Τους Ιταλούς post-punkερς Kill Your Boyfriend τους έχουμε ξανά αναφέρει όταν λίγο πριν την κυκλοφορία του νέου EP ‘Disco Kills‘ παρουσίασαν το single Discretion.
Τώρα θα σας μιλήσουμε για αυτό που ακούσαμε, αφού το ep κυκλοφόρησε και βρίσκεται ήδη στα ηχεία μας.
Το EP ‘Disco Kills
κυκλοφόρησε στις 9 Μαϊου και αποτελείται από 6 κομμάτια που όλα φέρνουν αυτόν τον σκοτεινό ρυθμό που ίσως κάποτε να θύμιζε “πριόνια”. Όχι δεν είναι τόσο όσο νομίζεις, αν και το πρώτο single Ego, φέρνει κάτι από απόκοσμα clubs που αρκετοί προλάβαμε στην Αθήνα.
Υπάρχει μια συνεχής ενέργεια στο ρυθμό που κουνιέσαι non stop. Ξεκάθαρο το goth post industrial που δένει ελαφρώς με μια pop εκδοχή που δεν είναι άσχημο.
Το illusion που βρίσκεται 4ο στη σειρά, βγάζει ένα αισθησιασμό που αν το συνδυάσεις με το όνομα δεν του, δεν είναι να απορείς. Νομίζω ότι είναι από αυτά που μου άρεσαν περισσότερο, ναι και έχω ακούσει το ep των Kill Your Boyfriend, άπειρες φορές μέχρι να γράψω.
Τέλος το youth, κάνει ένα ωραίο φινάλε και απορείς όταν τελειώνει και μένεις ξεκρέμαστος. Επίσης θα ήθελα να μου πεις όταν ακούσεις το intro του, τι σου θυμίζει.
Κατά κάποιο τρόπο οι Ιταλοί, έχουν έναν τρόπο να εκφράζονται σχεδόν με τον ίδιο τρόπο σε ότι αφορά μια post-punk εκδοχή . Είναι αν θέλεις χαρακτηριστικό τους που δεν είναι απόλυτα κακό. Καταλαβαίνεις αμέσως από που προέρχονται.
Η νέα αυτή δουλειά δημιουργήθηκε από την επιθυμία του συγκροτήματος να εξερευνήσει τις ελπίδες, τις εμμονές, τις ψευδαισθήσεις αλλά και τις απογοητεύσεις πολλών νέων ανθρώπων. Μοιάζει κάθαρση για εκείνους που τριγυρνούν σε μαγαζιά και κάνουν την προσωπική τους αναζήτηση.
Kill Your Boyfriend
Μπορείτε να βρείτε και να ανακαλύψετε το ιταλικό duo από τους παρακάτω συνδέσμους:
British singer, songwriter and musician Cat Stevens, later Yusuf Islam, 25th May 1972. (Photo by Michael Putland/Getty Images)
Ο Yusuf, γνωστός ως Cat Stevens, ετοιμάζει την πρώτη του βιογραφία, εντός και εκτός δημοσιότητας. Μπορεί να πέρασαν χρόνια, η στιγμή όμως είναι τώρα.
Τα απομνημονεύματα θα φέρουν τον τίτλο ‘Cat On The Road To Findout‘ και αναμένεται να κυκλοφορήσουν στις 18 Σεπτεμβρίου στο Ηνωμένο Βασίλειο μέσω των εκδόσεων Constable ενώ στις 7 Οκτωβρίου η Βόρεια Αμερική θα το έχει στα ράφια της, από την εκδοτική εταιρεία Genesis.
Cat Stevens
Το αγόρι που την δεκαετία ’60 – ’70, κατάφερε να στρέψει όλα τα βλέμματα επάνω του και κυρίως επάνω στη φωνή του.
Με ρίζες από την Κύπρο αλλά και την Σουηδία, έκανε τα singles «Matthew and Son», «The First Cut Is the Deepest», «Wild World», «Peace Train», «Morning Has Broken», «Oh Very Young», «A Moonshadow», «Another Saturday Night», «Lady D’Arbanville» να φαντάζουν εύκολα. Κομμάτια που τα αγκάλιασε ο κόσμος έως και σήμερα.
Το Cat On The Road To Findout
όπως ανακοινώθηκε, θα εκδοθεί σε διάφορες μορφές. Για τους βιβλιοφάγους και vintage που θέλουν να μυρίζουν τις σελίδες (κάτι δικά μας), το βιβλίο θα είναι καλυμμένο με σκληρό εξώφυλλο. Για τους μοντέρνους και που δεν έχουν χρόνο να ξεφυλλίζουν ή να γεμίζουν βιβλιοθήκες, θα βγει ebook αλλά και ηχητικό βιβλίο που θα αφηγείται ο ίδιος ο Yusuf/Cat Stevens.
” I’ve been on an amazing journey, which began in the narrow streets of London, and led me through the most iconic cities, to perform upon the great stage of Western culture, ascending the dizzying heights of wealth, recognition and artistic pinnacles; freely exploring vast ranges of religions and philosophies, wandering through churches, temples, all the way to the Holy abode in Jerusalem—ignoring myths and warnings—and crossing the foreboded, desert heartlands, to arrive at the House of One God in Abrahamic Arabia. What finally elevated my perspective was a luminous Book that perfectly alchemized my thoughts, beliefs, with human nature. It taught me Oneness, and my place and purpose within the universe. “
Yusuf-Cat Stevens
More than a memoir, the Yusuf/Cat Stevens’ story is a backstage pass to the mind of a man who has lived a thousand lives. From his folk-troubadour beginnings, to the glamorous chaos of 60s pop stardom, to his 70s reign as a generational voice, his songs formed a musical odyssey that intricately recorded the journey to self-discovery. Then came his unexpected departure from superstardom, embracing Islam and leaving fans heartbroken.
Λοιπόν, αυτή τη βραδιά στην Αθήνα την περιμέναμε ίσως πολλά χρόνια, από τα παλιά που λένε. Το lineup των 1349, TheRuinsofBeverast, Vitriol και Sarcator ήταν ένα πακέτο που σπάνια βλέπεις, μια τετράδα ακραίου ήχου που υποσχόταν πολλά.
1349, The Ruins of Beverast, Vitriol, Sarcator στο Fuzz Club (13/05/25)
Το FuzzClub, ένας χώρος γνώριμος για τέτοια live, στην αρχή δεν είχε πολύ κόσμο (λόγω ημέρας πολλοί δυσκολευτήκαν να έρθουν), αλλά προς το τέλος μαζεύτηκαν αρκετοί. Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη, ένα μείγμα προσμονής για τους θρύλους του NorwegianBlackMetal και περιέργειας για τα πιο νέα σχήματα.
1349 tour by made of stones productions-krisis
Sarcator: Δυναμική Ενέργεια
Η βραδιά ξεκίνησε με τους Σουηδούς Sarcator. Ως πρώτο συγκρότημα, είχαν το δύσκολο έργο να «ζεστάνουν» το ακόμα σχετικά αραιό κοινό, αλλά τα κατάφεραν με την ορμή τους. Ο ήχος τους, ένα κράμα Death και ThrashMetal, ήταν γεμάτος νεανική ενέργεια και τσαμπουκά. Μου άρεσε η άμεση και ειλικρινής τους παρουσία επί σκηνής. Ήταν ένα δυναμικό και πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα, που έδωσε έναν καλό τόνο για τη συνέχεια της βραδιάς. Ο ήχος τους ήταν πολύ καλός και νομίζω κατάφεραν να κερδίσουν τις πρώτες αντιδράσεις από το κοινό, δείχνοντας ότι έχουν τις δυνατότητες.
Vitriol: Καθηλωτική Τεχνική
Σειρά είχαν οι Αμερικανοί Vitriol. Εδώ, η τεχνική δεινότητα και η ακραία ταχύτητα ανέβηκαν κατακόρυφα. Ο ήχος τους, ένα οργιώδες DeathMetal με περίπλοκες δομές, ήταν πραγματικά εντυπωσιακός ζωντανά. Η απόδοσή του ντουέτου από τις ΗΠΑ ήταν υποδειγματική σε ακρίβεια, παίζοντας τα δύσκολα κομμάτια τους με φανερή ευκολία και φοβερή ενέργεια. Ο KyleRasmussen ήταν ιδιαίτερα δραστήριος, γεμάτος ένταση και παρ’ όλο που είχε το βάρος των φωνητικών και της μοναδικής κιθάρας της μπάντας τα κατάφερε περίφημα.
Ο ήχος τους ωστόσο μου φάνηκε κάπως μέτριος, καθώς τα drums ήταν πολύ δυνατά κατά τη γνώμη μου και η ταχύτητα των τραγουδιών δημιουργούσε βαβούρα. Αλλά αυτό δεν έχει σχέση με την απόδοση των δύο μελών των Vitriol που μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό μπροστά στην εκτελεστική τους ικανότητα και την αδιαπραγμάτευτη μανία τους.
TheRuinsofBeverast: Ατμοσφαιρικό Μεγαλείο
Καθώς ο κόσμος είχε πλέον να πληθαίνει, ανέβηκαν στη σκηνή οι Γερμανοί TheRuinsofBeverast. Με την εμφάνισή τους, η ατμόσφαιρα στον χώρο άλλαξε δραματικά. Τα φώτα χαμήλωσαν κι άλλο και από την ωμή ενέργεια, περάσαμε σε έναν κόσμο πιο σκοτεινό, πιο υποβλητικό. Το μείγμα ΒlackenedDoomMetal και ατμοσφαιρικών περασμάτων τους ζωντανά είναι μια εμπειρία που σε ελκύει, αφού οι μελωδίες τους χτίζονται αργά, επιβλητικά, δημιουργώντας έναν ογκώδη τοίχο που σε τυλίγει. Ευτυχώς είχαν πολύ καλό ήχο και ακούγονταν οι συνθέσεις τους που είναι αρκετά βαριές και μελωδικές.
Η παρουσία τους επί σκηνής ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με τη μουσική τους, δημιουργώντας μια αίσθηση τελετουργικού. Ακούσαμε αρκετά τραγούδια, όπως το “BloodVaults”“TowardsMalakia”,“AnchoressInFurs”, που είναι από τα καλύτερα τους και γενικά το setlist τους γι’ αυτήν την περιοδεία ήταν πολύ προσεγμένο, αναδεικνύοντας το μεγαλείο της μουσικής των TheRuinsofBeverast. Εύγε!
Για τα επόμενα περίπου 50 λεπτά παρέδωσαν μια καθηλωτική performance που απαιτούσε απόλυτη προσήλωση από το κοινό, το οποίο ανταποκρίθηκε βυθισμένο στους ήχους τους. Μας άφησαν ένα έντονο, βαρύ συναισθηματικό αποτύπωμα και θεωρώ πω όσοι δεν τους ήξεραν γιατί ήρθαν για τον Frost ή τον Ravn των 1349, μάλλον θα τους αναζητήσουν…
1349: Στην Καρδιά της Καταιγίδας
Και τέλος, η ώρα των μεγάλων ονομάτων της βραδιάς, των Νορβηγών 1349. Με το που ανέβηκαν στη σκηνή, η ενέργεια που απελευθερώθηκε ήταν απίστευτη, σχεδόν τρομακτική. Αυτοί είναι η επιτομή του TrueNorwegianBlackMetal, και το έδειξαν με τον πιο ωμό και αδίστακτο τρόπο. Η ταχύτητα στα drums από τον Frost είναι κάτι που πρέπει να ζήσεις για να το πιστέψεις – μια πραγματική μηχανή καταστροφής, με μια ακρίβεια που σε αφήνει άναυδο. Ο frontman Ravn με την επιβλητική, σχεδόν απειλητική του παρουσία και τα χαρακτηριστικά του φωνητικά, ηγείται του ηχητικού χάους που εκπέμπει η μπάντα. Άλλωστε τα είχαμε γραψει κι σε άρθρο μας και ξέραμε τι μας περιμένει… (μπορείτε να το διαβάσετε εδώ)
Ο ήχος τους στο Fuzz θα μπορούσε να είναι βέβαια και λίγο καλύτερος, αφού παραμόρφωνε κάπως και μέσα σε αυτό το χάος δεν υπήρχε η διαύγεια που θα σου επέτρεπε να διακρίνεις τα κοφτά riffs. Βέβαια τον Frost τον απολαύσαμε πεντακάθαρα!
