Εδώ είμαστε λοιπόν, στην τέταρτη και τελευταία ημέρα του Rethymno Rocks. Μην περιμένετε να γράψω εδώ σχόλια για όλο το φεστιβάλ, αυτό θα γίνει σε ξεχωριστό άρθρο στο οποίο και θέλω να τονίσω πραγματάκια για την προσπάθεια. Εδώ θα αναφέρουμε τι συνέβη στη τέταρτη ημέρα ενός φεστιβάλ που συνεχώς εξελίσσεται προς το καλύτερο.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το Rethymno Rocks “ανεβαίνει” συνέχεια στα μάτια του κόσμου. Αυτή είναι μια επιτυχία που απορρέει από τις προσπάθειες συνεχών ετών.

Οι Toxic Terror “όργωσαν” την σκηνή με το ακατάπαυστο thrash metal τους από νωρίς, οι Triumpher προτού πεταχτούν στα Πυρηναία όρη για ένα φεστιβάλ, έκαναν μια στάση στο Ρέθυμνο για να δείξουν πάλι γιατί θεωρούνται μια από τις καλύτερες Heavy metal μπάντες του Ελληνικού χώρου. Οι Primordial έχοντας στη “φαρέτρα” τους ένα υπέροχο άλμπουμ για το οποίο σας μιλήσαμε εδώ, παρέδωσαν μαθήματα κέλτικού Black Metal με την βαριά ιστορία που τους συνοδεύει.

Headliner όνομα που δεν “χάνει”

Οι Firewind αποτελούν εγγύηση στο χώρο του Power Metal, ο Gus G και η παρέα του είναι από τις πιο σταθερές και επαγγελματικές μπάντες παγκοσμίως για το Power Metal. Η εμφάνιση τους το κατέδειξε με τεράστια επιτυχία για μια ακόμη φορά. Η τέταρτη ημέρα του Rethymno Rocks ήταν εξίσου φαντασμαγορική με την τρίτη.

Οι Toxic Terror μας “άνοιξαν” την όρεξη από την νωρίς, έχοντας ακόμα τον ήλιο από πάνω μας. Ήταν ότι πρέπει για μπύρες και αγνό Thrash Metal. Μπάντα με πολλή οργή και τσαμπουκά όπως αρμόζει για ένα thrash metal group που έχει τις ρίζες του στην κληρονομιά της Γερμανικής σκηνής. Διάχυτες οι αναφορές σε Sodom και Kreator τόσο στα riffs όσο και στο μπάσο που όταν έβγαινε μπροστά έφερνε στο νου τους δεύτερους. Επίσης, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι επιρροές από Slayer. Εμ ναι, thrash metal και Slayer, τι άλλο?

Οι Ηρακλειώτες λοιπόν που “άνοιξαν” για την τέταρτη ημέρα του Rethymno Rocks, παρουσίασαν πέντε κομμάτια από το νέο τους πολύ καλό άλμπουμ, “Isolation”. Να σημειώσουμε ότι γενικά οι μπάντες που εμφανίστηκαν στην τέταρτη ημέρα έχουν κυκλοφορίες που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία δυο χρόνια. Οι συνθέσεις που μας παρουσίασαν ήταν τα “Empty shell”, “Isolation”, “Against the wall”, “The final test” και “Decay”. Εξαιρετικός τραγουδιστής, κιθάρες που “σάρωναν” και επιβλητικό rhythm section δημιούργησαν μια στιβαρή εμφάνιση.

Οι Triumpher έπαιξαν την κατάλληλη ώρα για το Rethymno Rocks!

Το λέω γιατί το να ακούς τον επικό αριστουργηματικό τους ήχο όταν πέφτει ο ήλιος, είναι το κάτι άλλο. Το άλμπουμ που κυκλοφόρησαν και του οποίου κριτική μπορείτε να διαβάσετε εδώ, ήταν ο καλύτερος διάδοχος του συγκλονιστικού “Storming the walls”. Ένα ντεμπούτο που πραγματικά τα είχε ΟΛΑ. Φανταστική εμφάνιση με κάποια προβληματάκια στην αρχή στον ήχο τους, όμως μετά έφτιαξε η φάση. Αυτός ο συνδυασμός επιρροών από Bathory και Manowar είναι από τους πιο επιτυχημένους που έχω ακούσει γενικά. Την σκηνή του Rethymno Rocks την έκανα δική τους κατευθείαν με το πρώτο μπάσιμο.

