Οι Αυστραλοί progsters Voyager έχουν έτοιμο ένα νέο τραγούδι, ονόματι “Misery Is Only Company”, ντυμένο μάλιστα με το αντίστοιχο video. Ο τελευταίος τους δίσκος, “V”, κυκλοφόρησε το 2014, αλλά το 2016 ξεκινάει με νέο υλικό για τη μπάντα που αποτελεί ένα από τα σημαντικά στοιχεία στο prog οπλοστάσιο της Αυστραλίας.
Ο κιθαρίστας τη μπάντας Scott Kay αναφέρει: ” Ανοίγουμε το 2016 με μια μπάντα και με ένα video που δείχνει τη συνθετική διαδικασία του νέου τραγουδιού. Μας αρέσει πολύ το νέο τραγούδι, είναι λίγο διαφορετικό, αλλά και πάλι έχει τον χαρακτηριστικό Voyager ήχο.”
Οι Voyager αυτές τις μέρες έχουν την μίνι περιοδεία στην πατρίδα τους μαζί με τους Leprous, ενώ στη συνέχεια θα ακολουθήσει το Ευρωπαϊκό σκέλος όπου θα τους πλαισιώσουν και οι Earthside. Το τραγούδι θα κυκλοφορήσει και ως digital single για αγορά μέσω iTunes και το bandcamp της μπάντας.
Το 4ο album τους θα κυκλοφορήσουν στις 19 Φεβρουαρίου από την Universal Music οι Αυστραλοί rockers Wolfmother. Το “Victorious” έρχεται 2 χρόνια μετά το “New Crown” και η μπάντα που ηγείται ο AndrewStockdale ετοίμασε video για το ομώνυμο τραγούδι, που είχε κυκλοφορήσει και ως single.
Ηχογραφημένος στα Henson Recording Studios στην Καλιφόρνια, ο δίσκος φέρει την υπογραφεί του Brendan O’Brien (Stone Temple Pilots, Pearl Jam, AC/DC, Bruce Springsteen κ.α.) στην παραγωγή. Τον δίσκο μπορείτε να το προ-παραγγείλετε από το online shop τη μπάντας με αποκλειστικό υλικό.
“Victorious” track list:
01. Love That You Give
02. Victorious
03. Baroness
04. Pretty Peggy
05. City Lights
06. The Simple Life
07. Best Of A Bad Situation
08. Gypsy Caravan
09. Happy Face
10. Eye Of The Beholder
Ο 7ος δίσκος των Omnium Gatherum καταφτάνει. Οι Φινλανδοί melodeathsters θα κυκλοφορήσουν το “Grey Heavens” στις 26 Φεβρουαρίου μέσω της Lifeforce Records και μας δίνει το πρώτο video clip από τον δίσκο αυτό με το τραγούδι “Frontiers”, δεύτερο δείγμα συνολικά, μετά το “Skyline” που είχε κυκλοφορήσει ως audio μόνο.
Για το video δηλώνει η μπάντα: “Το video δείχνει από μια άλλη οπτική γωνία την ακτογραμμή της όμορφης ιδιαίτερης πατρίδας μας στην Kotka της Φινλανδίας, σε σχέση με το video για το “Unknowing” από προηγούμενο δίσκο, που ήταν επικεντρωμένο στη φύση – τώρα είμαστε σε μια εγκαταλελημμένη δεξαμενή στο λιμάνι. Ήταν πραγματικά σκονισμένα και κρύα εκεί μέσα, ένα παγωμένο χειμωνιάτικο Σάββατο που το γυρίσαμε! Το ‘Frontiers’ είναι ένα γρήγορο χαρακτηριστικό Omnium Gatherum τραγούδι σχεδιασμένο να περιλαμβάνει επιθετικό death metal με τις μελωδίες του,χωρίς να ξεχνάμε την πικάντικη κιθαριστική αρτιότητα ενδιάμεσα. Απολαύστε το! Ερχόμαστε να σας φέρουμε αυτή τη μουσική ζωντανά αργότερα μέσα στη χρονιά, αναμένετε και προσέχετε!”
Με την κυκλοφορία του δίσκου, οι Omnium Gatherum θα βγούνε σε περιοδεία με τους Draconian, με support τους Year Of The Goat και τους Oceanwake.
“Grey Heavens” track list:
01. The Pit
02. Skyline
03. Frontiers
04. Majesty And Silence
05. Rejuvenate!
06. Foundation
07. The Great Liberation
08. Ophidian Sunrise
09. These Grey Heavens
10. Storm Front
We’re deeply saddened to announce the death of Colin Vearncombe (aka Black) earlier today, Tuesday 26th January 2016. Colin never regained consciousness following a road traffic accident sixteen days ago. He died peacefully surrounded by his family who were singing him on his way.
His wife Camilla and his three sons paid tribute to the staff at the Intensive Treatment Unit of Cork University Hospital saying; “Colin received the best possible care from the expert and highly professional staff there and we are deeply grateful for everything they did”.
The funeral will be a private one, but we will be holding a memorial service for him in Liverpool in the near future as we know there are many, many people who will want to celebrate Colin’s life and work. The date and time will be announced in due course, along with details of a charity to which any donations in memory of Colin can be made.
No need to laugh or cry
It’s a wonderful, wonderful life
Με αυτό το μήνυμα πάγωσε η κεντρική σελίδα του Official λογαριασμού του Colin Vearncombe, σχεδόν πριν μια ώρα. Με μεγάλη θλίψη, μας ανακοίνωσαν τον χαμό του 53χρονου τραγουδιστή, όπου τελικά δεν κατάφερε να συνέλθει μετά το ατύχημα που είχε.
Έχοντας τριγύρω την σύζυγο, παιδιά και αγαπημένα πρόσωπα, έφυγε γαλήνια, αφήνοντας πίσω του πολύ αγάπη για την μουσική.
Η αιτία ήταν ένα τροχαίο ατύχημα που είχε στην μακρινή Ιρλανδία, όπου και πάγωσε ο χρόνος του.
Δεν ξέρω αν φταίει το δίσεκτο έτος, δεν ξέρω αν πρέπει να φύγουν μαζεμένοι αρκετοί καλλιτέχνες, αυτό που ξέρω σίγουρα όμως, είναι πως η τέχνη αρχίζει και χάνει την ομορφιά της είτε στον κινηματογράφο και το θέατρο είτε στην μουσική.
Καλό ταξίδι Colin ή Black…
Everything is coming up roses everything is coming up roses.
You don’t understand it I can tell it by your smile
Από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας των Avatarium, φάνηκε ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι διαφορετικό από το συνηθισμένο doom ύφος, ακόμα και αν μιλάμε για τον τύπο που όρισε εν πολλοίς το ιδίωμα, τον μεγάλο LeifEdling! Αυτό οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος φυσικά στην ύπαρξη της Jennie-Ann Smith πίσω από το μικρόφωνο, μια παρουσία ξεχωριστή, που φέρνει την jazz-blues αισθητική στη βαρύτητα των riffs του Leif, αλλά και του Marcus (Jidell, κιθάρα). Μια συνέντευξη λοιπόν με την καλλιτέχνιδα ήταν άκρως δελεαστική, ειδικά στα πλαίσια των εμφανίσεων της μπάντας στην Ελλάδα για την προώθηση του 2ου δίσκου τους, “The Girl With The Raven Mask”…
Afternoiz: Καλησπέρα από την Ελλάδα! Τι κάνεις?
Jennie-Ann Smith: Είμαι πολύ καλά αν και εδώ έχει πολύ κρύο, είναι παγωμένη η Σουηδία! Εσύ?
Α: Καλύτερα να μην αναφέρω ότι είμαστε περίπου στους 15ο εδώ (την ημέρα της συνέντευξης)…!
J-A: Σοβαρά μιλάς?? Εδώ έχουμε -15ο !
Α: Θα το διαπιστώσετε πάντως και από κοντά, όταν θα μας επισκεφτείτε στις 19-20 Φεβρουαρίου.
J-A: Ναι, και ανυπομονούμε να έρθουμε, ακόμα περισσότερο εγώ, καθώς θα είναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι τόσο την Αθήνα όσο και τη Θεσσαλονίκη.
