Οι 1000MODS θα εμφανιστούν στα New Long Fest και Rethymno Rocks!#5 μέσα στους επόμενους μήνες, όπως και θα περιοδεύσουν με τους θρυλικούς Clutch στην Ευρώπη. Έχουν επίσης και ένα σπουδαίο νέο άλμπουμ στη “φαρέτρα” τους που φέρει τον τίτλο “Cheat death”. Αυτοί οι λόγοι ήταν αρκετοί για μια χορταστική συνέντευξη για να μάθουμε τα πάντα γύρω από τον σπουδαίο κόσμο αυτής της πραγματικά θεαματικής μπάντας.

Καλησπέρα από το Afternoiz.gr! Εύχομαι όλα να πηγαίνουν εξαιρετικά στο υπέροχο μουσικό “σύμπαν” των 1000Mods. Αυτή την Άνοιξη και συγκεκριμένα στις αρχές Μαϊού ολοκληρώσατε την περιοδεία σας στα Βαλκάνια, “Cheat Death-All Over The Balkans”. Τώρα να φανταστώ για λίγο χρονικό διάστημα θα υπάρξει ξεκούραση για τις εμφανίσεις στα Καλοκαιρινά Φεστιβάλ έτσι?

M: Καλησπέρα και σε εσάς!
Η αλήθεια είναι πως μετά από μια αρκετά έντονη και γεμάτη συναισθήματα περιοδεία στα Βαλκάνια, νιώσαμε την ανάγκη να πάρουμε μια μικρή ανάσα – όσο μπορείς βέβαια πραγματικά να ξεκουραστείς όταν είσαι συνεχώς στον δρόμο, με το μυαλό σου μισό στο παρελθόν και μισό στο επόμενο soundcheck ή εστω και λιγο στο παρον. Ήταν ένα σχετικά «μεγάλο off» για τα δικά μας δεδομένα, κάτι που σχεδόν δεν ξέρουμε πώς να το διαχειριστούμε (γέλια) η αληθεια είναι βεβαια οτι προσπαθησαμε να βρουμε χρονο να χαλαρωσουμε και να κανουμε ενα recover.

“Αυτή η μετάβαση από τα κλειστά, ιδρωμένα venues των Βαλκανίων στα ανοιχτα φεστιβάλ έχει κάτι μαγικό.” 1000Mods

Ξεκινήσαμε ήδη, όμως, να ετοιμαζόμαστε για τα καλοκαιρινά φεστιβάλ – ένα άλλο, εντελώς διαφορετικό “mode”· εκεί που ο ήλιος, η σκόνη και η μουσική κανουν μια εκνωση μοναδικη και ζωντανη και απελευθερωτικη.Αυτή η μετάβαση από τα κλειστά, ιδρωμένα venues των Βαλκανίων στα ανοιχτα φεστιβάλ έχει κάτι μαγικό. Οπότε όχι, η λέξη «ξεκούραση» είναι σχετική. Η ενέργεια απλά αλλάζει μορφή και τελικα η ξεουραση μπορει να είναι η ιδια η δραση

Ποιες ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου στο άκουσμα των συνθέσεων του νέου σας και οφείλω να ομολογήσω εξαιρετικού άλμπουμ, “Cheat Death”? Θα θέλατε να αλλάξετε κάτι τώρα που το ακούτε?

M: Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια!
Τώρα που έχουν περάσει μερικοί μήνες από την κυκλοφορία του “Cheat Death”, μπορούμε να πούμε πως αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τον απόηχο, όχι μόνο ως μπάντα, αλλά και σαν ακροατές του ίδιου μας του δισκου . Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν και θα προσθετα οτι συνεχίζουν να είναι ιδιαίτερα θετικές. Βλέπουμε ανθρώπους να συνδέονται με τα κομμάτια, να ψάχνονται στους στίχους, να εντοπίζουν πράγματα που ίσως ούτε εμείς δεν είχαμε σκεφτεί όταν τα γράφαμε. Κι αυτό είναι το ωραίο όταν ο δίσκος αρχίζει να μην σου ανήκει πια και αποκτα μια δικια του οντοντητα και υπαρξη . Ανήκει σ’ εκείνους που τον ακούνε και τον ζουν με τον δικό τους τρόπο.Όσο για το αν θα αλλάζαμε κάτι…

Ξέρεις, πάντα θα υπάρχει εκείνη η φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού σου που θα σου ψιθυρίζει και σου λεει “κι αν το είχαμε κάνει αλλιώς;”. Αλλά η αλήθεια είναι πως αυτός ο δίσκος βγήκε όπως έπρεπε να βγει, με βάση τις συνθήκες, τα βιώματα, την ενέργεια που κουβαλούσαμε εκείνη την περίοδο. Δεν έχει νόημα να τον κρίνουμε με τα εργαλεία η την οπτικη του σήμερα. Τον βλέπουμε σαν ένα στιγμιότυπο, σαν μια φωτογραφία/καταθεση/αποτυπωση ψυχής. Οπότε, εν τελει όχι δεν θα αλλάζαμε κάτι. Αν είχαμε κάτι άλλο να πούμε, θα το πούμε στο επόμενο.

Αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν η παραγωγή του άλμπουμ και ο χαρακτηριστικός ήχος, αυτή η τρομερή “βρωμιά” που χαρακτηρίζει το stoner rock και γενικά την προσέγγιση σας στον ανόθευτο seventies ήχο. Πιστεύω ότι είναι η “ταυτότητα” των 1000Mods στην ολότητα της. Συμφωνείς?

