Οι Fat Bastard, ένα ροκ συγκρότημα υψηλής ενέργειας, σχηματίστηκαν το 2007. Η τρέχουσα σύνθεση αποτελείται από τέσσερις παθιασμένους μουσικούς: Jorn (φωνητικά), Kurt (ντραμς), Geller (μπάσο) και Jan (κιθάρα). Ο μοναδικός ήχος του συγκροτήματος περιγράφεται συχνά ως η ωμή δύναμη του Peter Pan Speedrock, με μια βουτιά από το επαναστατικό πνεύμα των Motörhead και μια πρέζα από τη γοητεία του Carl Perkins στο rockabilly.
fat bastard current line up
H μουσική των Fat Bastard ορίζεται από την αμείλικτη ενέργεια,
τα επιβλητικά φωνητικά και τα ηλεκτρισμένα κιθαριστικά riffs. Ο ήχος τους συνδυάζει άψογα την ωμή δύναμη του rock “n” roll, το επαναστατικό πνεύμα του punk και την ένταση του heavy metal. Αντλώντας έμπνευση από θρύλους της παλιάς σχολής του ροκ, οι Fat Bastard δημιουργούν ένα δυναμικό και ευέλικτο μουσικό στυλ που βρίσκει απήχηση σε ένα ευρύ φάσμα ακροατών.
Το 2013, η μπάντα κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ EP, Feel the Pain, σε παραγωγή, μίξη και mastering του Martin Furia (Bark/Destruction/Furia). Αυτό το άλμπουμ ανέδειξε την punk/metal πλευρά τους, αποτυπώνοντας το ωμό συναίσθημα και την ένταση των ζωντανών τους εμφανίσεων. Οι κριτικοί επαίνεσαν το άλμπουμ για τον δυνατό ήχο του και την ικανότητα της μπάντας να μεταφέρει τη στάση τους ως προς τις μπάλες στον τοίχο μέσω της μουσικής τους.
Πέντε χρόνια αργότερα, το 2018, οι Fat Bastard κυκλοφόρησαν το EP Junk Yard Fest. Αυτό το άλμπουμ παρουσίασε τη μουσική τους εξέλιξη, σε έναν πιο ωμό ήχο βασισμένο στο rock (ναι, Rawk n’ Roll). Η παραγωγή αυτού του άλμπουμ έγινε από τον Yannick από τους Hexa Mera. Το άλμπουμ έλαβε διθυραμβικές κριτικές για την ωμή του ενέργεια και το χαρακτηριστικό μείγμα χιούμορ και δυνατού ήχου της μπάντας. Ένας κριτικός σημείωσε ότι το άλμπουμ έφερε «μια σειρά από ωμές απολαύσεις για το σώμα και την ψυχή», τονίζοντας την ικανότητα του συγκροτήματος να συνδέεται με το κοινό του σε ενστικτώδες επίπεδο.
Οι τελειομανείς τάσεις των Fat Bastard σημαίνουν ότι χρειάζονται χρόνο για να δημιουργήσουν μουσική, αλλά το τελικό αποτέλεσμα αξίζει πάντα την αναμονή. Τα άλμπουμ τους είναι μια απόδειξη της δέσμευσής τους να προσφέρουν υψηλής ποιότητας, εντυπωσιακή μουσική που αφήνει μια μόνιμη εντύπωση στους ακροατές τους.
fat bastard – barely dressed cover art
Artist: Fat Bastard
Title: Barely Dressed
Format: Digital CD / Physical CD
Label: Independent Release
TRACKLIST:
01 Never Told me her Name
02 You Know You Are Gone
03 Hammer
04 Going Crazy
05 Piece of Shit
06 Come Out and Play
07 Tiger Queen
08 We Are The (Over)Killers
09 Mister Rock
10 Kill My Soul
Εμείς από τη μεριά μας έχοντας πάρει μια γεύση από το album γιατί τα παιδιά μας το έστειλαν, έχουμε να σας πούμε. Αρχικά αν είστε φαν του high energy rawk n roll, με τους Fat Bastard έχετε χτυπήσει φλέβα χρυσού. Αν είστε οπαδοί των Motorhead θα περάσετε σίγουρα πολύ καλά.
