Ο διάσημος σκηνοθέτης και μουσικός Jim Jarmusch και ο πειραματικός λαουτιέρης και συνθέτης Jozef van Wissemγνωρίστηκαν πριν από σχεδόν 20 χρόνια, δημιουργώντας έναν στενό δεσμό αφού συναντήθηκαν τυχαία στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Το 2011, άρχισαν να δίνουν συναυλίες και να παράγουν δίσκους μαζί. Η συνέχεια του «American Landscapes» με τίτλο «The Day The Angels Cried» κυκλοφορεί στις 6 Ιουνίου και συμπίπτει με μια παγκόσμια περιοδεία.
Το ντουέτο υφαίνει ένα περίπλοκο μωσαϊκό από λαούτο και χορδές κιθάρας με droning, μίνιμαλ free-folk συνθέσεις που προορίζονται να αιχμαλωτίσουν τους ακροατές με τη σκοτεινή τους ύπνωση. Αυτή τη φορά προστίθενται επίσης φωνητικά και ηλεκτρονικά.
Το έργο του Jozef Van Wissem προέρχεται από την παράδοση του αβανγκάρντ μινιμαλισμού και ταιριάζει πολύ με τα αυστηρά κινηματογραφικά έργα του σκηνοθέτη. Ο Jarmusch έπαιζε κιθάρα σε συγκροτήματα κατά καιρούς από τα τέλη της δεκαετίας του ’70.
jozef & jim the day the angels cried
Track-list:
1.Concerning Celestial Hierarchy
2.The Day The Angels Cried
3.The First Language
4. She Burns In Devotion, Her Virtue Sweet Like Honey
5.There Is No Answer
6.To Those Who Mourn
7.Concerning The Law Of Angels
Το συνθετικό στυλ του Jozef Van Wissem περιλαμβάνει υπνωτικές κυκλικές μουσικές φράσεις που επιτρέπουν πολύ στοχαστικό χώρο μεταξύ των νοτών. η πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση ήταν στο Issue Project Room στο Μπρούκλιν τον Οκτώβριο του 2011, όπου εμφανίστηκαν μαζί για ένα πρόγραμμα συναυλιών που επιμελήθηκε ο Van Wissem με τίτλο «Νέα μουσική για πρώιμα όργανα».
Η ιδέα για το πρώτο τους άλμπουμ, Concerning the Entrance Into Eternity (Important Records), αναπτύχθηκε από τη ζωντανή τους εμφάνιση. Ο Jarmusch έχει πει ότι θεωρεί αυτά τα τραγούδια ως συνθέσεις του Jozef Van Wissem και βλέπει τον εαυτό του ως κάποιον που συμπληρώνει το φόντο στο προσκήνιο του Jozef, όπως ο «σκηνοθέτης» σε ένα κινηματογραφικό γύρισμα, αυτός που ζωγραφίζει τα σκηνικά. «Ο ήχος του λαούτου είναι τόσο φωτεινός όσο ο ήλιος, ένα όμορφο κόκκινο χρώμα και τα δικά μου πράγματα ακούγονται κάπως σαν το φεγγάρι, περισσότερο σαν μπλε, σαν υδράργυρος».
Σύμφωνα με τον Jozef Van Wissem:
jozef wissem (1)
“Ξεκινήσαμε με στρώματα από ορχηστρικά μέρη. Ο Jim ηχογράφησε ένα απόκοσμο κιθαριστικό μέρος της γέφυρας Passerelle στο οποίο προσθέσαμε φωνητικά. Αυτό έγινε το ομώνυμο κομμάτι « The Day The Angels Cried». Οι στίχοι για αυτό το τραγούδι μου ήρθαν κατά τη διάρκεια ενός οράματος που είχα σε ένα όνειρο. Έμοιαζε πολύ με ένα όραμα για το οποίο γράφει ο Swedenborg. Σε αυτό συνομιλεί με αγγέλους.
Στο όραμά μου ο άγγελος κοίταξε από τους ουρανούς τη γη που είχε τυλιχτεί στις φλόγες. Τα πρόσφατα γεγονότα στο Λος Άντζελες και σε άλλα μέρη του κόσμου, με οδήγησαν στην πεποίθηση ότι το όνειρο αυτό ήταν προμήνυμα”.
Το «The Day The Angels Cried» κυκλοφορεί στις 6 Ιουνίου από την Incunaulum Rbecords, λίγο πριν το ντουέτο ξεκινήσει την παγκόσμια περιοδεία του. Προπαραγγείλτε το CD εδώ. Το LP είναι διαθέσιμο εδώ.
Beth Gibbons: O Bill Ryder-Jones θα είναι ο special guest της μαγικής φωνής των Portishead σε ένα σπάνιο show!
Την Κυριακή 20 Ιουλίου θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε δύο ξεχωριστούς καλλιτέχνες, την Beth Gibbons και τον Bill Ryder-Jones σε μια αξέχαστη βραδιά στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού.
Η Beth Gibbons
δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Από τις αρχές των 90s μέχρι και σήμερα καθόρισε με τις ερμηνείες της μια ολόκληρη γενιά, παραμένοντας επίκαιρη με το δικό της μοναδικό τρόπο: από τους θρυλικούς πια δίσκους των Portishead μέχρι το απολαυστικό, περσινό της άλμπουμ, “Lives Outgrown”, η Gibbons έχει καταγράψει μια αξιοζήλευτη και κυρίως αψεγάδιαστη πορεία που ελάχιστοι έχουν καταφέρει στο παρελθόν.
Bill Ryder Jones
Bill Ryder Jones
Ο επίσημος καλεσμένος της, ο Bill Ryder Jones, είναι μια αντίστοιχη περίπτωση, αφού το πρώην ιδρυτικό μέλος των άψογων Coral, έχει παρακαταθήκη μια εντυπωσιακή σόλο καριέρα, με πέντε πανέμορφα άλμπουμ ενώ παράλληλα καθοδηγεί από τη θέση του παραγωγού μερικά από τα πιο φρέσκα ονόματα της νέας indie σκηνής, όπως οι Yard Act, Swim Deep, Our Girl κ.ο.κ.
Την Κυριακή 20 Ιουλίου, θα τους παρακολουθήσουμε στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού, σε μια καθηλωτική βραδιά που δεν θέλει να χάσει κανείς.
Οι Skunk Anansie δημοσίευσαν το νέο τους single με τίτλο ‘Lost and Found‘ που έρχεται μέσα από το ολοκαίνουργιο album τους.
Το 7ο studio album θα κυκλοφορήσει στις 23 Μαΐου μέσω της FLG Records και θα έχει τον τίτλο «The Painful Truth». Από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του single Cheers – που είχαμε αναφέρει και εδώ – η μπάντα βρίσκεται σε περιοδεία!
Δεν σταματούν όμως εδώ, αφού παράλληλα προβάλουν τη νέα τους δουλειά, μέσα από τα singles-videos που κυκλοφορούν.
Όπως συνέβη παρακάτω:
Η περιοδεία
αφορά την Ευρώπη αλλά και το Ηνωμένο Βασίλειο και ευελπιστούμε για μια μικρή στάση στη πτωχή (πλην τίμια δεν) χώρα μας…
Skunk Anansie tour
Είναι το 3ο single που βγάζουν οι Skunk Anansie από το «The Painful Truth», αφού πριν λίγο καιρό είχαμε το An Artist Is An Artist. Σχετικά εδώ.
Το ‘Lost and Found‘
είναι γραμμένο από την ίδια την Skin αλλά και σκηνοθετημένο.
“We wanted to evoke the loneliness and desperation that can occur in a split second by one tiny mistake”
“Any of us at any time can lose the security built up over a lifetime whether it be via an accident, or a sudden twist of fate.”
Skin
“I don’t care that we were big in the ’90s. Creatively it’s irrelevant because in my rock bible the first commandment states, ‘If thy rest on them laurels thy shall wither up and die artistically, musically, mentally. And then financially.’”
ALL DEBTS GONNA GET PAID
LOST LIKE A KID ON A SIGN
LOST LIKE A MURDERER’S MIND
LOST LIKE A DOG IN THE STREET
THAT’S WHERE YOU’LL FIND ME
THAT’S WHERE YOU’LL FIND ME
CRACKS IN THE SIDEWALK
CRACKS IN MY BRAIN
THINK I’M GOIN’ INSANE
THE SHADOWS CAN TALK
AFRAID OF THE MORNING
HIDE FROM THE SUN
LIFE ON THE RUN
Skunk Anansie
Αν και τα 90’s μεγαλούργησαν, το συγκρότημα έχασε για λίγο την λάμψη του. Όπως πάντοτε συμβαίνει, πόσο μάλλον όταν οι καιροί αλλάζουν και πρέπει να ακολουθήσεις.
The Painful Truth
Έγινε όμως ένα πολύ καλό reboost, όταν στην παγκόσμια καραντίνα έπρεπε να κλειστείς όχι μόνο μέσα στο σπίτι σου αλλά και στον εαυτό σου. Το λέγαμε και τότε και το λέμε και στο σήμερα… γεννήθηκαν πολλά διαμάντια και δυστυχώς πέθαναν άλλα τόσα. Για καλή τύχη των Skunk Anansie , ανήκουν στην πρώτη κατηγορία και είναι ο λόγος που σήμερα ταξιδεύουν και αφυπνίζουν το κοινό τους. Είναι ο λόγος, που το 7ο studio album θα βρεθεί άμεσα στα χέρια μας.
“When we write, it’s just the four of us in a room with no outside distractions or interference, getting to know each other again,” says Skin. “We’d done the ‘Greatest Hits’ tour and we realized that things needed to change. If we didn’t do something fresh and forward thinking, we couldn’t really be a band anymore. We’d just be doing SKUNK karaoke.”
Παραγωγός είναι David Sitek του διάσημου TV ON THE RADIO. Δεν ξέρουμε αν αυτό αυτόματα το μεταμορφώνει σε ένα φρέσκο, ειλικρινές, ανεβαστικό και με υφή άλμπουμ. Μη ξεχνάμε την ικανότητα του συγκροτήματος να γράφει μεγάλα ποπ τραγούδια και να παραμένουν διαχρονικά.
Αν θέλεις να μαθαίνεις περισσότερα, κάνε ένα κλικ στο επίσημο site τους.
Παρά τον εξιδεικευμένο ήχο με τον οποίο ασχολούνται οι Dengue Fever, το μακρινό καλοκαίρι του 2008 προσεγγίστηκαν από την Real World Records για μια πρωτοποριακή για την εποχή κίνηση, την συμπερίληψη τους στο subscription based service Society of Sound των Bowers and Wilkins. Έτσι γεννήθηκε το In The Ley Lines που με τον βελτιωμένο κρυστάλλινο ήχο του αποτελείται από πολλά κλασικά και αγαπημένα πλέον κομμάτια της μπάντας.
dengue fever in the ley lines
Πέρα από το ‘The Province’ το οποίο ηχογραφήθηκε αποκλειστικά για αυτή τη κυκλοφορία και τέσσερα προϋπάρχοντα κομμάτια τα οποία επαναενορχηστρώθηκαν για να ταιριάζουν καλύτερα στον ρυθμό του άλμπουμ, οι Dengue Fever συστήνουν και πέντε κομμάτια τα οποία ηχογραφήθηκαν μπροστά σε ζωντανό κοινό στο Real World Studios. Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν περισσότερο, αν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο για το εξωτικό συνονθύλευμα από 60’s psychedelic pop rock, είναι η μοναδική studio version του ‘Doo Wop (Today I Learnt to Drink)’, η 6:30 λεπτών live ηχογράφηση του ‘One Thousand Tears of a Tarantula’ και φυσικά τα live των αγαπημένων ‘Sober Driver’ και ‘New Year’s Eve’.
Ομοίως γεμάτα ενέργεια και εύκολα στην ακρόαση, κάθε κομμάτι του album φέρνει τους trippy χορευτικούς ρυθμούς της Καμπότζης στα αυτιά του κοινού πετυχαίνοντας ένα μοναδικό tempo σε κάθε τραγούδι το οποίο εναλλάσσεται αρμονικά. Πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει προφανώς η ιδιόμορφη Καμποδιανή διάλεκτος, παρούσα σε κάθε κομμάτι η οποία συνοδεύεται από τον ήχο των έντονων ντραμς και περιστασιακών διαστρικών instrumental breaks. Η κατανόηση της γλώσσας μπαίνει σε τελευταία μοίρα: καθώς ο εξυψωτικός ήχος τον Dengue Fever διαχέει το δωμάτιο κανείς δεν θα μπορέσει να αντισταθεί σε ένα υποχρεωτικό κούνημα των γοφών.
To άλμπουμ κυκλοφόρησε σε one off pressing στον πολύ περιορισμένο αριθμό των 200 αντιτύπων χωρισμένα στη μέση σε Ευρώπη και Αμερική. Μπορείτε να προμηθευτείτε το δικό σας από ενημερωμένα καταστήματα στην Ελλάδα.