Α: Μιας και είναι η πρώτη φορά που μιλάμε, θα ήθελα να μάθω αν όντως ο Mikael Åkerfeldt συμμετείχε στην αρχική μορφή των Avatarium
J-A: Xμμ όχι ακριβώς. Ο Leif και ο Mikael μιλούσαν ως φίλοι να γράψουν μουσική μαζί και ο Leif το πήρε τελείως στα σοβαρά, όπως κάνει κάθε φορά με τη μουσική του! Τελικά ο Mikael δεν μπορούσε να συμμετάσχει σε μια νέα μπάντα λόγω του φορτωμένου προγράμματος των Opeth, οπότε ο Leif επικοινώνησε με τον Marcus Jidell, ο οποίος έχει εδώ στην Στοκχόλμη ένα studio όπου γράφει μουσική αλλά κάνει και παραγωγές. Έχουν δουλέψει και στο παρελθόν μαζί, τόσο στους Candlemass όσο και στους Krux, οπότε άρχισαν να δουλεύουν πάνω σε αυτό το νέο υλικό. Αρχικά έψαχναν για άντρα τραγουδιστή, αλλά ήθελαν κάποιον που να ακούγεται κάπως σαν τον…Robert Plant. Δεν μπορούσαν να βρούνε οπότε ο Marcus μου τηλεφώνησε και με ρώτησε αν ήθελα να περάσω από το studio και να κάνω κάποια demos (η Jennie-Ann και ο Marcus είναι παντρεμένοι). Με το πρώτο άκουσμα και οι τρεις μας συμφωνήσαμε ότι έχουμε κάτι πραγματικά διαφορετικό στα χέρια μας, που μας άρεσε πολύ, οπότε… να ‘μαστε!
A: Άρα δεν τίθεται θέμα και ιεραρχίας μέσα στην μπάντα από ότι καταλαβαίνω…
J-A: Όχι, και οι τρεις μας είμαστε ο πυρήνας του συγκροτήματος, αν και φυσικά και ο Lars (Sköld, drums) και ο Carl (Westholm, keyboards) προσθέτουν τη μουσική τους ταυτότητα και προσωπικότητα.
Α: Τα τραγούδια ήταν ήδη γραμμένα ή έγινε συλλογική δουλειά?
J-A: Αρχικά υπήρχε στο πλάνο ο Mikael Åkerfeldt και τα πρώτα 3 τραγούδια, που ήταν ήδη έτοιμα, είχαν γραφτεί για αυτόν. Ταίριαζαν και στο δικό μου το ύφος ευτυχώς (γέλια) Έπειτα γράφτηκαν τα υπόλοιπα, κυρίως από τον Leif, αν και μαζί με τον Marcus έχουμε γράψει τραγούδι από το EP μας (σ.σ.: “All I Want”, 2014). Θεωρώ τον Leif έναν κορυφαίο συνθέτη αλλά και στιχουργό, οπότε η δουλειά στον πρώτο δίσκο ειδικά έγινε από αυτόν.
Α: Έχοντας ένα διαφορετικό υπόβαθρο στη μουσική σου καριέρα, κυρίως στον jazz-blues χώρο, γράφονται τα τραγούδια με βάση τη φωνή σου ή προσπαθείς εσύ να προσαρμοστείς σε αυτά?
J-A: Ο Leif έχει ένα μοναδικό προσωπικό τρόπο που γράφει τα τραγούδια του… Τα demos που φέρνει αρχικά, είναι αρκετά διαφορετικά από το τελικό αποτέλεσμα και σε αυτό συμβάλλει σίγουρα ότι βάζω τη δική μου προσωπικότητα και τον χαρακτήρα μου, διαμορφώνοντας τα με το δικό μου τρόπο.
Α: Δεν πιστεύω όμως να έχεις αφήσει πίσω τελείως αυτή τη μουσική τώρα που μπήκες για τα καλά στο metal…
J-A: (γέλια) Σε καμία περίπτωση, ακόμα μου αρέσει και τραγουδάω έτσι. Για να πούμε την αλήθεια, δεν με ενδιαφέρουν και πολύ οι ταμπέλες. Αν μου αρέσει κάτι, δεν ασχολούμαι για το πώς το ονομάζει κάποιος, αν και ξέρω πολλοί αρέσκονται στο να κατηγοριοποιούν τη μουσική. Προσπαθώ από την πλευρά μου να κάνω τους ανθρώπους να σκέφτονται έξω από τα στεγανά, αρκεί να τους αρέσει αυτό που ακούν, να αισθάνονται κάτι από αυτό.
Α: Είναι νομίζω ένα από τα χαρακτηριστικότερα στοιχεία της επιτυχίας σας, αυτό το κράμα που παρουσιάζετε εκτός αυστηρών ορίων…
J-A: Ευχαριστώ! Αυτό ελπίζω να συμβαίνει… ξέρω μόνο πώς να είμαι ο εαυτός μου και αυτό προσπαθώ να δείχνω. Ο κόσμος είναι έξυπνος, μπορεί να καταλάβει αν ένας μουσικός, ειδικά στη σκηνή, είναι αληθινός και δεν προσποιείται. Θα περιέπλεκε πολύ τα πράγματα αν προσπαθούσα να γίνω κάποιος άλλος για να ταιριάξω σε κάποιο τραγούδι ή γενικότερα στην ιδέα που μπορεί να έχει κάποιος για μένα.
Α: Για να πιάσουμε τον δεύτερο δίσκο που βγάλατε πριν λίγο καιρό, “The Girl With The Raven Mask”. Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο νόημα πίσω από τον τίτλο αυτό?
J-A: Υπεύθυνος για τον τίτλο, όπως και για τους περισσότερους στίχους είναι ο Leif, οπότε θα ήταν καλύτερο να γίνει σε αυτόν τέτοια ερώτηση. Προσωπικά πάντως πιστεύω ότι οι στίχοι έχουν διαφορετική σημασία στην αντίληψη του καθενός. Ο τρόπος που το βλέπω εγώ, που το μεταφράζω στο μυαλό μου είναι ότι κάθε λίγο γνωρίζεις ανθρώπους που δεν είναι ο εαυτός τους, κυρίως εξαιτίας των εμπειριών τους… και αυτό περιπλέκει τη ζωή τους, αλλά και τις σχέσεις τους. Όλοι κρύβουμε πράγματα, είτε από τον εαυτό μας είτε από τους άλλους… οπότε υπάρχει ένα κορίτσι με μια κορακίσια μάσκα μέσα σε όλους μας (σ.σ.:a girl with a raven mask in all of us αυτολεξεί) και με αυτό πρέπει να πορευτούμε.
Α: Με βάση αυτό στο μυαλό, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μια γενική κοινή ιδέα πίσω από όλα τα τραγούδια?
J-A: Όχι, δεν γράφτηκαν με τέτοιο σκοπό, νομίζω ότι κάθε ένα μπορεί να σταθεί αυτοτελώς. Η μόνη κοινή συνισταμένη των τραγουδιών είναι ότι γράφονται ώστε να αρέσουν σε εμάς πρώτα! Και απ’ ότι φαίνεται λειτουργεί καλά, μιας και αρέσουν τα τραγούδια και στον κόσμο (γέλια).
Α: Ήταν χρονοβόρα διαδικασία για εσάς η δημιουργία του δίσκου?
J-A: Δεν μπορώ να μιλήσω φυσικά για τον Leif, δεν ξέρω πόσο χρόνο του παίρνει να γράψει τα κομμάτια… αλλά μας πήρε αρκετό χρόνο από τη στιγμή που ο Leif έφερε στον Marcus τα πρώτα rough demos. Αφότου τα έφερε, καθίσαμε με τον Marcus να δουλέψουμε πάνω στις ενορχηστρώσεις, στον τρόπο που θέλαμε να ακούγονται… μιλούσαμε αρκετά για αυτό το θέμα, για τον ήχο που θέλαμε να βγάλουμε. Πριν να ηχογραφήσουμε, μιλήσαμε για καλλιτέχνες όπως ο Neil Young, οι Mountain, οι Led Zeppelin, μιας και θέλαμε μια τέτοια προσέγγιση στον ήχο μας. Όταν δουλεύουμε οι δυο μας, με τον Marcus, μας αρέσει να δοκιμάζουμε διαφορετικά πράγματα, διαφορετικές ενορχηστρώσεις και επειδή πάντα θεωρούσα το εαυτό μου ως μουσικό και όχι απλά ως τραγουδίστρια, είναι πολύ σημαντικό για μένα να συμμετέχω σε όλη τη διαδικασία δημιουργίας του δίσκου. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό φαίνεται στο album…και αυτό νομίζω είναι ένα πρόβλημα στο χώρο του rock, όταν οι μπάντες περιλαμβάνουν τραγουδίστριες. Είναι απλά οι τραγουδίστριες και είτε καθοδηγούνται από άντρες ή δεν συμμετέχουν καθόλου στη διαδικασία.
Α: Δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει διαχωρισμός ανάλογα με το φύλο…
J-A: Ακριβώς! Όχι απλά να είναι κάτι το όμορφο μπροστά από τη μπάντα (γέλια), για τη σκηνή ή για τις φωτογραφίες…
Α: Τα τραγούδια ήταν έτοιμα για να μπείτε στο studio για την ηχογράφηση ή ακόμα και τότε αλλάζατε πράγματα?