Η μπάντα ξέρει πολύ καλά να δένει το punk και το metal και να δίνει τόσο όσο να σε τσιτάρει και να ξεκινάς να πηγαινοφέρνεις τον αυχένα σου πίσω μπρός όσο πάει. Με κομμάτια μικιρής διάρκειας και killer riffs είναι η καλύτερη υπόκρουση για να ρουφάς κρύες μπιρίτσες μια που ζεσταίνει ο καιρός σιγά σιγά. Και σίγουρα αν έχεις κόκκαλα στο σώμα σου, oi Fat Bastard θα στα κουνήσουν θες δε θες.
Αγαπημένες στιγμές το opening track Never Told Me Her Name, Hammer, και το Tiger Queen. Nα πω εδώ πως τα βραχνά φωνητικά πολύ μου αρέσουν αν και παραπέμπουν κατεθείαν στον Θείο Lemmy αλλά αυτό δεν το λέω για κακό. Οι κιθάρες είναι σε εξαιρετικό επίπεδο για το είδος και το songwriting είναι το λιγότερο ενδιαφέρον καθώς ακούγονται σαν πολλά που ξέρουμε αλλά τελικά είναι δικά τους τα κομμάτια.
Σίγουρα θα ήθελα να τους δω live, θα περνούσα μια χαρά στο pit. Επίσης γουστάρω με χίλια το γεγονός πως το όνομα δεν είναι και politically correct αλλά φτάνει ρε παιδιά με την κορεκτίλα. Και σίγουρα το γεγονός πως πρόκειται για μια μπάντα που τα κάνει όλα μόνη της , τους δίνει extra credit, για μένα τουλάχιστον.
Οι Deafheaven κυκλοφόρησαν άλμπουμ και δεν είμαστε καλά γιατί πολύ απλά μας έστειλε αδιάβαστους. Ναι, ξεκινάω έτσι το κείμενο μου γιατί πολύ απλά δεν ξέρω τι είναι αυτό που με χτύπησε έτσι. Θυμάμαι το 2011, όταν άκουσα το ντεμπούτο τους που είχα μείνει με το σαγόνι κάτω όπως και με το “New Bermuda”. Μιλάμε για μια θαυμάσια μπάντα που έχει τα πάντα μέσα. Black Metal με συνδυασμό shoegaze και τα “μυαλά στο μπλέντερ” που λένε. Έχουμε νέο άλμπουμ λοιπον και απλά “σπέρνει”. Το πρώτο άκουσμα μας έφερε στο νου τα δυο πρώτα άλμπουμ. Χαρά μεγάλη λοιπόν.
Deafheaven: “Lonely people with power”
Το “Lonely people with power” των Deafheaven είναι αυτό που αναμέναμε
Με το πρώτο άκουσμα του “Doberman” ξέρουμε ότι πάμε προς τα πίσώ, όπως και σε αυτό του “Magnolia”. Τα ουρλιαχτά του Clarke σου διαλύουν την ψυχή και τo αδυσόπυτο blast beat σε καταρρακώνει. Οι κιθάρες είναι μελωδικές όσο πρέπει, δηλαδή στο ελάχιστο και έτσι πρέπει να είναι. Οι δυο πρώτες συνθέσεις σε βάζουν κατευθείαν στον κόσμο του “Lonely people with power”. Εν τω μεταξύ, στο “Magnolia” έχουμε τρελά progressive περάσματα στην αρχή, πρωτού μπει στον βασικό ρυθμό και χτίσει τον “κορμό” της σύνθεσης η μπάντα. Η παραγωγή στα Eastwest studios, όπως και στο προηγούμενο τους άλμπουμ, είναι από τις καλύτερες στο είδος. Καθαρος ήχος και με την απαραίτητη “βρωμιά”.
Τα post rock περάσματα του “Infinite granite” δεν έχουν εγκαταλειφθεί, τα έχουμε και εδώ και μάλιστα στο υπέροχο “The garden route”. Ο τρόπος που ξεκινάει αλλά και η συνέχεια του είναι τρομερά ενδιαφέρουσα. Εδώ καταλαβαίνεις ότι το “Lonely people with power” έχει να δώσει πολλά ακόμα και είναι κάτι παραπάνω από αυτό που νομίζεις. Η μπάντα παίζει μεγάλη μπάλα λέμε. Ίσως το “The garden route” να είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, ή μήπως και όχι? Έχει “ψωμί” ακόμα το άλμπουμ.
