείσμα και κίνητρο την αγάπη για τη ροκ μουσική. Το συγκρότημα από την Αθήνα επιστρέφει με τον πιο ώριμο και προσωπικό του δίσκο, ένα άλμπουμ που λειτουργεί σαν ημερολόγιο των τελευταίων έξι χρόνων και ταυτόχρονα δείχνει πόσο έχει εξελιχθεί ο ήχος τους. Πιο heavy, πιο blues, πιο δεμένο και ανοιχτό σε νέες επιρροές, το “Loud Minority” στέκεται ως φυσική συνέχεια της πορείας τους αλλά και ως δήλωση ότι δεν χωράνε σε καμία ταμπέλα. Γιατί, όπως λένε και οι ίδιοι, οι Jacks Full είναι για όποιον θέλει να ακούει μουσική και όχι είδος.
Μετρώντας εμφανίσεις σε clubs της Αθήνας, φεστιβάλ όπως το Rockwave και το Mammothfest, αλλά και περιοδείες στα Βαλκάνια και την Ευρώπη, η μπάντα έχει δει από κοντά τις αντιθέσεις της ελληνικής σκηνής. Μιλά ανοιχτά για τις δυσκολίες, τις κλίκες και την έλλειψη στήριξης, αλλά δεν χάνει τον ενθουσιασμό της όταν θυμάται τις στιγμές που ο κόσμος σε άλλες χώρες τους αγκάλιασε από την πρώτη νότα. Με το νέο τους άλμπουμ στις αποσκευές και ένα φουλ πρόγραμμα σε Ελλάδα και εξωτερικό, οι Jacks Full συνεχίζουν με μια ενέργεια που δεν δείχνει να κοπάζει.
jacks full band photo
Jacks Full-“jacks full of aces”
Ας ξεκινήσουμε από την αφετηρία. Τι σημαίνει το όνομα “Jacks Full” και πώς το διαλέξατε; Ήταν ένα τυχαίο εύρημα ή κρύβει κάτι παραπάνω;
Το όνομα το εμπνεύστηκε ο προηγούμενος drummer μας, ο Βαγγέλης Καρδαμίτσης, στις αρχές της μπάντας το 2014, όταν μας είχε πιάσει να το παίζουμε μεγάλοι και τρανοί παίκτες πόκερ, χαχαχα! Βγαίνει από τον όρο “jacks full of aces” και αποτελείται από τρεις βαλέδες. Ο βαλές ή αλλιώς ο γελωτοποιός ήταν ο μοναδικός άνθρωπος στις αυλές των βασιλιάδων που είχε τη δυνατότητα να πει ό,τι ήθελε για τον βασιλιά χωρίς να κινδυνεύει να τιμωρηθεί. Μας άρεσε τότε και το κρατήσαμε.
Έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από τότε που ξεκινήσατε. Πώς θα περιγράφατε τον δρόμο μέχρι σήμερα; Τι άλλαξε και τι έμεινε ίδιο στην πορεία των Jacks Full;
Ο δρόμος μας και πιστεύουμε όχι μόνο ο δικός μας αλλά και πολλών συγκροτημάτων είναι δύσκολος, ειδικά στην Ελλάδα. Έχουμε αλλάξει μυαλά, έχουμε ωριμάσει ως συνθέτες και ως επαγγελματίες μουσικοί· η ομάδα μας έχει αλλάξει με τον ερχομό του Άγγελου Τάνη στα ντραμς· ο ήχος μας έχει πάρει διαφορετική κατεύθυνση από τότε που ξεκινήσαμε. Όμως αυτό που μένει ίδιο αν όχι μεγαλύτερο είναι η αγάπη μας για τη μουσική, τη σύνθεση, τις ζωντανές εμφανίσεις, αλλά και η φιλία και η εμπιστοσύνη μεταξύ μας.
jacks full album cover
“Loud Minority” τρίτος δίσκος, έξι χρόνια μετά το “Whatever”. Τι προσθέτει, τι αφήνει πίσω και τι θέλατε να πείτε με αυτόν τον δίσκο;
Στιχουργικά ασχολούμαστε με την κοινωνία, τους εαυτούς μας μέσα σε αυτή και γενικά με υπαρξιακούς προβληματισμούς που μας «ταλαιπώρησαν». Είναι ουσιαστικά ένα ημερολόγιο για αυτά τα τελευταία έξι χρόνια της ζωής μας. Ηχητικά έχει σίγουρα αλλάξει σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους, μιας και αλλάξαμε ντράμερ, ενώ πλέον έχουμε και τα φωνητικά του Νίκου Σπάθα.
Έχουμε επίσης ακούσει και παίξει πολλή μουσική έξω από το heavy rock, κάτι που θέλαμε να ενσωματώσουμε σε σημεία. Σίγουρα όμως υπάρχουν και συνδετικοί κρίκοι με τους παλιότερους δίσκους οι ίδιοι άνθρωποι είμαστε στο τέλος της ημέρας.
Ποια είναι η «Loud Minority»; Γιατί αυτός ο τίτλος και τι αντιπροσωπεύει για εσάς; Υπάρχει πολιτική ή κοινωνική διάσταση ή είναι καθαρά μουσικό statement;
Ο τίτλος έχει διπλή έννοια. Από τη μία, έχουμε πλέον όλους αυτούς τους «φωνακλάδες» των social media που, αν και λίγοι, πολλές φορές καθορίζουν τις απόψεις των πολλών. Από την άλλη, έχει και μια πιο προσωπική διάσταση, το ροκ αποτελεί μειοψηφία στη σύγχρονη παγκόσμια μουσική σκηνή και ειδικά στην Ελλάδα.
Jacks Full
Το “Black Sheep” ως πρώτο single είναι αρκετά δυνατό άνοιγμα. Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό το κομμάτι και γιατί το διαλέξατε ως προπομπό;
Σαν έμπνευση, το κομμάτι είχε το χάος της τύχης και το πώς όλοι εμείς οι άνθρωποι πιστεύουμε ότι έχουμε οποιονδήποτε έλεγχο. Σκέψου πως η ζωή είναι σαν ένας τεράστιος φουρτουνιασμένος ωκεανός, και βρίσκεσαι στη μέση του. Μπορεί να νομίζεις ότι επειδή κάνεις απλωτές πας κάπου, αλλά στην πραγματικότητα ο ωκεανός σε πηγαίνει όπου θέλει αυτός και δεν έχεις κανέναν έλεγχο. Άρα πρέπει να αγκαλιάσεις την τυχαιότητα και να μάθεις να ζεις τη στιγμή.
Το επιλέξαμε πρώτο όχι μόνο λόγω της δυναμικής απλότητάς του, αλλά και επειδή θέλαμε να παρουσιάσουμε από την αρχή το νέο στοιχείο της φωνής του Νίκου σε συνδυασμό με του Μιχάλη.
Πώς θα περιγράφατε τον ήχο σας σε κάποιον που δεν σας έχει ακούσει ποτέ;
Heavy rock είναι ο γενικός τίτλος, αλλά μέσα υπάρχουν στοιχεία από grunge, heavy blues, ’70s rock, ’90s metal, alternative rock. Μας αρέσει, όταν γράφουμε έναν δίσκο, να μην ακολουθούμε έναν ήχο για όλα τα κομμάτια. Θέλουμε ηχητική ποικιλία ο δίσκος να είναι ένα ταξίδι, όπου από κομμάτι σε κομμάτι γεννιούνται άλλα συναισθήματα. Jacks Full
Γι’ αυτό είναι δύσκολο για εμάς να πούμε «για ποιον είναι» οι Jacks Full. Ίσως είναι για όποιον θέλει να ακούσει μουσική και όχι είδος.
Ποιες μπάντες, δίσκοι ή εποχές σας έχουν σημαδέψει περισσότερο ως επιρροές; Υπάρχει κάτι που δεν θα φανταζόμασταν ότι ακούτε αλλά σας εμπνέει;
Οι επιρροές είναι ατελείωτες. Από Beatles μέχρι Lamb of God, από Hendrix μέχρι Sepultura, από B.B. King μέχρι synthwave δεν κολλάμε πουθενά. Ό,τι μας αρέσει, προσπαθούμε να το περάσουμε με κάποιο ύπουλο τρόπο μέσα στη μουσική μας!
Πώς βλέπετε την ελληνική heavy/hard rock σκηνή σήμερα; Υπάρχει κοινότητα, υπάρχει στήριξη;
Όχι, όχι και όχι! Χαχαχα! Πέρα από την πλάκα όμως, υπάρχουν άνθρωποι σε όλα τα πόστα της ροκ σκηνής που το αγαπάνε και προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Δυστυχώς όμως, η πλειοψηφία μαστίζεται από κλίκες, «μπακάληδες» μαγαζάτορες που απλώς προσπαθούν να σε «φάνε», μαχαιρώματα πίσω από την πλάτη από άλλες μπάντες και γενικά μια φάση τύπου «να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα». Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές μπάντες που ασχολούνται σοβαρά με αυτό έχουν στραφεί στο εξωτερικό και έχουν ρίξει μαύρη πέτρα στην Ελλάδα.