J-A: Υπάρχουν στοιχεία που αλλάζουμε έστω και τότε καθώς, αφού τα δουλέψουμε με τον Marcus, τα προβάρουμε με την υπόλοιπη μπάντα και εκεί προσθέτει για παράδειγμα τις δικές του πινελιές και ο Lars. Είναι στ’ αλήθεια μια συνολική δημιουργική διαδικασία. Θέλαμε οι ηχογραφήσεις να είναι όσο το δυνατόν πιο ζωντανές και να έχουμε έναν αναλογικό/οργανικό ήχο. Οπότε ηχογραφήσαμε όλοι μαζί στο studio αλλά ακόμα και τότε, όταν θεωρούσαμε ότι κάτι λείπει ή κάτι μπορεί να μπει επιπλέον, το κάναμε επί τόπου. Πάντως, μετά τις πρόβες ήμασταν έτοιμοι να δημιουργήσουμε τον ήχο που θέλαμε.
(Κάπου εδώ δεν κρατήθηκα και έκανα μια παρένθεση ρωτώντας την Jennie-Ann να μου πει για τον Marcus και τους Soen, μιας και μπορούσα να τον ακούσω στο βάθος να γυρνάει μέσα στο σπίτι! “Καλύτερα θα ήταν να μιλήσεις μαζί τους για τα νέα τους αλλά μπορώ να σου πω ότι γράφουν τον νέο δίσκο αυτόν τον καιρό με τον Marcus να έχει σημαντικό ρόλο” μου λέει και με καλύπτει!)
A: Πρόσφατα ολοκληρώσατε και την πρώτη περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, με τους The Vintage Caravan και τους Honeymoon Disease… οι δεύτεροι μάλιστα μπήκαν ως αντικαταστάτες των Spiders…
J-A: Ναι, έτσι είναι και πήγε πολύ καλά! Ήταν ένα πολύ ωραίο μείγμα συγκροτημάτων στο line-up που διεύρυνε τους μουσικούς ορίζοντες κάθε βραδιάς. Ήταν ένα πολυποίκιλο πακέτο αλλά και ένα ποικίλο και πολύχρωμο κοινό επίσης. Μου αρέσει αυτό γιατί δίνει σε όλες τις μπάντες την δυνατότητα να γνωρίσουν νέο κοινό. Ειδικά το κοινό στο Γερμανικό κομμάτι της περιοδείας ήταν συναρπαστικό, όπου οι συναυλίες μας ήταν sold-out και ο κόσμος τόσο εκφραστικός, κάτι που το βρίσκω υπέροχο.
Α: Άρα ο κόσμος υποδέχτηκε ωραία τα νέα τραγούδια?
J-A: Ναι, είναι εκπληκτικό το πόσο ήξεραν τα τραγούδια και τα τραγουδούσαν μαζί μας!
Α: Ειδικά φαντάζομαι με το “Pearls And Coffins”, με chorus που κολλάει στο μυαλό κατευθείαν…
J-A: Χαίρομαι που το ακούω, μιας και είναι και το δικό μου αγαπημένο από το δίσκο!
Α: Βγήκε πρόσφατα και το video για το τραγούδι αυτό, βάζοντάς σε να “σκοτώσεις” μερικούς…
J-A: Τουλάχιστον προσπάθησα (γέλια), αλλά προφανώς με πολύ κακό σημάδι! Αν και εν τέλει τους πέτυχα… Να σε ενημερώσω πάντως ότι είναι μια χαρά από άποψη υγείας (γέλια). Να πω την αλήθεια πάντως, προσωπικά, με ανησυχούσε κάπως το θέμα του video. Το γυρίσαμε τον Νοέμβριο και λίγο αργότερα συνέβησαν τα τραγικά γεγονότα στο Παρίσι (σ.σ.: η τρομοκρατική επίθεση στο Le Bataclan κατά τη διάρκεια συναυλίας των Eagles Of Death Metal). Δεν θέλαμε να φανούμε αναίσθητοι και να στείλουμε λάθος μηνύματα, αλλά πιστεύω βγήκε σωστό το αποτέλεσμα και ο κόσμος κατάλαβε ότι είναι φυσικά απλά συμβολισμός της απογοήτευσης και της οργής που νιώθει κάποιος μέσα σε μια σχέση. Σε καμία περίπτωση δεν προωθούμε τη βία, ούτε σε αυτό το video ούτε φυσικά ως συγκρότημα γενικά. Ως αποτέλεσμα πάντως, μου άρεσε πολύ το video, ο τρόπος που το παρουσιάσαμε και επίσης είμαι πολύ χαρούμενη που και ο Leif μπόρεσε να είναι μαζί μας.
Α: Θα σε ρωτούσα και στη συνέχεια, αλλά μιας και το ανέφερες, ποια είναι η κατάσταση του Leif τώρα, θα είναι σε θέση να παρευρίσκεται στις συναυλίες εδώ?
J-A: Ελπίζω να μπορέσει να έρθει στην Ελλάδα μαζί μας, αλλά δεν θα βρίσκεται επί σκηνής, δυστυχώς [σ.σ.: τον αντικαθιστά στις συναυλίες ο Anders Iwers (Ceremonial Oath, Tiamat)]. Η κατάστασή του βελτιώνεται αλλά χρειάζεται χρόνο και όσον αφορά τέτοια ζητήματα, πάντα λέω ότι κανείς μας δεν μπορεί να προβλέψει αυτά τα θέματα υγείας. Χαιρόμαστε που υπάρχει βελτίωση και δεν θέλουμε να τον υποβάλλουμε σε αχρείαστη ταλαιπωρία. Αυτό ευτυχώς δεν επηρεάζει τη δημιουργικότητά του και είναι πολύ σημαντικό που μπορούμε να δουλέψουμε μαζί του, με δεδομένες τις συνθήκες.
Α: Για να γυρίσουμε πίσω στο δίσκο, ηχογραφήσατε και ένα τραγούδι των Led Zeppelin, μιας και αναφέραμε το στυλ τους, για την ειδική έκδοση του album, το “In My Time Of Dying”…
J-A: Για την ακρίβεια, δεν είναι των Led Zeppelin, είναι ένα παλιό gospel τραγούδι και δεν νομίζω ότι είναι γνωστό πόσο παλιό είναι… αλλά είναι ένα παραδοσιακό τραγούδι. Έχει διασκευαστεί από πολλούς καλλιτέχνες, με τη δική μου αγαπημένη εκτέλεση να είναι αυτή του Bob Dylan. Είμαι μεγάλη οπαδός του Dylan και, αν και ξέρω ότι έκαναν μια πολύ δημοφιλής διασκευή του και οι Led Zeppelin, άκουγα την εκτέλεσή του και θεώρησα ότι μπορούμε να το αποδώσουμε ωραία…. Και νομίζω το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό.
Α: Κατά τη δημιουργία του δίσκου, απομονώνεστε από άλλες μουσικές ή είστε ανοιχτοί σε επιρροές?
J-A: Όταν γράφεις και ηχογραφείς δεν υπάρχει και πολύς χώρος για να ασχοληθείς με κάτι άλλο, αλλά μπορείς σίγουρα να εμπνευστείς. Και έμπνευση μπορείς να αντλήσεις από διάφορες πηγές, όχι μόνο από τη μουσική. Μπορεί να βρεθεί σε απλές στιγμές ακόμα, όπως ένας περίπατος στο δάσος ή μια στιγμή σιωπής, τη φύση, μια συνομιλία ή ακόμα και ένα καλό γεύμα! Η έμπνευση μπορεί να έρθει από πράξεις, μουσική, άλλες τέχνες…
Α: Τι επιλογές έχεις στη μουσική γενικά, τι σου αρέσει να ακούς?
J-A: Χμμ, ακούω αρκετά πράγματα, δύσκολο να φτιάξω μια λίστα… Μπορώ να σου πω τι άκουγα αυτή την εβδομάδα! Το “White Album” των Beatles, κάτι από Bach, ένα project πάνω στο οποίο δουλεύει ο Marcus… υπάρχει αρκετή ποικιλία.
Α: Πραγματικά μεγάλη ποικιλία! Προσπαθείς να εντάξεις στον τρόπο που τραγουδάς και που δουλεύεις πάνω στη μουσική, στοιχεία από τα ακούσματά σου?
J-A: Νομίζω ότι είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα πάρεις στοιχεία από αυτά που ακούς, έτσι κι αλλιώς όλα όσα έχω ακούσει μέχρι τώρα τα έχω μέσα μου σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό, τα οποία συγχωνεύονται όταν δημιουργώ μουσική. Το να πει κάποιος το αντίθετο θα ήταν ψέμα, απλά γίνεται με έναν έμμεσο τρόπο.
