Οι Kadebostany στα πλαίσια της περιοδείας τους αλλά και της νέας τους δουλειάς, παρουσιάζουν το 2ο κομμάτι από τον δίσκο “MONUMENTAL”.
Το κομμάτι έχει τον τίτλο Save me και μπορείτε να το ακούσετε μέσω spotify.
Οι Kadebostany επιστρέφουν στην Ελλάδα για να επιβάλλουν και πάλι τον νόμο της διασκέδασης, τον μοναδικό που είναι υποχρεωτικός στο δικό τους ιδιόμορφο κράτος! Παρασκευή 16 Μαρτίου στο Fix Factory Of Sound(Θεσσαλονίκη) και Σάββατο 17 Μαρτίου στο Fuzz Live Music Club (Αθήνα) θα μας προσφέρουν ένα οπτικοακουστικό show που δεν μοιάζει με τίποτα άλλο, στο πλαίσιο της επερχόμενης “Monumental” Tour , με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του ολοκαίνουριου ομότιτλου album τους!
Οι The Skelters δίνουν στην δημοσιότητα ένα τραγούδι από το τελευταίο album τους Revive που κυκλοφόρησε από την New Dream Records.
Πρόκειται για το κομμάτι “Nothing At All” που τα μουσικά όργανα ηχογραφήθηκαν στα Valve Studio και οι φωνές στα Mix Studio στην Θεσσαλονίκη. Την μουσική έγραψαν οι Angel και Stavros και τους επαναστατικούς στίχους ο Daniel Charavitsidis.
Ένα δείγμα από τους στίχους:
“MY FRIEND DON’T GIVE UP THE FIGHT YOU CAN DO WHATEVER YOU WANT MONEY IS NOT WHAT MATTERS IN LIFE”
Angel: vocals, backing vocals, keyboards, electric guitar. Daniel: drums. Stavros: electric guitars, slide guitar. Thodoris: bass.
Επισκεφτείτε την επίσημη ιστοσελίδα των The Skelters και ακολουθήστε τους στο Facebook για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις προσεχείς ζωντανές εμφανίσεις και τις προσεχείς δραστηριότητες του σχήματος.
Νέο Πρόγραμμα Παραστάσεων για τον Φεβρουάριο του 2018 και το Θέατρο «Βαφείο-Λάκης Καραλής».
«Γυναίκες» της Γαλάτειας Καζαντζάκη «Οι επισκέπτες του Δεκαπενταύγουστου» της Άννας Ετιαρίδου
Δύο νέες και πολύ ενδιαφέρουσες παραστάσεις προστίθενται τον Φεβρουάριο στα έργα που παρουσιάζει φέτος το Θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής (Αγ. Όρους 16 & Κων/πόλεως 115, τηλ. 210-3425637). Πρόκειται για την νουβέλα της Γαλάτειας Καζαντζάκη «ΓΥΝΑΙΚΕΣ» και το έργο της Άννας Ετιαρίδου «Οι επισκέπτες του Δεκαπενταύγουστου».
Ένα διαμάντι της νεοελληνικής λογοτεχνίας, οι «ΓΥΝΑΙΚΕΣ» της Γαλάτειας Καζαντζάκη, μεταφέρεται γιαπρώτη φορά στη θεατρική σκηνή από τον θίασο «Αντάμα», σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη. Πέντε γυναίκες με διαφορετική κοινωνική εξέλιξη η καθεμιά, παρά την κοινή τους προέλευση, φανερώνουν μια γκάμα αντιλήψεων, αξιακών συστημάτων και τρόπου ζωής που εκφράζεται μέχρι σήμερα. Με την επαναστατική γραφή της, η συγγραφέας σκιαγραφεί τη Γυναίκα ανεξαρτήτως εποχής. Οι «ΓΥΝΑΙΚΕΣ»θα παρουσιαστούν για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, από τις 12 έως τις 27 Φεβρουαρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9:00μμ.
Στις γυναίκες είναι εστιασμένο και το έργο (γραμμένο το 2017), της Άννας Ετιαρίδου«Οι επισκέπτες του Δεκαπενταύγουστου» που παρουσιάζεται από την ομάδα «Πλάνη» σε σκηνοθεσία Κώστα Δελακούρα. Ελλάδα 1957, Δεκαπενταύγουστος. Έξι γυναίκες, εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, δουλεύουν σ’ ένα μικρό εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας και κατοικούν στις ετοιμόρροπες παράγκες που τους παραχωρεί ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου. Τρόμος επικρατεί στην καθημερινότητά τους, καθώς, στην παραμικρή αντίδραση στο αφεντικό τους, διακυβεύεται η παραμονή τους στο εργοστάσιο. Το έργο κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 10 Φεβρουαρίου και θα παίζεται κάθεΣάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 18:30. Trailer: https://vimeo.com/254175011
Υπενθυμίζεται ότι στο Βαφείο συνεχίζει με επιτυχία τις παραστάσεις του «ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ» του Νικόλα Πανταζή, έργο γραμμένο το 2017, σε σκηνοθεσία Κώστα Δελακούρα. Ο Έκτορας και ο Πάρης, δύο αδέρφια στοιχειωμένα από τα «παραμύθια» του μπαμπά, επιστρέφουν στο σπίτι που μεγάλωσαν και στον παιδικό τους κόσμο για να ψάξουν τη λύση του δικού τους αινίγματος. Ένα σύγχρονο, μυστηριώδες παραμύθι, που παρουσιάζεται με επιτυχία κάθε Τετάρτη στις 9:00μμ. Trailer:https://www.youtube.com/watch?v=YeHm8s7UFHs
Παράλληλα, στην ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ του Βαφείου, συνεχίζει το διαχρονικό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Τα Καινούρια Ρούχα του Αυτοκράτορα», από την ομάδα θεάτρου La Strada.Το παραμύθι είναι διασκευασμένο με πολύ χιούμορ, απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 4-10 ετών και παρουσιάζεται κάθε Κυριακή στις 12:00. ΝΕΟTRAILER : https://www.youtube.com/watch?v=X4or5pYjGEg
Μία εβδομάδα πριν δημοσίευσα άρθρο σχετικά με την πορεία από τα Διάφανα Κρίνα και τη συνεισφορά τους στο ελληνικό ροκ. Αδημονούσα τόσο πολύ να τους δω επί σκηνής μιας και δεν είχα την τύχη να τα καταφέρω όσο ο Θάνος ήταν ακόμα μαζί μας. Δεν έπαψε ποτέ όμως να μην είναι, τι λέτε και σεις;
Όσοι ήταν στο Fuzz Club στις 3/2 νομίζω ότι έχουν την ίδια ακριβώς εντύπωση με μένα. Κανείς δεν περίμενε αυτό που ακολουθούσε.
Μετά «την απώλεια που έγινε συνήθειά μας» και αναφέρομαι στην απώλεια του αγαπημένου Θάνου, ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς τους μουσικούς αυτούς χωρίς τον «μπροστάρη» τους. Λέω «μπροστάρη», εντός εισαγωγικών γιατί μία τέτοια φωνή όπως του Θάνου είχε γίνει η συντροφιά και το αποκούμπι πολλών νέων τη δεκαετία του 90’ αλλά και στις ακόλουθες γενιές που καθαρά ενστικτωδώς τον ενέταξαν στην καρδιά και στον τρόπο ζωής τους.
Όλα αυτά μέχρι το περασμένο Σάββατο όμως όπου στο Fuzz επικρατούσε μία ιδιαίτερη ησυχία όταν φτάσαμε.