Tracklist:
1.Mr. Orange 02:41
2.Tiger Phonecard 03:09
3.The Province 04:23
4.Doo Wop (Today I Learnt To Drink) 02:07
5.Hold My Hips 03:27
6.New Years Eve (Live) 03:57
7.Seeing Hands (Live) 05:00
8.Sober Driver (Live) 04:05
9.One Thousand Tears Of A Tarantula (Live) 06:31
10.Pow Pow (Live) 03:06
Το 2008, η Real World Records προσέγγισε τους Dengue Fever
για να ηχογραφήσουν ένα άλμπουμ με υλικό για τη συνδρομητική υπηρεσία μουσικής «Society of Sound» του κατασκευαστή ήχου υψηλής ποιότητας Bowers and Wilkins. Η μπάντα ηχογράφησε για πρώτη φορά το «The Province», τέσσερα νέα ενορχηστρωμένα (ξαναενορχηστρωση) κομμάτια από υλικό που είχε κυκλοφορήσει στο παρελθόν και πέντε κομμάτια ηχογραφημένα ζωντανά στα Real World Studios μπροστά σε ζωντανό κοινό.
dengue fever live
Το «In the Ley Lines» δίνει στους οπαδούς την ευκαιρία να ακούσουν τους DENGUE FEVER όπως ποτέ άλλοτε. Η ποιότητα των ηχογραφήσεων είναι πιο καθαρή, πιο ευκρινής και περιέχει τη μοναδική στούντιο εκδοχή του «Doo Wop (Today I Learnt to Drink)», καθώς και ζωντανές εκτελέσεις των αγαπημένων τραγουδιών των οπαδών «Sober Driver», «New Years Eve» και μια ροκ εξάμισι λεπτών ζωντανή εκτέλεση του «One Thousand Tears of a Tarantula».
Εστιάζοντας στο λιγότερο μαθημένο και εξερευνημένο άλμπουμ του ρεπερτορίου τους, συνδέουμε το «In the Ley Lines», το οποίο στην πραγματικότητα είναι ένα από τα τελευταία άλμπουμ που κυκλοφόρησαν πριν επεκταθούν και πειραματιστούν με ένα ευρύτερο φάσμα ήχων. Λέγεται ότι οι Dengue Fever αποτίουν φόρο τιμής στο Khmer Rock το οποίο είναι ένα είδος που δεν είναι ευρέως γνωστό στα μέρη μου, αλλά φαίνεται να φέρνει έναν trippy και ζωντανό ήχο στο τραπέζι.
Τόσο ενεργητικό όσο και εύκολο στο άκουσμα, κομμάτι με κομμάτι μας τροφοδοτούν με χορευτικούς ρυθμούς που απλά χοροπηδάνε καθ’ όλη τη διάρκεια, ενώ τα φωνητικά που υποθέτω είναι σε καμποτζιανή διάλεκτο από πάνω. Χρησιμοποιώντας ορχηστρικούς ήχους που δεν ακούμε συχνά, μένουμε με νέες εμπειρίες στα αυτιά μας και μια λαχτάρα για περισσότερο από αυτόν τον twangy ψυχεδελικό τόνο . Οι διαστρικοί ήχοι και τα ροκ κρουστά καταλαμβάνουν πολλά από τα ορχηστρικά διαλείμματα μέσα στο άλμπουμ, αλλά οι τόνοι μεταξύ των κομματιών κάνουν βουτιά και ποικίλλουν όμορφα.
Το «Tiger Phonecard» για μένα δίνει μια πολύ “μυστικός πράκτορας soundtrack” αίσθηση, funky και φευγαλέα στον τρόπο που το τραγούδι βουτάει και βουτάει μαζί με το ρυθμό που έχει θέσει ο Dengue Fever. Aισθάνεσαι ότι τοποθετήθηκες σε ένα soundtrack ταινίας και είσαι ο πρωταγωνιστής. Ανεξάρτητα από το αν μπορείτε να καταλάβετε ή όχι τις λέξεις του στα τραγούδια, ο ανεβαστικός ρυθμός είναι κολλητικός και σας κάνει να θέλετε να σηκωθείτε και να χορέψετε μαζί του, όπου κι αν βρίσκεστε.
Σε αυτό το αφιέρωμα στο Ελληνικό Black Metal που θα χωριστεί σε 5 μέρηθα γνωρίσουμε τη σκηνή, αναφέροντας μερικά συγκροτήματα ανά περίοδο. Μπορεί να λείψουν μερικά από αυτά, αλλά είναι τόσο μεγάλη η σκήνη που δε γίνεται αλλιώς. Μπορείτε να διαβάσετε εδώ όλα τα μέρη του αφιερώματος: 1ο Μέρος 3ο Μέρος 4ο Μέρος 5ο Μέρος
Ελληνικό Black Metal: 1994-2000
Η περίοδος 1994-2000 ήταν καθοριστική για την ελληνική BlackMetal σκηνή, καθώς σηματοδότησε τη μετάβαση από την πρωτογενή, underground έκρηξη των αρχών των ‘90s σε μια φάση ωρίμανσης και διεθνούς αναγνώρισης. Οι πρώτες μπάντες που είχαν διαμορφώσει τον ιδιαίτερο ελληνικό ήχο εδραίωσαν τη θέση τους, ενώ νέες δυνάμεις εμφανίστηκαν, εμπλουτίζοντας την αισθητική και τις επιρροές του είδους.
Προς τα τέλη της δεκαετίας, άρχισε μια τάση διαφοροποίησης και πειραματισμού, με κάποιες μπάντες να ενσωματώνουν Gothic και Symphonic στοιχεία, ενώ άλλες παρέμειναν πιστές σε έναν πιο ωμό και αρχέγονο ήχο.
H Αρχαιοελληνική Θεματολογία
Παράλληλα, η επιρροή της αρχαιοελληνικής θεματολογίας έγινε πιο έντονη, τόσο σε στιχουργικό όσο και σε αισθητικό επίπεδο, διαμορφώνοντας ένα ξεχωριστό ύφος που συνέδεε το BlackMetal με την ελληνική μυθολογία και την παγανιστική παράδοση.
Η Εξέλιξη και η Διεθνής Αναγνώριση
Η διεθνής αναγνώριση αυξήθηκε, με αρκετές μπάντες να κλείνουν συμβόλαια με μεγαλύτερες δισκογραφικές και να αποκτούν ευρύτερη απήχηση στο εξωτερικό. Παράλληλα, η σκηνή παρέμεινε δραστήρια, με πιο σκοτεινές και ακραίες κυκλοφορίες που κινήθηκαν σε πιο ωμές και cult διαδρομές.
Η περίοδος αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως η εποχή της εξέλιξης, καθώς έθεσε τις βάσεις για το μέλλον, με το είδος να εξαπλώνεται πέρα από τα στενά όρια του underground, χωρίς όμως να χάνει την ιδιαίτερη ταυτότητά του.
Οι UnholyArchangel σχηματίστηκαν το 1996 στην Αθήνα και παίζουν War/Black/DeathMetal, με έντονα βίαιο και χαοτικό ήχο, επηρεασμένο από μπάντες όπως οι Blasphemy, Beherit και Sarcofago. Η θεματολογία τους επικεντρώνεται στον πόλεμο, τη μυθολογία και την απόλυτη καταστροφή.
Από τις πρώτες τους κυκλοφορίες, όπως τα demos “UnholyArchangel” (1997) και “ArchgoatIncantation“ (1998) και το EP “BlessedbyAris“ (2000), έδειξαν την ακραία και αδιαπραγμάτευτη προσέγγισή τους στη μουσική, μια ανελέητη επίθεση από χαοτικά riffs, βίαια blast beats και βαριά φωνητικά.
Το πρώτο line-up περιλαμβάνει τον Agisilaos (κιθάρες, μπάσο), Iapetos (φωνητικά) και Hyperion (drums).
Tatir (Αθήνα, Pagan Black Metal)
Οι Tatir ήταν μια μπάντα από την Αθήνα, ενεργή κυρίως στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Αν και λιγότερο γνωστοί σε σύγκριση με τα άλλα συγκροτήματα της περιόδου, θεωρούνται μία από τις πρώτες TruePaganBlackMetal μπάντες της σκηνής, εστιάζοντας στην παγανιστική θεματολογία και την αρχαιοελληνική παράδοση.
Ο ήχος τους συνδύαζε το χαρακτηριστικό ελληνικό BlackMetal ύφος με μελωδικά και ατμοσφαιρικά στοιχεία, δημιουργώντας μια μυστικιστική και επική αίσθηση. Παρ΄ όλο που η δισκογραφία τους είναι περιορισμένη, οι Tatir παραμένουν ένα underground διαμάντι της ελληνικής σκηνής, επηρεάζοντας μεταγενέστερα συγκροτήματα του είδους.
Το πρώτο demo τους “DarkAutumnNights“ (1995) αποπνέει μια απόκοσμη ατμόσφαιρα, γεμάτη μελωδίες και μυστικιστικά περάσματα που εναλλάσσονται με πιο επιθετικές στιγμές. To “FonsAcheroni“ το 1996 παρουσιάζει ένα πιο εξελιγμένο και ατμοσφαιρικό στυλ, με μεγαλύτερη έμφαση στις μελωδικές κιθάρες και τα μυστικιστικά στοιχεία. Ο τίτλος παραπέμπει στον ποταμό Αχέροντα, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στο σκοτεινό, σχεδόν τελετουργικό ύφος της μουσικής.
Το πρώτο line-up τους περιλαμβάνει τον Hierophant (φωνητικά), LordNecrorium/Draconium (φλάουτο) και Necrolord (κιθάρες, μπάσο)
Macabre Omen (Ρόδος, Epic Black Metal)
Μία μπάντα που επικεντρώνεται σε επικά θέματα, επηρεασμένα από την ελληνική ιστορία και μυθολογία. Οι MacabreOmen είναι μία από τις πιο ιδιαίτερες ελληνικές BlackMetal μπάντες, με έντονα επικά και παγανιστικά στοιχεία στη μουσική και τη θεματολογία τους.
Δημιουργήθηκαν το 1994 από τον Alexandros (ο οποίος είναι και το μοναδικό σταθερό μέλος), και έχουν χτίσει μία φήμη ως μία cult μπάντα, κυρίως λόγω των σπάνιων κυκλοφοριών και των μακροχρόνιων διαστημάτων ανάμεσα στα άλμπουμ τους.
Το πρώτο demo “SecretsoftheMoonlight“ (1994) ήταν μια ωμή και σκοτεινή κυκλοφορία που συνδυάζει την κλασική ελληνική Βlack Μetal αισθητική με επικές μελωδίες και μια απόκοσμη ατμόσφαιρα. Παρ’ ότι η παραγωγή είναι τραχιά, η σύνθεση δείχνει τη φιλοδοξία της μπάντας να δημιουργήσει κάτι ξεχωριστό.
Το 1995 κυκλοφορούν το “BeforeDarkness…” και παρουσιάζουν έναν πιο δομημένο και επικό ήχο, με μεγαλύτερη έμφαση στις μελωδικές κιθάρες και τα αφηγηματικά περάσματα. Το “Olympus” (1996) σηματοδοτεί την πλήρη στροφή της μπάντας στον επικό Βlack Μetal ήχο. Τα κομμάτια είναι πιο μακροσκελή και δουλεμένα, με έντονες ατμοσφαιρικές εναλλαγές.
Astarte (Αθήνα, Symphonic Black Metal)
Οι Astarte ήταν ένα από τα πρώτα γυναικεία Βlack Μetal συγκροτήματα στον κόσμο. Δημιουργήθηκαν το 1995 από τη Maria “Tristessa” Kolokouri και ακολούθησαν ένα SymphonicBlackMetal ύφος, επηρεασμένο από μπάντες όπως οι Emperor και CradleofFilth.
Το “DoomedDarkYears“ (1997) ήταν το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ των Astarte, που χαρακτηρίζεται από παγωμένες μελωδίες, σκοτεινή ατμόσφαιρα και μια ισορροπία ανάμεσα στην επιθετικότητα και το επικό στοιχείο. Τα φωνητικά της Tristessa είναι τραχιά και στοιχειωτικά, ενώ οι κιθάρες εναλλάσσονται μεταξύ οργισμένων riffs και πιο ατμοσφαιρικών περασμάτων.
Το “DoomedDarkYears“ έθεσε τις βάσεις για τη μετέπειτα πορεία των Astarte που αναγνωρίστηκαν και συνεργάστηκαν με μεγάλα ονόματα του χώρου όπως ο Shagrath από τους DimmuBorgir. Δυστυχώς, η Tristessa απεβίωσε το 2014, τερματίζοντας τη δράση της μπάντας, αλλά η κληρονομιά της συνεχίζει να επηρεάζει τη σκηνή.
Nocternity(Αθήνα – Melodic Black Metal)
Οι Nocternity δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το 1997 και απέκτησαν cult status στη σκηνή χάρη στην ατμοσφαιρική και μινιμαλιστική προσέγγισή τους. Η μουσική τους χαρακτηρίζεται από σκοτεινές, υπνωτικές μελωδίες, ψυχρό ήχο και έναν έντονα μελαγχολικό τόνο. Μέλη της μπάντας τότε ήταν οι KhalDrogo (φωνητικά, κιθάρες) και Merkaal (μπάσο).
Το “NocternityPromo“ ήταν η πρώτη ανεξάρτητη κυκλοφορία τους, σηματοδοτώντας την αρχή της πορείας τους. Κυκλοφόρησε το 1999 και περιείχε 8 τραγούδια που παρουσίαζαν τον σκοτεινό ήχο που θα γινόταν το σήμα κατατεθέν της μπάντας. Η παραγωγή ήταν ωμή και εστίαζε στην υποβλητική ατμόσφαιρα, τις μονότονες, αλλά στοιχειωτικές κιθάρες και τα απόκοσμα φωνητικά.
Το promo αυτό λειτούργησε ως προπομπός για τα επόμενα έργα τους, όπως το “EnOria“ (2001), καθιερώνοντας τους Nocternity ως μία από τις πιο ατμοσφαιρικές και αυθεντικές μπάντες της ελληνικής σκηνής.