Από τα clubs της Αθήνας στα stages του Rockwave και του Mammothfest. Ποια live εμπειρία έχει χαραχτεί πιο έντονα στη μνήμη σας; Υπήρξε κάποιο live που πήγε εντελώς στραβά αλλά τελικά το θυμάστε με γέλιο;
Στραβά δεν μπορούμε να πούμε ότι έχει πάει κάτι σε ακραίο βαθμό ώστε να μας μείνει. Μια πολύ όμορφη στιγμή όμως ήταν στο Κουμάνοβο, σε ένα μαγαζάκι 200 ατόμων, πολύ στριμωγμένα, όπου παίζαμε για πρώτη φορά. Συνήθως, όταν επισκέπτεσαι μια χώρα για πρώτη φορά, η προσέλευση είναι μειωμένη. Παρ’ όλα αυτά, στο Κουμάνοβο ξαφνικά δεν χωρούσαν άλλοι! Παίζουμε όλο το σετ μας και πραγματικά ο κόσμος μπήκε μέσα στη σκηνή και φώναζε να τους παίξουμε κομμάτια από τη δισκογραφία μας που δεν έχουμε ξαναπαίξει ποτέ. Είχαν ήδη ακούσει τους δίσκους μας και είχαν έρθει… διαβασμένοι! Μας έκανε τρομακτική εντύπωση το πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζουν σε αρκετές χώρες του εξωτερικού τη μουσική σε σχέση με την Ελλάδα.
Έχετε περιοδεύσει στα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά που παρατηρείτε σε σχέση με την Ελλάδα όσον αφορά το κοινό, τις συνθήκες και τη στήριξη;
Αυτό που αναφέραμε πριν. Στην Ελλάδα, 7 στις 10 φορές ο κόσμος πάει στα live εγχώριων συγκροτημάτων απλώς… για να πάει. Πιο πολύ για το event παρά για τη μουσική. Έξω, ο κόσμος έρχεται για να ψαχτεί και να ακούσει μουσική, χωρίς να τον ενδιαφέρει το μέγεθος της μπάντας. Στο εξωτερικό, άσχετα με το πόσο κόσμο έχεις από κάτω, νιώθεις τη σύνδεση. Υπάρχει ανταλλαγή συναισθημάτων κάτω και πάνω από τη σκηνή. Προφανώς υπάρχουν εξαιρέσεις σε όλες τις περιπτώσεις.
jacks full tour
Τι να περιμένουμε στη συνέχεια; Έρχονται συναυλίες, περιοδεία, κάτι άλλο που πρέπει να ξέρουμε;
Ναι! Στις 26 Νοεμβρίου ξεκινάμε από Θεσσαλονίκη και θα κάνουμε ένα μίνι τουρ σε δέκα πόλεις: Ελλάδα, Βουλγαρία και Ρουμανία. Στη συνέχεια έχουμε κάποιες μεμονωμένες εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα. Από Φεβρουάριο θα κάνουμε ένα release show στην Αθήνα και προς Μάρτιο θα πάμε για ένα τουρ στην κεντρική Ευρώπη. Όλες οι ημερομηνίες υπάρχουν στα social μας!
Και τέλος αν μπορούσατε να παίξετε support σε οποιαδήποτε μπάντα (εν ζωή ή όχι), ποια θα ήταν και γιατί;
Ακραία δύσκολη ερώτηση, μιας και είναι άπειρες οι μπάντες που λατρεύουμε και για τον καθένα στην μπάντα είναι διαφορετική. Ας πούμε τρεις λοιπόν, για να είμαστε μέσα (προφανώς ο ήχος μας καμία σχέση με αυτές, πιο πολύ για να τους βλέπαμε από κοντά, χαχαχα): The Beatles, Led Zeppelin και Jimi Hendrix!
Following the release of the original version last September, Australian band The Dharma Chain now presents a new remix by DJ and producer Mike Midnight, a prominent figure in Berlin’s electronic scene. The new version is now available on digital platforms via Spinda Records.
In Mike Midnight’s hands, “See Through” becomes a hazy, cinematic journey where the neo-psychedelic echoes of the original merge with industrial textures, ambient atmospheres, and broken downtempo and drum & bass rhythms.
The Dharma Chain-See through
The song, which in its original form explored the tension between faith and doubt —the struggle between the desire to believe and the impossibility of finding meaning in a seemingly purposeless world— now takes on a new dimension: more abstract, more subconscious, as if it floated somewhere between wakefulness and dream.
“I wanted to treat the vocals and guitars as if they were fragmented memories — echoes that appear and disappear within the same dream […] The idea was to turn the song’s melancholy into something more ethereal, almost as if it were floating in the subconscious.” — Mike Midnight
Formed in Byron Bay, Australia, and now based in Berlin, The Dharma Chain continue to expand their neo-psychedelic universe. Following their debut ‘Nowhere’ (2022) and their recent signing with Spinda Records, the band is preparing their second album for spring 2026.
Both the original version of “See Through” and this remix serve as a bridge between these two phases, giving a glimpse of what’s to come on their next record.
The Dharma Chain
More about Mike Midnight
Berlin, Mike Midnight explores the boundaries between sonic surrealism, ambient electronic music, and club culture. With recent works such as his Angel Hours EP and the collaborative project trickpony with Roza Terenzi and Gem K, the producer has developed a distinctive style: dark, melodic, and evocative, also evident in his sets for NTS, Rinse FM, and pipipi.
Ovolos: Μετά τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του διάσημου μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη, «Καπετάν Μιχάλης», ο Κώστας Χαραλάμπους επιστρέφει με μία νέα συναρπαστική ταινία, με τον τίτλο «ΟΒΟΛΟΣ». Τα πρώτα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν την προηγούμενη εβδομάδα, σηματοδοτώντας την έναρξη ενός ακόμη φιλόδοξου εγχειρήματος.
Πρωταγωνιστεί ο Πάνος Βλάχος, έχοντας δίπλα του ένα εξαιρετικό καστ συμπρωταγωνιστών, ανάμεσά τους οι: Κωνσταντίνος Μπιμπής, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Κώστας Αρζόγλου, Βάλια Παπακωνσταντίνου, Έφη Γούση, Λεωνίδας Κακούρης, Μαρία Οικονόμου, Στεφανία Γουλιώτη, Γιώργης Τσουρής, Παναγιώτης Μπουγιούρης και Χρήστος Κάλοου.
Ovolos/ οβολός- Πάνος Βλάχος
Ovolos-Οβολός
Όταν πέντε φίλοι κερδίσουν ένα αμφισβητούμενο τζόκερ, θα παλέψουν απελπισμένα για τα κέρδη τους σε μία παραπαίουσα από τα μνημόνια Ελλάδα. Οι επιλογές τους θα σφραγίσουν ανεξίτηλα το τίμημα που θα χρειαστεί να πληρώσουν.
Η ιστορία της ταινίας αναφέρεται το 2014 στην Αθήνα, λίγο πριν την επιβολή ακόμη ενός σκληρού μνημονίου από την τρόικα. Πέντε φίλοι, πρώην συνάδελφοι, οι οποίοι έχουν απολυθεί από μια μεγάλη διαφημιστική εταιρία, αποφασίζουν να παίξουν ένα δελτίο τζόκερ.
Το δελτίο κερδίζει τον πρώτο λαχνό. Ό,τι θα επακολουθήσει θα δοκιμάσει τις σχέσεις και τους δεσμούς τους, θα ξεσκεπάσει τα μυστικά και τα ψέματά του καθενός, θα δημιουργήσει συμμαχίες και προδοσίες και θα αλλάξει για πάντα τις ισορροπίες τους.
Μια ιστορία για την εξάρτηση του ανθρώπου από το χρήμα – τον πανίσχυρο καταλύτη που επιβουλεύεται την ηθική μας υπόσταση, σαμποτάρει τα αγνά αισθήματα και την αγάπη και καθορίζει την κοινωνική μας υπόληψη και τη δυναμική μας.
Οβολός = Αρχαίο ελληνικό νόμισμα. Μια αρχαία δραχμή αντιστοιχούσε σε 6 οβολούς. Στην Ελληνική μυθολογία ο οβολός είναι το αντίτιμο που κόστιζε η μεταφορά στον Άδη από τον Χάροντα, για το λόγο αυτό και βρίσκεται συχνά σε αρχαίους τάφους.
Κυκλοφόρησε το trailer της ταινίας Greenland 2: Migration όπου αναμένεται να προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 9 Ιανουαρίου από την ODEON.
Greenland 2: Migration
Η ταινία είναι η συνέχεια της καταστροφικής ταινίας του 2020 «Greenland», στην οποία οι Μπάτλερ και Μπακαρίν υποδύθηκαν τους ρόλους του Τζον και της Άλισον Γκάριτι, ενός ζευγαριού με έναν διαβητικό γιο, τον Νέιθαν, που προσπαθούν να διαφύγουν καθώς ένας κομήτης κατευθύνεται προς τη Γη.
Η ταινία διανεμήθηκε στις αίθουσες από την STX Films και τους διεθνείς συνεργάτες της κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της πανδημίας COVID. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο νούμερο 1 στο box office σε 26 χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Ρωσίας, με έσοδα άνω των 52 εκατομμυρίων δολαρίων διεθνώς. Στις ΗΠΑ, η ταινία είχε ισχυρή απόδοση στο PVOD πριν από την δημοφιλή προβολή της στο Max.ew home.
Δείτε το trailer
Πλοκή
Τα επιζώντα μέλη της οικογένειας Γκάριτι πρέπει να αφήσουν την ασφάλεια του καταφυγίου τους στη Γροιλανδία και να ξεκινήσουν ένα επικίνδυνο ταξίδι για να βρουν ένα νέο σπίτι.