Έπαιξαν με μια ένταση που σε διαπερνούσε, χωρίς υπερβολές, απλά αφοσιωμένοι στην εκτέλεση του ακραίου τους ήχου. Μετά τα δύο εναρκτήρια τραγούδια ακούσαμε το “Slaves” που ήταν καθηλωτικό και μετά από λίγο το “IAmAbomination” που έγινε πανικός σε όλους μας, όσοι ακολουθούμε την μπάντα από παλιά. Επίσης έπαιξαν τα “InferiorPathways” και “StridingTheChasm” που προέφεραν άπλετο headbanging.
Κάτι που δεν είδα βέβαια είναι το mosh pit! Γενικά περίμενα μια πιο έντονη παρουσία από το κοινό και σε πολλά σημεία έβλεπα λίγο κόσμο να χτυπιέται. Ήταν, όμως, μια αδιαπραγμάτευτη BlackMetal επίθεση από τους 1349 που δικαίωσε τη φήμη τους ως ένα από τα πιο σεβαστά ονόματα του είδους.
Μια Νύχτα που Άφησε Σημάδια
Συνοψίζοντας, η χθεσινή βραδιά στο Fuzz ήταν ακριβώς αυτό που υποσχόταν το lineup, και ακόμα παραπάνω. Από τον ορμητικό Thrash/Death των Sarcator και την εκτελεστική TechnicalDeath μανία των Vitriol, στην καθηλωτική και βαριά ατμόσφαιρα των TheRuinsofBeverast και την αδίστακτη, καταιγιστική TNBM επίθεση των 1349. Κάθε μπάντα έδωσε τον καλύτερό της εαυτό, προσφέροντας μια ολοκληρωμένη εμπειρία ακραίου ήχου. Πολλά συγχρητήρια στην MadeofStoneProductions και KrisisProductions που έφεραν αυτή την καταιγίδα στη χώρα μας! Έφυγα από εκεί κουρασμένος, αλλά και γεμάτος από την ενέργεια, άλλωστε οι 1349 ήταν απωθημένο πολλών από εμάς.
Oι Los Intrusos μας χτύπησαν νεύρο. Από αυτά που μουδιάζουν τον εγκέφαλο. Με μεξικάνικο ταμπεραμέντο έιναι μια μπάντα που πιάνει το 0-100 σε dt και μένει στην τελική από την αρχή μέχρι το τέλος.
Αλλά επειδή το site δεν αφορά αυτοκίνητα αλλά τέχνη, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι Los Intrusos μας έρχονται με πολύ φόρα από την Ixtapaluca του Μεξικού. Αν δεν ξέρεις που είναι αυτό δεν πειράζει, κανείς δεν είναι τέλειος. Είναι όμως και μια αφορμή για να μαθεις και να μη μεινεις για όλη σου τη ζωή ζλάπι.
Ας ξεκινήσουμε από το εξώφυλλο και το format του βινυλίου που έχουν το δικό τους ενδιαφέρον. Έχουμε την αισθητική του λίγο ζόμπι λίγο έλιωσε η φάτσα μου από τα καταπιώματα που μου αρέσει. Άλλωστε το Delirium είναι γεμάτο μπυρόνια, που είναι και το κατάλληλο υγρό για την ακρόαση του album. Αν είστε όπως εγώ και δεν πίνετε σαπουνάδες, βάλτε μια τεκίλα για να μπείτε στο κλίμα. Αν δεν σας έπεισε το artwork του εξώφυλλου – οπισθόφυλλου του album, θα σας πείσει το κατακίτρινο χρώμα του βινυλίου.
Los Intrusos – back
Mουσικά οι Los Intrusos δεν αφήνουν αμφιβολίες.
Πατάνε αποκλειστικά και μόνο στην αναβίωση των 80’s της garage punk σκηνής . Και αυτό στα όριά της. Τα fuzz στις κιθάρες είναι οριακά. Το βάθος τρέμολο στη φωνή είναι οριακό. Τo βάθος είναι οριακό. Οι ταχύτητες στα μπασοτύμπανα είναι οριακές. Το vibrato στο όργανο είναι οριακό. Και εκεί που νομίζεις πως το πράμα είναι έτοιμο να ξεφύγει, απλά ακούς τα πάντα στα τέρματα. Όχι από εντάσεις που έτσι κι αλλιώς είναι ψηλά και καλά κάνουν. Αλλά οι χροιές.
Δεν ξέρω αν την κατάσταση τη σώζει το όργανο που είναι χαλί παντού. Σίγουρα χωρίς αυτό με τις 2 κιθάρες θα είχαμε κάτι πολύ τραχύ. Με όλο αυτό θέλω να πω πως οι Los Intrusos πατάνε πιο πολύ στο punk παρά στο garage αλλά το αποτέλσμα είναι κάτι με πολύ γκάζι και πολλά οκτάνια. Ίσως “ροκίζουν” πιο πολύ από ότι “ροκενρολίζουν”. Αλλά αυτό για τις κιθάρες και μόνο σε κάποια σημεία.
Και αυτό το δηλώνουν από την αρχή με το Ιntro να ξεκινάει με feedback και παραμόρφωση. Βέβαια έχει και φοβερές στιγμές όπως το ομώνυμο του δίσκου Delirium Tremens που πολλές μπάντες από τα 80’ς θα το ήθελαν στην φαρέτρα τους.Να ακούστε και σεις:
To Solo Quiero Bailar Rockanrol έχει τις κλασικές ακολουθίες ακόρντων , κλασική συνταγή που δεν χάνει το όργανο να απαντάει στην φωνή. Τελικά τώρα που το ξανακούω ολάκερο, αν οι κιθάρες είχαν μια πιο σωστή παραμόρφωση θα μιλούσα διαφορετικά και σίγουρα πιο διθυραμβικά.
Μην παρεξηγηθώ, το album τσακίζει κόκκαλα έτσι κι αλλιώς. Απλά Τα πενταλάκια που χρησιμοποιούν οι Los Intrusos με έβαλαν σε σκέψεις. Είναι λίγο πιιο σύγχρονα για τα γούστα μου. Από την άλλη καλά κάνουν και σπρώχνουν τον ήχο, μια που είμαστε στο 2025 και θέλουν να έχουν μια φρεσκάδα.
Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με αυτό που λέμε νοτιοαμεριάνικο garage punk, με το Εl Intruso. Ξαναέχουμε κλασικό rock n roll ίσως όπως θα το έπαιζαν οι Los Saicos σήμερα. Άλλωστε το νοτιοαμερικάνικο τεμπαραμέντο είναι διάχυτο και είναι και το στοιχείο που το κάνει να ξεχωρίζει από τις σημερινές κυκλοφορίες.
Στο Αtrocidad η μπάντα ξεφεύγει και παρότι έχουμε το ωραίο riff, τα πράγματα πάνε εντελώς στο punk. Αυτό είναι κακό; Ίσως με την επόμενη κυκλοφορία θα έχουμε πιο σφαιρική άποψη. Το ίδιο ισχύει και για το Kacivin που ακολουθεί αλλά έρχεται το όργανο να σε βάλει σε modd να μην σου μείνει αυχένας. Punk and disorderly σε rock n roll ρυθμούς.
Aν πατήσατε το video να παίξει, το Nocturna είναι επίσης από τις πιο καλές στιγμές του δίσκου για τα δικά μου αυτιά. Είναι από τα κομμάτια που θα χτυπιόμασταν άνετα οπαδικά σε κάτι υπόγεια αν το ακούγαμε 35 χρόνια πριν.
Το Νο Hay Piedad που κλείνει το album είναι από αυτά τα garage psych σκοτεινά κομμάτια που μόνο από νότιο αμερική τα ακούς. Έχει κάτι το νερό εκεί κάτω προφανώς. Ενώ είναι σκοτεινό είναι καραγκαζωμένο. Another huge winner here.
Αξίζει να το προπαραγγείλεις από τη Sunnyboy66 Recordsπου έχει κάνει σύμπραξη με άλλες εταιρείες για αυτή την κυκλοφορία; ΣΙΓΟΥΡΑ και κάντε το γρήγορα, 300 κόπιες όλες κι όλες, θα φυγουν στα γοργά. Και αυτό γιατί από θέμα attitude στο παίξιμο oi Los Intrusos σε αυτό το album είναι εκεί που πρέπει. Μπορεί σε κανα δυο σημεία να ξεφεύγουν ολίγον τι , αλλά αυτό θα ξενίσει τους αλκοολικούς του είδους (παρών!) και μόνο. Αν έχετε ακούσει και λίγο άλλα πράγματα, το album θα σας κάνει να την ιδρώσετε τη φανέλα μια χαρά.
los intrusos band photo
Είναι ένας δίσκος party time; Επίσης ΣΙΓΟΥΡΑ. Καλοπαιγμένο και σφιχτό, drummer που αγαπάει τόσο το ταμπούτο του έχει την ψήφο μου δαγκωτή και σε πολλά σημεία είναι και αυτός που δεν αφήνει την μπάντα να ξεφύγει εντελώς παίζοντας ρυθμικό γρήγορο rock n roll με ριπές πολυβόλου στο snare.
Επίσης έτσι εκφράζονται οι Los Intrusos και πολύ καλά κάνουνε. Γιατί αν το πάρουμε από την punk μεριά του πράγματος, δεν υπάρχουν κανόνες και επίσης, κάνω αυτό που θέλω με αυτά που διαθέτω . Και αν κρινόμαστε από το αποτέλεσμα, αυτό όχι μόνο δεν είναι κακό, αλλά έχει και μια φρεσκάδα αν θέλεις που σε κάνει να κολλάς. Ας το ξανακούσω άλλη μια λοιπόν να ξεβουλώσουν τα αυτιά μου και να μπουν τα κουνάβια στις τρύπες τους!
Μια νέα εποχή ξεκινά! Το ARCH CLUB Αλλάζει χώρο και ένα καινούργιο κεφάλαιο ξεκινά. Ενημερωθείτε για τη νέα διεύθυνση και για όλα εκείνα που θα βρείτε.
Arch Club
Η καινούργια μας διεύθυνση: ΚΡΗΤΗΣ 1 & Π.ΡΑΛΛΗ, ΤΑΥΡΟΣ
Μετά από τόσες αξέχαστες βραδιές (τουλάχιστον αυτές που θυμόμαστε), ασταμάτητη ενέργεια και αμέτρητες αναμνήσεις στον αρχικό μας χώρο, το Arch Club ετοιμάζεται για μια νέα εποχή.
Αποχαιρετάμε την παλιά μας τοποθεσία – ένα μέρος που μας διαμόρφωσε, φιλοξένησε θρυλικούς καλλιτέχνες και έγινε ένα δεύτερο σπίτι για τόσους πολλούς από εσάς (σίγουρα για εμάς). Είναι το τέλος ενός ισχυρού κεφαλαίου, αλλά όχι το τέλος της ιστορίας.