Α: Πρέπει να σου πω ότι χαίρομαι πολύ που δεν υπερισχύει σε εμφανή βαθμό το “κλασσικό μέρος”, με την έννοια του να τραγουδάς οπερετικά!
J-A: (γέλια) Το σέβομαι απόλυτα! Αγαπώ την όπερα και την κλασσική μουσική αλλά πραγματικά η ένωσή τους με τη rock μουσική δεν είναι για μένα.
A: Να σε ρωτήσω για την αφιέρωση που υπάρχει στο δίσκο, καθώς τον αφιερώνετε στον Detlef Dengler (συντάκτης του γερμανικού Metal Hammer, R.I.P. 2/11/2014). Ποια ήταν η συνεισφορά του σε αυτόν και στη μπάντα γενικά?
J-A: Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που μπορούμε να μιλάμε αυτή τη στιγμή εγώ και εσύ. Μας έφερε σε επαφή με την εταιρία μας, τη Nuclear Blast, και επέμενε ότι πρέπει να μας ακούσουν. Προσφορές είχαμε από διάφορες εταιρίες αλλά αυτός μας συνέστησε στη Nuclear Blast και έτσι προχωρήσαμε.
Α: Σκεφτήκατε ποτέ να κυκλοφορήσετε το δίσκο μόνοι σας, μέσω ας πούμε μιας fundraising καμπάνιας? Γνώσεις αν μη τι άλλο έχετε στη μπάντα σίγουρα, με τον Leif και τον Marcus…
J-A: Καταρχήν είναι πολύ ευχάριστο ότι υπάρχουν αρκετές επιλογές στη σημερινή εποχή για την διανομή της μουσικής και συζητήσαμε και αυτό το ενδεχόμενο όταν μαζευτήκαμε για το δίσκο. Από την άλλη, σύμφωνα με την δική μου εμπειρία, οι εταιρίες που ασχολούνται με τη rock μουσική κάνουν πολύ καλή δουλειά σε αυτό το κομμάτι και ειδικά η Nuclear Blast. Γνωρίζουν την αγορά, το τμήμα του marketing τους είναι άρτια καταρτισμένο και υπάρχει μεγάλη φιλοδοξία για την επιτυχία τους. Αρκετοί φίλοι μου εδώ στη Σουηδία ασχολούνται με τον χώρο της ποπ και έχουν άσχημες εμπειρίες από τις δικές τους μεγάλες εταιρίες. Νομίζω ότι η συνεργασία με τη Nuclear Blast λειτούργησε ευεργετικά και για τις δύο πλευρές…
Α: Καλύτερα να αφήνουμε κάθε κομμάτι στους επαγγελματίες, σωστά?
J-A: Ακριβώς, έτσι ώστε να επικεντρωθούμε κι εμείς σε αυτό που ξέρουμε καλύτερα, τη μουσική αυτή καθ’ εαυτή. Χρειάζεται πάντως να έχεις γνώση και άποψη και για το οικονομικό μέρος, είναι σημαντικό στοιχείο για να προχωρήσεις στη σημερινή εποχή.
Α: Υπάρχει καθόλου υλικό το οποίο να έμεινε έξω από το δίσκο, είτε γιατί δεν ταίριαζε στο ύφος ή επειδή απλά περίσσευε?
J-A: Δεν θα το έλεγα έτσι, δεν έχουμε τραγούδια στην άκρη που δεν μπήκαν για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Ιδέες όμως είχαμε όλοι μας, που δεν προχωρήσαμε να δουλεύουμε πάνω τους οπότε θεωρώ ότι δεν θα αργήσουμε να μαζευτούμε και πάλι για να φτιάξουμε κάτι νέο. Από την άλλη βέβαια, όταν έρχεται η ώρα για να δημιουργήσουμε νέα κυκλοφορία, κυρίως καταπιανόμαστε με νέες ιδέες, χωρίς να κοιτάμε στο παρελθόν.
Α: Νέες ιδέες και νέες προκλήσεις αυτό το χρόνο? Όπως για παράδειγμα η επίσκεψη στην Ελλάδα…
J-A: Αυτό είναι και κάτι που ανυπομονούμε να έρθει σίγουρα και ξεκινάμε έτσι! Κοιτάμε προς το παρόν και τι μπορούμε να κλείσουμε σε διάφορα festivals αλλά και θα έχουμε φυσικά και νέο merchandise. Ήταν μια γεμάτη χρονιά το 2015, ειδικά το φθινόπωρο, οπότε χρειαζόμαστε λίγο να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας και φυσικά να ετοιμαστούμε για την καλοκαιρινή περίοδο με τις εμφανίσεις. Προς το παρόν μελετάμε διάφορες προσφορές.
Α: Θα περιμένουμε λοιπόν το νέο υλικό στις εμφανίσεις σας εδώ! Να ζητήσω το Lady Of The Lamp ή όχι?
J-A: Κι εγώ περιμένω τον ερχομό μας εκεί, ειδικά με τους 15ο που μου ανέφερες ότι έχετε! (γέλια). Όσον αφορά το setlist, ελπίζουμε ότι θα έχουμε κάποιες εκπλήξεις για τον κόσμο, θα τα ακούσετε όταν έρθει η ώρα…
Α: Το setlist είναι προκαθορισμένο για όλη την περιοδεία ή υπάρχουν και αλλαγές?
J-A: Όταν έχουμε τη δυνατότητα, το κάνουμε, ειδικά όταν είμαστε οι headliners. Όλα εξαρτώνται από τα χρονικά όρια, πιστεύω όμως ότι υπάρχει χώρος για εκπλήξεις. Χρειάζεται βέβαια να υπάρχει ένας κορμός τον οποίο θα ετοιμάζουμε πριν από κάθε εμφάνιση. Θα είσαι σε κάποια από τις συναυλίες να το διαπιστώσεις και μόνος σου?
Α: Φυσικά, θα βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη.
J-A: Χαίρομαι που το ακούω, θα τα πούμε από κοντά τότε!
Α: Και βέβαια. Ήταν μεγάλη χαρά που μιλήσαμε, σε ευχαριστώ πολύ και αναμένω, όπως πολύς κόσμος, τις εμφανίσεις σας εδώ!
O Michael Dotson είναι ένας παγκοσμίου φήμης bluesman από το Σικάγο. H μουσική του μπορεί να περιγραφεί ως “high energy Chicago-style house rockin’ blues”, ένα ωμό μίγμα από shuffles και boogies με γερές ρίζες στην παράδοση και γεμάτο καυτή κιθάρα. Γέννημα-θρέμμα του Νότιου Σικάγο, απέκτησε τις επιρροές του ήδη από την εφηβεία, τρυπώνοντας στα μπαρ όπου εμφανίζονταν όλοι οι θρύλοι της εποχής: Muddy Waters, Buddy Guy, Junior Wells, Otis Rush.
Ως κιθαρίστας, συνθέτης και τραγουδιστής έχει συνεργαστεί με τούς μεγαλύτερους καλλιτέχνες του είδους. Υπήρξε μέλος των περίφημων Teardrops του Magic Slim, ένα σχήμα που απέσπασε το βραβείο W.C Handy για την καλύτερη blues μπάντα στον κόσμο. Έχει συνεργαστεί με τους Aaron Burton, Big Time Sarah, Little Mac Simmons, Jimmy Burns, Willie Kent, Homesick James, Big Jack Johnson και άλλα ηχηρά ονόματα της blues σκηνής των Η.Π.Α. Εδώ και πάνω από δέκα χρόνια ακολουθεί μια πετυχημένη σόλο καριέρα σε Ευρώπη και Αμερική. Το 2006 κυκλοφορεί το πρώτο του CD “Lightning in my pocket”.
Τον συνοδεύουν οι : Δημήτρης Ιωάννου στο μπάσο και Νίκος Τσάβαλος στα ντραμς.
Το Σάββατο 6 Φλεβάρη, η BR3AK EV3NT τον υποδέχεται περήφανα στο stage του Beetle drink.eat.dance για ένα μοναδικό high energy Chicago Blues set !
Στα πλαίσια της mini περιοδείας τους που περνάει και από τη χώρα τους, οι Ολλανδοί Drive By Wire, θα βρεθούν τον Φεβρουάριο στην Ελλάδα, για να φέρουν μαζί τους τη σκόνη της ερήμου και να μας ταξιδέψουν στα μεθυστικά ψυχεδελικά τους τοπία.
Δείτε παρακάτω όλες τις ημερομηνίες:
Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016 – Στο Κλειδί του Φα / Σέρρες
Πόρτες: 21:00 – Τιμή εισιτηρίου: 5 ευρώ
ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΑ 80 ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ!
