Παρασκευή βράδυ και εμείς τριγυρνούσαμε στα σοκάκια του Ψυρρή για να φτάσουμε στη Death Disco και να βρεθούμε στην πρώτη επίσημη παρουσίαση δίσκου (βινυλίου) των Skinner Box για το εν λόγω άλμπουμ, ‘Alpha Waves‘. Πολλά είχαμε ακούσει για αυτήν την δουλειά καθώς και καιρό τώρα περιμέναμε να σκάσει και να βγει κάτι καλό, όπως και βγήκε. (Μπορείτε να διαβάσετε εδώ την κριτική μας).
Φτάσαμε με το που άνοιξαν οι πόρτες και ήδη αρκετοί ήταν εκεί, φίλοι, γνωστοί και θαυμαστές.
Την βραδιά άνοιξαν γύρω στις 10 οι Youth In Outer Space, μία instrumental ροκ μπάντα. Αποτελούνται από 3 μέλη και με πολύ όρεξη μας “διηγήθηκαν” κάποια από τα τραγούδια τους. Ταξιδιάρικοι με ενδιαφέρον ήχο ενώ πίσω τους υπήρχαν κινούμενες σκοτεινές φιγούρες από προτζέκτορα, μας μετέδωσαν την ενέργεια τους και μας άφησαν με το ποιητικό We were born explorers. Είναι το μόνο στο οποίο ακούγονται λόγια και για την ακρίβεια ποίηση του Dylan Thomas.
Space Debris Trip Machine Amiga my love Binary Frequency 432 Nightcrawler Medieval In Your A** Hail to the Birthplace Worshippers We were born Explorers (Rage against the dying of lights)
Το μαγαζί πλέον είχε γεμίσει τόσο όσο και σύντομα οι κουρτίνες έπεσαν για τους Skinner Box. Έχοντας ακούσει το καινούριο άλμπουμ είχα μεγάλη περιέργεια να τους δω ζωντανά και κατά πόσο θα υποστήριζαν βέβαια αυτό που έχω ήδη ακούσει και επί σκηνής. Σίγουρα δικαιώθηκαν από τα φωνητικά της Vanas Rose και του Nikolas Z. όπως και την συνολική σκηνική παρουσία.
Μια ποικιλία του πριν και του μετά, αφού ακούσαμε κομμάτια από το πρώτο τους ep ‘Life Is Chemistry‘ όπως το Goldfish Memory και φυσικά όλο το ολοκαίνουριο ‘Alpha waves’.
Στη σκηνή διατηρούν το ύφος τους που σε χαλαρώνει και σε κάνει να κουνιέσαι με τη μουσική. Έντονος ερωτισμός και συναίσθημα μας έκαναν συντροφιά ιδιαίτερα σε κομμάτια όπως το I lose you (ναι σας έχω ξαναμιλήσει για αυτό) και το The world in your hands.
Αν και ο κόσμος απολάμβανε την δουλειά τους και το έδειχνε, άλλο τόσο ντρεπόταν να βρεθεί πιο κοντά στην σκηνή και στο συγκρότημα, κάτι για το οποίο η Vana έκανε συχνά λόγο. Δεν τους αδικώ γιατί είχαν διπλό λόγω να γιορτάσουν και αυτοί ήταν φυσικά η κυκλοφορία μετά κόπων, της πρώτης τους επίσημης και ολοκληρωμένης δισκογραφικής δουλειάς και δεύτερον τα γενέθλια της Vanas που για αυτό μας επιφύλασσαν μια μικρή τουρτιστική έκπληξη!
Από την πλευρά μας να ευχαριστήσουμε το μαγαζί και τις μπάντες για αυτή τη βραδιά να τους ευχηθούμε επιτυχίες και περιμένουμε να τους ξαναδούμε!
1.Intro
2.The Day our whole world went black
3.Rat Park
4.Casimir
5.Goldfish memory
6.Die for you or by your hand
7.Ocean of doubts
8.Instincts
9.Completely human
10.Lose you
11.When the sun hits
12.Made of Lies
13.Drawn to you
14.The World in your hands (spirit of the staircase)
Ο Μπιλ Πάξτον αφήνει την τελευταία, πρωταγωνιστική του σφραγίδα πλάι στους ανερχόμενους Σοφί Νελίς και Τζος Ουίγκινς, σε αυτό το ανεξάρτητο, αγωνιώδες θρίλερ ενηλικίωσης.
Σύνοψη
Το «Άγρια Όνειρα» είναι η ιστορία του νεαρού Τζόνας (Τζος Ουίγκινς) και του κοριτσιού που μετακομίζει δίπλα του, Κέισι (Σοφί Νελίς), την ώρα που ξεκινούν ένα ταξίδι που θα αλλάξει τη ζωή τους για πάντα. Όταν ένας τρυφερός, νεανικός έρωτας ξεσπά μεταξύ των δύο εφήβων, ο Τζόνας θα ανακαλύψει πως η συνεχής, κατ’ οίκον κακομεταχείριση της Κέισι έχει πλέον γίνει επικίνδυνη. Ο Τζόνας κάνει το πρώτο βήμα για την απόδρασή τους, κλέβοντας μία τσάντα που βρισκόταν στην κατοχή του διεφθαρμένου αστυνομικού, πατέρα της Κέισι, Γουέιν (Μπιλ Πάξτον), γεμάτη χρήματα που προέρχονται από εμπόριο ναρκωτικών.
Με τα κλεμμένα μετρητά μοναδικό εφόδιο στην απόπειρά τους για μία καλύτερη ζωή, η Κέισι και ο Τζόνας εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και, υπό το ανελέητο κυνήγι του Γουέιν, καλούνται να μάθουν το σκληρό τίμημα της επιβίωσης.
Ο υπέροχος David Eugene Edwards θα μας επισκεφθεί για άλλη μια φορά, στις 13 Μαΐου στο Fuzz.
Ένας ιδιαίτερος μουσικός, με υπέροχες μουσικές εμπνεύσεις, με υπέροχες ερμηνείες, είναι σίγουρο ότι θα μας χαρίσει για άλλη μια φορά μια αξέχαστη βραδιά. Wovenhand & 16Horsepower οι μπάντες που τον γνωρίσαμε, με δισκογραφία πολύ μεγάλη, γεμάτη σε όλα τα επίπεδα, από όλες τις απόψεις.
Είναι γνωστό ότι τα κομμάτια του έπαιζαν σε κοινωνικές σειρές στην ελληνική TV, άρα όλοι θα έχουν ακούσει έστω μια μελωδία από τις πολλές που έχει δημιουργήσει.
Επάνω στην σκηνή έχει εξίσου μια ιδιαίτερη, μοναδική παρουσία, έναν ξεχωριστό τρόπο να κινείτε και να εκφράζεται.
Όσοι δεν έχετε βρεθεί ποτέ σε κάποια εμφάνισή του σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Οι μουσικές που θα ακούσετε, θα σας καθηλώσουν και θα σας μεταφέρουν σε μια άλλη διάσταση.
Πριν κάποια χρόνια είχε γυριστεί και ένα documentary για αυτόν τον «τύπο» που αν θέλετε μπορείτε να δείτε στο link που ακολουθεί:
To Σάββατο στις 13 – 05 – 2017 στο FUZZ να είστε εκεί και δεν θα χάσετε.
Διαβάστε περισσότερα.
THEPREACHER : Ένας καλλιτέχνης που τιμάει το κοινό.
Άλλο ένα νέο σχήμα από την Αθήνα ανοίγει τα φτερά του στην ελληνική μουσική σκηνή.
Οι Project Renegade κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP τον Μάρτιο με τον τίτλο “Cerebra”. Μια τετραμελής μπάντα με την Marianna στα φωνητικά, τον Ody στα drums, στις κιθάρες τον Τάσο και στο μπάσο τον Μάκη.
Το EP αποτελείται από 3 κομμάτια που κινούνται στα 6 λεπτά και κάτι το κάθε ένα.
Σε αυτά τα 20 λεπτά περίπου θα πάρετε μια γεύση για το metal που θέλουν να μας παρουσιάσουν οι P.R.
Τα κομμάτια διαθέτουν ατμοσφαιρικά στοιχεία με βαρύ ήχο στα riff που είναι κοφτά και έχουν όγκο, ένα nu metal με γυναικεία φωνητικά.
Έχουν ενδιαφέρον τα κομμάτια, έχουν σημεία που προκαλούν τον ακουστικό σου αισθητήρα να επικεντρώσει σε αυτό που εισέρχεται μέσα του, αλλά δεν έχουν την μοναδικότητα που θα τα κάνει να ξεχωρίσουν το ένα από το άλλο. Είναι όλα φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο που μου μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, όπως περνάνε τα λεπτά, χωρίς να έχουν μια ένταση που θα τα ανεβάσει ένα επίπεδο παραπάνω.
Τα φωνητικά έχουν δώσει μια ερμηνευτική πινελιά ενδιαφέρουσα χωρίς όμως να «ξεχωρίζουν» και αυτά για κάτι, μένουν σε μια flat κατάσταση που σε γενικές γραμμές σε οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ακούς κάτι δουλεμένο αλλά όχι κάτι που θα σε κάνει να πεις, εδώ είμαστε, κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει.