Είμαστε ενθουσιασμένοι που ανακοινώνουμε ότι το Arch Club μετακομίζει σε μια ολοκαίνουργια τοποθεσία!
Ένας μεγαλύτερος, καλύτερος και πιο τολμηρός χώρος όπου θα συνεχίσουμε να διευρύνουμε τα όρια, να υποστηρίζουμε την υπόγεια κουλτούρα και να προσφέρουμε τις ζωντανές εμπειρίες που περιμένετε από εμάς.
Σε κάθε θεατή της συναυλίας, το πιστό μας πλήρωμα, το αφοσιωμένο προσωπικό, τους υποστηρικτές και τους πράκτορες κρατήσεων.
Χωρίς εσάς, τίποτα από αυτά δεν θα ήταν δυνατό.
Γιατί ένας χώρος δεν είναι τίποτα χωρίς τους ανθρώπους του.
Διαφορετικά, είναι απλώς άδειοι τοίχοι.
Bad Nerves @ Arch club with ΗΕΧ & Overjoyed | live report, 1/11/2024 Photos by Iwannhs Tsinogos
Είτε είστε μαζί μας από την πρώτη μέρα είτε μόλις μας ανακαλύψατε, αυτή η μετάβαση είναι για εσάς. Ελάτε να γιορτάσετε το παρελθόν και να προχωρήσετε στο μέλλον μαζί μας.
Μείνετε συντονισμένοι για νέες ανακοινώσεις των lives μας και ειδικές εκδηλώσεις.
Αυτό δεν είναι απλώς μια κίνηση – είναι ένα κίνημα.
Buzzcocks @Arch club . Opening act: Nerrves | Live report Photos by Jo Gogou
Σας ευχαριστούμε για όλα. Ας γράψουμε μαζί το επόμενο κεφάλαιο.
— Arch Club – Ζωντανή Σκηνή
To Ametric Festival 2025 ανακοινώνει το πλήρες πρόγραμμα του 12 – 13 Σεπτεμβρίου 2025.
Προμαχώνας San Salvatore, Παλιά Πόλη Χανίων
Γιορτάζοντας την πέμπτη του χρονιά, το Ametric Festival επιστρέφει στον μαγευτικό Προμαχώνα του Σαν Σαλβατόρε στα Χανιά στις 12 και 13 Σεπτεμβρίου 2025. Φέτος, το φεστιβάλ στοχεύει να επανεξερευνήσει την ανάμειξη διαφορετικών μουσικών και πολιτιστικών αναφορών σε ένα πνεύμα συμπερίληψης, ως θεμελιώδη συνθήκη καλλιτεχνικής έκφρασης.
Το OCD Project και η Coherent States ενώνουν για άλλη μια φορά τις δυνάμεις τους παρουσιάζοντας μια απόκοσμη και έντονη εμπειρία. Τα μοναδικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του Προμαχώνα παρέχουν το τέλειο υπόβαθρο για την ηχητική και αισθητική ανάδειξη της σύγχρονης και πειραματικής μουσικής, επιτρέποντας στο φεστιβάλ να συνεχίσει να παρουσιάζει καινοτόμους ηχητικούς χώρους με γνώμονα την αλληλεπίδραση καλλιτεχνών, χώρου και κοινού. Μέσα σε αυτά τα Ενετικά τείχη, προσκαλούμε τους παρευρισκόμενους να συμμετάσχουν σε ένα αξέχαστο ταξίδι στα βάθη της ηχητικής εξερεύνησης.
Ametric festival
Σε μια από τις πολύ σπάνιες ζωντανές εμφανίσεις του παγκοσμίως, ο Βρετανός καλλιτέχνης Nigel Ayers έρχεται στην Κρήτη για να παρουσιάσει τον αντισυμβατικό και ποικιλόμορφο ήχο που έχει διαμορφώσει ως Nocturnal Emissions για περισσότερα από 45 χρόνια, σε μια συνεχή εξερευνητική πορεία της ηλεκτρονικής μουσικής από τα χρόνια της ουσιαστικής διαμόρφωσής της μέχρι σήμερα, όπου συνεχίζει να ηχογραφεί τακτικά.
Ερχόμενη από τη Γαλλία, η Félicia Atkinson, μια από τις σημαντικότερες πειραματικές και εικαστικές καλλιτέχνιδες της εποχής μας, θα παρουσιάσει τον χαρακτηριστικό της ambient / spoken word ήχο αλληλοεπιδρώντας με το αυτοσχεδιαστικό percussion set του Αυστραλού drummer και ηλεκτροακουστικού συνθέτη Will Guthrie, ο οποίος θα εμφανιστεί στα Χανιά μετά την απρόσμενη ακύρωση της περσινής του εμφάνισης στο Ametric.
Η ιδιόρρυθμη πειραματική cut-up χορευτική μουσική του Turbo Teeth θα αποτελέσει το αντίβαρο στα σκοτεινά και conceptual ηχοτοπία του ILIOS, ενώ το κατανυκτικό cello/electronics set της Viki Steiri θα αλληλεπιδράσει με τα experimental/techno ηχητικά δημιουργήματα της Devika και το ψυχοακουστικό ηλεκτρονικό σετ του Tristanos.
είναι το πειραματικό μουσικό project του Βρετανού καλλιτέχνη Nigel Ayers, το οποίο ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 στο Derbyshire της Αγγλίας. Ο Ayers, πρώην φοιτητής τέχνης, ήταν το βασικό μέλος, με συνεργάτες τον αδερφό του Daniel Ayers και την Caroline K στα πρώτα χρόνια του project.
Η αρχική τους μορφή συνδύαζε στοιχεία από musique concrète, Fluxus, conceptual art και την ωμή ενέργεια της αναδυόμενης τότε punk rock μουσικής. Το 1979, ίδρυσαν τη δική τους δισκογραφική εταιρεία, Sterile Records, η οποία έγινε
ένας βασικός πυλώνας για την σκηνή της πειραματική και συχνά προκλητικής μουσική τους, ενσωματώνοντας βιομηχανικούς ήχους, θόρυβο και εντελώς αντισυμβατικές προσεγγίσεις. Εκτός των δικών τους έργων, η Sterile κυκλοφόρησε και μερικές πολύ σημαντικές δουλειές της πειραματικής industrial, noise και
ηλεκτρονικής μουσικής όπως έργα των SPK, Lustmord, Maurizio Bianchi, Annie Anxiety και πρώιμων projects του John Balance των Coil.
ametric25
Τόσο η πρώιμη μουσική των Nocturnal Emissions όσο και η ύπαρξη της Sterile Records υπήρξαν καταλυτικοί
παράγοντες στην διαμόρφωση της experimental industrial μουσικής, όσο και αν ο ίδιος ο Ayers, ίσως προβοκατόρικα, αρνούνταν τον όρο industrial σαν περιγραφή της
μουσικής του.
Με την πάροδο των χρόνων, η μουσική των Nocturnal Emissions εξελίχθηκε σημαντικά, εξερευνώντας διάφορα είδη όπως musique concrète, sound collage, post-industrial, ambient, noise ακόμα και synth pop, dub και electro, δημιουργώντας επιπλέον και στα πεδία της sound art και video art και ωθώντας συνεχώς τα όρια της
συμβατικής μουσικής και του ήχου. Η δουλειά τους αντλεί έμπνευση από ένα ευρύ φάσμα επιρροών όπως της Καταστασιακής Διεθνούς, του σουρεαλισμού, της μαγείας και των αρχαίων τοποθεσιών, δημιουργώντας ένα μοναδικό απόκοσμο ήχο
με διερευνητικές διαθέσεις και αναστοχασμό, βασικό κομμάτι της ψυχολογίας του Nigel Ayers. Θεματικά, η μουσική τους συχνά εξερευνά τη συνείδηση, την πνευματικότητα και την περίπλοκη σχέση μεταξύ ανθρωπότητας και τεχνολογία
Οι Nocturnal Emissions έχουν συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες όπως οι Ιάπωνες C.C.C.C. και οι Βρετανοί :Zoviet*France: για παράδειγμα, και έχουν ασχοληθεί με
διάφορα projects, συμπεριλαμβανομένης της σύνθεσης soundtracks για παραστάσεις χορού Butoh στις αρχές της δεκαετίας του 1990, και της εργασίας σε πολλές ταινίες κινουμένων σχεδίων. Έχουν μια τεράστια και ποικίλη δισκογραφία, με πολλά albums και κυκλοφορίες σε διάφορες εταιρείες.
Αξιοσημείωτες στιγμές της δισκογραφίας τους αποτελούν τα πρώτα τους, καθοριστικά industrial albums “Tissue of Lies” (1981), “Fruiting Body” (1981) και “Drowning in a Sea of Bliss” (1983), οι πιο ρυθμικές τους στιγμές στα “Viral Shedding” (1983) και “Songs of Love and Revolution” (1985), στο “Chaos” που έχει χαρακτηριστεί ως το London Calling των πειραματικών, όσο και οι μνημειώδεις ηχητικές τους εξερευνήσεις στα “Spiritflesh”
(1988), “Invocation of the Beast Gods” (1989), “Stoneface” (1989) και “Cathedral” (1991).
Ως σημείο αναφοράς στην πειραματική και βιομηχανική μουσική, οι Nocturnal Emissions μπορούν να χαρακτηριστούν πρωτοπόροι, έχοντας σπρώξει τα όρια της πειραματικής μουσικής και έχοντας εξερευνήσει ένα ωκεανό αντισυμβατικών ιδεών, διατηρώντας σε παράλληλο χρόνο τη συνάφεια και την επιρροή τους στο σύγχρονο μουσικό τοπίο, στο οποίο συνεχίζουν να συμμετέχουν στο ακέραιο, κοντά στα 50 χρόνια μετά την δημιουργία τους.
οι ανθρώπινες φωνές κατοικούν σε μια οικολογία παράλληλα και μέσα σε πολλά άλλα πράγματα που δεν μιλούν, με τη συμβατική έννοια: τοπία, εικόνες, βιβλία, αναμνήσεις, ιδέες. Η Γαλλίδα ηλεκτροακουστική συνθέτρια και εικαστική καλλιτέχνης δημιουργεί μουσική που ζωντανεύει αυτές τις άλλες πιθανές φωνές σε συνομιλία με τη δική της, συνθέτοντας ηχογραφήσεις πεδίου, midi όργανα και αποσπάσματα δοκιμιακής γλώσσας τόσο στα γαλλικά όσο και στα αγγλικά.
Η δική της φωνή, που συνεχώς μεταβάλλεται για να δημιουργήσει χώρο, μπορεί να ψιθυρίσει από τη γωνία ή να αναλάβει τον τόνο ενός άλλου χαρακτήρα. Η Atkinson χρησιμοποιεί τη σύνθεση ως τρόπο επεξεργασίας της φανταστικής και δημιουργικής ζωής, συχνά ασχολούμενη με το έργο εικαστικών καλλιτεχνών, κινηματογραφιστών και μυθιστοριογράφων. Οι πολυεπίπεδες
συνθέσεις της αφηγούνται ιστορίες που εναλλάσσουν και διπλώνουν τον χρόνο και τον τόπο, ιστορίες στις οποίες είναι η αφηγήτρια αλλά όχι η πρωταγωνίστρια.
Felicia Atkinson @Ametric
Η Félicia Atkinson ζει στην άγρια ακτή της Νορμανδίας και παίζει μουσική από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Ανάμεσα στην εκτενή της δισκογραφία, ξεχωρίζουν οι οκτώ δίσκοι και το ένα μυθιστόρημα που έχει κυκλοφορήσει στην Shelter Press, την
σπουδαία εταιρεία και εκδοτικό οίκο που συνδιευθύνει με τον Bartolomé Sanson. Το τελευταίο της album “Space as an Instrument” κυκλοφόρησε το 2024 λαμβάνοντας
διθυραμβικές κριτικές.