Order of the Ebon Hand(Αθήνα, Occult Black Metal)
Οι OrderoftheEbonHand σχηματίστηκαν το 1994 στην Αθήνα και παίζουν occultBlackMetal, με έντονες επιρροές από τη σκανδιναβική σκηνή. Ο ήχος τους χαρακτηρίζεται από σκοτεινή ατμόσφαιρα, μελωδικές αλλά ταυτόχρονα επιθετικές συνθέσεις και στιχουργικό περιεχόμενο που εστιάζει στον αποκρυφισμό και την εσωτερική αναζήτηση.
Το πρώτο demo της μπάντας 1995 ήταν μια ωμή και σκοτεινή ηχητική εμπειρία, που έθεσε τις βάσεις για την ατμόσφαιρα που θα χαρακτήριζε το συγκρότημα. Το άλμπουμ “TheMysticPathtotheNetherworld” (1997) ήταν μια φυσική εξέλιξη του demo, με καλύτερη παραγωγή και πιο ολοκληρωμένες συνθέσεις.
Ο ήχος του είναι σκοτεινός και ατμοσφαιρικός, με επικές και μυστικιστικές μελωδίες, ενώ τα φωνητικά είναι ακραία. Τα βασικά μέλη της μπάντας είναι ο Merkaal (φωνητικά, μπάσο), ο Lorthar (κιθάρες) και ο Lethe (drums), με διάφορους μουσικούς να έχουν περάσει από τις τάξεις τους.
Fiendish Nymph (Αθήνα, Folk/Pagan Black Metal)
Οι FiendishNymph υπήρξαν μια από τις πιο ιδιαίτερες και ατμοσφαιρικές μπάντες της ελληνικής σκηνής, συνδυάζοντας το Black Metal με νεοκλασικά, folk και pagan στοιχεία. Σχηματίστηκαν στην Αθήνα το 1992 από τους αδελφούς Triton (κιθάρες, μπάσο, φλάουτο) και Pan (φωνητικά, drums). Η μουσική τους βασίζεται στη χρήση αρχαιοελληνικών οργάνων (λύρα, αυλός) και στη δημιουργία μιας τελετουργικής ατμόσφαιρας, εμπνευσμένης από την αρχαία ελληνική μουσική και τις διονυσιακές μυσταγωγίες.
“TheSibylofElikona“: Το πρώτο demo των FiendishNymph το 1998 είναι ένα μυσταγωγικό και ατμοσφαιρικό έργο που διαφέρει σημαντικά από άλλους, καθώς συνδυάζει ακουστικές μελωδίες, ψαλμωδιακά φωνητικά, καθώς και σκοτεινά ambient στοιχεία.
Το “Aenaon“ του 1999 εμβαθύνει περισσότερο στον πειραματικό, folk και τελετουργικό ήχο της μπάντας. Οι ατμοσφαιρικές και ακουστικές συνθέσεις κυριαρχούν, ενώ οι στίχοι και η αισθητική παραπέμπουν σε αρχαίες λατρείες και μυστηριακές τελετές.
Οι FiendishNymph ξεχώρισαν από τη BlackMetal σκηνή της εποχής, διαμορφώνοντας ένα μοναδικό ύφος που επηρέασε μεταγενέστερες μπάντες του είδους. Εννοείται μετά συνέχισαν με τους Δαιμόνια Νύμφη που είναι ένα από τα πιο σημαντικά Neofolk σχήματα της χώρας μας.
Rex Infernus (Αθήνα, Black Metal)
Οι RexInfernus ιδρύθηκαν το 1995 και παρέμειναν ενεργοί για άγνωστο χρονικό διάστημα πριν διαλυθούν. Ο ήχος τους ήταν σκληρός και βάναυσος θα λέγαμε. Βασικό μέλος της μπάντας ήταν ο RuthvenCrownprice.
Κυκλοφόρησαν το 1995 ένα demo “TriumphaliaOrnamenta“ με θεματολογία σκοτεινή και με έναν πολύ σκληρό ήχο και έμειναν δυστυχώς σε αυτό.
Esgaroth(Αθήνα, BlackMetal)
Οι Esgaroth είναι μια ελληνική Black Metal μπάντα από την Αθήνα, που ξεκίνησε τη μουσική της πορεία στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Το πρώτο τους demo, με τίτλο “TheCryptsofEverlastingWinter“, κυκλοφόρησε το 1996, παρουσιάζοντας έναν ήχο που συνδυάζει heavy riffs, ατμοσφαιρικά πλήκτρα και growls, δημιουργώντας ένα ταξίδι στον ατελείωτο χειμώνα. Δύο χρόνια αργότερα, το 1998, συμμετείχαν σε split κυκλοφορία με τους Κολομβιανούς Occultus.
Μετά από μια περίοδο αδράνειας, η μπάντα επανήλθε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με το όνομα Ezgaroth, σηματοδοτώντας μια στροφή προς το Industrial Black Metal. Παρά τις αλλαγές στο όνομα και το μουσικό ύφος, οι Esgaroth/Ezgaroth παρέμειναν πιστοί στην εξερεύνηση σκοτεινών και ατμοσφαιρικών κόσμων.
Βάκχειος(Αθήνα, Pagan Black Metal)
Ο Βάκχειος ήταν μια μπάντα από την Αθήνα που σχηματίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 με παγανιστική και μυσταγωγική θεματολογία.
Το 1998, οι Βάκχειος κυκλοφόρησαν το demo “Μάκαρ Κερασφόρε”, το οποίο περιλαμβάνει το ομώνυμο κομμάτι, που θεωρείται ακόμα και σήμερα ένα cult τραγούδι της περιόδου εκείνης.
Οι Βάκχειος ήταν το solo project του Voreas, που δυστυχώς απεβίωσε το 2022.
Sadistic Noise(Αθήνα, Black Metal)
Οι Sadistic Noise ήταν μια μπάντα από την Αθήνα. Ξεκίνησαν με Black Metal ήχο και αργότερα μετατοπίστηκαν προς το Death Metal. Οι στίχοι τους επικεντρώνονταν σε θέματα όπως η βλασφημία, το σκοτάδι και τον θάνατο. Μέλη της μπάντας την περίοδο αυτή ο Nicos “Flesh” Tagalos (φωνητικά, κιθάρα, μπάσο) και ο Leyteris (drums).
Οι SadisticNoise ξεκίνησαν τη δισκογραφική τους πορεία το 1988 με το demo “BlackandChaos” με old-school διάθεση. Δύο χρόνια αργότερα, το 1990, κυκλοφόρησαν το δεύτερο demo “TheEnd“, όπου ο ήχος τους παρουσίασε σημάδια εξέλιξης και μεγαλύτερης συνοχής στις συνθέσεις.
Το 1999 κυκλοφόρησαν το μοναδικό τους άλμπουμ, “ADecadeintheGrave“. H μουσική τους είχε πλέον διαμορφωθεί σε έναν συνδυασμό Βlack/DeathMetal, με έντονα riffs με εκρηκτικές συνθέσεις. Οι Sadistic Noise είχαν παίξει ως support στους Napalm Death στις πρώτες τους εμφανίσεις στην Ελλάδα.
Sarcastic Terror(Αθήνα, Black/Death Metal)
Οι SarcasticTerror είναι μια μπάντα από την Αθήνα που σχηματίστηκε το 1991 και δραστηριοποιήθηκε αρχικά μέχρι το 1995, ενώ επανενώθηκαν το 2015. Ο ήχος τους είναι έντονα επηρεασμένος από το κλασικό brutal DeathMetal των αρχών των ’90s, με ταχύτατα blastbeats, βαθιά φωνητικά και ωμή παραγωγή που αναδεικνύει τον σκληρό χαρακτήρα της μουσικής τους.
Το 1992 κυκλοφόρησαν το demo “SarcästicTerrör“, μια από τις πιο επιθετικές και καλοδουλεμένες δουλειές της ελληνικής underground σκηνής εκείνης της περιόδου.
Το 1995 συμμετείχαν στο ιστορικό split με τους AcidDeath, με το κομμάτι “InfernalHatred“, το οποίο απέκτησε cult status, ενώ την ίδια χρονιά συμμετείχαν και σε συλλογή του MetalHammer με το ίδιο κομμάτι, στο οποίο συνέπραξε ο MagusWampyrDaoloth στα πλήκτρα, δίνοντας μια πιο Black αισθητική στον ήχο τους.
_________________
Εν είδει επιλόγου
Η δεύτερη φάση της ελληνικής Black Metal σκηνής (1994–2000) σηματοδότησε μια περίοδο ωρίμανσης και καλλιτεχνικής διεύρυνσης, κατά την οποία η αρχική ωμότητα και ο μυστικιστικός χαρακτήρας της πρώιμης δεκαετίας του ’90 μετασχηματίστηκαν σε πιο πολυδιάστατες μουσικές προσεγγίσεις.
Οι μπάντες της περιόδου αυτής δεν περιορίστηκαν στο στενό πλαίσιο του Black Metal, αλλά πειραματίστηκαν με ατμοσφαιρικά στοιχεία, παραδοσιακές φόρμες, και πιο σύνθετες δομές, διατηρώντας παράλληλα το στίγμα μιας μοναδικής “ελληνικότητας” στην έκφρασή τους. Το αποτέλεσμα ήταν η εδραίωση ενός ήχου που, ενώ συνομιλούσε με τις διεθνείς τάσεις, διατηρούσε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του.
Το χρονικό αυτό διάστημα καθόρισε την ταυτότητα της ελληνικής σκηνής σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ έθεσε τις βάσεις για τη μεταγενέστερη άνθιση νέων κυμάτων και την ανάδειξη μιας νέας γενιάς συγκροτημάτων.
Ο Clem Burke, drummer των Blondie, δεν ήταν κανένας τυχαίος. Δεν ήταν που λέμε της “σειράς” καλλιτέχνης ρε φίλε. Όταν έχεις το ίδιο το Rolling Stone να σου αναφέρει με σαφήνεια ότι ο Burke ήταν από τους καλύτερους drummer που περπάτησε σε αυτόν τον πλανήτη. Δεν είναι λίγο αυτή η πρόταση για έναν απίστευτο drummer ο οποίος έχασε την μάχη με την επάρατη νόσο σε ηλικία 70 ετών.
Blondie
Ήταν αναπόσπαστο κομμάτι των Blondie και ένας απόλυτα ολοκληρωμένος μουσικός
Ήταν ένας από τους καλύτερους drummer όλων των εποχών γιατί μπορούσε με τα “γεμίσματα” του να αλλάξει ένα ολόκληρο κομμάτι. Μπορούσε να πάει από την Reggae στο Hip Hop και από εκεί στο Punk και την disco. Ήταν ένας θρυλικός drummer που συνεργάστηκε με “θηρία” τηςε μουσικής σκηνής. “Ανοικτόμυαλος” σε τεράστιο βαθμό αν κρίνουμε από το “ύψός” των συνεργασίων του και την ποικιλία αυτών.
Ο Clem Burke των Blondie
Ο Burke καθ’όλη την διάρκεια της καριέρας του συνεργάστηκε με πολύ ξεχωριστούς καλλιτέχνες. Δεν είχε “κολλήματα” με μουσικές “ταυτότητες”. Είχε συνεργαστεί με τον Iggy Pop, The Ramones, Eurythmics όπως και με τον Mark Owen των Take That. Στους The Ramones είχε παίξει drums το 1987 με το ψευδώνυμο Elvis Ramone.
Πέρα από την πληθώρα των συνεργασιών του, όπως ανέφεραν και οι Blondie στα social media, “Ο Clem δεν ήταν απλώς ένας ντράμερ- ήταν ο παλμός της καρδιάς των Blondie“. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν κανένα άδικο σχετικά με την προσωπικότητα του Burker. Αν ανατρέξετε στην καριέρα του θα διαπιστώσετε ότι ήταν συνέχεια σε εκγρήγορση για την μουσική που αγαπούσε.
Ο Clem Burke των Blondie με τον Iggy Pop και την Sushi
«Το ταλέντο, η ενέργεια και το πάθος του για τη μουσική ήταν απαράμιλλα, και η συμβολή του στον ήχο και την επιτυχία μας είναι ανυπολόγιστη», ανέφεραν μεταξύ άλλων η ερμηνεύτρια Debbie Harry και ο κιθαρίστας Chris Stein. Είναι πέρα για πέρα σίγουρο οτι καλλιτέχνες σαν τον Clem Burke όταν μας “αφήνουν”, δημιουργείται ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Θα μπορούσα να γράφω για ώρες για το τι έχει κάνει όλες αυτές τις δεκαετίες αλλά δεν είναι της παρούσης. Μπορεί στο μέλλον σε κάποιο άρθρο να εξηγήσω γιατί η μουσικότητα αυτού του τύπου από το New Jersey ήταν τόσο καταλυτική για την rock Και όχι μόνο μουσική. R.I.P. Clem! Θα λείψεις!
Οι Αθηναίοι Honeybadger, επέστρεψαν στις 3 Απριλίου 2025 με το νέο της single “The Green”. Αφορά μια ωδή στο ανεκπλήρωτο, στο όνειρο που κυνηγάμε όλοι μας.
Το “The Green”
θα είναι ένα από τα tracks του επερχόμενού τους LP με τον τίτλο “Let There Be Light“.
Με δυναμικά riff και μελωδίες, ατμοσφαιρικά φωνητικά και στίχους που μιλούν για την αναζήτηση του ιδανικού, το “The Green” είναι ένα τραγούδι που αποτυπώνει την ανάγκη μας να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα, να αφήσουμε πίσω τους περιορισμούς, να σπάσουμε όποιες αλυσίδες μας κρατούν και να φτάσουμε εκεί που πάντα ονειρευόμασταν.
