Ελάτε μαζί με τους Senses για μια μοναδική βραδιά γεμάτη μουσική, δυνατές στιγμές και εκπλήξεις στο Αλχημιστής Rock n Roll Beer Bar!
Το συγκρότημα σας προσκαλεί στο ιδιαίτερο Listening Party για το νέο τους άλμπουμ, όπου θα μοιραστεί μαζί σας τη μουσική και το πάθος για το glam 80s rock και metal!
Θα υπάρχουν αποκλειστικά προϊόντα από το Senses merch, καθώς και ειδικά giveaways!
Ο DJ J. Morris
θα είναι στα decks, κρατώντας τη διάθεση στα ύψη με τις καλύτερες μουσικές επιλογές, σε ένα από τα πιο αγαπημένα rock στέκια της Αθήνας, το Αλχημιστής Rock n Roll Beer Bar!
Αυτή είναι μια βραδιά που δεν πρέπει να χάσετε, είναι για όλους εσάς που είστε μέρος του ταξιδιού των Senses!
Spread the word !!!!
Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2024
Ώρα: 20:00
Αλχημιστής Rock n Roll Beer Bar
25ης Μαρτίου 130, 132 31 Πετρούπολη
Οι Senses
ιδρύθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2022 από τον κιθαρίστα Dim Argio και αντλούν έμπνευση από την ηλεκτρισμένη synth μουσική των ’80s. Με παραγωγό τον Bob Katsionis, οι Senses ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις του άλμπουμ στα Sound Symmetry Studio από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο του 2023. Η μπάντα ολοκληρώθηκε με την προσθήκη των μουσικών John Agkor και John Fill, δημιουργώντας ένα συνεκτικό και ισχυρό ηχητικό αποτέλεσμα.
Η παραγωγή, η ηχογράφηση και η μίξη του άλμπουμ επιμελήθηκαν από τον Bob Katsionis, ενώ το mastering έγινε από τον Naso Nomiko στα VU Productions Mastering Studio.To Artwork επιμελήθηκε ο Άγγελος Μαργαρίτης.
Δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του – εμβληματικού για τη ελληνική prog metal σκηνή – “Orvam: a song for home”, οι NEED αποφασίζουν να το γιορτάσουν όχι μόνο με την κυκλοφορία του σε βινύλιο για πρώτη φορά αλλά και με ένα ολοκαίνουριο remix & remaster του δίσκου από τον hector.d.
NEED
Ο hector.d, παραγωγός τους στα τελευταία τους albums ‘Hegaiamas’ & ‘Norchestrion‘ αλλά και υπεύθυνος μεταξύ άλλων για ορισμένες από τις σημαντικότερες δουλειές της σκηνής (Mother of Millions, Calyces, Poem κ.ά), δούλεψε από την αρχή πάνω στις original ηχογραφήσεις του δίσκου και κατάφερε να δώσει στο ‘Orvam’ μια ολόφρεσκη ματιά με ένα πεντακάθαρο και ογκώδη ήχο που έλειπε από την αρχική κυκλοφορία, ολοκληρώνοντας έτσι και ηχητικά την concept τριλογία των τελευταίων τριών albums τους.
Το άλμπουμ είναι διαθέσιμο από σήμερα σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες και σε συλλεκτικό βινύλιο από την One Little Victory Records.
Στις 12 Νοεμβρίου θα ανέβουν στη σκηνή του Κυττάρου για ένα ιδιαίτερο επετειακό live. Ανάμεσα σε άλλα τραγούδια της δισκογραφίας τους θα παρουσιάσουν το ‘Orvam’ ζωντανά στην ολότητά του. Δυόμιση χρόνια απουσίας από το stage είναι πολλά, επομένως θα είναι μια βραδιά που θα θυμόμαστε όλοι για πολύ καιρό. Τη συναυλία θα ανοίξουν οι Corrupted Symmetry.
Οκτώ μήνες μετά την πρώτη τους συναυλία στο Κύτταρο, οι Manitarock, η μουσική κολεκτίβα από τα Γρεβενά, που τόσο δύσκολα περιγράφεται και ακόμα πιο δύσκολα ξεχνιέται, επιστρέφουν. Άν έχει κάποιος την τύχη να τους δεις ζωντανά, σε κάποια από τις σπάνιες ζωντανές τους εμφανίσεις, τότε είναι ευκαιρία αφού επιστρέφουν στην Αθήνα, για να μας ταξιδέψουν μαζί τους, στο πολυδιάστατο μουσικό τους σύμπαν οπού η παράδοση συναντά το ροκ και το διονυσιακό γλέντι φλερτάρει με την μυσταγωγία με έναν τρόπο… Manitarock!!
MANITAROCK
ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024
Το όνομα (μανιτάρι + ροκ) υπογραμμίζει την ιδιαίτερη σχέση των μελών του συγκροτήματος με τα μανιτάρια και το ροκ ύφος μιας μπάντας που προέκυψε αυθόρμητα, γύρω από τη μεταμεσονύχτια φωτιά των υπαίθριων πανελλήνιων γιορτών μανιταριού. Οι Manitarock γεννήθηκαν και ζουν στα Γρεβενά, την «πόλη των μανιταριών».
Το πέρασμα
των μελών του συγκροτήματος από ροκ, ρεμπέτικα, «έντεχνα», παραδοσιακά συγκροτήματα και βυζαντινές χορωδίες, υποδηλώνει την ευρύτητα ενός μουσικού φάσματος, που συνθέτει το παραδοσιακό με το σύγχρονο, το συγκερασμένο με το ασυγκέραστο και μετέχει στον διάλογο του ελληνικού με το δυτικό και το οικουμενικό.
Το αποτέλεσμα
αυτού του διαλόγου αποτυπώνεται ως υπέρβαση, τόσο στις συνθέσεις του Γιώργου όσο και στις διασκευές παραδοσιακών (από Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη, Σμύρνη, Πόντο, Αιγαίο και Grecia Salentina), ρεμπέτικων, λαϊκών και σύγχρονων ελληνικών τραγουδιών, που συνδυάζοντας την ξεχωριστή ερμηνεία της Δέσποινας και το ροκ ύφος της ενορχήστρωσης, οδηγούν στο πάντρεμα με κλασικές ροκ συνθέσεις, στη βάση της πανάρχαιας πεντατονικής κλίμακας.
Οι χαρακτηριστικές διφωνίες της Δέσποινας (Κλεισιάρη) και του Γιώργου (Κωνσταντινίδη) και το «πειραγμένο», με ιδιαίτερο κούρδισμα και μόρια μπουζούκι, που μετεωρίζεται ανάμεσα στο ύφος του λαούτου, του ταμπουρά και της κιθάρας, υποστηρίζονται ρυθμικά από τα τύμπανα του Δημοσθένη (Κωνσταντινίδη) και το μπάσο του Γιώργου (Δούμα), χρωματίζονται μελωδικά από το γρεβενιώτικο μουσικό ιδίωμα, με τις δοξαριές του Θωμά (Τσιοτίκα) και επικαιροποιούνται ενορχηστρωτικά με την κιθάρα του Σάκη (Ντοβόλη), επαναφέροντας στο προσκήνιο αρχέγονες μελωδίες και ρυθμούς, που έχουν εγγραφεί στη συλλογική μας μνήμη.
Το εισιτήριο αφορά αποκλειστικά την είσοδο στον χώρο.
Για κράτηση θέσης καθημένου σε τραπέζι επικοινωνείτε τηλεφωνικά.
Κρατήσεις: 210 8224134 / 6977 641373
Προπώληση εισιτηρίων: MORE.COM
& καταστήματα NOVA / PUBLIC / ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ
iNsCissorS – “The Wordless God II (And Other Cinematic Rituals”
Album Release Party! Saturday 07.12.2024 from 21:00 to…
On December 7th, the ERROR BAR in the center of Athens will unveil the core of iNsCissorS. In a shadowy ritual presenting the entire new album “The Wordless God II (And Other Cinematic Rituals) along with its complete manifesto.
Their music has always existed in the human mind and explores the complex manifestations of the soul. For the past 20 years, they have been weaving the soundtrack to the uncharted territories of the soul, creating remarkable works in neoclassical, cinematic dark ambient and ritualistic soundscapes.
The “Wordless God II (And Other Cinematic Rituals)”
will be stripped of its explicit existence and revealed in its entire seductive wholeness. The ritual will begin at 21:00, followed by the album presentation in a seamless stream at 22:00.
Other treats for this special occasion will include. A special edition of iNsCissorS Red Ale by Retimi, limited to 96 hand-numbered bottles. Official merchandise, including CDs, limited editions, T-shirts, and tank-tops.
Aftershow Horror Stories by Error DJ Party with Invoked Apparitions by Mike D (Loud Cities Radio Show / Mercury Radio). Dimitris G, Vincent Andelmoth. [Darkwave / New Wave / Post-Punk / Goth / Electro
Synthwave / EBM / IDM / Dark Techno Tunes and more…]
DON’T HANG BACK IMMERSE YOURSELF IN THE MUSIC, BE PART OF THE RITUAL!
Press :
The Earth was created in six days, by word of God. Or so they say…then, what if no language were conceived and that God had no words to utter? Would then be no world to suffer the plight of humankind? Or is this just a scheme to test the extent of the innovative mindless destructive impulse we call intelligence?
iNsCissorS
return with their 5th full length album “The Wordless God II (And Other Cinematic Rituals)”. This time Vincent Andelmoth’s cinematic ambient approach is alchemically merged with ethnic and ritual elements to create the core sonic output of this endeavor where the ever stunning and imposing presence of Aima Lichtblau with her unique chants, choirs and lamentations form the ceremonial rites to invoke “The Wordless God”…a god who relies on a combination of sounds it cannot utter or comprehend in order to create a vast terrain of woe over bleached bones of discarded dreams never dreamt.
John Santerineross with his unique and characteristic neo/black symbolistic visions has once again given shape to the album’s artwork which has been then adapted to the concept by Vincent Andelmoth.
Special guests
Invoked apparitions appearing as special guests to The Wordless God II and complete the ceremony, respectfully are : Angel Wolf Black (Vocals/Choirs), Evor Ameisie (Vocals/Chants) and Andreas Ntroulias (Additional Guitars). Last but not least, Peter Bjärgö has taken care of the album’s mastering to then be unleashed to the world on August the 28th of 2024 under the wings of F.Y.C. Records in digital format and 6-panel DigiCD limited to 200 copies with handnumbered OBI strip, 8-page booklet and stickers, where the first 15 copies come as a Limited Edition in a sackcloth bag with a handmade crochet Baphomet, OBI strip, stickers and certificate of Authenticity.
Immerse yourself in this, be part of the Ritual.