Έχει συνεργαστεί με μουσικούς όπως οι Jefre Cantu-Ledesma, Chris Watson, Christina Vantzou και Stephen O’Malley, και με σύνολα όπως οι Eklekto (Γενεύη) και Neon (Όσλο). Έχει εμφανιστεί σε venues και festivals όπως τα INA GRM/Maison de
la Radiο, Philarmonie (Παρίσι), Issue Project Room (Νέα Υόρκη), Barbican Center (Λονδίνο), Le Guess Who (Ουτρέχτη), Atonal (Βερολίνο), Henie Onstad (Όσλο), Unsound (Κρακοβία) και Skanu Mesz (Ρίγα). Έπιπλέον έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους κινηματογραφιστές (Ben Rivers, Chivas de Vinck) και τεράστιους οίκους μόδας (Prada, Burberry). Έχει εκθέσει σε μουσεία, galleries και biennale, όπως η Biennale RIBOCA (Ρίγα), Overgaden (Κοπεγχάγη), BOZAR (Βρυξέλλες), Espace Paul Ricard (Παρίσι) και MUCA ROMA (Πόλη του Μεξικού).\
είναι Αυστραλός experimental drummer που ζει στη Γαλλία. Παίζει σόλο χρησιμοποιώντας διαφορετικούς συνδυασμούς τυμπάνων, κρουστών, ενισχυτών και ηλεκτρονικών, και ηγείται του σύγχρονου υβριδικού gamelan συγκροτήματος ENSEMBLE NIST-NAH.
Tο όνομά του έγινε γνωστό το1997, όταν κέρδισε τον Αυστραλιανό εθνικό διαγωνισμό Wangaratta National Jazz Awards για drums και συνέχισε να παίζει με πολλούς από τους πιο διάσημους τζαζίστες της Αυστραλίας, όπως οι Mark Simmonds, Julien Wilson και Ren Walters. Από τη νέα χιλιετία και μετά, το έργο του απομακρύνθηκε από τα τύμπανα και ο καλλιτέχνης ανέπτυξε ενδιαφέρον για junk electronics, ακραίας ενίσχυσης και ηλεκτροακουστικών τεχνικών, που καταγράφηκαν σε μια σειρά από solo και συνεργατικές ηχογραφήσεις από αυτά τα χρόνια.
Παράλληλα με τη δημιουργία έργων που κινούνται στο φάσμα της ηλεκτροακουστικής μουσικής, την τελευταία δεκαετία ο Guthrie επέστρεψε στα τύμπανα με ένα ιδιαίτερα επιθετικό τρόπο παιξίματος, αναπτύσσοντας μια σειρά από solo έργα που χαρακτηρίζονται από μια ριζοσπαστική μονομελειακότητα, από ασταμάτητες ρυθμικές ασκήσεις μέχρι εξερευνήσεις των χαμηλών συχνοτήτων των gongs και άλλων μεταλλικών κρουστών. To έργο του Will Guthrie διακρίνεται από τη ρυθμική του εξελιγμένη προσέγγιση, την ανεπιτήδευτη επιδεξιότητα και την αδιαμφισβήτητη φυσικότητά του, αγγίζοντας πολλές world music πτυχές, από Javanese Gamelan μέχρι South Indian Carnatic music.
Ως αφοσιωμένος διοργανωτής DIY συναυλιών ενώ ήταν ακόμα φοιτητής στο Μελβούρνη, ο Guthrie ίδρυσε (μαζί με τον Ren Walters) την εβδομαδιαία σειρά συναυλιών “Improvised Tuesdays”, που έχει πλέον μετονομαστεί σε Make It Up Club, και είναι η μακροβιότερη σειρά συναυλιών στην Αυστραλία για αυτοσχεδιαστική και πειραματική μουσική.
Κατά την μετοίκησή του στη Γαλλία, και συγκεκριμένα στη Ναντ, ο Guthrie εντάχθηκε στην κολεκτίβα CABLE#, όντας curator και διοργανωτής τακτικών συναυλιών και ετήσιων festivals.
will guthrie @Ametric
Ο Will Guthrie έχει κυκλοφορήσει πάνω από 50 albums σε εταιρείες όπως η δική του Antboy Music, καθώς και σε δισκογραφικές όπως Black Truffle, Editions Mego, Erstwhile, Clean Feed, Gaffer Records, Hasana Editions, 23five, iDEAL, Kythibong, NAKID, Fragment Factory και Ipecac. Έχει εμφανιστεί σε πολλά venues και festivals σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Lieu Unique (Nantes), Cafe Oto (London), Berghain (Berlin), Super Deluxe (Tokyo), SPRING Performing Arts Festival (Utrecht), Meta House (Phnom Penh), MONA FONA (Hobart), Suoni Per Il Popolo (Montreal), Lampo (Chicago), Oct Loft Jazz Happening (Shenzhen) και Geometry Of Now (Moscow).
Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες παγκοσμίου βεληνεκούς όπως Mark Fell, Oren Ambarchi, Sarah Hennies, James Rushford, Ghassen Chiba, Jean-Luc Guionnet, Erell Latimier, Rudolf Eb.er, Roscoe Mitchell, Chulki Hong, Mark Simmonds, Jérôme Noetinger, Keith Rowe, David Maranha και πολλούς άλλους.
Δραστηριοποιούμενος από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 στην ηχητική τέχνη και την εικόνα, ο ILIOS (Δημήτρης Καρυοφύλλης) βρίσκεται σε μια διαρκή εξερεύνηση των άκρων των ηχητικών και εικαστικών φαινομένων. Μέσα από τη συνεχή αλλαγή της ηχητικής του παλέτας, αγγίζοντας και ξεπερνώντας τα όρια του ηχητικού φάσματος, ο ILIOS υπηρετεί μια ιδιότυπη αντι-καριέρα. Κάποιες από τις ηχογραφημένες δουλειές του έχουν χαρακτηριστεί από τα μουσικά μέσα ως: “Ο ήχος του θανάτου” ή “Ο πιο εξουθενωτικός δίσκος που μπορεί να φανταστεί κανείς”.
Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 400 ζωντανές εμφανίσεις, διαλέξεις και εργαστήρια σε 35 χώρες σε Ασία, Νότια και Βόρεια Αμερική, Ευρώπη, Ωκεανία, live παρουσιάσεις που ωθούν τα όρια του χώρου και του σώματος σε μια σκληρή δοκιμασία, επιδιώκοντας μια κατάσταση επαγρύπνησης για τις ανθρώπινες
αισθήσεις, σε μια μυσταγωγική και καθαρτική εμπειρία.
Δισκογραφικά έχει έναν πολυάριθμο κατάλογο ηχητικών κυκλοφοριών, συμπεριλαμβανομένων των “Kenrimono” (βασισμένο σε ήχους από αίθουσες παιχνιδιών Pachinko), “Vento Elektra” (βασισμένο σε ηλεκτρικά σήματα και οικιακή
ηλεκτρική ενέργεια), “Symphony #1 for oscillators and internal combustion engine vibrations” (βασισμένo σε κραδασμούς αυτοκινήτων)·και πολλών άλλων. Μετά από απουσία επτά ετών, ο ILIOS επέστρεψε δυναμικά το 2024 με δυο albums, “The tale
of the Rüetschi foundry” και “Ploutonion” (συνεργασία με τον Massimo Pupillo). Είναι μέλος του συγκροτήματος Mohammad (μαζί με τον Νίκο Βελιώτη) με το οποίο έχει κυκλοφορήσει 14 ως τώρα albums.
Έχει πολυάριθμες μουσικές αναθέσεις για χορό, κινηματογράφο και θέατρο.
Έχει υπάρξει curator και co-director στα festivals Electrograph “Athens Sound Media” (από το 2001 ως το 2006), SDR Santander Sound Art Festival (από το 2008 ως το 2012) καθώς και co-director για το [Un]Commonsounds μεταξύ άλλων.
Το 1997 ίδρυσε την Antifrost, μια εκδοτική πλατφόρμα/δισκογραφική εταιρεία για ηχητικά μέσα με περισσότερα από 80 έργα που έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα από
αναγνωρισμένους καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.
είναι το προσωπικό project του Γιώργου Αξιώτη, μέλους των Free Piece of Tape, Balinese Beast, Tom Cruisin’, Holefold Diver και Bruised Lee. Οι συνθέσεις του TT διαμορφώνουν ένα ιδιαίτερο και συνεχώς εξελισσόμενο ηχητικό τοπίο, όπου ασύμμετροι hardware ρυθμοί συνδυάζονται με αποδομημένα loops, δημιουργώντας ένα ατίθασο και πολυεπίπεδο ηχητικό σύμπαν, στο οποίο χαοτικές δομές συνυπάρχουν αρμονικά με τη συνθετική πυκνότητα και τον ρυθμικό πειραματισμό. Ο ήχος του χαρακτηρίζεται από έναν μοναδικό συνδυασμό στοιχείων που υπερβαίνουν τα παραδοσιακά μουσικά είδη, με παραμορφωμένες ρυθμικές δομές που ισορροπούν σε λεπτές γραμμές ανάμεσα στη σύνθεση και την πλήρη αποδόμηση.
Η δισκογραφία του TT περιλαμβάνει κυκλοφορίες όπως το Yellow Equals One (Untitled-1, 2017), το +X+ (2021), το Secreto/Live EP (2021), το Live @ Threads Radio (2021) και το Sharp Horns of a Trilemma (2022).
Παράλληλα, έχει συμμετάσχει
σε πολυάριθμες συλλογές, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.
είναι συνθέτρια, τσελίστρια και διεπιστημονική καλλιτέχνης με ενδιαφέρον για την πειραματική ηλεκτρονική μουσική, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και τη σύνθεση για άλλα μέσα. Το πρώτο της σόλο LP, “Balm”, κυκλοφόρησε ψηφιακά από την Alien Jams και σε βινύλιο από την Rekem Records το 2024.
Είναι μέλος τoυ αυτοσχεδιαστικού music/art group Ectopia και έχει συνεργαστεί με εικαστικούς όπως οι Monster Chetwynd, Urara Tsuchiya, μουσικούς όπως οι Saint Abdullah και Sofia Jernberg, καθώς και σε κυκλοφορίες όπως το ‘Future Chorus με την Ελένη Ικoνιάδου και ‘sex robot’ με την Sidsel Meineche Hansen. Στο παρελθόν είχε ραδιοφωνική εκπομπή στο NTS Radio με την Chloe Frieda και ήταν στο Free Improvisation Workshop του Eddie Prévost.
Έχει παίξει στο Le Guess Who? Festival, Cafe OTO, ICA (Λονδίνο), New Museum (Νέα Υόρκη), το KW (Βερολίνο)
μεταξύ άλλων. Γεννημένη στην Ελλάδα, μετακόμισε στο Λονδίνο το 2005 και από το 2021 ζει στην Αθήνα.
είναι DJ και μουσικός παραγωγός πολλαπλών μουσικών ειδών. Η δουλειά της περιλαμβάνει ηχητικό σχεδιασμό και επιλογή μουσικής για θεατρικές παραστάσεις. Με την techno ως επίκεντρο, τα set της αντλούν στοιχεία από ένα ευρύ φάσμα ήχων, που ξεκινάει από electro και καταλήγει στην drone μουσική. Είναι μέλος του DJ roster της Pi Electronics και έχει συνεργαστεί με την ηθοποιό Γιούλα Μπουντάλη σε αρκετά έργα όπως “Όσοι Κοιμούνται” (2017, Εθνικό Θέατρο Ελλάδος), “Καπνοτοπία” (2019, θέατρο ‘Πρόσωρινός’) και “Open Light” (2021, θέατρο ‘Προσωρινός’). Η εμφάνισή στο Ametric Festival 2025 είναι ιδιαίτερης σημασίας λόγω της προσωπικής της σύνδεσης με τα Χανιά που έχουν υπάρξει τόπος διαμονής της για πολλά χρόνια.