Το “Lonely people with power” σε παρασέρνει μέσα στον κόσμο των Deafheaven
Ο κόσμος των Deafheaven είναι το “Lonely people with power” ξεκάθαρα, έχει όλα τα στοιχεία που τους έκαναν μεγάλη μπάντα και να έχουν κερδίσει τον σεβασμό όλων. Δηλαδή κομμάτια όπως το “Heathen” με τα “καθαρά” φωνητικά να κάνουν την εμφάνιση τους ξαφνικά, απλά σε πιάνουν απροετοίμαστο. Οι εναλλαγές των Brutal με τα “καθαρά” φωνητικά είναι όλα τα λεφτά. Ταχύτητα και λιγοστή μελωδία και φωνητικά που απλά σε παραλύουν. Τρομερή σύνθεση.
Το “Amethyst” είναι ένα “κόσμημα” μέσα στο νέο άλμπουμ των Deafheaven. Υπάρχουν τοσο τα γαληνία περάσματα όσο και τα ακραία ξεσπάσματα, η δύναμη που εμπεριέχεται σε αυτή την σύνθεση είναι κάτι το απίστευτο. Τα φωνητικά του Clarke ίσως από τα καλύτερα που έχει κάνει, γεμάτα συναίσθημα δηλαδή απόγνωση και οργή. Το ξέσπασμα μόλις περνάνε τα τέσσερα λεπτά είναι το κάτι άλλο.
Deafheaven
Ρίσκο επαίρναν πάντα οι Deafheaven για αυτό είναι και μεγάλη μπάντα και για αυτό το “Sunbather” είναι ένα ένα κολοσσιαίο άλμπουμ, τελεία και παύλα. Στο “Incidental II” έχουμε φάση ηλεκτρονικής μουσικής με την συμμετοχή της Jae Matthews των Boy Harsher. Ενα πολύ ευχάριστο διάλλειμα ανάμεσα στην ακρότητα του άλμπουμ. Η μπάντα είναι τελείως out of the comfort zone σε αυτή την σύνθεση και στο τέλος η παράνοια βαράει “κόκκινο”. Πανέξυπνη κίνηση για την ροή του άλμπουμ.
Το άλμπουμ απλά σε καθηλώνει και δεν σε αφήνει να σηκωθείς
Το “Revelator” είναι από τα κομμάτια που στις συναυλίες θα πέφτει τέτοιο moshing που τα circle pits δεν θα έχουν τελειωμό. Ανελέητο blast beat με λυσσαλέα riffs να δίνουν την τέλεια παράσταση για τον ακροατή. Χαμός στο ίσωμα λέμε! Μια μπάντα που ίσως τους πλησιάζει σε αυτό που κάνουν, είναι οι Gaerea και αυτό με επιφύλαξη.
Deafheaven
Ο Tracy στο drumming απλά δίνει σεμινάρια τεχνικού performance. Ο τύπος είναι με διαφορά από τους καλύτερους στο είδος. Αυτά που κάνει στα “Magnolia”, “Doberman” και “Revelator” είναι από άλλη διάσταση. Το “Body behavior” είναι από τα πιο περίεργα κομμάτια του δισκού λόγω των “παιχνιδιάρικων” ρυθμών που διαθέτει. Βεβαία τα γρήγορα σημεία δεν λείπουν καθόλου, ίσα ίσα μάλιστα. Στο “Incidental III” έχουμε την συμμετοχή του Indie rock καλλιτέχνη Paul Banks, έτσι για ένα ήρεμο break. Το “Winona” είναι απλά από τα πιο ξεχωριστά κομμάτια του άλμπουμ και έχει γίνει και clip, φάση short film και έτσι.
Είναι ένα συνταρακτικό κομμάτι με εκπληκτική και καθηλωτική ατμόσφαιρα που θα σας φέρει και λίγο στο μυαλό τους παλιούς Alcest. Η γοητεία του shoegaze Black Metal στο μεγαλείο της, αυτή η αποπνικτική ομορφιά της αβύσσου που σε στέλνουν οι Deafheaven, βρίσκεται εδώ. Οι Αμερικάνοι μέχρι τώρα με το νέο τους άλμπουμ με έχουν βάλει σε μια πολύ δύσκολη θέση. Να τους βάλω στην πρώτη τριπλέτα του Top10 μου ή όχι? Η αλήθεια είναι ότι με το “Winona”, σίγουρα θα είναι στα υποψήφια για την πρώτη θέση.