Φυσικά τα παιδιά είναι στο ξεκίνημά τους και φαίνεται ότι έχουν καλά στοιχεία όσο αναφορά το «παίξιμό» τους, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη το EP δεν έχει το κάτι παραπάνω, που εμένα θα με κάνει να εκφράσω κάτι ποιο έντονο.
Είναι ο καλλιτέχνης με το best-selling debut άλμπουμ μέσα στην πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας.
Ο Rory Graham, κατά κόσμον Rag’n’Bone Man, έχει καταφέρει με το “Human” και το ομότιτλο άλμπουμ του να κατακτήσει τα charts παγκοσμίως (#1 στην Αγγλία, #1 σε 30 χώρες).
Το single έχει αγαπηθεί και από το ελληνικό κοινό, αφού βρίσκεται για 13 εβδομάδες στην κορυφή του ελληνικού airplay αλλά και στο top3 του iTunes. Επιπλέον, ο Rag’n’Bone Man έχει φιλοξενηθεί σε μερικά από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά shows στον κόσμο, όπως το The Tonight Show Starring Jimmy Fallon, The Ellen Show και τα Brit Awards.
Ένα ακόμα τραγούδι που έχει ξεχωρίσει από το άλμπουμ του είναι το “Skin” που παρουσίασε ζωντανά στο BBC.
Οι Depeche Mode επιστρέφουν στην χώρα μας στις 17 Μαΐου στο TERRA VIBE με νέο δίσκο και επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας 17 Μαρτίου 2017 με τον τίτλο “Spirit”.
Δεν νομίζω ότι έχουμε να πούμε και πολλά για αυτό το γκρουπ. Είναι TO μεγάλο όνομα που έρχεται αυτό το καλοκαίρι στην Αθήνα με τα έως τώρα δεδομένα και είναι φυσικά ένα μεγάλο μουσικό event, όπου όσοι δεν τους έχουν δει θα πρέπει να τους δούνε και να παρευρεθούν στο Terra Vibe και όσοι έχουν βρεθεί σε live της μπάντας νομίζω ότι θα τους τιμήσουν και αυτήν την φορά.
Οι Depeche Mode έχουν σημαδέψει την παγκόσμια μουσική σκηνή με την πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια και με τις μουσικές τους δημιουργίες.
https://www.youtube.com/watch?v=Tk3hLVoI4iM
Στις 17 /05 είναι σίγουρο πως θα παρακολουθήσουμε ένα πολύ “δυνατό” Live αντάξιο του ονόματος της μπάντας ευελπιστώντας ότι θα δούμε και πολύ κόσμο να ανεβαίνει στην Μαλακάσα, παρά τις αντίξοες οικονομικές συνθήκες.
Οι BesnardLakes, μία από τις καλύτερες μπάντες της Καναδικής indierockσκηνής, έρχονται για πρώτη φορά στην Αθήνα, την Πέμπτη 1 Ιουνίου στο SixDogs. Το specialsetπου θα μας παρουσιάσουν αποτελείται από δύο μέρη: 70 λεπτά με τα γνωστότερα τραγούδια από ολόκληρη τη μέχρι τώρα πορεία τους και στο encoreολόκληρο το εμβληματικό 2ο albumτους, “TheBesnardLakesAreTheDarkHorse”, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 χρόνων από την κυκλοφορία του! Τη συναυλία θα ανοίξουν οι εξαιρετικοί TangowithLions.
Σε έναν δικαιότερο κόσμο, οι BesnardLakesθα ήταν πολύ γνωστότεροι και εμπορικά επιτυχημένοι. Ο ήχος τους είναι μοναδικός, πλούσιος, “μεγάλος”, ένας ιδιόμορφος ψυχεδελικός συνδυασμός ανάμεσα στη θορυβώδη έκσταση των MyBloodyValentine, τη μελωδικότητα των BeachBoysκαι τον ρομαντισμό των FleetwoodMac!
Σχηματίστηκαν το 2003, στο Montrealτου Quebec, στον Καναδά, χρονιά κατά την οποία κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους album, “Volume1 (TheBesnardLakesAlbum)”. Ο δημιουργικός τους πυρήνας αποτελείται από το ζευγάρι των JaceLasek(φωνή, κιθάρα) και OlgaGoreas(φωνή, μπάσο). Όπως είναι προφανές, η δεύτερη είναι ελληνικής καταγωγής. Οι δυο τους γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν στο Vancouver, αλλά γρήγορα μετακόμισαν στο Montreal, όπου το κόστος ζωής ήταν σημαντικά χαμηλότερο και οι γενικές συνθήκες ευνόησαν την ανάπτυξη μίας έντονης πολιτιστικής δραστηριότητας. Δεν είναι τυχαίο πως η τοπική σκηνή ανέδειξε ονόματα όπως οι GodspeedYou! BlackEmperorκαι οι ArcadeFire.
Οι Wovenhand επιστρέφουν στην χώρα μας για 2 μοναδικές συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη! Μετράμε τρία χρόνια από την τελευταία τους εμφάνιση στην Ελλάδα και αναμένουμε να τους δούμε επί σκηνής μαζί με την Emma Ruth Rundle.
Το ντεμπούτο της “Some Heavy Ocean” κυκλοφόρησε την άνοιξη του 2014 μέσω της Sargent House. O δεύτερος δίσκος της “Marked for Death” ήρθε τον Νοέμβριο του 2016 και συνοδεύτηκε από διθυραμβικές κριτικές.
Περιτριγυρισμένοι από γοτθικό δράμα και ένα ελαφρώς βαθυστόχαστο rock’n’roll σε συνδυασμό με το παραδοσιακό folk, οι Wovenhand μαζί με την Emma Ruth Rundle, μας υπόσχονται πολλά.
Οι μοναδικοί Wovenhand επιστρέφουν στην Αθήνα! Σχεδόν τρία χρόνια μετά την τελευταία τους επίσκεψη στη χώρα μας, ο David Eugene Edwards και η εκλεκτή παρέα του θα βρεθούν την Παρασκευή 12 Μαΐου στο Fix Factory of Sound ενώτο Σάββατο 13 Μαΐου στο Fuzz Live Music Club. Tη βραδιά θα ανοίξει η εξαιρετική Αμερικανίδα τραγουδίστρια και συνθέτρια, Emma Ruth Rundle.
Η προπώληση ξεκινάει προς 23 ευρώ (το ένα) και 40 ευρώ (τα δύο) και για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων. Μετά την εξάντλησή τους, θα συνεχιστεί προς 25 ευρώ (το ένα) και 45 ευρώ (τα δύο). Στο ταμείο, η τιμή θα είναι 28 ευρώ.
Παρασκευή 12 Μαΐου, Fix Factory of Sound (26ης Οκτωβρίου 15, Θεσσαλονίκη / τηλ. 2310 500670 & 2310 504014 /www.fixfactoryofsound.gr)
Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:00.
Σάββατο 13 Μαΐου, Fuzz Live Music Club (Πειραιώς 209 & Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος, Αθήνα, 210 3450817, www.fuzzclub.gr). Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:00.
Η μουσική των Wovenhand και του τραγουδοποιού / πολυοργανίστα David Eugene Edwards χαρακτηριζόταν πάντοτε από μία απαράμιλλη ένταση. Η πλούσια, καθηλωτική και συγκινητική φωνή του Edwards ήταν πάντοτε η κινητήρια δύναμη της μουσικής του, αλλά μεγάλο μέρος αυτής προέρχεται από τη μαγευτική ικανότητα του να μετατρέπει μέσα που για τους πολλούς ανθρώπους αποτελούν ξεπερασμένα κειμήλια – είτε πρόκειται για μπάντζο, ακορντεόν, λιγότερο γνωστά λαϊκά όργανα από όλο τον κόσμο, ή ακόμα και μία ηλεκτρική κιθάρα – σε συσκευές σκοτεινής οργής και οδυνηρής ομορφιάς.
Από την αποκαλυπτική αναβίωση της παλαιάς Americana με τους θρυλικούς Sixteen Horsepower, στα 90’s, μέχρι τις ευαίσθητες φθαρμένες μπαλάντες των αρχικών κυκλοφοριών των Wovenhand, η μουσική του Edwards διατηρούσε πάντοτε αυτή την ουράνια βαρύτητά της καθώς εξελισσόταν. Τώρα, όμως, στη σημερινή ενσάρκωσή τους, οι Wovenhand είναι μία μπάντα που επεκτείνει στο έπακρο αυτή τη δύναμη με ακρίβεια και εφευρετικότητα. Ο ήχος τους είναι τόσο ξεχωριστός και συναρπαστικά συντριπτικός που ακόμα και οι πιο βαριές metal μπάντες αδυνατούν να τον συναγωνιστούν.
Το τρέχον line-up των Wovenhand περιλαμβάνει τον κιθαρίστα Chuck French, τον μπασίστα Neil Keener (και οι δύο από τους Planes Mistaken For Stars) και τον drummer Ordy Garrison, πλαισιωμένους πλέον από τον πιανίστα / κημπορντίστα Matthew Smith των σπουδαίων Crime & The City Solution. Με αυτή τη σύνθεση, ηχογράφησαν το πιο πρόσφατο album τους, “Star Treatment” (Σεπτέμβριος 2016), στο περίφημο Electrical Audio του Steve Albini στο Chicago, με τη συνδρομή του Sanford Parker που συμμετείχε και στο αμέσως προηγούμενο, “Refractory Obdurate” (2014).
