Δεύτερη ημέρα για Rockwave Festival και ίσως είναι η χειρότερη ημέρα λόγω καύσωνα. Τα 40άρια πάνε και έρχονται όπως και τα αυτοκίνητα στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας.

Δυστυχώς δεν προλάβαμε όλα τα συγκροτήματα μα μπορέσαμε να απολαύσουμε σε τους παρακάτω που τόσο αγαπήσαμε.

Placebo

Τελευταία φορά που είχα δει τους Placebo δε τους είχα ευχαριστηθεί για λόγους που δεν έφταιγε η μπάντα. Είχα πει ότι αυτή τη φορά θα τους χαρώ ότι και να γίνει. Και τους χάρηκα. Όχι μόνο εγώ, αλλά και όλη η Μαλακάσα.  

Οι αγαπημένοι μας Placebo, βγήκαν και στην ώρα τους και είπαν από τα πιο νέα τους τραγούδια, μέχρι και τα πιο παλιά τους. 2Ο χρονάκια βλέπετε, κύριοι και κυρίες, οπότε Ήταν ένα live με πολύ πάθος και πολύ ανατριχίλα. Χάρηκα πολύ που είδα γονείς με τα παιδιά τους, που είδα μαλλιά με χρώματα σε ουράνια τόξα να είναι μπροστά από τη σκηνή και ελληνική σημαία να είναι κρεμασμένη πάνω στο κάγκελο. Στο θέμα του ήχου, δεν μπορώ να πω κάτι αρνητικό, επειδή ήμουν σχετικά μπροστά σε όλη τη διάρκεια του live, οπότε η ηχητική μου ήταν εξαιρετική. Τα εφέ τους, όπως πάντα εξαιρετικά. Νομίζω πως ποτέ δε μας άφησαν απογοητευμένους ποτέ σε αυτό το κομμάτι. 

Ξεκίνησαν με το Pure Morning αρκετά δυναμικά και συνέχισαν με το “Loud Like Love”, όπου έβλεπες παντού ζευγάρια να φιλιούνται και ήταν ομολογώ όμορφο θέαμα. Επόμενο τραγούδι το “Jesus Son”, με αλλαγή σε “Soulmates”. Έκσταση!! Ακολούθησε το “Special Needs”, το “Too Many Friends”, το “Exit Wounds” και το “Twenty Years”. Κάπου εκεί παρέδωσα λίγο τη ψυχή μου και εγώ σαν άνθρωπος,. Πόσα να αντέξω;!  Έπαιξε το “Protect me” και σείστηκε η Μαλακάσα.. Χειροκροτήματα, φωνές, σφυρίγματα. Χαμός! 

Στο “Without you I’m Nothing” δε νομίζω ότι έμεινε ασήκωτη κανενός η τρίχα, καθότι στον προτζέκτορα έπαιζαν πλάνα από τον David Bowie και ο Molko φανερά συγκινημένος είχε γυρίσει και κοίταζε τον “ήρωά” του. Και εγώ συγκινήθηκα. Πολύ. 

Ακουλούθησε το “For What It’s Worth”,το  “Slave to the Wage” και το “Special K”, όπου χορέψαμε. Πολύ! Μετά, αποφάσισαν τα παιδιά πάνω στη σκηνή να μας ηρεμήσουν λίγο με το “Song to Say Goodbye” και το “The Bitter End”, όπου αυτή η απότομη αλλαγή ήταν μία επιπλέον δόση ντόπας σε αυτή τη βραδιά. 

Επίσης, πέρασαν και τα μηνύματά τους μέσα από το Nancy Boy, όταν ο γλυκύτατος Stefan έπαιξε με μπάσο που είχε τις λωρίδες του ουράνιου τόξου, δηλώνοντας υπέρ των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤ κοινότητας, καθώς και τη “στραπατσαρισμένη ” φωτογραφία του Trump πάνω σε πακέτο τσιγάρα με τη λεζάντα ότι “βλάπτει σοβαρά εσάς και τους γύρω σας”, η οποία ήταν και στους προτζέκτορες. 