Ένα άλμπουμ που δεν θες να τελειώσει λόγω του εκπληκτικού diversity του
Οι Deafheaven έχουν ως τελευταία σύνθεση το “The marvelous orange tree”. Εδώ λοιπόν πάμε στα μονοπάτια που χάραξε το “The garden route”. Μια σύνθεση που ουσιαστικά δίνει ένα τέλος σε ένα δίσκο που θα ακούω για πολύ καιρό ακόμα. Βασικά μέχρι να έρθει ο διάδοχος του.
Εν κατακλείδι…
Είναι πανέμορφο το συναίσθημα της αναμονής ενός νέου άλμπουμ, ενός διάδοχου μιας δουλειάς που με το πρώτο άκουσμα αναφώνησες “Εδώ είμαστε!”. Αυτό είναι το “Lonely people with power” ένα άλμπουμ που θα το ακούει ο ακροατής μέχρι να έρθει ο διάδοχος αυτού. Το νεο άλμπουμ των Deafheaven θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για άλμπουμ της χρονιάς για τον γράφων.
Ακούγοντας το νέο άλμπουμ των Ghost αντιλαμβάνομαι ότι είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές μπάντες στο χώρο μας. Εννοώ μουσικά, αφήστε στην άκρη το show που κάνει ο Tobias πάνω στη σκηνή. Η αλλαγή που έχουν πραγματοποιησεί εδώ, θα την χαρακτήριζα ξεκάθαρα εσωστρεφή. Το “Skeleta” είναι ένας δίσκος που κοιτάζει μέσα στο “σύμπαν” των Ghost.
Ghost: “Skeleta”
Ο Tobias ποτέ δεν έβαλε τους Ghost σε “καλούπι” μουσικά, γιατί στιχουργικά το έχει κάνει και με μεγάλη επιτυχία μάλιστα. Είχε πάντα αναφορές σε όλα τα προηγούμενα άλμπουμ του στη μουσική σκηνή των seventies και eighties. Όπως μάλιστα και από την Pop μουσική κουλτούρα της δεκαετίας του ’80, την disco δηλαδή. Στο “Skeleta” λοιπόν, πάει στο απροκρυφιστικό σκοτάδι ταυτών των δεκαετιών.
Το “Skeletal” είναι το πιο εσωστρεφές άλμπουμ των Ghost
Το άλμπουμ δεν μπορείς να το πας κομμάτι με το κομμάτι για να το κρίνεις και να δώσεις στον αναγνώστη την ουσία με αυτόν τον τρόπο. Οι συνθέσεις στο σύνολο τους “βουτάνε” στις δεκαετίες που αναφέραμε παραπάνω με μελωδικά περάσματα να συγχέονται υπέροχα με τον σατυρικό τρόμο του Forge. Στο clip “Satanized” μπορείς να το διακρίνεις αυτό μιας και το κάνει με περίσσια ευστοχία. Οι στίχοι γενικά έχουν ένα black humor πολύ πετυχημένο και η μουσική το ανυψώνει υπέροχα. Στο “Guiding lights” θα μας πάει στη δισκογραφία των Blue Oyster Cult και με ένα μοντέρνο τρόπο μετατρέπει αυτό το κομμάτι, ίσως στο καλύτερο του “Skeleta”.
Όπως και το “De profundis borealis” που έχει αναφορές στον γράμμα που είχε γράψει ο Ιρλανδός ποιητής Oscar Wylde στη φυλακή. Ένα κομμάτι που ξεχωρίζει ιδιαίτερα για την up tempo δομή του και τις εξαιρετικές κιθάρες του. Μια σύνθεση που ουσιαστικά έχει να κάνει με την έννοια της απόδρασης έτσι όπως εξελίσσεται μουσικά. Τα υπέροχα φωνητικά του Tobias και οι κιθάρες που θα σας φέρουν στο προσκήνιο την θαυμάσια AOR σκηνή της δεκαετίας του ’80 θα σας ταξιδέψουν στο “Cenotaph”. Μια σύνθεση που σας πάει βόλτα στο σκοτάδι της μπάντας, άσχετα ότι είναι μελωδικό και θυμίζει Asia σε κάποια σημεία.