M: Η “βρωμιά” που αναφέρεις αυτό το ωμό, ακατεργαστο και τραχύ vibe είναι πράγματι μέρος της ταυτότητάς μας. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν προσπαθούμε να την αναπαράγουμε τεχνητά ή να την «φορέσουμε» επειδή ανήκει στο είδος. Μας βγαίνει κάπως οργανικά, ίσως γιατί η ρίζα μας, τόσο σε επίπεδο ακουσμάτων όσο και νοοτροπίας, είναι γερά δεμένη με τα 70s. Εκείνη η εποχή έχει κάτι το ακατέργαστο, το αληθινό το αθωο το σκοτεινο και πρωτόγονο. Η μουσική τότε δεν χρειαζόταν φτιασίδια και φουλ επεξεργασια για να είναι εκρηκτική – και αυτό προσπαθούμε να κρατήσουμε “ζωντανό”.Την plug and play λογικη και προσεγγιση στον ηχο και στο attitude Θελω να πω οτι δεν πρόκειται απλώς για “ήχο” με την τεχνική έννοια – είναι μια στάση, ένας τρόπος ύπαρξης μέσα στη μουσική.

Δεν είναι ρετρό, δεν είναι vintage για το vintage. Είναι μια προσπάθεια να μείνουμε αυθεντικοί, να κρατήσουμε την ουσία: να ηχογραφούμε σαν μπάντα, να ιδρώνουμε στο στούντιο, να βγαίνει η ενέργεια και η ένταση χωρίς να χρειάζεται να «διορθωθούν» με plugins αλλα δεν λεμε κιολας οχι καταλαβες αλλα οσο το λιγοτερο για μενα τοσο πιο αληθινο και πηγαιο και γνησιο καπως. Ταυτόχρονα, δεν θέλουμε να μένουμε στάσιμοι. Είμαστε παιδιά της εποχής μας και θέλουμε να εξελίσσουμε αυτόν τον ήχο – να δίνουμε κάτι που να κουβαλάει μεν το πνεύμα των 70s, αλλά να μιλάει στο σήμερα. Οπότε, ναι, ίσως τελικά αυτός ο συνδυασμός του «παλιού» με το «νέο», του αναλογικού με το άμεσο και το προσωπικό, να είναι πράγματι η “ταυτότητα” μας.

Στο “Cheat Death” όπως καταλαβαίνουμε και από τον τίτλο, έχετε επηρεαστεί από τον μύθο του Σίσυφου, όπως τον ερμήνευσε ο Albert Camus. Θα ήθελα λίγα λόγια σχετικά με την προσέγγιση στιχουργικά και πως “παντρεύτηκε” όλο αυτό με την μουσική σας.

M: Η αλήθεια είναι ότι έχεις απόλυτο δίκιο· το “Cheat Death” είναι σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένο από την υπαρξιακή προσέγγιση του Albert Camus, και πιο συγκεκριμένα από τον “Μύθο του Σίσυφου”. Αλλά δεν σταματάμε μόνο εκεί. Οι προβληματισμοί του Καμύ λειτουργούν περισσότερο σαν αφετηρία για να ανοίξουμε ευρύτερα ερωτήματα γύρω από την ύπαρξη, το νόημα, το παράλογο, τη βούληση για ζωή και, φυσικά, τον θάνατο. Μας απασχολεί το πώς μπορείς να συνεχίσεις, να σηκώνεσαι κάθε φορά – ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν μάταια ή επαναλαμβανόμενα. Ο Σίσυφος δεν είναι απλώς ένας καταδικασμένος, είναι ένας ήρωας της επιμονής, και σ’ αυτή την ερμηνεία του Καμύ – ότι “πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο” – βρίσκουμε μια τρομερά λυτρωτική δύναμη.

“Οι προβληματισμοί του Καμύ λειτουργούν περισσότερο σαν αφετηρία για να ανοίξουμε ευρύτερα ερωτήματα γύρω από την ύπαρξη, το νόημα, το παράλογο, τη βούληση για ζωή και, φυσικά, τον θάνατο.” 1000Mods

Στιχουργικά, ο δίσκος διατρέχει αυτή τη φιλοσοφική τάση, χωρίς όμως να είναι καθαρά “φιλοσοφικός” ή διδακτικός. Είναι περισσότερο μια εσωτερική συνομιλία, ένας καθρέφτης της εποχής, αλλά και των δικών μας προσωπικών μαχών, φόβων, απωλειών και επιθυμιών. Κάθε τραγούδι μπορεί να διαβαστεί σαν ένα επεισόδιο αυτής της πάλης – άλλες φορές πιο σκοτεινό, άλλες φορές με ένα φως στο βάθος. Από μουσικής πλευράς, αυτό το υπαρξιακό βάθος ήρθε και κούμπωσε με έναν πιο έντονο, ωμό και πολυσχιδή ήχο. Θέλαμε ο δίσκος να έχει σκαμπανεβάσματα, δυναμικές εναλλαγές – σαν την ίδια τη ζωή και την εμπειρία του να κουβαλάς το βράχο σου. Υπάρχουν τραγούδια που είναι σαν ανάσες, κι άλλα που είναι ξεσπάσματα.

“Κάθε τραγούδι μπορεί να διαβαστεί σαν ένα επεισόδιο αυτής της πάλης – άλλες φορές πιο σκοτεινό, άλλες φορές με ένα φως στο βάθος.” 1000Mods

Αυτό το “πάντρεμα” μουσικής και στίχων ήταν, σε ένα βαθμό, ασυνείδητο. Αλλά τώρα που τον ακούμε ολοκληρωμένο, συνειδητοποιούμε πόσο βαθιά ενστικτωδώς συνδέθηκε το ένα με το άλλο.Και να τονίσω: δεν είναι concept album με την αυστηρή έννοια – δεν υπάρχει μια ενιαία αφήγηση ή μια συνεχής ιστορία. Είναι περισσότερο ένα υπαρξιακό μωσαϊκό. Αλλά οι θεματικές ενώνονται σαν κομμάτια του ίδιου παζλ. Ίσως τελικά αυτό να είναι και το πραγματικό “νόημα” του “Cheat Death”: δεν τον ξεγελάς μία και καλή· τον ξεγελάς κάθε μέρα.