Ο Tristanos (Tristan Beutter)
είναι sound artist με καταγωγή από τα Χανιά και έδρα την Αθήνα, του οποίου η έρευνα εξερευνά τα πεδία της ψυχοακουστικής, της αοριστίας και των ηχογραφήσεων πεδίου, στοιχεία των οποίων τέμνονται και ενσωματώνονται σε ηχητικές εγκαταστάσεις, ηλεκτροακουστικές συνθέσεις και ζωντανά ηλεκτρονικά sets. Η πρακτική του επικεντρώνεται στην ιδιαιτερότητα του χώρου και συχνά ενσωματώνει αυτοσχεδιασμό και χρήση γλωσσών προγραμματισμού ήχου.
Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί στην Ολλανδία, την Ελλάδα και την Τσεχία. Είναι κάτοχος πτυχίου BA από το Institute of Sonology (2023) και έχει συντονίσει εργαστήρια για σπουδές ηχοτοπίων και ηχοπεριπάτων.
Το 2022, εργάστηκε στο project “Site Sound”, μια αρχαιολογική μελέτη βασισμένη στις αισθήσεις του αρχαίου ιερού του Δία στο Λύκαιο όρος.
Κατάφερα επιτέλους να δω την ταινία “Mickey 17” και απόλαυσα πραγματικά και αγάπησα ένα τσικ παραπάνω τον RobertPattinson!
Μετά τον ρόλο του ως Batman ο RobertPattinson επιστρέφει ως MickeyBarnes, στη μαύρη κωμωδία επιστημονικής φαντασίας “Mickey 17” σε σενάριο, σκηνοθεσία και συμπαραγωγή του Bong Joon-ho (Parasite, 2019). H ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα Mickey7 του EdwardAshton (2022) και θα βρείτε αρκετές πληροφορίες σε προηγούμενο άρθρο μου ΕΔΩ. Για την συμπαραγωγή Η.Π.Α. και Ν.Κορέας θα βρείτε και στο IMDb καθώς και πικάντικα σχόλια!
Mickey 17: καθυστέρηση κυκλοφορίας της ταινίας & το hype γύρω από αυτή
Για τους λόγους πίσω από την απόφαση της Warner Bros να καθυστερήσει την κυκλοφορία της ταινίας για έναν ολόκληρο χρόνο, μπορώ να κάνω πολλές εικασίες. Υπήρξε κορυφαία επιλογή της πλειοψηφίας των φίλων του κινηματογράφου αλλά και δική μου. Η αλλαγή της ημερομηνίας προκάλεσε σίγουρα πολλά σούσουρα. Ωστόσο, έδωσε μεγαλύτερο hype σε συνδυασμό και με τη θεματολογία της γενετικής καθαρότητας αλλά και την ερμηνεία του Mark Ruffalo ως ένα πολιτικού που απέτυχε στη γη κι έγινε αποικιστής ο οποίος θυμίζει έντονα τον Donald Trump όχι εμφανισιακά αλλά στις απόψεις και την όλη συμπεριφορά.
Μήπως τελικά αυτή ήταν και η πρόθεση του;
Ο Bong Joon-ho άλλαξε αρκετά το μυθιστόρημα του Mickey7, προκειμένου να συμπεριλάβει έναν ακόμα χαρακτήρα, τον εγωπαθή επικεφαλής της διαστημικής αποικίας που εξακολουθεί να έχει φανατικούς οπαδούς και κυβερνά τον παγωμένο πλανήτη. Είναι ένας αυταρχικός δικτάτορας με εθνικιστικές φιλοδοξίες που επηρεάζει τις καταστάσεις κι έχει συμμαχήσει με την εκκλησία. Σας θυμίζει κάτι ίσως;
Toni Collette and Mark Ruffalo in Mickey 17
Μια παρατήρηση επιτρέψτε μου να κάνω, πριν εμβαθύνω στην ταινία, σχετικά με τα “κοψίματα” της… Ενδεχόμενα υπήρξε κάποια διαφωνία μεταξύ της WarnerBros και του σκηνοθέτη γιατί υπάρχουν στιγμές που βιώνεις μια έντονη αλλαγή. Ο Bong Joon-ho όμως, σε σχετική ερώτηση που του έγινε, απάντησε ότι κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της επεξεργασίας υπήρξαν πολλές απόψεις και πολλές συζητήσεις. Ωστόσο το μοντάζ της ταινίας το έχει επιμεληθεί ο ίδιος και είναι πολύ χαρούμενος με το αποτέλεσμα.
“Ήταν μια μακρά διαδικασία, αλλά ήταν πάντα ομαλή και με σεβασμό.”
Mickey 17
Mickey 17: απολαυστικός Robert Pattinson σε μια αιχμηρή σάτιρα επιστημονικής φαντασίας
Αυτή είναι η 3η ξενόγλωσση ταινία του βραβευμένου με Όσκαρ Bong Joon-ho που όμως εξερευνά μερικά από τα ίδια θέματα που είχε θίξει και στις 2 προηγούμενες “Okja“, “Snowpiercer“. Οι τεράστιες οικονομικές ανισότητες, η καταστροφή του πλανήτη από την απληστία του ανθρώπου και οι κίνδυνοι που παραμονεύουν όταν ο αυταρχισμός κυριαρχεί παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ, δεδομένης και της δεξιάς ιδεολογίας που σαρώνει τον πλανήτη τα τελευταία χρόνια.
Ο Robert Pattinson στην ταινία Mickey 17 υποδύεται έναν εξερευνητή του διαστήματος, πολύ άτυχο θα έλεγα, που αναλαμβάνει ολοένα και πιο επικίνδυνα καθήκοντα κάθε φορά! Βασικά αναλαμβάνει αυτά που κανένας άλλος δε θα έκανε…
Δε σας κρύβω ότι περίμενα με ανυπομονησία να δω αυτή την ταινία. Τόσο γιατί σέβομαι αρκετά τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη Bong Joon-ho αλλά και γιατί ήθελα να δω πώς θα ενσαρκώσει ο Robert Pattinson τον Mickey Barnes.
Η ταινία ξεκινά δυναμικά και μετά… σα να σέρνεται λιγάκι.
Το Mickey 17 είναι μια δυστοπική κωμωδία επιστημονικής φαντασίας και είναι αρκετά φορτωμένη με πολλά στοιχεία που δυστυχώς δεν αναπτύχθηκαν αρκετά. Ωστόσο ήταν αρκετά “διασκεδαστική” όσο και γροθιά στο στομάχι και τη συνιστώ σε όλους εσάς τους σινεφίλ, που σας αρκούν τα νορμάλ εφέ και οι ελάχιστες ή και καθόλου έντονες σκηνές δράσης.
Mickey 17 _ Robert Pattinson and Bong Joon Ho
Mickey 17: Αθυρόστομη σάτιρα με τον πρωταγωνιστή να πεθαίνει ξανά και ξανά…
Αρχικά βλέπουμε την άθλια ζωή του Mickey Barnes στη γη. Άφραγκος, αποτυχημένος μικροεπιχειρηματίας που τρέχει να ξεφύγει από έναν τοκογλύφο. Κάπως τα καταφέρνει τελος πάντων και επιβιβάζεται σε ένα διαστημόπλοιο με προορισμό πλανήτη Niflheim. Συμφωνεί να γίνει “αναλώσιμος” γιατί από την “βιασύνη” του δεν διαβάζει ποτέ τα μικρά γράμματα στο συμβόλαιο που του δίνουν κι έτσι άθελά του δίνει τη συναίνεσή του να του ανατίθεται οποιαδήποτε εργασία ή πείραμα, να σκοτώνεται και να… “ξανατυπώνεται“.
Μέχρι τη στιγμή που γίνεται ένα συστημικό λάθος και ο Mickey 17 επιζεί και συναντά τον Mickey 18 δεν έχουμε ξανασυναντήσει τον όρο “multiples” ούτε έχουμε κατανοήσει πόσο αρρωστημένο είναι το καπιταλιστικό σύστημα που τους δημιούργησε.
Οι τρόποι που πεθαίνει ο Mickey Barnes είναι πραγματική γροθιά στο στομάχι. Γίνεται ζωντανό πειραματόζωο χάριν του οποίου οι υπόλοιποι ζουν σε κανονικότητα, αναπτύσουν νεες τεχνολογίες, βρίσκουν θεραπείες για ασθένειες αλλά και φονικά όπλα. Το σώμα του δεν ενδιαφέρει κανέναν. Σε μια σκηνή το χέρι του κόβεται κατά λάθος και το βλέπουμε να αιωρείται στην εξωτερική ατμόσφαιρα, να περνάει κυριολεκτικά μπροστά από τα μάτια των αποίκων που βρίσκονται καθισμένοι και συνομιλούν και γελούν και δε δίνουν καμία σημασία σε αυτό. Πόσο σουρεάλ σκηνικό με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια να λαμβάνει μόνο απαξίωση.
Robert Pattinson as Mickey Barnes, “Mickey 17” a film by Bong Joon ho
Η ερμηνεία του Robert Pattinson στο Mickey 17 είναι τόσο θορυβώδης
τόσο διαταραγμένη και κυριολεκτικά κουβαλάει όλη την ταινία στους ώμους του. Του βγάζω το καπέλο για τις επιλογές που έχει κάνει μετά το “Twilight“. Οι συνεργασίες με τους τον DavidCronenberg (Cosmopolis, 2012), ClaireDenis (High Life, 2018) και RobertEggers (The Lighthouse, 2019) απέφεραν καρπούς και έδειξε μια διαφορετική και σκοτεινή παρουσία στο ρόλο του Batman του MattReeves. Τώρα, στο “Mickey 17” μπορεί και παίζει πολλαπλούς ρόλους γιατί ο Mickey είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει το εύρος της υποκριτικής δεινότητας του.
Μickey17 meets Μickey18
Η ταινία είναι υπερβολική; Ναι, είναι! Είναι παράλογη; Σίγουρα ναι!
Τελικά τι κρατάμε; Η ζωή έχει το νόημα που της αποδίδουμε.
Δεν είχε την αφήγηση που περίμενα και κάπου η ταινία κούτσαινε σαν να πήγε κάτι στραβά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Ωστόσο κάποιες σκηνές είναι πολύ δυνατές και στέλνουν ηχηρά μηνύματα. Η υποτίμηση των εργαζόμενων, η προδοσία (φίλων), η νοοτροπία του “live and let die” ή του “πατώντας επί πτωμάτων” (κυριολεκτικών πρωμάτων όμως) ουρλιάζουν σε πολλά σημεία μέσα στην ταινία, όπως και στο Parasite άλλωστε.
