Οι Pulp ανακοίνωσαν ότι υπέγραψαν επίσημα με την Rough Trade Records, γεγονός που δείχνει ακόμη περισσότερο ότι το συγκρότημα επιθυμεί να κυκλοφορήσει νέα μουσική.

Σε μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις 12 Δεκεμβρίου, το συγκρότημα δημοσίευσε την είδηση ότι θα υπογράψει στην εταιρεία. «Η Rough Trade διαχειρίζεται τους Pulp για πάνω από 30 χρόνια», έγραψαν, »Οπότε νιώθω υπέροχα που επιτέλους ανήκω στην εταιρεία. Τα καταφέραμε!»

Αν και το σκεπτικό για την ξαφνική υπογραφή στη Rough Trade παραμένει ασαφές, η αλλαγή αυτή θα μπορούσε να αντανακλά το γεγονός ότι η μπάντα επιθυμεί να κυκλοφορήσει νέα μουσική. Δεν θα αποτελούσε έκπληξη αν το έκαναν- αφού ανακοίνωσαν ότι θα πάνε σε περιοδεία επανένωσης το 2023, η μπάντα έκανε σαν να πρόκειται για ένα τελευταίο ζήτω, διακηρύσσοντας πριν από κάθε σετ: «This is what we do an encore», ένας φόρος τιμής στο κομμάτι τους «This Is Hardcore».

Στους μήνες και τα χρόνια που έχουν περάσει από εκείνη την πρώτη συναυλία επανένωσης, όμως, φαίνεται ότι οι Pulp δεν είναι διατεθειμένοι να σταματήσουν ακόμα. Πρόσφατα ανακοινώθηκαν ως headliners της Παρασκευής για το Tramlines Festival του Sheffield. Εκτός από το να παίξουν ως headline, έχουν επιμεληθεί ένα line-up για εκείνη την ημέρα, το οποίο περιλαμβάνει ένα μείγμα ταλέντων, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών punk icons Femur και των θρύλων της neo-psyche Spiritualized.

Οι Pulp έχουν συζητήσει στο παρελθόν για τη συγγραφή νέου υλικού

μετά από ένα τόσο μακρύ διάλειμμα. Σε συνέντευξή του στο NME τον περασμένο μήνα, ο Mark Webber περιέγραψε τη διαδικασία σύνθεσης ως «φυσική». «Είναι ακριβώς αυτό που κάνουμε. Δεν ξέρω… Απλά το αποφύγαμε για λίγο καιρό». Eίπε, »Αν κάποιος άρχιζε να παίζει κάτι διαφορετικό τότε κάποιος θα του έλεγε να σταματήσει! Υπάρχει μια απροθυμία να ανοίξεις το κουτί χωρίς να ξέρεις τι θα βγει. Τώρα υπάρχουν κάποια τραγούδια και μας άρεσε να τα παίζουμε. Δεν ξέρω τι θα συμβεί τώρα».

«Δεν ξέρω αν το βλέπουμε ακόμα ως «ένα σώμα εργασίας». Eπειδή δεν έχουμε κάνει τίποτα με αυτό», είπε ο Webber, ». Δεν το έχουμε σκεφτεί, απλά απολαμβάνουμε να το κάνουμε. Είμαστε μεγαλύτεροι, οπότε είναι λίγο πιο ώριμο, αλλά αυτό το κάνει να ακούγεται βαρετό! Είναι κάπου μεταξύ ώριμης και αφράτης ποπ μουσικής.

Η 604 Records του Βανκούβερ είναι ενθουσιασμένη που ανακοινώνει την κυκλοφορία του Then & Now, ενός άλμπουμ από τους cult shoegazers Movieland. Σηματοδοτεί την πρώτη δόση του 604 Decades. Μια νέα αρχειακή σειρά που ξεκίνησε πρόσφατα μέσα από το σεβαστό 604 Group. Αυτή η κυκλοφορία κάνει μια επίσημη αναδρομή στην πλούσια, αν και ανεξερεύνητη, ιστορία των τεχνών του Βανκούβερ. Αν και το τρίο δεν είχε φτάσει στην κορυφή της μαρκίζας όταν ήταν ενεργό στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο εκπληκτικά ψυχοπνευματώδης μελωδισμός που βρίσκεται σε αυτή τη συλλογή σπάνιων τραγουδιών και demos αποδεικνύει ότι οι Movieland θα έπρεπε να είχε γίνει blockbuster.

