Η ιδιαίτερη περίπτωση των Dirty Granny Tales είναι αυτό που αναφέρουν και ο δημιουργός τους στη συνέντευξη… ένας καθρέπτης του κόσμου. Λίγο αποκρουστικός, λίγο παράταιρος ίσως, αλλά καθαρός όσον αφορά αυτό που αντικατοπτρίζει. Για άλλη μια φορά η βρώμικη γιαγιά ξεκινάει μια ιστορία και αυτή τη φορά θα μπείτε ακόμα περισσότερο – όπως μας υπόσχεται – στον κόσμο της…
Διαβάστε τη συνέντευξη
Το όνομα της φετινής παράστασης είναι Telion’s Garden… Υπάρχει σύνδεση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες/παραστάσεις, όπως γινόταν μέχρι τώρα ή υπάρχει αυτοτελές θέμα?
Εκτός από την τριλογία Inverted World, το Rejection και το Telion’s Garden είναι 2 εντελώς ανεξάρτητες θεματολογικά παραγωγές.
Από το 2012 έχετε μετακομίσει στο Βερολίνο. Τι κέρδισαν οι Dirty Granny Tales από την αλλαγή αυτή?
Ήταν πολύ δύσκολη απόφαση μιας και θα αφήναμε πίσω μια πολύ δεμένη και δυνατή ομάδα. Το σχήμα μας δεν κατατάσσεται σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία, επίσης θέλει πολύ αφοσίωση δουλειά και χρόνο για να είσαι κομμάτι της βρώμικης γριάς. Εμείς τα αφήσαμε όλα πίσω, θα ξεκινούσαμε πάλι από την αρχή. Θέλαμε να δείξουμε τη δουλειά μας και έξω από τα σύνορα της Ελλάδος, ο μόνος τρόπος ήταν να αλλάξουμε βάση.
Δυστυχώς η Ελλάδα είναι απομονωμένη στο χάρτη, ενώ το Βερολίνο είναι ένας κεντρικός σταθμός όπου με ένα Van είσαι πολύ ευέλικτος. Αυτή η πόλη είναι το κέντρο των τεχνών, έχεις την ευκαιρία να έρθεις σε επαφή με κόσμο, όπου έχουν μια σχέση με το χώρο και μπορεί να γίνουν ενδιαφέρουσες προτάσεις. Δεν είναι όλα βέβαια τόσο ρόδινα όσο ακούγονται, είναι σκληρή πόλη για ένα καλλιτέχνη.
Ο ανταγωνισμός σε κάνει ένα κόκκο άμμου σε μια τεράστια παραλία, το να έχεις 50 ανθρώπους στο show σου θεωρείτε επιτυχία, και αισθανόμαστε δικαίωση μετά την πρεμιέρα του Telion’s Garden ακούγοντας τον υπεύθυνο του English Theater of Berlin να μας λέει πως ήταν η πιο πετυχημένη παράσταση που είχαν μέχρι τώρα με 3 sold out shows.
Το ότι πιστεύουμε πολύ στη δουλειά μας σε συνδυασμό με ατσαλένια υπομονή και επιμονή μας έχει φέρει πολύ θετικά αποτελέσματα.
Το ερώτημα είναι αν αφήσαμε πίσω τη χώρα μας, αγαπημένους ανθρώπους, ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, τις μυρωδιές της Ελληνικής φύσης μόνο και μόνο λόγο του γεωγραφικού της σημείου. Όχι, ο βασικός λόγος είναι πώς η χώρα μου, μου στέρησε το δικαίωμα να ονειρεύομαι, και χωρίς όνειρα είμαι νεκρός.
Πριν τους Dirty Granny Tales υπήρχαν οι Horrified, η βασική σου ιδιότητα είναι αυτή του animator/designer… Ποιο πράγμα έχει προτεραιότητα στους DGT, η μουσική ή η κίνηση και τα κοστούμια?
Δεν μπορώ να πω πως έχω κάποια βασική ιδιότητα, το μεγάλο μου πάθος είναι η μουσική, η σύνθεση είναι η έκφρασή μου. Για μένα ένα μουσικό όργανο είναι ένας απέραντος κόσμος, και νιώθω πολύ προνομιούχος κρατώντας το στα χέρια μου.
Είμαι illustrator/animator πάνω από 15 χρόνια. Φυσικά και το εκμεταλλεύομαι και για να δώσω μια εικόνα στα παραμύθια των Grannies.