PRESS :
“[…] And so, their music slowly and methodically reveals all its ingredients. Sometimes the darkness is thick, sometimes the atonement leaves you in awe, and other times their music sounds bigger than its initial seeding…and this not only requires talent to achieve but also a deep understanding (and knowledge) of the rules of music itself. I would describe this album as monstrous, pagan, and exquisite, all rolled into one […]”
(Review by Loud Citie’s Mike D. for whitelight-whiteheat.com)
iNsCissorS-The Wordless God II
Into The Wells
“[…] A great score can encapsulate you and persuade you to feel a certain way. This much can also be said about iNsCissorS forthcoming studio album, “The Wordless God II (And Other Cinematic Rituals)”. […] With what Vincent Andelmoth describes as ethnic and ritual elements, and the ever impressive chants of vocalist Aima Lichtblau, iNsCissorS brings “The Wordless God II” to life! Even without a cinematic companion to accompany this album, the music alone inspires the imagination to create the imagery set forth by song. I can envision what an exciting conversation piece this would be, as we all have a different idea of how to conceptualize this tale.
So I encourage you, pre-order the cinematic experience called “The Wordless God II (And Other Cinematic Rituals)” and be delivered into an ineffable world beyond your mind’s eye! — E.N. Wells”
(Review by E.N.Wells for Into The Wells)
iNsCissorS
“[…]From the shadowy experimentation of Throbbing Gristle to the warmth of ethnic moments of Dead Can Dance, through the ritualistic path of Cold Meat Industry, we have here a charming spectrum of influences that gives birth to this small masterpiece of cinematic dark ambient with ethnic overtones.
It will be on my nightly playlist for a long time, hopefully on yours too.”
(Review by C.Papadakis / www.goldenrules.gr)
iNsCissorS
afternoiz
“[…]Every piece feels like it’s taken from a mystical fairy tale somewhere in the depths of cursed Japan, where something bad has happened. Like a soul struggling to shout, to claim. I have this feeling of music and body pulsing together to come out of the ground. this crawling of the female figure, over beds drowsily and children’s dolls gazing meaningfully.
It really gives you so many images, that somewhere inside you are looking to find which soundtrack it is taken from or which film production it belongs to.”
(Review by Jo Gogou / www.afternoiz.gr)
“[…]The persuasive melodies of the intense “The Doll Maker” put an end to a highly suggestive work with an inebriating evocative charm, dark and spectral in some of its moments, but always crossed by a sumptuous effectiveness in arranging the selected sound elements by its composer, magnificently accompanied by a bold voice that always knows how to give that extra touch to a communicative sound, for a symbiosis that is also spiritual, as well as artistic. An excellent return, in every aspect.”
(Review by Roberto Alessandro Filippozzi/ www.darkroom-magazine.it)
Σήμερα κυκλοφόρησαν και το Man is dead, σε στίχους μουσική του Johnny Afendras ενώ στα Backing vocals είναι η Martzi Trikka.
Δείτε και ακούστε το νέο single:
Seeking for the morning Seeking in the dark I wishper in the ear of some god Please send me your light here My eyes are almost blind Don’t turn your back your sons are slowly dying
Διαβάστε παρακάτω αναλυτικά ή μπείτε στην ατζέντα μας.
Μην τους χάσετε!
Μαζί τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, το εκρηκτικό συγκρότημα των The Steams, που έχουν εδραιωθεί ως μια από τις καλύτερες live μπάντες της ελληνικής psych σκηνής. Τις συναυλίες ανοίγει το συγκρότημα από τον Βόλο, που επέστρεψαν στη δισκογραφία με το εξαιρετικό “20 Tons of Love”.
Special Guests: The Steams Opening Act: Mr. Highway Band
Η τετράδα από το Μάντσεστερ, που πλέον έχει βάση το Βερολίνο, δεν χρειάζονται συστάσεις. Έχει ήδη χτίσει μία σχέση γεμάτη πάθος και αμοιβαία εκτίμηση με το ελληνικό κοινό. Συνδυάζοντας τη σκοτεινή “κινηματογραφική” ψυχεδέλεια με ένα ωμό και πάντα γοητευτικό post-punk ήχο, που ποτέ δεν ξεχνά το garage rock και το shoegaze, επιστρέφουν στη χώρα μας για δύο μοναδικές συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
The Steams-Mr. Highway Band
Μαζί τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οι εκρηκτικοί The Steams, που έχουν εδραιωθεί ως μια από τις καλύτερες live μπάντες της ελληνικής psych σκηνής. Τις συναυλίες ανοίγουν οι Mr. Highway Band από τον Βόλο, που επέστρεψαν στη δισκογραφία με το εξαιρετικό “20 Tons of Love”.
Η προπώληση
ξεκίνησε στα 19€ για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων και εξαντλήθηκαν άμεσα. Έπειτα, η προπώληση συνεχίζεται στα 23€ και οδεύει προς sold-out. Σε περίπτωση που δεν εξαντληθούν, στο ταμείο, η τιμή θα είναι 27€.
Προπώληση εισιτηρίων στο more.com και στο δίκτυο καταστημάτων του.
•••
The Underground Youth:
Οι The Underground Youth, επιστρέφουν με μια νέα δισκογραφική κατάθεση, το άλμπουμ Nostalgia’s Glass. Αυτή η κυκλοφορία προσθέτει ένα ακόμα κεφάλαιο στη δεκαετή πορεία της μπάντας, που συνδυάζει την ατμοσφαιρική post-punk ένταση και τη σκοτεινή ψυχεδελική ευαισθησία με τα garage rock και shoegaze στοιχεία που τους έκαναν να ξεχωρίσουν.
Οι αναφορές
των Velvet Underground, Joy Division και Brian Jonestown Massacre είναι ευδιάκριτες, όμως οι Underground Youth χτίζουν το δικό τους ξεχωριστό ηχητικό κόσμο, έναν κόσμο μελαγχολίας, φαντασμάτων και ηλεκτρισμένης ενέργειας.
Με ένα σταθερά αυξανόμενο κοινό που ανυπομονεί για κάθε νέα τους δημιουργία, η τετράδα των Craig Dyer (φωνή/κιθάρα), Olya Dyer (κρουστά), Samira Zahidi (μπάσο) και Leonard Kaage (κιθάρα)συνεχίζει να αποσπά διθυραμβικά σχόλια για τις εκρηκτικές live εμφανίσεις της. Στο Nostalgia’s Glass, ο Dyer εξερευνά τα δίπολα της νοσταλγίας, επιχειρώντας να εξορκίσει τις ρομαντικές εξιδανικεύσεις του παρελθόντος και να προσφέρει ένα προσωπικό, σχεδόν καθαρτήριο ταξίδι. Το πρώτο single του άλμπουμ, I Thought I Understood, απέσπασε ήδη ενθουσιώδεις αντιδράσεις, με τον ίδιο τον Dyer να δηλώνει ότι πρόκειται για ένα αποχαιρετισμό σε «μια αρρωστημένη εμμονή με το παρελθόν».
Ο νέος δίσκος, ηχογραφημένος κατά κύριο λόγο ζωντανά στο στούντιο, ενισχύεται από τη συμβολή του Kristof Hahn (Swans) στην lap steel guitar, που προσδίδει έναν ανήσυχο, στοιχειωτικό χαρακτήρα στον ήχο της μπάντας. Με την προσέγγιση αυτή, οι Underground Youth παντρεύουν τη σκοτεινή τους ενέργεια με ονειρικές μελωδίες και fuzzy κιθαριστικά riffs, δημιουργώντας μια καθηλωτική ακουστική εμπειρία.
Το ελληνικό κοινό έχει ήδη απολαύσει μοναδικές συναυλίες με τους Underground Youth. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν ανυπομονεί για την επόμενη συνάντηση με τη μπάντα.
Με έδρα τους το Manchester, οι Underground Youth εξελίσσονται και παραμένουν αληθινοί στο DIY πνεύμα που τους διακρίνει. Ακολουθώντας ένα μεθοδικό, ανεξάρτητο μονοπάτι από το 2008, έχουν κυκλοφορήσει περισσότερα από δέκα άλμπουμ και singles. Πλούσιες συμμετέχοντας σε σημαντικά φεστιβάλ όπως το Liverpool Psych Fest και το Eindhoven Psych Lab. Κάθε ζωντανή εμφάνιση τους μετατρέπεται σε μία καθηλωτική, σχεδόν απόκοσμη εμπειρία. Συνδυάζει τον θόρυβο και την ενέργεια της ψυχεδελικής rock παράδοσης με το προσωπικό, σκοτεινό τους στίγμα.
Περισσότερες Πληροφορίες για τη συναυλία των The Underground Youth:
The Underground Youth επιστρέφουν στην Ελλάδα! Μια Μουσική Οδύσσεια στη Σκοτεινή Ψυχεδέλεια, για 2 συναυλίες! Παρασκευή, 15 Νοεμβρίου 2024 — ARCH CLUB, Αθήνα και Σάββατο, 16 Νοεμβρίου 2024 — Block33, Θεσσαλονίκη.
Special Guests: The Steams Opening Act: Mr. Highway Band
Η τετράδα από το Μάντσεστερ, που πλέον έχει βάση το Βερολίνο, δεν χρειάζονται συστάσεις. Έχει ήδη χτίσει μία σχέση γεμάτη πάθος και αμοιβαία εκτίμηση με το ελληνικό κοινό. Συνδυάζοντας τη σκοτεινή “κινηματογραφική” ψυχεδέλεια με ένα ωμό και πάντα γοητευτικό post-punk ήχο, που ποτέ δεν ξεχνά το garage rock και το shoegaze, επιστρέφουν στη χώρα μας για δύο μοναδικές συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
The Steams-Mr. Highway Band
Μαζί τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οι εκρηκτικοί The Steams, που έχουν εδραιωθεί ως μια από τις καλύτερες live μπάντες της ελληνικής psych σκηνής. Τις συναυλίες ανοίγουν οι Mr. Highway Band από τον Βόλο, που επέστρεψαν στη δισκογραφία με το εξαιρετικό “20 Tons of Love”.
Η προπώληση
ξεκίνησε στα 19€ για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων και εξαντλήθηκαν άμεσα. Έπειτα, η προπώληση συνεχίζεται στα 23€ και οδεύει προς sold-out. Σε περίπτωση που δεν εξαντληθούν, στο ταμείο, η τιμή θα είναι 27€.
Προπώληση εισιτηρίων στο more.com και στο δίκτυο καταστημάτων του.
•••
The Underground Youth:
Οι The Underground Youth, επιστρέφουν με μια νέα δισκογραφική κατάθεση, το άλμπουμ Nostalgia’s Glass. Αυτή η κυκλοφορία προσθέτει ένα ακόμα κεφάλαιο στη δεκαετή πορεία της μπάντας, που συνδυάζει την ατμοσφαιρική post-punk ένταση και τη σκοτεινή ψυχεδελική ευαισθησία με τα garage rock και shoegaze στοιχεία που τους έκαναν να ξεχωρίσουν.