Με λίγο κόσμο και καλό, γύρω στις 9:30 έγινε η έναρξη του event και o Βαγγέλης Μαρκαντώνης με την κιθάρα και την φυσαρμόνικά του unplugged, μας έκανε έναν μικρό πρόλογο για το τι θα επακολουθήσει κάνοντας το κοινό να ταυτιστεί μαζί του. Μας είπε πως «έχει υπάρξει περισσότερες φορές από τη πλευρά του κοινού παρά από την πλευρά του μουσικού». Συνέχισε λέγοντας ότι στο παρελθόν είχε διάφορα μουσικά σχήματα στα οποία έπαιζε μπάσο ενώ πλέον έχει σταματήσει από τον ρόλο του μπασίστα. Συνεχίζει να παίζει όμως σε διαφορετικό ρόλο αυτή τη φορά λέγοντάς μας ότι επιτέλους πλέον κάνει αυτό που πραγματικά θέλει. Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά να παίζει Bob Dylan. Το κοινό τραγουδούσε μαζί του τις επιτυχίες του μεγάλου Αμερικάνου συνθέτη και τραγουδιστή ενώ τον επιδοκίμαζε για την εξαιρετική ερμηνεία του η οποία έμοιαζε αρκετά στην φωνή με τον frontman των Pearl Jam, Eddie Vedder. Λίγο πριν κλείσει το πρόγραμμά του με αυτοσαρκασμό αναφέρθηκε στο ότι ο Ντίλαν ήταν απλά ένα κόλπο ώστε να περάσει και σε δικές του μουσικές συνθέσεις όπως «Ο Φεβρουάριος και συ».
Λίγο πριν τις 10:30 τα φώτα πέφτουν και τα Διάφανα Κρίνα είναι επί σκηνής, με τους Τάσο Μαχά στα τύμπανα, Νίκο Μπάρδη στην κιθάρα και στην τρομπέτα, Παντελή Ροδοστόγλου στο μπάσο, Κυριάκο Τσουκαλά στην κιθάρα και τον Παναγιώτη Μπερλή στα πλήκτρα και στη φωνή. Ο κόσμος που είχε ήδη μαζευτεί τους καταχειροκροτάει και όλοι περιμένουν την έναρξη.
Αυτό που αυτόματα ήταν μοναδικό και τόσο ξεχωριστό από την πρώτη στιγμή, πριν ακόμα ξεκινήσει να τραγουδάει ο Παναγιώτης Μπερλής, είναι ο προσωπικός ήχος των Διάφανων. Οι κιθάρες με ζεστό ήχο και psychedelic στοιχεία όπου σε πολλά κομμάτια ηχούσαν εντυπωσιακά και επιβλητικά ενώ πλαισιώνονταν από τους μαγευτικούς ρυθμούς μπάσου και κρουστών που μας έκανε να νιώσουμε όπως τότε, όταν ήμασταν έφηβοι.
Σαν να μην πέρασε ούτε μέρα από τότε λοιπόν και το live έχει ήδη ξεκινήσει. Με νέες μουσικές συνθέσεις αλλά και με την παλιά συνταγή της επιτυχίας τα «νέα» Διάφανα Κρίνα αποδεικνύουν έμπρακτα επί σκηνής πως τίποτα δεν σταματά με κυριότερο όλων την αγάπη τους για την μουσική. Ο φωτισμός άλλοτε χαμηλός και υποτονικός και άλλοτε έντονος και εκτυφλωτικός, ανάλογα με το ύφος της σειράς του προγράμματος σου προκαλούσε έναν ακόμα λόγο να νιώθεις δέος με το «vibe» του χώρου. Η φωνή του Παναγιώτη, τόσο οικεία και εύηχη στα αυτιά μας, κρατούσε καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας το τόσο αυθεντικό ύφος της μπάντας που παραμένει αναλλοίωτο στο πέρασμα των χρόνων. Τίποτα δεν αλλάζει. Όλα είναι τόσο ίδια και όμως τόσο διαφορετικά μαζί. Ούτε που πρόλαβα να ψελλίσω 2 στίχους από ένα κομμάτι και ύστερα το επόμενο, και το επόμενο, και το επόμενο ώσπου δεν κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα τόσο γρήγορα. «Γιατί να μην είναι έτσι και στη δουλειά», σκέφτηκα για μια στιγμή και ύστερα άκουσα τον Παναγιώτη να λέει: “Φεύγουν! Οπότε αναγκαστικά πρέπει να τους ακολουθήσω.», αναφερόμενος στο υπόλοιπο σχήμα που μόλις είχε τελειώσει το «Ζωή σαν τη δικιά μου» και κατευθυνόταν στα παρασκήνια. “Καρφίτσα” δεν έπεφτε και κανείς δεν έλεγε να φύγει όταν με σφυρίγματα, φωνές και χειροκρότημα ο κόσμος τους επανέφερε στη σκηνή. Ακόμα 2-3 τραγούδια και γύρω στις 2 παρά το μουσικό αυτό ταξίδι έλαβε τέλος.
Αυτό που εμείς εισπράξαμε ήταν ότι τα Διάφανα Κρίνα έχουν πολλά ακόμα να μας πουν μέσα από τις μουσικές τους και ότι και η αδράνεια πολλές φορές είναι ωφέλιμη ώστε να σου δώσει ώθηση για το επόμενο βήμα, όποιο και αν είναι αυτό.
Φεύγοντας από το Fuzz ένα αίσθημα ικανοποίησης και χαράς με διαπερνούσε. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που τους είδα και τους άκουσα όπως ακριβώς περίμενα. Τις επόμενες μέρες μετά τη συναυλία συνέχιζα να σιγοτραγουδώ από μέσα μου κομμάτια που αγαπώ και που έπαιξαν όπως «Γιορτή», «Έγινε η απώλεια συνήθειά μας», «Κλόουν την Τετάρτη, την Κυριακή νεκρός», «Τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου» και πολλά ακόμα.
Μοναδική λοιπόν εμπειρία για όσους βρεθήκαμε κοντά τους το βράδυ του περασμένου Σαββάτου και όχι άδικα αφού το πρόγραμμά τους είχε διάρκεια, ένταση και ψυχή. Βασικά συστατικά για μια επιτυχημένη επάνοδο στις «σημερινές επάλξεις» της κρίσης της ροκ μουσικής στην Ελλάδα του 2018.
Το Afternoiz συνάντησε τους Dimorfia και τους ανέκρινε για την νέα τους δουλειά και το album Utopia. Διαβάστε παρακάτω και βγάλτε τα συμπεράσματα σας.
1.Για την αρχή, θα θέλαμε να μας δώσεις ένα σύντομο βιογραφικό των Dimorfia.
Καλησπέρα! Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη. Οι Dimorfia δημιουργήθηκαν το 2008 από τον Κίμωνα Παντελιδάκη (κιθάρα) και τον Κλεάνθη Ξενιτίδη (μπάσο). Το Line-up του σχήματος ήταν διαφορετικό όπως και το είδος που εκπροσωπούσαν. Μετά από αρκετές live εμφανίσεις και την κυκλοφορία του πρώτου demo της μπάντας “ Perfect sound metal” to 2012, κάποια από τα μέλη για προσωπικούς τους λόγους αποφάσισαν να αποχωρήσουν από το σχήμα. Μετά από πολλές δοκιμές η σύνθεση της μπάντας σταθεροποιήθηκε με τους: Γιώργο Μπαλτά (τύμπανα, φωνή), Νίκο Γιόγγα (κιθάρα), Μαρία Λώτη (φωνή) και Στάθη Χατζηιωαννίδη (πλήκτρα) κι έτσι προέκυψε το σχήμα με τη σημερινή του μορφή. Άρχισε μία νέα εποχή για τους Dimorfia όσον αφορά το είδος που εκπροσωπούν! Το Μάιο του 2017 κυκλοφόρησε το πρώτο τους album με τίτλο “Utopia” που κινείται σε symphonic/power/prog ρυθμούς.
2.Ποια είναι τα συναισθήματά σας τώρα που κυκλοφορείτε το νέο σας album, το «UTOPIA»;
Είμαστε πολύ χαρούμενοι!!! Είναι απίστευτο το συναίσθημα που νιώθεις όταν πιάνεις στα χέρια σου την πρώτη σου δουλειά! Το “Utopia” είναι ένα κομμάτι από τους εαυτούς μας. Μας χαροποιεί πολύ λοιπόν που το μοιραζόμαστε με τον κόσμο και το ότι υπάρχει θετική ανταπόκριση. Ειδικά όταν συνειδητοποιούμε ότι η μουσική μας έχει ταξιδέψει στην άλλη μεριά του πλανήτη . Είναι μεγάλη ανταμοιβή !