Επόμενο το “Infra-Red”, όπου οι προτζέκτορες έδειχναν τα πλάνα από τη σκηνή σε infra-red και ήταν πολύ ωραίο σαν εφέ. Τελευταίο τραγούδι της δεύτερης μέρας του Rockwave Festival 2017 ήταν το “Running up that Hill”. Αποθέωση! Μιλάει στη καρδιά αυτό το τραγούδι. Μίλησε στη καρδιά μας και ο Molko εκίνη την ώρα. 

Και έτσι τελείωσε η συναυλία. Απότομα. Χωρίς χαιρετούρες, χωρίς πολλά-πολλά. Γύρισα σπίτι με χαμόγελο στα χείλη. Καιρό είχα να γυρίσω σε αυτή τη κατάσταση στο σπίτι από συναυλία. 

Όσο γλυκύτατος ήταν ο Stefan, τόσο απόμακρος ήταν ο Molko, ο οποίος ήταν λίγο ψυχρούλης. Παρόλ’αυτά, ο κόσμος έδειχνε ότι το απολάμβανε με όλη του τη καρδιά. Θεωρώ ότι ήταν από τα καλύτερα τους live στη χώρα μας και είχε εξαιρετικό vibe… Terra Vibe!!! 

Αν με ρωτήσεις τι θα ήθελα να ακούσω από τους Placebo που δεν άκουσα στο live, θα ήταν το “Every You, Every Me”. Ναι , ναι, ξέρω, είναι κλισέ. Αλλά θα είναι για πάντα το πιο εμπορικό τους τραγούδι και θα θέλω να το ακούω κάθε φορά live. 

Sivert Hoyem

Αυτός εδώ ο καλλιτέχνης έχει αγαπηθεί όσο λίγοι στη χώρα μας. Τον γνωρίσαμε σα φωνή των Madrugada. Γνώρισα τους Madrugada από σήριαλ με δολοφόνους που έβλεπα τα καλοκαίρια μετά τις 12 το βράδυ στη τηλεόραση και ερωτεύτηκα τη φωνή του Hoyem . Έκτοτε κάθε φορά που ακούω τη φωνή αυτή, δολοφονώ τους φόβους μου και τις στεναχώριες μου. Εξαιρετικά εφέ, εξαιρετικός ήχος, εξαιρετικοί μουσικοί, εξαιρετικός Sivert για άλλη μια φορά. Ο επαγγελματισμός, τόσο του ιδίου, όσο και των μουσικών του, είναι εμφανής από χιλιόμετρα. Να προσθέσω ότι ο κιθαρίστας του είναι Θ-Ε-Ο-Σ! Παρέδωσε μαθήματα αρτιότητας. Κάθε live εμφάνιση του Sivert Hoyem είναι άρτια. Αν εξαιρέσουμε το live στο Ηρώδειο, ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε Sivert Hoyem σε ανοιχτό χώρο και δη Φεστιβάλ. 