Οι αναφορές
των Velvet Underground, Joy Division και Brian Jonestown Massacre είναι ευδιάκριτες, όμως οι Underground Youth χτίζουν το δικό τους ξεχωριστό ηχητικό κόσμο, έναν κόσμο μελαγχολίας, φαντασμάτων και ηλεκτρισμένης ενέργειας.
Με ένα σταθερά αυξανόμενο κοινό που ανυπομονεί για κάθε νέα τους δημιουργία, η τετράδα των Craig Dyer (φωνή/κιθάρα), Olya Dyer (κρουστά), Samira Zahidi (μπάσο) και Leonard Kaage (κιθάρα)συνεχίζει να αποσπά διθυραμβικά σχόλια για τις εκρηκτικές live εμφανίσεις της. Στο Nostalgia’s Glass, ο Dyer εξερευνά τα δίπολα της νοσταλγίας, επιχειρώντας να εξορκίσει τις ρομαντικές εξιδανικεύσεις του παρελθόντος και να προσφέρει ένα προσωπικό, σχεδόν καθαρτήριο ταξίδι. Το πρώτο single του άλμπουμ, I Thought I Understood, απέσπασε ήδη ενθουσιώδεις αντιδράσεις, με τον ίδιο τον Dyer να δηλώνει ότι πρόκειται για ένα αποχαιρετισμό σε «μια αρρωστημένη εμμονή με το παρελθόν».
Ο νέος δίσκος, ηχογραφημένος κατά κύριο λόγο ζωντανά στο στούντιο, ενισχύεται από τη συμβολή του Kristof Hahn (Swans) στην lap steel guitar, που προσδίδει έναν ανήσυχο, στοιχειωτικό χαρακτήρα στον ήχο της μπάντας. Με την προσέγγιση αυτή, οι Underground Youth παντρεύουν τη σκοτεινή τους ενέργεια με ονειρικές μελωδίες και fuzzy κιθαριστικά riffs, δημιουργώντας μια καθηλωτική ακουστική εμπειρία.
Το ελληνικό κοινό έχει ήδη απολαύσει μοναδικές συναυλίες με τους Underground Youth. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν ανυπομονεί για την επόμενη συνάντηση με τη μπάντα.
Με έδρα τους το Manchester, οι Underground Youth εξελίσσονται και παραμένουν αληθινοί στο DIY πνεύμα που τους διακρίνει. Ακολουθώντας ένα μεθοδικό, ανεξάρτητο μονοπάτι από το 2008, έχουν κυκλοφορήσει περισσότερα από δέκα άλμπουμ και singles. Πλούσιες συμμετέχοντας σε σημαντικά φεστιβάλ όπως το Liverpool Psych Fest και το Eindhoven Psych Lab. Κάθε ζωντανή εμφάνιση τους μετατρέπεται σε μία καθηλωτική, σχεδόν απόκοσμη εμπειρία. Συνδυάζει τον θόρυβο και την ενέργεια της ψυχεδελικής rock παράδοσης με το προσωπικό, σκοτεινό τους στίγμα.
Περισσότερες Πληροφορίες για τη συναυλία των The Underground Youth:
The Underground Youth επιστρέφουν στην Ελλάδα! Μια Μουσική Οδύσσεια στη Σκοτεινή Ψυχεδέλεια, για 2 συναυλίες! Παρασκευή, 15 Νοεμβρίου 2024 — ARCH CLUB, Αθήνα και Σάββατο, 16 Νοεμβρίου 2024 — Block33, Θεσσαλονίκη.
Special Guests: The Steams Opening Act: Mr. Highway Band
Η τετράδα από το Μάντσεστερ, που πλέον έχει βάση το Βερολίνο, δεν χρειάζονται συστάσεις. Έχει ήδη χτίσει μία σχέση γεμάτη πάθος και αμοιβαία εκτίμηση με το ελληνικό κοινό. Συνδυάζοντας τη σκοτεινή “κινηματογραφική” ψυχεδέλεια με ένα ωμό και πάντα γοητευτικό post-punk ήχο, που ποτέ δεν ξεχνά το garage rock και το shoegaze, επιστρέφουν στη χώρα μας για δύο μοναδικές συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
The Steams-Mr. Highway Band
Μαζί τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οι εκρηκτικοί The Steams, που έχουν εδραιωθεί ως μια από τις καλύτερες live μπάντες της ελληνικής psych σκηνής. Τις συναυλίες ανοίγουν οι Mr. Highway Band από τον Βόλο, που επέστρεψαν στη δισκογραφία με το εξαιρετικό “20 Tons of Love”.
Η προπώληση
ξεκίνησε στα 19€ για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων και εξαντλήθηκαν άμεσα. Έπειτα, η προπώληση συνεχίζεται στα 23€ και οδεύει προς sold-out. Σε περίπτωση που δεν εξαντληθούν, στο ταμείο, η τιμή θα είναι 27€.
Προπώληση εισιτηρίων στο more.com και στο δίκτυο καταστημάτων του.
•••
The Underground Youth:
Οι The Underground Youth, επιστρέφουν με μια νέα δισκογραφική κατάθεση, το άλμπουμ Nostalgia’s Glass. Αυτή η κυκλοφορία προσθέτει ένα ακόμα κεφάλαιο στη δεκαετή πορεία της μπάντας, που συνδυάζει την ατμοσφαιρική post-punk ένταση και τη σκοτεινή ψυχεδελική ευαισθησία με τα garage rock και shoegaze στοιχεία που τους έκαναν να ξεχωρίσουν.
Οι αναφορές
των Velvet Underground, Joy Division και Brian Jonestown Massacre είναι ευδιάκριτες, όμως οι Underground Youth χτίζουν το δικό τους ξεχωριστό ηχητικό κόσμο, έναν κόσμο μελαγχολίας, φαντασμάτων και ηλεκτρισμένης ενέργειας.
Με ένα σταθερά αυξανόμενο κοινό που ανυπομονεί για κάθε νέα τους δημιουργία, η τετράδα των Craig Dyer (φωνή/κιθάρα), Olya Dyer (κρουστά), Samira Zahidi (μπάσο) και Leonard Kaage (κιθάρα)συνεχίζει να αποσπά διθυραμβικά σχόλια για τις εκρηκτικές live εμφανίσεις της. Στο Nostalgia’s Glass, ο Dyer εξερευνά τα δίπολα της νοσταλγίας, επιχειρώντας να εξορκίσει τις ρομαντικές εξιδανικεύσεις του παρελθόντος και να προσφέρει ένα προσωπικό, σχεδόν καθαρτήριο ταξίδι. Το πρώτο single του άλμπουμ, I Thought I Understood, απέσπασε ήδη ενθουσιώδεις αντιδράσεις, με τον ίδιο τον Dyer να δηλώνει ότι πρόκειται για ένα αποχαιρετισμό σε «μια αρρωστημένη εμμονή με το παρελθόν».
Ο νέος δίσκος, ηχογραφημένος κατά κύριο λόγο ζωντανά στο στούντιο, ενισχύεται από τη συμβολή του Kristof Hahn (Swans) στην lap steel guitar, που προσδίδει έναν ανήσυχο, στοιχειωτικό χαρακτήρα στον ήχο της μπάντας. Με την προσέγγιση αυτή, οι Underground Youth παντρεύουν τη σκοτεινή τους ενέργεια με ονειρικές μελωδίες και fuzzy κιθαριστικά riffs, δημιουργώντας μια καθηλωτική ακουστική εμπειρία.
Το ελληνικό κοινό έχει ήδη απολαύσει μοναδικές συναυλίες με τους Underground Youth. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν ανυπομονεί για την επόμενη συνάντηση με τη μπάντα.
Με έδρα τους το Manchester, οι Underground Youth εξελίσσονται και παραμένουν αληθινοί στο DIY πνεύμα που τους διακρίνει. Ακολουθώντας ένα μεθοδικό, ανεξάρτητο μονοπάτι από το 2008, έχουν κυκλοφορήσει περισσότερα από δέκα άλμπουμ και singles. Πλούσιες συμμετέχοντας σε σημαντικά φεστιβάλ όπως το Liverpool Psych Fest και το Eindhoven Psych Lab. Κάθε ζωντανή εμφάνιση τους μετατρέπεται σε μία καθηλωτική, σχεδόν απόκοσμη εμπειρία. Συνδυάζει τον θόρυβο και την ενέργεια της ψυχεδελικής rock παράδοσης με το προσωπικό, σκοτεινό τους στίγμα.
Περισσότερες Πληροφορίες για τη συναυλία των The Underground Youth:
Η μεγάλη είδηση του μήνα είναι ότι η επόμενη κυκλοφορία της 13 O’ Clock Records είναι σχεδόν έτοιμη. Ποια είναι αυτή; Είναι το πολυαναμενόμενο νέο άλμπουμ των Higher State! Το έκτο full-length άλμπουμ τους, με τίτλο Internecine Free. Είναι προς το παρόν προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει ακριβώς στο τέλος του μήνα, στις 29 Νοεμβρίου!
The Higher State album cover
Με μια φρέσκια νέα πενταμελή σύνθεση σε αυτή την κυκλοφορία, με τον ιδρυτή του γκρουπ Marty Ratcliffe και το παλιό μέλος Paul Messis να πλαισιώνονται από τον Huw Walters, πρώην μέλος των σπουδαίων garage The Mystreated, στο μπάσο, τον Gigs De Jong (Colour Collection, MOOON) στα τύμπανα και τον Ali Norton (The Wynter Reign) στη Farfisa, το γκρουπ εξαπολύει δώδεκα νέες κομματάρες που μπλέκουν garage rock σε στυλ 60’s και jangly folk-punk, όλα δοσμένα με μια άμεση και διαχρονική ποιότητα!
Μπορείτε να τσεκάρετε το νέο άλμπουμ αυτή τη στιγμή στη σελίδα του Bandcamp εδώ: 13 O’ Clock Bandcamp page
Εμείς προς το παρόν επειδή σας αγαπάμε πολύ σας δίνουμε και ένα video!
Oi Higher State δεν έχουν πρόβλημα
να διατυμπανίσουν την αγάπη τους για το 60’s garage. Kαι σίγουρα δεν τους ενδιαφέρει το τι γίνεται στην σύγχρονη μουσική βιομηχανία. Γιαυτό και τους αγαπώ λίγο παραπάνω. Αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν ακόμα περισσότερο είναι ειδικά η συγκεκριμένη ηχογράφηση είναι σαν να έγινε “τότε”. Ο δε ήχος της κιθάρας και της Farfisa είναι εξωπραγματικός.
Πραγματικά απολαυστικό, άντε να τελειώνει ο Νοέμβρης. Και επειδή μιλάμε για αμερικάνικη κυκλοφορία, καλό είναι να το παραγγείλετε απο την σελίδα απευθείας για να γλυτώσετε τζάμπα κουβάλημα στο τελωνείο. Απευθείας σας κρατάνε και το τελωνειακό μπαξίσι και σας έρχεται με κούριερ το δισκάκι στο σπιτάκι σας!