3.Ποιοι είναι οι βασικοί συνθέτες της μπάντας; Ποια ήταν η συνθετική διαδικασία των νέων τραγουδιών;
Τη μουσική τη γράφουμε όλοι μαζί! Συνήθως φέρνει κάποιος μια ιδέα και πάνω σε αυτή πειραματιζόμαστε και προκύπτει το τελικό αποτέλεσμα. Σε αυτό τον τομέα βοήθησε πολύ και η γνώμη του Γιώργου Μπαλτά κυρίως στον τομέα της ενορχήστρωσης όπως και του παραγωγού μας, Κώστα Κοφίνα.
4.Πού ηχογραφήσατε το νέο album; Ποιος είναι υπεύθυνος για την παραγωγή;
Oλόκληρη η παραγωγή του “Utopia”, ηχογραφήσεις, mix, master, έγινε στο studio Blueberry Productions Co. με παραγωγό τον Κώστα Κοφίνα. Βοηθός στην όλη διαδικασία ήταν ο Γιώργος Μπαλτάς.
5.Υπάρχουν καθόλου διαφωνίες και τριβές ανάμεσά σας; Πως κρατιούνται οι ισορροπίες μεταξύ σας και πόσο εύκολο είναι να έχεις σταθερά μέλη;
Φυσικά και υπάρχουν διαφωνίες! Μία μπάντα αποτελείτε από πολλά άτομα με διαφορετικές εμπειρίες, γούστα και πεποιθήσεις. Είναι μία προσομοίωση της οικογένειας ή μιας σχέσης. Το παν είναι να λειτουργείς ομαδικά και να υπάρχει καλή θέληση ώστε να βρεθεί η χρυσή τομή για να ξεπεραστεί το οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει! Και φυσικά με το που πετυχαίνεις κάποιο στόχο όλα τα προβλήματα και οι διαφωνίες ξεχνιούνται και η μπάντα δένετε ακόμα περισσότερο. Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις σταθερά μέλη, συνοδοιπόρους με κοινούς στόχους και θέληση.
6.Υπάρχουν Ξένα συγκροτήματα τα οποία θαυμάζετε και θα θέλατε να έχετε ισάξια πορεία;
Υπάρχουν πολλά συγκροτήματα τα οποία θαυμάζουμε για την πορεία τους. Είναι όλα αυτά που μας ενέπνευσαν και μας έδωσαν ώθηση και πάτημα να ασχοληθούμε κι εμείς με τη μουσική.
7.Τι άλλο σας εκφράζει εκτός από τη μουσική;
Μας εκφράζει και μας ευχαριστεί οτιδήποτε μας εξελίσσει καλλιτεχνικά και ως ανθρώπους, οτιδήποτε μας ξεκουράζει και γεμίζει τις ψυχές μας και οτιδήποτε μας εμπνέει. Ο καθένας μας πέρα από τη μουσική έχει διαφορετικά ενδιαφέροντα. Κάποια από αυτά είναι το θέατρο, το διάβασμα, οι ταινίες, τα ταξίδια και πολλά άλλα!
8.Επόμενα σχέδια για τους Dimorfia;
Αυτή τη στιγμή αρχικό μας μέλημα είναι οι live εμφανίσεις για την παρουσίαση του “Utopia”. Εχουμε κάνει ήδη κάποια gigs σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και θα συνεχίσουμε σε Ελλάδα αλλά και εξωτερικό. Στις 22 Απριλίου θα εμφανιστούμε στο Iron Queens Festival στη Ρουμανία. Επίσης έχουμε ήδη αρχίσει να δουλεύουμε υλικό για τον επόμενο δίσκο.
9.Κάτι τελευταίο από εσάς και κλείνουμε. Σας ευχαριστoύμε θερμά!
Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη! Θέλουμε επίσης να ευχαριστήσουμε όλο τον κόσμο που στηρίζει την προσπάθειά μας και μας δείχνει την αγάπη του! Είναι πολύ σημαντικό για μας όπως και για κάθε νέα μπάντα! Μας δίνει δύναμη ώστε να συνεχίσουμε με περισσότερο πάθος τη δουλειά μας. Να συνεχίσετε να στηρίζετε την ελληνική underground σκηνή! Έχει πολλά να δώσει! Stay metal!
Οι Julian‘s Lullabyσυνεχίζουν τη πορεία τους στο χώρο του metal, που ήδη μετράει 12 χρόνια ζωής και μας παρουσιάζουν το νέο full length album τους με τα τίτλο «Prisoner ofemotions». Και αυτό, όπως και το παρθενικό τους «Dreaming of your fears» του 2011, από ξένο label και συγκεκριμένα από την ρωσική «Musica».
Από το πρώτο κιόλας άκουσμα, καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα δεν είναι απλά. Η μουσική των Julian‘s Lullaby είναι ένα μείγμα του «παραδοσιακού» metal με συμφωνικά καιfolk στοιχεία, δοσμένα κυρίως από τα φωνητικά, ανδρικά και γυναικεία. Είναι αξιοθαύμαστος δε, ο τρόπος που ισορροπούν μεταξύ τους, παίρνοντας άλλες φορές την πρωτοκαθεδρία τα ανδρικά και άλλες τα γυναικεία φωνητικά, αφήνοντας μια καλοζυγισμένη αίσθηση αρμονίας και ισάξιου υψηλού επιπέδου!
Η λέξη «ισορροπημένο» μπορεί να χαρακτηρίσει γενικά όλο το album, καθώς όλοι και όλα έχουν τις δικές τους στιγμές μέσα στα τραγούδια. Αυτό που αναδεικνύει τελικά το «Prisoner of emotions» σε ένα πολύ καλό album είναι το ότι το διαρκές παιχνίδι, οι συνεχείς εναλλαγές ρυθμών και ατμόσφαιρας, κάθε άλλο παρά σε μπερδεύουν. Αντίθετα, αυτό που κάνουν είναι να διατηρούν το ενδιαφέρον σου αμείωτο και να σε κρατάνε σε διαρκή επιφυλακή για το τι θα ακούσεις παρακάτω.
Τραγούδια
1. Angel‘s East| 2. Curse Of Gods 3. Death Angel 4. Domino 5. Eyes Of Grey 6. Hanging Crown 7. Hell’s Door 8. Prisoner Of Emotions 9. Simple Thought 10. Starbringer
ΟιJULIAN’S LULLABY είναι:
Anna Lullaby: Φωνητικά George Saddler: Φωνητικά/ Μπάσο/ στίχοι Charis Kambitsis: Τύμπανα Elias Negrin: Κιθάρες/ σύνθεση
Η μεγαλύτερη και πιο γνήσια γιορτή της ανεξάρτητης μουσικής σκηνής της χώρας επιστρέφει πιο φρέσκια και δυνατή από ποτέ.
Το Music Highway Festival ανοίγει για άλλη μια φορά, έβδομη κατά σειρά, τις πόρτες του και το ιστορικό Κύτταρο ετοιμάζεται να φιλοξενήσει ακόμα μία ποιοτική rock ‘n’ roll βραδιά, όπως μας έχει συνηθίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Ένα εγχείρημα που ξεκίνησε ως μια απόπειρα μουσικών να βρουν το δικό τους χωροχρόνο έκφρασης και παρουσίασης της δουλειάς τους, μια προσπάθεια από τις ίδιες τις μπάντες για τις ίδιες τις μπάντες και το μουσικόφιλο κοινό,
το Music Highway Festival έχει εξελιχθεί σε ένα σταθερό σημείο συνάντησης, ένα μοναδικό ραντεβού – θεσμό, όλων όσων αγαπούν και στηρίζουν την εγχώρια μουσική πραγματικότητα.
Πιστό στις αρχές του όλα αυτά τα χρόνια το φετινό Music Highway Festival επιστρέφει και αναδεικνύει με ακόμα πιο εμφατικό τρόπο τον πρωταρχικό του στόχο: την ανάδειξη νέων αξιόλογων καλλιτεχνών και συγκροτημάτων μέσα στην ιδιαιτέρως ανθούσα και ακμάζουσα ελληνική μουσική σκηνή.