Αν με ρώταγες για προηγούμενες παραστάσεις θα σου έλεγα πως η βάση είναι η μουσική. Τώρα ο πρώτος κρίκος είναι η ιστορία, ο επόμενος κρίκος είναι η μελοποίηση της, και μετά χορός, κουκλοθέατρο και animation projection δίνουν την εικόνα στο παραμύθι. Θα σου έλεγα πως ναι, η μουσική είναι πρωταγωνιστής, αλλά είμαστε το ίδιο αφοσιωμένοι στα πάντα. Όλα είναι αλληλένδετα, αν σε κάτι δεν δώσουμε προσοχή, γκρεμίζονται τα πάντα.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη επιρροή στη δημιουργία του σχήματος?
Οι επιρροές είναι άπειρες, αν είχα να διαλέξω μια θα έλεγα, ο κινηματογράφος. Λογικό άλλωστε μιας και είναι ένας συνδυασμός πολλών τεχνών μαζί. Σκηνοθέτες όπως ο Guillermo Del Toro, Tim Burton, Jan Svankmajer, κ.α μας έχουν σίγουρα δώσει πολλά. Άλλα είναι ένα πολύ δύσκολο ερώτημα μιας και αυτά λειτουργούν υποσυνείδητα.
Από πού αρέσκεσαι να αντλείς θεματολογία για την εκάστοτε παράσταση?
Πριν περίπου 4 χρόνια αφήσαμε μια χώρα στις φλόγες, με ένα ερωτηματικό τι θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον. Αυτό το έντονο συναίσθημα ήταν αρκετό για να γραφτεί το νέο μας παραμύθι.
Έχετε σκεφτεί να συμπεριλάβετε τον κόσμο σε μια διαδραστική παράσταση?
Όχι απλά το έχουμε σκεφτεί, αλλά το κάνουμε κιόλας. Το Telion’s Garden έχει και αυτή την έκπληξη. Δεν θα ήθελα να το αναπτύξω περισσότερο, τα υπόλοιπα, on stage
Τι είναι αυτό που κάνει την αποκρουστικότητα της βρώμικης γιαγιάς τόσο «θελκτική» στον κόσμο?
Tα παραμύθια μας έχουν αλληγορικό χαρακτήρα, ουσιαστικά ο στόχος μας είναι να εκθέσουμε τα αρχέγονα ανθρώπινα ένστικτα στο κοινό μας. Θέλουμε να ξεσκεπάσουμε να πραγματικά μας θέλω, να αποκαλύψουμε τη ζωώδη μας πλευρά, να προκαλέσουμε με απαγορευμένες ηδονές, και να πονέσουμε με κρυμμένες αλήθειες. Όσο και να εθελοτυφλούμε μπροστά στην πραγματική μας φύση, ταυτιζόμαστε βλέποντας αυτή την εικόνα. Αυτός πιστεύω είναι ένας λόγος όπου ο κόσμος θέλει να ακούσει τις ιστορίες μας. Ο στόχος είναι να γίνουμε καθρέφτης, και νομίζω πως το έχουμε καταφέρει.
Θεωρείς ότι μετά από τα χρόνια που υπάρχει το σχήμα, το κοινό έχει αποδεχτεί όλα τα στοιχεία του, από το black metal μέχρι τη σύνδεση με το γιαπωνέζικο θέατρο? Ή ακόμα προσπαθεί να κατανοήσει τους λόγους πίσω από τη χρησιμοποίησή τους?
Η πρώτη εμφάνιση των Dirty Granny Tales ήταν ακριβώς πριν 10 χρόνια, Μάρτιος του 2006. Η αντίδραση του κοινού ήταν ένα μεγάλο κίνητρο για μας να ασχοληθούμε πιο ζεστά με τη Granny. Είμαστε ένα σχήμα χωρίς δισκογραφική εταιρεία, χωρίς manager, χωρίς αντζέντιδες. Από στόμα σε στόμα έχουμε καταφέρει να έχουμε ένα σεβαστό κοινό. Στις παραστάσεις μας υπάρχει επικοινωνία, ο κόσμος νιώθει ότι του δίνουμε, και εμείς επίσης νιώθουμε το ίδιο από αυτούς.