Honeybadger
Τους Honeybadger συναντήσαμε πρώτη φορά το 2021, όπου και ακούσαμε το πρώτο τους full album με τίτλο “Pleasure Delayer” συνδυάζοντας το alternative heavy rock με το Αμερικάνικο desert rock.
Επηρεασμένοι από θρύλους όπως Queens of the Stone Age, Clutch και Monster Magnet σε συνδυασμό με την κληρονομιά των Black Sabbath, το συγκρότημα προσφέρει ένα μοντέρνο ροκ τόνο στην κυκλοφορία τους.
Το “Pleasure Delayer” είναι ένα LP 8 κομματιών, groovy με heavy riff, hypnotic desert vibes και power ρυθμικά. Διαβάστε περισσότερα.
“Are we going to leave? Are we going to grieve? ‘Cause we’ve spent all our lives, livin’ the biggest lies.”
The Green Cover Honeybadger new single
Η ψυχική ένταση του κομματιού κορυφώνεται καθώς οι Honeybadger εξερευνούν το χάσμα ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα, ανάμεσα στη φυγή και την αποδοχή. Η μουσική τους, εμπλουτισμένη πια και με alternative και psych rock στοιχεία, δημιουργεί ένα ηχητικό τοπίο ιδανικό για όσους διψούν για ελευθερία και αυτογνωσία.
Από τις 03/04/2025 το “The Green”, μέσω της SODEH Records, είναι διαθέσιμο σε όλες τις streaming πλατφόρμες:
Και όμως ανακοίνωσαν ακόμα 4 σεζόν οι Simpsons! Θυμάστε που μιλούσαμε για το 35ο τους φινάλε και υπήρχαν ερωτήματα για το αν θα συνεχίσουν ή αν θα βάλουν οριστικό τέλος; Φαίνεται πως οι σεναριογράφοι έχουν πάρει φωτιά με τα όσα συμβαίνουν, αν και μάλλον τα ξέρουν ήδη λόγω προφητείας.
Το FOX
ανακοίνωσε επίσημα πλέον πως η αγαπημένη οικογένεια, ανανέωσε για τέσσερις ακόμα σεζόν! Αυτό σημαίνει πως πάμε στην 4οη σεζόν… ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα.
Βέβαια δεν είναι το μόνο συμβόλαιο που ανακοινώθηκε, αφού μαζί με τους Simpsons, έρχονται και οι σειρές Bob’s Burgers, Family Guy και American Dad (που επιστρέφει στο FOX μετά από ένα πέρασμα από το TBS).
Τα νέα όπως φαίνεται για τους TheSimpsons έχουν συγκινήσει κόσμο, όχι τόσο για το animation της υπόθεσης, αλλά γιατί βλέπουμε να εδραιώνεται η δέσμευση της Disney/FOX για σεναριακές κωμικές σειρές κινουμένων σχεδίων στο μέλλον.
Ο Michael Thorn, πρόεδρος του FOX Television Network, λέει ότι «αυτή η νέα συμφωνία γιορτάζει την αιώνια δημοτικότητα αυτών των εμβληματικών κωμωδιών, καθώς και τη διαρκή, παραγωγική σχέση που συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε με τους φίλους μας στην 20th Television Animation και τους λαμπρούς δημιουργούς – που αυτή τη φορά ισχύει διπλά για τον Seth – και την απίστευτη φωνή πίσω από αυτά τα σύγχρονα κλασικά έργα».
Το 2024, το «Family Guy» και το «Bob’s Burgers» ήταν μεταξύ των δύο τίτλων με τη μεγαλύτερη ροή στο Top 10 των charts της Nielsen, με 42,44 δισεκατομμύρια και 36,79 δισεκατομμύρια λεπτά προβολής.
Με τέτοιου είδους αριθμούς, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το FOX τράβηξε τη σκανδάλη και επιβράβευσε κάθε πρόγραμμα με μια τόσο μακρά επέκταση συμβολαίου.
25 Χρόνια από το Εμβληματικό Ντεμπούτο album των AIR, MOON SAFARI και ετοιμαζόμαστε για την Κυριακή, 29 Ιουνίου, 2025 στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.
Air: Μια Μαγική Συναυλία Κάτω από το Φως της Ακρόπολης
Για να μην το ξεχάσεις, κάνε αποθήκευση στην ατζέντα σου.
Οι Air
έρχονται να μας μαγέψουν με μια μοναδική συναυλία την Κυριακή, 29 Ιουνίου, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, μεταφέροντας μας σε ένα καλοκαιρινό σαφάρι κάτω από το φως του φεγγαριού της Ακρόπολης.
Μια Μοναδική Μουσική Εμπειρία
Οι Γάλλοι πρωτοπόροι της ηλεκτρονικής μουσικής έρχονται στην Ελλάδα για να προσφέρουν στο κοινό τους μια μαγευτική εμπειρία την Κυριακή, 29 Ιουνίου, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Κάτω από το φως της Ακρόπολης, έχουν υποσχεθεί μια εντυπωσιακή παράσταση που θα καθηλώσει το κοινό με την μοναδική ατμόσφαιρα. Η βραδιά θα είναι αφιερωμένη στο εμβληματικό τους άλμπουμ Moon Safari, το οποίο θα ερμηνεύσουν ζωντανά, προσφέροντας μια αξέχαστη μουσική εμπειρία.
Η Ιστορία του Moon Safari
Δύο φοιτητές αστροφυσικής και αρχιτεκτονικής μπαίνουν σε ένα μπαρ στο φεγγάρι. Αυτό ακούγεται σαν την αρχή ενός αστείου — αλλά στα σβησμένα φώτα του 20ού αιώνα, έγινε πραγματικότητα, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα στον κόσμο της ποπ κουλτούρας.
Στις 16 Ιανουαρίου 1998, οι Air κυκλοφόρησαν το Moon Safari, ένα άλμπουμ που εκτόξευσε τους Nicolas Godin και Jean-Benoît Dunckel στην κορυφή της ηλεκτρονικής μουσικής. Ήταν δύο νέοι με μόλις ένα EP στο ενεργητικό τους, αλλά με σιγουριά και εμπειρία που έμοιαζε με αυτή έμπειρων επαγγελματιών.
Οι Godin και Dunckel είχαν την ικανότητα να δημιουργούν ποπ κομμάτια που μπορούσαν, και όντως κατάφεραν, να μαγέψουν τα μαζικά μέσα ενημέρωσης: το Moon Safari περιέχει ένα σύμπαν. Σήμερα, η κληρονομιά του άλμπουμ είναι κανονική, αλλά όταν κυκλοφόρησε, η επιτυχία του δεν ήταν καθόλου εξασφαλισμένη.
Παγκόσμια Επιρροή και Κληρονομιά
Ο Dunckel λέει: «Ήμασταν ένα ντουέτο που κάναμε ηλεκτρονική μουσική, ονειρευόμασταν να πουλήσουμε 10.000 αντίτυπα και να μας αναγνωρίσουν άλλοι μουσικοί ως cool. Και ξαφνικά, συναντήσαμε τον κόσμο.»
Μέσα σε πολύ σύντομο διάστημα, η επιρροή του Air στον ήχο downtempo ήταν εμφανής παντού.
Μέσω του Moon Safari, οι Air κατάφεραν να μαγέψουν κάποιους από τους μεγάλους οραματιστές του τέλους του 20ού αιώνα — όπως ο David Bowie, η Madonna και ο Beck — καθώς και να επηρεάσουν εξέχοντες δημιουργούς της επόμενης εποχής — όπως η Charlotte Gainsbourg, ο Kevin Parker και η Sofia Coppola, των οποίων η δημιουργική σχέση με τους Air έγινε όσο συνεργατική ήταν αυτή του Angelo Badalamenti με τον David Lynch (άλλος φανατικός θαυμαστής).
Το Moon Safari
γέννησε μεγάλες επιτυχίες όπως τα singles “Kelly Watch The Stars”, “All I Need” και “Sexy Boy”, πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως και έβαλε τους Air στην πρώτη γραμμή μεγάλων φεστιβάλ.
Ένα Αιώνιο Αριστούργημα
25 χρόνια μετά, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί το Moon Safari έχει αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου.
Είναι μια ατμόσφαιρα που θέλεις να ζήσεις μέσα της για πάντα. Είναι μια αποκάλυψη. Είναι η μουσική για μια καλύτερη μελλοντική εποχή.
Air – Moon Safari
Ο Dunckel συνοψίζει το άλμπουμ του ως «ένα βαθύ, παγκόσμιο ξόρκι, γεμάτο αγάπη και μυστήριο.»
Air – Moon Safari
«Για μένα,» καταλήγει ο Godin, «το Moon Safari είναι τέλειο.»
Μια Βραδιά που Θα Μείνει Αξέχαστη στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού
Το 2024, οι Air παρουσίασαν το Moon Safari ζωντανά στο σύνολό του για πρώτη φορά. Με αυτό το αριστούργημα στο ρεπερτόριό τους, θα μας επισκεφθούν για να προσφέρουν μια αξέχαστη συναυλία στο μαγευτικό Ωδείο Ηρώδου του Αττικού την Κυριακή, 29 Ιουνίου 2025 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου.
Air Moon Safari
Αυτή η βραδιά υπόσχεται να αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στο φετινό ημερολόγιο συναυλιών και είναι ένα γεγονός που κανείς δεν πρέπει να χάσει!
25 Χρόνια από το Εμβληματικό Ντεμπούτο album των AIR, MOON SAFARI και ετοιμαζόμαστε για την Κυριακή, 29 Ιουνίου, 2025 στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.
Air: Μια Μαγική Συναυλία Κάτω από το Φως της Ακρόπολης
Οι Air
έρχονται να μας μαγέψουν με μια μοναδική συναυλία την Κυριακή, 29 Ιουνίου, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, μεταφέροντας μας σε ένα καλοκαιρινό σαφάρι κάτω από το φως του φεγγαριού της Ακρόπολης.
Μια Μοναδική Μουσική Εμπειρία
Οι Γάλλοι πρωτοπόροι της ηλεκτρονικής μουσικής έρχονται στην Ελλάδα για να προσφέρουν στο κοινό τους μια μαγευτική εμπειρία την Κυριακή, 29 Ιουνίου, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Κάτω από το φως της Ακρόπολης, έχουν υποσχεθεί μια εντυπωσιακή παράσταση που θα καθηλώσει το κοινό με την μοναδική ατμόσφαιρα. Η βραδιά θα είναι αφιερωμένη στο εμβληματικό τους άλμπουμ Moon Safari, το οποίο θα ερμηνεύσουν ζωντανά, προσφέροντας μια αξέχαστη μουσική εμπειρία.
Η Ιστορία του Moon Safari
Δύο φοιτητές αστροφυσικής και αρχιτεκτονικής μπαίνουν σε ένα μπαρ στο φεγγάρι. Αυτό ακούγεται σαν την αρχή ενός αστείου — αλλά στα σβησμένα φώτα του 20ού αιώνα, έγινε πραγματικότητα, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα στον κόσμο της ποπ κουλτούρας.
Στις 16 Ιανουαρίου 1998, οι Air κυκλοφόρησαν το Moon Safari, ένα άλμπουμ που εκτόξευσε τους Nicolas Godin και Jean-Benoît Dunckel στην κορυφή της ηλεκτρονικής μουσικής. Ήταν δύο νέοι με μόλις ένα EP στο ενεργητικό τους, αλλά με σιγουριά και εμπειρία που έμοιαζε με αυτή έμπειρων επαγγελματιών.
Οι Godin και Dunckel είχαν την ικανότητα να δημιουργούν ποπ κομμάτια που μπορούσαν, και όντως κατάφεραν, να μαγέψουν τα μαζικά μέσα ενημέρωσης: το Moon Safari περιέχει ένα σύμπαν. Σήμερα, η κληρονομιά του άλμπουμ είναι κανονική, αλλά όταν κυκλοφόρησε, η επιτυχία του δεν ήταν καθόλου εξασφαλισμένη.
Παγκόσμια Επιρροή και Κληρονομιά
Ο Dunckel λέει: «Ήμασταν ένα ντουέτο που κάναμε ηλεκτρονική μουσική, ονειρευόμασταν να πουλήσουμε 10.000 αντίτυπα και να μας αναγνωρίσουν άλλοι μουσικοί ως cool. Και ξαφνικά, συναντήσαμε τον κόσμο.»
Μέσα σε πολύ σύντομο διάστημα, η επιρροή του Air στον ήχο downtempo ήταν εμφανής παντού.
Μέσω του Moon Safari, οι Air κατάφεραν να μαγέψουν κάποιους από τους μεγάλους οραματιστές του τέλους του 20ού αιώνα — όπως ο David Bowie, η Madonna και ο Beck — καθώς και να επηρεάσουν εξέχοντες δημιουργούς της επόμενης εποχής — όπως η Charlotte Gainsbourg, ο Kevin Parker και η Sofia Coppola, των οποίων η δημιουργική σχέση με τους Air έγινε όσο συνεργατική ήταν αυτή του Angelo Badalamenti με τον David Lynch (άλλος φανατικός θαυμαστής).
Το Moon Safari
γέννησε μεγάλες επιτυχίες όπως τα singles “Kelly Watch The Stars”, “All I Need” και “Sexy Boy”, πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως και έβαλε τους Air στην πρώτη γραμμή μεγάλων φεστιβάλ.
Ένα Αιώνιο Αριστούργημα
25 χρόνια μετά, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί το Moon Safari έχει αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου.