Έτσι, στις 16 Φεβρουαρίου 2018, τους οικοδεσπότες Mr. Highway Band, στην κεντρική αθηναϊκή τους εμφάνιση για το φετινό χειμώνα, θα πλαισιώσουν τρία νέα σχήματα, διαφορετικού μουσικού ύφους και ήχου, με κοινό, όμως στοιχείο την εμφάνιση της πρώτης τους ολοκληρωμένης δουλειάς.
Οι Grey River & The Smoky Mountain, μια μοναδική περίπτωση για τα ελληνικά μουσικά δεδομένα, θα αποτελέσουν το ιδανικό ξεκίνημα του φετινού μουσικού ταξιδιού, με το ξεχωριστό bluegrass / folk/ americana μείγμα τους και το εντυπωσιακό ντεμπούτο τους «Captain Death» να έχει μόλις κυκλοφορήσει.
Στη συνέχεια στη σκηνή του Κυττάρου θα ανέβουν οι εκρηκτικοί heavy rockers RUSTY BONEZ, για να ανεβάσουν την ένταση με κομμάτια από την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά «Wrath», που κυκλοφόρησε επίσης πριν λίγο καιρό.
Σταθερά στη θέση τους, οι Mr. Highway Band αναμένεται να δώσουν άλλη μία από τις γνωστές για τα υψηλά τους επίπεδα εμφανίσεις.
Το «The Rebel Tour» συνεχίζεται και οι διοργανωτές του Music Highway Festival κρατούν για το σπίτι τους μία από τις πιο εντυπωσιακές τους παραστάσεις.
Το κλείσιμο της βραδιάς ανήκει στο νεότερο μέλος της παρέας, μια συνειδητή επιλογή – έκφραση ολόκληρης της φιλοσοφίας του φεστιβάλ.
Οι πολλά υποσχόμενοι The Jet Black, με την garage / punk rock ‘n’ roll διάθεση τους και σε αναμονή της πρώτης τους δισκογραφικής κυκλοφορίας, υπόσχονται ένα άκρως χορευτικό και ενθουσιώδες φινάλε.
Το 7ο Music Highway Festival αποτελεί ένα πολύχρωμο μουσικό καμβά για όλα τα γούστα με κοινό παρονομαστή την αγάπη και την ενίσχυση της ανεξάρτητης μουσικής σκηνής της χώρας.
Το ραντεβού στο θρυλικό Κύτταρο έχει οριστεί, η καλή μουσική και η διασκέδαση είναι εγγυημένα, οπότε……
Η νέα κυκλοφορία των Jessica’s Theme Band είναι το single ‘Coming home’ κι έρχεται τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου album τους ‘Matter of time’ να ζεστάνει το κλίμα για την επερχόμενη δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά που αναμένεται σύντομα.
Μένοντας πιστοί στην παράδοση που τους θέλει να κάνουν προσεκτικά βήματα, δημιούργησαν ένα τραγούδι προσεγμένο απ ‘ όλες τις απόψεις. Όμορφες μελωδικές γραμμές στις κιθάρες, στίχος ιδιαίτερος και μια πολύ καλή παραγωγή είναι τα κύρια χαρακτηριστικά ενός τραγουδιού που καταφέρνει να σε ταξιδέψει, κάτι που προφανώς ήταν και ο στόχος των δημιουργών του.
Πάρα πολύ καλό πρώτο δείγμα για τη επερχόμενη δισκογραφική δουλειά των Jessica’s Theme Band.
Οι U.S. Girls μας συστήνουν το “Pearly Gates” από το αναμενόμενο νέο τους άλμπουμ «In a Poem Unlimited» για την πάντα updated 4AD . Ένα φανταστικό κομμάτι με φωνητικά και ρυθμό που κερδίζουν το ενδιαφέρον από το ξεκίνημα.
Το τραγούδι είναι για μια γυναίκα που προσπαθεί να αποπλανήσει τον Άγιο Πέτρο για να εισέλθει στον ουρανό. Η front woman Meg Remy προσθέτει: «Μερικά χρόνια πίσω μου είχαν πει μια ιστορία για έναν άντρα που προσπαθεί να πείσει μια γυναίκα να κάνουν έρωτα χωρίς προστασία, λέγοντας: «Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά». Από αυτή την ηλίθια ιστορία ήταν ήξερα ότι μια μέρα θα γράψω ένα τραγούδι σχετικά με αυτό το θέμα.
Οι RawSilk παρουσιάζουν τον τέταρτο single και lyric video, με τίτλο “The Road You’ve Taken” από το album “The Borders Of Light” που κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 2017.
Δύο κορυφαίοι συνθέτες, ο Νicola Piovani και ο Στέφανος Κορκολής συναντιούνται, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, για τους σκοπούς του Ιδρύματος Coeurs pour Tous Hellas – Καρδιές για Όλους – την Τρίτη 13 Μαρτίου.
Ο Nicola Piovani, από τους σημαντικότερους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής – και όχι μόνο-, βραβευμένος με Όσκαρ, έρχεται στην Ελλάδα για να συμμετέχει με τον διεθνούς φήμης πιανίστα και συνθέτη Στέφανο Κορκολή, σε μια μοναδική συναυλία που θα μαγέψει το κοινό!
Ο Ιταλός μαέστρος και συνθέτης θα βρεθεί με τον Έλληνα καλλιτέχνη στη σκηνή του Μεγάρου σε μια διαφορετική Ελληνοϊταλική “συμμαχία” για την υποστήριξη του Ιδρύματος, που έχει στόχο να ξαναδώσει το χαμόγελο ζωής σε άπορα παιδιά με συγγενή καρδιοπάθεια.
Οι μουσικές του Nicola Piovani από τον κινηματογράφο και οι
συνθέσεις του Στέφανου Κορκολή θα ακουστούν με τη σύμπραξη της
ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΡΤ, ένα σύνολο 80 μουσικών υπό τη διεύθυνση του κυρίου Αναστάσιου Συμεωνίδη και, θα δημιουργήσουν μια πραγματικά ξεχωριστή βραδιά με καλλιτεχνική και ανθρωπιστική διάσταση.
Το Coeurs pour Tous Hellas (Καρδιές για Όλους) έχει ανθρωπιστικό, μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα και κύριος σκοπός της λειτουργίας του είναι να χειρουργούνται παιδιά με συγγενείς ή επίκτητες καρδιοπάθειες σε αναπτυσσόμενες χώρες και σε ασθενείς οικονομικά ομάδες.
Τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν για τους σκοπούς του Ιδρύματος και το μήνυμα της βραδιάς είναι ότι «Η Ζωή Είναι Ωραία», όπως μας το υπενθυμίζει ο Maestro Nicola Piovani, υπογράφοντας ένα από τα καλύτερα soundtrack όλων των εποχών, στην ομότιτλη ταινία (“La Vita è bella”-1997) με τον Roberto Benigni.
Μια ιδιαιτέρως σημαντική “συνάντηση” δύο φημισμένων σύγχρονων συνθετών, που ενώνουν τις δυνάμεις τους για πρώτη φορά για το πολύτιμο έργο του Coeurs pour Tous Hellas (Καρδιές Για Όλους) και του καθηγητή καρδιοχειρουργού Αυξέντιου Καλαγκού, δημιουργού αυτού του διεθνούς ιδρύματος στη Γενεύη το 1998.
Αυθεντικός, άμεσος, γλυκός, επικοινωνιακός και τόσο «δικός μας» ο Joey Burns των Calexico ανακοινώνει από την κουζίνα του σπιτιού του, τη συμμετοχή των Calexico στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
Δείτε το μήνυμα (video) του Joey Burns ΕΔΩ
«Hey everybody! Τhis is Joey of Calexico and we are really excited to get to tell you that we are playing under the beautiful Acropolis on the 3rd of July this year.
The Odeon of Herodes Atticus is such a unique place with so much history and so much vibe, it’s gonna be the best show of the year, I am sure – Right? Efhasrito …»
Joey Burns – Calexico
«Γεια χαρά σε όλους! Είμαι ο Joey από τους Calexico και είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι που ανακοινώνουμε ότι θα παίξουμε κάτω από την πανέμορφη Ακρόπολη στις 3 Ιουλίου φέτος.