Η psych-rock μπάντα από το Σικάγο Spun Out μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο LP τους Dream Noise. Κυκλοφορεί από τις 25 Οκτωβρίου μέσω της Shuga Records. Και μας μοιράσανε το lead single/video «Paranoia» .
Αποτελούμενοι από τα πρώην μέλη των NE-HI Michael Wells (κιθάρα, φωνητικά) και James Weir (πλήκτρα), καθώς και την προσθήκη των Sean Page (synths), Joshua Wells (τύμπανα, ηχογράφηση, μίξη) και Chris Sutter (μπάσο), οι Spun Out δημιουργούν μελαγχολική psych-pop ευδαιμονία γεμάτη πλούσια υπνωτικά grooves. Μαζί με ένα κοφτερό αυτί για στούντιο πειραματισμούς. Το lead single «Paranoia» προάγει αυτό. Εμπνευσμένο από μια στιγμή που ο Wells παρασύρθηκε από μια παλίρροια στον Ειρηνικό, το τραγούδι μιλάει για το συναίσθημα του να προσπαθείς να παραμείνεις ήρεμος σωματικά. Παρά το γεγονός ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τι υπάρχει γύρω σου.
«Στιχουργικά, προσπαθούσα να μεταφέρω πώς τα όνειρα επικαλύπτονται στην πραγματική ζωή και το αντίστροφο», εξηγεί ο Wells. «Με πήρε μια παλίρροια στον Ειρηνικό πριν από μερικά χρόνια και αυτό το συναίσθημα του να προσπαθείς να παραμείνεις ήρεμος σωματικά, ενώ δεν έχεις τον έλεγχο του περιβάλλοντός σου, σίγουρα ενημέρωσε την ψυχολογία της μελωδίας, καθώς και τις ανατροπές του ύφους της παραγωγής». Το βίντεο σκηνοθετήθηκε από τον Tim Nagle. Δείχνει τον Wells να παρακολουθεί κοκκώδες υλικό VHS που γίνεται όλο και πιο ανησυχητικό. Δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που ανταποκρίνεται στον τίτλο του κομματιού.
spun out album cover
Το Dream Noise των Spun Out
είναι μια σκόπιμα πιο ακονισμένη και επιμελημένη συλλογή τραγουδιών από το ντεμπούτο της μπάντας, Touch the Sound (2020, Shuga). Παίρνει το συνεργατικό πνεύμα της μπάντας και την αίσθηση του μαξιμαλιστικού πειραματισμού που καθιερώθηκε στο ντεμπούτο τους και σφραγίζει αυτές τις ιδέες σε σφιχτά ενορχηστρωμένα, γαντζωμένα ποπ διαμάντια. Ηχητικά, το στυλ παραγωγής του δίσκου παραμένει αναζωογονητικό.
Αναπάντεχο και αυτοτελές σε σύγκριση με άλλους σύγχρονους indie μουσικούς. Στιχουργικά, το Spun Out βρίσκει νέο βάθος συναισθήματος στην αμεσότητα. Φτιαγμένο από αξιομνημόνευτα διφορούμενα και στροφές φράσεων. Τα άγκιστρα είναι έξυπνα και ποιητικά. Αλλά ποτέ βαρετά. Το Dream Noise δίνει έμφαση στην απόδοση και τον χαρακτήρα της μπάντας ως ζωντανών ερμηνευτών περισσότερο από τα εξερευνητικά στούντιο πρότυπα του ντεμπούτου. Φέρνοντας ένα νέο στοιχείο ζεστασιάς και φυσικότητας στον ήχο τους.
Για τους Nerrves μπορώ να σας πω ένα πράγμα με βεβαιότητα. Δεν τους ξέρω προσωπικά. Και θα το ήθελα. Ίσως να έπρεπε κιόλας. Ο άπονος ντουνιάς τα εφερε έτσι που τους είδα live πρώτη φορά πριν 2 χρόνια. Απο δω τους είχαν πάρει χαμπάρι .Είπαμε δεν ζω στην πρωτεύουσα και τα ταξίδια μου είναι ό,τι προλάβω.
Οι Nerrves λοιπόν δραστηριοποιούνται το 2013. Και τον επόμενο χρόνο αμολάνε και ένα ep να βρίσκεται. Ο τίτλος αυτού Pest. Στην Dia De Los Muertos . Εκεί που είχαν κυκλοφορία και οι Distortion tamers. Σε 230 κόπιες παρακαλώ. Να πω πως το ΄πήρα χαμπάρι θα πω ψέμματα. Kαι είναι καλό δείγμα. ΠΟΛΥ καλό. Έχει την απαραίτητη φασαρία για να σε σηκώσει να κουνηθείς και τα χαώδη φωνητικά του σε πάνε αλλού. Αλλά όχι πολύ μακριά. Garage Punk που λέμε. Και μάλιστα αν θέλετε με μια πιο φρέσκια και σύγχρονη ματιά. Ή πείτε το διαφορετική με επιρροές όχι μόνο από τα 60’s. Για μένα πάντως που το αυτί μου έιναι πολύ παρελθοντολάγνο, μου δημιουργήσανε μια ίντριγκα.
Γενικά με το ταμπέλιασμα – τσουβάλιασμα δεν τα πάω καλά. Αλλά ας συνεχίσουμε λίγο. Μετά στο you tube βρίσκεις αυτό:
Μουσική και βίντεο να κατέβει το σαγόνι στο πάτωμα. Εντάξει ολίγον πιο φασαριόζικο από όσο θα ήθελα, αλλά εγώ είμαι και γέρος άνθρωπος.
Το 2019 κυκλοφορούν το πρώτο τους album με τίτλο We were too late anyway. Αυτή τη φορά στην Patari Recordsπου πολύ αγαπάω και δυτυχώς δεν έτυχε να είμαι στο γενέθλιό της gathering.
Και εδώ έχουμε εξαιρετικό δείγμα δουλειάς από τους Nerrves.
11 κομμάτια. Να τα ακούς και να γίνεσαι χίλια. Και να τα ξανακούς και να τα μαζεύεις για να τα ξαναχάσεις την επόμενη φορά. Σαφώς πιο πολύπλευρο από το ep. Άλλωστε τα περισσότερα τραγούδια σου δίνουν ευκaιρία να ξεδιπλωθείς και λίγο.
Και πλέον εδώ βλέπουμε και σοβαρές δουλειές και στα video clip. Προσωπικά είναι κάτι που δεν με ακουμπάει, αλλά δείχνει μια μπάντα που σέβαται τη δουλειά της και τον εαυτό της. Έχουμε λοιπόν τραγούδια σαν το Juvenile Minds που ψυχεδελίζει όμορφα. Αλλά σου έχει μέσα και το Atari Trance
Και εκεί καταλαβαίνεις πως μιλάμε για μια μπάντα που έχει πάρει το δικό της δρόμο, έχει βρει ήχο, και θέλει να σε πάρει παραμάζωμα μαζί της. Να την έχεις μέσα στο κεφάλι σου.
Δεν θα μακρυγορήσω πολύ ακόμα, στρίφτε ένα τσιγάρο. Το 2020 έχουμε ένα ακόμα ep εξαιρετικό με 4 τραγούδια, όλα διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά ξανά με σαφείς αναφορές. Και όσο τα ακούω μαζεμένα όλα, τόσο πιο πολύ μου αρέσουν. Από το άνοιγμα του χειμμαρώδους Volcano μέχρι το κλείσιμο της πανκιάς Youth.
Πολλοί μπορεί να παραξενεύεστε με το γεγονός οτι το album αργησε λίγο, αλλά μην ξεχνάτε πως μιλάμε για αληθινό underground, αληθινό rock n roll . Aυτό είναι σκέτη κ@βλ@. Και όταν την πληρώνεις από την τσέπη σου, δε δίνεις λογαριασμό σε κανένα. Και μπράβο τους. Αν και οι Nerrves ανήκουν ξεκάθαρα σε αυτό που λέω αθέατη πλευρά του rock n roll, σίγουρα αξίζουν την προσοχή μας…
Κλείνοντας να πούμε πως τα παιδιά ανοίγουν για τους Buzzcocks οπότε ελάτε νωρίς να χτυπηθούμε παρέα, το αξίζουν με το παραπάνω. Και σίγουρα θα το χαρείτε, πιστέψτε με. Ελπίζω να καταφέρω να πιω και κανα μπυρόνι μαζί τους να με διαφωτίσουν.
WOLFS, Brad Pitt and George Clooney (SonyPictures, 2024)
Τι κι αν έχουν περάσει μόλις 17 χρόνια – ναι καλά μετρήσατε – από την ταινία “Ocean’s Thirteen” όπου οι Brad Pitt και George Clooney εμφανίστηκαν μαζί στην μεγάλη οθόνη… Εν έτει 2024, ενώνουν και πάλι τις λαμπερές και γκριζαρισμένες προσωπικότητές τους για την ταινία “Wolfs“.
Η χημεία τους είναι αδιαμφισβήτητη ωστόσο η ταινία δεν είναι διόλου συναρπαστική. Με συνολική βαθμολογία στο IMDb 6,5 στα 10! Θα μπορούσες να πεις ότι πρόκειται για μια σκοτεινή κωμωδία με στοιχεία θρίλερ. Κάπου χάνεις όμως το ενδιαφέρον σου και γίνεται συχνά προβλέψιμη.
Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω μια ταινία χαμηλών τόνων τότε το “Wolfs” είναι αυτό ακριβώς.
Οι διάλογοι, το στήσιμο των δυο ηθοποιών είναι αυτό που σου κρατούν το ενδιαφέρον. Παρ’ όλες τις προσωπικές τους διαφορές μιλάμε βασικά για τον ίδιο άνθρωπο. Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω μια ταινία χαμηλών τόνων τότε το “Wolfs” είναι αυτό ακριβώς.
Απολαυστικοί όμως οι δυο ηθοποιοί που κουβαλάνε τις σιωπές τους!
Η ανάπτυξη των χαρακτήρων δεν υπάρχει πουθενά μέσα σε αυτή την ταινία και κάπου κουράζει. Έχουμε δυο apha males, δυο lone wolfs και περιμένεις μια σύγκρουση βρε αδερφέ!
Οι Brad Pitt και George Clooney βρίσκονται σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου και καλούνται να συνεργαστούν για να εξαφανίσουν ένα πτώμα. Όμως αυτή η φαινομενικά απλή δουλειά θα εξελιχθεί πιο απρόβλεπτο απ’όσο περιμένει ο θεατής. Αφηγείται ουσιαστικά την ιστορία δυο επαγγελματιών που ο καθένας τους πιστεύει ότι είναι αναντικατάστατος, ο μόνος δηλαδή, που μπορεί να κάνει αυτή την “βρώμικη” δουλειά. Τελικά κάθε άλλο παρά μοναδικός είναι αφού υπάρχει άλλος ένας που κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια δουλειά! Ουδείς αναντικατάστατος!