Είναι μια ατμόσφαιρα που θέλεις να ζήσεις μέσα της για πάντα. Είναι μια αποκάλυψη. Είναι η μουσική για μια καλύτερη μελλοντική εποχή.
Air – Moon Safari
Ο Dunckel συνοψίζει το άλμπουμ του ως «ένα βαθύ, παγκόσμιο ξόρκι, γεμάτο αγάπη και μυστήριο.»
Air – Moon Safari
«Για μένα,» καταλήγει ο Godin, «το Moon Safari είναι τέλειο.»
Μια Βραδιά που Θα Μείνει Αξέχαστη στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού
Το 2024, οι Air παρουσίασαν το Moon Safari ζωντανά στο σύνολό του για πρώτη φορά. Με αυτό το αριστούργημα στο ρεπερτόριό τους, θα μας επισκεφθούν για να προσφέρουν μια αξέχαστη συναυλία στο μαγευτικό Ωδείο Ηρώδου του Αττικού την Κυριακή, 29 Ιουνίου 2025 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου.
Air Moon Safari
Αυτή η βραδιά υπόσχεται να αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στο φετινό ημερολόγιο συναυλιών και είναι ένα γεγονός που κανείς δεν πρέπει να χάσει!
Ένα νέο θρίλερ έρχεται με τον τίτλο Dangerous Animals και μάλλον είναι αυτό που φαντάζεστε. Η IFC Films και το streaming Shudder της AMC Networks απέκτησαν την ταινία του Sean Byrne (The Devil’s Candy) από την LD Entertainment, για τις ΗΠΑ.
Εδώ για ακόμη μια φορά σημαντικό ρόλο παίζουν τα ζώα και πόσο μάλλον αυτά που θεωρούμε άκρως επικίνδυνα. Γνωστή κατηγορία όλων είναι αυτή των καρχαριών, που αλίμονο δεν θα φάνε κάποιον. Βέβαια το ανθρώπινο χέρι περνάει στην πρωταγωνιστική πρωτιά, αφού πρόκειται για έναν κατά συρροή δολοφόνο που απλά παίζει με τα θύματα του. Είναι όμως μόνο αυτό;
Dangerous Animals
Όπως αναφέραμε η ταινία είναι ένα είδος κατά συρροή δολοφόνου με το sharksploitation. Δημιούργημα του Nick Lepard που δεν έχει προσθέσει τυχαία τους Jai Courtney («Suicide Squad»), Hassie Harrison («Yellowstone») και Josh Heuston («Dune: Prophecy»).
Αν είστε έτοιμοι να βραχείτε, τότε αναμείνατε στο ακουστικό σας για τον Ιούνιο. Το Dangerous Animals θα βγει σε ευρεία κυκλοφορία, αποκλειστικά στις αίθουσες, στις 6 Ιουνίου.
“In this film, he ventures boldly into two of horror’s most terrifying realms—serial killers and sharks—fusing them into a singularly intense and ferocious spectacle. Prepare for a groundbreaking cinematic experience that will leave you breathless this summer,” αναφέρει ο Gotto, που έκανε την διαπραγμάτευση μεταξύ IFC Films και LD’s Michael Glassman.
dangerous animals cover
«Είμαι πολύ χαρούμενος που επιστρέφω στην οικογένεια του IFC και -μαζί με τους αγαπημένους μου φίλους στους LD, Brouhaha, Oddfellows και Range- ανυπομονώ να εξαπολύσω το ‘Dangerous Animals’ αυτό το καλοκαίρι», δήλωσε ο Byrne.
«Έχουν υπάρξει πολλές ταινίες με καρχαρίες όλα αυτά τα χρόνια, αλλά, υπόσχομαι, καμία σαν αυτή, όπου το κοινό αφήνεται να αποκρυπτογραφήσει ποιος είναι πραγματικά το πιο θανατηφόρο πλάσμα – άνθρωπος ή ζώο. Πρόκειται για μια εμπειρία τρόμου επιβίωσης με δόντια που φωνάζει να τη δούμε στη μεγάλη οθόνη».
Στο δίλημμα αυτό, ελπίζω να βρείτε τη σωστή απάντηση…
Είναι οι Troy Lum, Andrew Mason για την Brouhaha Entertainment, Pete Shilaimon, Mickey Liddell για την LD Entertainment, Chris Ferguson για την Oddfellows Entertainment και Brian Kavanaugh Jones για την Range Media Partners. Η Mister Smith Entertainment πούλησε το «Dangerous Animals» διεθνώς και παρουσίασε μια σειρά από συμφωνίες στο EFM/.
Screenplay
Όταν η Ζέφιρ, μια ευφυής σέρφερ με ελεύθερο πνεύμα, πέσει θύμα ενός κατά συρροή δολοφόνου με εμμονή στους καρχαρίες, πρέπει να βρει τρόπο διαφυγής από το σκάφος του, προτού την ταϊσει στους καρχαρίες.
Από τον σκηνοθέτη των ταινιών τρόμου The Loved Ones και The Devil’s Candy. Με την Χάσι Χάρισον (Yellowstone), τον Τζάι Κόρτνεϊ (Suicide Squad) και τον Τζος Χιούστον (Dune: Prophecy).
Σκηνοθεσία: Σον Μπερν
Ηθοποιοί: Χάσι Χάρισον, Τζαϊ Κόρτνεϊ, Τζος Χιούστον
Είδος: Θρίλερ, Τρόμου
Διάρκεια: 111’
(Από το επίσημο δελτίο τύπου)
Έρχεται το καλοκαίρι στους κινηματογράφους από την The Film Group.
Μήπως να προσέχατε λίγο παραπάνω στην παραλία…;
“Held captive on his boat – she must escape before he carries out a ritualistic feeding to the sharks below.”
Η Anne Shirley (ιαπωνικά: アン・シャーリー, Hepburn: An Shārī) έρχεται σε ιαπωνική τηλεοπτική σειρά anime, παραγωγής του The Answer Studio και σκηνοθεσίας του Hiroshi Kawamata.
Είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα Anne of Green Gables της Lucy Maud Montgomery από το 1908. Μια τηλεοπτική σειρά που προβλήθηκε στο κανάλι του Netflix με τον τίτλο Anne with an E.
Η νέα anime σειρά έκανε πρεμιέρα αρχές Απρίλιο του 2025 και έχει ήδη προσελκύσει το κοινό του. Και μη ξεχνάμε πως το anime κοινό είναι τεράστιο και ξέρει να ξεχωρίζει μια καλή δουλειά.
anne of green gables
Anne of Green Gables
Το βιβλίο Anne of Green Gables δημιουργήθηκε το 1908 και το 1952 μεταφράστηκε. Η νέα αυτή σειρά, είναι προσαρμοσμένη στο κείμενο της Hanako Muraoka και εικονογραφημένη από την Akane Hoshikubo . Η πρώτη σεζόν έχει ήδη κυκλοφορήσει και λαμβάνει καλές κριτικές.
Σχετικά με την Anne Shirley
Η ορφανή Anne Shirley υιοθετείται και μετακομίζει στο Green Gables, όπου μεγαλώνει μαζί με τη νέα της οικογένεια και τους φίλους της, βρίσκοντας μεγαλύτερη φιλία, αγάπη και ευτυχία μέσα από τις εμπειρίες της ως μαθήτρια και αργότερα ως δασκάλα.
Δεν υπάρχει σταματημός όταν πρόκειται για τη φαντασία. Ένα καλογραμμένο βιβλίο που δεν είναι απλά παιδικό. Είναι κάτι σαν τις μικρές κυρίες, που όσο και να μεγαλώνεις πάντα θα ανακαλύπτεις μηνύματα και σκηνές που δεν είχες δώσει σημασία- στο σενάριο.
Μεταφερόμαστε στο πανέμορφο νησί Prince Edward Island του Καναδά. Εκεί η ορφανή Anne Shirley στέλνεται κατά λάθος στο Green Gables, το σπίτι του Matthew και της Marilla Cuthbert, όπου υιοθετείται από αυτούς παρά την παρεξήγηση. Αρχικά δεν ξέρουν τι να κάνουν, αλλά καθώς τους κερδίζει η φαντασία της Anne, ο οικογενειακός τους δεσμός βαθαίνει.
Καθώς γνωρίζει την κολλητή της φίλη Νταϊάνα Μπάρι και τον μόνιμο αντίπαλό της Γκίλμπερτ Μπλάιθ και έρχεται σε επαφή με τους συμμαθητές και τους δασκάλους της, η Ανν από κορίτσι γίνεται νεαρή γυναίκα.
Η ευρέως αγαπημένη ιστορία της ανάπτυξης της Anne Shirley από κορίτσι σε γυναίκα επέστρεψε. Με την αγνή της καρδιά και την ασταμάτητη φαντασία της.
Η Anne Shirley μεταδίδεται στις ΗΠΑ στο Crunchyroll από τον Απρίλιο.
Η ιδέα των liminal spaces των Anomalos Kosmos την οποία χρησιμοποιεί το άλμπουμ για θεμέλιο λίθο του, εισήχθη στην καθομιλουμένη έτσι ώστε ο κόσμος να μπορέσει να εκφράσει την γνώριμη απουσία που τον στοιχειώνει: χώροι που φαντάζουν γνωστοί σαν από κάποιο όνειρο αλλά είναι πιο άδειοι από ότι θα έπρεπε για να νιώθουμε άνετα μέσα τους.
Μέσα σε αυτούς τους τοίχους μπορούμε να αποδράσουμε, να γλύψουμε τις πληγές μας και να μέχρι να έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουμε το τώρα στο οποίο ζούμε και να συνειδητοποιήσουμε, ίσως με θλίψη, ίσως με νεοανακαλυφθείσα χαρά, ότι τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν το αλλάξουμε εμείς.
Αυτό το αίσθημα της φαινομενικά ατελείωτης αναμονής επεξεργάζεται ο Anomalos Κόσμος στο τρίτο τους άλμπουμ Liminal Escapism το οποίο παραμένει πιστό στην alternative avant garde post punk αισθητική του ήχου τους.
Εμπνευσμένοι από την απώλεια, την καθημερινότητα και την αστική άπνοια, το instrumental ντουέτο από την Θεσσαλονίκη μπλέκει τη λογική του jamming με λούπες και ηχογραφήσεις που έχουν συντεθεί με προσοχή με σκοπό την επίτευξη μιας κινηματογραφικής ατμόσφαιρας μέσω DIY τεχνικής.
Ιστορίες αγάπης, φιλίας και θανάτου παραπατούν μέσα από κάθε τραγούδι και κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στο υποσυνείδητο της ψυχοσύνθεσης του καθενός μας που μας περιφέρει σαν μαριονέτα από μέρα σε μέρα, από τη μια αίσθηση του εαυτού στην άλλη και από δωμάτιο σε δωμάτιο. Κάποια στιγμή θα παίξει μουσική και θα καθαρίσει λίγο το τοπίο.
απο την Θεσσαλονίκη με επιρροές από τη λογική του jamming, έχει παράλληλα προσεκτικά δομημένες συνθέσεις με λούπες και ηχογραφήσεις. Προτείνει μια ψυχεδελική, κινηματογραφική, αστική και πανκ αισθητική, με στοιχεία DIY.
“Τον Οκτώβριο του 2022 ξεκινήσαμε να δουλεύουμε τον νέο δίσκο, Liminal escapism, ένα live άλμπουμ εμπνευσμένος από τα liminal spaces, την μονοτονία, την αναμονή κ την απώλεια. Όταν η σκληρή καθημερινότητα χτυπά , η απουσία λέξεων – η παρουσία του ήχου, παγιδευόμαστε μέσα στα κρυφά δωμάτια του εαυτού μας.
Ανείπωτες ιστορίες φίλων και οικογένειας, αγάπης και θανάτου, στιγμές που χτίζουν τα θεμέλια της αντίληψής μας και τους τρόπους που μας ελέγχουν, χωρίς καν να το γνωρίζουμε. Μέχρι να είναι πολύ αργά. Δωμάτια που ενώ οι ίδιοι εχουμε κατασκευάσει προσπαθούμε να αποδράσουμε από
αυτά”.
Η μουσική είναι ο μόνος τρόπος να προσπαθήσεις να ξεφύγεις από αυτή την κατάσταση, να την κάνεις να αποκτήσει λίγο νόημα. Έστω και προσωρινά. Ακόμα και αν αυτή η απόδραση-εξήγηση είναι απλώς μια ψευδαίσθηση, καταλήγοντας να βρίσκεσαι στο ίδιο μέρος. Ερμηνευμένος σε μια περίοδο απώλειας, στις 28 κ 29 Σεπτεμβρίου 2023 ο δίσκος ηχογραφείται live, μιξάρεται κ μαστεράρεται απο τον Κωστα Φραγκόπουλο στα shellac studios της Θεσσαλονικης.
Being trapped inside the backroom levels of ourselves.
When the harsh everyday reality strikes, an absence of words- the presence of sound.
Unspoken stories of friends and family, love and death, moments that build the foundations of our perception and the ways they control us, without even knowing it. Until it is too late.
Music is the only way to try to get out of these situations, to make some sense of them.
Even though, sometimes, this escape it s just an illusion. A temporary remedy.
So you still end up being in the same place.
Me orizeis: Η αρχική ιδέα, η συνθήκη κ τα υλικά που διαθέτεις για να ανταποκριθείς στην “πρόκληση”.
Flow: Η αποδοχή της κατάστασης κ η εκμάθηση της κίνησης των πραγμάτων. Όσο κ αν θες δεν έχεις τον πραγματικό έλεγχο της ιστορίας, πρέπει να αφεθείς στην ροή της ζωής, να γίνεις μέρος της κ να βρεις τον ρόλο σου. Εχε τα μάτια σου ανοιχτά.