Το Ωδείο Ηρώδου Αττικού είναι ένα τόσο μοναδικό μέρος με τεράστια ιστορία και τόση ενέργεια που είμαι σίγουρος ότι θα είναι το καλύτερο show της χρονιάς …Σωστά; Ευχαριστώ …»
Joey Burns – Calexico
Ένα ακόμα μεγάλο όνομα της παγκόσμιας ροκ σκηνής στο Φεστιβάλ Αθηνών!
Για μία μόνο βραδιά, οι Calexico, θα βρίσκονται στο Ηρώδειο προσκαλώντας τους φίλους του συγκροτήματος να ζήσουν μία ανεπανάληπτη εμπειρία.
Μια σχέση που μετρά δύο δεκαετίες, αυτή των Calexico με το ελληνικό κοινό, βρίσκει τη θέση της στη σκιά της Ακρόπολης, σε μια μοναδική παράσταση, που μιλά ήδη στην καρδιά μας.
Με την μπάντα σε πλήρη σύνθεση, όλες τις μεγάλες επιτυχίες τους και σίγουρα δυνατές εκπλήξεις, οι Calexico πραγματώνουν το όνειρο κάθε καλλιτέχνη, και ετοιμάζονται να μας ταξιδέψουν σε μια βραδιά αγάπης, ταξιδιού και μελωδίας στο Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού.
Το συγκρότημα που πήρε το όνομά του από την πόλη Calexico, στα σύνορα του Μεξικό με τη Καλιφόρνια, έρχεται από το Tucson της Αριζόνα, μετρώντας πάνω από 20 χρόνια καριέρας και με φανατικούς φίλους σε όλο τον κόσμο.
Η μουσική τους είναι ένα κράμα από παραδοσιακούς latin ήχους (mariachi, conjunto, cumbia, tejano), μαζί με country, jazz και post-rock. Είναι τόσο μοναδικοί και πρωτότυποι , που για αυτούς γεννήθηκε ο όρος στη μουσική «desert noir».
Οι Calexico έρχονται στο Ηρώδειο για πρώτη φορά, με τις αγαπημένες επιτυχίες από όλη τη δισκογραφία τους, όπως το «Stray», «Falling from the sky», «Crystal Frontier», «Missing», «Splitter» κ.α., αλλά και με το νέο ένατο άλμπουμ τους, το «The thread that keeps us», που κυκλοφόρησε πριν λίγες μόλις ημέρες, στο τέλος Ιανουαρίου. Όπως μεταφέρουν ήδη οι πρώτες ενθουσιώδεις κριτικές «τελικά δεν μπορεί κανείς να θεωρήσει τους Calexico δεδομένους».
Μία πραγματικά ξεχωριστή καλοκαιρινή βραδιά κάτω από την Ακρόπολη.
Οι Calexico θα εμφανιστούν στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
Μείνετε συντονισμένοι για περισσότερες πληροφορίες, καθώς σύντομα θα ανακοινωθούν οι τιμές των εισιτηρίων και οι λεπτομέρειες της προπώλησης. Θα υπάρξει ανακοίνωση στα ΜΜΕ και ανάρτηση με ενημερώσεις στο επίσημο event page στο Facebook.
Band Members
Joey Burns – vocals, guitar, cello, upright bass, arrangements, production
John Convertino – drums, percussion, vibes, marimba, accordion
Jacob Valenzuela – vocals, trumpet, vibes, keyboard
Martin Wenk – trumpet, accordion, guitar, synth, vibes, backing vocals
Scott Colberg – double bass, electric bass
Sergio Mendoza – piano, farfisa
Jairo Zavala Ruiz – bouzouki, baritone guitar, vocals
Η φωτογραφία των Joey Burns και John Convertino είναι του Jairo Zavala Ruiz. Μπορείτε να κατεβάσετε φωτογραφίες σε μεγάλη ανάλυση από το παρακάτω link: https://we.tl/C10rFK0gGr
Για περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφικό υλικό σε υψηλή ανάλυση και πλήρη δημοσιογραφική κάλυψη, απευθυνθείτε στην Ηρώ Παστρικού στο info@eropastrikou.gr
Εαν δεν επιθυμείτε να λαμβάνετε e-mails απο την εταιρία μας παρακαλώ κάντε click εδώ.
Η ταινία «The Bookshop» θριάμβευσε στα Βραβεία Goya
Το «The Bookshop» είναι η δεύτερη αγγλόφωνη ταινία στην ιστορία που καταφέρνει να αποσπάσει το βραβείο της Καλύτερης Ταινίας στα Βραβεία Goya.
Λίγα λόγια για την ταινία
Μία γυναίκα σε μία επαρχιακή πόλη στην Αγγλία του 1959 αποφασίζει, αντιμετωπίζοντας τη μήνη των ντόπιων, να ανοίξει ένα βιβλιοπωλείο. Μια απόφαση που εξελίσσεται σε πολιτικό ναρκοπέδιο. Εκθέτοντας τους κατοίκους σε ριζοσπαστικά αριστουργήματα της εποχής, όπως τη «Λολίτα» του Ναμπόκοφ και το «Φάρεναϊτ 451» του Ρέι Μπράντμπερι, προετοιμάζει το έδαφος της αφύπνισης για τη συντηρητική αυτή πόλη.
Στη συγκλονιστική ιστορία που σκηνοθετεί και υπογράφει η ταλαντούχα Ιζαμπέλ Κοϊξέ, πρωταγωνιστούν ο βραβευμένος με Χρυσή Σφαίρα και BAFTA Μπιλ Νάι, η πολυαγαπημένη στο ελληνικό κοινό Έμιλι Μόρτιμερ και η υποψήφια για Όσκαρ – για την ταινία «Το Γλυκό στο Τέλος» (2004) – Πατρίσια Κλάρκσον.
Μια από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες του καλοκαιριού, το «The Bookshop», είναι ο μεγάλος νικητής των 32ων Βραβείων Goya, που απονεμήθηκαν το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου, στο Madrid Marriott Auditorium Hotel, στη Μαδρίτη.
Η ταινία που έχει συνεπάρει κριτικούς και θεατές – έχοντας ήδη κάνει 2.9 εκατομμύρια δολάρια στο ισπανικό box office – απέσπασε τα πιο σημαντικά βραβεία της βραδιάς:
Καλύτερη Ταινία
Καλύτερη Σκηνοθεσία, για την Ιζαμπέλ Κοϊξέ
Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο, για την Ιζαμπέλ Κοϊξέ
Λίγα λόγια για την ταινία
Μία γυναίκα σε μία επαρχιακή πόλη στην Αγγλία του 1959 αποφασίζει, αντιμετωπίζοντας τη μήνη των ντόπιων, να ανοίξει ένα βιβλιοπωλείο. Μια απόφαση που εξελίσσεται σε πολιτικό ναρκοπέδιο. Εκθέτοντας τους κατοίκους σε ριζοσπαστικά αριστουργήματα της εποχής, όπως τη «Λολίτα» του Ναμπόκοφ και το «Φάρεναϊτ 451» του Ρέι Μπράντμπερι, προετοιμάζει το έδαφος της αφύπνισης για τη συντηρητική αυτή πόλη.
Στη συγκλονιστική ιστορία που σκηνοθετεί και υπογράφει η ταλαντούχα Ιζαμπέλ Κοϊξέ, πρωταγωνιστούν ο βραβευμένος με Χρυσή Σφαίρα και BAFTA Μπιλ Νάι, η πολυαγαπημένη στο ελληνικό κοινό Έμιλι Μόρτιμερ και η υποψήφια για Όσκαρ – για την ταινία «Το Γλυκό στο Τέλος» (2004) – Πατρίσια Κλάρκσον.
Η ταινία είναι βασισμένη στο best seller της Πενέλοπε Φιτζέραλντ.
Οι SCORPIONS επιστρέφουν στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα στο Καλλιμάρμαρο, όπου θα έχουν συντροφιά τους την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Όπως ανακοινώθηκε, οι σκορπιοί θα παρευρεθούν στην χώρα μας τον Ιούλιο, και θα δώσουν μια μοναδική συναυλία. Ο τίτλος της βραδιάς θα είναι “Once in a Lifetime” και αυτό γιατί θα είναι υπό την συμφωνική ορχήστρα, όπου και θα παρουσιάσει τα γνωστότερα κομμάτια των SCORPIONS και όχι μόνο.