Για να πάρουμε την ιστορία από την αρχή, όπως προαναφέραμε, ο David Eugene Edwards έγινε πολύ γνωστός στα 90’s ως front man των εκπληκτικών 16 Horsepower, μιας alternative country μπάντας που οι ρίζες των επιρροών της μοιράζονταν ανάμεσα στη folk και gospel μουσική και την κληρονομία ονομάτων όπως οι Joy Division, οι Gun Club, ο Nick Cave και οι Birthday Party.
Το 2001, άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά η ιδέα των Wovenhand, αρχικά σαν ένα solo side-project του Edwards. Το 2002, κυκλοφόρησε το “Folklore”, το υπέροχο album που έμελλε να αποτελέσει το κύκνειο άσμα των 16 Horsepower (τουλάχιστον όσον αφορά στις επίσημες studio δουλειές της μπάντας, αφού ακολούθησαν ορισμένες συλλογές και live ηχογραφήσεις). Την ίδια χρονιά, οι Wovenhand εμφανίζονται για πρώτη φορά δισκογραφικά με το ομώνυμο ντεμπούτο τους.
Τον Απρίλιο του 2005, οι 16 Horsepower ανακοίνωσαν επίσημα τη διάλυσή τους και έκτοτε ο David συνέχισε να εξερευνά τις σκοτεινότερες πτυχές της Americana μέσω των Wovenhand. Η βάση της μουσικής του(ς) παραμένει η alternative country και η folk, εμπλουτισμένη από στοιχεία που προέρχονται από το gothic και το post-punk, αλλά ακόμα και από τον σκληρότερο ήχο. Όλα αυτά, λειτουργούν ως υπόβαθρο για την εκστατική, ενίοτε σπαρακτική φωνή του, ίσως τη μοναδική που μπορεί να φέρει τόσο πολύ στο νου τον μοναδικό Jeffrey Lee Pierce, η οποία εξιστορεί τις εμμονές και τα πάθη του, μέσα από προσωπικές μαρτυρίες κάθαρσης και θρησκευτικής κατάνυξης.
Μέσα απ’ όλα αυτά, ο David Eugene Edwards έχει φτάσει να συγκρίνεται κατά καιρούς με ονόματα όπως ο Nick Cave, o Mark Lanegan και ο Jason Molina που, όπως και ο Pierce, κατατρέχονταν ο καθένας από τους δικούς του δαίμονες, και οι Wovenhand με μπάντες όπως οι Black Heart Procession, οι Murder By Death και οι Mount Eerie. Βέβαια, οι συγκρίσεις και οι ετικέτες συνήθως κάνουν ευκολότερη τη ζωή των δημοσιογράφων αλλά λίγη σημασία έχουν για το κοινό. Το σίγουρο με τους Wovenhand και, κυρίως, με τη φωνή του Edwards, είναι πως “αν τους ακούσεις έστω και μία φορά θα πρέπει να περάσει πολύς καιρός μέχρι ν’ αρχίσεις να τους ξεχνάς, εκτός κι αν κάτι δεν πηγαίνει καλά με τον τρόπο που λειτουργεί η καρδιά σου.”
Συχνά, ανοίγουν τα live τους με το “Heart And Soul” των Joy Division – κομμάτι που διασκεύαζαν και οι 16 Horsepower – και κάτι τέτοιο μόνο τυχαίο δεν φαίνεται. Κάθε τους εμφάνιση αποτελεί κατάθεση ψυχής και μοναδική εμπειρία για τους παρευρισκόμενους που έχουν έρθει έτοιμοι και με ανάλογη διάθεση. Άλλωστε, το να βάζει την καρδιά και την ψυχή του σε κάθε του τραγούδι αποτελεί μονόδρομο στον τρόπο που εκφράζεται ο Edwards από το ξεκίνημα της πορείας του στη μουσική σκηνή.
Αντίστοιχα, αν βρίσκεσαι στην πλευρά του ακροατή το μόνο που χρειάζεται είναι να αναγνωρίζεις ως βασικά συστατικά του rock’n’roll στην καλύτερη εκδοχή του την ειλικρίνεια, την ευθύτητα και την ικανότητα να σου δημιουργεί τα εντονότερα συναισθήματα.
“Δεν υπάρχει κάτι ξεκάθαρο στο οποίο να πιστέψει κάποιος. Μερικές φορές αισθάνομαι τόσο χαμένος, αλλά ακόμα και στις χειρότερες ημέρες, το ‘American Wheeze’ των 16 Horsepower ήταν το μοναδικό σημάδι που χρειαζόμουν, ένας χορός της ιστορίας, του μόχθου, της δύναμης και της δόξας της αληθινής μουσικής δημιουργίας. Έτσι, ανεξάρτητα με το τι προφητεύει ο David Eugene Edwards, οποιοδήποτε σκοτεινό τέλος και αν αναμένει, σε αυτό λέω: Αμήν!” Consequence of Sound
“Αυτή είναι μουσική ξεριζωμένη από την καρδιά και την ψυχή ενός ανθρώπου, κι αν μερικές φορές σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα, αυτό σημαίνει ότι οι Wovenhand κάνουν τη δουλειά τους πολύ καλά!” All Music Guide
H 33χρονη Emma Ruth Rundle, με τον περσινό δεύτερο δίσκο της “Marked for Death” ανέβηκε… σκαλί, γνωρίζοντας την ολοκληρωτική αποδοχή κοινού και κριτικών.
Πώς περιγράφεται η μουσική της;
Γυμνή ένταση, υποβλητικά ηχοτοπία με στίχους στενάχωρης ειλικρίνειας. Mια συγκρατημένη αγριότητα που στο τέλος ακούγεται σχεδόν εκφοβιστική.
Μπορεί να αλλάζει τον δικό της πόνο και τα συναισθήματα της απώλειας και της ήττας σε ένα έργο μοναδικής ομορφιάς. Πολύ απλά, μια συναρπαστική καλλιτέχνης η οποία νιώθει δέος μπροστά στην πραγματική ομορφιά που αναζητά μόνιμα, εξερευνώντας τον εαυτό της.
Δεν είναι ασυνήθιστο για τους καλλιτέχνες να εμπνεύονται από μια συναισθηματική αναταραχή και υπερβαίνοντας τον πόνο τους να τον κάνουν καύσιμο για την καλλιτεχνική “πυρά” τους. Να καλούν και τον ακροατή να βιώσει συγκίνηση και κάθαρση μαζί τους, σε πραγματικό χρόνο. Η Emma Ruth Rundle είναι ακριβώς μια τέτοια μουσικός.
Το ντεμπούτο της “Some Heavy Ocean” κυκλοφόρησε την άνοιξη του 2014 μέσω της Sargent House. O δεύτερος δίσκος της “Marked for Death” ήρθε τον Νοέμβριο του 2016 και συνοδεύτηκε από διθυραμβικές κριτικές. Από το 2008 είναι μέλος και ηχογραφεί με τρεις (!) μπάντες. Τους Nocturnes, τους Red Sparowes και τους Marriages.
Έγραψαν για αυτήν:
“Η Rundle έκανε γνωστό το όνομά της παίζοντας χαμηλότονες συνθέσεις γοτθικού δράματος. Το “Marked for Death” καταφέρνει να είναι το πιο οδυνηρό αλλά και ταυτόχρονα ελπιδοφόρο και αναζωογονητικό έργος της”
Pitchfork
“Ξεπερνάει όρια, αδαφορεί για είδη και βρίσκει το ιδανικό σημείο που η μουσική της είναι και για λίγους αλλά μπορεί να ακουστεί και από τους πολλούς”
Brooklyn Vegan
Μετά από 9 χρόνια απούσιας από τη δισκογραφία, η θρυλική Diamanda Galás έχει 2 νέα άλμπουμ, «At Saint Thomas the Apostle Harlem» και «All The Way» που θα κυκλοφορήσουν στις 23 Μαρτίου 2017 και μετά από σχεδόν 8 χρόνια επιστρέφει και στη χώρα μας, στην Αθήνα, για μια και μοναδική εμφάνιση το Σάββατο 20 Μαΐου 2017, στο Μέγαρο Μουσικής. Η 61χρονη με το μοναδικό στυλ και την ξεχωριστή σκηνική παρουσία είχε σαγηνεύσει το Ελληνικό κοινό τον Νοέμβριο του 2009 στο Παλλάς.
«Δεν είμαι Γκοθ, είμαι Ελληνίδα.»
«Γκοθ σημαίνει Γερμανός. Το να είσαι Ελληνίδα δεν είναι ένα απλό γεωγραφικό γεγονός, είναι ένα πνευματικό γεγονός. Οι Έλληνες μιλάνε πάντα δυνατά και ουρλιάζουν συνεχώς, είναι μέρος της κουλτούρας που ακολούθησε την αρχαία τραγωδία. Γι’αυτό και λατρεύω αυτό το ψυχωτικό είδος τέχνης.»