Κάπως έτσι δε λειτουργεί και το Hollywood;
Πως σου συμπεριφέρεται το σύστημα όταν είσαι πλέον ένας “γερασμένος” σταρ του κινηματογράφου; Όπως ακριβώς και στον “fixer” της ταινίας του JonWatts, θα βρεθεί κάποιος άλλος να κάνει τη δουλειά σου!
Καλοδουλεμένη σκηνοθεσία που εστιάζει στην δυναμική των χαρακτήρων. Θεωρώ όμως ότι παραήταν συγκρατημένη. Σίγουρα θα μπορούσε να πάρει “ρίσκο” για να λάμψει το δίδυμο και να μας δώσει ένα μεστό, ζουμερό και λαχταριστό crime-comedy!!
WOLFS, Brad Pitt and George Clooney (SonyPictures, 2024)
Για να μη παρεξηγηθώ, δεν είναι κακή ταινία. Είναι ίσως περισσότερο θαμπή απ’ όσο λαμπερή θα την περίμενες λόγω των δυο ηρώων της. Δίνει ωραία ατμόσφαιρα αλλά νομίζω ότι δεν καταφέρνει να σου δώσει 100% από την αρχική ιδέα πάνω στην οποία βασίστηκε η ταινία.
Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια reviews μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ
Ας αφήσουμε πίσω τις παλιές εποχές των Tribulation. Τα ένδοξα μεγαλεία των πρώτων κυκλοφοριών τους ανήκουν στο παρελθόν, δεν θα ακούσουμε ξανά. Τα ξέφρενα solos του “The formulas of death” και τα riffs του “The horror” είναι απλά ανάμνηση. Ακόμα και τα brutal φωνητικά του Andersson έχουν ελαχιστοποιηθεί στο νέο τους άλμπουμ, “Sub rosa in Æternum”. Βέβαια για να σας προλάβω, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κακό άλμπουμ. Τουναντίον, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά. Λοιπόν, ας τολμήσω να πω ότι εδώ έχουμε ένα διαφορετικό και πολύ καλό άλμπουμ στην τελική.
Tribulation: “Sub Rosa in Æternum”
Έναρξη με ένα πολύ όμορφο τρίλεπτο κομμάτι, “The unrelenting choir”, το οποίο και μας δίνει στο “πιάτο” πως θα ακούγεται το άλμπουμ. Gothic rock εισαγωγή με αναφορές στα eighties. Η μεστή φωνή του Andersson σου φέρνει λίγο και προς Nick Cave. Η συνέχεια είναι εντυπωσιακή μιας και οι Σουηδοί από ότι φαίνεται αγαπάνε αρκετά τους Sisters of Mercy και φέρνουν και λίγο προς Ghost. Δίνω τα εύσημα μου στα solos και τα riffs. Το “Tianted skies” είναι HIT.
Το Occult στοιχείο είναι παντού
Το occult στοιχείο είναι παντού παρά την εμφανή αλλαγή στην πορεία της μουσικής τους. Αυτό φαίνεται στο “Saturn coming down” που έχει μια υπέροχη ατμόσφαιρα από την ταινία “Rosemary’s baby”. Καλό θα ήταν να πραγματοποιήσουν περιοδεία κάποια στιγμή με Unto Others, είναι εγγυημένη η επιτυχία. Ένα υπέροχο κομμάτι που συνδυάζει τους Moonspell με τους Sisters of Mercy με ένα Death ‘n’ Roll περιτύλιγμα. Άλλη μια σύνθεση που θα κάνει πανικό στα live τους.
Το “Hungry waters” κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον το “Sub rosa in Æternum”. Οι The Cure “κόβουν βόλτες” με τους Moonspell σε ένα κομψό και σκοτεινό κομμάτι. Και κάπου θα δείτε και τους Depeche Mode κοντά στο refrain. Όπως επίσης είναι ένα θαυμάσιο video clip που θα ζήλευαν πολλές μπάντες του χώρου. Ρε φίλε, αυτή η μπάντα δεν απογοητεύει ποτέ.
Η προσωπικότητα των Tribulation είναι διάχυτη μέσα στο άλμπουμ
Το “Drink the love of god” είναι ένα up tempo κομμάτι που πραγματικά μου άρεσε πάρα πολύ. Πολύ καλά solos και riffs που θα σας φέρουν στο μυαλό λίγο τους The 69 Eyes. Το άλμπουμ κυλάει σαν τρεχούμενο νερό, δεν βαριέσαι για κανένα λόγο. Πάμε στο “Murder in red”, ατμόσφαιρα seventies και video clip βγαλμένο από ταινιοθήκη του Hollywood των seventies. Ένα νοσταλγικό vibe από Type ‘o’ Negative είναι διάχυτο κατά την διάρκεια του κομματιού. Το video clip φέρνει τόσο σε Dario Argento ταινιοθήκη.
Οι Tribulation οδηγούν ένα άλμπουμ προς βέβαιη επιτυχία
Έχουμε μια πιο up tempo επιθετικότητα στο “Time and the vivid ore” που ταιριάζει στο συγκεκριμένο timing του άλμπουμ. Άλλο ένα πολύ αγαπημένο κομμάτι, το “Reaping song” το οποίο έχει μια ατμόσφαιρα Dead Can Dance και έντονες επιρροές από Nick Cave.Μια σύνθεση που κουβαλάει πολύ συναίσθημα και υπέροχα solos. Σειρά έχει το τέλειο για εμένα, “Poison pages”. Εδώ γίνεται μεγάλος χαμός. Για αρχή να πούμε ότι το κομμάτι αναφέρεται στο πασίγνωστο έργο του Umberto Eco “In the name of rose”. Μουσικά, δώσε στο λαό postpunk/gothic rock φάσεις ατελείωτες. Εδώ οι Depeche Mode πάνε για καφέ με τους Tiamat σε καφετέρια που ανήκει στους Tribulation. Ακούγοντας το κομμάτι πιάνεις τον εαυτό σου να λέει “Φέρτε πίσω τα eighties”.
Σημαντικό κεφάλαιο το “Sub rosa in Æternum” για τους Σουηδούς
Λοιπόν, το “Sub rosa in Æternum” είναι ένα εκπληκτικό άλμπουμ που μπορεί να έχει πιο straight forward συνθέσεις από προηγούμενες δουλειές τους αλλά σε κερδίζει κατά κράτος με αυτή την υπέροχη απλότητα του. Οι Tribulation για μια ακόμη φορά δεν μας απογοητεύουν. Ότι έχουν κυκλοφορήσει είναι απλά εντυπωσιακό και η εξέλιξη τους απλά βουλώνει στόματα. Το “Sub rosa in Æternum” είναι ένα άλμπουμ που θα το ακούω για καιρό.Πραγματικά μου είχε λείψει αυτή η postpunk/darkwave/gothic rock φάση. Το νέο άλμπουμ των Tribulation δικαίως παίρνει σημαντικό προβάδισμα για μια θέση στο Top-10 μου για το 2024. Θρίαμβος!
The Wild Robot, the movie 2024, DreamWorks Animation
Πριν λίγες μέρες είδαμε με τον γιο μου την νέα ταινία της DreamWorks “The Wild Robot“… Το βραδάκι μας βρήκε αγκαλιασμένους, συγκινημένους και πάρα μα πάρα πολύ χαρούμενους που είδαμε μια ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ταινία!
Στο IMDb πάντως έχει βαθμολογία 8,2/10 αν και μεταξύ μας ειναι ένα καθαρό 10άρι!
The Wild Robot: Αν θα μπορούσα να σας την περιγράψω με λίγα λόγια θα έλεγα ότι πρόκειται για μια δυνατή ιστορία.
Ο δρόμος για να βρεις τον εαυτό σου είναι δύσβατος και τραχύς αλλά και ένα άκρως συναρπαστικό ταξίδι. Κάπως έτσι είναι και η ταινία… Μια συγκινητική εξερεύνηση του τι σημαίνει να είσαι “ζωντανός”, “συνδεδεμένος” με τα έμβια όντα. Είναι επίσης μια ταινία που σου δίνει την δυνατότητα να την ερμηνεύσεις από τη δική σου σκοπιά.
Αν είσαι γονέας μπορείς να “δεθείς” με και να βρεις τον εαυτό σου να ταυτίζεται με σκηνές ή στιγμές μέσα σε ολόκληρη την ταινία. Όπως και η Ροζ, κανένας γονιός δεν έχει τον κατάλληλο κωδικό γι’ αυτό που κάνει. Η γονεϊκότητα είναι πολύπλοκη, καταπιέζει τις βασικές μας παρορμήσεις και των εγωιστικών μας επιθυμιών.
Η νέα ταινία από την DreamWorks Animation The Wild Robot γεφυρώνει το χάσμα της τεχνολογία με την φύση.
Εμφανώς προσανατολισμένη στο άγχος που προκαλεί η τεχνητή νοημοσύνη (ΑΙ) και οι ομιλούντες υπολογιστές, τα ρομπότ που μοιάζουν εμφανισιακά με τον άνθρωπο.Το σενάριο και η σκηνοθεσία της ταινία “The Wild Robot” είναι του ChrisSanders (Lilo & Stitch, The Croods, How to Train Your Dragon) και η παραγωγή του JeffHermann (The Boss Baby 2: Family Business, συμπαραγωγός της σειράς Kung Fu Panda).
The Wild Robot: ένα ρομπότ προγραμματισμένο για δουλειές του σπιτιού – Rozzum Unit 7134
Εν προκειμένω, το ρομπότ μας εδώ είναι το Rozzum Unit 7134, μια εφεύρεση αναβάθμισης των οικιακών βοηθών. Η παράδοση όμως δεν γίνεται ποτέ λόγω ενός τυφώνα. Αντ’ αυτού, ξεβράζεται σε ένα απομακρυσμένο νησάκι του Ειρηνικού. Τα καθήκοντα της ΡΟΖ έχουν προγραμματιστεί και εκείνη όπως ειναι αναμενόμενο, είναι προσανατολισμένη και κολλημένη στα καθήκοντα αυτά. Ωστόσο, όσο περισσότερο χρόνο περνάμε με την Ροζ – όσο περισσότερο ο προγραμματισμός της εκπαιδεύεται σε νέα δεδομένα – τόσο περισσότερο βυθίζεται στα ανθρώπινα συναισθήματα. Αυτά που δεν μπορούν να προγραμματιστούν ή να κατασκευαστούν και μερικές φορές ούτε καν να εξηγηθούν.