Ο Τζέραρντ Μπάτλερ (300, Η Ληστεία του Αιώνα) και η υποψήφια για Emmy Μορένα Μπακαρίν (Homeland, Deadpool) επιστρέφουν δυναμικά στο post-apocalyptic σίκουελ της ταινίας δράσης Greenland: Το Τελευταίο Καταφύγιο. Μία νέα μάχη ξεκινά για την οικογένεια Γκάριτι, που πρέπει να εγκαταλείψει το καταφύγιο και να ταξιδέψει στα ερείπια μιας Ευρώπης που έχει καταστραφεί από τον κομήτη Κλαρκ.
Η πρώτη ταινία Greenland: Το Τελευταίο Καταφύγιο ήταν το Νο. 1 του box office στο άνοιγμά της σε 26 χώρες, μεταξύ των οποίων η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Ρωσία, με έσοδα που ξεπέρασαν τα 52 εκατομμύρια δολάρια.
Ο David Byrne κυκλοφόρησε το νέο του single “T-Shirt” που έγραψε μαζί με τον παλιό του φίλο και συνεργάτη, Brian Eno.
Πρόκειται για ένα κλασικό electro pop τραγούδι, με ένα ελαφρώς χιουμοριστικό και ταυτόχρονα ειλικρινές πολιτικό σχόλιο.
Αυτό το διάστημα ο David Byrne βρίσκεται σε περιοδεία στην Βόρεια Αμερική, με αφορμή το νέο του άλμπουμ “Who Is The Sky” που έχει λάβει εγκωμιαστικές κριτικές.
Το “T-Shirt” έχει εξελιχθεί στο αγαπημένο τραγούδι του κοινού στις live εμφανίσεις του Byrne. Η περιοδεία “Who Is The Sky” εντυπωσιάζει το κοινό σε κάθε σταθμό, με την Minneapolis Star Tribune να τη χαρακτηρίζει ως «Συναυλία της Χρονιάς».
Ο David Byrne
θα εμφανιστεί στην Αθήνα στις 21 Ιουνίου, στο πλαίσιο του Release Athens x SNF Nostos 2026, μια συνεργασία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος με το Release Athens.
Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ)
συνεργάζεται με το Release Athens, με αφορμή τα 30 χρόνια κοινωφελούς δράσης του, φέρνοντας τον πολιτισμό και τη μουσική πιο κοντά σε όλους. Με τη συνεισφορά του ΙΣΝ οι τιμές των εισιτηρίων προσφέρονται 40-50% χαμηλότερα απ’ ό,τι συνηθίζεται σε αντίστοιχες διοργανώσεις.
David Byrne – The Avant Garde – credit Shervin Lainez
Live report: Gus G. & Ronnie Romero // Convergence European Tour 2025 | Cyprus, Photos by Kateryna Anokhina
Tell me, how often do you use the word “convergence” in your speech? How often do you even hear this word in everyday life? Would you like to bet that after this article, the meaning of this term will be imprinted in your brain for a long time?
On November 15th, 2025, at the Savino Live in Larnaca – in a place of pilgrimage for music lovers and heavy music fans, a concert was held by two truly unique and talented musicians: Gus G. and Ronnie Romero.
Jo Nunez-Convergence European Tour 2025 | Cyprus, Photos by Kateryna Anokhina
The date of the concert was marked in my calendar long ago, as this is one of those concerts that would be a life long regret if I was not to attend.
What’s so unique, you ask? To understand, I suggest a little memory refreshing. Gus G. was raised from the Greek metal scene with Firewind and later stepping onto the world stage with Ozzy Osbourne, he built a reputation as a guitarist whose riffs are sharp, melodic, and unmistakably his own.
Ronnie Romero’s
journey has been marked by a rare vocal power that bridges eras. First recognized globally through his work with Ritchie Blackmore’s Rainbow, he quickly became known for his ability to transmit the spirit of classic hard rock and heavy metal while adding his own warmth and grit.
The uniqueness lies in the fact that Gus G. and Ronnie Romero together generate music that feels alive – created with passion, delivered with authenticity, and long after remembered.
This was their first concert together in Cyprus. The venue was totally full! It was hard to get through the crowd. It seemed that everyone was frozen in place in anticipation of the upcoming event.
And here is the Intro and the first instrumental composition “Force Majeure” (2018) sounded. Before I can catch my breath “Quantum Leap”, from the 2022 album of the same name, is already playing.
It was immediately noticeable how in Gus G.’s
playing there was a sense of forward momentum, as if each riff was pulling the listener into the next section with magnetic force.
And just when I had found some kind of foothold, everything collapsed with Ronnie’s lightning-fast appearance on stage to the song “Castaway on the Moon” (2023).
And the magic began! Or rather, the “convergence”. The dictionary says that “convergence” is the fact that two or more things become similar or come together.
Four people on stage merged and came together as one. Yes, yes! Exactly four. You might think it was all about Gus G. and Ronnie Romero, but I don’t think so.
How elegantly and precisely, everyone on stage gave each other the opportunity to express themselves! How the friendly drive and respect on stage was felt, which was unconsciously picked up by the audience.
Ronnie Romero // Convergence European Tour 2025 | Cyprus, Photos by Kateryna Anokhina
The venue had a special atmosphere: you see people around you for the first time, but it feels like you’ve known them all your life. At some point, I caught myself thinking that my cheekbones hurt because the smile never left my face.
No matter who in the audience you looked at, they all responded with the same simple and frozen smile – as if you had seen each other somewhere before and now met again.
What made this happen? Gus G.s masterful playing, Ronnie Romero’s shrill vocals and charm, Jo Nunez’s incredibly dynamic drumming, or Petros Christo’s enigmatic gaze from under his hat and the sound of his bass guitar? It may be the fact that the songs played on stage is the constant soundtrack of our lives: Black Sabbath, Rainbow, Deep Purple?
Live report: Gus G. & Ronnie Romero // Convergence European Tour 2025 | Cyprus, Photos by Kateryna Anokhina
It’s all about convergence, baby.
And everything in Savino Live has merged into one.
And then comes the song from Gus G. debut album, “I Am The Fire”. And the whole venue sings along with Ronnie, and it becomes clear that this evening is truly on Fire.
It was one of those concerts where, upon returning home, you find yourself in an elevated mood, absolutely happy and grateful. Grateful for the wonderful and such familiar venue like Savino Live, grateful for Gus G.’s constant jokes and ease of communication and Ronnie Romero for sincere interaction with the audience.
There’s so much more that could be written about Gus G.’s masterful guitar playing and Ronnie Romero’s absolute vocals, but in the context of these two superstars, it seems so trivial to me.
What is truly not trivial is what is eternal – sincerity and respect on stage, love for music and the audience.
“Convergence Tour” – fully lives up to its name. This is truly an opportunity to bring together and unite the views and values of different people through music.
Live report: Gus G. & Ronnie Romero // Convergence European Tour 2025 | Cyprus, Photos by Kateryna Anokhina
Οι Ptolemea επιστρέφουν στο τόπο του εγκλήματος και φέρνουν το 2o full-length album με τίτλο KALI. Δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαστε μαζί τους και όπως φαίνεται θα έχουμε να μιλάμε για καιρό, για τη νέα δουλειά της Priscila Da Costa.
Το συγκρότημα από το Λουξεμβούργο κατάφερε να ολοκληρώσει το 2o full-length album και συνεργαστεί με την Ragingplanet Records από την Πορτογαλία. Η νέα αυτή δουλειά, ονομάζεται KALI και αποτελείται από 9 κομμάτια.
Έφτασε λοιπόν η νέα τους δουλειά στα χέρια μας και είπαμε να ασχοληθούμε λίγο παραπάνω. Και η αλήθεια είναι πως το ακούσαμε αρκετά παραπάνω από όσο έπρεπε και αυτό γιατί κάθε φορά που ετοιμαζόμαστε να γράψουμε, όλο και κάτι συνέβαινε.
Τι ακούσαμε
Ας ξεκινήσω από το γεγονός πως δεν είναι απλά ένα alternative rock ή όπως παρουσιαζόταν κάποτε. Πλέον μιλάμε για ένα ατμοσφαιρικό doom rock θα έλεγα με αρκετά σκοτεινά folk-pagan στοιχεία. Όλα αυτά τα αντιλαμβάνεσαι από το πρώτο άκουσμα στο Kura, που είναι και το 2ο μεγαλύτερο κομμάτι χρονικά, σε σχέση με τα υπόλοιπα 8 κομμάτια. Τα φωνητικά της Priscila θυμίζουν αυτό το το ταξίδι που κάνει η και η φωνή της Dulce Pontes (μεγάλη κουβέντα αλλά). Άκου το Gaivota και έλα πες μου αν δεν θα έδενε ωραίο mash up με το Cancao Do Mar.
Όλα τα κομμάτια έχουν μια συνοχή μεταξύ τους και ταιριάζουν ρυθμικά. Τόσο που νιώθεις πως δεν τελείωσε το κομμάτι που μόλις άκουγες. Αινιγματική συγχορδία, που θυμίζει doom goth συγκροτήματα. Από αυτά που δεν κουράζεσαι να ακούς (εντάξει αν είσαι του είδους) και νιώθεις τα τύμπανα αλλά και τις κιθάρες να πάλλονται στη φλέβα σου. Για παράδειγμα το Blue moon κάνει ένα πολύ ωραίο κλείσιμο που δένει πολύ soft με το Guilhotina, αν δεν υπήρχε στη μέση η “μπαλάντα” του Luta.