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ:
Στο Κλειδί του Φα (Ζακύνθου 7, Σέρρες, τηλ.: 2321024815)
Άρωμα (Κωστοπούλου 14, Σέρρες, τηλ.: 2321401193)
Μαντάμ (Ερμού 78, Σέρρες, τηλ.: 2321401366)
***
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016 – Rover Bar / Θεσσαλονίκη
Έναρξη μετά τις 22:00 – ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ
***
Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016 – Το Μανιτού / Βόλος
Πόρτες: 21:30 – ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ
***
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016 – Μανδραγόρας / Τρίκαλα
Το καυτό alternative rock σχήμα που ακούει στο όνομα DriveByWire, δεν δυσκολεύεται να τραβήξει τα βλέματα πάνω του από το 2006 και μετά, όπου και κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο του και σίγουρα οφείλει μέρος αυτού στην χαρισματική φιγούρα, SimoneHolsbeek που σε ρόλο κιθαρίστριας και τραγουδίστριας, αποτελεί την εμπροσθοφυλακή αυτής της ανερχόμενης desert fuzz rock δύναμης.
Η κυκλοφορία του “BetweenOceans” του 2008, πρόσθεσε στο παλμαρέ του σχήματος, πληθώρα αποθεωτικών κριτικών, εντός και εκτός Ολλανδίας, δίνοντας το εναρκτήριο έναυσμα για αυτούς να βγουν στον δρόμο. Πραγματοποιώντας ένα εκτενές club-tour σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ολλανδίας, παίζοντας σε μερικά από τα σημαντικότερα venues της χώρας, λαμβάνοντας μέρος σε καλοκαιρινά festivals σε όλη την Ευρώπη αλλά και συμμετέχοντας σε mini tours στο πλευρό των Mudhoney, Kyuss Lives!, Brant Bjork, The Gathering και άλλων, περνούν από Βρετανία, Ελβετία και Ελλάδα, συντελώντας σε μια διαρκή αύξηση της δημοτικότητάς τους και αφήνοντας πίσω τους καμμένα stages και αποσβολωμένα ακροατήρια.
Το τρίτο σε σειρά full length album “TheWholeShebang” βρίσκει την μπάντα στο καλλιτεχνικό της απώγειο, με “κολλητικά” τραγούδια, εκτελεσμένα όχι τέλεια, αλλά με τρόπο τέτοιο, ώστε να δίνουν την αίσθηση πως οι Drive By Wire έχουν πλέον κατασταλάξει στον ήχο τους κι έχουν γίνει ένα με αυτόν. Φανταστείτε να ταξιδεύετε με χίλια χιλιόμετρα την ώρα μέσα σε μία Dodge Charger, διασχίζοντας ένα σκονισμένο ερημικό τοπίο, και περνώντας μέσα από μία μαινόμενη καταιγίδα, με τον Josh Homme στο τιμόνι ενώ οι The Stooges τα λένε με τους Soundgarden στο πίσω κάθισμα και έχετε μια εικόνα του πώς ηχούν οι Drive By Wire. Με οργανικό ήχο αλλά και την φουριόζα ευθύτητα του 90’s grunge, τον αισθησιασμό της PJ Harvey και τα γλυκόπιοτα ψυχεδελικά fuzz grooves των Sabbath, όλα εμπνευσμένα από τον χαμό αγαπημένων προσώπων, τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής και τη μάχη με τους προσωπικούς δαίμονες, οι Drive By Wire φροντίζουν να εκκρίνουν μεγάλες ποσότητες ενέργειας, συνδυάζοντας τα παραπάνω με την έντονη σκηνική τους παρουσία και τον δυναμικό τους ήχο.
Το Afternoiz και το Κύτταρο live, σας χαρίζουν 2 μονές προσκλήσεις, για την Παρασκευή 29 Ιανουρίου και ώρα 22:00, για να δείτε από κοντά τον Μιχάλη Ρακιντζή.
Ο Μιχάλης Ρακιντζής, επιστρέφει στο Κύτταρο
για να μας χαρίσει ξανά στιγμές μοναδικές
και να ζήσουν αυτή τη μοναδική ζωντανή εμπειρία
όσοι δεν τα κατάφεραν στην εμφατική sold out εμφάνιση του
τον περασμένο Οκτώβριο..
https://www.youtube.com/watch?v=tdmy0RCX13A
Για να λάβετε μέρος:
Δηλώστε το ονοματεπώνυμο σας.
Κάντε like στην σελίδα μας στο facebook και μην ξεχνάτε να ενημερώνεστε από το site μας.
Ο νικητής θα ενημερωθεί μια ημέρα πριν, μέσα απο το site μας.
Στα 68 του έφυγε χθες ο JimmyBain, έχοντας αποτελέσει μέλος ιστορικών συγκροτημάτων όπως οι Rainbow και οι DIO, ενώ η πιο πρόσφατη μπάντα του ήταν οι Last In Line. Την είδηση επιβεβαίωσε ο Simon Wright (drums, DIO), με τον συνοδοιπόρο του εκκλιπόντα μπασίστα στους Last In Line, Vivian Cambell (drums) να μιλάει για τον χαμό του συνεργάτη του.
Αναφέρει ο Campbell: “Με βαριά καρδιά πρέπει να επιβεβαιώσω ότι ο αγαπημένος φίλος και συνεργάτης στους Last In Line, Jimmy Bain, δεν είναι πια μαζί μας. Θα είμαι για πάντα υπόχρεος στον Jimmy, που μου έδωσε το πρώτο μεγάλο άνοιγμα στη μουσική βιομηχανία.
Η πάλη του Jimmy με τους δαίμονές του είναι γνωστή μέσα στα χρόνια, αλλά τους τελευταίους 18 μήνες είχε κερδίσει τη μάχη και ήταν νηφάλιος και ενεργητικός και είχε μεγάλο κίνητρο μέσα από τη δημιουργία του νέου δίσκου. Αφήνει πίσω του πλούσια κληρονομιά με το έργο του με τους Rainbow, Wid Horses, DIO και τελικά στους Last In Line. Ο Jimmy ήταν πολύ περήφανος για το νέο album και η δουλειά που έκανε σε αυτή είναι ανυπολόγιστη. Ήταν μια πολύ ευγενική και γενναιόδωρη ψυχή και οι ζωές μας έγιναν πιο πλούσιες μέσω της γνωριμίας μας μαζί του. Θα συνεχίσουμε να γιορτάζουμε τη ζωή του μέσα από τη μουσική του.
Εκ μέρους του Vivian και του Andrew, τα βαθύτερα συλλυπητήρια μας στην οικογένειά του σε αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Αναπαύσου εν ειρήνη, αγαπημένε φίλε.”
Παρακάτω μπορείτε να δείτε ένα video τραβηγμένο μόλις 4 μέρες στο Miami της Florida, κατά την εμφάνιστη των Last In Line στο The Magic City Casino.
Το διαχρονικό όνομα της ποπ ελλνικής σκηνής, που ακούει στο όνομα Μιχάλης Ρακιντζής, θα έχουν την χαρά να δουν από κοντά, όχι μόνο οι παλαιότεροι θαυμαστές αλλά και οι νεότεροι, καθώς τα χρόνια που μετρά δεν είναι και λίγα.
Όσο cult και αν τον θεωρήσουν κάποιοι, ο Μιχάλης θα παραμένει πάντα μπροστά μουσικά και όχι μόνο.
Το Κύτταρο, δίνει για ακόμα μια φορά την ευκαιρία στους θαμώνες αλλά και στο κοινό, να τον απολαύσουν από κοντά και να κάνουν μια μουσική αναδρομή σε όλες αυτές τις δεκαετίες που πέρασαν και πλέον ανακυκλώνονται.
Διαβάστε παρακάτω το δελτίο τύπου και ετοιμαστείτε για την καλύτερη βραδιά σας!
Ο Μιχάλης Ρακιντζής, επιστρέφει στο Κύτταρο για να μας χαρίσει ξανά στιγμές μοναδικές και να ζήσουν τη μοναδική ζωντανή εμπειρία που προσφέρειόσοι δεν τα κατάφεραν στην εμφατική sold out εμφάνιση του τον περασμένο Οκτώβριο..
Με φουλ μπάντα, δεκάδες αγαπημένες επιτυχίες να τον συνοδεύουν υπόσχεται και όπως πάντα κάνει πράξη ένα αξέχαστο βράδυ…
Στη συγκεκριμένη παράσταση θα ακουστούν όλα τα αγαπημένα κομμάτια σε μοναδικές εκτελέσεις και μεγάλη μουσική θεματική ποικιλία και θα υποστηριχθούν οπτικά από συγχρονισμένα video graphics και ξεχωριστή προβολή των στίχων για να μπορούμε όλοι να γίνουμε μια παρέα, μια φωνή.
Interactivity gets us United !!