«Τι θα έκανε ένα έξυπνο ρομπότ στην ερημιά;»
Φυσικά, θα έκανε την ερημιά το σπίτι του! Βασισμένη στη σειρά βιβλίων του PeterBrown η ιστορία της Ροζ είναι μια άκρως απολαυστική και πλούσια σε λεπτομέρειες για ένα “απροσάρμοστο” πλάσμα του δάσους. Το βιβλίο είναι ένα εικονογραφημένο μυθιστόρημα για παιδιά που πρωτοεκδόθηκε το 2016. Αγαπήθηκε και έγινε Νο1 στη λίστα των best seller των New York Times. Ίσως να είναι και μια από τις καλύτερες ταινίες κινουμένων σχεδίων της χρονιάς και δικαίως θεωρείται επικρατέστερη για Όσκαρ.
Το ερώτημα – πρόκληση – όμως είναι “τι θα έκανε ένα έξυπνο ρομπότ αν έβρισκε ένα αυγό χήνας;” Δεν έχει τον κατάλληλο προγραμματισμό, δεν έχει αισθήματα… Η Ροζ δεν έχει άλλη επιλογή. Σιγά σιγά αναγνωρίζει και καταλαβαίνει τα συναισθήματα. Ακόμα και το βάδισμα της αλλάζει καθώς υιοθετεί τις διαφορετικές κινήσεις των πλασμάτων του δάσους!
Η ταινία καταφέρνει να εκφράσει συμπαντικές αλήθειες. Την αγάπη που αψηφά τη λογική, τα συναισθήματα απ’ όπου κι αν προέρχονται, τη γλυκόπικρη γεύση του να αφήνεις κάποιον να φύγει από κοντά σου για να μπορέσει να μεγαλώσει και να ανθίσει! Θα σου δώσει απλόχερα απαντήσεις σε πάρα πολλά ερωτήματα, που φαίνεται να διχάζουν τους ανθρώπους τόσο πολύ τελευταία…
Τι είναι αυτό που ορίζουμε οικογένεια;
Τι είναι η διαφορετικότητα; Πόσο διαφορετική μπορεί να είναι μια οικογένεια από μια άλλη;
Να το δείτε με ανοιχτή καρδιά και ελπίζω να σας δώσει αυτό το σκούντηγμα, το φιλικό χτύπημα στην πλάτη, για να μπορέσετε αργότερα να βοηθήσετε τα παιδιά σας να ανοίξουν τα φτερά τους προς το μέλλον!
Αν σου αρέσουν οι ταινίες όπως αρέσουν και σε εμάς τότε κάνε κλικ ΕΔΩ για να πάρεις μια γεύση απ’όσες έχουμε δει και μας έχουν κάνει εντύπωση!
Οι Yoth Iria μας συστήθηκαν πριν από περίπου πέντε χρόνια και για την ακρίβεια το 2020. Τότε κυκλοφόρησαν το πολύ καλό EP “Under his sway” και στη συνέχεια ένα split με τους Kawir που μας θύμισε τα πρώτα βήματα του Ελληνικού Black Metal. Το πρώτο άλμπουμ “As the flame withers” απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από το σύνολο του Μεταλλικού τύπου. Ένα άλμπουμ που μπορώ να ακούω ακόμα και τώρα, με κορυφαίες συνθέσεις για μένα τα “The great hunter”, “Hermetic code”, “The mantis”, “Yoth Iria” και “The red crown turns black”. Μια δουλειά που έβαλε την μπάντα στο χώρο για τα καλά. Η υπογραφή με την Νορβηγική Edged Circle Productions έφερε τρία singles για την προώθηση του “Blazing inferno”. Για να δούμε τι έχει να μας πει το νέο άλμπουμ, μιας και οι προσδοκίες είναι υψηλές.
Yoth Iria: “Blazing inferno”
“Blazing inferno” λοιπόν και η έναρξη είναι ότι πρέπει
Με το ομώνυμο κομμάτι που ξεκινάει το άλμπουμ σου δείχνει ακριβώς το δρόμο που θα ακολουθήσει. Από τις μελωδίες που ακούς καταλαβαίνει γιατί κάποτε ο Jim άφησε ανεξίτηλη την σφραγίδα του στους Rotting Christ. Ένα ακόμα παράδειγμα για την τελευταία διαπίστωση είναι το “Our father rode again his ride”, η χροιά των φωνητικών θυμίζουν Necromayhem. Το “But fear not” είναι ένα γρήγορο κομμάτι με υπέροχη μελωδία, η παραγωγή στο “Blazing inferno” είναι εξαιρετική και διαυγής. Μια σύνθεση που αποτελεί σκαλοπάτι για την μπάντα και δείχνει ότι η εξέλιξη είναι διαρκής.
Το “In the tongue of birds” είναι ίσως το καλύτερο κομμάτι του δίσκου
Το “In the tongue of birds” είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου κομμάτια μιας και η προσωπικότητα των Yoth Iria είναι διάχυτη σε όλη την σύνθεση. Ένα mid tempo άσμα που ουσιαστικά φέρει την όλη την ταυτότητα του “Blazing inferno”. Παθιασμένα φωνητικά, drumming για σεμινάριο και riffs επικά και συνάμα κουβαλάνε μια κρυφή παράνοια. Το “In the tongue of birds” είναι μέσα στα top-3 του άλμπουμ.
Η συνέχεια είναι η ιδανική. Ελληνικό Black Metal στα καλύτερα του.
Το “Rites of blood and ice” είναι ένα κομμάτι που έρχεται δεύτερο στα αγαπημένα μου από το άλμπουμ. Οι μελωδίες είναι ξεκάθαρα Ελληνικό Black Metal όπως το έχουμε αγαπήσει από Rotting Christ και όχι μόνο. Το solo είναι υπέροχο στη κατά μέσης του κομματιού, έστω και μικρό σε διάρκεια. Θα γίνεται χαμός στις ζωντανές εμφανίσεις τους με αυτή την σύνθεση. Το “Purgatory revolution” το εκτίμησα πολύ λόγω της εισαγωγής που σου φέρνει στο νου NWOBHM σε συνδυασμό με Black Metal. Δηλαδή τα solos του παντού αυτά φέρνουν στο νου. Μετά ανεβαίνουν οι ταχύτητες και όλα παίρνουν τον δρόμο τους. Το “Morning of the one thousand golds” έχει μελωδία που σε βάζει κατευθείαν να το βάλεις στο repeat. Ένα επικό κομμάτι που για μια ακόμη φορά ακούμε εξαιρετικά φωνητικά.
Yoth Iria
Εν κατακλείδι…
Για το “Our father rode again his ride” τα είπαμε στην αρχή, ένα κομμάτι που είναι η προσωπικότητα των Yoth Iria ξεκάθαρα. Το τελευταίο κομμάτι είναι ότι καλύτερο για να κλείσει ο δίσκος ιδανικά. Το “We call upon the elements” είναι μια mid tempo σύνθεση επική και με μετρημένες μελωδίες. Για μια ακόμη φορά έχουμε να κάνουμε θαυμάσια φωνητικά και εξαιρετικά leads στις κιθάρες. Το άλμπουμ τελειώνει και αφήνει πολλές υποσχέσεις για τον δρόμο που θα ακολουθήσουν στο μέλλον. Οι Yoth Iria απλά μετέφεραν στον κόσμο που ασχολείται με το αγαπημένο μας είδος ένα άλμπουμ που σίγουρα θα ακούστει ξανά. Εγώ είδα την εξέλιξη που επιθυμούσα, μιας και πάντα το δεύτερο άλμπουμ μιας μπάντας είναι και κομβικό. Αξίζουν συγχαρητήρια στους Yoth Iria για την συνεχή προσπάθεια. Τα έχουν καταφέρει περίφημα.
Borderlands: Αν σας πω ότι περίμενα πως και πως την συγκεκριμένη ταινία θα με πιστέψετε; Την είδα με μεγάλη ανυπομονησία και το μόνο που μου έμεινε ήταν η γεύση της απογοήτευσης. Για να μην νομίζετε ότι είμαι υπερβολική, και στο IDMb η βαθμολογία της είναι 4,7 στα 10! Αν το έχετε δει νομίζω αντιλαμβάνεστε τι εννοώ…
Borderlands: μία από τις χειρότερες μεταφορές βιντεοπαιχνιδιών!
Η ταινία αυτή αξιολογείται ως μία από τις χειρότερες μεταφορές βιντεοπαιχνιδιών που έχουν γίνει ποτέ! Δεν έτυχε να παίξω το παιχνίδι να είμαι ειλικρινής, οπότε δε μπορώ να ξέρω αν έχει μείνει πιστή στο gameplay. Όμως με προβλημάτισε αρκετά και έψαξα φυσικά και βρήκα σχόλια παιχτών που είδαν την ταινία και μόνο κολακευτικά δεν ήταν!
Βάλε καφέ να στα πω… φέρε κι ένα φτυάρι, θα πέσει θάψιμο!
Η ταινία Borderlands περιστρέφεται γύρω τη Lilith (Cate Blanchett), η οποία επιστρέφει στον πλανήτη της, την Πανδώρα. Ο CEO της AtlasCorp της δίνει την εντολή. Την παραπλανεί στην ουσία να βρει και την κόρη του Tiny Tina (Ariana Greenblatt). Η Lilith ξεκινάει το ταξίδι της. Στην προσπάθειά της να βρει την κόρη συναντά τον ψυχοπαθή προστάτη της Krieg (Florian Munteanu) και τον Roland (Kevin Hart), έναν “απατεώνα” στρατιώτη της Crimson Lance που την έχει απαγάγει.
Όταν διασταυρωθούν οι δρόμοι τους θα υπάρξουν πυρά και μάχη
αλλά τελικά θα ενώσουν τις δυνάμεις τους εναντίον της Atlas Corp που είναι και ο πραγματικός κακός της ιστορίας. Κι αφού ξεπεράσεις όλο αυτό το “έλα δεν το πιστεύω” και το ελαφρύ ξίνισμα στην μούρη σου στην ομάδα προστίθεται η επιστήμονας Tannis (Jamie Lee Curtis) και το ρομπότ Claptrap (με τη φωνή του Jack Black).
Όσο κι αν συμπαθώ τον KevinHart νομίζω ότι δεν ήταν η σωστή επιλογή. Έχει τεράστια διαφορά από τον ψηλό, στωικό, εύσωμο στρατιώτη του παιχνιδιού. Και πες άντε, δεν ειναι ο “αστείος” Kevin Hart που βλέπεις συνήθως αλλά και μόνο σωματικά αυτή η διαφορά έκανε τους οπαδούς του παιχνιδιού να… “ξινίσουν”.
Kevin Hart as Roland, Borderland movie (2024)
Η δε CateBlanchett ως Lilith δεν είναι κακή αλλά η προσπάθειά της να αναπαραστήσει αυτόν τον χαρακτήρα δεν έσωζε την κατάσταση. Eδωσε μια ωραία ανάσα στον μονότονο και μουντό ρόλο που της είχε δοθεί. Ωστόσο δε θυμάμαι τίποτα περισσότερο από έναν χαρακτήρα που γκρινιάζει.
Ο Florian Munteanu ως Krieg ήταν ο μόνος που πρόσθεσε “κάτι” στις κατά τ’ άλλα “ανύπαρκτες” και αδύναμες σκηνές μάχης.