Πάλι σύμφωνα με τον μύθο του Σίσυφου, σε μια γενικότερη ερώτηση για την μουσική μας, πιστεύεις ότι η σκληρή μουσική έχει τα patterns να δίνει στον ακροατή την αισιοδοξία για να ξεπερνάει τις αντιξοότητες της ζωής, ειδικά σε αυτούς τους καιρούς που για τον περισσότερο κόσμο είναι πολύ δύσκολοι?

M: Σίγουρα. Η επιλογή του Καμύ και του “Μύθου του Σίσυφου” δεν είναι καθόλου τυχαία,ειδικά όταν μιλάμε για τον ρόλο της τέχνης, και της μουσικής συγκεκριμένα, μέσα σε έναν κόσμο που συχνά μοιάζει χαοτικός, άδικος ή απλώς παράλογος.
Ο Καμύ προτείνει, αντί να παραιτηθείς μπροστά στο βάρος της ματαιότητας ή του παραλόγου, να επινοήσεις εσύ το νόημα. Να συνεχίσεις να σπρώχνεις τον βράχο σου.

“Αυτό που κάνει η σκληρή μουσική, ειδικά όταν έχει και υπαρξιακά ή κοινωνικά θεμέλια, είναι να λειτουργεί σαν καθαρτήριο.” 1000Mods

Να βρίσκεις τα “βουνά” σου σε μικρές στιγμές — στη δημιουργία, στην πράξη, στην απόφαση να σταθείς όρθιος. Και πιστεύω πως η σκληρή μουσική —και γενικά το rock σε όλες του τις παραφυάδες— κουβαλά αυτόν ακριβώς τον χαρακτήρα: δεν υπόσχεται εύκολες λύσεις, δεν ωραιοποιεί την πραγματικότητα, αλλά σου δίνει ένα μέσο να τη φωνάξεις, να την αμφισβητήσεις, να την αντέξεις. Αυτό που κάνει η σκληρή μουσική, ειδικά όταν έχει και υπαρξιακά ή κοινωνικά θεμέλια, είναι να λειτουργεί σαν καθαρτήριο. Δεν είναι “θεραπεία” με την έννοια της παρηγοριάς ή του εφησυχασμού — είναι μάλλον ένας δυναμικός τρόπος να επιβιώσεις, να σταθείς όρθιος απέναντι στο χάος. Σου δίνει εργαλεία να ξεσπάσεις, να πεις “ναι, όλα είναι δύσκολα, αλλά συνεχίζω, ουρλιάζω, υπάρχω”.

“Η μουσική μας,και η σκληρή μουσική γενικότερα,μπορεί να γίνει μια υπαρξιακή πράξη αντίστασης.” 1000Mods

Αυτό είναι για μένα αισιοδοξία — όχι το να αγνοείς τις δυσκολίες, αλλά να τις μετατρέπεις σε καύσιμο για δημιουργία και δράση. Η μουσική μας,και η σκληρή μουσική γενικότερα,μπορεί να γίνει μια υπαρξιακή πράξη αντίστασης. Μια μορφή “απελευθερωτικής βίας”, όχι εναντίον κάποιου, αλλά εσωτερικής· εναντίον της παραίτησης, της απάθειας, της ψυχικής κατάρρευσης. Είναι ένα “ναι” στην ίδια τη ζωή μια καταφαση, ακόμα κι όταν δεν έχει εύκολες απαντήσεις. Και αυτό για μένα είναι μια πολύ πιο ριζοσπαστική μορφή αισιοδοξίας.Χωρις ομως να μπαινω στο τριπακι και να πεφτω στην παγιδα του ελαφρομυαλου ουτοπιστη ή ιδεαλιστη.

Το “Cheat Death” είναι το πέμπτο άλμπουμ των 1000Mods και έχω καταλήξει στον ισχυρισμό ότι έχετε καταφέρει να παραμείνετε όλα αυτά τα χρόνια στην ίδια ποιότητα από τότε που αρχίσατε την καριέρα σας με το θαυμάσιο ντεμπούτο σας, “Super Van Vacation”. Τελικά, το “Cheat Death” τι είναι για τους 1000Mods?

M: Το “Cheat Death” είναι για εμάς κάτι σαν ο καθρέφτης ενός κύκλου που κλείνει, την ίδια στιγμή που ένας άλλος —πιο περίπλοκος, πιο απαιτητικός— ανοίγει.
Όχι, δεν είναι απλώς ένας ακόμη δίσκος στη σειρά. Είναι αποτέλεσμα εμπειριών, ωρίμανσης, αλλαγών — μουσικών, προσωπικών και υπαρξιακών. Είναι ο πρώτος μας δίσκος μετά από σημαντικά γεγονότα για εμάς, όπως η αποχώρηση του Γιάννη, η πανδημία, η αναμέτρηση με τον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά και η ανάγκη να συνεχίσουμε δημιουργικά και ανθρώπινα.
Μπορεί να είναι ο πέμπτος, αλλά έχει τη φωτιά του πρώτου και την κόπωση του τελευταίου. Είναι πιο σκοτεινός, πιο συναισθηματικός, ίσως πιο εσωστρεφής, αλλά και πιο γενναίος.