Teledos: Λέξη φτιαχτή. Η εγκατάσταση ενός σκοπού στο θρόνο του. Η βασιλεία του έσχατου σημείου.
Parapatao: Ταχύτητα, ιδέες, φασαρία, καθημερινότητα, άνθρωποι. Παραπατάς πάνω στη ζωή κ αυτή επάνω σου, μέχρι να γίνετε ένα.
Koitonas: Δουλειά, λεφτά, άρνηση κ απομόνωση. Κλεισμένος σε ένα νοσηλευτικό κοιτώνα, αναρωτωμενος ποια είναι τελικά η θέση μου. Πώς φτάσαμε εδώ; Συναδελφοι ετοιμοι να σε στηριξουν.
Cigu: (αναγραμματισμός γνωτης μάρκας) Ελπίζεις όλα πως θα φτιάξουν προς όφελος σου, “η δικιά μου ιστορία δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί αλλιώς”. Μα η ακατέργαστη πραγματικότητα σε επαναφέρει εδώ. Στην ματαιότητα της ομορφιάς κ της ασχήμιας της.
"Fountain of Youth": Eiza González, Natalie Portman και John Krasinski
Το “Fountain of Youth” αποτελεί την επόμενη ταινία του Guy Ritchie που θα κυκλοφορήσει στις πλατφόρμες της Apple TV+ στις 23 Μαϊού 2025. Μια heist περιπέτεια που σίγουρα θα μας θυμίσει τις δυο ταινίες “National Treasure” με τον Nicolas Cage. Τουλάχιστον από το trailer που μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω, αυτό μας φέρνει στο νου. Όπως και το “Fountain of Youth” που είχε κυκλοφορήσει το 2021.
Η πλοκή του “Fountain of Youth” δια χειρός James Vanderbilt
Τον James Vanderbilt σίγουρα τον γνωρίζετε από την εμπλοκή του σε ταινίες όπως “Scream”, “White House Down” και “Independence Day: Resurgence”. Είναι ουσιαστικά “πένα για blockbuster” που λέμε. Σίγουρα για το “Fountain of Youth” ήταν από τους καταλληλότερους αν δούμε ότι η ταινία μπαίνει στην κατηγορία αυτή. Έχει δράση, έχει ιντριγκά και ατελειώτο κυνηγητό.
“Fountain of Youth”: Domhnall Gleeson, Natalie Portman και John Krasinski
Η πλοκή με λίγα λόγια. Δύο ξενιτεμένα αδέλφια ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αναζητήσουν τη θρυλική Πηγή της Νεότητας. Χρησιμοποιώντας ιστορικά στοιχεία, ξεκινούν μια επική αναζήτηση γεμάτη περιπέτεια. Αν τα καταφέρουν, η μυθική πηγή θα μπορούσε να τους χαρίσει αθανασία.
“Fountain of Youth”: Ένα πολύ δυνατό cast
“Fountain of Youth”: John Krasinsky
Τον John Krasinski τον γνωρίζω από την εξαιρετική σειρά “Tom Clansy’s: Jack Ryan”, όπως και από “A Quiet Place Part I και ΙΙ“, “13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazi” και “The office”. Έχει στην καριέρα του μεγάλες επιτυχίες και με διάρκεια. Ειδικά το πρώτο που ανέφερα, το “έλιωσα” στην επανάληψη όπως και το “The office”. Είναι ένας ηθοποίος που ρόλους όπως ενός από τους ήρωες εδώ, είναι του “χεριού” του. Σίγουρα θα περασούμε πολύ καλά παρακολουθώντας τον σε αυτή την ταινία δράσης του Guy Ritchie.
Η Natalie Portman είναι εγγύηση, πως να το κανουμε!
Για μένα είναι από τις καλύτερες επιλογές που θα μπορούσε να κάνει ο Guy Ritchie και να τοποθετήσει δίπλα στον John Krasinksy. Η Natalie Portman, γεννημένη στο Ισραήλ αλλά έφυγε με την οικογένεια της για την Ουάσιγκτον πολύ νέα για να ακολουθήσει και μετά από αρκετές μετακομίσεις, έφτασαν στη Νέα Υόρκη. Γεννημένη ως “Millennial”, έτσι για να χρησιμοποιήσω πιο απτούς όρους, είναι η πρώτη που έχει κερδίσει οσκαρ καλύτερης ηθοποιού.
“Fountain of Youth”: Natalie Portman
Το Oscar ήρθε στην κατοχή της με την ερμηνεία στο εκπληκτικό “Black Swan” το 2010. Πέραν τούτου, έχει μια ερμηνεία πλάι στον Al Pacino στο αριαστουργηματικό “Heat” του Michael Mann. Όπως και στο “Leon: The professional” του Luc Besson. Αλλή απίστευτή ερμηνεία που όλοι την θυμόμαστε είναι στο δυστοπικό και επίκαιρο πια, “V For Vendetta”. Σίγουρα από τις καλύτερες επιλογές που θα μπορούσε να κάνει η ομάδα παραγωγής του “Fountain of Youth” όπως και ο Guy Ritchie.
Η περίπτωση της Eiza González
Η Μεξικάνα ηθοποιός είναι από τα ανερχομένα “αστέρια” στη showbiz του Hollywood. Αυτό φαίνεται πολύ άνετα από τις συμμετοχές που έχει πραγματοποιήσει σε “Godzilla vs Kong”, “Fast and Furious: Hobbs and Shaw” και “The Ministry of Ungentlemanly Warfare”. Εγώ την έμααθα αν θυμάμαι καλά από το “Alita: Battle Angel”.
Η Eiza González στο “Fast and Furious: Hobbs and Shaw”
Στο “Fountain of Youth” αν διέκρινα σωστά και από το trailer έχει τον ρόλο της villain και τίθεται αντιμέτωπη με τους John Krasinsky και Natalie Portman. Η επιλογή της από την παραγωγή κρίνεται σωστή, μιας και σίγουρα θα βγάλει εις πέρας τον ρόλο αυτό.
Ο κύριος Stanley Tucci συμπληρώνει το παζλ
Ο Stanley Tucci είναι από τους καλύτερους ηθοποιούς γενικά στο Hollywood. Αν έβγαζε μόνο την ταινία “Spotlight”, θα ήταν αρκετή για να στηρίξει την καριέρα του για πλάκα. Απίστευτη ταινία και τρομερή ερμηνεία από τον Tucci. Όπως και στο κορυφαίο “Road to Perdition”, τι να λέμε εκεί δηλαδή. Έχει κάνει και μια σειρά από Blockbusters όπως “Transformers: Age of Extinction”, “The Core” και “Captain America: The First Avenger”.
Ο Stanley Tucci στη ταινία “Spotlight”
Η επιλογή του Tucci είναι ιδανική ως συμπρωταγωνιστής, που αν κατάλαβα και πάλι καλά από το trailer, συνεργάζεται με την Eiza González. Ο Guy Ritchie γνωρίζει που να “επενδύσει” για να στηρίξει ένα φιλμ και να του προσδώσει την εμπειρία που χρειάζεται. Ο Αμερικάνος ηθοποιός από την Νέα Υόρκη, σίγουρα είναι από τους κατάλληλους.
Τι να περιμένουμε
Σίγουρα να περιμένουμε μια Βρετανική σκοπιά του “National Treasure” από τον διάσημο σκηνοθέτη, γνωστό από τα κορυφαία “Lock, Stock and Two Smoking Barrels” και “Snatch”. Όπως και από τα “Sherlock Holmes…”. Αναμένουμε λοιπόν μια περιπέτεια που σίγουρα θα βλέπετε πολύ άνετα χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας. Σίγουρα όμως μια ταινία που απαρτίζεται από ηθοποιούς που γνωρίζουν πως να “εκτοξεύσουν” μια παραγωγή.
Εδώ θα μιλήσουμε για τους Darkways από την Καταλονία της Ισπανίας και συγκεκριμένα την Βαρκελώνη. Την Βαρκελώνη την επισκέφθηκα κάπου το 2018 για να παρευρεθώ στο Barcelona Rock Fest και να γράψω το καθιερωμένο μου report. Αν θυμάμαι καλά, προσγειώθηκα γύρω στα μεσάνυχτα στο El Prat, ένα από τα πιο όμορφα αεροδρόμια που έχω βρεθεί. Όταν κατέβηκα στο κέντρο με το λεωφορείο, αυτό που είδα ήταν μια απίστευτα έντονη σε νυχτερινή ζωή πολή. Και αν θυμαμαι πάλι καλά, ήταν Πέμπτη ή Τετάρτη. Καθημερινή και τόσο έντονη ζωή σε πόλη καλοκαίρι, μόνο στις μεσογειακές παραλιακές μητροπόλεις. Πέρα από αυτό όμως, αυτή η πόλη έχει το δικό της σκοτάδι. Αρκεί μια βόλτα στην γότθικη παλιά πολή, την γεμάτη θρύλους, Barrio Gotico.
Άποψη της συνοικίας Barrio Gotico στη Βαρκελώνη(Source: Personal Archives)
Η Barrio Gotico και το “σκοτάδι” της
Μιλάμε για την γοτθική συνοικία της Βαρκελώνης, η οποία είναι και η πιο ιστορική της περιοχή. Να φανταστέιτε ότι χρονολογείται από την Ρωμαϊκή εποχή. Τα σοκάκια της, όταν πέσει η νύχτα, εκπέμπουν ένα πολύ δυνατό και σκοτεινό vibe ειδικά όταν είσαι μακρία από πολύβουα Restaurants και Bars. Κάπου εκεί λοιπόν σίγουρα “γεννήθηκαν” και οι Darkways που αποτελούν το σημερίνο θέμα μας. Πάντως θα σας πρότεινα όταν πάτε στην Βαρκελώνη, να ξοδέψετε πολύ χρόνο σε αυτή την υπέροχη συνοικία, πρωτού κατεβείτε στην φασαριόζικη μαρίνα και το παραλιακό παρκο Barceloneta.
Darkways
Darkways: Μια μπάντα από το παρελθόν με μέλλον μπροστά της
Οι Darkways σχηματίστηκαν στη Βαρκελώνη πριν δυο τρία χρόνια περίπου. Τον πρώτο τους δίσκο “Resonance” τον κυκλοφόρησαν στις 20 Ιουνίου 2024. Οι επιρρόες τους κυμαίνονται από το Gothic Rock μέχρι και το Metal, έχοντας ως κύρια βάση το Darkwave/Postpunk. Η μπάντα μέχρι τώρα έχει πάρει εξαιρετικές κριτικές από το σύνολο του κριτικού κόσμου της αγαπημένης μας μουσικής. Πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι θα εμφανιστούν θρυλικό Wave Gotik Treffen στη Λειψία στις 9 Ιουνίου 2025.
Darkways: “Resonance”
Το “Resonance” των Darkways είναι ένα “ταξίδι” πίσω στο χρόνο
Μαγεία. Αυτή η λέξη είναι η πιο κατάλληλη για να χαρακτηρίσουμε αυτή την δουλειά. Ένα ντεμπούτο βγαλμένο από την δεκαετία του ’90 με κάποια στοιχέια και από ’80. Το “Shadowdancer” είναι ένα από τα μεγάλα hits της μπάντας και το video που έχει δημοσιευθεί με σκηνές από την ταινία αριστούργημα “The Crow”, απόλυτα πετυχημένο και μην πω ότι επιβαλλόταν κιολάς.
Το “Resonance” είναι ένα άλμπουμ που μπαίνεις σε μια χρονομηχανή και βρίσκεσαι μέσα στην δεκαετία 1985 με 1995. Εκεί μέσα που όλα ήταν πιο απλοϊκά και ρομαντικά ας το πούμε έτσι. Με την πρώτη τριπλέτα συνθέσεων που μας παρουσιάζουν οι Darkways απλά είναι σαν να βρίσκεσαι στα παρασκήνια ταινιών όπως “The Crow”, “Dark city” και “Bladerunner”. Ναι, σωστά τα είπα. Ταιριάζει υπέροχα η μουσική τους με αυτά τα αριστουργήματα της έβδομης τέχνης. Τα λόγια είναι περιττά για τα “Shadowdancer”, “Dark and light” και “I like the night (and the night likes me)”.
Αυτή η μίξη synthesizers με το “παλιό” Darkwave των Clan of Xymox, είναι το “κλειδί” για την επιτυχία του ντεμπούτου τους. Όπως και τα στοιχεία από το Gothic Rock τόσο των The Cure όσο και των The Sisters of Mercy. Από αυτές τις δουλειές δεν λείπουν οι Eldritch και Smith, κακά τα ψέμματα. Carbonara χωρις αυγά, γίνεται?
Τα “Inexistence” και “Neon lights” δίνουν έναν πιο έντονο χαρακτήρα στο μουσικό ρεύμα που δείχνουν να εκπροσωπούν με τόσο μεγάλη επιτυχία οι Darkways. Ουσιαστικά οι Καταλανοί “εγκλωβίζουν” μέσα στην μουσική τους συναισθήματα όπως η μελαγχολία, ο πόνος, η λύπη και άλλα παρόμοια. Είναι ένα μείγμα μουσικών κατευθύνσεων που σκοπός τους είναι να απολαύσεις ένα μουσικό ρεύμα που μεγάλωσε γενιές και γενιές. Εν τω μεταξύ τα synth πλήκτρα ταιριάζουν τόσο τέλεια με τον post-punk ρυθμό που καταλήγει με τα υπέροχα φωνητικά σε μια cinematic ατμόσφαιρα.