Εξοργιστικά αληθινό το περιβάλλον με τους εξαθλιωμένους πολίτες, να είναι φοβισμένοι και να αγνοούνται από τους ψυχοπαθείς που βρίσκονται στην εξουσία. Παθητικοί, κακοποιούνται στη δουλειά, δεν μιλούν για να μην χάσουν τη θέση τους και η ανάγκη για εξέγερση θυμίζει ένα όνειρο. Κατά τ’άλλα τα έχουμε λύσει όλα, αλλά η διαφοροποίηση, η διαφορετικότητα και κάθε είδους ανισότητες καλά κρατούν…
Μου άρεσε κι ας ήταν αργή. Ναι, ίσως περίμενα να εμβαθύνει περισσότερο σε κάποια σημεία. Εν τέλει δε με χάλασε αυτό που είδα. Τα μηνύματα που ήθελαν να περάσουν πέρασαν και παρόλο που πολλοί έχουν σχολιάσει αρνητικά την ταινία θα σας προ(σ)καλέσω να της δώσετε μια ευκαιρία και να την δείτε.
Το “Future Days” επιστρέφει όπως και οι Pearl Jam, με ένα συγκινητικό animated video εμπνευσμένο από το “The Last of Us”.
“Future Days”
Επιστρέφουμε στο 2013, εκεί που το “Future Days” κυκλοφόρησε ως μέρος του άλμπουμ “Lightning Bolt” και πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται επίσημα single και αποκτά εικόνα! Όσο απίστευτό και αν ακούγεται ή διαβάζεται στην προκειμένη, το συγκεκριμένο single, υπάρχει εδώ και καιρό στις καρδιές των ακροατών / θαυμαστών. Είναι από αυτά που ξεχωρίζεις και πας κόντρα στο ρεύμα.
Και όσο αυτό μεγάλωνε και αποκτούσε χαρακτήρα μέσα στο “Lightning Bolt”, άλλο τόσο το “Future Days εξελίχθηκε σε συναισθηματικό καταφύγιο της σειράς “The Last of Us”.
Το αγαπημένο συγκρότημα ζωντανεύει και πάλι το κομμάτι, δίνοντας αυτή τη φορά την ευκαιρία που του αξίζει.
Δείτε το video που ακολουθεί:
Illustrations created by Paul Ribera
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου “The Last of Us EP”
θα το βρείτε διαθέσιμο πλέον ως streaming αλλά και σε συλλεκτικό βινύλιο μέσω του pearljam.com.
“If I ever were to lose you, I’d surely lose myself”
Pearl Jam
Και για να μην ξεχνιόμαστε: Το 12o στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος, είναι εδώ και είναι γεγονός. Oλόφρεσκο DarkMatter, που θα κυκλοφορήσει από την Monkeywrench Records/Republic Records στις 19 Απριλίου 2024. Το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ είναι διαθέσιμο τώρα αποκλειστικά στο site τους.
MASS CULTURE, INSECT RADIO, START THE MONKEY, δηλαδή η αφοπλιστική τριπλέτα που δεν θα θες να σταματήσει να παίζει!Μία ωδή στο post και hardcore στοιχείο με ατόφια και εκκεντρική προσέγγιση στο είδος που θα κατακεραυνώσει όσους προσέλθουν το βράδυ της Παρασκευής 23 Μαΐου στο An club!
Οι Mass Culture, που δημιουργήθηκαν το 2011 και μετά από μερικές αλλαγές στο line-up, είναι πλέον 5μελές συγκρότημα με μέλη από Αθήνα, Σπάρτη και Καστοριά.
Κάθε μέλος είχε τη δική του μουσική πορεία και ταυτότητα, αλλά, έχοντας κοινά συστατικά και μια ευρεία εκτίμηση για τη μουσική διαφόρων συγκροτημάτων, αποφάσισαν να ξεκινήσουν μια μπάντα που να συνδυάζει το post hardcore με metal στοιχεία.
Μετά το EP “Amoralism” του 2012 και τον split του 2015 μαζί με τους Fields of Locust, κυκλοφόρησαν τον Αύγουστο του 2018 το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ “Primal | Ephemeral”, με τη βοήθεια των Nothing to Harvest records και Sweetohm recordings.
Το 2023 το συγκρότημα κυκλοφόρησε το τελευταίο του ολοκληρωμένο άλμπουμ “Barren Point”.
Ο επόμενος στόχος τους είναι να τουράρουν στην Ευρώπη όσο περισσότερο μπορούν το οποίο είναι κάτι που ήδη ξεκίνησε το 2024 και συνεχίζεται φέτος, τον Ιούνιο του 2025 με 13 live στο εξωτερικό.
Η μπάντα παράλληλα ετοιμάζει ήδη υλικό για τον τρίτο ολοκληρωμένο δίσκο τους που προορίζεται να ηχογραφηθεί μέσα στο 2026.
Το hardcore punk των Insect Radio ακροβατεί ανάμεσα στο εκκεντρικό και το παραδοσιακό. Κάποιοι θα τους πουν math, και κάποιοι πειραματικούς, και είναι όλα αυτά, αλλά και πολλά παραπάνω. Με σφιχτοδεμένες και ακριβείς performances που δεν λανθάνουν, αλλά και μια αφοπλιστική ευθύτητα που παραλύει τον ακροατή, το κουαρτέτο από την Αθήνα, είναι αδύνατο να μην τραβήξει την προσοχή σου. Από τα σκισμένα speakers του δωματίου σου μέχρι τα ισοπεδωμένα stages, οι Insect Radio κάνουν αισθητή την παρουσία τους με κάθε ευκαιρία, με το ακομπλεξάριστο και πότε εσωστρεφές, πότε κλειστοφοβικό και πότε αποχρωματισμένα πολυσχιδές υλικό τους, που σε κάνει να ζητάς κι άλλο!
Οι StartTheMonkey είναι μια 4μελης post metal μπάντα.
startthemonkey band photo
Δημιουργήθηκαν το 2017 Στην Αθηνα. Το 2021 κυκλοφορησαν το πρώτο τους EP The Start Of The Monkey και το 2023 το πρώτο τους full-length album Urban Psyche μέσω της Electric Talon Records USA.
Η μουσική τους ειναι επηρεασμένοι από τον ήχο των Russian Circles, Cult Of Luna. Έχοντα ολοκληρωσει μια σειρά από εμφανίσεις που ανάμεσα σε αυτές ήταν και το πρώτο μας tour σε Ελλάδα και Βουλγαρία, είμαστε στην διαδικασία ηχογράφησης του 2 full-length δίσκου μας.
Los Angeles garage psych and post-punk quintet Black Honey Cult(with current and former Lords Of Altamont members) release their rebellious and intoxicating self-titled debut album on Heavy Psych Sounds .
“This 30-minute journey through a late ’60s sound tunnel is a welcome escape.” Metal Hammer
“The psychedelic twist to the post-punk genre makes for a unique blend.” Heavy Music HQ
Hailing from Los Angeles, Black Honey Cult is a labor of love and rock’n’roll involving current and former members of The Lords of Altamont. Drawing inspiration from pioneers like The Velvet Underground and psychedelic icons The 13th Floor Elevators, the raucous quintet infuses their sound with shades of early goth, post-punk, and krautrock. The result? A hypnotic, genre-defying blend of dark, atmospheric psychedelia that transports listeners to another plane, like dropping LSD on Mars.
was brought to life by the legendary Paul Roessler (of Screamers and 45 Grave fame) at Kitten Robot Studios, a perfect match for their haunting and transportive vision. Black Honey Cult stands as a testament to years of collaboration, creativity, and perseverance, offering an immersive experience for those ready to step into their enigmatic world. Prepare to follow the cult and lose yourself in their spellbinding sounds!
Even the name is mysterious — Black Honey Cult evokes a sense of intrigue and the otherworldly, a fitting moniker for a band born out of deep roots in Los Angeles’ storied underground music scene.
The story begins in the early ’90s, when Johnny DeVilla and Jake Cavaliere first crossed paths, performing in various bands at the legendary JabberJaw, a hub for raw talent and boundary-pushing sound. Fast forward to 2003, when Spencer Robinson joined forces with Jake and Johnny in The Lords of Altamont, solidifying a creative bond that has endured for decades. Over the years, this trio found themselves collaborating time and again, refining their chemistry and exploring new sonic landscapes.
The Black Honey Cult album
It wasn’t until 2010 that Black Honey Cult began to take shape, though the journey to a definitive lineup was a winding road. After several incarnations, the band finally coalesced into its current form with the addition of Garey Snider on drums, and Travis Petersen on guitar, whose contributions completed the puzzle. Jake and Garey, longtime conspirators with a shared desire to work together, brought their vision to fruition, creating a group that feels both destined and uniquely fresh.
Ο Gautier μας προσκαλεί σε ένα μοναδικό live για την παρουσίαση του νέου άλμπουμ “In Limbo”, την Πέμπτη 29 Μαίου στο Ίλιον plus.
Ο Γαλλοέλληνας καλλιτέχνης μέσα από δέκα αγγλόφωνα τραγούδια αποτυπώνει ένα μουσικό ταξίδι που αντλεί έμπνευση από το πολυπολιτισμικό του υπόβαθρο και τις πολυάριθμες επιρροές του. Από pop rock έως spoken word, ο ήχος είναι σύγχρονος και μαζί με τη μπάντα του, καταφέρνει να δημιουργήσει μια ζωντανή εμπειρία που καθηλώνει το κοινό.
Οι ζωντανές εμφανίσεις του Gautier είναι σπάνιες, γεγονός που καθιστά τη βραδιά αυτή ακόμα πιο ξεχωριστή.
Kαλεσμένοι
του ειδικά για αυτό το live οι Angelika Dusk & Ody Icon.
Το “In Limbo” αποτελεί το τρίτο προσωπικό άλμπουμ του Gautier. Ξεχωρίζει το κομμάτι “Pieces“, το οποίο έχει ήδη αγαπηθεί από ραδιοφωνικούς σταθμούς και ακροατήριο.
Η παραγωγή του άλμπουμ υπογράφεται από τον Βασίλη Δοκάκη (Nalyssa Green, Melentini, Παύλος Παυλίδης κ.ά.).
Ο Gautier
είναι τραγουδιστής και τραγουδοποιός που έχει κυκλοφορήσει ήδη δύο αγγλόφωνους προσωπικούς δίσκους (Babylon, Pink Cinnamon) και έχει πραγματοποιήσει συνεργασίες τόσο σε αγγλικό όσο και σε ελληνικό στίχο. Μεταξύ άλλων έχει συμμετάσχει ως τραγουδιστής στον Ερωτόκριτο του Δημήτρη Μαραμή (Λυρική Σκηνή), έχει συνεργαστεί με τον Παρασκευά Καρασούλο ως συνθέτης στο δίσκο “Της ομορφιάς το άγριο φιλί”, με την Marietta Fafouti στη μεγάλη επιτυχία “You Give Me Love” αλλά και με τους Myrto Bocolini, Ian Ikon, Dj Tarkan, Τίνα Αλεξοπούλου.
Φέτος συνεργάστηκε με την Ελεονώρα Ζουγανέλη, γράφοντας μουσική για το νέο της άλμπουμ που έχει ήδη συζητηθεί.
Το απόλυτο No Remorse (tribute) Festival επιστρέφει στο Κύτταρο στις 24 Μαϊου!
Δείτε ποια συγκροτήματα συμμετέχουν στο φετεινό φεστιβαλ:
7SINZ (Metallica tribute) SNAKEBITE (Alice Cooper tribute) RISING PROJECT (Dio tribute) IRON BEAST (Iron Maiden tribute) AC/DC TRIBUTE GANG (AC/DC tribute)
(Κατά σειρά εμφάνισης)
Το απόλυτο (tribute) Festival επιστρέφει στο Κύτταρο!
No Remorse Festival 2025
Μερικές από τις καλύτερες Tribute Bands στην Ελλάδα, ενώνουν τις δυνάμεις τους και μας χαρίζουν ένα μοναδικό “Rock Overdose”, ένα Σαββατόβραδο «φωτιά» γεμάτο rock, hard rock και heavy metal ύμνους από λατρεμένες μπάντες και καλλιτέχνες σε μια τετράωρη πανδαισία..