Μουσικά τολμήσαμε περισσότερο, χωρίς να χάσουμε την “ταυτότητά” μας. Ψάξαμε πιο βαθιά μέσα μας — στους στίχους, στους ήχους, στις υφές. Δεν μπήκαμε στο στούντιο για να φτιάξουμε κάτι “μοντέρνο” ή “εύπεπτο”, αλλά κάτι αληθινό. Και γι’ αυτό ακριβώς νιώθουμε ότι το “Cheat Death” είναι και αυτο ισαξιο με τα υπολοιπα άλμπουμ μας.Σε σχέση πχ με το “Super van vacation”, που ήταν η πρώτη μας κραυγή, η εισαγωγή μας στον κόσμο, το “Cheat Death” είναι σαν έναν εσωτερικό διάλογο.

“Και τελικά, αν θέλουμε να το συνοψίσουμε, είναι ένας δίσκος για το πώς συνεχίζεις, όταν όλα γύρω σου —αλλά και μέσα σου— έχουν αλλάξει.” 1000Mods

Αν το πρώτο ήταν ταξίδι στον ανοιχτό δρόμο, αυτό είναι ταξίδι στον εαυτό. Έχει τον ιδρώτα των live, αλλά και τη σιωπή της απομόνωσης. Κουβαλάει τη φασαρία του κόσμου και ταυτόχρονα την ησυχία της συνειδητοποίησης. Περασαν και 15 χρονια αναμεσα σε αυτα τα 2 και μπορει και παραπάνω απο αποψη πρωτολειας συλληψης. Και τελικά, αν θέλουμε να το συνοψίσουμε, είναι ένας δίσκος για το πώς συνεχίζεις, όταν όλα γύρω σου —αλλά και μέσα σου— έχουν αλλάξει.

Ας πάμε λίγο στις συνθέσεις του άλμπουμ, το άλμπουμ για μένα είναι ένα Stoner Rock και Heavy Metal εκπληκτικό δημιούργημα των 1000Mods. Είναι η ψυχή των 1000Mods εκεί μεσα. Αυτό όμως που γούσταρα πολύ ήταν αυτός ο grungy ήχος που “βγάλατε” στα “The one who keeps me down” και “Gotzen hammer”. Πόσο πιστεύεις έχετε επηρεαστεί από τον ήχο του Seattle στη συγγραφή των κομματιών?

M: Καταρχάς ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια. Είναι σημαντικό όταν κάποιος πιάνει τέτοιες αποχρώσεις στον ήχο μας, γιατί δείχνει ότι συνδέεται σε βάθος με το υλικό.Ναι, ο grungy ήχος αλλα κα ισως καπως Hardcore punk/post αλλα και με καποια πιο HEAVY σημεια είναι όντως εκεί — και στα “The One Who Keeps Me Down” και στο “Götzen Hammer” — και το κάναμε απολύτως συνειδητά. Δεν είναι ότι αποφασίσαμε να γράψουμε κάτι “τύπου Seattle” η οποια αλλη σκηνη μπορεις να πεις, αλλά μάλλον ότι μας βγήκε οργανικά, μέσα από τα βιώματα και τις επιρροές μας. Γιατί όπως είπες, η ψυχή μας είναι εκεί μέσα. Και αυτή η ψυχή έχει περάσει κι από Soundgarden, κι από Alice in Chains, κι από Melvins, κλπ κλπ .

Όχι απαραίτητα με τον ίδιο τρόπο όπως με τους Sabbath ή τους Kyuss, αλλά είναι κι αυτοί μέσα στον ”σκληρό δίσκο” του μυαλού μας, με έναν διαφορετικό αλλά ουσιαστικό τρόπο. Ο ήχος του Seattle έχει κάτι το ωμό, το ακατέργαστο αλλά ταυτόχρονα συναισθηματικό και σκοτεινό. Κουβαλάει ένα φορτίο εσωτερικό, και εμείς το αναγνωρίζουμε αυτό και καπως νιθωουμε και μια ταυτιση, γιατί είναι κάτι που το αφουγκραζομαστε κι εμείς πολλές φορές όταν γράφουμε.

“Ο ήχος του Seattle έχει κάτι το ωμό, το ακατέργαστο αλλά ταυτόχρονα συναισθηματικό και σκοτεινό.” 1000Mods

Στο “The One Who Keeps Me Down”, ειδικά, υπάρχει αυτό το βάθος και η ένταση που είναι σχεδόν αυτοκαταστροφική — αλλά και απελευθερωτική. Στο “Götzen Hammer”, πάλι, το grunge στοιχείο μπλέκεται με μια σχεδόν μεταλλική λογική, σαν να συναντιούνται οι Melvins με τους Sabbath σε μια πιο προσωπική και φορτισμένη έκδοση.

“Το ζητούμενο δεν ήταν να παίξουμε κάτι “αλλιώτικο για να εντυπωσιάσουμε”, αλλά να παίξουμε κάτι που βγάζει αλήθεια και συναίσθημα.” 1000Mods

Πέρα όμως από τα labels τα μουσικα και τα ειδη κλπ που μερικες φορες κουραζουν, αυτό που θέλαμε να κάνουμε ήταν να εξερευνήσουμε περισσότερες αποχρώσεις του ήχου μας — και να τις φέρουμε κάτω από μια ενιαία αισθητική ομπρέλα. Το ζητούμενο δεν ήταν να παίξουμε κάτι “αλλιώτικο για να εντυπωσιάσουμε”, αλλά να παίξουμε κάτι που βγάζει αλήθεια και συναίσθημα.Και κάπως έτσι, χωρίς να το προγραμματίσουμε, το Seattle ήρθε και έδεσε αλλα και το Desert μαζι εκαναν ενα blend με τα blues και παει λεγοντας.