Το “Madness” σαν άλλο “Shadowdancer” σε ξεσηκώνει με την up tempo φάση του και σε κάνει να θες να σηκωθείς να χορέψεις στους ρυθμούς του. Επιθετικό και σκοτεινό κομμάτι που μπορεί να παίζει σε κάθε Goth Club. Το ομώνυμο κομμάτι είναι η προσωποποιήση των eighties σε μεγάλο βαθμό. Οι κιθάρες με τα χαρακτηριστικά delays και reverbs συνδυάζονται εύστοχα με τα πανέμορφα synthesizers που σε κάνουν να πατήσεις το repeat.
Το “Lies” είναι από τις πιο αγαπημένες μου συνθέσεις, ο ορισμός της Gothic Rock και Darkwave κουλτούρας. Τα σκοτεινά φωνητικά μαζί με τα μελωδικά synthesizers και τις Gothic Rock κιθάρες συνδυάζονται άπταιστα σε αυτό το εξαιρετικό κομμάτι. Ο ρυθμός του είναι απόλυτα χορευτικός, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ. Ένα κομμάτι καταδικασμένο να ακούγεται στα goth στέκια. Μαζί με τα “Shadowdancer”, “Resonance” και “Madness” φιγουράρει στις προτιμήσεις μου σε αυτό το άλμπουμ.
Είναι γεγονός, οι Darkways κυκλοφόρησαν έναν από το δίσκο της χρονιάς για το είδος
Το “Young again” έχει ένα από τα ομορφότερα και μελωδικότερα refrain του άλμπουμ με τα synths να συνοδεύουν επιτυχημένα. Ο τύπος που είναι πίσω από τα synthesizers ακούει Clan of Xymox από τα πέντε του. Ένα κομμάτι που σίγουρα εκφράζει πολλή νοσταλγία.
Στο ίδιο μοτίβο και το “More than dreams”, με περιορισμένο gothic χαρακτήρα αλλά όλα μέσα στα πλαίσια του της ατμόσφαιρας που βγάζουν μέσα σε όλο το ντεμπούτο τους, ίσως να είναι και το πιο The Cure κομμάτι τους. Με αυτό το κομμάτι τελειώνει και το άλμπουμ και εσύ έχεις “μείνει” κάγκελο και το βάζεις πάλι από την αρχή. Οι Darkways πραγματοποιήσαν μια από τις ομορφότερες εκπλήξεις στο είδος με το “Resonance”.
Το μουσικό “ρευμα” που εκφράζουν οι Darkways
Οι Darkways μέσα από το σύνολο αυτών των συνθέσεων σίγουρα έχουν μεγάλη αγάπη για το Darkwave και το Gothic Rock των ’80s και ’90s.Έχουν δεσμεύσει όλες τις επιρρόες που τους εκφράζουν, τις έχουν φιλτράρει κατάλληλα και τις χρησιμοποιούν πανέξυπνα. Σίγουρα έχουν διαμορφώσει προσωπικότητα ήδη από το πρώτο τους άλμπουμ το οποίο περιέχει συνθέσεις που είναι μεγάλο “κόλλημα”. Ειδικά τα up tempo κομμάτια τους είναι ότι πρέπει για τις πίστες των Goth Clubs. Όλο το “Resonance” είναι ένας συνδυασμός ορμητικών beats, ευρηματικών κιθαριστικών γραμμών και κομψών synths που δημιουργούν έναν δίσκο φτιαγμένο για τους νοσταλγούς αυτής τη μακρινής εποχής και όχι μόνο.
Οι Darkways ξεκίνησαν δυναμικά το “ταξίδι” τους
Σίγουρα ανέβασαν ήδη από το πρώτο τους άλμπουμ τον πήχη πολύ ψηλά. Όμως αυτό που είδα εγώ είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μπάντα που αγαπάει αυτό που κάνει και έχει μεράκι για την δουλειά της. Είμαι πεπεισμένος ότι με την επόμενη δουλειά τους θα έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμα εξαιρετικό άλμπουμ. Οι Καταλάνοι γνωρίζουν πως παίζεται το τόπι και σίγουρα θα ασχοληθούμε μαζί τους αρκετά στο μέλλον. Αυτά λοιπόν από την παρεά της Barrio Gotico.
Τα νέα για το reunion των Νορβηγών The 3rd and the Mortal είχαμε αναφέρει πριν λίγο καιρό εδώ και ήταν κάτι που μας είχε χαροποιήσει ιδιαίτερα. Δεν είναι μικρό πράγμα μια μπάντα που έχει επηρέασει ένα σωρό σχήματα του είδους με δυο μόλις κυκλοφορίες να επανασυνδεέται για μερικές εμφανίσεις. Έτσι λοιπόν επικοινωνήσαμε με τον Rune Hoemsnes για να μας εξηγήσει τα πάντα σχετικά με την επιστροφή τους, το ένδοξο παρελθόν τους αλλά και το τι επίκειται στο μέλλον.
Χαιρετισμούς από το Afternoiz! Αρχικά, θα ήθελα να μάθω πώς αποφασίσατε να επανενωθείτε με τη σύνθεση των «Tears laid in earth»;
R: Παρόλο που η σύνθεση της μπάντας άλλαξε με τα χρόνια, τα μέλη της αρχικής σύνθεσης παρέμειναν καλοί φίλοι διατηρώντας τακτική επαφή μεταξύ τους από την κυκλοφορία του “Tears laid in earth” το 1994. Υποθέτω ότι ξεκίνησε το 2023 με μας να τζαμάρουμε σε ένα δωμάτιο πρόβας στο οποίο είχαμε πρόσβαση, και από τότε πάντα μαζευόμαστε για πρόβες όταν ο Geir Nilsen (ένας από τους κιθαρίστες) που βρίσκεται στο Stavanger επισκέπτεται το Trondheim, όπως κάνει συχνά.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις μέχρι στιγμής στην ανακοίνωσή σας για την επανένωσή σας από τους οπαδούς και τον Τύπο;
R: Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη και τόσο οι παλιοί όσο και οι νέοι οπαδοί ανυπομονούν να μας δουν ξανά ζωντανά. Δεν προγραμματίζουμε πολλές συναυλίες φέτος και δεν θα κάνουμε μια «μεγάλη περιοδεία» που να επισκέπτεται πολλές χώρες, αλλά οι συναυλίες που θα κάνουμε ελπίζουμε ότι θα ευχαριστήσουν πολλούς οπαδούς. Το σχέδιο είναι επίσης να κάνουμε μερικές ακόμα συναυλίες το 2026.
“Το να ξαναβρούμε την κοινή μας μουσική φωνή, τον «The 3rd and the Mortal ήχο» αν θέλετε, ήταν πολύ παραγωγικό.”
Πώς αισθάνεστε που θα επιστρέψετε στο στούντιο ως η «παλιά» ομάδα για πρόβες και θα ανέβετε στη σκηνή του Midgardsblot Festival τον ερχόμενο Αύγουστο και θα παίξετε το θρυλικό πρώτο σας άλμπουμ;
R: Ήταν τόσο διασκεδαστικό όσο και προκλητικό για όλους μας να προβάρουμε αυτά τα παλιά τραγούδια. Είχαμε να παίξουμε κάποια από αυτά τα τραγούδια σχεδόν 30 χρόνια και εκτός από το να τα «μάθουμε» ξανά, χρειαστήκαμε και πολλές ώρες στην αίθουσα προβών για να ξαναβρούμε αυτή την παλιά μουσική αλληλεπίδραση που είχαμε τόσο έντονα τότε. Το να ξαναβρούμε την κοινή μας μουσική φωνή, τον “The 3rd and the Mortal ήχο” αν θέλετε, ήταν πολύ παραγωγικό.
Midgardsblot festival
Εκτός από τις ζωντανές εμφανίσεις, υπάρχει κάποιος απώτερος στόχος για ένα νέο άλμπουμ το επόμενο διάστημα;
R: Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένα μελλοντικό σχέδιο για ένα νέο άλμπουμ The 3rd and the Mortal. Αν και σχεδιάζουμε να κυκλοφορήσουμε μια remastered έκδοση του πρώτου demo που ηχογραφήσαμε το 1992. Η μπάντα θα επικεντρωθεί προς το παρόν στις ζωντανές εμφανίσεις.
Υπάρχει περίπτωση να παίξετε κομμάτια από το «Sorrow» και από τις πιο πρόσφατες δουλειές σας στο Φεστιβάλ τον Αύγουστο;
R: Θα υπάρχει υλικό από το EP “Sorrow” στο set list μας. Όχι μόνο στο Midgardsblot festival, αλλά και σε μελλοντικές συναυλίες. Τραγούδια από τα πιο πρόσφατα άλμπουμ μας δεν θα είναι παρόντα, καθώς παίζουμε μόνο υλικό από το “Sorrow” και το “Tears Laid in Earth” με την αρχική σύνθεση.
Είστε μια μπάντα που έχει αναφερθεί από πολλές μπάντες της σκηνής μας ως σημαντική επιρροή κυρίως λόγω των δύο πρώτων σας κυκλοφοριών όπως οι Nightwish και οι The Gathering. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό;
R: Σίγουρα μας τιμά αυτό. Αν εμπνεύσαμε άλλες μπάντες να κυνηγήσουν μουσικές ιδέες και όνειρα με τη μουσική μας, είναι κάτι που μας γεμίζει με τιμή και ταπεινότητα.
Το “Sorrow” ήταν το πρώτο «πολύ σοβαρό πράγμα» που νιώθαμε ότι θα ήταν σημαντικό για εμάς ως συγκρότημα και ως μεμονωμένοι μουσικοί.
Ας πάμε πίσω στην εποχή του «Sorrow», ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από τις ηχογραφήσεις αυτού του εκπληκτικού EP και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε γενικά;
R: Το να μπούμε στο στούντιο για να ηχογραφήσουμε το EP “The Sorrow” ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εμάς. Μόλις είχαμε υπογράψει το πρώτο μας δισκογραφικό συμβόλαιο. Έτσι, ξεκινούσαμε το μουσικό μας ταξίδι που θα ήταν γεμάτο με αρκετά άλμπουμ και συναυλίες τα επόμενα χρόνια. Δεν γνωρίζαμε φυσικά τίποτα για αυτά τα πράγματα εκείνη την εποχή. Όμως το να βρισκόμαστε στο στούντιο παίζοντας και σχεδιάζοντας (και ονειρευόμενοι) το μέλλον ανάμεσα στις ηχογραφήσεις των κομματιών, ήταν πραγματικά συναρπαστικό.
The 3rd and the Mortal
Παρόλο που είχαμε ηχογραφήσει στο παρελθόν ένα demo, και όλοι μας είχαμε εμπειρία από ηχογραφήσεις σε στούντιο με άλλα συγκροτήματα. Το “Sorrow” ήταν το πρώτο «πολύ σοβαρό πράγμα» που νιώθαμε ότι θα ήταν σημαντικό για εμάς ως συγκρότημα και ως μεμονωμένοι μουσικοί. Σίγουρα αισθανόμασταν σαν την αρχή κάποιου πράγματος. Νομίζω ότι σε αυτή τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο μεγαλώσαμε πραγματικά ως συγκρότημα.
The 3rd and the Mortal: “Sorrow”
“Καθώς το “Tears laid in earth” είναι ένα προϊόν έξι μουσικών που συνεισέφεραν και χρησιμοποίησαν όλες τις μουσικές τους πτυχές και την εμπειρία τους…”
Το «Tears laid in earth» για πολλούς ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου και εμού, είναι ένα αριστουργηματικό άλμπουμ. Ένα από τα καλύτερα και πιο επιδραστικά ντεμπούτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε μια μπάντα του χώρου σας. Πώς θα χαρακτήριζες αυτό το άλμπουμ μουσικά, στιχουργικά και αισθητικά;
R: Μετά την ολοκλήρωση του “Sorrow” μπήκαμε στο δωμάτιο των προβών μας, συνεχίζοντας να δουλεύουμε/τζαμάρουμε με ιδέες και τραγούδια που δεν είχαν τελειώσει ακόμα, γράφοντας επίσης καινούργια. Εκείνη την εποχή ως The 3rd and the Mortal είχαμε βρει ένα συγκεκριμένο ηχοτοπίο. Έναν «μουσικό χώρο» που θα ταίριαζε στο επόμενο άλμπουμ μας, το “Tears Laid in Earth”. Αυτό δεν ήταν κάτι που είχαμε σχεδιάσει, ήταν απλά προϊόν πολλών ωρών στο δωμάτιο των προβών και βγήκε φυσικά για εμάς, έξι μουσικούς που βρήκαμε και δημιουργήσαμε μια κοινή φωνή.
The 3rd and the Mortal:”Tears laid in earth”
Το ηχοτοπίο αυτού του άλμπουμ είναι σίγουρα μέσα στο χώρο του metal/doom. Όμως έχει και κομμάτια από άλλα είδη. Καθώς το “Tears laid in earth” είναι ένα προϊόν έξι μουσικών που συνεισέφεραν και χρησιμοποίησαν όλες τις μουσικές τους πτυχές και την εμπειρία τους από εκείνη τη στιγμή στη διαδικασία δημιουργίας. Ένα προϊόν του πώς καναλιζάραμε την ερμηνεία μας για τη μουσική σκηνή σε κομμάτια ήχου και λέξεων.
