Οι Machine Head δημιουργήθηκαν στις 12 Οκτωβρίου του 1991, στην δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών, στο Oakland της California.

Εμπνευστές αυτής της ιδέας ήταν ο Robb Flynn και ο Adam Duce.

Ο χαρισματικότατος Robert Conrad “Robb” Flynn (πραγματικό όνομα Lawrence Matthew Cardine – ex Vio-Lence / Forbidden) επιστρατεύει άμεσα και τους Logan Mader και Tony Costanza και οι 4 τους κυκλοφορούν, μέσω της Roadrunner Records, τον Αύγουστο του 1994 το ντεμπούτο τους, “Burn My Eyes”.

Το άλμπουμ γνωρίζει απροσδόκητη επιτυχία, καθώς γίνεται το καλύτερο σε πωλήσεις ντεμπούτο της εταιρίας. Οι αλλαγές δεν αργούν να έρθουν και ο Costanza αφήνει την θέση του στον ελληνικής καταγωγής Chris Kontos. Ακολουθεί μια πετυχημένη ευρωπαϊκή περιοδεία ανοίγοντας τους Slayer, καθώς και κάποια δικά τους headline shows.

Αλλαγών συνέχεια, καθώς ο Kontos αδυνατεί να περιοδεύσει με την μπάντα και με την επιστροφή στα πάτρια, την θέση πίσω από τα τύμπανα αναλαμβάνει ο Dave McClain.

Τον Μάρτιο του 1997 κυκλοφορεί η δεύτερη δουλειά τους με τίτλο “The More Things Change…”, συνεχίζοντας την καλή πορεία του προκατόχου του.

Ακολουθεί περιοδεία στο 1ο Ozzfest αλλά δυστυχώς τα προβλήματα αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Ο Mader αντιμετωπίζοντας πρόβλημα με ναρκωτικά, τσακώνεται με όλους στην μπάντα και αποχωρεί, δίνοντας την θέση του στον Ahrue Luster.

Αύγουστος του 1999 και ο τρίτος δίσκος των Machine Head είναι γεγονός. Ο τίτλος αυτού “The Burning Red”, στον οποίο συναντάμε έντονα rap στοιχεία, κυρίως στα φωνητικά, κάτι που αρκετοί πιστεύουν ότι υπεύθυνος ήταν ο Luster. Οι οπαδοί διχάζονται και κατακρίνουν, αλλά ο δίσκος γίνεται ο καλύτερος σε πωλήσεις της μπάντας για αρκετό καιρό.

Ακολουθώντας πλέον αυτό το μονοπάτι, η παρέα ηχογραφεί την τέταρτη δουλειά της, με τίτλο “Supercharger”, το οποίο κυκλοφορεί τον Οκτώβριο του 2001.

Παράλληλα, κάνει την εμφάνισή του και το video clip “Crashing Around You”, το οποίο όμως απαγορεύεται στο MTV λόγω του ότι έδειχνε κτίρια να κατεδαφίζονται. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι κυκλοφόρησε λίγες μόλις εβδομάδες μετά την πτώση των δίδυμων πύργων την 11 Σεπτεμβρίου…

Οι χαμηλές πωλήσεις και η γενικότερη απογοήτευση γύρω από την μπάντα δυσαρεστούν την εταιρεία, η οποία αρχίζει τις περικοπές και μετά την κυκλοφορία και της πρώτης επίσημης live ηχογράφησης με τίτλο “HellAlive” (στο Brixton Academy του Λονδίνου),

Machine Head και Roadrunner Records αποφασίζουν από κοινού την διακοπή της συνεργασίας τους.

Εκείνη την περίοδο, αποχωρεί και ο Ahrue Luster από το συγκρότημα και την κιθάρα πιάνει προσωρινά ο παλιός φίλος και συμπαίχτης στους Vio-Lence, Phil Demmel, με τον οποίο οι Machine Head κάνουν κάποιες εμφανίσεις σε φεστιβάλ. Λόγω της αδυναμίας του Phil να δεσμευτεί με την μπάντα, δεν συνεχίζει και το συγκρότημα μένει ξαφνικά ως τρίο.

Το 2002 είναι και η πιο κρίσιμη καμπή στην ιστορία της μπάντας.

Τα 3 μέλη ξεκινούν να γράφουν κομμάτια για τον επόμενο δίσκο τους, ελπίζοντας να υπογράψουν ένα καινούριο συμβόλαιο. Το demo που ετοιμάζουν απορρίπτεται από όλες τις δισκογραφικές εταιρείες… Τα καλά νέα όμως είναι ότι ο Phil Demmel δέχεται τη θέση (που κρατήθηκε ανοιχτή για αυτόν…) και γίνεται πλέον full time member των Machine Head.

To συγκρότημα μπαίνει στο studio τον Ιούνιο του 2003 και ξεκινάει τις ηχογραφήσεις για την καινούρια δουλειά του, με τον ίδιο τον Robb Flynn σαν παραγωγό. Το “Through the Ashes of Empires” κυκλοφορεί στην Ευρώπη τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς και σηματοδοτεί μια νέα σελίδα στo βιβλίο της μπάντας, με ένα από τα πιο δυνατά comeback στην ιστορία του heavy metal.

Στην Αμερική, οι περισσότερες εταιρείες εξακολουθούν να απορρίπτουν τους Machine Head, εκτός από την Roadrunner USA, όπου τελικά υπογράφει τη μπάντα και το παιχνίδι ξεκινάει και πάλι για τον Robb και την (πολύ δυνατή πλέον) παρέα του.