Το Kali, που είναι ο λόγος ύπαρξης του album, ξεκινά με απαγγελία έχοντας full doom στοιχεία για να καταλήξει σε με ένα ελαφρύ headbanging που μου θύμισαν και λίγο Draconian ή τουλάχιστον σε αυτό το ύφος.
Ptolemea
Το συγκρότημα-project είναι δημιούργημα της Priscila Da Costa. Όπως αναφέρεται, το Ptolemea είναι κάτι περισσότερο από ένα μουσικό πρότζεκτ — είναι ένα πνευματικό ταξίδι.
Εμπνευσμένο από την αρχαία θεωρία του Κλαύδιου Πτολεμαίου για τη μουσική των σφαιρών, η οποία πρότεινε ότι οι αποστάσεις μεταξύ των πλανητών αντιστοιχούν σε μουσικά διαστήματα, δημιουργώντας μια κοσμική αρμονία που κυβερνά το σύμπαν.
Για την Priscila, αυτή η οπτική είχε βαθιά απήχηση: θεωρεί ότι η επέκταση του σύμπαντος αντικατοπτρίζει την εξέλιξη κάθε ζωντανής ψυχής.
Η επιλογή του ονόματος Ptolemea ήταν μια συμβολική πράξη — μια επιθυμία να μοιραστεί τις καθοριστικές στιγμές του μουσικού και πνευματικού της ταξιδιού και να εκφράσει την συνεχώς μεταβαλλόμενη ταυτότητά της ως καλλιτέχνιδα μέσω του ήχου, της ενέργειας και της κοσμικής σύνδεσης.
Οι Ptolemea ξεκίνησαν το 2018 ως μια εξερεύνηση με ρίζες στη ροκ μουσική, πριν εξελιχθεί σε έναν πιο ατμοσφαιρικό και πειραματικό ήχο, αντανακλώντας την προσωπική μεταμόρφωση της Priscila. Από την ακατέργαστη ένταση του TOME I (2018) έως το ενδοσκοπικό χάος του MAZE (2019), το πρότζεκτ ενσωμάτωσε σταδιακά αιθέριες υφές και βαθύτερα συναισθηματικά στρώματα.
Η αλλαγή έγινε πιο έντονη με τα singles MAD (2021) και Wrong Tears (2022). Το MAD αντανακλά την τρέλα της πραγματικότητας ως απαραίτητο καταλύτη για την ανάπτυξη, ενώ το Wrong Tears αποκάλυψε τον εσωτεριστικό κόσμο της Priscila μέσω του ήχου και των εικόνων.
Το μουσικό βίντεο απεικόνιζε μια τελετουργική σύνδεση με τη φύση — συμβολίζοντας την αναγέννηση και την απομάκρυνση από τα παλιά πρότυπα.
Με το ντεμπούτο άλμπουμ της Balanced Darkness (2023), η Priscila αγκάλιασε πλήρως τη νέα ταυτότητα των Ptolemea — μια συγχώνευση οργανικών και ηλεκτρονικών ηχοτοπίων που εξερευνούν τη δυαδικότητα του φωτός και της σκιάς. Το άλμπουμ προσκαλεί τους ακροατές να αντιμετωπίσουν τη δική τους σκοτεινή πλευρά ως ένα μονοπάτι προς τη θεραπεία, τη μεταμόρφωση και την εσωτερική ισορροπία.
Σήμερα, οι Ptolemea αποτελούν μια πύλη μεταξύ διαστάσεων — όπου ο μυστικισμός συναντά τη μουσική και ο ήχος γίνεται ένα εργαλείο για την αφύπνιση.
Το δεύτερο και επερχόμενο άλμπουμ των Ptolemea, που έχει τον τίτλο Kali, κυκλοφόρησε στις 6 Νοεμβρίου από την Ragingplanet.
Kali
Ο δίσκο ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της ισχυρής ινδουιστικής θεάς και σηματοδοτεί ένα νέο κεφάλαιο στο συνεχιζόμενο ταξίδι μεταμόρφωσης των Ptolemea.
Στην ινδουιστική παράδοση, το σύμπαν εξελίσσεται σε κύκλους — δημιουργία, καταστροφή και αναγέννηση. Μέσα σε αυτόν τον αιώνιο ρυθμό, η Kali παίζει κεντρικό ρόλο.
Συχνά παρεξηγημένη ως σύμβολο του φόβου και του χάους, στην πραγματικότητα είναι η δύναμη που ανοίγει το δρόμο για την ανανέωση. Η καταστροφή της δεν είναι άσκοπη — έχει σκοπό. Καταστρέφει την ψευδαίσθηση, το εγώ και τη διαφθορά, δημιουργώντας χώρο για την αλήθεια, το φως και την απελευθέρωση. Εδώ υπάρχει μια ωραία σύνδεση με την αρχαία θεωρία του Κλαύδιου Πτολεμαίου.
Η Κάλι φέρνει το φως στο σκοτάδι. Ενσαρκώνει την άγρια χάρη της ίδιας της φύσης: άγρια, ωμή και βαθιά θρεπτική.
Είναι κάτι περισσότερο από ένα άλμπουμ — είναι μια επίκληση, μια απελευθέρωση και ένα άνοιγμα σε κάτι νέο.
ptolemea-kali
TRACKLIST:
01. Kura
02. Breathe
03. Blue Moon
04. Luta
05. Guilhotina
06. Andhera
07. Gaivota
08. Aqui, Ali, Acolá
09. Kali
Οι Steams έρχονται στο Gazarte Ground Stage, το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου, για να παρουσιάσουν live το νέο τους album “VILE WONDERS”. Special guests: LOS TRE και ο μάγος Φανουά με το μοναδικό show του!
los tre
Το “VILE WONDERS” είναι το τρίτο τους studio album και αποτελεί την πιο δεμένη δουλειά τους ως τώρα. To πρώτο single “Arcadia” κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνιο κερδίζοντας τις εντυπώσεις, ενώ τον περασμένο Οκτώβριο ήρθε η σειρά του “She’s in Sparkles” που επιβεβαίωσε πως οι Steams είναι έτοιμοι για το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας τους.
Πιο ώριμοι, πιο ευάλωτοι, και πιο ειλικρινείς από ποτέ. Δεν είναι τυχαίο, ότι με το δεύτερο single, η μπάντα παρουσίασε και το πρώτο τους official video clip, σε σκηνοθεσία του κιθαρίστα τους Ανδρέα Κοκοβίκα. Γυρισμένο σε miniDV κάμερα κατά τη διάρκεια του πρώτου ευρωπαϊκού τους τουρ, το video λειτουργεί σαν ένα κινηματογραφικό αναμνηστικό – ένα θολό ημερολόγιο στιγμών και δρόμου.
Το ”VILE WONDERS” θα κυκλοφορήσει σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες στις 25 Νοεμβρίου ενώ θα είναι αργότερα διαθέσιμο σε βινύλιο από το την Made of Stone Recordings.
steams bandhoto
Οι Steams είναι μια psych rock μπάντα από την Αθήνα.
Το 2018 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους άλμπουμ “Wild Ferment” και ξεκίνησαν ένα ταξίδι που τους έστειλε σε πολλά τουρ, 2 sold-out εκδόσεις βινυλίου και ποικίλα εγχώρια φεστιβάλ. Τον Ιούνιο του 2022 κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους “Mild Conquest”, μια σύγχρονη τραγωδία που επεκτείνει τον ήχο τους πέρα από τα όρια του «κλασικού» ροκ παντρεύοντας παραδοσιακά όργανα, πολυφωνίες και διηγήσεις με groovy ρυθμούς, ογκώδεις κιθάρες και διονυσιακά ξεσπάσματα. Έχουν εμφανιστεί στο πλευρό των The Cure, The Black Angels, Peter Murphy (Bauhaus), Khruangbin Lumerians κ.α.
Το Arch Club φιλοξενεί μία από τις πιο πολυαναμενόμενες συναυλίες hardcore της χρονιάς. Η περιοδεία ONLY THE HARD φτάνει στην Αθήνα την Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2025, με headliners τους ανίκητους TERROR και ένα all-star line up από δυναμίτες της παγκόσμιας hardcore σκηνής: Death Before Dishonor, Risk It και Last Hope.
Μια νύχτα ωμής ενέργειας, αλληλεγγύης και αυθεντικής hardcore αγριότητας, που κανείς φίλος του σκληρού ήχου δεν πρέπει να χάσει.
ONLY THE HARD EUROPEAN TOUR 2025
TERROR (USA)
DEATH BEFORE DISHONOR (USA), RISK IT (DE), LAST HOPE (BG)
Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2025
Πόρτες: 20:00
Arch Club, Κρήτης 1 & Πέτρου Ράλλη 29, Αθήνα
Λεωφορεία 838 και 21 (Στάση Αμαξοστάσιο Ε.ΘΕ.Λ.)