Τι διάολο είδαμε σε αυτή την ταινία δράσης;
Σύμφωνα με τους παίχτες του παιχνιδιού – το οποίο απ’ όσα διάβασα έχει εξαιρετικές κριτικές – το σενάριο της ταινίας δεν μοιάζει με το gameplay του Borderlands. Η μόνη ομοιότητα ήταν η εύρεση του θησαυροφυλακίου της Πανδώρας. Αλλά ακόμα και το άνοιγμα αυτού καταλήγει να μην είναι τίποτα άλλο έναν υπαινιγμό μιας μάχης με boss χωρίς να δείχνει την μάχη.
ΟΥΤΕ δράση, ΟΥΤΕ σενάριο!
Οι προσδοκίες ότι η ταινία Borderlands θα αποτελέσει μια πιστή προσαρμογή των αγαπημένων παιχνιδιών ΗΤΑΝ αρκετά υψηλές. Προσωπικά μου φάνηκε ανέμπνευστη, βαρετή και κουραστική στο σύνολό της… Φιλότιμες προσπάθειες έγιναν από πλευράς των ηθοποιών αλλά δεν θα έλεγα ότι το πείραμα πέτυχε.
Η ταινία ήταν σε σκηνοθεσία Eli Roth. Εκτός τις άπειρες αρνητικές κρητικές είχε και απογοητευτικό box office. Ο προϋπολογισμός της ταινίας ήταν 115 εκατομμύρια δολάρια και κατάφερε να βγάλει μόλις 32 εκατομμύρια από τους κινηματογράφους. Ο CEO της Lionsgate, Jon Feltheimer ανάφερε χαρακτηριστικά πως όσα μπορούσαν να πάνε στραβά, πήγαν. Πρόσθεσε ότι κι άλλες ταινίες του τελευταίου τριμήνου δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες της εταιρίας. Κατά πάσα πιθανότητα αναφέρεται στην επίσης κακή πορεία του The Crow – αν δεν το έχετε δει, μην μπείτε στον κόπο!
Borderlands movie (2024)
Ίσως αν ακολουθούσαν μια άλλη προσέγγιση θα μπορούσε να είναι μια διασκεδαστική κωμωδία δράσης επιστημονικής φαντασίας. Γιατί όχι; Αφού σε όλα αυτά τα video games το σύμπαν έχει πολλά και γοητευτικά στοιχεία! Δυστυχώς η συγκεκριμένη προσαρμογή ήταν μια απογοητευτική παρωδία. Αν και υπάρχουν αρκετά ωραία σκηνικά και μερικά από τα οπτικά εφέ είναι καλοφτιαγμένα… Κατά τ’ άλλα, αν έχετε “ώρα για σκότωμα” καλύτερα να βρείτε άλλη ταινία να δείτε!!
Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια reviews μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ
Dirty Granny Tales: 'The Philanthropist' Live report
photos By Jo Gogou
Στη φυσική ως χωροχρόνος ορίζεται το μαθηματικό μοντέλο που ενώνει τον χώρο, τον χρόνο και μια συνέχεια. Ο χωροχρόνος συνήθως φέρει την ερμηνεία του συνδυασμού του Ευκλείδειου χώρου τριών διαστάσεων με τον χρόνο ως μια επιπλέον διάσταση, οπότε προκύπτει ένα πολύπτυχο μόρφωμα (manifold) τεσσάρων διαστάσεων.
Ο Σταύρος Μητρόπουλος, ο συντονιστής του εξαιρετικού manifold που ονομάζονται Dirty Granny Tales, μίλησε στη Δέσποινα Σταματάκη και στον Κυριάκο Αθανασιάδη για όλα αυτά που έχουν να κάνουν με το παρόν και το μέλλον αυτού του επιτυχημένου, συναρπαστικού και ιδιαίτερου “ταξιδιού” που ονομάζεται Dirty Granny Tales και όχι μόνο.
Dirty Granny Tales
Πώς ήρθε η ιδέα για το όνομα Dirty Granny Tales; Είναι επηρεασμένο από τα Βικτωριανά χρόνια;
Σ: Αφηγούμαστε σκοτεινά παραμύθια, με μια γεύση ειρωνική. Ήθελα κάτι άμεσο χωρίς ποιητικές ρομαντικές λεξούλες.
Σκέφτηκα, πως φανταζόμαστε τον αφηγητή ενός παραμυθιού. Μια γλυκιά γιαγιάκα μπροστά από το τζάκι πλέκοντας, με πιτσιρίκια οκλαδόν μπροστά της να την ακούν με ενδιαφέρον. Εμάς οι ιστορίες μας είναι σκοτεινές και βρώμικες. Έτσι λοιπόν, η δική μας η Γιαγιά είναι βρώμικη και το γεγονός ότι σαν τίτλος παραπέμπει σε πιο kinky καταστάσεις, έχει και δόση ειρωνική. Έτσι λοιπόν “δένουν” όλα και πάμε για τη βάπτιση χωρίς δεύτερη σκέψη.
Πώς θα περιγράφατε το μουσικό σας στυλ και ποιες είναι οι κυριότερες επιρροές σας;
Σ: Είμαστε ένα ακουστικό σχήμα, με στοιχεία metal, gothic, το μαντολίνο και το πιάνο προσφέρουν πολλές φορές και το ηχόχρωμα του Χατζηδάκι, οι Tiger Lillies σίγουρα έπαιξαν και αυτοί ο ρόλο τους, David Bowie, κλπ. Αλλά η μεγαλύτερη επιρροή έρχεται από πολλά soundtracks.
“Το σκοτεινό στοιχείο δεν μπήκε σκόπιμα.”
Τι ρόλο παίζει η σκοτεινή αισθητική στη δουλειά σας και πώς επιδρά στο κοινό σας;
Σ: Αν υπάρχει κάποιος που θα μπλοκάρει, δεν θα είναι λόγω της σκοτεινής ατμόσφαιρας. Έχουμε 2024, δεν σοκάρεις με τέτοια, Και στη Eurovision θα δεις σκοτεινά shows. Αυτό που ίσως κάποιες φορές να κάνει κόσμο να διστάσει να έρθει να μας δει, είναι το ότι δεν ανήκουμε σε κάποιο είδος. Πολλές φορές η πρωτοτυπία δημιουργεί μια ανασφάλεια, η αλήθεια είναι όμως πως τίποτα δεν είναι εγγυημένο αν δεν το δεις πρώτα. Το σκοτεινό στοιχείο δεν μπήκε σκόπιμα. Ως δημιουργός έχω να πω απλά και ωραία ότι είναι το γούστο μου, και αν δεν κάνεις το γούστο σου θα είσαι μέτριος.
Dirty Granny Tales: ‘The Philanthropist’ photos By Jo Gogou
Υπάρχουν συγκεκριμένοι καλλιτέχνες ή συγκροτήματα που σας ενέπνευσαν να δημιουργήσετε τη συγκεκριμένη τέχνη;
Σ: Πολύ συγκεκριμένοι, όχι. Δεν είπα θα βάλω λίγο από αυτόν και λίγο από τον άλλον και θα φτιάξω το project. Όλοι μας μεγαλώνουμε βλέποντας και ακούγοντας διάφορα. Μέχρι ένα βαθμό είμαστε οι επιρροές μας, όποτε το καλύτερο είναι να τις αφήσουμε να λειτουργήσουν υποσυνείδητα και όχι εσκεμμένα. Γνωρίζοντας πολύ καλά πως σχήματα όπως οι The Residents και Tiger Lillies και ταινίες σαν “Nightmare before Christmas”, “Pan’s Labyrinth” και άλλα έπαιζαν σημαντικό ρόλο.
“Δεν μας επιδοτεί κανείς. Χωρίς θυσίες δεν θα υπάρχει αποτέλεσμα.”
Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε στην προσπάθειά σας να συνδυάσετε τόσα πολλά καλλιτεχνικά στοιχεία;
Σ: Όταν έχεις ένα συγκρότημα που παίζει ένα είδος μουσικής, τα μέλη κι αυτά θα είναι οπαδοί αυτού του είδους. Βασικά η ομάδα έχει ένα κοινό κώδικα που λίγο ας πούμε διευκολύνει κάποια πράγματα. Στους Dirty Granny Tales από το 2006 μέχρι τώρα, συμμετείχαν πολλά μέλη. Παιδιά με κλασσική παιδεία άλλοι με πιο ροκ παιδεία. Αλλιώς επικοινωνούν οι χορευτές, αλλιώς οι κουκλοπαιχτες και αλλιώς οι μουσικοί. Μέχρι λοιπόν και εγώ σαν συντονιστής να βρω αυτό τον κώδικα, ταλαιπωρήθηκα και ταλαιπώρησα. Εκτός αυτού, ο συνδυασμός για να δέσει θέλει χρόνο, βασικά θέλει πολύ δουλειά για να ολοκληρωθεί μια παράστασή μας. Δεν μας επιδοτεί κανείς. Χωρίς θυσίες δεν θα υπάρχει αποτέλεσμα.
Πώς αντιδρά το κοινό στη χώρα μας στην ιδιαίτερη προσέγγισή σας στη μουσική και το θέατρο;
Σ: Μου αρέσει το Ελληνικό κοινό, Είναι πολύ θερμό. Έχουμε μια κουλτούρα που ξέρουμε να νιώθουμε τα συναισθήματα, δεν μπαίνουμε σε διαδικασία ανάλυσης, απλά αφηνόμαστε.
Dirty Granny Tales: ‘The Philanthropist’ photos By Jo Gogou
“…το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε είναι πως το πιο νοσηρό Τέρας, είναι ο ίδιος ο Τρόμος.”
Ποια είναι η διαδικασία επιλογής και εκτέλεσης των θεατρικών στοιχείων σε μια παράσταση;
Σ: Μέχρι τώρα, έγραφα τη μουσική την οποία μελετούσαν οι μουσικοί και μετά άρχιζαν οι πρόβες, φυσικά και τα άλλα παιδιά εμπλούτιζαν τα κομμάτια με τις ιδέες τους. Παράλληλα οι χορευτές και κουκλοπαίχτες με μια δική μου καθοδήγηση ετοίμαζαν τις χορογραφίες και έκαναν και τις κατασκευές. Το τελευταίο στάδιο ήταν να βρεθούμε όλοι μαζί και τα δέσουμε. Στις πρόβες ροής φυσικά είχαμε και το animation projection. Στην παράσταση που θα παρουσιάσουμε τώρα, η διαδικασία είναι διαφορετική. Οι μουσικοί κάνουν και το θεατρικό κομμάτι συν τον Διονύση Ανδριόπουλο που έχει ρόλο κατασκευαστή και performer. Οπότε από την αρχή όλες οι πρόβες γίνονται με μια ομάδα. Θα έλεγα πως το θεατρικό και το μουσικό κομμάτι είναι πιο αλληλένδετα.