Τυπικότατος στην ώρα του, ανέβηκε με το μπλέιζερ του στη σκηνή και μας καλωσόρισε. Μας είπε ήρωες που έχουμε αντέξει όλη μέρα τη ζέστη και που δε γκρινιάζουμε σα τους Σκανδιναβούς που έχει στην ομάδα του στα backstage. Ξεκίνησε με το “Look away Lucifer” από τον τελευταίο και ομότιτλο δίσκο του 2008 των Madrugada και πολύ το χάρηκα, γιατί είχα καιρό να το ακούσω.. Ακολούθησε το “Give it a Whirl”, το τραγούδι που τον έφερε στο no1 των ραδιοφώνων στη χώρα μας και έγινε ο αναμενόμενος χαμός από χειροκροτήματα,ενώ τραγουδάγαμε όλοι μαζί με τον Sivert Hoyem. Αυτός ο άνθρωπος βγάζει τόσο πάθος στη σκηνή και σε κάνει να θες να βάλεις τα κλάματα, επειδή σου φέρνει όλα σου τα συναισθήματα στην επιφάνεια. Συνέχισε με “Black & Gold” και “Lioness” από το δίσκο του 2016 . Μέχρι που ήρθε το ‘Electric” από Madrugada…. Ηλεκτρικό ρεύμα με βάρεσε και εμένα και όλους στη Μαλακάσα. Μετά μας πήρε και μας σήκωσε, γιατί ήρθε το “Blown away”, ένα από τα υπέρ-αγαπημένα μου τραγούδια, με το “Prisoner of the road” να ακολουθεί. Κάπου εκεί έβγαλε το μπλέιζερ του, μιας και η ζέστη ήταν αφόρητη. Ταξίδεψα με το “Into the Sea” και αναπόλησα κάποιες ώρες αναμνήσεις στο “The Kids are on High Street” από τον δίσκο “The Deep End” των Madrugada. Μέχρι που ήρθε το “Majesty” ,επίσης από τον δίσκο “Grit” των Madrugada και δάκρυσα. Όλοι δακρύσαμε. Κατέβηκε από τη σκηνή και πήγε και αγκάλιασε τον κόσμο που ήταν ακριβώς κάτω από τη σκηνή. Αχ και να ήμουν εκεί!! Το “Sleepwalking man” ήρθε για να μας αποτελειώσει, ενώ συνέχισε με το “Shadows” και έκλεισε με το “Moon Landing”. Μας προειδοποίησε ότι θα ήταν το τελευταίο τραγούδι.

Πέρασε τόσο γρήγορα η ώρα που ήταν πάνω στη σκηνή… Βέβαια, θα ήθελα να ακούσω ένα ” Strange Color Blue”, ένα “Honey Bee”, έστω ένα “Sirens”  Αλλά τον συγχωρώ μιας και μας έδωσε την υπόσχεση ότι θα έρθει σύντομα στην Ελλάδα και τον εμπιστεύομαι σε αυτή του την υπόσχεση, καθότι έχει αποδείξει πόσο αγαπάει τη χώρα μας και έχει δηλώσει πως το Ελληνικό του κοινό είναι το αγαπημένο του! See you soon, Sivert! 

Cigarettes After Sex

Δε περίμενα ποτέ ότι θα έβλεπα Cigarettes after Sex σε υπαίθριο φεστιβαλ. Πάντα τους είχα στο μυαλό μου, σα μπάντα κλειστού χώρου. Και εξεπλάγην θετικά που τα πήγαν τόσο καλά. Είχα κάτσει στο χορτάρι και απολάμβανα τα “χιτάκια” τους, όπως το “Affection”, το “Everytime you Fall in Love”, το “K.”, το “Dreaming of You”, το “Nothing’s Gonna Hurt you Baby” . ΄΄Επαιξαν γνωστά τραγούδια, γιατί ήταν μέρα ακόμα και το κλίμα δεν έμπνεε ακόμα για ατμόσφαιρα ,οπότε ήταν αφαλής επιλογή η τακτική τους. Τι ωραίοι που ήταν…. Το να πγαίνεις μόνος σε φεστιβαλ έχει το καλο ότι μπορείς να κάνεις περισυλλογή παράλληλα με τις μπάντες που ακούς. Και την έκανα με το παραπάνω. Θεωρώ πως η αγαπημένη μου στιγμή ήταν η διασκευή στο “Keep on Loving you” του Reo Speedwagon, το οποίο του έχουν βγάλει σα single το 2015. Πολύ καλή διασκεύη και πάντα ήθελα να το ακούσω live! Μπράβο στον Greg Gonzalez και στη παρέα του. Έκαναν καλό ζέσταμα για τον Sivert Hoyem. 

Ευχαριστούμε πολύ για το φωτογραφικό αρχείο την Αφροδίτη Ζαγγανά.