Αυτή η ανταλλαγή ενέργειας είναι μαγική, είναι η πρέζα μας. Μπορώ να πω πως ναι, ο κόσμος έχει αποδεχτεί πολύ θερμά τη μίξη αυτών των εντελώς διαφορετικών στοιχείων όπου χαρακτηρίζουν το σχήμα μας. Αν και κάποιες φορές έχω συναντήσει κόσμο μετά τις παραστάσεις μας όπου μου έχει πει πως γίνανε fans τη δεύτερη φορά που είδαν το show μας. Είναι πολύ ενδιαφέρον πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος κάποιες φορές θέλει χρόνο για να δεχτεί μια καινούρια πληροφορία.
Αλλά γενικώς είμαστε πολύ ευχαριστημένοι όπως σου είπα από το feedback που δεχόμαστε. Βασικά μας δίνει κίνητρο να συνεχίσουμε. Το χρειαζόμαστε, είναι πολύ μεγάλες οι παραγωγές μας, θυσιάζουμε πολύ χρόνο για αυτό. Ο κόσμος μας δίνει τη δύναμη να του διηγούμαστε τις ιστορίες μας.
Το να έχεις ένα show όμως που δεν απευθύνεται σε συγκεκριμένο Target group θα έλεγα πως είναι ευχή και κατάρα. Η Dirty Granny Tales είναι μια καινούρια πρόταση, Αυτό σημαίνει πως θέλει υπομονή μέχρι να γίνει οικείο. Δεν ξέρω πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει αυτό που κάνουμε, ξέρω όμως πως δεν θα το φθείρει ο χρόνος
Υπάρχει χώρος για περισσότερο πειραματισμό στους DGT?
Πολλές φορές παίρνω την κιθάρα μου και δοκιμάζω καινούριους ήχους, μελωδίες κλπ. Είναι ωραίο να πειραματίζεσαι, στο σπίτι σου, για μένα είναι κάτι σαν παιχνίδι που ίσως κάποιες φορές να ανοίγει καινούριους δρόμους. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα χρησιμοποιηθεί η Granny ως πειραματόζωο.
Είναι ένας πολύ ευαίσθητος οργανισμός, έχει όρια. Φαντάσου ένα πίνακα όπου κάθε πινελιά γίνεται με πολύ προσοχή. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είμαστε αλχημιστές μόνο και μόνο από το γεγονός ότι συνδυάζουμε τόσα διαφορετικά χαρακτηριστικά στα έργα μας, όχι δεν είμαστε αποτέλεσμα ενός πειράματος, απλά κάθε φορά που κτίζουμε κάτι, χρησιμοποιούμε τα κατάλληλα υλικά, αγνοώντας κλισέ φόρμες, και φυσικά πάντα υπάρχει χώρος να προσθέτουμε και να αφαιρούμε κάτι σύμφωνα με τις ανάγκες του έργου.
Αν θα μπορούσες να έχεις κάποιους καλεσμένους να συμμετέχουν στην παράστασή σας, θα επέλεγες να τους χρησιμοποιήσεις? Και ποιους?
Συνήθως οι extra συμμετοχές γίνονται για προωθητικούς λόγους. Ο τάδε από τους τάδε θα πει μια φράση, έτσι για να γίνει ντόρος. Θα ήθελα να πιστεύω πως δεν αγγίζουν τον κόσμο τέτοιες ανούσιες κινήσεις, άλλα δυστυχώς έχει προτεραιότητα το όνομα και μετά το αποτέλεσμα.
Δεν έχουμε σκεφτεί μέχρι στιγμής να έχουμε κάποιον guest, άλλα σε περίπτωση που γίνει κάτι τέτοιο, θα είναι μια ακόμα πινελιά όπου θα μπει με μεγάλη προσοχή.
Βλέπεις τους Dirty Granny Tales να γιγαντώνονται στο μέλλον ή θεωρείς ότι αν περάσει σε πιο mainstream κοινό θα έχουν χάσει κάτι από το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν, ώστε να ασχοληθείς με κάτι άλλο τότε?
Ένα ακόμα καλό στοιχείο του Βερολίνου είναι ότι, δηλώσεις όπως, δεν με νοιάζει η επιτυχία, ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να πληρώνεται, δεν θέλουμε να αυξηθεί το κοινό μας κλπ είναι τουλάχιστον γραφικές. Φυσικά και μας ελκύει η ιδέα να περάσουμε τα μηνύματα μας σε όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε. Έχει περισσότερη ουσία όταν προβληματίζεις ανθρώπους ναρκωμένους από ένα σύστημα που τους έχει υποβάλει σε ένα τρόπο ζωής με ψευδής απόλαυσης, και παράλογους ηθικούς κανόνες.