Στην καρδιά των Movieland

βρίσκεται ο τραγουδιστής-κιθαρίστας Alan D. Boyd. Ένας μουσικός που μεγάλωσε στο Έντμοντον. Μετακόμισε για λίγο στο Μόντρεαλ για να παίξει μπάσο στους θρύλους του garage rock, τους Gruesomes, πριν εγκατασταθεί στο Βανκούβερ το 1991. Εκεί άρχισε να εργάζεται στα Benny’s Bagels μαζί με τον ντράμερ Justin Leigh. Δέθηκαν με βρετανικά συγκροτήματα όπως οι Stone Roses και οι Slowdive. Μετά το ζευγάρι απευθύνθηκε στον μπασίστα John Ounpuu για να αρχίσουν να δημιουργούν τα δικά τους gain-blasted, heart-swelling hypno-jams.

«Κάναμε μεγάλα τραγούδια και ήταν θορυβώδη», συνοψίζει ο Boyd το πρώτο υλικό των Movieland. Ηχογραφημένο στο καταργημένο πλέον Downtown Sound, το ντεμπούτο τους με τέσσερα τραγούδια σε κασέτα -που τώρα ξεκινάει το Then & Now- αντανακλούσε την επανάσταση του δερμάτινου μπουφάν. Σε κομμάτια όπως το «Rant» και επικίνδυνα υπνωτικά έπη όπως το «Everything».

Ο Boyd θυμάται: «Τα πράγματα έγιναν δυνατά, οι ενισχυτές μπάσου εξερράγησαν, τα ηχεία κλωτσήθηκαν». Ο ήχος τους είχε τις ρίζες του στο 12-string jangle και την παραμόρφωση. Επηρεασμένος από την αυγή της rave κουλτούρας του Βανκούβερ και τα ξενύχτια. «Υπήρχαν πολλά ναρκωτικά στο Βανκούβερ εκείνη την εποχή», πλαισιώνει ο Boyd. «Ποτέ δεν μου άρεσε πραγματικά το χόρτο, αλλά όλοι έμοιαζαν να το καπνίζουν. Υπήρχε ένα ενδιαφέρον για τα ψυχεδελικά ανάμεσα στους ανθρώπους με τους οποίους ήμασταν όλοι φίλοι. Σίγουρα επηρέασε αυτό που κάναμε, αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς».

Μέχρι τη στιγμή που οι Movieland

άρχισαν να γράφουν το δεύτερο ντέμο τους, ο Boyd είχε μετακομίσει στο «The Mansion». Ένα ετοιμόρροπο ενοίκιο στην αριστοκρατική γειτονιά Shaughnessy του Βανκούβερ που φιλοξενούσε ένα μείγμα εγκαταλελειμμένων μουσικών και καλλιτεχνών. «Οι γείτονες κάλεσαν την αστυνομία την ημέρα που μετακομίσαμε. Επειδή νόμιζαν ότι κάναμε διάρρηξη», γελάει ο Boyd. «Κάναμε πρόβες και διοργανώναμε τεράστια πάρτι. Αλλά κανείς δεν άκουγε τίποτα έξω, επειδή το σπίτι είχε πολύ καλή ηχομόνωση». Βαθιά μέσα στους τοίχους του «The Mansion», ο Boyd άρχισε να φτιάχνει μια σειρά από πειραματικά πολυεπίπεδα shoegaze τραγούδια.

Τα έγραφε σε ένα δανεισμένο Tascam 8-track, συμπεριλαμβανομένου του σαγηνευτικού «I Relate». «Έχει να κάνει με το ότι βρίσκεσαι σε μια κατάσταση ρευστότητας μετά τη γνωριμία με κάποιον», εξηγεί ο Boyd. «Το να παίζεις αυτό το είδος αγχωτικής, αυτοαναφορικής μουσικής στη δεκαετία του ’90 -όταν δίπλα συμβαίνει η grunge σκηνή- ένιωθα πολύ διαφορετικά. Πολύ εκτεθειμένος».