Ο Μιχάλης Ρακιντζής, ένας καλλιτέχνης φαινόμενο, με 16 χρυσούς και πλατινένιους δίσκους στο ενεργητικό του, συνθέτης ερμηνευτής και στιχουργός, που δεν στάθηκε ποτέ στην μεγάλη επιτυχία του ούτε εγκλωβίστηκε σε επικοινωνιακά παιχνίδια, γνήσιος εραστής της τέχνης, που πάντα λειτούργησε και λειτουργεί με πυξίδα την ίδια την μουσική, με αέναη διάθεση για πειραματισμό και νέες προκλήσεις, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στη μουσική σκηνή της Ελλάδας, αναδεικνύοντας νέους καλλιτέχνες, άλλα και με εξωπραγματικές για τα Ελληνικά δεδομένα συνεργασίες με ιερά τέρατα της παγκόσμιας σκηνής (Ian Gillan-Dep Purple, Bonnie Tyler κ.α), πιστός στο δικό του ένστικτο και τον δικό του μοναχικό δρόμο, το δρόμο αυτόν που μετά από τρεις ολόκληρες δεκαετίες, τον οδηγεί στο ένα sold out μετά το άλλο στα μεγαλύτερα venue της πόλης και σε ένα φανατικό κοινό που τραγουδάει τα τραγούδια του στίχο στίχο !!!
Κυρίες και Κύριοι … αγόρια και κορίτσια …πάρτε βαθιά ανάσα και ετοιμαστείτε για το απόλυτο feelgood party της νέας χρονιάς, με οικοδεσπότες τους. .. «ΠΟΥΦ», «Μωρό μου φάλτσο», «S.A.G.A.P.O», «Κάνε μια ευχή»,«Είσαι σαν κουνέλι», «Δικός σου για πάντα», «Προκαλείς»,«Get Away», «Κρύψου στην αγκαλιά μου»,« Ο πληγωμένος μου εγωισμός» «Bon Voyage» και η λίστα δεν έχει τελειωμό…!!!!!!
Δεν είναι μία, δεν είναι δύο, δεν είναι τρεις, οι φορές που έχει επισκεφθεί η καλλιτέχνης την χώρα μας. Και γιατί όχι, αφού όπως έχει αποδειχθεί δεν την έχει λατρέψει μονάχα το ελληνικό κοινό, αλλά εδώ υπάρχει μια αμοιβαία σχέση, μεταξύ Ελλάδας και Ολλανδίας. Τι κι αν την είδαμε μόνη της, τι και αν την είδαμε να ανοίγει την συναυλία του Robbie Williams. Η Sharon Kovacs είναι και θα είναι στην χώρα μας, για ακόμα τέσσερις συναυλίες, σε Θεσσαλονίκη, Βόλο αλλά και Αθήνα.
Ξεσκονίστε τον δίσκο της (όχι ότι πρόλαβε να πιάσει σκόνη) και ετοιμαστείτε, γιατί ο Απρίλης δεν είναι μακριά.
Για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε το παρακάτω δελτίο τύπου:
Η σχέση της Sharon Kovacs με το ελληνικό κοινό μοιάζει, ερωτική. Αντίστοιχη της σχέσης της ερμηνεύτριας με το τραγούδι. Ένα ταξίδι με προορισμό την μουσική. Το ταξίδι της Kovacs θα κάνει λοιπόν 4 στάσεις στην χώρα μας τον Απρίλιο του 2016. Την Πέμπτη 7 Απριλίου στο Principal Club Theater (Θεσσαλονίκη), την Παρασκευή 8 Απριλίου στο Lab Art (Βόλος), ενώ το Σάββατο 9 και Κυριακή 10 Απριλίου στο Πειραιώς Academy 117.
Γεννημένη μόλις το 1990 στο Barlo της Ολλανδίας η Kovacs, φυλάκισε σε ένα «λευκό» κορμί μια «μαύρη» φωνή, που εντυπωσίαζε τον καθένα στο άκουσμα τους. Τεράστιο εύρος, μοναδικό μέταλλο και υπέροχο γρέζι. Η πρώτη ύλη για να χτίσει πάνω της, με σπαρακτικές ερμηνείες και γρήγορα να της αποδοθεί ο τίτλος της νέας “Amy Winehouse”.
Κομβικό σημείο στην καριέρα της Κovacs αδιαμφισβήτητα η συνάντηση της με τον Oscar Holleman παραγωγό των Krezip, Within Temptation, After Forever και Gorefest με τον οποίο δουλέψανε μαζί για το “My Love” συνδυάζοντας τις ετερόκλητες επιρροές τους, έδωσαν στο κοινό καταπληκτικά τραγούδια με το ομώνυμο του δίσκου να κλέβει την παράσταση παγκοσμίως και να γίνεται ένα από τα πολυαγαπημένα του ελληνικού κοινού.
Tο παρθενικό της album, “Shades of Black” γνώρισε εξαιρετική αποδοχή από το ευρύ κοινό μακριά από ελιτίστικα άλλοθι, περί μουσικής για λίγους και μυημένους στις σκοτεινές κλίμακες της soul ακροατές. Ωμή, απογυμνωμένη και σπαραξικάρδια η φωνή της Kovacs κεντρίζει το ενδιαφέρον άμεσα, όπως μπορούν να επιβεβαιώσουν οι δεκάδες χιλιάδες που την παρακολούθησαν στο Rockwave Festival 2015, λίγο πριν τον Robbie Williams.
Πέμπτη 7 Απριλίου στο Principal Club Theater (Θεσσαλονίκη), την Παρασκευή 8 Απριλίου στο Lab Art (Βόλος), ενώ το Σάββατο 9 και Κυριακή 10 Απριλίου στο Πειραιώς Academy 117 η Kovacs θα δώσει 4 μοναδικά shows στην Ελλάδα. Grab your tickets!
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Τα πρώτα εισιτήρια κοστίζουν 14€
Μετά την εξάντληση τους η τιμή θα διαμορφωθεί στα 16€
Στην τελική φάση της προπώλησης η τιμή θα διαμορφωθεί στα 18€
Tαμείο: 20
Η Προπώληση ξεκινά την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου
ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ:
Αθήνα
Ticket House, Πανεπιστημίου 42 (εντός της στοάς), τηλ.210 3608366
Online Sales ή αγορές με πιστωτική κάρτα, 24 ώρες/ωρο: www.ticketpro.gr | www.tickethouse.gr
Για την αγορά εισιτηρίων μέσω internet ή μέσω πιστωτικής κάρτας υπάρχει επιβάρυνση 10% στην τιμή του εισιτηρίου
Για περισσότερες πληροφορίες και πλήρη δημοσιογραφική ενημέρωση απευθυνθείτε στο: press@didimusic.gr
Τηλέφωνο: 210 8820426 (εσωτερικό 2)
Ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του σύγχρονου progressive ήχου επισκέπτεται για πρώτη φορά την χώρα μας ως solo καλλιτέχνης για μια και μοναδική εμφάνιση στο θέατρο Badminton!
Ετοιμαστείτε, γιατί την Πέμπτη 5 Μαΐου 2016, θα έχουμε την ευκαιρία να τον δούμε αλλά και να τονακούσουμε από κοντά στο Badminton Theater.
Ώρα έναρξης: 21:30
Ο Steven Wilson έγινε ευρύτερα γνωστός ως ιδρυτής, κιθαρίστας, τραγουδιστής και στιχουργός των πολυαγαπημένων στη χώρα μας “Porcupine Tree” ενω έχει διατελέσει μέλος και πολλών άλλων μουσικών σχημάτων όπως οι No-Man, οι I.E.M., οι Bass Communion, οι Storm Corrosion και οι Blackfield των οποίων το ομόνημο single έκανε ιδιαίτερη επιτυχία στη χώρα μας και συνεχίζει ν’ ακούγεται από τους ελληνικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς μέχρι και σήμερα.
Κατά τη διάρκεια της πολύχρονης καριέρας του έχει συνεργαστεί με διάφορα συγκροτήματα και πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες όπως οι: King Crimson, Jethro Tull, Yes, Yoko Ono, Marillion, Opeth, Anathema και Pendulum και έχει προταθεί για τέσσερα βραβεία Grammy.
Τα τελευταία χρόνια ο Steven Wilson έχει επικεντρωθεί στην προσωπική του καριέρα και δείχνει να διανύει την καλύτερη φάση της ζωής του τόσο δημιουργικά, κυκλοφορώντας αριστουργηματικά albums, όσο και εκτελεστικά καθώς οι ζωντανές του εμφανίσεις συγκαταλέγονται στα καλύτερα και πιο εντυποσιακά live shows της εποχής μας!