Ghost
Σίγουρα σε αυτό το άλμπουμ όταν το σύνθετε ο Tobias, άκουγε Blue Oyster Cult σε μεγάλο βαθμό μέσα στο studio. Ο τρόπος που χρησιμοποιούνται οι κιθάρες και τα πλήκτρα σε κομμάτια όπως το “Missilia amori” φέρνει στο νου τους θρυλικούς Αμερικάνους rockers. Σε αρκετά κομμάτια όπως είναι το “Marks of the evil one” έχουμε μια από τις πιο πετυχημένες συνταγές του Tobias που το έχει κάνει και στο παρελθόν, επάγγελμα. Ο τρόμος του Alice Cooper συναντάει την μελωδία των Abba με εκπληκτικό τρόπο και χωρίς να καταντάει βαρετό. Ο εκμοντερνισμός αυτών των επιρροών είναι απλά επαγγελματικός. Επίσης σε αυτό το άλμπουμ τα solos δίνουν και παίρνουν! Έχει γίνει εντυπωσιακή δουλειά στις κιθάρες.
Ghost
Από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια είναι τα “Umbra” και “Excelsis”, απλά τα λατρευώ όπως είναι οι δομές τους και “χτίζονται” όσο τα ακούς. Δηλαδή στο πρώτο ο Forge απλά δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και δείχνει ότι δεν ξεμένει από ιδέες. Έχει και τρομερό refrain τι να λέμε. Το “Excelsis” απλά δίνει το καλύτερο τέλος για ένα άλμπουμ σαν το “Skeleta”. Μια υπέροχη μπαλάντα που δίνει έναν επίλογο αντάξιο του μεγέθους αυτής της μπάντας.
Ghost
Epilogue
Οι Ghost είναι ότι καλύτερο κυκλοφορεί εκεί έξω στο είδος που κινούνται. Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Η μουσική ποιότητα της μπάντας σε συνδυασμό με το καυστικό χιούμορ και την εκλεπτυσμένη σάτυρα του Forge τους πάνε πολύ ψήλα. Η δημοτικότητα τους είναι στην κορυφή την τελευταία δεκαετία έχοντας ανάγει το marketing σε επιστήμη. Προσωπικά, μιας και τους έχω παρακολουθήσει live, είναι από τις πιο επιτυχημένες μπάντες επάνω στη σκηνή. Η επαφή και επικοινωνία με τους οπαδούς είναι απλά εντυπωσιακή. Το “Skeleta” λοιπόν είναι στο ίδιο επίπεδο με τα “Impera” και “Meliora”, απλά είναι διαφορετικό.
Όπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο της ανασκόπησης μας, οι Roland Grapow και Uli Kusch βρέθηκαν εκτός Helloween μετά το άλμπουμ “The dark ride”. Ένας από τους λόγους που αποχώρησε ο πρώτος ήταν γιατί σε κάποια φάση μίλησε για κάποιες ιδέες του σχετικά με την κατεύθυνση της μπάντας στους Markus Grosskopf και Michael Weikath.
Οι Helloween με την προσθήκη των Dani Loble και Sascha Gerstner
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του αυτοί το αντιλήφθηκαν ότι ήθελε να πάρει τα ηνία της ηγεσίας της μπάντας. Εντάξει, μεταξύ μας τώρα, δεν θέλει και πολύ ο Weiki να στείλει κόσμο εκτός. Άλλη μια εκδοχή ήταν η αφοσίωση τους στην μπάντα, δεν ήταν στο 100% γιατί είχαν ξεκινήσει τις προετοιμασίες για τους Masterplan. Νέα αρχή λοιπόν για την μπάντα από το Αμβούργο με παραγωγό και πάλι τον Charlie Bauerfeind και χωρίς τον Roy Z.
Εποχή αλλάγων για τους Helloween με την προσθήκη δύο νέων μελών
Οι Helloween δεν χάνουν χρόνο και προχωράνε στην πρόσληψη του Sascha Gerstner που πριν ήταν στους Freedom Call. Η ιδέα της πρόσληψης αυτής ήρθε από τον Charlie Bauerfiend μιας και χρειαζόταν η μπάντα κάποιον που να είναι στο ίδιο μήκος κύματος με τον Weikath. Ο Mark Cross μπαίνει στη θέση του drummer, όμως για λόγους υγείας ο άλλοτε drummer των Metallium, Kingdom Come και Firewind δεν ολοκλήρωσε τις ηχογραφήσεις. Ουσιαστικά “έβγαλε” δυο συνθέσεις μόνο.