Μετρώντας πάνω από 20 χρόνια στο προσκήνιο, οι Terror έχουν καθιερωθεί ως μία από τις πιο εμβληματικές μπάντες στην ιστορία του hardcore. Ιδρύθηκαν το 2002 στο Λος Άντζελες από τον χαρισματικό frontman Scott Vogel (πρώην Buried Alive, Despair) και έκτοτε δεν σταμάτησαν να περιοδεύουν, να γράφουν δίσκους-δυναμίτες και να μεταδίδουν το πάθος τους για την κουλτούρα του hardcore σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Risk It band
Το ντεμπούτο τους “Lowest of the Low” (2003) θεωρείται πλέον κλασικό, ενώ albums όπως “One with the Underdogs”, “Always the Hard Way” και “Keepers of the Faith”έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη του είδους. Με επιρροές από τους Madball, Agnostic Front και Cro-Mags, οι Terror κατάφεραν να ενώσουν γενιές ακροατών και να διατηρήσουν ένα από τα πιο σταθερά και σεβαστά fanbases της σκηνής.
Οι Terror
δεν είναι απλώς ένα συγκρότημα – είναι θεσμός. Στη σκηνή είναι ωμοί, ανελέητοι, με το mosh pit να μετατρέπεται κάθε φορά σε πεδίο μάχης.
Μια βραδιά-ωδή στην αληθινή hardcore κουλτούρα, γεμάτη ιδρώτα, φωνές και σφιγμένες γροθιές.
ΑΓΟΡΟΜΑΝΑ έρχεται για τρίτη χρονιa. Από 28/2/26 στο Kukaracha, για 8 μόνο παραστάσεις. Early bird εισιτήρια 10€ μέχρι 15/12
Νόμιζες ότι η μητρότητα είναι ότι βλέπεις στο Instagram, χαμογελαστά μωρά και φρεσκοσιδερωμένα σεντόνια; Ξανασκέψου το.
Η Αγορομάνα
ανεβαίνει στη σκηνή του Kukaracha theaterspace για τρίτη χρονιά και δυναμιτίζει το παραμύθι της απόλυτης οικογενειακής ευτυχίας. Πιο ξεκαρδιστική και αληθινή από ποτέ, φωνάζει: «Πάντως εγώ παιδί με άντρα δεν ξανακάνω».
Η Αφροδίτη Μητσοπούλου και ο Ιάκωβος Μολυμπάκης, ισορροπούν ανάμεσα σε stand-up comedy, ντοκιμαντέρ και μουσική παράσταση. Μιλούν για τις ενοχές, την εξάντληση και την ακατανίκητη επιθυμία να φας ένα ολόκληρο παγωτό κρυφά στο μπάνιο.
Μια φωνή για την ισότητα μέσα στο σπίτι, μια γροθιά στα πατριαρχικά κατάλοιπα και μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά σε κάθε γυναίκα που ένιωσε μόνη και αόρατη μέσα στον πιο απαιτητικό ρόλο της ζωής της.
Και όχι, δεν είναι μια παράσταση μόνο για γονείς. Είναι για σένα που αναρωτιέσαι γιατί η φίλη σου δεν απαντάει ποτέ στο τηλέφωνο. Είναι για όποιον έχει νιώσει την ασφυκτική πίεση των έμφυλων στερεοτύπων. Κι αν είσαι άντρας; Είναι η ευκαιρία σου να καταλάβεις επιτέλους γιατί μοιάζει έτοιμη να εκραγεί, απλώς και μόνο επειδή ξέχασες να αγοράσεις χαρτί κουζίνας.
Kukaracha theaterspace
Κάθε βράδυ, ένα διαφορετικό πρόσωπο καλεσμένη-ος ανεβαίνει στη σκηνή, ανατρέπει τα πάντα με τη δική της/του ιστορία και κάνει την κάθε παράσταση μια κυριολεκτικά ανεπανάληπτη εμπειρία.
*Κατά τη διάρκεια της παράστασης υπάρχουν αναφορές και περιγραφές γύρω από το ζήτημα της μαιευτικής βίας. Αν είστε θύμα μαιευτικής βίας, μη διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια και στήριξη από πιστοποιημένους επαγγελματίες και φορείς.
Έγραψαν για την παράσταση:
“Υπάρχουν κάποιες παραστάσεις που γίνονται γεγονότα, που όλο και περισσότεροι μιλούν για αυτές, που είναι δύσκολο να βρεις εισιτήριο. Μια τέτοια περίπτωση είναι η Αγορομάνα”.
Μαργαρίτα Κιάου, Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων “Η αλήθεια είναι ότι πέρασε καιρός από τότε που -θεατρικά, τουλάχιστον- συναντηθήκαμε με κάτι έξυπνο, φρέσκο, ακομπλεξάριστο.” Ampa team, Lifo “Πρόκειται για ένα από τα πιο αληθινά κείμενα που έχω δει να ανεβαίνουν στη σκηνή.” Μαριλένα Θεοδωράκου, Theatermag
Φωτογραφίες παράστασης μπορείτε να βρείτε εδώ
Για τηλεφωνικές κρατήσεις καλέστε στο 210 7234567 Δευτέρα – Παρασκευή, 10:00-16:00 Για πληροφορίες σχετικά με την παράσταση καλέστε στο 6938575894
Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του album ΜΕΤΑΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ο Sigmataf επιστρέφει με το νέο του video single «Μεγάλες Αλήθειες».
Πρόκειται για τo πρώτo, από μια σειρά singles, που θα κυκλοφορήσει στους επόμενους μήνες και θα συνοδεύονται από αυτοσχέδια video, δια χειρός του ίδιου, στο YouTube & Tik Tok.
Στο video βλέπουμε την νυχτερινή Αθήνα από την οπτική ενός ανθρώπου που τρέχει και συλλέγει εικόνες και καταστασεις κι όλα διαρκούν τόσο, όσο κι ενα σκρολάρισμα στα σόσιαλ.
Δείτε το Video και πάρτε μια γεύση:
Το μουσικό είδος παραμένει spoken word, o στίχος ελληνόφωνος κι ο ήχος φλερτάροντας με τα 90s, έχει επιρροές από hip hop και synth wave μέχρι indie rock & electro. Με ένα μπιτ που σου δίνει αυτή την ένταση που χρειάζεται.
To μονταζ, τους στίχους, την ερμηνεία και την ενορχήστρωση στις «Μεγάλες Αλήθειες»
τα υπογράφει ο Sigmataf.
Η μουσική στήθηκε από τον ανερχόμενο μουσικό παραγωγό Rateone.
Στις κιθάρες βρίσκεται ο σταθερός συνεργάτης Resonoot ενώ οι μίξεις και το master πραγματοποιήθηκαν από τον Πάνο Τσεκούρα στα Top Floor Studios (Αυγουστος 2025)
Sigmataf
Το νέο αυτό πρότζεκτ ακολουθεί την 5η του δουλειά με τίτλο ΜΕΤΑΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ, που έχουμε ξαναασχοληθεί και μπορείτε να διαβάσετε.
Οι MOb επιστρέφουν με το πολυαναμενόμενο δεύτερο άλμπουμ τους, ΜOb II, συνεχίζοντας το τολμηρό τους μουσικό ταξίδι. Με εκρηκτικό μείγμα τζαζ, πανκ και ηλεκτρονικών ήχων, το τρίο παραδίδει ένα σύγχρονο, ευρηματικό έργο που γκρεμίζει τα σύνορα των ειδών.
Η παραγωγή υπογράφεται από το ίδιο το συγκρότημα , με μίξη από Bruno Ellingham(Massive Attack, UNKLE, New Order) και Malcolm Catto (Heliocentrics, DJ Shadow, Madlib).
Ακούστε το πρώτο δείγμα
MOb – Tipping Point
Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει ψηφιακά και σε βινύλιο στις 28 Νοεμβρίου από τη Veego Records!
Δύο συλλεκτικές εκδόσεις: κλασικό μαύρο και ασπρόμαυρο splatter βινύλιο.
Pre-Order
Μη χάσετε την πρώτη ζωντανή παρουσίαση του δίσκου στις 14 Δεκεμβρίου στο
ΙΛΙΟΝ plus!
Το αθηναϊκό rapcore συγκρότημαΒαλβολίνη (Valvolini) 2 χρόνια μετά την τελευταία κυκλοφορία του ντεμπούτου album τους “Διαταραχή”, κυκλοφορούν το δεύτερο EP τους με τίτλο “Στο τέλος τι θα μείνει“.
valvolini ep cover
Οι Βαλβολίνη μετρώντας αισίως 6 χρόνια παρουσίας στην ελληνική σκηνή, με το EP “Στο τέλος τι θα μείνει” κλείνουν τον κύκλο του original line-up τους, για να μπουν σε μια νέα εποχή όπου οι συνθέσεις και ο ήχος τους έχουν ωριμάσει καθώς και η θεματολογία ακολουθεί την σημερινή κοινωνικοπολιτική τρέλα. Έννοιες όπως αλληλεγγύη, οικονομική ασφυξία, χαμηλό επίπεδο και έλλειψη εσωτερικής αντοχής είναι άξονες στους στίχους που απαρτίζουν τα 4 κομμάτια του ΕΡ.