SCORPIONS – “ONCE IN A LIFETIME”
Μια μεγάλη ροκ βραδιά που θα μείνει στην ιστορία!
A Rock Night to Remember!
ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018
MONDAY, JULY 16, 2018
ΚΑΛΛΙΜΑΡΜΑΡΟ / PANATHENAIC STADIUM
Συμμετέχει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
With the participation of Atens Sate Orchestra
The legendary band will perform for the first time in one of the most beautiful venues of the world, the Panathenaic marble stadium of Athens, the place where the modern Olympic Games revived in 1896, the place where every year ends the authentic Marathon of Athens.
The Scorpions were thrilled with the idea! The title of the evening, “Once in a Lifetime”, is not accidental, as surprises do not stop by choosing this unique venue! The Athens State Orchestra will open the concert presenting with symphonic sound, for the first time in Greece, some of the greatest hits of the famous group. For the first time also, we will have the opportunity to listen to 2 of Scorpions’ most famous songs with the participation of a children’s choir. And of course our beloved Scorpions will present to the Greek audience a unique rock concert worthy of their career!
Ο Ιούλιος του 2018 θα είναι μια σημαντική στιγμή για τους Scorpions αλλά και τους χιλιάδες φίλους τους σε όλο τον κόσμο και κυρίως στην Ελλάδα.
Γιατί για πρώτη φορά το θρυλικό συγκρότημα θα τραγουδήσει σε ένα από τα ομορφότερα στάδια του κόσμου, στο Καλλιμάρμαρο, στο στάδιο που αναβίωσαν οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες το 1896 και εκεί που πάντα καταλήγει κάθε χρόνο ο αυθεντικός μαραθώνιος της Αθήνας.
Οι Scorpions στο άκουσμα και μόνο της ιδέας ενθουσιάστηκαν! Αλλά και ο τίτλος της βραδιάς, “Once in a Lifetime”, δεν είναι τυχαίος, μιας και οι εκπλήξεις δεν σταματούν στην επιλογή του μοναδικού αυτού χώρου! Τη συναυλία θα ανοίξει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, παρουσιάζοντας με συμφωνικό ήχο, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των διάσημων σκορπιών. Για πρώτη φορά επίσης, θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε 2 από τα πιο διάσημα τραγούδια των Scorpions με τη συμμετοχή παιδικής χορωδίας. Και φυσικά, το αγαπημένο μας συγκρότημα θα χαρίσει στο ελληνικό κοινό μια μοναδική ροκ συναυλία, αντάξια της καριέρας του!
Ετοιμαστείτε για μια ροκ βραδιά που θα μείνει στην ιστορία!
Άλλωστε μην ξεχνάμε και τη μανία των Ελλήνων για τους “Σκορπιούς”. Το Scorpions Best παραμένει το πρώτο σε πωλήσεις άλμπουμ στην χώρα μας και το κοινό που παρακολούθησε τις συναυλίες τους στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία ξεπερνά τις 200.000!
Τα ραδιόφωνα δεν σταματάνε να παίζουν τις μεγάλες τους επιτυχίες όπως “Still Loving You”, “Holiday”, “When the Smoke is Going Down”, “Always Somewhere”, “Wind of Change”, “Send Me an Angel”, αλλά και τους ροκ ύμνους όπως “Rock You Like a Hurricane”, “Blackout”, “Bad Boys Running Wild”, “In Trance”, “He’s A Woman She’s A Man”, “No One Like You”, “Rhythm Of Love”, κ.α.
Όπως έχει πει και ο τραγουδιστής τους Klaus Meine, “Μπορεί το ροκ να έπαψε να είναι τόσο επαναστατικό, αλλά οι νέοι χρειάζονται αυτή τη μουσική ως “τροφή για την ψυχή”. Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ..”
Οι Scorpions, ένα από τα πιο μακρόβια και εμπορικά επιτυχημένα σύνολα της ροκ μουσικής, σχηματίστηκαν στο Ανόβερο της Δυτικής Γερμανίας το 1965. Κυκλοφόρησαν δεκάδες άλμπουμ και οι πωλήσεις των δίσκων τους ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο! Όταν κυκλοφόρησαν το debute άλμπουμ τους “Lonesome Crow” (1972), το συγκρότημα αποτελούνταν από τους Klaus Meine (φωνητικά), Rudolf Schenker (rhythm κιθάρα), Michael Schenker (lead κιθάρα), Luthar Heimberg (μπάσο) και Wolfgang Dziony (ντραμς). Στη συνέχεια αποχώρησαν οι Michael Schenker (σχημάτισε τους UFO και αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, τους Michael Schenker Group), Heimberg και Dziony, τους οποίους αντικατέστησαν οι Uli Jon Roth, Francis Buchholz και Herman Rarebell αντίστοιχα. Η εν λόγω σύνθεση παρέμεινε σταθερή για τα επόμενα τέσσερα άλμπουμ (ανάμεσά τους περιλαμβάνονται τα αντιπροσωπευτικά “In Trance” [1975] και “Virgin Killer” [1976]), αλλά έκτοτε υπέστη αρκετές μεταβολές, με σημαντικότερη την αντικατάσταση του Roth από τον Matthias Jabs το 1979, την επόμενη χρονιά της κυκλοφορίας του διπλού live LP “The Tokyo Tapes”. Το “Animal Magnetism” του 1980 ήταν το πρώτο άλμπουμ τους που έγινε χρυσό στις ΗΠΑ, ενώ το “Blackout” του 1982, με το hit “No One Like You”, κέρδισε τη διάκριση του πλατινένιου. Το “Love At First Sting” του 1984, με τραγούδια όπως το “Rock You Like A Hurricane”, γνώρισε επίσης μεγάλη επιτυχία και πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα. Τα τραγούδια τα οποία ερμήνευσαν στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας που πραγματοποίησαν το 1985 καταγράφηκαν στο live “World Wide Live”. Απήχηση είχε και η επόμενη δουλειά τους, “Savage Amusement” (1988, περιλάμβανε την μπαλάντα “Rhythm Of Love”). Κατόπιν έκαναν μια ακόμη παγκόσμια τουρνέ και πολλές συναυλίες στην ΕΣΣΔ. Το “Crazy World” του 1990 υπήρξε η μεγαλύτερη επιτυχία της πολύχρονης καριέρας τους (ξεχώρισαν τα singles “Wind Of Change” και “Tease Me, Please Me”). Συνέχισαν με τα “Face The Heat” (1993) και “Deadly Sins” (1995). Ακολούθησαν τα “Pure Instinct” (1996), “Eye II Eye” (1999) και “Moment Of Glory” (2000). Πολύ επιτυχημένο εμπορικά αποδείχθηκε και το πείραμα ακουστικής αισθητικής του “Acoustica” (2001).
Και μην ξεχνάμε ότι μία από τις πιο μεγάλες στιγμές της καριέρας τους γράφτηκε πάλι στην Ελλάδα, το 2013, με τις 3 μοναδικές εμφανίσεις τους στο Λυκαβηττό που ηχογραφήθηκαν και μαγνητοσκοπήθηκαν για το “MTV Unplugged Live in Athens”!
INFO:
SCORPIONS “Once in a Lifetine”
ΚΑΛΛΙΜΑΡΜΑΡΟ – 16 Ιουλίου 2018
PANATHENAIC STADIUM – July 16, 2018
Οι Septicflesh ξεκίνησαν (σαν Septic Flesh) πριν από 28 χρόνια στην Αθήνα και σήμερα αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα του ακραίου ήχου παγκοσμίως, έχοντας καθιερωθεί χάρη στο καλλιτεχνικό τους όραμα και την πιστή διαδρομή τους στο χώρο του συμφωνικού death metal.
