Η (μάλλον λυπητερή) ιστορία των Shaggs και του χειρότερου δίσκου όλων των εποχών!
Ήρθε λοιπόν και το τέλος του 2021(στον αγύριστό και ακόμα παραπέρα) και είναι αυτή η εποχή που όλοι οι μουσικάκηδες θα μας (σας) πρήξουν με λίστες για τα καλύτερα του 21, τα καλύτερα στην post covid εποχή, τα καλύτερα μετά τη δεύτερη δόση εμβολίου, τα καλύτερα όταν γυρνάς από λαϊκή και δεν έχεις βρει μελιτζάνες τσακώνικες, τα καλύτερα όλου του κόσμου και δε συμμαζεύεται.
Επειδή όμως εγώ είμαι καφροπαλίκαρο με γραφικότητα και σέβομαι το γούστο του καθένα και της καθεμιάς που σπαταλάει χρόνο να διαβάσει για τους άκλαφτους της μουσικής, σήμερα θα σας πρήξω για τον χειρότερο δίσκο όλων των εποχών, απλά και όμορφα(;).
Αμαρτίες γιαγιάδων(όχι γιεγιέδων) παιδεύουσι … εγγονές
Ας τα πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Κάποτε ήταν ένα παιδάκι με το όνομα Austin Wiggin Jr. του οποίου η μαμά ήταν (μάλλον)ερασιτέχνης χειρομάντης. Του είχε πει λοιπόν πως θα παντρευτεί μια ξανθιά γυναίκα, και μετά το θάνατό της θα έκαναν 2 γιούς και 2 κόρες και πως οι κόρες θα έκαναν ένα διάσημο μουσικό γκρουπ. Αυτό το παιδί μεγαλώνοντας, παντρεύτηκε μια ξανθιά και κάνανε 2 γιους και 4 (αν δεν κάνω λάθος) κόρες.
Έχοντας λοιπόν κατά νου την προφητεία της μαμάς του, αποσύρει από το σχολείο τις 3 κόρες του , την Dot (φωνήκαι lead κιθάρα) , την Betty(φωνητικά και ρυθμική κιθάρα) και την Helen(drums).
Αργότερα θα ερχόταν και η 4 κόρη του Rachel για μπάσο. Τους αγοράζει λοιπόν φθηνά όργανα , κυριολεκτικά τις κλειδώνει στο σαλόνι και κανονίζει για μαθήματα οργάνων και φωνητικής, ενώ παράλληλα τους κλείνει και ζωντανές εμφανίσεις στο δημαρχείο του Freemont του New Hampshire .Και εγένετο Shaggs.
Το όνομα μάλλον προήλθε από τον μπαμπά που εμπνεύστηκε απο το shaggy hairstyle( ένα επιμελώς ατημέλητο με αφέλειες look) ή από τον Shaggy του Scooby Doo. (Η pop προσέγγιση και στις δύο εκδοχές είναι for the festivals – για τα πανηγύρια).
Σύμφωνα με μαρτυρία της Dot, η γιούχα έπεφτε σύννεφο, οι κόρες δεν είχαν καμία όρεξη για μουσική αλλά ο μπαμπάς ήταν μάλλον αυταρχικός μπαμπούλας που δεν έπαιρνε από όχι. Αυτά το 1967-1968. To 1969 o μπαμπάς πιστεύει (δογματικά) πως οι κόρες του είναι έτοιμες για δίσκο! Παίρνει λοιπόν την τριάδα και κλείνει studio στο Revere της Μασσαχουσέτης.
“get them while they’re hot”
Ο τεχνικός ήχου του στούντιο, με απόλυτη ευγένεια λέει πως τα κορίτσια δεν είναι έτοιμα για δίσκο αλλά ο μπαμπάς επιμένει να ηχογραφήσουν γιατί εκείνη την περίοδο “ το είχαν” ή όπως είπε και αυτολεξεί “get them while they’re hot”…
H συμφωνία ήταν να κοπούν 1000 κόπιες του Philisophy of the world αλλά ο τύπος που θα έκανε διανομή εξαφανίστηκε μαζί με τα λεφτά και τις 900 κόπιες του δίσκου (συλλέκτες ακόμα τις ψάχνουν). Οι 100 κόπιες μοιράζονται σε σταθμούς αλλά το αποτέλεσμα εμπορικά ήταν ώς αναμένονταν, τραγικό.