Το “Speedhead” είναι ίσως από τα πιο Motorhead κομμάτια σας, είναι λές και ακούγεται ένας φόρος τιμής στην δοξασμένη προσωπικότητα του Lemmy. Συμφωνείς?

M: Ναι, συμφωνώ απόλυτα. Το “Speedhead” είναι πράγματι ένα κομμάτι που κουβαλάει έντονα το πνεύμα των Motörhead, είτε το είχαμε πλήρως συνειδητοποιήσει στην αρχή είτε όχι. Πάντα ήμασταν θαυμαστές του Lemmy — όχι μόνο για τη μουσική του, αλλά και για το ήθος του, την ειλικρίνεια, το attitude, αυτό το “χωρίς φίλτρο” που εξέπεμπε ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος. Ήταν ένας τύπος που δεν προσποιήθηκε ποτέ τίποτα, που ζούσε και δημιουργούσε με απόλυτη συνέπεια απέναντι στον εαυτό του. Και αυτό από μόνο του είναι πηγή έμπνευσης.

“Οπότε ναι είναι αυτό ακριβώς. Ένα κομμάτι που τιμάει τη βαριά κληρονομιά του Lemmy, αλλά μέσα από τη δική μας ματιά και το δικό μας σύμπαν.” 1000Mods

Το “Speedhead” δεν γράφτηκε με τη λογική ενός “επίσημου tribute”, ούτε καθίσαμε να πούμε “ας γράψουμε κάτι τύπου “Motörhead”. Ήρθε αυθόρμητα, σαν μια έκρηξη ενέργειας, σαν να πέρασε το πνεύμα του Lemmy μέσα από το riff και μας έδειξε τον δρόμο. Και ναι, αν κρίνεις και από τον ίδιο τον τίτλο, καταλαβαίνεις ότι υπάρχει εκεί μια συνειδητή ή ασυνείδητη σύνδεση — Speed και Head, δυο λέξεις-καρφί για τον κόσμο των Motörhead. Ένας μικρός φόρος τιμής, τελικά, που βγήκε οργανικά και χωρίς δεύτερες σκέψεις. Και μετά το καταλάβαμε ακόμα πιο καθαρά όταν φίλοι, συνεργάτες, ή και fans, άρχισαν να μας λένε “αυτό είναι σαν να ακούς τους Motörhead να έχουν περάσει από το φίλτρο των 1000mods”. Οπότε ναι είναι αυτό ακριβώς. Ένα κομμάτι που τιμάει τη βαριά κληρονομιά του Lemmy, αλλά μέσα από τη δική μας ματιά και το δικό μας σύμπαν.

Η ψυχεδελική πλευρά των 1000Mods δεν λείπει ούτε από αυτό το άλμπουμ με το “Misery” να πρωτοστατεί. Θα έλεγα ότι τα φωνητικά του Ντίνου πλησίασαν τον Layne Staley των θρυλικών Alice In Chains. Συμφωνείς;

M: Δεν το είχα σκεφτεί έτσι για τον Layne, αλλά τώρα που το λες… ναι, μπορώ να δω πώς κάποιος θα έκανε αυτόν τον συσχετισμό. Υπάρχει σίγουρα μια εσωστρέφεια και μια ένταση στα φωνητικά του Δάνη στο “Misery” που θα μπορούσε να θυμίσει Layne Staley — αυτό το βαρύ, φορτισμένο συναίσθημα που δεν είναι απλώς ερμηνεία, είναι κάτι που βγαίνει από μέσα σου με έναν σχεδόν υπαρξιακό τρόπο. Και είναι κομμάτι που του το επιτρέπει αυτό — η μουσική του δομή και η ατμόσφαιρα του τραγουδιού έχουν έντονα ψυχεδελικά στοιχεία και μια αίσθηση μοναξιάς και σκοτεινής ομορφιάς.

“Ξέρεις, εκεί που η φωνή δεν είναι απλώς μέσο για να περάσεις ένα στίχο, αλλά μια παράλληλη αφήγηση, ένα τοπίο από μόνο του πολυ μεταφυσικο και υπερβατικο” 1000Mods

Προσωπικά εμένα μου θυμίζει και λίγο Ozzy, σε πιο ψυχεδελική διάσταση όμως σαν να έχεις πάρει εκείνη την χαρακτηριστική, σχεδόν μεταφυσική χροιά της φωνής του Ozzy και να την έχεις βυθίσει σε ένα lo-fi σκοτεινο ψυχεδελικο trip. Ξέρεις, εκεί που η φωνή δεν είναι απλώς μέσο για να περάσεις ένα στίχο, αλλά μια παράλληλη αφήγηση, ένα τοπίο από μόνο του πολυ μεταφυσικο και υπερβατικο. Το “Misery” γενικά είναι ένα κομμάτι-καθρέφτης: ό,τι κουβαλάς μέσα σου, θα το δεις να αντανακλάται. Οπότε ναι, Layne, Ozzy, ή και κάποιος άλλος — έχει χώρο για πολλά καθρεπτιζοντα ειδωλα εκεί μέσα.

Σε αυτό το άλμπουμ έχω καταλήξει ότι φτιάξατε ένα συναρπαστικό μείγμα της μουσικής των seventies με λίγες αλλά ουσιαστικές πινελιές από την grunge σκηνή της δυτικής πλευράς των ΗΠΑ. Όλα αυτά καλυμμένα σε άπταιστο βαθμό με την μουσική προσωπικότητα των 1000Mods. Σε βρίσκει σύμφωνο αυτό?