Το συγκρότημα σχηματίστηκε το 1990 από τους Σωτήρη Βαγενά (κιθάρες), Σπύρο Αντωνίου (μπάσο, φωνή) και Χρήστου Αντωνίου (κιθάρες) και τον Δεκέμβριο του 1991 βγήκε σε κυκλοφορία το 1ο τους EP, Temple of the Lost Race. Τρία χρόνια μετά, τον Απρίλιο του 1990, κυκλοφόρησε το πρώτο full-length album τους με τίτλο «Mystic Places of Dawn» ενώ άμεσα ακολούθησε το « Έσοπτρον» καθιερώνοντας τους σαν ένα από τα κορυφαία σχήματα του underground. Η συνέχεια έρχεται με τα The Ophidian Wheel (1997) και A Fallen Temple (1998) και πλέον οι Septic Flesh, με την συμμετοχή και της (κόρης του Μανώλη Ρασούλη) Ναταλίας Ρασούλη (Νatalie Rasoulis) στα –αιθέρια- φωνητικά κατακτούν το metal κοινό και εντός των συνόρων της Ελλάδας.
Με προσωπικό και άκρως αναγνωρίσιμο ήχο, χτισμένο πάνω στις δυναμικές κιθάρες, τα ογκώδη drums και την εναλλαγή μελωδικών και brutal φωνητικών, οι Septic Flesh αρχίζουν να εξελλίσονται σε έναν από τους σημαντικότερους πρεσβευτές της ελληνικής metal σκηνής στο εξωτερικό. Παράλληλα προχωρούν σε σημαντικούς πειραματισμούς όσον αφορά τον ήχο τους, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα εμφανείς τόσο στο Revolution DNA (1999) όσο και στο “κομψοτέχνημα Sumerian Daemons (2003), μια άρρωστη κατάβαση στο σκότος των ψυχών του κάτω κόσμου, ντυμένη με αριστουργηματικά riffs, συνοδεία συμφωνικής.”.
Κάπου εκεί και πιο συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 2003 ξεκινάει ένα καλλιτεχνικό διάλειμμα μερικών ετών για την μπάντα, με τα μέλη της να ασχολούνται με άλλα εγχειρήματα, είτε μουσικά (Chaostar, The DevilWorx, Aenaos κλπ) είτε γενικότερα καλλιτεχνικά. Η τελευταία αναφορά φυσικά έχει να κάνει με τον Σπύρο Αντωνίου, ο οποίος είναι πιο γνωστός με το όνομα «Seth Siro Anton» και έχει υπογράψει το artwork όχι μόνο όλων των δουλειών των Septicflesh αλλά και δίσκων πολλών γνωστών συγκροτημάτων όπως οι : Decapitated, Devian, Vader, Paradise Lost, Belphegor, Nile, Soilwork, Caliban, Heaven Shall Burn, Serenity, Kamelot, Flowing Tears, Moonspell, Methedras, Universum, Old Man’s Child κ.α.
Η επιστροφή της μπάντας γίνεται στο ελληνικό Metal Healing Festival, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2007, ενώ την επόμενη χρονιά, τον Απρίλιο του 2008, κυκλοφορεί το έβδομο full-length CD του συγκροτήματος, που πλέον έχει υπογράψει με τη γαλλική δισκογραφική εταιρία Season of Mist. Ο δίσκος αυτός είναι το Communion με το οποίο τα ορχηστρικά και χορωδιακά μέρη αρχίζουν να γίνονται όλο και πιο σημαντικά για τον ήχο της μπάντας, που πλέον λέγεται Septicflesh, σε μια αλλαγή που σηματοδοτεί την νέα εποχή που έχει ξεκινήσει.
Το “Communion” αποτέλεσε την αφετηρία και για την άτυπη τριλογία που συνεχίστηκε με το “The Great Mass” (2011), για να ολοκληρωθεί με το “Titan” (2014) που γνώρισε αποθεωτικές κριτικές σε Ελλάδα και εξωτερικό και οδηγεί σε νέα επίπεδα το συγκρότημα. «Για εμένα η σημαντικότερη περίοδος των septicflesh, ήταν από το Communion και μετά. Καταρχάς υπογράψαμε με μια σοβαρή εταιρεία, η οποία μας βοήθησε στην οργάνωση μεγάλων tour. Δεύτερον ήρθε το management και οι κλεισμένες δουλειές στο εξωτερικό. Από τότε κάνουμε συνέχεια τουρ και αυτό είναι πολύ σημαντικό για την προώθηση της μπάντας. Αν δε βγεις στο δρόμο, δεν σε ξέρουν» ανέφερε χαρακτηριστικά σε πρόσφατη συνέντευξη του ο Χρήστος Αντωνίου.
Φέτος , το συγκρότημα παρουσίασε την νέα του δουλειά με τίτλο Codex Omega, στην οποία η συμφωνική μουσική, τα πολλά μελωδικά σημεία, η (παραδοσιακή) εναλλαγή στοιχείων αλλά και τα brutal death στοιχεία δημιουργούν ένα άκρως σκοτεινό και μυστικιστικό ηχητικό περιβάλλον , με το σουηδό Jens Bogren να υπογράφει την παραγωγή. Κι αν σε κάποιους το όνομα μπορεί να μην λέει πολλά, αξίζει να αναφερθεί πως ο Σουηδός έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με ονόματα όπως οι Opeth, Dimmu Borgir, Sepultura, Arch Enemy, At The Gates, Katatonia, Babymetαl, Soilwork, James LaBrie, Moonspell, Kreator, Devin Townsend, Dark Tranquillity, Paradise Lost, Amon Amarth, Rotting Christ, Symphony X και Angra.
Ο Χρήστος Αντωνίου, ο οποίος εχει σπουδάσει κλασική μουσική και σύνθεση στα βρετανικά πανεπιστήμια London College of Music και Royal Northern College of Music, έχει καταπιαστεί –όπως πάντα- με τα ορχηστρικά/συμφωνικά/χορωδιακά μέρη, ο Σωτήρης Βαγενάς υπογράφει ξανά τους στίχους ενώ ο Σπύρος Αντωνίου, όπως ήταν και αναμενόμενο, είναι υπεύθυνος και για αυτό το artwork. Όλοι, βέβαια, συνεισφέρουν συνθετικά στον νέο δίσκο, συμπεριλαμβανομένου και του νέου drummer της μπάντας, καθώς ο Krimh (Kerim Lechner) κάθεται πια πίσω από το drum set, στο οποίο είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε τον Φώτη Μπερνάρντο. Η συνεισφορά του πρώην drummer των Decapitated ακόμη και σε κιθαριστικά μέρη δεν θα πρέπει να προξενεί εντύπωση καθώς ο Αυστριακός έχει κυκλοφορήσει και τρείς solo δουλειές.
Το Codex Omega θα αποτελεί και το βασικό κομμάτι του setlist στο επικείμενο live του συγκροτήματος το Σάββατο 17 Φεβρουαρίου στο Piraeus 117 Academy, με τους Septicflesh να κάνουν ένα διάλλειμα ανάμεσα σε sold-out shows στην Αμερική και την Ευρώπη, για να παίξουν μπροστά στο αθηναϊκό κοινό των fans τους. Φυσικά δεν θα λείψουν και κομμάτια-ύμνοι της μπάντας όπως τα Anubis, Pyramid God, Persepolis, Communion ή The Vampire from Nazareth, ενώ όπως έχει γίνει γνωστό αναμένεται ένα σόου με εκπλήξεις και το συγκρότημα να σχεδιάζει να εμφανιστεί με ανανεωμένα κουστούμια αλλά και σκηνικά…
Το Αθηναϊκό heavy rock σχήμα των Rusty Bonez, έδωσε στη δημοσιότητα το πρώτο του βίντεο κλιπ, από το ντεμπούτο full length album “Wrath”, για το τραγούδι “Nameless Hero”, συμπεριλαμβάνοντας μάλιστα μέσα σε αυτό πλάνα από τη ζωντανή παρουσίαση της κυκλοφορίας τον περασμένο Νοέμβριο στο ΙΛΙΟΝ Plus της Αθήνας.
Μπορείτε να το δείτε εδώ:
Το βίντεο είναι μια παραγωγή της advART – Fertile Underground (www.facebook.com/advartservices), με τον Αλέξανδρο Χαριτάκη να έχει αναλάβει εικονοληψία και μοντάζ και τον Γιώργο Φιοράκη, επίσης σε ρόλο εικονολήπτη.
