Δεν σας κρύβω πως μια ανησυχία για αυτήν την ημέρα την είχα, καθώς έβλεπα πως πάλευαν με κάθε τρόπο να σταματήσουν οτιδήποτε πολιτιστικό συνέβαινε και συμβαίνει έως και σήμερα στην χώρα μας λόγω των πολιτικό-οικονομικών εξελίξεων της τελευταίας εβδομάδας. Μιας εβδομάδας που σε ήθελε κομμένο στην μέση κυρίως γιατί ένα ΑΤΜ δεν μπορεί να σου δώσει χρήματα ή γιατί η άποψη μου είναι διαφορετική από του άλλου. Και ενώ οι ακυρώσεις συναυλιών έδιναν και έπαιρναν τις τελευταίες ημέρες, ήρθε και το Rockwave Festival για να κάνει μια στάση σε όλον αυτόν τον παραλογισμό του πανικού.
Ημέρα Σάββατο και ένας ήλιος στημένος στην εξέδρα της ελληνικής υπεροχής (νταξ, ξεκινήσαμε ποιητικά… ας το πάρω αλλιώς)… Ημέρα Σάββατο και η προκαθορισμένη συναυλία για την τρίτη ημέρα του εικοσάχρονου πλέον Rockwave Festival, ήρθε για να δώσει το παρών και να δείξει πως τα πολιτιστικά δρώμενα δεν θα πρέπει να σταματούν, γιατί έτσι μόνο ξυπνά και αφυπνίζεται το μυαλό του θεατή (καλά όχι και πάντα).
Και επειδή όλα είναι δρόμος, ξεκινήσαμε σιγά σιγά για την εθνική που οδηγεί στην Μαλακάσα, ένα μέρος όπου εδώ και κάποια χρόνια, έχει γίνει σημείο σταθμός για το ελληνικό festival, που φυσικά άλλους εξυπηρετεί και άλλους όχι.
Anyway, η κίνηση στους δρόμους μειωμένη και τα διόδια δωρεάν (εντάξει, όταν το άκουσα από την τύπισσα στο κουβούκλιο, ανατρίχιασα), αυτό έδειχνε ότι θα ακολουθούσε μια πολύ καλή ημέρα και φυσικά ένα σουπερ ντούπερ σαββατιανό βράδυ. Εύκολο παρκάρισμα, με τσίκνα να κολλά στα μαλλιά και με σφηνάκια (που απεγνωσμένα αποζητούσα μετά) να σε καθοδηγούν στην πρώτη μπάντα επί σκηνής, τους EXARSIS.
15:45 οι Έλληνες Old Scholl Thrasher s Exarsis ανέβηκαν στην σκηνή και όπως πάντα, όσες φορές τους έχω δει, οι «πιτσιρικάδες» τα έκαναν π@@τανα όλα.
Η φοβερή σκηνική παρουσία τους, παρέσυρε το νεανικό κοινό που βρισκόταν από νωρίς στην Μαλακάσα σε πολλά mosh pit και πολύ headbanging.
(Γ. Κοτροζίνης )
Έχοντας πάρει φόρα για να κατακτήσουν τον κόσμο που είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνιση του, οι Exarsis αν και βρέθηκαν στην κυριολεξία στην μέση του μεσημεριού, δεν έχασαν το κουράγιο τους και πραγματικά τα έδωσαν όλα!
Setlist: False Flag Attack / Toxic Terror / Addicting Life Waste / Abnormal Generation / Dying Earth / Surveillance Society / Brutal State / Skull And Bones / Under Destruction.
Είναι ωραίο οι νέες γενιές να ακούν μπάντες που παίζουν το κλασικά Thrash Metal που μεγαλώσαμε και γνωρίσαμε εμείς οι παλιότεροι, μέσα από τεράστια ονόματα, μέσα από ιστορικά LP.
Για την συνέχεια και σχεδόν πενήντα λεπτά μετά, την εμφάνιση τους έκαναν οι Electric Litany. Με ψυχεδελικές ορέξεις έδωσαν το παρών τους επί σκηνής, κάτι που κάνουν κάθε φορά και ξεχωρίζουν. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που τους συναντούμε από κοντά.