Ποιες ήταν οι επιρροές σας στις δύο πρώτες κυκλοφορίες;
R: Τόσο οι κοινές όσο και οι διαφορετικές επιρροές μας εκείνη την εποχή θα ήταν ένας μακρύς κατάλογος μουσικής, συγκροτημάτων και καλλιτεχνών από ένα ευρύ φάσμα μουσικών ειδών. Ακούγαμε rock, pop, metal, κλασική μουσική και μουσική που σχετίζεται με τη folk, ambient, prog rock και ούτω καθεξής. Και όλες αυτές οι επιρροές διοχετεύονταν μέσα από εμάς, τόσο στο στυλ παιξίματος ως μεμονωμένοι μουσικοί, αλλά και στη δημιουργική και συνθετική διαδικασία ως συγκρότημα.
Όταν η Kari Rueslåtten εγκατέλειψε το συγκρότημα μετά το «Tears laid in earth», πώς αποφασίσατε να κάνετε μια τόσο ριζική αλλαγή στον ήχο σας με το «Painting on glass»; Μπορεί τότε να αλλάξατε τη μουσική σας πορεία, θέλοντας να πούμε να μετακινηθείτε από το doom metal στην avant-garde σκηνή, αλλά τα συναισθήματα που προσφέρατε στον ακροατή παρέμειναν τα ίδια. Σε αυτή τη μετάβαση πόσο άλλαξε η προσθήκη της νέας τότε τραγουδίστριας, Ann-Mari Edvardsen;
R: Ο διαφορετικός ήχος ή το στυλ του “Painting on Glass” ήταν απλά μια φυσική μουσική εξέλιξη για εμάς. Υποθέτω ότι δεν θα κάναμε ένα “Tears laid in earth part 2” ακόμα και αν η Kari ήταν ακόμα στη μπάντα. Πάντα προσπαθούσαμε να ακολουθήσουμε νέες μουσικές κατευθύνσεις και ιδέες, αλλά ακόμα μέσα στον “The 3rd and the Mortal χώρο”. Φυσικά, με τη συμβολή της Ann Mari Edvartsen στη δημιουργική διαδικασία ως νέα φωνή στο συγκρότημα, είχαμε νέα στοιχεία που θα μας βοηθούσαν να ωθηθούμε σε νέες δημιουργικές κατευθύνσεις.
The Third and the Mortal
Ποιοι ήταν οι λόγοι για την αντικατάσταση της Ann-Mari Edvardsen μετά το «In this room», ένα πολύ επιτυχημένο άλμπουμ κατά τη γνώμη μου και με ποια κριτήρια επιλέξατε την εξαιρετική Kirsti Huke για τις ηχογραφήσεις του υπέροχου «Memoirs»;
R: Είχαμε μια εξαιρετική συνεργασία με την Ann Mari για αρκετά χρόνια, ηχογραφώντας και περιοδεύοντας. Μετά το “In this room”, επιλέξαμε να τερματίσουμε τη συνεργασία μας με την Ann Mari. Καθώς ήθελε να ακολουθήσει μια καριέρα στην Όπερα που θα της έπαιρνε όλο το χρόνο. Την ίδια στιγμή που οι The 3rd and the Mortal εξελισσόνταν σε μια διαφορετική μουσική κατεύθυνση. Γνωρίζαμε την Kirsti εδώ και αρκετά χρόνια, και στην πραγματικότητα της ζητήθηκε να συμμετάσχει ήδη μετά την αποχώρηση της Kari. Εκείνη την εποχή φοιτούσε ακόμα στο κολέγιο και δεν ήταν σε θέση να συμμετάσχει, αλλά όταν έφυγε η Ann Mari ο χρόνος ήταν ώριμος για να συμμετάσχει για κάποια ηχογράφηση και περιοδεία.
Αυτά από τους Afternoiz, σας ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας και σας ευχόμαστε ό,τι καλύτερο από εδώ και πέρα. Θα θέλατε να κλείσετε τη συνέντευξη με λίγα λόγια προς τους αναγνώστες της ιστοσελίδας μας;
R: Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Ελπίζω να σας δούμε σε ένα από τα live των The 3rd and the Mortal στο εγγύς μέλλον!
Οι Βρετανοί Death Metallers Benediction ανήκουν στην “παλιά φρουρά” του παραδοσιακού Death Metal. Είναι μια μπάντα που μαζί με God Dethroned, Cryptopsy, Asphyx, Legion of the Damned και άλλους κόσμησαν δισκοθήκες και δισκοθήκες με υπέροχα άλμπουμ.
Benediction
Οι Benediction δεν κυκλοφορούν και τόσο συχνά άλμπουμ τις δυο τελευταίες δεκαετίες, παλαιότερα ήταν πιο συχνά τα “χτυπήματα” τους. Μέχρι και το “Grind bastard” ήταν συνεπεις ανα δυο τρια χρόνια με full length κυκλοφορία. Έτσι λοιπόν μετά από πέντε χρόνια και το θαυμάσιο “Scriptures”, επανέρχονται με νέα δουλειά. Το όνομα αυτής, “Ravage of Empires”.
Benediction: “Ravage of Empires”
Το “Ravage of Empires” είναι άξια συνέχεια του “Scriptures”
Οι Βρετανοί κουβαλάνε μια τιμιότητα που σπάνια της βρίσκεις πια, δεν έχουν απογοητεύσει τον μέσο οπαδό του Death Metal. Εντάξει δεν όλα τα άλμπουμ τους σαν τα “The grand leveller”, “Transcend the rubicon” και “Grind bastard”. Όμως όταν κυκλοφορήσαν το “Scriptures” έφτασαν πάλι σε αυτά τα υψηλά επίπεδα ποιότητας. Είναι μεγάλη μπάντα και γνωρίζει πως να ανακάμπτει, αλοίμονο. Για πάμε στο “Ravage of Empires”.
Το όγδοο άλμπουμ τους είναι εξαιρετικό από όλες τις απόψεις. Κομμάτια όπως “Engines of war” και το εναρκτήριο “A carrion harvest” δεν σε αφήνουν να ανασάνεις με την ταχύτητα να μην μειώνεται. Τα riffs για μια ακόμη φορά είναι έξυπνα και δεν υπάρχουν επαναλήψεις. Όταν άκουσα τα πέντε πρώτα κομμάτια χάρηκα πάρα πολύ μιας και οι Benediction είναι από τις μπάντες που δεν θέλω να με απογοητεύει.
Μιλάμε για κοπάνημα στα “Beyond the veil (of the grey mare)”, “Genesis chamber” και “Deviant spine”. Εδώ έχουμε Death Metal στα καλύτερα του που μπάντες στα μέσα των nineties κατάφεραν να διαδώσουν με τον καλύτερο τρόπο με δουλειές που ακόμα και σήμερα ακούγονται με νοσταλγία.
Το “Ravage of Empires” είναι ένα άλμπουμ που το απολαμβάνεις
Το “Crawling over corpses” δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση, μάλιστα έχει “γυριστεί” και ένα πολύ καλό video clip για την προώθηση της νεάς τους δουλειάς. Για να μην μιλήσουμε για το “The finality of perpetuation” οπου τα thrashy riffs συναντάνε την Death Metal αγριότητα με αρτιότητα. Οι μελωδίες είναι λιγοστές, η παραγωγή είναι όπως πρέπει και τα φωνητικά είναι τα γνωστά τσαμπουκαλεμένα των Benediction. O Dave Ingram συνδυάζει την αλητεία του Thrash Metal με την οργή που κουβαλάει το Αμερικάνικο Death Metal. Οι κιθάρες των Peter Rew και Darren Brookes εξαπολύουν “δολοφονικά” riffs χωρίς έλεος και στα σχεδόν πενήντα λεπτά του “Ravage of Empires”.
Η συνέχεια του άλμπουμ δεν πτωεί τον ενθουσιασμό του ακροατή
Το εξαιρετικό “In the dread of the night” στην αρχή μου θύμισε το “Prowler” των Iron Maiden. Χωρίς πλάκα, το αρχικό riff με πήγε στις κιθάρες των Stratton/Murray. Τα καλπάζοντα drums του Giovanni Durst “οδηγούν” το “τανκ” που ονομάζεται Benediction με το “Drought of mercy”. Το μπάσο “ογκόλιθος” που ονομάζεται Nik Sampson γεμίζει ιδανικά τον ήχο φτάνοντας την τελείοτητα του συνόλου. Και εδώ έρχονται στο νου μας οι αγαπημένοι μας και θρυλικοί Bolt Thrower. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις καταλαβαίνουμε πόσο λείπουν από την σκηνή. Το mid tempo “Psychosister” είναι ένα thrash/death metal κομμάτι που συνεχίζει ιδανικά το “Ravage of empires”. Το ομώνυμο είναι ο τέλειος επίλογος για ένα άλμπουμ που ουσιαστικά τελειώνει στον χρόνο που πρέπει και για πολύ moshing.
Για το “Ravage of Empires” λοιπόν
Είναι ένα άλμπουμ μέσα στα πλαίσια του comfort zone του “Scriptures” και δεν μας “χαλάει” καθόλου. Η Nuclear Blast που τους διαθέτει τόσα χρόνια στο ρόστερ της κάτι ξέρει παραπάνω για την ποιότητα τους. Το όγδοο άλμπουμ τους αν και άργησε λίγο θα αφήσει σίγουρα ευχαριστημένους τους οπαδούς του παλιομοδίτικου Death Metal. Το “Ravage of Empires” είναι ένα άλμπουμ που ακούγεται με περίσσια ευκολία από όλους τους οπαδούς του Extreme Metal χώρου. Όσο υπάρχουν μπάντες σαν τους Benediction, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα.
Δεν υπάρχει οπαδός της σκληρής μουσικής που να μην γνωρίζει το Chania Rock Festival που διοργανώνεται στα πανέμορφα Χανιά της Κρήτης κάθε χρόνο. Η προσπάθεια ξεκίνησε το 2002 και συνεχίζεται μέχρι τώρα με ανθρώπους πίσω από το “τιμόνι” του που αγαπάνε την μουσική μας και αυτό που κάνουν τόσα χρόνια.
Chania Rock Festival 2025
Εν αρχή οι μπάντες
Σας μιλήσαμε εκτενέστερα εδώ σχετικά με τις μπάντες που θα εμφανιστούν στο φετινό Chania Rock Festival. Έχουμε για αρχή τους εξαιρετικούς Elysion με την μαγευτική φωνή της Christianna που θα συνεπάρει τον κόσμο που θα βρεθεί από νωρίς στο χώρο. Μετά έχουμε τον Geoff Tate που τα λόγια είναι περιττά για την μουσική ιδιοφυΐα που τον χαρακτηρίζει. Ένα άλμπουμ φτάνει να αναφέρουμε, “Operation:Mindcrime”.
Chania Rock Festival
Το Chania Rock Festival και φέτος είναι ξεχωριστό
Συνέχεια οι δικοί μας Rotting Christ που θα επισκεφθούν για πολλοστή φορά το νησί για να πραγματοποιήσουν μια αξέχαστη εμφάνιση σίγουρα. Τέλος, οι Kreatorπου οι συστάσεις είναι περιττές μιας και μιλάμε για έναν από τους ηγέτες του Ευρωπαϊκου Thrash Metal μαζι με Sodom και Destruction. Εμείς μπορούμε να σας δώσουμε μια γεύση για τι θα συμβεί στο φετινό Chania Rock Festival με ένα video από το περσινή εξαιρετική διοργάνωση.
Chania Rock Festival 2025: Μουσικός Διαγωνισμός “Γιώργος Μανουσέλης”
Chania Rock Festival 2025: Ενάς ξεχωρίστος Μουσικός Διαγωνισμός
Ένας ιδιαίτερος μουσικός διαγωνισμός που δημιουργήθηκε το 2016 προς τιμή του Γιώργου Μανουσέλη ο οποίος ήταν συνδιοργανωτής ενός από τα μεγαλύτερα και ιστορικότερα Metal Festival της Ελληνικής περιφέρειας. Ο νικητής του διαγωνισμού θα είναι opening act την ημέρα που θα εμφανιστούν οι Kreator, Stratovarius, Geoff Tate και Elysion. Όπως επίσης θα κερδίσει το χρηματικό ποσό των 500Ε για να απολαύσει το πανέμορφο νησί της Κρήτης.
Εκτενέστερα για τον νικητή του διαγωνισμού
Η μπάντα, όπως αναφέραμε και πριν, θα είναι opening act για την 26η Ιουλίου και θα έχει στη διάθεση της 30 λεπτά για την εμφάνιση της. Θα έχει στη διάθεση της 500Ε για τα έξοδα διαμονής και μεταφοράς. Επίσης θα έχει ελεύθερο πάσο για το διήμερο και μπλουζάκι για όλα τα μέλη της. Θα υπάρχει τοποθέτηση του λογότυπου της μπάντας σε όλα τα επίσημα posters και μπλουζάκια του Festival. Ακόμα, θα υπάρξει επίσημη βράβευση της νικητήριας μπάντας πριν την εμφάνιση του Headliner. Αναφορά και επισημάνσεις από τα επίσημα social media και site του Chania Rock Festival. Τέλος, ανάρτηση οπτικοακουστικού υλικού της νικητήριας μπάντας στα social media του Festival.
Οι όροι συμμετοχής για τον Μουσικό Διαγωνισμό “Γιώργος Μανουσέλης” αναγράφονται εδώ.
Το mail για αίτηση συμμετοχής είναι: entries@chaniarockfestival.gr
Εμείς πάλι, ευχόμαστε καλή επιτυχία τους υποψήφιους διαγωνιζομένους!
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies. Υπάρχει προσδιορισμός και αποθήκευση δεδομένων. Πληροφορίες σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων και τη δυνατότητα άρνησης αυτής περιλαμβάνονται στην πολιτική απορρήτου.
