Os Estilhacos : S/T από Βραζιλία το garage to punk το καλό!

Καθώς η ανατολική πλευρά του Σάο Πάολο φιλοξενεί μια σκηνή γκαράζ που δεν έχασε ποτέ την ανάσα της, οι Os Estilhacos δεν θα μπορούσαν να είχαν δημιουργηθεί σε οποιοδήποτε άλλο πλαίσιο. Άμεσα επηρεασμένο από την ψυχεδέλεια της δεκαετίας του ’60. Aντλώντας από τα garage punk γκρουπ της εποχής (The Seeds, Count Five, Electric Prunes, Music Machine), το συγκρότημα παρουσιάζει δικές του συνθέσεις και κάποιες διασκευές. Έχουν ήδη παίξει σε όλο το εναλλακτικό κύκλωμα του Σάο Πάολο. Αλλά και σε άλλες πολιτείες της χώρας και σε φεστιβάλ όπως τα Dia da Música, Garageira και Grito Rock. Φεστιβάλ που διοργανώνονται σε περισσότερες από διακόσιες πόλεις, σε αρκετές χώρες.

Ο Caio Sergio (ex-Haxixins [φωνή/κιθάρα]) και ο Felipe Blasi [κιθάρα] προσχώρησαν στους παλιούς τους φίλους Paulo Nobre και Alexandre Rodrigues (ex-Panoramas [μπάσο/τύμπανα αντίστοιχα]). Kάλεσαν την Cristina Alves [όργανο] για να συμπληρώσουν την ομάδα. Με λίγο χρόνο στο δρόμο και μετά την αποχώρηση του Felipe και του Caio (που αντικαταστάθηκε από τον Rodrigo “Bob”), η μπάντα συνεχίζει ως κουαρτέτο. Xωρίς όμως να χάνει την ηχητική της ουσία. Παγιώνουν ένα ρεπερτόριο και ηχογραφούν τα κομμάτια του πρώτου τους άλμπουμ. Μόνο με αναλογικό εξοπλισμό και το άγγιγμα του φίλου και παραγωγού Luis Tissot (Caffeine Sound Estudio) θα μπορούσαν να πετύχουν τον επιθυμητό ήχο της δεκαετίας του ’60.

Όπως καταλαβαίνετε ήδη έχουμε προχωρήσει στο προκείμενο

που πάντα είναι η μουσική. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η κυκλοφορία ανήκει στην νεοσύστατη Sunnyboy 66 Records . Τελευταία το εγχώριο label μας απασχολεί πολύ ευχάριστα. Και εδώ με τους Os Estilhacos (θραύσματα- ονοματάρα) έρχεται απλά να μας συναρπάσει.

Τα παλικάρια από τη Βραζιλία παίζουν garage rock και δεν παίρνουν αιχμαλώτους. Παίρνουν κεφάλια. Σε 12 κομμάτια απλώνουν όλο το ταλέντο τους και μας δείχνουν πως παίζεται το παιχνίδι. Ασχολούνται με όλο το φάσμα το αγαπημένου underground ιδιώματος. Πλημμύρα από πλήκτρα και fuzz κιθάρες, από garage pop  μελωδίες μέχρι psych punk σκοτάδια . Ακούστε το Um Minuto και θα συμφωνήσετε μαζί μου. Από surf instro όπως το Tempestade μέχρι αθώα κομμάτια όπως η διασκευάρα στο Satisfaction Guaranteed. To ότι το έδωσαν με γυναικεία φωνητικά του προσκομίζει μια αθώα οπτική που το κάνει teen punk anthem για άλλη μια φορά!

Όμως μη γελιέστε. Οι Os Estilhacos αυτό που κάνουν το κάνουν πολύ σοβαρά. Όπως και οι προκάτοχοί τους αν θέλετε Haxixins. Και αν στο rock n roll πάρεις το ρόλο σου σοβαρά και παίζεις αντίστοιχα βέβαια, εύκολα μιλάμε για ένα από τους καλύτερους δίσκους του 2024 και είναι ακόμα Φεβρουάριος. Δεν θα  πω ο καλύτερος γιατί είναι ακόμα νωρίς και ελπίζω να εκπλαγώ ευχάριστα. Αλλά προς το παρόν ακούγοντάς το album στραβοκατάπια και γούρλωσε το μάτι μου από τα πρώτα ακόρντα του Chama Mor.  Χαλάλι ο καφές και το βρωμισμένο σεμεδάκι.

To album απαρτίζεται από 12 κομμάτια,

6 σε κάθε πλευρά του δίσκου. Ο Δίσκος θα κυκλοφορήσει σε 500 αντίτυπα μόνο. Οπότε σπεύσατε να τον παραγγείλετε γιατί αν τα ακουστικά μου κύτταρα επεξεργάστηκαν σωστά αυτό που δέχθηκαν, θα έχουμε πολύ σύντομο sold out. Και μετά θα κλαίτε.

Αυτό που μου αρέσει πολύ στους Βραζιλιάνους είναι τα εξής 2 πραγματάκια. Πρώτον είναι ότι δεν κολώνουν να τραγουδήσουν στα πορτογαλικά. Και μάλιστα σε κάνουν να το γουστάρεις ακόμα περισσότερο. Το δεύτερο είναι ότι κανένα κομμάτι τους δεν είναι High speed, high energy ντάπα ντούπα. Όλα είναι σχεδόν mid tempo αλλά είναι κομματάρες . Λίγες μπάντες το καταφέρνουν αυτό. Έχουν και αυτό το λίγο σκοταδιστικό που εμένα μου παίρνει το αυτί και μου κάνει το μυαλό πουρέ. Ό,τι έχει μείνει τελοσπάντων.

Θα τους βάλω πολύ άνετα

μαζί με τους Thanes και τους Satelliters. Είναι όλες μπάντες που έχουν πάρει την υπόθεση garage σοβαρά. Αυτό που διαφοροποιεί τα παλικάρια από το Sao Paolo είναι το γεγονός  ότι το psych είναι πιο πολύ στοιχείο στη μουσική τους. Αυτό μαζί με το βραζιλιάνικο αίμα κάνει το δικό μας αίμα να βράζει ακούγοντας το album. Και να χτυπιέσαι ρυθμικά από την αρχή μέχρι το τέλος.

Αγαπημένες στιγμές: Η Καλύτερη διασκευή του Going All The Way των Squires . Το Tudo Tudo που σε ξεγελάει με την σχεδόν pop αρχή του και μετά σε πάει κάπου εντελώς αλλού. Το Atemporal και το υποβλητικότατο Um Minuto που ακούγεται σαν εφιάλτης. Γενικά εξαιρετικό, τιτανοτρισμέγιστο, υπεργιγαντοτεράστιο album παίδες.

Κυκλοφόρησε σήμερα ψηφιακά και το ακούτε και το παραγγέλνετε από εδώ. Θα σας έρθει από Ελλάδα οπότε δεν έχετε δικαιολογία. Πάτα το τώρα το ρημάδι το link…