M: Ναι, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο αυτό που λες — και το έχεις πιάσει πολύ εύστοχα. Ο ήχος των ’70s είναι μέσα μας, ρέει στο αίμα μας. Από την πρώτη στιγμή που πιάσαμε όργανα, αυτή ήταν η βάση μας, η αφετηρία μας. Αυτό το raw, ακατεργαστο βαρυ αλλά ταυτόχρονα βαθύ και σκοτεινο και ογκωδες vibe των 70s Heavy blues/hard rock αλλα και proto-metal συγκροτημάτων είναι κάτι που πάντα μας καθοδηγεί και μας εμπνεει Ταυτόχρονα όμως μεγαλώσαμε και με τη σκηνή του Seattle. Nirvana, Soundgarden, Alice in Chains, Pearl Jam, Melvins(μετεπειτα)… όλα αυτά μπήκαν μέσα μας στην πιο ευαίσθητη ηλικία, τότε που δεν ακούς απλώς μουσική αλλά χτίζεις ας το πουμε ταυτότητες και περσονες . Οπότε, ναι, αυτή η grunge ενέργεια, η ωθηση και η ωμή ειλικρίνειά της, είναι κομμάτι μας αναποσπαστο.

Το γεγονός ότι ηχογραφήσαμε τον προηγούμενο δίσκο μας στο Σιάτλ με τον Matt Bayles που είναι ένας άνθρωπος που κουβαλάει αυτή τη σκηνή και ειδικα αρχες 00ς που εγκαθιδρυθηκε σαν ονομα έπαιξε τεράστιο ρόλο. Ήταν ένα όνειρο για εμάς που έγινε πραγματικότητα. Και στη συνέχεια, όταν ήρθε εκείνος εδώ για να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας, όλη αυτή η σύνδεση βάθυνε ακόμα περισσότερο. Δημιουργήθηκε ένας δίαυλος, ένα πραγματικό μουσικό δούναι και λαβείν ανάμεσα σε εμάς και αυτό που λέμε βορεια αλλα και νοτια “δυτική ακτή” — όχι ως γεωγραφία, αλλά ως αίσθηση και ως μουσικό πνεύμα.Τελικά, αυτό που προκύπτει στο “Cheat death” είναι μια χημεία όλων των παραπανω.

Μια σύνθεση η καλυτερα ενα αμαγαλμα από αναμνήσεις, βιώματα, ήχους, και ανθρώπινες σχέσεις, περασμένα μέσα από το φίλτρο της δικής μας ταυτότητας αυτό που λέμε 1000mods που εχει μια χροια πολυταυτοτικη δλδ θελω να πω οτι αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει την πορεία μας, είναι το γεγονός ότι ποτέ δεν νιώσαμε πως έχουμε μία, σταθερή και μονολιθική ταυτότητα. Είμαστε παιδιά της επαρχίας, αλλά παγκόσμιοι ταξιδιώτες· stoner rockers, αλλά και ακροατές του πανκ, του doom, του grunge,sludge του μεταλ ακόμα και της ψυχεδέλειας ή της προγκ ροκ. Ανήκουμε στη DIY σκηνή, αλλά αναγκαστήκαμε να μάθουμε τους κανόνες της “βιομηχανίας” για να επιβιώσουμε.

“Είμαστε παιδιά της επαρχίας, αλλά παγκόσμιοι ταξιδιώτες· stoner rockers, αλλά και ακροατές του πανκ, του doom, του grunge,sludge του μεταλ ακόμα και της ψυχεδέλειας ή της προγκ ροκ.” 1000Mods

Είμαστε “επαγγελματίες”, αλλά ποτέ δεν πάψαμε να λειτουργούμε σαν παρέα. Αυτό το πράγμα – η συνεχής μετακίνηση ανάμεσα σε ρόλους, σε γλώσσες, σε σκηνές – είναι που μάς δίνει ταυτότητα. Δεν είμαστε “κάτι”, είμαστε πολλά που συνυπάρχουν – και αυτό είναι, τελικά, απελευθερωτικό.

Είμαστε στο 2011 και συγκεκριμένα Αύγουστος και τον επόμενο μήνα οι 1000Mods είναι έτοιμοι να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους. Έρχεται κάποιος και τους λέει ότι σε 10-15 χρόνια θα περιοδεύουν με τους Clutch στην Ευρώπη. Ποια θα ήταν η αντίδραση τους?

M: No fucking way!haha
No fucking way! (χαχα)
Ειλικρινά, όσες φιλοδοξίες, όνειρα, βλέψεις, και αν εχει καποιος /καποια δεν θα μπορούσαμε ποτέ τότε — στο κατώφλι της κυκλοφορίας του “Super van vacation” — να το φανταστούμε αυτό. Όχι γιατί δεν το θέλαμε, αλλά γιατί όλα εκείνη την εποχή τα κάναμε βήμα-βήμα, σιγά-σιγά, και με μηδέν εξωτερικές προσδοκίες. Ήμασταν απλά τέσσερα άτομα στην Κόρινθο κυριως αλλα και στην Αθηνα που αγαπούσαν τον ήχο τους, τις πρόβες, τη διαδικασία της συνθεσης και της δημιουργιας , τις αφίσες που φτιαχναμε και τα φλαιες στα χέρια που διναμε, το DIY πνεύμα και τα μικρα λάιβς αλλα πολυ σημαντικα για εμας που διναμε τοτε και συτη ηταν η ουσια και η φυση των πραγματων.