Το άλμπουμ εξερευνά θέματα όπως η επιβίωση σε μία σαπισμένη κοινωνία, ενώ παράλληλα καταπιάνεται με το συναισθηματικό βάρος του χρόνου που περνά όλο και πιο ραγδαία όσο μεγαλώνουμε όπως και την αναζήτηση της ταυτότητας μας σε έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Η πόλη της Αθήνας, με την ιδιαίτερη ενέργειά και αντιθέσεις της, λειτουργεί ως το background σε αυτές τις αφηγήσεις.
valvolini live
Η ηχογράφηση, παραγωγή, μίξη και master του EP έγινε από τον Άλεξ Κυπριώτη ΦΡΙΞ Studio. Την εικαστική επιμέλεια της κυκλοφορίας επιμελήθηκε επίσης ο Άλεξ Κυπριώτης και οι Βαλβολίνη.
Το “Στο τέλος τι θα μείνει” είναι μια ανεξάρτητη κυκλοφορία και είναι διαθέσιμο ψηφιακά σε όλες τις streaming πλατφόρμες.
Rotting Christ live report @Royal Hall| Photos by Kateryna Anokhina
The date many have been impatiently waiting is November 14, 2025 – the Rotting Christ performance in the capital of Cyprus, Nicosia, for the first time in three years.
There are concerts you look forward to and know what to expect from the start. Rotting Christ’s visit to Cyprus was no exception. 35 years of evil existence – the band is celebrating their creative journey with a major tour.
The Royal Hall in Old Nicosia was full. One might say that it is not surprising that the Greek band is so strongly supported by Greek Cypriots. But I was specifically watching the people in the Hall, listening to their speech, and it became clear that in the extremely open Cypriot community, a diverse audience had come to support the band and enjoy the performance: the most diverse nationalities, the most diverse ages, the most diverse music fans. This is precisely the case when music was truly able to unite several generations under one roof, making them put everything aside and come here to the Royal Hall in Nicosia for the Rotting Christ concert.
Stormcast
The evening was opened by two Cypriot bands. The first was Stormcast – an atmospheric melodic metal band known and loved by many. It’s hard to imagine a better start for the evening! It was the kind of perfomance that lingers long after the final notes fade, echoing in that quiet place where melody and chaos meet.
Besides their best songs, they filmed a live performance, which really fired up the crowd and got them pumped up. You absolutely have to see the results of this performance – I’m sure it’ll be something special.
Frozen Winds
Frozen Winds live report @Royal Hall| Photos by Kateryna Anokhina
After a short break, avant-garde black metal band Frozen Winds continued the show. They’ve been performing a lot over the past year, but I’ve never been able to get to them, which I’ve always deeply regretted. And finally, it happened! Frozen Winds concert is a true show, a very memorable event that requires a separate review.
Elements of stage and theatrical performance, expressive and emotional movements make you keep your eyes glued to the musicians. They created an environment that intertwined with their sound – immersive, massive, and strangely beautiful.
After such strong support, the level of passions and emotions reached its peak. Even in a venue as large as the Royal Hall, the heat was felt. People came and went from the venue, but their numbers did not decrease. And here comes the long-awaited Intro. The evening’s headliner is on stage.
Rotting Christ
The first song was “Pro Xristou” from the same name album from 2024. And then, song after song, Rotting Christ performed one from each previous album, restoring in the memory of fans a wide variety of remembrances that could be associated with the last decade of released albums. After “Nemecic” and “Keravnos Kivernitos” from Theogonia album 2007 the most devoted fans heard “Non Serviam” song from the same name album 1994. The culmination of this action was the fan’s banner in the front row with the inscription in Latin Non Serviam (translates to “I will not serve”, and Biblically refers to Satan’s refusal to serve God).
During their existence, Rotting Christ has released 14 full-length albums, and the most iconic songs from almost all of their albums were performed that evening. Only the debut album and albums from 1997 to 2000 remained untouched.
It was a joy to watch the fans: some methodically repeat the guitar chords after the lead guitarist Kostis Foukarakis, some actively sing along with vocalist Sakis Tolis, some beat out the rhythm and masterfully wave virtual drumsticks after Themis Tolis, someone has completely withdrawn into themselves and nervously playing the virtual bass with their fingers after Kostas “Spades” Heliotis.
But there were also some desperate ones – there was a mosh pit at almost every song.
The testosterone levels and the air temperature inside the mosh pit were so high that people couldn’t stand it and, mid-concert, furiously removed their shirts. For me, this spectacle brought special pleasure and there was only one question: why so long and why make the girl wait? :-)))
Rotting Christ live report @Royal Hall| Photos by Kateryna Anokhina
Credit must be given to Sakis – the vocals, the energy – everything came from him so strongly and it seemed so easy that he still had the strength to smile at the fans, interact with them and encourage them.
Sometimes it seemed like every move the musicians made was practiced down to the second: headbanging, position changing, deliberately moving closer to the audience, playing guitar solos together. The only thing that gave away that these were not movements memorized to the point of automatism, but truly sincere and living emotions was their burning and predatory gaze.
Rotting Christ live report @Royal Hall| Photos by Kateryna Anokhina
The dedication of the Rotting Christ’s musicians and the audience was so strong that it created a real synergistic effect – time was lost, one song flowed into another, there was no chance to catch your breath, and the feeling of FOMO did not leave, because if you turn away or get distracted, you can miss something important.
I didn’t want to miss it and I didn’t have the chance. Rotting Christ played 19 songs in one breath. If I said at the beginning of the review that this was one of those concerts where you know what to expect, well, that’s it – I knew that a band with over 35 years of experience, history, an active concert program, and crazy fan support could only smash this venue to hell and truly show what Hellenic Black Metal is all about.
Τους Kustoms τους ξέρετε, τους παρακολουθούμε καιρό τώρα από το παρατηρητήριο του afternoiz. Tον τελευταίο καιρό όμως έχουν πάρει μπρος για τα καλά με μια κυκλοφορία ήδη στις αποσκευές τους και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα καθώς με κάποια μέλη μας συνδέει μακρά φιλία, εκτίμηση, μπυροποσία, και πολύ πολύ γέλιο γιατί το rock n roll ήταν είναι και θα είναι πρωτίστως και ανυπερθέτως fun fun fun.
Και ενώ οι Kustoms έχουν ήδη ξεκινήσει την περιοδεία τους ανα τις εγχώριες σκηνές από πάνω ώς κάτω στην επικράτεια κυρήσσοντας την μουσική τους, ορμώμενοι από την επικείμενη εμφάνισή τους στο ιστορικό Kyttaro, βρήκαμε μια τρύπα και τους ευχαριστούμε για τον πολύτιμο χρόνο τους για να μας απαντήσουν σε μερικές ερωτησούλες, κάποιες σοβαρές, κάποιες όχι τόσο!
Πώς βλέπετε το μέλλον της rock n roll σκηνής στην Ελλάδα; Θεωρείτε ότι έχει απήχηση, δεδομένου πως ταξιδεύετε και το διαδίδετε τώρα που μιλάμε;
Steve: Το μέλλον του Rock’n’Roll στην Ελλάδα; Μισό λεπτό να δω το φλιτζάνι. Χμμ… Βλέπω ένα Κάπα κι έναν μακρύ δρόμο… Πάντως χωρίς πλάκα, το μόνο πράγμα που μπορεί να ξαναδυναμώσει το RnR είναι να μπει μέσα στην σκηνή νέο αίμα. Teenagers. Κάτι που βλέπω στην σκηνή του garage beat με κάποιες super ταλαντούχες μπάντες με νέα παιδιά όπως οι Sences και οι Coral Fuzz.
Ποια τα μελλοντικά σχέδιατων Kustoms ;
Steve: Να γράψουμε σύντομα το νέο μας δίσκο με τις συνθήκες που θέλουμε και να κατακτήσουμε τον κόσμο!
Πόσο στοιχίζει ένα αεροπορικό εισιτήριο για κοντραμπάσσο;
Steve: Αναλόγως την αεροπορική εταιρία. Συνήθως το χρεώνουν λίγο πιο ακριβά από την φυσαρμόνικα.
Αλεξ: Εάν είσαι τυχερός, κοστίζει όσο μια θεση. Αλλιώς, μπορεί και δύο. Η ερώτηση τίθεται προφανώς με μια δόση χιούμορ, αλλά το υπαρκτό πρόβλημα την τελευταία δεκαετία με τα όργανα στο αεροπλάνο δεν έχει καμία αστεία διάσταση. Οι εναλλακτικές λύσεις είναι είτε ακριβές (ενοικίαση οργάνου ή χώρος αποσκευών – έχεις ιδεα πόσο κοστίζει μια καλή σκληρή θήκη κοντραμπάσου? – η cargo) είτε δανεισμός οργάνου, που δημιουργεί άλλα προβλήματα. Εδώ πλέον ούτε κιθάρα δεν μπορείς να πάρεις στο αεροπλάνο χωρίς να πληρώσεις θέση.
Τι είναι αυτό που δίνει ώθηση στους Kustoms μετά από τόσα χρόνια στο σανίδι;
Μίλτος: Η «ώθηση» είναι η ίδια όσα χρόνια και αν περάσουν. Πηγάζει από την εσωτερική φλόγα που καίει μέσα μας για τη μουσική και τον Rock ‘n’ Roll τρόπο ζωής.
Αλεξ: Αυτό που μας έκανε να ανεβούμε και από την αρχή. Η ανάγκη να μοιραστεί κανείς τη χαρά της μουσικής.
Περιγράψτε μας μια κωμική στιγμή και μια καλύτερη και χειρότερη εμπειρία.