Θρίαμβός από τους Triumpher!

Μεγαλείο από τους Αθηναίους epic metallers. Δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο, η μπάντα είναι με σπασμένα “φρένα” από τότε που τους παρακολούθησα στην πρώτη ημέρα του Open the Gates Festival στη Λευκωσία. Μια ανταπόκριση που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Με δυο θαυμάσια άλμπουμ στο ενεργητικό τους μπόρεσαν και έδωσαν στον κόσμο ατόφιο επικό Metal όπως εκείνοι γνωρίζουν καλά. Οι συνθέσεις που έπαιξαν από το τελευταίο τους άλμπουμ ήταν οι “Arrival of the avenger”, “Athena (1st chapter)” και “Triumpher”. Από το ντεμπούτο τους έπαιξαν τα “The thunderer”, “I wake the dragon (Promachos)”, “The blazing circle” και το ομώνυμο. Μεγάλο plus η εκπληκτική διασκευή στο “Blood of the enemies” των Manowar.

Η μπάντα άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις

Η μπάντα με κιθάρες που έσταζαν “ατσάλι” από τον Μάριο Πετρόπουλο, με τις ιαχές των ερμηνειών του Αντώνη που έφταναν άνετα από το Rethymno Rocks μέχρι και τη Valhalla και ένα rhythm section που παρέσερνε τα πάντα στο διάβα του, η μπάντα ξεσήκωσε για τα καλά το κοινό. Να σταθούμε και λίγο στο performance του Αγη Τζουκόπουλου που άνετα συγκαταλέγεται στους καλύτερους drummer της γενιάς του. Οι Triumpher έστρωσαν το “χαλί” για τα καλά για τους Primordial.

Η ώρα για τους Ιρλανδούς έφτασε!

Μπάντα που κυνήγαγα για να παρακολουθήσω πολλά χρόνια. Ποτέ δεν τους πετύχαινα στην Ευρώπη, ούτε καν στα μακροσκελή φεστιβάλ. Κάτι σαν τους Hypocrisy, που ευτυχώς τους είδα πριν λίγα χρόνια Αθήνα. Έτσι λοιπόν η χαρά μου ήταν μεγάλη να δω την παρέα του Alan. Εγώ πάντως δηλώνω πανευτυχής που άκουσα άσμα από το ανυπέρβλητο ακόμα και για ίδιους τους Primordial, “Spirit the earth aflame”. Το “Gods to the godless” μας πήγε 25 χρόνια πίσω, τότε που οι Ιρλανδοί μας διέλυσαν με τον διάδοχο του ισάξιου “A journey’s end”. Και τι που ήταν κουρασμένοι από την εμφάνιση τους στη Σλοβακία την προηγούμενη νύχτα. Τα αλάνια μας άφησαν άναυδους.

Κούραση δεν υπήρχε σε μια μπάντα που μετρά 30 χρόνια αδιάκοπης παρουσίας με το εξαιρετικό Folkish Black Metal της. Η παράδοση της Ιρλανδίας να συνδυάζεται άπταιστα με το παραδοσιακό Black Metal και στίχοι “βουτηγμένοι” στο σκοτεινό και πικρό παρελθόν της Κέλτικης ιστορίας. Οι Primordial παραδίδουν μαθήματα και παίζοντας τα “As Rome burns” και “Empire falls” από το τιτάνιο “To the nameless dead” μας θυμίζουν πραγματικά πόσο εντυπωσιακή μπάντα είναι.

Εμφάνιση που δύσκολα ξεχνιέται

Δεν θα έλειπε βέβαια και το “The coffin ships” από το θαυμάσιο “The gathering wilderness”, που μας ταξιδεύει στο πονεμένο παρελθόν της πατρίδας τους. Το τελευταίο τους άλμπουμ εκπροσωπήθηκε από το καλύτερο κομμάτι του, το “Victory Has 1000 Fathers, Defeat Is an Orphan” και επίσης έπαιξαν το “To hell or the hangman” από το προτελευταίο. Η μπάντα απλά “έσπερνε” και άνετα τους έβλεπα άλλη μια ώρα.

Δεν θα άφηναν έξω βέβαια και το “Redemption at the puritan’s hand” όπου και επέλεξαν να παίξουν το “No grave deep enough”. Ένα κομμάτι από τον, ίσως, πιο ολοκληρωμένο δίσκο τους. Οι Primordial πραγματοποιήσαν μια εμφάνιση αντάξια του ονόματος τους.