Το να σου έλεγε κάποιος τότε, «σε 10-15 χρόνια θα είστε στην ευρωπαϊκή περιοδεία με τους Clutch», θα έμοιαζε με ανέκδοτο, ή με κάποιου είδους ψευδαίσθηση που θα προερχόταν από teen movie (γέλια). Και όμως, με πολλή δουλειά, κόπο, επιλογές που πονέσανε, αλλά και με συνεχή πίστη σε αυτό που κάνουμε, όλα πήραν μια μορφή.Το παράδοξο είναι ότι τώρα που κοιτάζω πίσω, μου φαίνεται κάπως φυσικό — σαν να ήρθαν όλα στη σειρά τους. Αλλά τότε… δεν μπορούσα με τίποτα να δω εμένα στο σήμερα. Όπως και τώρα δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου στα επόμενα 10-15 χρόνια. Ίσως αυτό είναι και το πιο όμορφο πράγμα σε όλο αυτό το ταξίδι: δεν υπάρχει χάρτης, μόνο πυξίδα. Και η πυξίδα είναι η μουσική και οπως και η αγαπη για την μοιρα επίσης στην διαμορφωση του συνεχομενου και ατελεσφορου γιγνεσθαι

Οι 1000Mods είναι μια Ελληνική μπάντα που έχει καθιερώσει το όνομα της στον κόσμο του Stoner Metal, όπως και του Desert Rock θα συμπληρωνα εγώ. Πόσο δύσκολο ήταν να φτάσετε σε αυτό το επίπεδο? Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε?

M: Είναι αλήθεια πως το ταξίδι μέχρι εδώ δεν ήταν εύκολο, και σε καμία περίπτωση δεν ήταν προβλέψιμο. Ξεκινήσαμε σαν μια παρέα φίλων σε μια επαρχιακή πόλη, χωρίς καμία ιδιαίτερη πρόσβαση στη μουσική βιομηχανία, ούτε κάποιο “πλάνο επιτυχίας”. Είχαμε απλά ένα ένστικτο, μια ανάγκη να δημιουργήσουμε κάτι δικό μας, και κάνουμε με τους δικούς μας όρους.

“Υπήρχε μια διαρκής αμφιβολία, ένα “μήπως είναι μάταιο;”.” 1000Mods

Η μεγαλύτερη δυσκολία αρχικά ήταν να πιστέψουμε εμείς οι ίδιοι ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι παραπάνω απ’ το να παίζουμε σε τοπικά στέκια ή support σε μικρά live. Υπήρχε μια διαρκής αμφιβολία, ένα “μήπως είναι μάταιο;”. Όμως κάθε μικρό βήμα, κάθε αυτοοργανωμένο λάιβ, κάθε DIY κυκλοφορία, κάθε ταξίδι με το βαν, έστω και χωρίς λεφτά, μας πήγαινε πιο πέρα.Μια άλλη τεράστια δυσκολία ήταν —και παραμένει— το να σταθείς στα πόδια σου ως ανεξάρτητη μπάντα στην Ελλάδα. Το οικοσύστημα δεν ευνοεί τέτοιες προσπάθειες.

Δεν υπάρχουν δομές, δεν υπάρχουν υποδομές, και πολύ συχνά δεν υπάρχει κατανόηση για το τι σημαίνει να ζεις από την τέχνη σου, να κάνεις περιοδείες, να επενδύεις χρόνο και ψυχή στη μουσική. Όμως αυτά τα εμπόδια μάς έκαναν πιο πεισματάρηδες. Μάθαμε να φτιάχνουμε τα πράγματα μόνοι μας να κάνουμε πχ booking, να τυπώνουμε τα δικά μας βινύλια και να τα κυκλοφορουμε μονοι μας, να οργανώνουμε περιοδείες, να χτίζουμε τη δική μας κοινότητα με λιγα λογια ν αχακαρεις το συστημα και να γινεσαι ενα γκλιτς στο ματριξ τους.

Και τελικά, αυτό είναι που μας κράτησε αυθεντικούς και μας έδωσε την ακεραιότητα που πιστεύουμε ότι εκτιμάει και το κοινό μας.το να φτάσεις κάπου δεν είναι τόσο θέμα ταλέντου ή τύχης είναι θα ελεγα τελικα θέμα αντοχής. Να συνεχίζεις όταν όλα γύρω σου λένε να τα παρατήσεις.Απ την στιγμη που δεν σε εξοντωνει κατι να επιστρεφεις δυνατοτερος και με μεγαλυτερη θεληση! Και για εμάς, αυτός ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς. Δεν θεωρούμε ότι “φτάσαμε” καπου και πρεπει να το γιορτασουμε είμαστε απλώς στη διαδρομή και θα κανουμε συνεχως κυκλους και θα επιστρεφουμε συνεχως αυτη είναι η ουσια για μενα των πραγματων

Αυτό το καλοκαίρι οι 1000Mods στο Rethymno Rocks! #5 στην Κρήτη και το πανέμορφο Ρέθυμνο. Όπως και στο New Long Festival στη Νέα Μάκρη. Τι έχουν να περιμένουν οι θεατές από αυτές τις εμφανίσεις?

M: Ανυπομονούμε πάρα πολύ και για τα δύο φεστιβάλ – το Rethymno Rocks! στην Κρήτη(σ.σ. μπορείτε να βρείτε πληροφορίες στην agenda μας) και το New Long Festival στη Νέα Μάκρη(σ.σ. μπορείτε να βρείτε πληροφορίες στην agenda μας). Πρόκειται για δύο φεστιβάλ που αγαπάμε ιδιαίτερα, με δικό τους χαρακτήρα και μοναδική ατμόσφαιρα. Ειδικά το New Long το θεωρούμε σχεδόν «σπίτι» μας, γιατί έχουμε μοιραστεί υπέροχες στιγμές εκεί με φίλους, μουσικούς και κοινό που πραγματικά το ζει.Σε αυτές τις εμφανίσεις θα δώσουμε θα προσπαθησουμε δλδ τον καλύτερό μας εαυτό.