Γεννημένη το 1955, στο Σαν Ντιέγκο από Έλληνες γονείς, η Diamanda έδειξε από μικρή ηλικία το ταλέντο της στο πιάνο… Η ιδιαίτερη φωνή της όμως την καθιέρωσε ως το απόλυτο σύμβολο της αβανγκάρντ. Η «Ιέρεια του Σκότους» με τη μοναδικότητά της έχει αδιαμφισβήτητα επηρεάσει τόσο τη διεθνή μουσική σκηνή όσο και τη σύγχρονη καλλιτεχνική έκφραση και αισθητική.
Έχει συνεργασθεί με πολλούς, όπως αποκαλύπτει στις συνεντεύξεις της θα ήθελε να συνεργαστεί με ακόμα περισσότερους, από 50 έως 300 αξιόλογους καλλιτέχνες κάθε είδους μουσικής και καλλιτεχνικής έκφρασης (Burst Magazine, 2013) αλλά έχει απορρίψει και πάρα πολλές συνεργασίες «Δεν συνεργάζομαι με κάποιον αν δεν μου αρέσει η μουσική του, μόνο και μόνο επειδή είναι διάσημος.» (Το Βήμα, 1998)
Διασκευάζει Willie Dixon και Johnny Cash, μελοποιεί κείμενα του Baudelaire και του Pasolini, εμπνέεται από την ποίηση του Poe αλλά και την καθημερινότητα, τον αγώνα της επιβίωσης του ανθρώπου. Απολαμβάνει την ησυχία και εμπνέεται από αυτήν (Burst Magazine, 2013).
DiamandaGalás συνώνυμο της υπερβολής…
Με μια εκπληκτική φωνή για την οποία η ίδια αναφέρει ότι είναι ένα «δώρο» που της δόθηκε για να εμπνέει τους φίλους και να βασανίζει τους εχθρούς της, τραγουδά με άνεση σε έκταση τεσσάρων οκτάβων και προτιμά να είναι εκείνη το «αφεντικό» και να δημιουργεί τη δική της μουσική. Αποτελεί σύμβολο μουσικής δημιουργικότητας όπως και ο πολυτάλαντος Ευστράτιος Δημητρίου (1945-1979) και το 2005 έλαβε το Διεθνές Βραβείο πειραματικής μουσικής DemetrioStratos.
«Η (ανθρώπινη) Φωνή στην σημερινή μουσική είναι ένα κανάλι μετάδοσης που δε μεταδίδει τίποτα. Η δυτική φωνητική υπερτροφία έχει καταντήσει τον τραγουδιστή σχεδόν αναίσθητο στις ποικίλες εκφάνσεις της φωνητικής, απομονώνοντας τον στους φραγμούς αποφασισμένων γλωσσικών μορφών.» (Ε.Δημητρίου, ένθετο album “Metrodora”, 1976)
https://www.youtube.com/watch?v=P_y39MNn7IU
Έχει πολλούς υποστηρικτές, όπως και εχθρούς, γιατί η μοναδικότητα της φωνής της και η ιδιαιτερότητα στον τρόπο που την χρησιμοποιεί δεν έχει όρια, δεν μπαίνει σε καλούπι και κάθε άλλο παρά συνιθισμένη είναι. Μπορεί να είναι υψίφωνος αλλά δεν ακολουθεί τους οπερετικούς κανόνες έτσι σε κάθε ερμηνεία της απλά πρέπει να ανακαλύψει τα όρια της ανθρώπινης φωνής. Ο μουσικολόγος Simon Frith ότι σε μερικές περιπτώσεις τα τραγούδια «μοιάζουν περισσότερο με θεατρικά ποιήματα από ότι τα ποιήματα» και κάπως έτσι ή μάλλον… ακριβώς έτσι είναι και η ερμηνεία της Diamanda Galás, μας θυμίζει ότι δεν υπάρχουν κανόνες και όρια στην αφήγηση μιας ιστορίας…
Κι αν ακόμα αναρωτιέστε πως γίνεται να τραγουδά blues και ρεμπέτικα και τι κοινό μπορεί να έχουν αυτα με τον Baudelaire, για την Diamanda Galásείναι λέξεις και ήχοι έξω από το κατεστημένο, από ανθρώπους που προέρχονται από το περιθώριο…
Τραγουδά στα Ελληνικά, στα Ιταλικά, στα Γερμανικά αλλά και τα Γαλλικά, η ίδια όμως δηλώνει ότι τραγουδά στα Ελληνικά με διαφορετικό τρόπο και πάθος απ’ότι στις άλλες γλώσσες, ίσως γιατί εκφράζει την δική της σύγχρονη Ελληνική τραγωδία…
https://www.youtube.com/watch?v=BJr1HBjYwVo
Νέες κυκλοφορίες με παλιά κομμάτια
Το «All The Way» περιέχει παραδοσιακά και jazz κλασσικά κομμάτια, ενώ το «At Saint Thomas The Apostle Harlem» είναι live, απο συναυλία της που ηχογραφήθηκε το 2016 κατά τη διάρκεια του Red Bull Music Academy Festival και περιέχει αυτά που η Diamanda Galás αποκαλεί Death Songs.
Μια μπάντα που δεν γνώριζα και είμαι πολύ ευτυχής που τελικά έμαθα μέσα από το Facebook. Έχω στα χέρια μου το EP τους με τίτλο «AWSS» και ειλικρινά αυτό που άκουσα με καθήλωσε και με ταξίδεψε.
Οι OP3 έχουν κυκλοφορήσει ήδη από το 2016 το “HOPE” που μπήκα κατ’ ευθείαν στην διαδικασία να ακούσω, μιας και το EP έχει 5 κομμάτια και διαρκεί 20 λεπτά που ήταν πολύ λίγα, όσες φορές και αν επανέλαβα την ακρόαση του.
Αυτά τα 20 λεπτά ήταν ικανά να με κάνουν να απολαύσω ένα μουσικό ταξίδι που αρχικά με ξάφνιασε, γιατί δεν περίμενα κάτι τόσο μουσικά όμορφο, να περάσει μέσα από τα ηχεία μου και να έρθει να με αγγίξει και να με κερδίσει χωρίς κανένα δισταγμό, απολαμβάνοντας κάθε δευτερόλεπτο.
Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό, δεμένο άψογα, φωνητικά μουσικές μελωδίες, όλα ενώνονται με ένα τρόπο τόσο «μαγικό» που απογειώνουν το «AWSS».
Δεν θα πω περισσότερα, νομίζω και αυτά που έγραψα είναι αρκετά για να πάρετε μια ιδέα για το μουσικό περιεχόμενο του EP.
Όσοι μπείτε στην διαδικασία να ακούσετε OP3 ειλικρινά δεν θα χάσετε.
Έχοντας ακούσει κάποια κομμάτια των Skinner Box (debut EP “Life Is Chemistry”, 2013) είχα μεγάλη περιέργεια να ακούσω το πρώτο τους full length album και τι ακριβώς μας περιμένει. Και η περιέργεια – προσμονή μου δικαιώθηκε!
Εν αρχή ο νέος τους δίσκος (και σε βινύλιο βεβαίως βεβαίως) έρχεται με τον τίτλο Alpha Waves, είναι χωρισμένο σε 2 πλευρές, Side A και Side B, όπου η κάθε πλευρά χωρίζεται σε 5 κομμάτια. Κάτι όπως γινόταν χρόνια πριν με τις αγαπημένες μας κασέτες. Δεν τις θυμάστε όλοι; Ε, ας το πούμε vintage πια, δεν είναι ντροπή.
Πλευρά Α: Ξεκινάει… Μία αισθησιακή φωνή τραγουδάει: I feel small… Η φωνή της Vana Rose συνοδεύει τις σκοτεινές μελωδίες και αρχίζεις αυτόματα να αφήνεις ότι κάνεις και να συγκεντρώνεσαι σε αυτό που ακούς. Casimir.
Ατμοσφαιρική post – wave δόση με αρκετά σημεία να μην δέχονται θεραπεία (Cure) και Joy Division επιρροές που δεν χτυπάνε καθόλου άσχημα στο αυτί και αυτό γιατί καταφέρνουν να ελίσσονται από από την μια παρτιτούρα στην άλλη, λες και είναι κάτι που κάνουν καθώς μιλούν. Δεν είναι goth, δεν είναι μελαγχολική rock -Grunge, είναι κάτι με όλα αυτά και κάτι που γεννούν οι ίδιοι.
Πλευρά Β: Όσο προχωράνε τα κομμάτια από το δίσκο Alpha Waves, συνειδητοποίησα ότι άρχισα να λικνίζομαι με αυτά. και καθόλου τυχαίο. Είναι όλα τους ξεχωριστά, ιδιαίτερα και παράλληλα δένουν το ένα με το άλλο. Κάποια πιο δυνατά, όπως το Ocean of doubts και άλλα πιο απαλά και ονειρικά όπως το Insticts.
Ιδιαίτερα αγαπημένο το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, I lose you.
Επιτυχημένη επιλογή artwork και τίτλου.
Το “Alpha Waves” κυκλοφορεί σε μαύρο βινύλιο και ψηφιακό album σε ανεξάρτητη χρηματοδότηση ενώ η διανομή θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με την Inner Ear.
Η συχνότητα των Skinner Box θα σας κάνει να χαλαρώσετε και να φτάσετε σε ένα είδος γλυκού χασίματος. Αν είστε φαν της ατμοσφαιρικής μουσικής θα το απολαύσετε, αν όχι καιρός να ξεκινήσετε να ακούτε!
Ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της παγκόσμιας ροκ σκηνής και frontman των Pink Floyd, ο Roger Waters κυκλοφορεί 25 χρόνια μετά το εμβληματικό “Amused to Death”, ολοκαίνουργιο δίσκο.
Το “Is This The Life We Really Want?” περιέχει 12 νέα τραγούδια σε μουσική του ίδιου του Waters και παραγωγή Nigel Godrich (Radiohead, Paul McCartney, U2 κ.ά.).
Πρώτο δείγμα είναι το single “Smell The Roses”, ενώ από σήμερα είναι διαθέσιμο και το pre-order.
Το “ITTLWRW” θα κυκλοφορήσει στις 2 Ιουνίου από τη Sony Music και τη Feelgood Records.
Με μεγάλη του χαρά, το 4ο Horrorant Φεστιβάλ Κινηματογράφου «ΝΥΧΤΕΣ ΤΡΟΜΟΥ» έχει τη τιμή να ανακοινώσει ότι η διάσημη Ισπανίδα ηθοποιός Paola Bontempi θα παρευρεθεί στην Αθήνα για να παρουσιάσει τη νέα της ταινίας EL ATAÚD DE CRISTAL.
Η γεννημένη στη Τενερίφη πολυτάλαντη ηθοποιός, έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το 2001 στη ταινία δράσης No Turning Back, ενώ ακολούθησε η συμμετοχή της στο βιογραφικό δράμα Óscar. Una Pasión Surrealista, με την ερμηνεία της στην εν λόγω ταινία να αποσπά εξαιρετικές κριτικές. Ακολούθησαν συμμετοχές της στα La Isla Interior και La Punta del Iceberg, ενώ πρόσφατα πήρε μέρος στη τηλεοπτική σειρά του BBC, Six Wives with Lucy Worsley στο ρόλο της Αικατερίνης της Αραγoνίας, καθώς και σε τηλεοπτικές σειρές στην Ισπανία.
Η Paola Bontempi έρχεται στις Νύχτες Τρόμου για να μας παρουσιάσει τη νέα της ταινίας, το αγωνιώδες θρίλερ El Ataúd de Cristal (Το Γυάλινο Φέρετρο σε ελεύθερη μετάφραση), στην οποία, υπό τις οδηγίες του Haritz Zubillaga, υποδύεται την Amanda, μια επιτυχημένη ηθοποιό που μπαίνει στην πολυτελή λιμουζίνα που την περιμένει έξω από το σπίτι της για να κατευθυνθεί σε ένα gala στο οποίο θα παραλάβει ένα βραβείο για τη καριέρα της, όμως ξαφνικά τα τζάμια μαυρίζουν, οι πόρτες κλειδώνουν, το σήμα από το κινητό χάνεται, και μια φωνή τη προτρέπει να σταματήσει να προσπαθεί να ξεφύγει, και να ακολουθήσει τις οδηγίες του, αλλιώς…
Στα πλαίσια της διεθνούς ημέρας δισκοπωλείων και με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από την αρχική κυκλοφορία του, ο Μάνος Μυλωνάκης καλεί φίλους μουσικούς, συνθέτες και παραγωγούς να διασκευάσουν τα κομμάτια του Sólfar EP. Το εν λόγω EP ήταν η δεύτερη σόλο δουλειά του Μάνου, μετά τους Your Hand in Mine, την οποία ηχογράφησε στην Ισλανδία, με τη συνδρομή ντόπιων μουσικών.
Στο Sólfar Reworked συμμετέχουν με τις διασκευές τους οι:
Steve Gibbs, Fragile Balloon, Luke Howard, Hior Chronik, Ed Carlsen.
Το Sólfar Reworked θα κυκλοφορήσει στις 22/04/2017, παγκόσμια ημέρα δισκοπωλείων (Record Store Day 2017) σε περιορισμένη έκδοση CD και ψηφιακο download, ενώ είναι ήδη διαθέσιμο για προπαραγγελίες από το:
Steve Gibbs is a British modern classical/ambient musician and composer for Film & TV, whose sound has been described as “cinematic” and “ethereal”.
Drawing on influences from classical, ambient, post-rock and electronic music, he produces piano-driven compositions, often accompanied by string arrangements, ambient textures and subtle electronics.
2013 saw the release of ‘In Passing’, written in collaboration with American composer Cyrus Reynolds and his debut solo release ‘Adrift’ was released in 2014. His music is available for licensing and also composes original scores for a variety of media projects. His work has previously appeared in advertising campaigns, TV idents, short films, documentaries, art installations and choreographed for dance.
His debut album ’Adrift’ has been remastered and due to be released on vinyl and digital by Injazero Records on April 28th 2017.
Fragile Balloon is the alias of Giorgos Kontogiannidis. His origins are from Edessa, municipality of Pella (Greece) and has studied music technology in Thessaloniki. He composes his music in an experimental-electronic style since 2007. He was one of the founding members of “Coo” team (cooradio, coorecords) and columnist for the music online magazine “breakaplate.com“. Since 2014, running his own label, Numb Capsule Records.
Australian Music Prize-nominated composer Luke Howard has been described as “absolutely heavenly” (Mary Anne Hobbs, BBC Radio 6) and his music as “an ambient masterclass” (Musos’ Guide), but no words can fully capture the potency of Howard’s enthralling compositions. A pianist since childhood, Howard has scored films and performed with artists as diverse as Lior and Jeff Mills, capturing audiences with contemporary classical arrangements that curl and twist around the boundaries of a particular emotion. Though wordless, Howard’s songs perform a function unique to music as a medium – that of evoking without describing, bringing listeners to a feeling which defies articulating.
Now signed to UK label Mercury KX (Lambert, Olafur Arnalds, Solomon Grey) and joined live by drummer and collaborator Daniel Farrugia, 2017 has Howard working across several projects: arranging the keyboard works of photographer William Eggleston, a pioneer of colour photography; a European tour beginning in the UK and ending with a performance at Germany’s legendary Elbphilharmonie; and a new record.
Howard is one of Australia’s foremost practitioners of contemporary classical music. Having already accomplished so much and with more on the horizon, he is set to captivate audiences worldwide.
Based in Berlin, Hior Chronik was born in Athens in 1974. His relationship with music started when he was working as a radio producer for Jazz fm in the early 90s’ and as a columnist for various music magazines. He began creating music about 7 years ago and today his focus is on minimal ambient based mainly on piano. His debut album entitled “I’m a tree”” was released from Enregistrements Variables label in 2010.His 2nd solo album, entitled “Unspoken Words” was released by mü-nest in November of 2011. Last year he released “Taking the veil” for Kitchen.Label with many collaborations with Sophie Hutchings, Field Rotation, Halo etc. and “In Between” together with Arovane for ASIP.
Before the end of the year is gonna be released his solo piano album for Kitchen.Label.
Ed Carlsen is an Italian-born composer/producer based in Copenhagen. He has been making music for 20+ years, first through classical piano lessons in his early childhood and subsequently as a guitarist interested
in rock, reggae, prog and classical. He studied the guitar at CPM Milano, and gained notoriety in the Italian prog scene as a member of a number of bands. Seeking to marry his musical knowledge with production techniques, Carlsen pursued studies in Music Technology at the London College of Music. There he gained an interest in sound design and making music for film and visual media. After a long break from playing, in 2015 he once again took up the piano, but with a different approach: rather than learning through the study of other artists, he set to further his development through writing his own songs. This, combined with his newfound interests in sound design, led to his vision for The Journey Tapes.
Πώς μπορείς να περιγράψεις κάτι που ζει σχεδόν στον κόσμο των ονείρων;
Μμμμ, κάπως έτσι: Πρόκειται για μία ομάδα ταλαντούχων καλλιτεχνών που δημιουργούν μουσικοθεατρικές παραστάσεις με τη βοήθεια ακουστικών οργάνων. Οι παραστάσεις των Dirty Granny Tales εμπεριέχουν πάντα μία σκοτεινή ιστορία, ένα παραμύθι πιο αρχέγονο από αυτά που έχουμε συνηθίσει. Η ιστορία περιγράφεται με μουσική, εικαστικά, performance, χορευτικό, κουκλοθέατρο και animation.
Δημιουργήθηκαν το 2005 στην Αθήνα αλλάζοντας αυτό που σκεφτόμασταν -τουλάχιστον εγώ- για το θέατρο με μαριονέτες. Οι μαριονέτες έχουν πια ζωή και ιστορία που αξίζει να μας διηγηθεί η βρώμικη γιαγιά μας.
Οι επιρροές τους κυμαίνονται από Dark Circus, Freak Shows, Black Metal, Tim burton και πολλά άλλα. Καταφέρνουν βέβαια πάντα να δημιουργούν κάτι μοναδικό.
Το 2006 βλέπουμε το “Inversed World”. Ομολογώ ότι δεν είχα ακούσει κάτι πιο παράξενα ελκυστικό.
Η ιστορία ξετυλίγεται μπροστά μας και ενώ όλα δείχνουν πως θα έπρεπε να θεωρείται αποκρουστική, σε μαγεύει και περιμένεις το επόμενο.