Το τέταρτο προσωπικό του album “Hand. Cannot. Erase” που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία καθώς αναρριχήθηκε στην 13η θέση των Βρετανικών charts, επίτευγμα που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του Wilson. Τον Σεπτέμβριο του 2015 ο Steven Wilson κέρδισε τρία Progressive Music Awards, ανάμεσα στα οποία και αυτό του καλύτερου δίσκου της χρονιάς, και ανακηρύχτηκε έστω και άτυπα ως “σύγχρονος ηγέτης του Progressive Rock”.
Σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση και η αβεβαιότητα πρωταγωνιστούν στη ζωή των Ελλήνων και τα πολιτιστικά δρώμενα περιορίζονται σε ρόλο κομπάρσου, είναι σημαντικό να μας επισκέπτονται καλλιτέχνες που βρίσκονται στο απόγειο της καριέρας τους, όπως ο Steven Wilson, για να μας θυμίζουν πως η τέχνη και ο πολιτισμός αποτελούν προϋποθέσεις ανάπτυξης και βασικά συστατικά μιας υγιούς κοινωνίας.
Ένα τεράστιο σπίτι, απομονωμένο στην αγγλική επαρχία. Μία babysitter που πρέπει να ακολουθεί περίεργους κανόνες. Μία πορσελάνινη κούκλα που ίσως είναι ζωντανή. Ετοιμαστείτε για το «The Boy», μια ανατριχιαστική ταινία τρόμου γεμάτη ανατροπές που θα μείνουν κλασικές!
Θέλοντας να ξεφύγει από το σκοτεινό παρελθόν της, η νεαρή Σάρα βρίσκει δουλειά ως νταντά σε ένα μικρό απομακρυσμένο αγγλικό χωριό. Όταν φτάνει για να αναλάβει τα καθήκοντά της, ανακαλύπτει σοκαρισμένη ότι το οκτάχρονο αγόρι που θα πρέπει να φροντίσει είναι στην πραγματικότητα μια μεγάλη πορσελάνινη κούκλα, στην οποία οι γονείς φέρονται σαν να είναι πραγματικό παιδί στην προσπάθειά τους να ξεπεράσουν τον χαμό του γιου τους.
Το ηλικιωμένο ζευγάρι τής δίνει μία λίστα κανόνων που πρέπει να ακολουθεί αυστηρά, και αναχωρεί για σύντομες διακοπές. Έχοντας μείνει εντελώς μόνη στο σπίτι, η Γκρέτα παρατηρεί ότι κάθε φορά που δεν τηρεί κάποιον κανόνα, κάτι περίεργο συμβαίνει στο σπίτι και η κούκλα αλλάζει θέση και στάση. Θέλοντας να αποκαλύψει το μυστήριο γύρω από τον Μπραμς, η Γκρέτα αναζητά την βοήθεια ενός ντόπιου, ο οποίος της μιλάει για το ανατριχιαστικό παρελθόν της οικογένειας. Ξέροντας πια τι έχει συμβεί, η Γκρέτα μπλέκει ολοένα περισσότερο σε ένα τρομακτικό μυστήριο και αρχίζει να αναρωτιέται αν η κούκλα είναι ζωντανή…
Pet Shop Boys photographed at the Royal Opera House by Pelle Crépin Copyright (c) 2016 Pet Shop Boys Partnership
Το νέο άλμπουμ των Pet Shop Boys, “Super”, θα κυκλοφορήσει την 1η Απριλίου. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο και το Βερολίνο, ενώ η παραγωγή και η μίξη έγινε από τον Stuart Price στο Los Angeles. Περιέχει 12 νέες συνθέσεις από το δίδυμο Tennant/Lowe, εκ των οποίων έρχεται και το single “The Pop Kids”. Το “Super” θα είναι διαθέσιμο σε CD, βινύλιο και ψηφιακά.
Το tracklisting του άλμπουμ είναι:
Happiness
The Pop Kids Twenty-something Groovy The dictator decides Pazzo! Inner sanctum Undertow Sad robot world Say it to me Burn Into thin air
Το πρώτο single που θα κυκλοφορήσει από αυτό το άλμπουμ είναι το “The Pop Kids”, ένα κλασσικό Pet Shop Boys anthem το οποίο θυμίζει την Club σκηνή του Λονδίνου της δεκαετίας του 90.
Οι Pet Shop Boys επίσης, θα δώσουν τέσσερεις συναυλίες στο Royal Opera House του Λονδίνου, στις 20, 21, 22, 23 Ιουλίου. Αυτές οι συναυλίες θα έχουν τίτλο “Inner Sanctum” και θα είναι οι μοναδικές που θα παρουσιάσουν ένα Pet Shop Boys show με τη σκηνογραφική επιμέλεια του μόνιμου συνεργάτη τους Es Devlin και τις χορογραφίες έχει κάνει η Lynne Page.
Οι Pet Shop Boys δήλωσαν σήμερα: « Ήταν φανταστικό που βρεθήκαμε ξανά στο στούντιο με τον Stuart Price, συνεχίζοντας αυτό που είχαμε κάνει με το “Electric” και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι με το αποτέλεσμα».
Αποκαθιστώντας δύο αδίκως ξεχασμένους πρωτοπόρους της τέχνης στη θέση που τους αξίζει στη συλλογική μνήμη, ο δήμος των Παρισίων έκανε τα αποκαλυπτήρια ειδικής τιμητικής πλάκας για τον Ραφαέλ Παντίγια και τον Ζορζ Φουτίτ, παρουσία των βασικών συντελεστών της βιογραφικής ταινίας «Μεσιέ Σοκολά», που αναβιώνει την ιστορία τους.
Ο βραβευμένος με Σεζάρ Ομάρ Σι («Οι Άθικτοι») και ο πολυβραβευμένος Τζέιμς Τιερέ, εγγονός του Τσάρλι Τσάπλιν, πρωταγωνιστούν στο πολυαναμενόμενο «Chocolat» του Ροσντί Ζεμ, που αφηγείται την απίστευτη ιστορία του Μεσιέ Σοκολά, του πρώτου μαύρου αρτίστα που έγινε διάσημος στη Γαλλία και ενέπνευσε καλλιτέχνες όπως ο Τουλούζ Λοτρέκ και οι αδελφοίΛιμιέρ – οι τελευταίοι, μάλιστα, τον χρησιμοποίησαν στις πρώτες τους ταινίες.
Στην τιμητική πλάκα αναγράφονται τα εξής:
«Εδώ, στο Nouveau Cirque – ο Ραφαέλ Παντίγια (1868-1917), γνωστός και ως ο «Κλόουν Σοκολά», που είχε γεννηθεί σκλάβος στην Κούβα, και ο Ζορζ Φουτίτ (1864-1921) εφηύραν την κωμωδία του κλόουν, ενώνοντας μαζί τον Λευκό Κλόουν και τον Ογκίστ»
Ο Σοκολά, κατά κόσμον Ραφαέλ Παντίγια, γεννήθηκε σκλάβος στην Κούβα την δεκαετία του 1860 και πουλήθηκε ως υπηρέτης σε έναν Πορτογάλο έμπορο. Στα 16 του, δραπέτευσε και βρέθηκε στο Μπιλμπάο της Ισπανίας, συμμετέχοντας σε σόου των καμπαρέ όπου επεδείκνυε την εντυπωσιακή σωματική του δύναμη. Ένας Άγγλος κλόουν τον πήρε μαζί του στο Παρίσι, όπου οι μαύροι περφόρμερ ήταν πλέον της μόδας. Η παντομίμα στην οποία πρωταγωνίστησε, με τίτλο «Ο Γάμος του Σοκολά», είχε μεγάλη επιτυχία και τράβηξε την προσοχή του διάσημου Άγγλου κλόουν Φουτίτ.
Οι δυο τους είχαν την ιδέα να συνδυάσουν τις δύο περσόνες, του κλόουν με το λευκό πρόσωπο και του Σοκολά, και γνώρισαν τεράστια επιτυχία, κερδίζοντας το απλό λαϊκό κοινό καθώς και τους υψηλούς κύκλους του Παρισιού, και μπαίνοντας στις καλλιτεχνικές παρέες της Μονμάρτης. Αν και σήμερα έχουν λίγο ως πολύ ξεχαστεί, η επιρροή τους στην τέχνη του τσίρκου και του θεάτρου είναι αναμφισβήτητη και ακόμη εμφανής.
Η ταινία «Μεσιέ Σοκολά» θα κυκλοφορήσει στις 24 Μαρτίου από την Odeon.
Το Afternoiz και η Inter Show Productions, χαρίζουν τρείς (3) διπλές προσκλήσεις για τοΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και το GALA ΧΟΡΟΥ CARMEN, για τις 29 Ιανουαρίου.