Οι Spirit Possession για πρώτη φορά στην Ελλάδα!
Special guests: Septuagint & Incineration A.D.
Παρασκευή 13 Ιουνίου 2025
Doors 20:00
Spirit Possession για πρώτη φορά στην Ελλάδα! | Special guests: Septuagint & Incineration A.D. | Παρασκευή 13 Ιουνίου 2025
Την Παρασκευή και 13 του Ιουνίου, το ορθόδοξο black metal γιορτάζει την πρώτη επίσκεψη των Αμερικανών Spirit Possession στην χώρα μας. Η βλάσφημη αισθητική τους σε συνδυασμό με οροσειρές από κατάμαυρα riffs, αποτελούν εχέγγυο μιας από τις πιο σκοτεινές μέρες του φετινού καλοκαιριού.
Το live θα πλαισιώσουν οι θρυλικοί Septuagint, που επιστρέφουν σε αθηναϊκά σανίδια μετά από περισσότερα από 10 χρόνια. Την βραδιά θα ανοίξουν οι “νεαροί” διάβολοι Incineration A.D., ένα από τα φρέσκα ονόματα της τοπικής σκηνής.
Πληροφορίες εισιτηρίων :
Τιμή προπώλησης : 23 €
Εισιτήρια μέσω του more.com και του δικτύου καταστημάτων του
Αφού θα πάτε, κέντε το γνωστό στους δικούς σας στα social
Το ροκ τρίο από το Σάο Πάολο, Mad Sneaks, επιστρέφει με το νέο τους single, “Coma,” ένα τραγούδι με έντονες επιρροές από το εναλλακτικό ροκ των ’90s.
Το κομμάτι εξερευνά την κυρίαρχη κουλτούρα των εύκολων λύσεων και την εμπορευματοποίηση των ονείρων, αναδεικνύοντας το συναισθηματικό κόστος της επιδίωξης κενών υποσχέσεων.
Το “Coma”
ασκεί κριτική στη σύγχρονη αγορά, όπου ψευδο-μαγικές λύσεις παρουσιάζονται ως πανάκειες, οδηγώντας σε εξαρτήσεις που διαβρώνουν την αυτοεκτίμηση.
Οι στίχοι εκφράζουν έντονα την επιθυμία απελευθέρωσης από αυτές τις ψευδαισθήσεις: “Παρακαλώ, όνειρο, πέθανε! Παρακαλώ, πείνα, πέθανε!” Ο τραγουδιστής Agno Dissan εξηγεί: “Είναι για το να θέλεις υπερβολικά και να μην αισθάνεσαι ποτέ αρκετός. Για το να προσκολλάσαι σε ό,τι σε καταστρέφει—κατανάλωση, status, εικόνα—νομίζοντας ότι θα γεμίσει το κενό που στην πραγματικότητα προκαλεί.”
Εντυπωσιακά, οι στίχοι γράφτηκαν πριν από πάνω από μια δεκαετία, αλλά σήμερα ακούγονται πιο επίκαιροι από ποτέ. Οι Mad Sneaks, αποτελούμενοι από τους Agno Dissan, Amaury Johns και Phill Andreas, έχουν καθιερωθεί στη βραζιλιάνικη εναλλακτική ροκ σκηνή. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους μαστερίστηκε από τον Jack Endino (Nirvana, Soundgarden), και έχουν εμφανιστεί σε φεστιβάλ όπως τα PMW και Goiânia Noise, ενώ άνοιξαν και τη συναυλία των Red Fang το 2018.
Mad Sneaks
mad sneaks
Οι συνεργασίες τους περιλαμβάνουν τον Page Hamilton (Helmet) στο single “Dead Killer” και τον παραγωγό Toby Wright (Alice in Chains, Korn, Slayer) στο “e-soldier.” Το 2023, κυκλοφόρησαν μια μοναδική εκδοχή του “Something in the Way” των Nirvana, με bandolim και ξυλόφωνο, συνοδευόμενη από ένα μελαγχολικό βίντεο.
Το 2024, οι Mad Sneaks επανενώθηκαν με τον Page Hamilton στο Σάο Πάολο για την ηχογράφηση του “Void Space,” μια συνεδρία που καταγράφηκε σε ένα παρασκήνιο ντοκιμαντέρ.
Το “Coma” είναι πλέον διαθέσιμο σε όλες τις πλατφόρμες streaming, συνοδευόμενο από ένα συναρπαστικό μουσικό βίντεο που αντικατοπτρίζει την ωμή συναισθηματική ένταση του τραγουδιού. Με σχέδια για περιοδεία στις Η.Π.Α. σε εξέλιξη, οι Mad Sneaks συνεχίζουν να εδραιώνουν τη θέση τους ως μια ισχυρή παρουσία στη σύγχρονη ροκ σκηνή.
Οι Queens of the Stone Age παρουσιάζουν την κινηματογραφική πραγματοποίηση ενός ονείρου με την πρεμιέρα του Alive in the Catacombs στις 5 Ιουνίου — ένα οπτικοακουστικό ντοκουμέντο της, εδώ και καιρό, φημολογούμενης εμφάνισής τους στις περίφημες Κατακόμβες του Παρισιού.
“If you’re ever going to be haunted, surrounded by several million dead people is the place. I’ve never felt so welcome in my life.”
—Joshua Homme
ΔΕΙΤΕ ΤΟ TRAILER
Γυρισμένο και ηχογραφημένο τον Ιούλιο του 2024, το Queens of the Stone Age: Alive in the Catacombs παρουσιάζει το συγκρότημα όπως δεν το έχετε ξαναδεί ή ακούσει ποτέ.
Αυτή η απολύτως μοναδική, ανεπανάληπτη εμπειρία περιλαμβάνει ένα προσεκτικά επιλεγμένο setlist που καλύπτει όλη τη δισκογραφία των QOTSA, με κάθε κομμάτι να έχει επανασχεδιαστεί για τον απόκοσμο χώρο των Κατακομβών. Το αποτέλεσμα είναι μια πρωτοφανής εκδοχή των QOTSA στην πιο εσωτερική τους μορφή — περιτριγυρισμένοι, κυριολεκτικά, από εκατομμύρια ανθρώπινα λείψανα: «Το μεγαλύτερο κοινό για το οποίο έχουμε παίξει ποτέ», λέει ο Joshua Homme.
Queens of the Stone Age- Alive in the Catacombs- credit Andreas Neumann
Οι Κατακόμβες του Παρισιού
είναι ένα εκτεταμένο οστεοφυλάκιο 320 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια της πόλης. Με θεμέλιο εκατομμύρια σκελετούς που θάφτηκαν τον 18ο αιώνα, τα λείψανα είναι σε μεγάλο βαθμό εκτεθειμένα, με τοίχους χτισμένους από κρανία και οστά.
Ο Homme ονειρευόταν μια εμφάνιση των QOTSA στις Κατακόμβες από την πρώτη του επίσκεψη πριν από σχεδόν 20 χρόνια. Ωστόσο, η πόλη του Παρισιού δεν είχε δώσει ποτέ άδεια σε κανέναν καλλιτέχνη να παίξει μέσα σε αυτές τις ιερές στοές. Οι QOTSA, ως νομοταγείς πολίτες, περίμεναν υπομονετικά μέχρι το όραμά τους να πάρει επίσημη έγκριση.
Η Hélène Furminieux (Les Catacombes de Paris) δήλωσε:
«Οι Κατακόμβες του Παρισιού είναι ένα γόνιμο έδαφος για τη φαντασία. Είναι σημαντικό για εμάς οι καλλιτέχνες να αγκαλιάζουν αυτό το σύμπαν και να του δίνουν μια ευαίσθητη ερμηνεία. Το να κατεβαίνεις κάτω από τη γη και να έρχεσαι αντιμέτωπος με στοχασμούς γύρω από τον θάνατο μπορεί να είναι μια βαθιά έντονη εμπειρία. Ο Josh φαίνεται να ένιωσε με σώμα και ψυχή τη δύναμη αυτού του τόπου. Οι ηχογραφήσεις αντηχούν τέλεια με το μυστήριο, την ιστορία και μια κάποια εσωστρέφεια, που γίνεται αισθητή κυρίως στη διακριτική χρήση της σιωπής μέσα στις Κατακόμβες.»
Κάθε αισθητική απόφαση, κάθε επιλογή τραγουδιού, κάθε διάταξη οργάνων… όλα έγιναν με απόλυτο σεβασμό στις Κατακόμβες — από την ακουστική και τους φυσικούς ήχους του χώρου (νερό που στάζει, αντίλαλοι, φυσική αντήχηση), μέχρι τον υποβλητικό φωτισμό που ενισχύει την ατμόσφαιρα. Μακριά από την ηχομονωμένη άνεση ενός στούντιο ή τις ευκολίες μιας σκηνής, το Alive in the Catacombs δείχνει την μπάντα όχι μόνο να ανταποκρίνεται στην πρόκληση, αλλά να την αγκαλιάζει πλήρως.
Ο Homme θυμάται: «Είμαστε τόσο “γυμνοί”, γιατί κι ο ίδιος ο χώρος είναι γυμνός. Κι αυτό κάνει και τη μουσική πιο γυμνή, και τους στίχους πιο γυμνούς… Θα ήταν γελοίο να προσπαθήσεις να “ροκάρεις” εκεί μέσα. Όλες οι αποφάσεις πάρθηκαν από τον ίδιο τον χώρο. Ο χώρος τα υπαγορεύει όλα. Εκεί μέσα, κάνεις αυτό που σου λέει.»
Oι QOTSA απογυμνωμένοι στην πιο ουσιώδη τους μορφή — ο Homme, ο Troy Van Leeuwen, ο Michael Shuman, ο Dean Fertita και ο Jon Theodore συνοδευόμενοι από ένα τρίο εγχόρδων, χρησιμοποιώντας αλυσίδες και ξυλάκια ως αυτοσχέδια κρουστά. Το Alive in the Catacombs είναι οι Queens of the Stone Age στην πιο ειλικρινή, ακατέργαστη μορφή τους, επινοώντας λύσεις όπως η χρήση μιας μπαταρίας αυτοκινήτου για να δώσουν ρεύμα σε ένα ηλεκτρικό πιάνο. Και χωρίς φίλτρα — κάθε τραγούδι ηχογραφήθηκε ζωντανά σε μία και μοναδική λήψη, χωρίς καμία προσθήκη ή επεξεργασία.
Τα λόγια δεν αρκούν για να περιγράψουν το Alive in the Catacombs. Η συγκλονιστική του ισορροπία ανάμεσα στη λεπτότητα και τη μεγαλοπρέπεια πρέπει να βιωθεί για να εκτιμηθεί. Η ομορφιά βρίσκεται στον αγώνα — εσωτερικό και εξωτερικό. Αυτός είναι ο Joshua Homme στην πιο σωματικά ευάλωτη, αλλά ταυτόχρονα πιο θριαμβευτική του στιγμή.
Το Queens of the Stone Age: Alive in the Catacombs
είναι παραγωγή της La Blogothèque, σε σκηνοθεσία Thomas Rames, και κυκλοφορεί από τους Queens of the Stone Age και τη Matador Records. Η ταινία θα είναι διαθέσιμη για ενοικίαση ή αγορά μέσω του qotsa.com, ενώ οι προπαραγγελίες έχουν ξεκινήσει. Οι fans που θα αγοράσουν το Alive in the Catacombs έως τις 7 Ιουνίου θα έχουν αποκλειστική πρόσβαση σε παρασκηνιακό υλικό, καθώς και πλήρη δυνατότητα streaming και λήψης. Ηχητική έκδοση του project θα ανακοινωθεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Το Death Disco Open Air Festival 2025 στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων αποκαλύπτει το line up της κάθε ημέρας και ξεκινά την κυκλοφορία των ημερησίων εισιτηρίων.