Μίλτος: (κωμική στιγμή) Είμαστε σε tour με Sue Moreno και Black Raven, γυρνάμε από Αθήνα και φτάνουμε Λάρισα, όπου κανονικά έχουμε soundcheck. Παίζει όμως Π.Α.Ο.Κ.-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ… Με το που κατεβαίνουμε από το βαν με τον συγχωρεμένο τον Κώστα τον Bullet, φεύγουμε σφαίρα να δούμε το ματς, αφήνοντας σύξυλη τη Sue να αναρωτιέται τι πάθαμε. Βρίσκουμε καφενείο old school, ξεχασμένο από τον χρόνο… Μέσα παππούδες να παίζουν πρέφα, κάπνα και τσίκνα, κάτω μωσαϊκό.
Παίρνουμε θέση με τον Bullet και μετά από κάποια ώρα εμφανίζεται η Sue Moreno, σωστή ντίβα, ντυμένη λες και θα έβγαινε για συναυλία. Οι παππούδες έχουν κοκκαλώσει, αυτή κάθεται δίπλα μας σε ψάθινη καρέκλα, εμείς κολλημένοι στο ματς με κασκόλ και συνθήματα. Ένα πολιτισμικό σοκ το έπαθε η Sue, ωστόσο έκατσε και είδε ένα ημίχρονο γελώντας με τις αντιδράσεις μας.
Steve:Η καλύτερη όταν παίξαμε στην Γαλλία μπροστά σε 2500 άτομα όπου γνωρίσαμε πραγματική αποθέωση. Η χειρότερη δεν ήρθε ακόμα! Πάντα τις αναποδιές τις αντιμετωπίζουμε με χιούμορ. Τίποτα δεν μας πτοεί.
The Kustoms live at Kyttaro- afternoiz.gr (black and white photo)
Το ότι ο ήχος των Kustoms είναι μια μίξη από διάφορα είδη ήταν αρχική ιδέα ή ήρθε με την πάροδο του χρόνου;
Μίλτος: Ήρθε εξαρχής από μόνο του και είδαμε ότι δουλεύει πολύ ωραία. Τα τραγούδια των Kustoms έβγαιναν και βγαίνουν αβίαστα, οπότε πηγαίνουμε όπου μας πάει η έμπνευση. Το Rock ‘n’ Roll/Rockabilly είναι η βάση, ενώ οι υπόλοιπες επιρροές μας είναι τα συστατικά που κάνουν τη μουσική μας να έχει ταυτότητα και να ξεχωρίζει από μπάντες του χώρου που κινούνται σε πιο «παραδοσιακές» φόρμες.
Τι μπορεί να περιμένει το κοινό σας στο Κύτταρο τώρα που οι Kustoms ξανακατηφορίζουν;
Steve:Μία βραδιά μου θα τους γεμίσει τις μπαταρίες. Που θα τους κάνει να φύγουν γεμάτοι με ωραία συναισθήματα και ιδρωμένα ρούχα. Μία βραδιά γεμάτη με αυτό που έλεγαν και οι Βeach Boys: Good Vibrations!
Πόσο εύκολος ή δύσκολος είναι ο δρόμος της μουσικής σας; Από άποψη αναγνωρισιμότητας, κυκλοφοριών …
Steve:Όλα είναι θέμα από ποια οπτική γωνία το βλέπεις. Για να πετύχει ένα μουσικό σχήμα, όχι μόνο στο συγκεκριμένο είδος αλλά γενικότερα, πρέπει να έχει όλο το πακέτο. Πρώτα από όλα να έχει ταλέντο και να ξέρει να παίζει σωστά το είδος του. Να έχει προσωπική ταυτότητα. Να προσπαθεί δηλαδή να φτιάξει δικό του στυλ και όχι να μοιάσει με κάποιον άλλον. Να έχει ένα πυρήνα κοινού και να το διατηρεί καυλ..ένο. Να γράφει ωραία και πιασάρικα τραγούδια με καλές / ευφάνταστες παραγωγές. Να είναι super stars στις συναυλίες και σεμνoί εκτός σκηνής. Να ξέρει να πουλάει τον εαυτό του χωρίς να ξεπουλιέται. Και πολλά – πολλά ακόμα…
Ε, λοιπόν αυτός είναι ο δρόμος είναι δύσκολος. Θέλει πάρα πολύ δουλειά. Αμέτρητες εργατοώρες να το πω αλλιώς. Οπότε όλα έχουν να κάνουν με το πόσο ψηλά βάζεις τον πήχη. Αν έχεις το πακέτο, αργά ή γρήγορα θα γίνουν οι κυκλοφορίες σου επιτυχημένες και ίσως γίνεις και αναγνωρίσιμος σαν μπάντα πέρα από τους οπαδούς του είδους.
Που βρίσκεται η αλήθεια για τους Kustoms ; Αναλογικά ή ψηφιακά;
Μίλτος: Αν με τον όρο «αλήθεια» εννοείς τη «φυσικότητα» στον ήχο, σίγουρα θα τη βρεις αναλογικά. Σε θέμα γούστου και προσωπικής αισθητικής ο καθένας διαλέγει ό,τι τον αγγίζει ή τον εξυπηρετεί. Για τον τρόπο που εγώ ακούω ή παίζω μουσική, όσα βήματα και να κάνει η ψηφιακή τεχνολογία, δεν πρόκειται ποτέ να πλησιάσει τον αναλογικό ήχο, είτε μιλάμε για βινύλιο είτε για ηχογράφηση με αναλογικά μέσα.
Αλεξ: Η αλήθεια βρίσκεται στο μυαλό μας.Το μέσο προσεγγίζει τις αισθήσεις με διαφορετικό τρόπο. Πιο πιστός τρόπος αισθητηριακά είναι ο αναλογικός, πιο προσβάσιμος ο ψηφιακός.
Όντας μια all star μπάντα, πόσο εύκολο είναι να είσαι δημοκρατικός; Πιστεύετε πως η δημοκρατία δουλεύει στις μπάντες;
Steve: Φυσικά και λειτουργεί η δημακρατία στην μπάντα. Αρκεί να συμφωνούν και οι υπόλοιποι Kustoms μαζί μου! (γελια)
Μίλτος: Θα ήταν ιδανικό αν δούλευε η «δημοκρατία» στις μπάντες σε όλα τα επίπεδα. Θεωρώ το πιο δύσκολο κομμάτι αυτό της ενορχήστρωσης. Από τη στιγμή που μια μπάντα δε δουλεύει με μουσικό παραγωγό, θα πρέπει ένα μέλος της να καθοδηγεί. Στην προκειμένη περίπτωση είναι αυτός που έχει συνθέσει το κομμάτι και το έχει φανταστεί στο μυαλό του.
Αυτό δε σημαίνει ότι οι υπόλοιποι δεν έχουν την ελευθερία να δοκιμάσουν τις ιδέες τους ή ακόμη και να «στείλουν» το κομμάτι σε άλλη κατεύθυνση αν βγει κάτι καλό. Όταν όμως ζορίζουν τα πράγματα και προκύπτει ασυνεννοησία, πρέπει να υπάρχει ένας leader τον οποίο θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι.
Αλεξ: Όταν υπάρχει κοινός στόχος, η δημοκρατία μπορεί να δουλέψει σε μια μπάντα. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν ο καθένας αρχίζει να βλέπει άλλο έργο και προσπαθεί να το επιβάλλει. Τόσο απλά.
The Kustoms live at Kyttaro- afternoiz.gr
Με ποιον μουσικό παρελθόντος θα θέλατε ως Kustoms να κάνετε συνεργασία και γιατί; Υπάρχει επίσης κάποιος του παρόντος;
Μίλτος: Διαλέγω του παρόντος, χωρίς αυτό να κάνει τα σενάριά μου πιο ρεαλιστικά… Θα ήθελα να γράψουμε ένα τραγούδι και να το τραγουδήσει ο Chris Isaak. Να ηχογραφήσουμε δίσκο με τον Tom Waits και ό,τι βγει. Να περιοδέψουμε με την Imelda May και να την πάμε σε τσιπουράδικο.
Steve: Αλήθεια, ζει ακόμα ο Tom Waits; Μωρε μπράβο! Πολύ γερή κράση!!! Εγώ πάντως θα ήθελα σε κάποιο παράλληλο σύμπαν να συνυπήρχαμε μουσικά με τον Ronnie Dawson και τους Collins Kids. (Αν δεν ξέρετε για τι μιλάνε οι Kustoms ψάχτε το έχει πολύ ζουμί). Ο λόγος είναι ότι έβγαζαν μια αυθεντική ακατέργαστη ενέργεια που για μένα είναι το άλφα και το ωμέγα στο rockabilly, εμπλουτισμένη συχνά με acting και χιούμορ.
Τι θα θέλατε να γνωρίζει το κοινό σας που δεν το ξέρει;
Μίλτος: Ότι οφείλουμε την ύπαρξή μας ως Kustoms σε δύο αδελφικούς φίλους που μας άφησαν νωρίς: στον Κυριάκο που ήταν η αιτία που δημιουργήθηκε η μπάντα και στον Κώστα τον Bullet που μας «ξαναμάζεψε» ενώ είχαμε χαθεί μεταξύ μας για αρκετά χρόνια.
Συμπληρώστε ό,τι άλλο θέλετε:
Μίλτος: Δε βλέπουμε την ώρα να ανεβούμε ξανά στο ιστορικό αυτό πατάρι, στο «ΚΥΤΤΑΡΟ», να κοιτάξουμε κάτω και να δούμε υπέροχες Rock ‘n’ Roll φάτσες, χαμόγελα και χορό μέχρι τελικής πτώσεως. Ερχόμαστε με τέρμα γκάζια!!!