Didi’s Son. Η πανέμορφη Didi εξηγεί το τι της συνέβη και η παράσταση που είχα την τύχη να δω ήταν μαγική. Ο συνδυασμός μουσικής και θεατρικών στοιχείων, κουστουμιών σε άφηνε με αγωνία να κοιτάς τη σκηνή περιμένοντας το τι θα γίνει μετά.
Συνεχίζουν το 2011 με το “Rejection” όπου το τρομακτικό παραμύθι παίρνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσες διαστάσεις.
Κάπου εδώ η ομάδα αποφασίζει να μετακομίσει στο εξωτερικό, συγκεκριμένα στο Βερολίνο, για να διευρύνει και άλλο το κοινό της. Ακολουθούν αρκετές παραστάσεις και η πορεία τους συνεχίζεται.
Το 2016 με χαρά βλέπουμε το “Telion s Garden“. Μία ιστορία ίσως λιγότερο ρομαντική αλλά πολύ αληθινή για το είδος μας. Oι άνθρωποι ψάχνουν την τελειότητα. Το θείο. Την αλήθεια. Αυταπάτες. Ο κόσμος αυτός δεν επιτρέπετα να έχει τη φωτιά, γιατί είναι διαβολική. Τι μπορεί να συμβεί αν δεν έχουμε φωτιά;
Μπορείτε να το μάθετε απολαμβάνοντας την παράσταση που παίζει και φέτος.
Αν δεν έχετε ξαναδεί κάτι από αυτούς, καλώς ορίσατε σε ένα καινούριο μαγεμένο και μαγικό σκοτεινό σύμπαν. Είμαι σίγουρη ότι θα σας ξαναδούμε.
Τέσσερα σχήματα του μοντέρνου ροκ και μέταλ ήχου ενώνουν τις δυνάμεις τους το Σάββατο 29 Απριλίουκαι μαζί βάζουν έναν μόνο στόχο: Να κατεδαφίσουν τη σκηνή του sixd.o.g.s.
Το ανακαινισμένο venue της Αβραμιώτου, θα υποδεχτεί τους έμπειρους hardcore metallers Furor, γνωστούς για τις ανεβαστικές και εκρηκτικές ζωντανές τους εμφανίσεις, τους νεοφώτιστους DevilMademeDoIt που αποτελούν ένα άτυπο super band με μέλη από άλλα διακεκριμένα σχήματα του εγχώριου underground, τους πολυπράγμονες PulseR που εσχάτως δεν χάνουν την ευκαιρία να ανέβουν στη σκηνή και να παρουσιάσουν το ποιοτικό εναλλακτικό υλικό τους, αλλά και τους αξιοσημείωτα διαφορετικούς Rectifire που προσμειγνύουν με ιδιαίτερη μαεστρία μέταλ και ηλεκτρονικούς ήχους.
Η ελληνική σκηνή είναι εδώ, δυνατή και ενωμένη, με εξέχουσα ποιότητα σε όλα τα μουσικά παρακλάδια που την αποτελούν. Τέσσερα μουσικά διαμάντια που σας περιμένουν να τα ανακαλύψετε, σε ένα από τα πιο αξιόλογα Αθηναϊκά venues, είναι μια συνταγή που δεν λανθάνει. Να είστε όλοι εκεί.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΩΝ ΜΠΑΝΤΩΝ:
FUROR
Τρία χρόνια μετά από την κυκλοφορία του “Blind Faith Revolver” που επαναπροσδιόρισε τον ήχο των Furor και μετά από πολλές εμφανίσεις σε festivals ανά την Ελλάδα, καθώς και συναυλίες με γνωστά ονόματα της ελληνικής και διεθνούς μουσικής σκηνής, ο Μάρτιος του 2016, βρήκε το hardcore metal κουαρτέτο από την Αθήνα, πιο ορεξάτο από ποτέ, να κυκλοφορεί το πολυαναμενόμενο “Architect the Invisible”.
Το έσχατο δισκογραφικό δημιούργημα των Furor, εκτός από το νέο μουσικό πρόσωπό τους, συμπεριλαμβάνει και δύο σημαντικές guest συμμετοχές, αυτές των Ryan Kirby (των Αμερικανών Fit For A King) και Μπάμπη Παπανικολάου (Planet of Zeus), ενώ η προσθήκη της Έφης Κουφάκου (3Fold Pain) σε ρόλο μπασίστριας, μοιαζει να δημιούργησε τις ιδανικές συνθήκες, ώστε η μπάντα ανανεωμένη και γεμάτη ενέργεια να διαγράψει αυτόν τον νέο κύκλο ζωής της.
Οι Furor είναι ένα από τα δυνατότερα live acts της πρωτεύουσας και αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει όποιος έχει παραστεί σε οποιαδήποτε ζωντανή εμφάνισή τους.
DEVIL MADE ME DO IT
Οι Devil made me do it είναι μια μπάντα που κινείται σε metal/alternative μονοπάτια. Ξεκινώντας το 2014 σαν ένα studio project, κατέληξε μέσα στο 2016 να αποτελεί ένα ολοκληρωμένο full time σχήμα. Οι ηχογραφήσεις του ντεμπούτο full length album “Her Majesty” ξεκίνησαν το 2015, για να ολοκληρωθούν λίγο αργότερα, ενώ οι λεπτομέρειες για την ψηφιακή και ηλεκτρονική κυκλοφορία του -που αναμένεται μέσα στο 2017- θα ανακοινωθούν τους προσεχείς μήνες.
PULSE R
Επηρεασμένος από το πρωτόλειο hard rock, το grunge κίνημα των 90’s και το Αμερικανοτραφές rock των 00’s, ο γλυκόπιοτος ήχος του “In Chains”, ντεμπούτο full length album των alternative metallers (ελλείψει καλύτερου χαρακτηρισμού) Pulse R δεν δυσκολεύεται να σε κερδίσει από την πρώτη κιόλας ακρόαση, γεγονός που εξηγεί και την αυξάνουσα δημοτικότητα του σχήματος, από τη δημιουργία του το 2011 μέχρι και σήμερα.
Η κυκλοφορία του προαναφερθέντος παρθενικού δισκογραφικού πονήματος του ανερχόμενου 5-piece από την Αθήνα, στα τέλη του 2016, μέσω της εγχώριας δισκογραφικής Music Links Knowledge, σηματοδοτεί μια αλλαγή σελίδας για το group, που πλέον με ανεβασμένη διάθεση και με τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις κοινού και τύπου ως παρακαταθήκη του, ξεκινάει να χαράζει τη δική του αξιοσημείωτη πορεία στο εγχώριο εναλλακτικό μουσικό underground.
RECTIFIRE
Οι Rectifire υπήραχν μόνο ως ιδέα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρις ότου ο Cypher (φωνή, programming) αποφάσισε στην αρχή της άνοιξης του 2012 να τους κάνει πραγματικότητα.
Το πλάνο ήταν να πραγματοποιήσουν μία μίξη μοντέρνων μουσικών υφών και να το περάσουν στο επόμενο στάδιο. Βαριές κιθάρες, γκρουβάτα τύμπανα, ηλεκτρονικά στοιχεία να δεσπόζουν σταθερά ως “χαλί”, ογκώδεις μπασιστικές γραμμές και ποικίλα φωνητικά είναι η συνταγή του ήχου των Rectifire, που βρίσκει τον πραγματικό της χαρακτήρα όταν αποδίδεται ζωντανά.
Η κυκλοφορία του EP τους “Blood in Blood out”, που μάλιστα συμπεριλάμβανε το λαοφιλές “Beating as One” ήταν το πρώτο βήμα του σχήματος πριν περάσει σε μία σειρά άκρως επιτυχημένων ζωντανών εμφανίσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το πάθος τους μεγάλωσε κι έτσι αυτή την περίοδο βρίσκονται στις διαδικασίες ηχογράφησης του ντεμπούτο full length album τους, που αναμένεται στο προσεχές διάστημα.
Το Afternoiz και συγκεκριμένα ο Γιώργος Κ. ανακρίνει τους Mahakala για την νέα τους δουλειά με τίτλο “The Second Fall”, και δίνει στην δημοσιότητα όλα τα μυστικά τους. Το συγκρότημα “έσωσε” ο Δημήτρης Κότσης.
Πάρτε μεγάλη ανάσα και ότι μάθετε θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σας!
Νέο LP, με τον τίτλο “The Second Fall”. 4 χρόνια μετά κυκλοφόρησε η νέα σας δουλειά, είστε ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα και με την συνέχεια που έχετε ακούγοντας και το “Devils Music” τώρα; Αυτή η μετάβαση έχει τα στοιχεία που θέλατε να βάλετε και σε παραγωγή και σε συνθέσεις; Ευχαριστούμε για την ευκαιρία Γιώργο, χαίρομαι πολύ που τα λέμε! Ναι, είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από το πως βγήκε το “The Second Fall”, τόσο σε σχέση με το “Devil’s Music” όσο και σαν μια ανεξάρτητη κυκλοφορία, ανεξαρτήτως του τι συνέβη πριν από αυτήν. Σίγουρα ωστόσο βάζοντάς το δίπλα-δίπλα με τον προκάτοχό του και συγκρίνοντας τα επί μέρους στοιχεία του, δεν έχω παρά κι εγώ ο ίδιος να αναγνωρίσω πως έχουμε προοδεύσει τόσο στο θέμα του songwriting και των ερμηνειών, όσο και στο θέμα της παραγωγής, της οποίας αξίζει να πούμε πως επιμελήθηκε εξ’ ολοκλήρου ο ντράμερ μας, Έκτορας. Φυσικά μεγάλο ρόλο σε όλο αυτό έπαιξε και το ότι πλην εμού, η μπάντα πλέον απαρτίζεται από εξ’ ολοκλήρου διαφορετικό line-up. Νέα παιδιά (όχι στην ηλικία χεχεχε), με όρεξη και διάθεση να μοιραστούμε ένα κοινό όραμα και κάποιες κοινές επιδιώξεις. Όταν δεν μου σπάνε τα νεύρα με τη γκρίνια τους είναι οι καλύτεροι φίλοι και bandmates που θα μπορούσα να έχω.