Death Disco Open Air Festival 2025
2 μέρες, 2 stages, 14 συγκροτήματα
Το Σάββατο 20 και τη Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2025, η Αθήνα θα είναι και πάλι στο συναυλιακό επίκεντρο της “σκοτεινής” μουσικής. Με ένα line up που θα κάνει και πάλι τα κεφάλια της εναλλακτικής σκηνής να στραφούν προς τη χώρα μας, το Death Disco Open Air 2025 θα είναι το απόλυτο εγχώριο – και ένα από τα σημαντικότερα παγκοσμίως – συναυλιακό γεγονός της σκοτεινής σκηνής μέσα στο 2025.
Death Disco 2025 _ Peter Hook
Το ποιοι θα παίξουν το ξέρουμε:
Anne Clark & Band (Βρετανία), Peter Hook & The Light (Βρετανία), Anja Huwe / Xmal Deutschland (Γερμανία), The Chameleons (Βρετανία), Cold Cave (ΗΠΑ), Corpus Delicti (Γαλλία), Buzz Kull (ΗΠΑ), Klangstabil (Γερμανία), Spiritual Front (Ιταλία), Aux Animaux (Σουηδία), Eddie Dark (Ελλάδα), Blakaut (Ελλάδα), Valisia Odell (Ελλάδα), Incirrina (Ελλάδα)
Το πότε το ξέρουμε:
Σάββατο 20 και Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2025
Το πού το ξέρουμε:
Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων, Πειραιώς 100, Αθήνα
Ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί το πρόγραμμα της κάθε ημέρας (η σειρά εμφάνισης των καλλιτεχνών, τα stages και οι ώρες εμφάνισης θα ανακοινωθούν σύντομα), ενώ από τις 12 Μαΐου ξεκινάει η διάθεση των εισιτηρίων για την κάθε ημέρα ξεχωριστά, ενώ υπάρχει πάντα η επιλογή του διήμερου εισιτηρίου για όσους δεν θέλουν να χάσουν ούτε στιγμή από το πιο διαφορετικό φεστιβάλ του φθινοπώρου.
Εισιτήρια:
Early bird εισιτήρια για την κάθε ημέρα: 48€ Εισιτήρια διημέρου: 90€
Η βασίλισσα του σκοτεινού, συμφωνικού metal, Liv Kristine, επιστρέφει με ένα ολοκάινουριο άλμπουμ!
Το όνομα του αυτού είναι «Amor Vincit Omnia»,, όπως και το τελευταίο single που κυκλοφόρησε μέσα από αυτόν.
Amor Vincit Omnia
Ο τίτλος προέρχεται από τα λατινικά και μπορεί να μεταφραστεί ως «Η αγάπη κατακτά τα πάντα».Το άλμπουμ έχει 11 κομμάτια. Όλα είναι ξεχωριστά μεταξύ τους και βλέπεις μια αγάπη σε Viking απόηχους που αποδίδει η ερμηνεύτριασε μορφή ψαλμωδίας καμιά φορά.
Liv Kristine- Michael Espenæs
Το «Amor Vincit Omnia» αφορά και τον σύζυγό της, Michael Espenæs, που το ερμηνεύουν παρέα κάτι που θυμίζει «Beauty and The Beast». Μια εξαιρετική μεταφορά και επιστροφή της με αυτό το album.
Από τους THEATRE OF TRAGEDY και τους LEAVES’ EYES, φωνή της Liv Kristine στην solo εκδοχή της. Το 7ο solo album ‘Amor Vincit Omnia’ (‘Love Will Conquer All’) κυκλοφόρησε στις 18 Απριλίου 2025 από την Metalville Records. Μια δουλειά που κυκλοφόρησε 2 χρόνια μετά το ‘River of Diamonds’.
Line up on Amor Vincit Omnia:
Liv Kristine: Lead vocals
Michael Espenæs: Guest vocals
Sascha Dannenberger: Guitar
Tobias Glier: Bass
Roland Bliesener: Keyboards
Björn Etzel: Drums
Δείτε και ακούστε το video:
Τα φωνητικά της Liv Kristine
είναι τόσο αγγελικά που αναριέσαι καμιά φορά, γιατί δεν ακούγεται όσο θα έπρεπε.
UNATØNED: Ακούσαμε το νέο album των Machine Head και μας άφησε μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα. Οι MachineHead αποτελούν αδιαμφισβήτητα μια από τις κορυφαίες heavy metal μπάντες παγκοσμίως.
Ή μήπως όχι;
Δε ξέρω τι σκεφτόταν ο Rob Flynn όταν ηχογραφούσε το UNATØNED και σίγουρα δε ξέρω τι είχε στο μυαλό του κατά τη σύνθεση των τραγουδιών. Ας τα πάρω απο την αρχή…
UNATØNED: Πολλές σκόρπιες ιδέες για μια μπάντα όπως οι Machine Head με μια ιστορία.
Ο ιδρυτής τραγουδιστής και κιθαρίστας RobbFlynn, έχει οδηγήσει τους MachineHead σε μια ασυμβίβαστη πορεία, μια πορεία γεμάτη προσκλήσεις. Το τελευταίο πόνημα “UNATØNED” έχει καλογυαλιστεί με μια πολύ ωραία παραγωγή αλλά δεν είναι αρκετό. Τουλάχιστον για τα δικά μου “γούστα”.
Machine Head, UNATØNED
Την πρώτη φορά που το άκουσα απλά άκουσα πολλές σκόρπιες ιδέες. Κάτι θύμιζε τη συνταγή από το προηγούμενο album κάτι προσπάθησε να εκμοντερνίσει ο Flynn κάπου βαρέθηκα στα μισά, φυσούσα-ξεφυσούσα. Έδωσα αρκετές ευκαιρίες στην εν λόγω κυκλοφορία ομολογώ. Όσο το άκουγα, γινόταν πιο οικείο και η “ξινίλα” στα μούτρα μου έφευγε σιγά σιγά…
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι πάντα εύκολο να είσαι οπαδός των MachineHead. Μετά από μια θεαματική επιστροφή το 2022 με το “ØF KINGDØM & CRØWN” η επιστροφή με το πόνημα του 2025 “UNATØNED” .
Η κληρονομιά τους είναι αδύνατο να αμφισβητηθεί αλλά…
Με 5 εκατομμύρια πωλήσεις album, πάνω από ένα δισεκατομμύριο streams (650 εκατομμύρια μόνο στο Spotify) και μια υποψηφιότητα για Grammy, η κληρονομιά των MachineHead είναι όντως αδύνατο να αμφισβητηθεί αλλά… τι διάολο ήθελαν να δείξουν με το “UNATØNED“; Το ότι ειναι ακόμα δυναμικοί, “πεινασμένοι” να (απο)δείξουν την αξία τους;
Machine Head – UNATØNED
UNATØNED – Tracklist:
1. LANDSCAPE ØF THØRNS
2. ATØMIC REVELATIØNS
3. UNBØUND
4. ØUTSIDER
5. NØT LØNG FØR THIS WØRLD
6. THESE SCARS WØN’T DEFINE US
7. DUSTMAKER
8. BØNESCRAPER
9. ADDICTED TØ PAIN
10. BLEEDING ME DRY
11. SHARDS ØF SHATTERED DREAMS
12. SCØRN
Θα προσπαθήσω να είμαι επιεικής γιατί σε πολλά κομμάτια του δίσκου έχουμε thrash και groovαριστά περάσματα με γιγαντιαία riffs, από αυτά που ξέρουν οι MachineHead να γράφουν. Ο ReeceScruggs (ex-Havok) μαζί με τον RobFlynn γράφουν εξαιρετικά σόλο. Η φωνή του Flynn είναι χαρακτηριστική και διαχρονική, θυμωμένη ως συνήθως. Γι’ άλλη μια φορά ο Zack Ohren μαζί με τον RobFlynn έχουν αναλάβει την παραγωγή και όπως αναμενόταν ο ήχος είναι εντυπωσιακός, προσεγμένος.
Η ασυμβίβαστη ως τώρα πορεία τους έχει δείξει ότι η μπάντα πάντα προκαλεί έντονες αντιδράσεις με κάθε κυκλοφορία της.
Δεν περιμένει κανένας από τους MachineHead την επανεφεύρεση του τροχού. Και να σας πω την αλήθεια δεν ήξερα τι να περιμένω από τη νέα τους δουλειά. Αυτό που δεν περίμενα ήταν να κυνηγούν την ουρά τους. Η ασυμβίβαστη ως τώρα πορεία τους έχει δείξει ότι η μπάντα πάντα προκαλεί έντονες αντιδράσεις με κάθε κυκλοφορία της. Η επιδίωξη της εξέλιξης και πειραματισμού του ήχου και των συνθέσεων είναι κάτι που αρκετά συγκροτήματα τολμούν και κάποια το κάνουν πάρα πολύ καλά, δομημένα.
Το νέο album περιλαμβάνει μικρότερης διάρκειας τραγούδια και πραγματικά αν το ακούσεις μόνο μια φορά θα πιάσεις τον εαυτό σου να σκέφτεται ‘μα τι ακούω;‘ Όσες περισσότερες φορές το ακούσεις τόσο καλύτερα το χωνεύεις. To be honest, που λένε στο χωριό μου, δεν συγκινήθηκα ιδιαίτερα. Στο σύνολό του το βρήκα βαρετό. Ωστόσο, μεμονωμένα έχει κομματάρες που μπορείς να ακούσεις ξανά και ξανά.
Κάπως έτσι ο Flynn και η παρέα του έβαλαν όλα εκείνα τα κομμάτια που έγραψαν εν κινήσει (στο δρόμο, σε δωμάτια ξενοδοχείων ανά τον κόσμο). Tο “UNATØNED” μοιάζει να είναι η συνέχεια του “ØF KINGDØM & CRØWN” οπτικά και ηχητικά. Έχει χάσει όμως την αίσθηση της αφήγησης που έβγαζε το προηγούμενο αλλά ΑΥΤΗ η εμμονή της αντικατάστασης των “Ο” με “Ø” παραμένει.
Μπορεί να μην είναι ο σπουδαίος δίσκος του συγκροτήματος ή δίσκος της χρονιάς
Με το “UNATØNED” οι MachineHead αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι η μακροζωία στη metal σκηνή δεν έχει να κάνει πάντα με την άνεση αλλά κυρίως με το να παίρνεις ρίσκα και να αρνείσαι να μείνεις στάσιμος. Μπορεί να μην είναι ο σπουδαίος δίσκος του συγκροτήματος ή δίσκος της χρονιάς. Είναι κάπου στη μέση, εκεί που γνώριμες ιδέες και riffs συναντούν την εξέλιξη και τον πειραματισμό.
Ίσως αυτό να είναι και το στοιχείο που το χαρακτηρίζει, το γοητευτικό του κομμάτι. Αυτό που θα σε κάνει εν τέλει να τον συμπαθήσεις.
Machine Head, UNATØNED | official facebook.com/MachineHead
Machine Head official link: machinehead1.com
Robb Flynn: Vocals/Guitars
Jared MacEachern: Bass/Vocals
Reece Scruggs: Guitar
Matt Alston: Drums
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies. Υπάρχει προσδιορισμός και αποθήκευση δεδομένων. Πληροφορίες σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων και τη δυνατότητα άρνησης αυτής περιλαμβάνονται στην πολιτική απορρήτου.