Steve: Μπορώ να συμπληρώσω και τα νούμερα του Τζόκερ;
Τι ετοιμάζεται φέτος με το Ghostlands & Ravenlands Festival; Νέα πράγματα και φέρνει μαζί τους The Silent Rage, Sorrowful Angels, Wildfire, Empty Mirror και Blossom Death.
Το Ghostlands & Ravenlands Festival
είναι ένας νέος θεσμός ο οποίος έχει τις ρίζες του στο Caravan Of Shadows Festival, ένα περιοδεύων φεστιβάλ, με τις δυο εκδοχές του να λαμβάνουν χώρα, αρχικά στην πόλη της Κέρκυρας και το Graal τον Μάιο του 2017 και την δεύτερη να πραγματοποιείται τον Δεκέμβριο του 2019 στην Αθήνα και το Ίλιον Plus. Μιας και ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί που θα πραγματοποιηθεί το τρίτο του μέρος, τα μέλη των
The Silent Rage
δημιούργησαν το Ghostlands & Ravenlands Festival, το οποίο αναμένεται να πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην Αθήνα, με μπάντες από όλο το φάσμα του μελωδικού και όχι μόνο metal. Αυτή την φορά επιστρέφει με την τρίτη του εκδοχή.
Headliners της βραδιάς θα είναι οι modern power metallers The Silent Rage.
Silent Rage
Η 1η Φεβρουαρίου σηματοδοτεί τον εορτασμό 20 χρόνων για το συγκρότημα και αναμένεται να φέρει επί σκηνής ένα ιδιαίτερο set, το οποίο θα εμπεριέχει κομμάτια που έχουν να παιχτούν πάρα πολλά χρόνια ή και δεν έχουν παιχτεί ποτέ! Αυτό σηματοδοτεί την άφιξη επί σκηνής διαφόρων προσκεκλημένων για να δώσουν έναν ιδιαίτερο τόνο στον εορτασμό της μπάντας. Μείνετε συντονισμένοι για την ανακοίνωση αυτών.
μετά από σχεδόν δέκα χρόνια απουσίας από τη σκηνή, επιστρέφουν στο Ghostlands & Ravenlands Festival. Το ιστορικό σχήμα του melodic dark metal επιστρέφει στη ζωντανή δράση την 1η Φεβρουαρίου 2026 μετά από σχεδόν μία δεκαετία.
Βετεράνοι της σκηνής, οι Sorrowful Angels έχουν μοιραστεί τη σκηνή με τους Paradise Lost, Katatonia, Moonspell, Paul Di’Anno, Behemoth, Decapitated, Kreator και πολλούς ακόμη. Ο ήχος τους συνδυάζει την gothic ατμόσφαιρα με ποικίλες metal επιρροές και κινηματογραφικά-ηλεκτρονικά layers, διαμορφώνοντας μια αναγνωρίσιμη υπογραφή που τους χάρισε αφοσιωμένο κοινό και ισχυρή live φήμη. Η εμφάνιση στο Κύτταρο ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο για το συγκρότημα, με προγραμματισμένη κυκλοφορία νέου υλικού μέσα στο 2026.
Οι Wildfire
είναι μια heavy metal μπάντα που σχηματίστηκε στην Αθήνα το 2019. Τον Σεπτέμβριο του 2021 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο EP τους με τίτλο “Wildfire“. Μετά την κυκλοφορία του EP, αμέσως μετά την πανδημία, το συγκρότημα ξεκίνησε να δουλεύει πάνω στο ντεμπούτο, μέχρι τότε άτιτλο άλμπουμ τους. Επιπλέον, το συγκρότημα συμμετείχε και κέρδισε τον διαγωνισμό “Rock & Metal” που διοργάνωσε το TV War, με την υποστήριξη του Metal Hammer & Heavy Metal Magazine.
Έχοντας ένα σύντομο διάλειμμα από το στούντιο, επιλέχθηκαν να ανοίξουν την συναυλία των θρύλων του NWOBHM, Satan. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε, μιξαρίστηκε και master-αρίστηκε από τον David Prudent στα Made in Hell Studios και έχει τίτλο “Rise“, κυκλοφορώντας ως αυτοχρηματοδοτούμενο άλμπουμ. Γύρισαν επίσης ένα βίντεο κλιπ για το τραγούδι “Inside The Box“, το οποίο κινηματογραφήθηκε από τον Bob Katsionis της PVG Group. Τον Ιούνιο του 2025 το συγκρότημα κατάφερε να εμφανιστεί για πρώτη φορά εκτός Ελλάδας, στο Japara Open Air Rock Festival στη Βουλγαρία.
Οι Empty Mirror
είναι μια Gothic/Doom metal μπάντα από την Αθήνα. Το 2022 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP με τίτλο “Echoes Of Eternity“. Το 2023 βρίσκουν το συγκρότημα πολύ απασχολημένο με τη σύνθεση νέων τραγουδιών και τη συμμετοχή σε διάφορες συναυλίες και φεστιβάλ. Το 2024 οι Empty Mirror μπήκαν ξανά στο στούντιο και ηχογράφησαν το δεύτερο άλμπουμ τους.
Το “Deus Profanus“, το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του συγκροτήματος, κυκλοφόρησε στις 25 Δεκεμβρίου, για άλλη μια φορά εμπνευσμένο από τους gothic ήχους της δεκαετίας του ’90. Από τότε, οι Empty Mirror παρουσιάζουν το τελευταίο τους άλμπουμ με ζωντανές εμφανίσεις.
Empty Mirror
Οι Blossom Death
ιδρύθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2018 από τους Κωνσταντίνο “Corax” Κατοίκο, Μαρίτα Μακαρονίδη και Αργύρη Δεληγιαννόπουλο. Ο ήχος τους μπορεί να χαρακτηριστεί ως Gothic Hard Rock. Το συγκρότημα μέχρι στιγμής έχει δύο επίσημες κυκλοφορίες, το EP του 2019 “Mistaken” και το split EP του 2023 “Eons Must Fail” μαζί με τους In Burial. Αυτή τη στιγμή ηχογραφούν το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ, το οποίο θα κυκλοφορήσει το 2026.
Ghostlands & Ravenlands Festival
Ghostlands & Ravenlands Festival
Ώρα έναρξης: 19:00 (Οι πόρτες ανοίγουν 18:30)
Τιμή εισιτηρίου: 15 Ευρώ (προπώληση), 20 Ευρώ (ταμείο)
*** H προπώληση ξεκινά σήμερα ***
Προπώληση εισιτηρίων:
Φυσική διάθεση εισιτηρίων: Μέσω των συγκροτημάτων & αποκλειστικά στο Symbolic Π Studio (Κανάρη 30, Ηλιούπολη)
**Οι πρώτοι πενήντα (50) που θα αγοράσουν το εισιτήριο τους, από οποιοδήποτε συγκρότημα, θα παραλάβουν αναμνηστική πένα κιθάρας του φεστιβάλ, προσφορά της PickMe-Custom Picks, κατά την είσοδο τους στο φεστιβάλ**
Ήταν 1987, η χρονιά που κυκλοφόρησαν οι Pixies το πρώτο τους μουσικό άλμπουμ με τίτλο «Demos» γνωστό και ως «The Purple Tapes».
Οι πρώτες ηχογραφήσεις επανακυκλοφορούν σήμερα με νέο εξώφυλλο και σημειώσεις. Κυκλοφορούν σε περιορισμένη έκδοση σε μοβ και μαύρο βινύλιο, CD και κασέτα.
Pixies
Η μπάνταέρχεται από τη Βοστώνη, όπου το 1986, έβαλαν γερά θεμέλια και αυτό τους κάνει να μετρά κοντά μισό αιώνα (αουτς)!
Pixies
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ: 2025 & 2026
Η φετινή περιοδεία μας δεν έχει τελειώσει ακόμα!
Να θυμίσουμε πως έχουν περάσει ήδη από:
MAY
20 – Barbican, York
21 – Alhambra theatre, Dunfermline
25 – Aviva Studios, Manchester
28 – Royal Albert Hall, London
31 – Live At The Castle, Limerick
JUNE
02 – Olympia, Dublin
30 –Zitadelle Spandau, Berlin
JULY
01 – Parkbühne Clara-Zetkin-Park, Leipzig
02 – myticket Jahrhunderthalle, Frankfurt
14 – Parco Della Musica, Milan
17 – Maassilo, Rotterdam
18 – Muziekcentrum, Enschede
19 – PLT, Heerlen
και ετοιμάζονται για Ιαπωνία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Χαβάη! Όποιος πρόλαβε πρόλαβε κυρίες και κύριοι!
Για να μην αναφέρουμε ότι το επόμενο έτος, το 40ο έτος της μπάντας μας, θα είμαστε και πάλι στο δρόμο. Η πρώτη από τις πολλές συναυλίες που έχουμε προγραμματίσει για εσάς έχει ήδη ανακοινωθεί και τα εισιτήρια είναι διαθέσιμα για αγορά τώρα.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies. Υπάρχει προσδιορισμός και αποθήκευση δεδομένων. Πληροφορίες σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων και τη δυνατότητα άρνησης αυτής περιλαμβάνονται στην πολιτική απορρήτου.