Η «σκοτεινή» θεματολογία που χαρακτηρίζει το γκρουπ ( Mahakala ) πως προέκυψε; Από όταν ήμουν μικρός, με μάγευαν οι σκοτεινές ιστορίες, η σκοτεινή μυθοπλασία, η θρησκευτική μυθολογία που είναι άλλωστε στημένη με τρόπο τέτοιο ώστε να είναι τρομακτική και μέσω αυτού να επιβάλλει το δόγμα της στους λαούς… Με θυμάμαι πάντα να έλκομαι από τις horror ταινίες, τα θρησκευτικά thrillers, ενώ ακόμη και τα όνειρά μου ως παιδί, στοιχειώνονταν πάντα από διαβολικές φιγούρες. Θα έλεγε κανείς –αν και ποτέ δεν το μοιράστηκα με κανέναν- πως ο εξαποδώ ήταν ο δικός μου “boogie man”. Αν η μητέρα μου το είχε καταλάβει νωρίς, θα τον χρησιμοποιούσε σίγουρα για να με κάνει να φάω το φαϊ μου (αν και δεν είχα τέτοιο πρόβλημα). Χωρίς ο ίδιος να ασπάζομαι κανένα θρησκευτικό δόγμα (παρά μόνο μεμονωμένες φιλοσοφικές θεωρίες και αυτές όχι στο όλον τους), λάτρεψα στην πορεία τον Εωσφόρο και τις προσωποποιήσεις του (που διαφοροποιούνται από ιστορία σε ιστορία και από θεωρία σε θεωρία) για αυτό που εκπροσωπεί: Την ελευθερία. Νομίζω όλο αυτό απαντάει εν μέρει σε αυτό που με ρωτάς.
Πραγματοποιήσατε πρόσφατα μια σειρά εμφανίσεων στην Ελλάδα για την παρουσίαση του “The Second Fall”. Πως ήταν και ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας από τις πρώτες αυτές εμφανίσεις για τη παρουσίαση του νέου LP; Με εξαίρεση την εμφάνιση της Αθήνας που η αποδοχή ήταν πραγματικά μαζική, σχετικά με το πόσο καιρό λείπαμε και το τι γενικά περιμέναμε, και την εμφάνιση της Πάτρας, στην οποία επίσης είχε αρκετό κόσμο σε ένα venue μεσαίου μεγέθους, στις άλλες πόλεις παίξαμε σε σχετικά μικρά venues, όπου η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ ενθαρρυντική. Αγόρασαν τόνους merchandise, μας χειροκρότησαν θερμά και μας χάρισαν διθυραμβικά σχόλια, αγκαλιές και άλλες όμορφες αντιδράσεις. Είναι πολύ ωραίο που ξαναείμαστε εκεί έξω και μπορούμε να αγγίζουμε κάποιους με τη μουσική μας, αλλά νομίζω χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμη για να μεγαλώσουμε την προσπάθειά μας και να της δώσουμε ακόμη περισσότερο νόημα. Όπως και νά ‘χει, εδώ είμαστε, για να τα κάνουμε όλα αυτά να συμβούν. Πίστη και αφοσίωση χρειάζεται… Ε και κάποια χρήματα για… πέταμα!
Η ελληνική σκηνή, σε όλα τα μουσικά είδη, stoner, metal, rock κλπ, έχει πλέον στην φαρέτρα της πολλά και αξιόλογα γκρουπ. Αυτό πόσο βοηθάει όλους εσάς που είστε στην διαδικασία να ασχολείστε και να βάζετε την δικιά σας πινελιά στο μουσικό ελληνικό στερέωμα; Είναι ποιο εύκολο τώρα που το κοινό είναι ποιο “ανοιχτό” προς τα ελληνικά σχήματα; Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος για το αν τελικά τα πράγματα γίνονται καλύτερα ή χειρότερα στο πέρασμα των ετών. Αυτό που ξέρω σίγουρα να σου πω είναι πως αν είσαι τίμιος, ειλικρινής, ποιοτικός και συνεπής απέναντι σε όσους σε παρακολουθούν και περιμένουν κάτι από εσένα, τότε μόνο να αυξάνονται μπορούν οι φίλοι σου. Χρησιμοποιώ τη λέξη “φίλοι” και όχι fans, γιατί όπως καταλαβαίνεις, ειδικότερα στην ημεδαπή, η πλειοψηφία των ζωντανών εμφανίσεων λαμβάνει χώρα μπροστά σε ανθρώπους που γνωρίζεις με το μικρό τους όνομα. Ένα μικρό χωριό είμαστε. Έτσι όμως δουλεύει το πράγμα. Έχεις έναν άνθρωπο απέναντί σου που εκφράζει τον θαυμασμό του σε αυτό που κάνεις και τελικά λίγο καιρό μετά καταλήγει να γίνει ένας καλός σου φίλος με τον οποίο θα μοιραστείς πράγματα και μπορεί να έχεις στο πλευρό σου και στη συνέχεια αυτής της προσπάθειας. Προσωπικά έχω κάποιους τέτοιους φίλους και πολύ χαίρομαι που μπορώ να τους βάλω να ακούσουν μια προπαραγωγή που πρόχειρα έγω ηχογραφήσει στον υπολογιστή μου, και να καταλάβουν που το πάω, χωρίς το μη-καλογυαλισμένο της υπόθεσης να τους οδηγήσει στο να πουν “Καλά ρε μεγάλε, τι μαλακία είναι αυτή;”
Είναι νωρίς να ρωτήσω για το αν έχετε σκοπό να βγείτε σε κάποια περιοδεία στο εξωτερικό, ή είναι ήδη στα άμεσα σχέδια σας; Γιατί καταλαβαίνω πως είναι αρκετά δύσκολο από πολλές απόψεις να βγεις προς τα έξω… Λογικά αυτό που λες θα συμβεί τον Οκτώβριο, χάρη στη συνδρομή κάποιων καλών φίλων. Είδες που στα είπα; Οι φίλοι είναι παντού. Αυτοί σε κάνουν αυτό που είσαι μου φαίνεται τελικά! Δεν είναι δύσκολο μόνο το να βγεις προς τα έξω. Επειδή η δουλειά μου σχετίζεται με τη διοργάνωση εκδηλώσεων, μπορώ να σου πω πως πολλές μπάντες τα βρίσκουν πολύ σκούρα, ακόμη και στο να μπορέσουν να συμμετάσχουν σε μια συναυλία της προκοπής στην πόλη τους. Να το κάνεις για να το κάνεις γίνεται. Πάντα γινόταν. Πάρε μια ακουστική κιθάρα παραμάσχαλα, πήγαινε σε μια βραδιά open mic και τραγούδα τον καημό σου. Όταν όμως θες να αναπαράγεις το ίδιο σου το υλικό κάτω από ορισμένες ποιοτικές συνθήκες, μπαίνουν κι άλλοι παράμετροι στο παιχνίδι. Ή θα λιώσεις την πέτσα σου μέχρι να βγάλεις άκρη, μαθαίνοντας από τα ίδια σου τα παθήματα, ή θα εμπιστευτείς έναν επαγγελματία του χώρου να το κάνει αντί για σένα. Ζαριά είναι, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις ποια είναι η καλύτερη επιλογή. Το σημαντικό είναι να έχεις καλά τραγούδια και να μπορείς να σταθείς στο σανίδι αξιοπρεπώς.
Πόσο σας φοβίζει η εξέλιξη των κοινωνικών εξάρσεων βίας και παθογένειας που χαρακτηρίζουν την σημερινή ελληνική κοινωνία, π.χ. άλλοι σπάνε, άλλοι αποδέχονται τα πάντα από τον καναπέ τους βλέποντας reality και πως εσείς με την σειρά σας θέλετε να συμβουλέψετε τα νέα παιδιά στον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης όλων αυτών των κοινωνικών φαινομένων (φόβος – ρατσισμός – επιθετικές τάσεις προς διαφορετικούς συνάνθρωπους, προς τα ζώα); Προσπαθούμε να ζούμε εν μέρει στον μουσικό μας μικρόκοσμο, και αυτό είναι άλλωστε και το νόημα πίσω από ότι κάνουμε σε επίπεδο μουσικής προσπάθειας. Αποφεύγουμε να αλλοτριωθούμε για να μη κάνουμε για τα καλά μια βουτιά στα σκατά του σύγχρονου δυτικού κόσμου. Δεν θα σου πω ψέματα φίλε, με τρομάζει πολύ όλο αυτό που έχει συμβεί εκεί έξω. Νομίζω πως είμαστε πιο κοντά στο τέλος απ’ ότι στην αρχή και αυτό έχει αρχίσει να διαφαίνεται όλο και πιο έντονα στον ορίζοντα. Δεν νομίζω πως είμαστε οι κατάλληλοι για να συμβουλέψουμε τα παιδιά, αλλά αν ποτέ είχα ένα τέτοιο θα προσπαθούσα πάνω απ’ όλα να το κάνω να μείνει αληθινό σε ότι πιστεύει. Να μην υποκύψει σε ρεύματα, τάσεις, μόδες και κοινωνικές νόρμες και να προσπαθεί –όπως κι εγώ πιστεύω πως κάνω- να κάνει καλύτερο τον κόσμο, κάνοντας καλύτερο τον εαυτό του. Ευχαριστώ για τη βαθιά ερώτηση και ελπίζω να μη τα σκάτωσα χεχεχε.