Θα επικεντρωθούμε στον τελευταίο μας δίσκο, το “Cheat Death”, γιατί είναι το πιο φρέσκο υλικό και ανυπομονούμε να το μοιραστούμε ζωντανά με τον κόσμο, αλλά φυσικά δεν πρόκειται να αφήσουμε στην άκρη και τα παλιότερα κομμάτια απ τις προηγουμενες κυκλοφοριες και τα παιζουμε τα τελευταια χρόνια.

“Ειδικά το New Long Festival το θεωρούμε σχεδόν «σπίτι» μας, γιατί έχουμε μοιραστεί υπέροχες στιγμές εκεί με φίλους, μουσικούς και κοινό που πραγματικά το ζει.” 1000Mods

Τα καλοκαιρινά φεστιβάλ για μας είναι πάντα κάτι ξεχωριστό: είναι η ενέργεια του κόσμου, η αίσθηση του ανοιχτού χώρου, η ζέστη, οι μπύρες, η σκόνη, το φως, η συλλογική ανάταση. Είναι κάτι που μας γεμίζει και που δίνει νόημα σε ό,τι κάνουμε. Οπότε αυτό που μπορούν να περιμένουν οι θεατές είναι μια εμπειρία γεμάτη ένταση, ιδρώτα, feedback, και —ελπίζουμε— ένα μουσικό ξέσπασμα που θα τους μείνει και θα μας μεινει αξέχαστο.

Φαντάζομαι ότι μετά την περιοδεία με τους Clutch, οι 1000Mods θα μπουν studio για ηχογραφήσεις έτσι? Είναι στα επόμενα σχέδια σας ένα άλμπουμ μέσα στο 2026 ή ένα “επτάρι” μάλλον?

M: Ναι, είναι στα άμεσα σχέδιά μας να αρχίσουμε να δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικό. Η αλήθεια είναι ότι μετά την περιοδεία με τους Clutch,που για εμάς είναι κάτι σαν ορόσημο και μεγάλη τιμή,θα υπάρξει μια φάση επανατοποθέτησης και δημιουργικής εσωστρέφειας για τους 1000Mods. Δεν ξέρω αν θα είναι απαραίτητα full album ή κάποιο «επτάρι» (που είναι και πολύ ωραία ιδέα, να σου πω την αλήθεια), αλλά ήδη έχουμε αρχίσει να αφήνουμε χώρο και χρόνο για να γεννηθούν νέες ιδέες.

“Υπάρχουν όμως και άλλα πλάνα για το 2026, που δεν μπορώ να αποκαλύψω ακόμα, αλλά σίγουρα θα μας κρατήσουν ενεργούς και δημιουργικούς.” 1000Mods

Προσπαθούμε δηλαδή, παράλληλα με τις υποχρεώσεις μας, να καλλιεργούμε τη δημιουργική διαδικασία χωρίς πίεση. Θέλουμε το επόμενο υλικό να έρθει οργανικά, όπως συνέβη και με το “Cheat Death”. Υπάρχουν όμως και άλλα πλάνα για το 2026, που δεν μπορώ να αποκαλύψω ακόμα, αλλά σίγουρα θα μας κρατήσουν ενεργούς και δημιουργικούς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν σταματάμε ,κάθε νέο κεφάλαιο που κλείνει, ανοίγει κι ένα επόμενο.The show must go on!

Αυτά από το Afternoiz.gr, ευχόμαστε μέσα από καρδιάς κάθε επιτυχία σας να είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη. Θα θέλαμε να τελειώσουμε αυτή την συνέντευξη με κάποια λόγια σας προς τους αναγνώστες μας.

M: Σας ευχαριστούμε θερμά για την πρόσκληση και για τα όμορφα σας λόγια. Θέλουμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας τόσο προς το Afternoiz.gr όσο και προς όλους τους αναγνώστες και ακροατές που όλα αυτά τα χρόνια μας στηρίζουν με αγάπη, συνέπεια και αυτιά ανοιχτά στη διαφορετικότητα.Η ύπαρξη μιας ανεξάρτητης μουσικής σκηνής και γενικότερα μιας εναλλακτικής καλλιτεχνικής πρότασης δεν είναι ποτέ αυτονόητη. Δίχως ανθρώπους σαν εσάς, που συνεχίζουν να αφουγκράζονται, να διαβάζουν, να υποστηρίζουν και να «ακούν» πέρα από τα τετριμμένα, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε ούτε το ένα δέκατο απ’ όσα έχουμε κάνει.

“Μέσα από τη μουσική, την τέχνη, την επικοινωνία και την αλληλεγγύη, μπορούμε να διαμορφώσουμε έναν πολιτισμό πιο συμπεριληπτικό, πιο αυθεντικό και πιο ελεύθερο.” 1000Mods

Ο κόσμος αλλάζει όταν αποφασίζουμε να τον αλλάξουμε εμείς πρώτοι. Μέσα από τη μουσική, την τέχνη, την επικοινωνία και την αλληλεγγύη, μπορούμε να διαμορφώσουμε έναν πολιτισμό πιο συμπεριληπτικό, πιο αυθεντικό και πιο ελεύθερο. Συνεχίστε να στηρίζετε μουσικές που θεωρούνται «δύσκολες» ή «ακραίες», γιατί πολύ συχνά αυτές είναι που έχουν κάτι αληθινό να πουν. Σας ευχόμαστε φως αλλα και σκοτος , δύναμη και… να μη σταματάτε να ψάχνετε τη δική σας «ανάσα» μέσα στην τέχνη. Cheers