Το performance τους συνολικά ήταν αρτιότατο και επαγγελματικό και είχαν ίσως τον καλύτερο ήχο της ημέρας. Ποιότητα από άλλο πλανήτη λέμε.

Οι Firewind άφησαν την “σφραγίδα” τους  στο Rethymno Rocks!

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια και δεν χρειάζεται αναφέρουμε ποιοι είναι οι Firewind και ο Gus G και τι έχουν προσφέρει. Εγώ να ξεκαθαρίσω ότι είμαι λάτρης των πέντε πρώτων άλμπουμ, μετά τους “έχασα” για λίγο, μέχρι που ήρθε το “Immortals” για να με κερδίσουν ξανά. Ο “πρόλογος” έγινε το “Conquest of Paradise” του γνωστού και μη εξαιρετέου σε όλους μας, Βαγγέλη “Vangelis” Παπαθανασίου.

Οι Firewind ξεχύνονται στη σκηνή

Αργότερα μπήκε η μπάντα με ορμή με τα “Fallen angel” και το ομώνυμο από το νέο τους άλμπουμ, κριτική μας που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. “Βουτιά” μετά στη “θάλασσα” του παρελθόντος με το “Destination forever” από το πρώτο άλμπουμ να σπέρνει πανικό. Πανικός από κάτω μιας και είναι ένας Power Metal ύμνος γενικά.  Επιστροφή στο τελευταίο άλμπουμ με το “Destiny is calling”.

Οι Firewind δεν άφησαν περιθώρια αμφισβήτησης

Στο rhythm section Πέτρος και Nunez είχαν θωρακίσει την εμφάνιση και ο Gus G έκανε ότι ήθελε πάνω στην εξάχορδη θεότητα. Ο Langhans είναι ένας ερμηνευτής που στον δεύτερο του δίσκο με τους Firewind καθιερώθηκε για τα καλά και κάλυψε το κενό που άφησε ο Henning Basse. Ένας φοβερός ερμηνευτής που ήξερε τι να κάνει για να πάρει το κοινό μαζί του. Στο “I’ am the anger” και “The fire and the fury” από τον δεύτερο δίσκο στα οποία και έγινε χαμός.

Χαμός στο ίσωμα!

Το “Ode to Leonidas” δεν θα μπορούσε να λείπει φυσικά, από ένα δίσκο που γουστάρω άσχημα και μπορείτε να διαβάσετε ένα μικρό αφιέρωμα εδώ. Το ομώνυμο από το “Allegiance” φέρνει νοσταλγία και τα “Mercenary man” όπως και το “Maniac” μας πάνε στο υπέροχο “The premonition”. Η διασκευή στην επιτυχία του Michael Sempello έκανε τον κόσμο να χορεύει σε όλη την έκταση του συναυλιακού χώρου του Rethymno Rocks.

Η συνέχεια ήρθε με δυο κομμάτια αγαπημένα και από δυο ξεχωριστές περιόδους της μπάντας. Το “Rising fire” από τον προηγούμενο και επιτυχημένο ομώνυμο δίσκο τους και το “Falling to pieces” από το τρομερό “Allegiance”. Η εμφάνιση των Firewind “σφράγισε” με τον καλύτερο τρόπο μια ακόμα σπουδαία βραδιά του Rethymno Rocks.

Εν κατακλείδι

Η τέταρτη ημέρα του Rethymno Rocks κρίνεται ως επιτυχημένη από όλες τις απόψεις, δεν υπήρχαν προβλήματα σε οργανωτικό επίπεδο.
Ο ήχος σε κάποιες μπάντες έπρεπε να ήταν καλύτερος, όπως στους Triumpher. Γενικά όμως όλα πήγαν πολύ καλά και σε αυτή την ημέρα. Παρά την κούραση μας από το συνεχές party από την πρώτη μέρα και μετά, καταφέραν οι μπάντες να μας κρατήσουν στο πόδι μέχρι και το τελευταίο λεπτό της τελευταίας μπάντας του Rethymno Rocks. Αυτό κάτι σημαίνει.

Τα λέμε σε λίγες ημέρες στην ανασκόπηση του φετινού Rethymno Rocks παρέα με τον madman. Νομίζατε ότι τον ξέχασα έτσι?

Ευχαριστούμε πολύ για το φωτογραφικό αρχείο την διοργάνωση και τον Πάνο Κοσμίδη.