Τον κόσμο τελικά τον κυβερνάει ο «καλός ΘΕΟΣ» ή ο «κακός ΣΑΤΑΝΑΣ»; Χαχαχα! Καλό! Για κακή μας τύχη τον κόσμο τον κυβερνάει ο άνθρωπος. Αυτό το άπληστο, μισαλλόδοξο, φοβικό, αυτοκαταστροφικό πλάσμα που στάθηκε αρκετά τυχερό που η φυσική επιλογή του έδωσε τη δυνατότητα να περπατάει στα δύο πόδια και να εκφράζει τις σκέψεις του με λέξεις. Ώρες ώρες πραγματικά πιστεύω πως δεν αξίζουμε τίποτα από αυτά που μας έχουν δοθεί. Άλλες φορές γνωρίζω ανθρώπους που έχουν μέσα τους μια έμφυτη βαθύτερη καλοσύνη, αυτούς που θα αποκαλούσες «ψυχούλες», και λέω «Ναι ρε πούστη μου, υπάρχει ελπίδα τελικά.». Δεν ξέρω… Πραγματικά… Ο «θεός» και ο «σατανάς» όπως λες είναι προσωποποιήσεις του καλού και του κακού. Οι άνθρωποι γεννιόμαστε και με τα δύο μέσα μας σε απόλυτη ισορροπία. Όσο το ένστικτο δίνει τη θέση του στη λογική, οι εμπειρίες και τα βιώματά μας αναδιαμορφώνουν αυτή την ισορροπία με τρόπο άτακτο. Τα πάντα είναι στο χέρι μας τελικά.
Οι Mahakala σε μερικά χρόνια από τώρα, τι εύχονται να έχουν πετύχει με την μουσική τους; Δε με νοιάζει καθόλου τι θα γίνει σε μερικά χρόνια από τώρα. Με ενδιαφέρει στο ακριβώς επόμενο live να μπορέσω να μοιραστώ κάποια συναισθήματα με τον κόσμο που είναι εκεί και κάποια ακόμη στο αμέσως επόμενο από αυτό. Με ενδιαφέρει να αγγίζει κάποιους αυτό που κάνουμε και να μπορούμε με τον τρόπο αυτό να τους έχουμε κοντά μας. Το “The Second Fall” μοιάζει να έχει χαράξει αυτόν τον δρόμο και θα τον ακολουθήσουμε τυφλά με αφοσίωση και αυταπάρνηση. Δεν μας έχει μείνει και κάτι άλλο στον κόσμο αυτόν εκτός από την έκφρασή μας.
Δώστε μια φράση που σας εκφράζει τον κάθε ένα ξεχωριστά ή αν έχετε μια που αντιπροσωπεύει όλους σας ως σύνολο; Και ένα μήνυμα για τους αναγνώστες του Afternoiz… Δυστυχώς δεν έχω τους υπόλοιπους κοντά μου τώρα, οπότε θα σου πω μια φράση που μας εκφράζει και υπάρχει μέσα στους στίχους του “The Second Fall”, αφιερωμένη στο ανθρώπινο είδος, για το οποίο τόσα είπαμε σήμερα: “I look in your eyes and I see so much fear and darkness. Have you no regrets? The chaos you brought and all the sadness are now your future, your legacy… You made us suffer in agony.” Μείνετε αληθινοί απέναντι στους εαυτούς σας. Πολεμήστε μέχρι θανάτου, για να παραμείνετε αυτοί που είστε. Αξίζει τον κόπο.
Σας εύχομαι καλή συνέχεια! Καλή συνέχεια και σε εσένα! Να είμαστε καλά και να τα λέμε πιο συχνά!
Μπορεί να βρισκόμαστε στη καρδιά εορταστικών ημερών, όμως αυτό δε μπορεί να βάλει φρένο στις προετοιμασίες για το 4ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Horrorant “ΝΥΧΤΕΣ ΤΡΟΜΟΥ”.
Τις τελευταίες ημέρες, μέσω της event page, σας δώσαμε μία πρώτη γεύση από τις ταινίες που θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, όμως είναι πια ώρα να περάσουμε στο κυρίως μενού.
Με μεγάλη μας χαρά λοιπόν, σας ανακοινώνουμε τις ταινίες που θα σημάνουν την έναρξη και τη λήξη του φεστιβάλ, με το πολυσυζητημένο THE VOID να ανοίγει την αυλαία, και το I, OLGA λίγες ημέρες αργότερα να έρχεται για να σας αποχαιρετήσει.
Μια ωδή στις ταινίες τρόμου της δεκαετίας του ’80, το The Void των Jeremy Gillespie και Steven Kostanski μας βάζει στα άδυτα του Νοσοκομείου, όπου κουκουλοφόρα μέλη μιας μυστηριώδους αίρεσης εγκλωβίζουν μια ομάδα ανθρώπων. Υπό τις οδηγίες του αστυνόμου Carter, θα πρέπει να βρουν ένα δρόμο διαφυγής, όμως οι έρευνές τους στα άδυτα του κτηρίου θα αποκαλύψουν τα νοσηρά μυστικά του.
Από τους παραγωγούς του περσινού The Witch και βασισμένο σε απίστευτα και άκρως αξιομνημόνευτα – εμπνευσμένα από τον Lovecraft – φυσικά εφέ αντί για νερωμένα cgi, το The Void, προσφέρει μέσα από τη γεμάτη ανατροπές πλοκή του, ανεπανάληπτες στιγμές αγωνίας και τρόμου, χωρίς όμως ταυτόχρονα να απουσιάζει και το απαραίτητο χιούμορ.
Με 75% στο Rotten Tomatoes, το The Void έχει χαρακτηριστεί ως ένας αντάξιος διάδοχος των αριστουργημάτων του John Carpenter που θα ικανοποιήσει τόσο τους νοσταλγούς μιας άλλης εποχής, όσο και τους hardcore horror fans του σήμερα.
Έξι ημέρες αργότερα, θα σας αποχαιρετήσουμε με κάτι τελείως διαφορετικό, το ανατριχιαστικά επίκαιρο Tσέχικο βιογραφικό δραματικό θρίλερ I, Olga (Já, Olga Hepnarová) των Petr Kazda και Tomás Weinreb.
Με τρία βραβεία από τη Τσέχικη Ακαδημία κινηματογράφου στη βαλίτσα του, το I, Olga θα μας πει την άγνωστη αληθινή ιστορία της Όλγκα Χεπνάροβα, μιας διαταραγμένης νεαρής κοπέλας από τη Πράγα, η οποία μετά από μια σύντομη ζωή βουτηγμένη στα σοβαρά ψυχολογικά της προβλήματα, το 1973 πήρε την εκδίκησή της από τη κοινωνία με έναν άκρως τραγικό τρόπο.
“Ατμοσφαιρική και συναρπαστική”, την χαρακτήρισε το Empire, “ασυγχώρητα αυστηρή μέχρι και το τελευταίο της πλάνο” το Variety, και “εξαιρετικά ώριμη και σαγηνευτική” το Cineuropa.
Μετά τη παγκόσμια πρεμιέρα του στο φεστιβάλ του Βερολίνου, το I, Olga έρχεται στις Νύχτες Τρόμου να μας συνταράξει με τη καθηλωτική αληθινή της ιστορία αλλά και να μας μαγέψει με την ασπρόμαυρη φωτογραφία της και την εξαιρετική ερμηνεία της Michalina Olszanska.
Η προπώληση των εισιτηρίων για τη ταινία έναρξης έχει ήδη ξεκινήσει, τα οποία μπορείτε να προμηθευτείτε από το κινηματογράφο ΙΝΤΕΑΛ. Όσοι προαγοράσετε το εισιτήριό σας μέχρι τις 3 Μαΐου, θα έχετε τη δυνατότητα να παρακολουθήσετε και τη ταινία λήξης με το ίδιο εισιτήριο. Σπεύσατε!
Το Horrorant Film Festival ‘FRIGHT NIGHTS’ διοργανώνεται από το κινηματογραφικό δίκτυο FilmBoy (το κινηματογραφικό site Filmboy.gr, το θεματικό site Horrorant.com και την εταιρεία διανομής FilmBoy Pictures) και τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies. Υπάρχει προσδιορισμός και αποθήκευση δεδομένων. Πληροφορίες σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων και τη δυνατότητα άρνησης αυτής περιλαμβάνονται στην πολιτική απορρήτου.