Μια μικρή αλλά αφοσιωμένη βάση οπαδών

αγόραζε κασέτες και παρακολουθούσε ανεξάρτητες συναυλίες. Αλλά οι Movieland δυσκολεύονταν να αποκτήσουν ευρύτερη προβολή. Ποτέ δεν κατάφεραν να κερδίσουν μια σημαντική συναυλία. Παρά το γεγονός ότι ένας ανιχνευτής A&R έδειξε ενδιαφέρον σε μια παράσταση και ειρωνικά υπέγραψε συμβόλαιο με το συγκρότημα που άνοιξε την συναυλία. Αφού ο Ounpuu και ο Leigh έφυγαν για να σχηματίσουν το ποπ κουαρτέτο Pluto, ο Boyd συνδέθηκε με τον μπασίστα Cam Cunningham και τον ντράμερ Clancy Denehy για να γράψουν δύο τελικούς, μελωδικά κερδισμένους ύμνους των Movieland – «Build Me a Dream» και «She’s a Mountain».

Ο Boyd αγκάλιασε το παιχνιδιάρικο παρατσούκλι «My Bloody Alantine», σκεπτόμενος: «Αν το πετύχω αυτό σε ένα 8-track, τότε είμαι πολύ χαρούμενος». Ωστόσο, μέχρι το 1994, οι Movieland αισθανόταν στάσιμοι. Ο Boyd θυμάται: «Στάθηκα στη γέφυρα Cambie Bridge… και είπα: “Τι υπέροχο μέρος, αλλά δεν αισθάνομαι ότι μπορώ να κάνω κάτι εδώ”». Λίγο αργότερα, πούλησε τα υπάρχοντά του και έφυγε από τη Βρετανική Κολομβία για να κάνει roadie σε όλη την Ευρώπη για τους SNFU, και τελικά εγκαταστάθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Παραγγείλτε το άλμπουμ Movieland Then & Now

https://movieland1990.bandcamp.com/album/then-now

Όταν ο Jonathan Simkin, ιδρυτής της 604 Records και ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές των Movieland, επικοινώνησε μετά από χρόνια για την παλιά μουσική, ο Boyd ανακάλυψε ξανά κασέτες και ζωντανό υλικό για να συνθέσει το Then & Now. Αυτό το νοσταλγικό πρότζεκτ αναζωπύρωσε το shoegazing πνεύμα του. Με νέα κομμάτια των Movieland να βρίσκονται καθ’ οδόν μέσω της 604 Decades. «Είναι μια καλή στιγμή για να το κάνω αυτό», μοιράζεται. «Οι άνθρωποι που ήταν μέρος αυτής της σκηνής θα ενθουσιαστούν ξανά με αυτό». Αυτή η κυκλοφορία σηματοδοτεί μια σημαντική στιγμή για την 604 Records.

Εγκαινιάζοντας το project 604 Decades

για να γιορτάσει την πλούσια, συχνά παραγνωρισμένη μουσική ιστορία του Βανκούβερ. Με την προβολή των Movieland και άλλων τοπικών συγκροτημάτων από τη δεκαετία του ’90 και τις αρχές της δεκαετίας του 2000, η εταιρεία στοχεύει να αναβιώσει τις μνήμες μιας ζωντανής εναλλακτικής μουσικής σκηνής. Οι μελλοντικές κυκλοφορίες θα περιλαμβάνουν ένα άλμπουμ των Pure in 2025, επεκτείνοντας περαιτέρω την αποστολή της να ανασύρει τις κρυφές μουσικές αφηγήσεις του Βανκούβερ.

D I S C O V E R

Ετικέτα: https://www.604records.com/

Facebook: https://www.facebook.com/MOVIELANDband

Instagram:https://www.instagram.com/movielandband/

Spotify:https://open.spotify.com/artist/6VFQ1YUZsKowCvVfmyddsG

Youtube:https://www.youtube.com/@604Records