Ενημερωθείτε σχετικά:
Με την NADIA MUZYCA, Πρώτη Χορεύτρια του ΜπαλέτουTeatro Colón του Μπουένος Άϊρες και τους σολίστ του Teatro Colon
ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Παρασκευή, 29 Ιανουαρίου 2016 Έναρξη: 21:00
Το Ελληνικό κοινό την έχει γνωρίσει ως Σταχτοπούτα, μέσα από την χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλλα, στην ομώνυμη παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τον Απρίλιο του 2015, όπου και απέσπασε τις καλύτερες κριτικές -«μια σπουδαία και πεπειραμένη μπαλαρίνα».
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ
1.Pas de Deux –(Don Quixote) μουσική Ludwig Minkus χορογραφία M.Petipa
2.Pas d’ Esclave –(Le Corsaire), μουσική Adolphe Adam χορογραφία M.Petipa/R.Drigo
3.Seven Sins Tango Buenos Aires –μουσική Astor Piazzolla χορογραφία Julian Galván
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ
Carmen –full version (μουσική Georges Bizet,χορογραφία A.Plisetsky )
Για να λάβετε μέρος:
Δηλώστε το ονοματεπώνυμο σας.
Κάντε like στην σελίδα μας στο facebook και μην ξεχνάτε να ενημερώνεστε από το site μας.
Ο νικητής θα ενημερωθεί μια ημέρα πριν, μέσα απο το site μας.
Σάββατο 16 Ιανουαρίου βρισκόμαστε πάλι στο Memphis Rock Bar για ένα πολυαναμενόμενο live, ειδικά για εμάς που ζήσαμε τα μουσικά δεδομένα της δεκαετίας του ’80! Ο λόγος για του τους πρωτοπόρους του Art Punk, που επέστρεψαν μετά από δύο χρόνια στην πόλη μας για μία εκρηκτική βραδιά. Την δεκαετία του 80΄ ήταν το underground φαινόμενο δίνοντας εντυπωσιακά και ανορθόδοξα show σε Αμερική και Ευρώπη παίζοντας με μεγάλα ονόματα όπως Einsturzende Neubaten, Minutemen, Sonic Youth and Live Skull, Bad Religion, Angry Samoans, Final Conflict. Μαζί τους εμφανίζονται οι πατρινοί The Flow, οι οποίοι επιστρέφουν μετά από αρκετά χρόνια πειραματισμού και αναζήτησης με ψυχεδελικούς progressive rock ήχους. Από ότι πήρε το αυτί μας, θα παρουσιάσουν νέα κομμάτια, με σύντομες αναφορές στο πρώτο τους album “Incubation”.
Οι πόρτες του Memphis Rock Bar έχουν ανοίξει από τις 9:00μμ και στις 9:30μμ που καταφτάσαμε εμείς, ο χώρος ήταν ήδη γεμάτος. Είχαμε ήδη πληροφορηθεί ότι το πρόγραμμα των The Flow πρόκειται να ξεκινήσει αυστηρά στις 9:30μμ, λόγω του ότι το live πρέπει να λήξει στις 00:00 για να τρέξουν οι Savage Republic να προλάβουν την πτήση τους για Los Angeles.
Είχαμε, λοιπόν, την ευκαιρία να μιλήσουμε για λίγα λεπτά με τους The Flow, προτού αυτοί ανέβουν στη σκηνή για να ξεκινήσουν τη βραδιά. Οι The Flow είναι ένα συγκρότημα psychedelic/progressive art rock μουσικής από τη Πάτρα, που δημιουργήθηκε το 1999. Ύστερα από διάφορες αλλαγές στα μέλη, το συγκρότημα κατέληξε στη σημερινή του σύνθεση η οποία αποτελείται από τους: Θανάση Νικολακόπουλο (φωνή), Κατερίνα Νικολακοπούλου (δεύτερη φωνή), Μιχάλη Πελεκανάκη (κιθάρα), Θανάση Οικονομόπουλο (synthesizers-organ), Γιάννη Σταθόπουλο (μπάσο) και Νίκο Μπαλαγιάννη (ντραμς). Ο ήχος τους δανείζεται πολλά στοιχεία από τα psychedelic, krautrock και progressive rock συγκροτήματα των 60ς και 70ς όπως οι Pink Floyd, Soft Machine, Gong, Caravan, Can, και πολλά άλλα. Όμως δεν παραλείπουν να πλαισιώνουν τη μουσική τους και με σύγχρονα ακούσματα από συγκροτήματα όπως οι Radiohead, Red Snapper, και Tortoise. Το 2003 , οι The Flow κυκλοφόρησαν το πρώτο cd album με τίτλο «Incubation» το οποίο πήρε πολύ καλές κριτικές από το περιοδικό «jazz & Τζαζ». Σήμερα το συγκρότημα συνεχίζει να πραγματοποιεί συναυλίες και να δημιουργεί καινούργιες συνθέσεις.
Οι The Flow δημιούργησαν ένα πολύ όμορφο μουσικό κλίμα, με πολύ καλοδουλεμένη μουσική και ήχους που ταξίδεψαν το κοινό. Η μπάντα απαρτίζεται από επαγγελματίες μουσικούς και το αποτέλεσμα της μουσικής τους είναι πολύ ώριμο με ήχους που ξεφεύγουν από τα όρια της μουσικής που έχουμε συνηθίσει από ελληνικές μπάντες. Η επιστροφή τους στη μουσική σκηνή μετά από αρκετά χρόνια απουσίας, είναι πολύ ευχάριστο νέο και σίγουρα περιμένουμε να ακούσουμε πολλά για αυτούς στο προσεχές μέλλον. Το κοινό τους αποθέωσε, και οι ίδιοι μετά από παρακλήσεις μας παρέτειναν το πρόγραμμά τους κατά δύο τραγούδια, προκειμένου να μείνουμε όλοι ευχαριστημένοι!
Setlist
Clown,
Touch Of Frost,
Waiting Room,
Up,
Total Reboot,
Just Because,
I Need More
Μετά από ένα ολιγόλεπτο διάλλειμα, γύρω στις 10:30μμ, τη σκυτάλη πήραν οι Savage Republic. Η μπάντα πρωτοσχηματίστηκε το 1982 ενώ το 2002 επανεμφανίστηκε με διαφορετικό σχηματισμό και νεότερα μέλη. Η σημερινή σύνθεση της είναι η εξής: Thom Fuhrmann, Ethan Port, Alan Waddington, Kerry Dowling. Οι ίδιοι έχουν δηλώσει: «Δεν νομίζω ότι ο κόσμος περιμένει να έρθει τόσο μεγάλη ενέργεια από γέρους σαν εμάς». Όπως και να έχει, το κοινό έμεινε άφωνο, όταν είδε με πόση ενέργεια ανέβηκαν στη σκηνή και βομβάρδισαν το χώρο με καταιγιστικά σόλο και μουσικές που ο χρόνος έχει αφήσει αναλλοίωτες, παρόλο που από το 1982 μέχρι σήμερα έχουν περάσει πολλά χρόνια. Με ανεξάντλητη ενέργεια και ρυθμό, ο οποίος διατηρούταν εκρηκτικός, και χωρίς το πρόγραμμα να κάνει κοιλιά, μας ταξίδεψαν στους industrial και punk ήχους που γνωρίζουμε καλά, κάνοντας έτσι ένα ταξίδι στο χρόνο. Μέχρι και ολόκληρο βαρέλι έφεραν από Αμερική και το χρησιμοποίησαν ως κρουστό!! Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που λόγω των εκρηκτικών σολαρισμάτων νιώσαμε το χώρο να τρίζει, και εμάς να χανόμαστε στη μουσική που παρήγαγε η αστείρευτη ενέργεια του Ethan, και η εκρηκτικότητα του Alan στα drums.
Το αποκορύφωμα της βραδιάς ήταν και η διασκευή τους στο κομμάτι “Ο Αντώνης”, του Μίκη Θεοδωράκη (από το film του Κώστα Γαβρά, “Ζ”).
Λίγο πριν από το τέλος, είχαμε ένα σύντομο tribute στον David Bowie με το τραγούδι “Major Tom” να ακούγεται από το μικρόφωνο, δίνοντας μία στιγμή συγκίνησης στο κοινό. Παρόλο που το πρόγραμμα που παρουσίασαν ήταν αυστηρά προσδιορισμένο χρονικά, δεν παρέλειψαν να παίξουν δύο τελευταία τραγούδια για τον κόσμο που τους επευφημούσε, ακόμα και να μας χαιρετήσουν προσωπικά μετά το τέλος του live, να μας ευχαριστήσουν για την παρουσία μας (εμείς θα έπρεπε να το κάνουμε αυτό…) και να φωτογραφηθούν μαζί μας!
Ελπίζουμε να τους ξαναδούμε σύντομα στην πόλη μας…
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies. Υπάρχει προσδιορισμός και αποθήκευση δεδομένων. Πληροφορίες σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων και τη δυνατότητα άρνησης αυτής περιλαμβάνονται στην πολιτική απορρήτου.