“Στόχος μας είναι να κάνουμε το κοινό μας να δει τον εαυτό του στον καθρέφτη”
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσετε στο κοινό σας μέσα από τη δουλειά σας;
Σ: Στόχος μας είναι να κάνουμε το κοινό μας να δει τον εαυτό του στον καθρέφτη, να δει ίσως τις επιθυμίες και τις αδυναμίες του με μια άλλη ματιά. Στην παράσταση “The Philanthropist” το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε είναι πως το πιο νοσηρό Τέρας, είναι ο ίδιος ο Τρόμος.
“Αν δεν είσαι επίκαιρος δεν θεωρώ ότι κάνεις τέχνη. Η τέχνη είναι έκφραση.”
Επηρεάζουν οι κοινωνικές ή πολιτισμικές εξελίξεις στις δημιουργίες σας;
Σ: Αν δεν είσαι επίκαιρος δεν θεωρώ ότι κάνεις τέχνη. Η τέχνη είναι έκφραση. Ειδικά σε αυτή την παράσταση είμαστε πιο επίκαιροι από ποτέ.
Dirty Granny Tales: ‘The Philanthropist’ photos By Jo Gogou
Πόσος χρόνος χρειάζεται για να προετοιμάσετε μια παράσταση με όλα τα στοιχεία που χρησιμοποιείτε;
Σ: Δύο χρόνια πιστεύω είναι καλά.
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι που δημιουργήσατε, είτε από πλευράς μουσικής είτε θεατρικής απόδοσης;
Σ: Στην παράσταση που κάνουμε τώρα χρησιμοποιούμε και την τεχνική του looping. Είναι μια μέθοδος που δεν συγχωρεί λάθη. Πρέπει να είμαστε όλοι πολύ συντονισμένοι. Και στο μουσικό και στο θεατρικό κομμάτι.
Ποιες συμβουλές θα δίνατε σε νέους καλλιτέχνες που θέλουν να δημιουργήσουν κάτι εξίσου πρωτότυπο;
Σ: Δύο συμβουλές έχω να δώσω. Να κάνεις κάτι που να έχει σχέση με σένα μην προσπαθείς να αντιγράψει, έτσι θα είσαι αυθεντικός. Μπορεί να αργήσει, αλλά θα εκτιμηθεί. Η δεύτερη συμβουλή μου είναι να μείνεις εστιασμένος στο έργο σου. Το κίνητρο σου είναι να εκφραστείς και όχι να χειροκροτηθείς.
“Για μένα πάντα η μεγαλύτερη στιγμή θα είναι η παρθενική μας εμφάνιση στο θέατρο “Φούρνος”.”
Ποιες θεωρείτε τις πιο μεγάλες στιγμές στην πορεία των Dirty Granny Tales μέχρι σήμερα;
Σ: Για μένα πάντα η μεγαλύτερη στιγμή θα είναι η παρθενική μας εμφάνιση στο θέατρο Φούρνος. Η αβεβαιότητα μας για το πως θα μας αντιμετωπίσει το κοινό, ο ενθουσιασμός τους μετά σε συνδυασμό με τη μαγική ατμόσφαιρα αυτού του χώρου που έμοιαζε κάπως σαν σπηλιά, με έκαναν να νιώσω πολύ δυνατά συναισθήματα αυτές τις 3 ημέρες το Μάρτιο του 2006.
Dirty Granny Tales: ‘The Philanthropist’ photos By Jo Gogou
Η συμμετοχή μας στο φεστιβάλ κούκλας στη Σμύρνη. Ήταν πολύ ιδιαίτερο. Πολύ φιλόξενοι και μας είπαν πως ήταν η πιο πετυχημένη χρονιά τους λόγω της παρουσίας μας. Μας τιμάει αυτό το σχόλιο. Το φεστιβάλ στο Bergen. Μου έκανε εντύπωση που παίξαμε 3 παραστάσεις για διαφορετικά σχολεία, από δημοτικό μέχρι γυμνάσιο. Εδώ δεν μπορώ να φανταστώ κάτι τέτοιο.
Και το φεστιβάλ που παίξαμε στο Δρέσδη μου είχε κάνει πολύ εντύπωση γιατί ήταν ουσιαστικά ένας χώρος γεμάτος τέντες, όπου η κάθε μια είχε το δικό της show. Σε πήγαινε σε άλλες εποχές, σαν να είσαι μέρος ενός freak show.
Στο έργο “The Philanthropist” θα δούμε αναβαθμίσεις και αλλαγές, σε σχέση με πέρυσι. Το ίδιο ισχύει και για την ομάδα που θα το περιβάλλει;
Σ: Ένας νέος χαρακτήρας προστίθεται στην παράσταση. Που ας πούμε θα δέσει περισσότερο την ιστορία.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Σ: Μετά την Αθήνα θα πραγματοποιήσουμε περιοδείες στην Ελλάδα και σε κάποιες χώρες ίσως.
Σε κάτι πιο προσωπικό για το κυρίως πρόσωπο, τον Σταύρο. Λοιπόν, αν έλεγαν στον Σταυρό την εποχή που έπαιζε στους Varathron ότι θα έφτανε να έκανε μια τόσο εντυπωσιακή παράσταση τι θα έλεγε;
Σ: Εδώ και κάποια χρόνια έχω στο μυαλό μου ένα θεατρικό με τον Mouldreath. Μάλιστα είχα ξεκινήσει πρόβες αλλά ο Covid-19, τα γάμησε όλα. Το έχω στόχο όμως να το ολοκληρώσω. Εποχή Varathron πρέπει να ήμουν γύρω στα 17. Δεν υπήρχε περίπτωση να ασχοληθώ με το θέατρο. Από την άλλη πάντα μου άρεσε ο χαρακτήρας του Τζόκερ… Αν μου λέγαν ότι θα γίνεις ο Mouldbreath μπορεί και να μου άρεσε.
Dirty Granny Tales: ‘The Philanthropist’ photos By Jo Gogou
“Το άλμπουμ που ακόμα ακούω κάποιες φορές από Horrified είναι το “Deus Diabolus Inversus”.”
Πέρα από τους Dirty Granny Tales, πως θα του φαινόταν να μετέφερε κάποιο άλμπουμ από τους Horrified? Υποθετικά, ποιο θα ήταν αυτό;
Σ: Αν ασχοληθώ πάλι με το μέταλ ήχο ίσως να έκανα ένα live Dirty Granny με ηλεκτρικές κιθάρες, τύμπανα, γενικά με αυτό το γνωστό δυναμικό ήχο. Το άλμπουμ που ακόμα ακούω κάποιες φορές από Horrified είναι το “Deus Diabolus Inversus”.
Ποιες δουλειές ξεχωρίζει τελευταία από τον σκληρό ήχο και γιατί;Θα θέλαμε 5 για δείγμα.
Σ: Α, βρήκες άνθρωπο. Ακούω τυχαία συγκροτήματα από το YouTube δεν έχω άποψη και δε θέλω να αδικήσω κάτι που ίσως να είναι και αξιόλογο στα αυτιά μου και δεν το γνωρίζω. Πάντως έχω πιάσει τον εαυτό μου αν θέλω να ακούσω Metal βάζω Gojira και Septic Flesh που μας έχουν κάνει τόσο περήφανους.
Ποια λέξη σας χαρακτηρίζει και πως θα θέλατε να αποτυπωθεί στο μυαλό όσων σας ξέρουν ή σας μάθουν;
Σ: Το μεγάλο μας επικοινωνιακό πρόβλημα είναι αυτή η λέξη. Δεν μπορούμε να το περιγράψουμε με μια, ούτε δύο λέξεις δυστυχώς. Τι να πω dark theater opera …αν βρει κάποιος κάτι καλύτερο είμαστε ανοιχτοί να το ακούσουμε.
Η Chaputa! Records είναι ενθουσιασμένη που ανακοινώνει την κυκλοφορία δύο δυνατών garage rock 7ιντσων. Αυτά είναι που θα κλείσουν το 2024 με ωμό, fuzzed-out στυλ. Με τους θρύλους του γκαράζ του Sheffield, The Mourning After να κυκλοφορούν το «Put On a Smile» τον Νοέμβριο. Αλλά δεν σταματάμε εκεί. Έχουμε και τους Ισπανούς garage revivalists FEMUR να λανσάρουν το «Lost at Mid Fifties Vol. 1 – Toledo» τον Δεκέμβριο.
Μετά το 7ιντσο Goodnight God Bless από το 2021, οι The Mourning After επιστρέφουν με δύο νέα, σκληρά κομμάτια. Και τα δύο αποτυπώνουν τέλεια την ουσία του 60s garage rock. Σε παραγωγή του Scott Cardwell στο The Purple Pit. Το «Put On a Smile» είναι μια γροθιά fuzz-driven ενέργειας με punk attitude. Έχει και σόλο οργανάκι να γουστάρουμε εμείς τα αλκοόλια. Ξέρουν εκεί στην Chaputa τα πάθη μας και μας βοηθάνε να ενδώσουμε λέμε.
To “Gladice” που είναι στην άλλη πλευρά είναι λίγο πιο στοιχειωμένο. Έχει και λίγο harpsichord για τμόσφαιρα και ωραία κιθαριστικό σολάκι. Fuzz και συχώριο λέμε. Αποδίδεται με αγνό, αφιλτράριστο rock n roll πνεύμα. Mε εκπληκτικό artwork από τον Rui Ricardo και σχεδιασμό από τον Esgar Acelerado.
στο garage beat των 60s με το «Lost at Mid Fifties Vol. 1 – Toledo», δίνοντας νέα ζωή σε κλασικά κομμάτια των The Phantom Brothers, The Standells, The Kinks και The Beatles. Αυτό το 7ιντσο η Chaputa προσφέρει μια εμπειρία γεμάτη fuzz για τους οπαδούς του vintage garage, με υπονοούμενα για μελλοντικούς τόμους που θα ακολουθήσουν! Εμένα πιο πολύ μου άρεσε η διασκευή των Kinks αλλά γούστα είναι αυτά.
Ηχογραφημένος στο Tiki Mansion Studio και με master από τον Fernando Pardo, αυτός ο δίσκος διαθέτει δυναμικό εξώφυλλο από τον Roberto Argüelles, προσθέτοντας οπτική γοητεία στον ρετρό ήχο των FEMUR.
Tracks:
A-side: Toledo / Sometimes Good Guys Don’t Wear White
B-side: Nowhere Man / Days
Έχουμε λίγες μέρες μέχρι να βγουν τα βινυλιάκια από την Chaputa, αποταμιεύστε ή γράψτε στον Αη Βασίλη. Αν σας απαντήσει να μου πείτε και μένα.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies. Υπάρχει προσδιορισμός και αποθήκευση δεδομένων. Πληροφορίες σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων και τη δυνατότητα άρνησης αυτής περιλαμβάνονται στην πολιτική απορρήτου.