Την παραγωγή, μίξη και mastering του ντεμπούτο “Wrath” ανέλαβε στα Devasoundz Studios, ο Φώτης Μπενάρντο, γνωστός από τις συνεργασίες του με Septicflesh, Rotting Christ και Melechesh, μεταξύ άλλων.
Η επόμενη ζωντανή εμφάνιση των Rusty Bonez θα πραγματοποιηθεί τη Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου στο Κύτταρο Live(Ηπείρου 48 & Αχαρνών, Αθήνα), στα πλαίσια του –καθιερωμένου πλέον- 7ουMusic Highway Festival, μαζί με τους The Jet Black, Mr. Highway Band και Grey River & The Smoky Mountain.
Ο χορός είναι ένα από τα σημαντικότερα δείγματα του ανθρώπινου παγκόσμιου πολιτισμού και σχετίζεται άμεσα με την έκφραση των συναισθημάτων. Υπάρχουν δε τόσα πολλά είδη χορού που αν ξεκινήσω να απαριθμώ, δεν θα τελειώσω ποτέ το μέτρημα. Γνωστά και άγνωστα λοιπόν είδη που πιθανών ούτε εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε πως υπάρχουν, συμβάλλουν ενεργά στην εξέλιξη της ανθρώπινης έκφρασης και κουλτούρας.
Ποιός είναι όμως αυτός ή αυτή που δεν έχει έστω ακούσει για το Flamenco και την παράδοσή του; Για όσους δεν το γνωρίζουν το Αfternoiz βρέθηκε στα εγκαίνια του «1ου Διεθνούς φεστιβάλ FlamencoPuro» στο Θέατρο Χυτήριο και αυτό που είδαμε ήταν το λιγότερο συναρπαστικό.
Μουσική που με το πρώτο άκουσμα σε ταξιδεύει στις φτωχογειτονιές της Ανδαλουσίας από όπου και προέρχεται το Flamenco, με βασικό γνώμονα το εκρηκτικό ταπεραμέντο, το χτύπημα των ποδιών στο έδαφος (soniquete) αλλά και την έντονη κίνηση των χεριών. Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία που μονομιάς δείχνουν το μεγαλείο της Ισπανικής κουλτούρας και όχι αδίκως αφού το 2010 η UNESCO συμπεριέλαβε το Flamenco στον Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας ύστερα από σχετική αίτηση της Ισπανίας.
Βασικός συντελεστής των εγκαινίων ήταν φυσικά η «CompaniaFlamencaSentimientos» με οικοδέσποινα και ιδρύτρια αυτής, χορογράφο και χορεύτρια Ισαβέλλα Γαλαίου η οποία μας καλωσόρισε θερμά και βαθιά συγκινημένη στον χώρο. Η συγκίνηση ήταν διπλή βέβαια καθώς την ίδια μέρα η κομπανία έκλεισε τα 12 χρόνια λειτουργίας της. Η Ισαβέλλα Γαλαίου δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει και τις διεθνείς ομάδες «Flamenco NorteSur» (πολωνικής καταγωγής) και «Flamenkhoi» (αφρικανικής καταγωγής) ενώ παρουσίασε τους επί σειρά ετών συνεργάτες και μουσικούς της.
Το θερμότερο καλωσόρισμα στο μουσικοχορευτικό αυτό event δέχτηκε και ο επίτιμος καλεσμένος της παράστασης Antonio Canales, ένας από τους σπουδαιότερους χορευτές στην ιστορία της τέχνης του Flamenco που τίμησε με την παρουσία του τη βραδιά αυτή.
Παίρνοντας λοιπόν τη σκυτάλη ο διεθνούς φήμης χορευτής ευχαρίστησε τον κόσμο που παρευρέθηκε στο Θέατρο Χυτήριο και παράλληλα εξέφρασε έντονα τη μεγάλη του χαρά για την παρουσία του στην χώρα μας την οποία όπως είπε θεωρεί το ναό της δημοκρατίας και του πολιτισμού. Ο θρυλικός χορευτής μίλησε με τεράστια αγάπη για το χορό του, λέγοντας χαρακτηριστικά πως κάθε φορά που χορεύεται ένα Flamenco, υπάρχει μια Fiesta στον ουρανό. Λίγο πριν παρουσιάσει την προσωπική του παράσταση «Bailaor» στο κοινό, παρακίνησε τον κόσμο να προσπαθήσει να αισθανθεί τα συναισθήματα που θέλει να του μεταδώσει μέσα από το χορό του, χωρίς απαραίτητα να χρειάζεται να καταλαβαίνει τους στίχους των ισπανικών αυτοσχεδιαστικών τραγουδιών. Η ιδιότητά του και η φήμη του τον κατατάσσει ως έναν από τους πιο εκφραστικούς χορευτές παγκοσμίως, κάτι που έγινε αμέσως αντιληπτό από το κοινό το οποίο έδειχνε να αντιλαμβάνεται κάθε του κίνηση ή μορφασμό.
Το μοναδικό αυτό show ήταν μόνο η αρχή για τους αρχάριους αλλά και πιο προχωρημένους στο είδος θεατές και μας επιφυλάσσει μια πολλά υποσχόμενη συνέχεια. Σκοπός της πανέμορφης αυτής γιορτής στην οποία δώσαμε το παρών είναι η εκπαίδευση και διάδοση της τέχνης και της κουλτούρας του Flamenco που ομολογουμένως μας διαπέρασε ως το κόκκαλο χάρη στους ταλαντούχους και καταξιωμένους καλλιτέχνες που πήραν μέρος.
Στο πλευρό του Antonio Canales χόρεψε η Ισαβέλλα Γαλαίου ενώ τους χορευτές συνόδεψαν μουσικά ο Σωκράτης Μαστροδήμος (κιθάρα Flamenco), ο Pedro Fabian (cajon/κύμβαλα) και ο πραγματικά εντυπωσιακός τροβαδούρος Vicente Gelο (τραγούδι/φωνητικά).
Ο ρυθμός που άλλοτε αργός και άλλοτε γρήγορος, λυπημένος και χαρούμενος συνάμα έγινε η κιβωτός της έκφρασης του Flamenco για ευρύ κοινό που δεν έχασε στιγμή να χειροκροτάει και να στηρίζει χορευτές και μουσικούς οι οποίοι βαθιά συγκινημένοι ανταπέδιδαν όλη αυτή την αγάπη. Κάθε βήμα τους ήταν απολύτως συγχρονισμένο με την μουσική υπόκρουση ενώ ο Vicente Gelo (τραγούδι/φωνητικά) μαζί με την Κλειώ Δερτιλή και τη Ζωή Λινέα έδιναν το tempo είτε με παλαμάκια είτε με το χτύπημα των δαχτύλων τους.
Αναμφίβολλα λοιπόν μια τέτοια εμπειρία δεν μπορεί παρά να σε μυήσει στην Ανδαλουσιανή αυτή κουλτούρα η οποία στέκεται αγέρωχη με καμάρι από τον 19ο αιώνα και εξακολουθεί να συγκινεί χορευτές και κοινό. Το «1οΔιεθνές φεστιβάλ FlamencoPuro» στο Θέατρο Χυτήριο έδωσε το παρών 1-4 Φεβρουαρίου και μας έκανε πραγματικά να εντάξουμε την μουσικοχορευτική αυτή πανδαισία στην φαρέτρα μας και στο τρόπο ζωής μας.
Τολμήστε το και μονάχα κερδισμένοι θα βγείτε. «¡Olé!»
Και ενώ αναμένουμε τους Kadebostany τον Μάρτιο στο Fuzz club, εκείνοι όχι απλά προμοτάρουν τον νέο τους δίσκο που θα έχει τον τίτλο MONUMENTAL, αλλα μας δίνουν και με μικρές γεύσεις από το υλικό που θα ακούσουμε.
Πριν καιρό έδωσαν στην δημοσιότητα το 4ο κομμάτι του δίσκου, με τίτλο Mind if I Stay
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies. Υπάρχει προσδιορισμός και αποθήκευση δεδομένων. Πληροφορίες σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων και τη δυνατότητα άρνησης αυτής περιλαμβάνονται στην πολιτική απορρήτου.