Η αλλαγή είναι πλέον οφθαλμοφανέστατη, καθώς από αυτό:

πήγαμε σε αυτό:

Όσον αφορά το μουσικό κομμάτι, με το “Through the ashes…” οι Machine Head στρέφονται και πάλι στα γνωστά thrash στοιχεία, ως γνήσια Bay Area τέκνα και πνευματικά παιδιά των Exodus, που ο ίδιος ο Robb δεν χάνει ποτέ ευκαιρία να αναφέρει περήφανα.

O Dave McClain ξεδιπλώνει όλο το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, νομίζοντας ότι είναι ένα καλοκουρδισμένο μοτεράκι που δεν σταματάει αν δεν τελειώσει.

Ο Adam Duce πιο δυνατός από ποτέ, βοηθώντας πολύ και στις συνθέσεις.

Ο Phil Demmel νομίζεις ότι είναι ο δίδυμος κιθαριστικά αδερφός του Flynn, καθώς οι 2 τους δημιουργούν ένα αξιοζήλευτο κιθαριστικό δίδυμο, ριφφάροντας και σολάροντας εναλλάξ με την ίδια άνεση και έμπνευση.

Τέλος, ο ίδιος ο Robb Flynn, διανύοντας την καλύτερή του περίοδο, δημιουργεί ένα αποτέλεσμα που βούλωσε πολλά στόματα και επανέφερε τους Machine Head ψηλά στην ελίτ των Heavy Metal Bands.

Το συγκρότημα βαδίζει στο σωστό μονοπάτι πλέον, κυκλοφορεί το πρώτο του DVD με τίτλο Elegies, ηχογραφημένο στο Brixton Academy και δίνει μια σειρά από πολύ πετυχημένα shows ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας.

Μάρτιος του 2007 και η 6η κυκλοφορία της μπάντας είναι γεγονός. Ο τίτλος αυτής “The Blackening”, το οποίο είναι απλά η συνέχεια του “Through the ashes…”, όμως καλύτερο, πιο ώριμο και πιο δυνατό.

Με την πετυχημένη αυτή συνταγή, το “The Blackening” χαρακτηρίζεται ως το σύγχρονο “Master of Puppets”, ενώ εδώ συναντάμε και αρκετά από τα hit tracks της μπάντας. Αποκορύφωμα του δίσκου αποτελεί το Aesthetics of Hate, που είναι γραμμένο για τη δολοφονία ενός πολύ καλού φίλου του Robb, και δεν είναι άλλος από τον Dimebag Darell των Pantera, στον οποίο αφιερώνουν το κομμάτι στα live τους.

Ακολουθεί εκτενής περιοδεία, “ανοίγοντας” σχεδόν όλους τους μεγάλους (Metallica, Megadeth, Slayer) καθώς και πολλά δικά τους headline shows σε όλα τα μεγάλα festivals. Σε δαιμονιώδη φόρμα η μπάντα, τελειώνοντας τις υποχρεώσεις της, ξεκινάει αμέσως ηχογραφήσεις για τον καινούριο δίσκο και τον Σεπτέμβριο του 2011 κυκλοφορεί η 7η δουλειά των Machine Head με τίτλο “Unto the Locust”. Η επιτυχία και τα σκαρφαλώματα στα charts είναι πλέον συνηθισμένη υπόθεση.

Με το πέρας και της τελευταίας περιοδείας για το Unto the Locust, μια απρόσμενη αλλαγή ταράζει τα νερά. Ο επί σειρά ετών φίλος και συνιδρυτής της μπάντας Adam Duce αποχωρεί ξαφνικά από το συγκρότημα. Από κοινού απόφαση είπαν, αλλά αργότερα ο ίδιος ο Robb μέσω του προσωπικού του blog είπε ότι ” ο Adam έφυγε αλλά δυστυχώς δεν ήταν ποτέ πραγματικά εκεί…” Μετά από αρκετές auditions, τη θέση του μπασίστα αναλαμβάνει o Jared MacEachern, πρώην ρυθμικός κιθαρίστας και τραγουδιστής των Sanctity. Δυστυχώς η φυγή του Adam έφτασε μέχρι τα δικαστήρια, βρίσκοντας όμως λύση στη διάρκεια και μη παίρνοντας μεγάλες διαστάσεις.

Με καινούριο πλέον συμβόλαιο στην Nuclear Blast και με φρέσκο αέρα στη παρέα, οι Machine Head ξεκινούν ηχογραφήσεις για την νέα τους δουλειά. Ο δίσκος κυκλοφορεί Νοέμβριο του 2014 με τον τίτλο “Bloodstone & Diamonds”.

Στην παγκόσμια περιοδεία που ήδη γίνεται, έχουν φυσικά ανακοινωθεί ημερομηνίες και για τη χώρα μας, δίνοντας την ευκαιρία ξανά στους Έλληνες μετά από 10 χρόνια να απολαύσουν μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες heavy metal bands. Αυτή τη φορά, δεν θα υπάρχει support για να ανοίξει το live, καθώς το setlist των Machine Head έχει διάρκεια περίπου 2,5 ώρες και αποτελείται από 21-22 ίσως και παραπάνω, αν είμαστε τυχεροί, κομμάτια.

AN EVENING WITH MACHINE HEAD λοιπόν, όπως ονόμασαν την περιοδεία τους,

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, στο FIX FACTORY OF SOUND στην ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ και ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, στο ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ LIVE STAGE στην ΑΘΗΝΑ.

Εγώ προσωπικά, τους έχω δει και το 2005 στη Θεσσαλονίκη και το 2012 στο HellFest στην Γαλλία. Το μόνο που περιμένω πλέον είναι να φτάσει εκείνη η ώρα που θα ξαναϋψώσουμε τις γροθιές μας και θα ξαναφωνάξουμε…

MACHINE FUCKIN’ HEAD…!!! MACHINE FUCKIN’ HEAD…!!! MACHINE FUCKIN’ HEAD…!!!