Έχοντας δυο stage, το Terra με το Vibe και ένα συγκρότημα να παίρνει την σκυτάλη για να ανέβει στο σκαλοπάτι της σκηνής, οι Maplerun. Κρατώντας καλά τα ηνία των προηγουμένων και σε ύφος όχι τόσο μεταλλικό αλλά κυρίως πιο southern, κατάφεραν να μας ταξιδέψουν μέσα από καινούργια κομμάτια τους (και όχι μόνο), αφήνοντας πίσω τους- και πολύ καλά έκαναν- τυχόν προβληματάκια ήχου.
Για την συνέχεια ο John Garcia με τους μουσικούς του, υποδέχθηκε όχι μόνο το κοινό αλλά και έναν ήλιο που έκαιγε -καθότι Ιούλιος μάνα μου- όπως δεν έλειψε η αναζωπυρωμένη κάψα του και το φανερό του πάθος για τους Kyuss. Για όσους γνωρίζουν, σίγουρα αναγνώρισαν σημεία που δεν τον ξένισαν, κάθε άλλο, τον έκαναν να δεθεί λιγάκι παραπάνω με αυτό που ζούσε.
Ίδια σκηνή, λίγη ώρα μετά, εκεί ανάμεσα στις μπίρες και τα hot dog, που από ότι είδα κάποιοι χαλάστηκαν λέει με την γεύση -μάνα μου για μουσική πήγες όχι για για φαγητό, εκτός και αν το πέρασες μπουζούκια και γαρούφαλλα- ανάμεσα λοιπόν στο poll dancing και τις μουσικές του dj που βρισκόταν στο “media corner”, την εμφάνιση τους κάνουν οι Black Rebel Motorcycle Club.
Με μαύρα γυαλιά και χαλαρό ύφος, τοποθετήθηκαν και αυτοί για λίγο στο εθνικό θέμα που μας καίει -κάτι που έκαναν αρκετοί καλλιτέχνες βεβαίως βεβαίως αυτές τις ημέρες και είναι τιμή όλων μας η συμπαράσταση τους, όποια και αν είναι αυτή- λέγοντας το εξής:
“We just want to thank you guys for coming all the way out here tonight, with everything that’ going on right now… our hearts and prayers go out to you all, and we hope that together you can find your way through this really really difficult and scary time.
And forgive me for saying this but this whole vote thing tomorrow is an impossible one, there’s no way to win. And for us from the outside looking in it’s an insult to the very democracy it addresses, the world is is not black or white, it is not as simple as yes or no, you are not children, and your worth is more than this, your voices matter more than this, as does your future. It’s not fair what’s going on right now… but it’s far from over, so no matter what happens tomorrow, keep speaking out, keep fighting for your rights and your future. We love you guys, we’re here with you”
Από το ένα μέρος στο άλλο και κάτι δαίμονες ένωσαν την ψυχή τους με την μουσική, αφήνοντας απλόχερα να πάρουν τις στιγμές τους, κυρίες και κύριοι οι Rotting Christ! Εδώ υπάρχει το δίλημμα της μουσικής, καθώς δεν γίνεται να έχουμε στην Ελλάδα μονάχα έναν Σάκη. Με το μαλλί να αγγίζει σε κάθε headbanging την σκηνή, με τα δάχτυλα τους να ξεσκίζουν τις χορδές τις κιθάρας και με λίγα λόγια για να γεμίζουν το μυαλό λέγοντας σου:
Don’t fear the night’s uprising
The anger of the Gods
Don’t fight the wick with yearning
A battle that I have won
Ότι και να πεις είναι λίγο, αφού αυτοί που μπορούν να μιλήσουν είναι και αυτοί που βρέθηκαν στο κέντρο του Mosh pit. Αν και σας έβλεπα από μακριά, δεν σας κρύβω πως σας ζήλεψα. Κάθε άλλο, απολάμβανα το ξύλο σας από μακριά, έχοντας μια καλύτερη εικόνα για το τι βλέπω σε όλη την σκηνή -μάνα γλιτώσαμε το ξύλο!!- και φυσικά βλέποντας χέρια να εξυψώνονται και να δημιουργούν μια απίστευτη συνοχή.
ΧΞΣ …..και ο κακός χαμός «εγένετο»…. Ο κόσμος τίμησε όπως ήταν φυσικό την παρουσία ενός εκ των μεγαλύτερων ελληνικών συγκροτημάτων στην σκηνή για άλλη μια φορά.