Για πολλούς είναι ξεκάθαρό πως τα κορίτσια δεν ξέρουν να παίζουν, ούτε καν να κουρδίζουν, ούτε να τραγουδάνε, ενώ η Helen φαίνεται να τραβάει το δικό της δρόμο ρυθμικά σε κάθε κομμάτι. Κάπως έτσι εγένετο λοιπόν το atonal, και αν θέλετε το noiz(sic) στη μουσική. Οι περισσότεροι ακροατές δεν αντέχουν να ακούσουν το δίσκο από την αρχή μέχρι το τέλος. Στα 32,5 λεπτά διάρκειας όμως ΑΝ αντέξετε, εκεί που νομίζετε πως τα πράγματα δεν γίνονται χειρότερα… γίνονται! Τα διαμάντια (ή τα κάρβουνα; ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ) διαδέχονται το ένα το άλλο, οι ρυθμικές αξίες καταρρίπτονται, όπως και όλοι οι κανόνες που μπορεί να υπήρχαν στη μουσική. Η Dot όμως δεν έχει πει την τελευταία της λέξη.(Θα καταλάβετε παρακάτω τι εννοώ). Τότε βέβαια, κατά γενική παραδοχή(και από τις Shaggs) το αποτέλεσμα κρίθηκε ως αποκρουστικό…
Το μέλλον επιφυλάσσει εκπλήξεις…
Οι Shaggs παρέμειναν ενεργές μέχρι το 1975 κάνοντας σποραδικές εμφανίσεις. Κάπου εκεί, σε ένα τηλεοπτικό Show με τίτλο Dr Demento, o Frank Zappa μνημονεύει τα κορίτσια μας, παίζει 2 κομμάτια από το δίσκο και αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον του κόσμου για το φαινόμενο Shaggs. O μουσικοκριτκός Lester Bangs του New Yorker τις χαρακτηρίζει καλύτερες από τους Beatles…
Μέλη των NRBQ έχοντας το δίσκο, πείθουν τη Rounder Records να ανατυπώσει το Philosophy of the world και το Rolling Stone τον χαρακτηρίζει ως το comeback της χρονιάς! Οι shaggs παίζουν για τα 30 χρόνια των NRBQ και εκεί η Dot μοιράζει ταμπλατούρες στους μουσικούς για να παίξουν τα κομμάτια όπως ακριβώς έχουν ηχογραφηθεί! Οι μουσικοί δυσκολεύτηκαν περισσότερο από όσο περίμεναν, απλά γιατί δεν είχαν συνηθίσει να παίζουν τόσο “λάθος”…
Το 1982 κυκλοφορεί και άλλο υλικό που ανακαλύπτει η Dot με τίτλο Shaggs’s own thing
Πρόκειται για υλικό ακυκλοφόρητο από την περίοδο 1969-1975 όπότε μην περιμένετε τα πράγματα να είναι πολύ καλύτερα….
Ένα tribute album κυκλοφορεί το 2001 από την Animal world Records με τίτλο Better than the Beatles ενώ ένα musical έπαιζε στην Νεα Υόρκη με τίτλο Philosophy of the World μέχρι το 2019.
Ανεξακρίβωτες φήμες θέλαν τον Τομ Κρουζ να αγόραζε δικαιώματα από το μιούζικαλ και να το κάνει ταινία…
Σε προσωπικό επίπεδο, η αθωότητα με την οποία εκφράζονται οι Shaggs είναι αυτό που τις κάνει μοναδικές, καθώς και το γεγονός πως στιχουργικά ξεφεύγουν από το τετριμμένο αγαπορεπερτόριο που μονοπωλούσε στις εφηβικές μπάντες (γιατί για κορίτσια στην εφηβεία μιλάμε).
Oh, the rich people want what the poor people’s got
And the poor people want what the rich people’s got
& the skinny people want what the fat people’s got
And the fat people want what the skinny people’s got
You can never please anybody in this world
Ο τρόπος με τον οποίο παίζουν είναι αφοπλιστικά παιδικός και ενδεχομένως ίσως αυτό να είναι και το μοναδικό στοιχείο που μπορεί να κάνει τον οποιονδήποτε να απορήσει.