Και όπως ήταν φυσικό ο Σάκης και η παρέα του έδωσαν ένα καταπληκτικό performance, που είμαι σίγουρος ότι εντυπωσίασε ακόμα και αυτούς που δεν είναι «ακόλουθοι» του συγκεκριμένου είδους μουσικής.
Κάθε που τους βλέπω είναι και καλύτεροι και τους εύχομαι να συνεχίσουν έτσι….
(Γ. Κοτροζίνης )
Setlist: 66, P’unchaw Kachun – Tuta Kachun / Athanati Este / Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού / Nemecic / King Of A Stellar War / The Sign Of Evil Existence / Transform All Suffering Into Plagues / Societas Satanas (διασκευή Thou Art Lord) / In Yumen-Xibalba / Grandis Spiritus Diavolos / Χάος Γένετο (The Sign Of Prime Creation) / Noctis Era / Non Serviam.
Μια από τις μεγαλύτερες HEAVY METAL μπάντες, εγώ θα έλεγα μια από τις μεγαλύτερες μπάντες, χωρίς την ταμπέλα θα μας χαρίσει μια αξέχαστη νύχτα..
Έχοντας κυκλοφορήσει άλλο ένα υπέροχο album τον Ιούλιο του 2014, με τον τίτλο «Redeemer Of Souls», οι JUDAS PRIEST βρίσκονται στο Vibe Stage για να μας αποδείξουν ότι το Heavy Metal παραμένει ζωντανό και θα παραμείνει για πάντα.
Ο Rob άλλαζε «πανωφόρια», σχεδόν σε κάθε κομμάτι, η σκηνική παρουσία του με απλά λόγια «καταπληκτική» όπως και όλου του γκρουπ.
Τίμησαν το τελευταίο LP με τα «Reddemer Of Souls» – «Halls Of Valhalla» – «Dragonaut» κ.α.
αλλά δεν έλειψαν και τα κλασικά «Breaking The Law» – «Hell Bent For Leather» με τον Rob να μπαίνει στην σκηνή με την μηχανή του,- «Living After Midnight» – «Turbo Lover» – «Υou’ve Got Another Thing Comin’» με την Μαλακάσα να σείεται σε Metal δονήσεις για να έρθει φυσικά και η ώρα του «Painkiller» , για να μην μείνει τίποτα όρθιο.
(Γ. Κοτροζίνης )
Setlist: Dragonaut / Metal Gods / Devil’s Child / Victim Of Changes / Halls Of Valhalla / Turbo Lover / Redeemer Of Souls / Beyond The Realms Of Death / Jawbreaker / Breaking The Law / Hell Bent For Leather / The Hellion / Electric Eye / You’ve Got Another Thing Comin’ / Painkiller / Living After Midnight.
Δεν σας κρύβω πως περίμενα πως και πως επί σκηνής τους Prodigy και τον νέο τους δίσκο “The day is my enemy“. Με επιτυχίες από το παρελθόν και με επιλογές από όλους τους δίσκους, κατάφεραν όχι μόνο να μας ξεσηκώσουν αλλά και να δώσουν όλα επί σκηνής. Προσωπικά θεωρώ καλύτερη την φετινή τους παρουσία με τον Liam και τον Keith -να έχουν εξερευνήσει κάθε σημείο της σκηνής , ακόμα και το να κατέβουν κάτω και να βρεθούν πολύ κοντά με το κοινό- και αυτό σε σχέση με το παλαιότερο rockwave που τους είχε φιλοξενήσει. Με επιλογές όπως το Omen,Voodoo People, Breathe, Nasty και για τέλος το Take me to the hospital, κάτι που αρκετοί έως και σήμερα θεωρούν ειρωνικό, καθώς πονούν ακόμα από το “ξύλο” και την μάχη που έδωσαν μέσα σε αυτόν τον πανικό από χορό, Σίγουρα οι επιλογές τους ήταν πολύ καλές όπως και τα μικρά “πειράγματα” που είχαν κάνει μεταξύ τους.
Setlist:
Breathe / Nasty / Omen / Wild Frontier / Firestarter / Roadblox / Rok-Weiler / The Day Is My Enemy / Voodoo People / Get Your Fight On / Run With the Wolves / Invaders Must Die / Medicine / Smack My Bitch Up
Encore:
Rise of the Eagles / Their Law / Take Me to the Hospital