Ο Mickey Dee που ολοκλήρωσε τις ηχογραφήσεις του “Rabbit don’t come easy” των Helloween
Τα υπόλοιπα κομμάτια ηχογραφήθηκαν από τον άλλοτε drummer των Motorhead και King Diamond, Mickey Dee. Μετά ανέλαβε καθήκοντα drummer ο Stefan Schwarzmann που είχε περάσει από Accept και Running Wild. Συντόμα όμως θα αποχωρήσει λόγω διαφορετικής νοοτροπίας από αυτή της μπάντας. Στην τελική, ο Dani Loble, πρώην Rawhead Rexx, προσλήφθηκε για την θέση του drummer.
Helloween: “Rabbit don’t come easy”
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ότι το “Rabbit don’t come easy” είναι κάτι σαν το “Master of the rings” στην ατμόσφαιρα που “κουβαλάει”. Έχει την ίδια νοοτροπία, δηλαδή μια νέα αρχή για την μπάντα. Συνθέσεις όπως “Liar”, “Sun 4 the world”, “The tune”, “Listen to the flies” και “Open your life” θα μπορούσαν άνετα να ήταν στο “Master of the rings”. Τα “Back against the wall” και “Hell was made in heaven” είναι απομεινάρια από την εποχή του “The dark ride” ξεκάθαρα όμως.
Helloween
Τα “Never be a star” και “Don’t stop being crazy” θα μπορούσαν να ήταν και από την εποχή που ήταν ο Andi Deris στους τρομερούς Pink Cream 69. Στην συλλογή “March of time-The best of 40 years” έχουμε το “Hell was made in heaven”, μια σύνθεση του Markus Grosskopf που την έχουμε σε συχνά σε εμφανίσεις των Γερμανών.
Το καλό της υπόθεσης είναι οτι οι Helloween πέρασαν από χίλια κύματα πάλι αλλά εντάξει βρέθηκαν με ένα σταθερό line up. Επίσης, ένα πολύ σημαντικό γεγονός ήταν ότι η μπάντα περιόδευσε στην Βόρεια Αμερική, κάτι που είχε να συμβεί απ΄οτο 1989. Μπορεί να έγιναν γρήγορα οι αλλαγές στα μέλη και ειδικά του drummer να ήταν αρκετά ζόρικη ιστορία, όμως η “χημεία” μέσα στο άλμπουμ υπάρχει. Ο Gerstner με τον Weiki ήταν κομπλέ και βγήκαν εξαιρετικά κομμάτια για αυτόν τον δίσκο.
Helloween
Ένα άλμπουμ που έπρεπε(?) να φέρει άλλο τίτλο και η ενθρόνιση στη θέση του ηγέτη ξανά
Το “Keeper of the seven keys-the legacy” ίσως για πολλούς να ήταν μια ατυχής ονομασία. Μουσικά θεωρώ ότι η συνέχεια των “Keepers…” είναι τα “Heading for tomorrow” και “The time of the oath”. Ξακάθαρες κα ισταράτες κουβέντες. Τα “παιχνίδια” του marketing ίσως και να χαντάκωσαν λίγο την εν λόγω δουλειά, μιας και αρκετοί παλιοί οπαδοί ξενέρωσαν με την κίνηση αυτή. Εγώ ήμουν από αυτούς που δεν έσωσε καν σημασία. Γνωρίζω ποιες δουλειές θεωρούνται η μουσική συνέχεια των θρυλικών άλμπουμ.
Helloween: “Keeper of the seven keys-The Legacy”
Το άλμπουμ στην ολότητα του σηματοδωτεί την επιστροφή των Helloween
Για αρχή να αναφέρουμε ότι η μπάντα περιόδευσε σε τρελό βαθμό και κυκλοφορήσε ένα απιστευτό live album όπως και DVD που γυρίστηκε σε τρεις ηπείρους. Συγκεκριμένα σε τρεις μητροπόλεις, Sao Paulo, Sofia και Tokyo. Η μπάντα θριάμβευσε πάνω στη σκηνή με το ένα φρέσκο line up. Ο Andi Deris από την άλλη, σάρωσε τα πάντα σε ότι κι αν ερμήνευσε. Η απουσία του Uli Kusch δεν φάνηκε καν, ο Dani Loble έβγαλε ότι χρειαζόταν με τις συνθέσεις που του ανέθεσαν. Σε αυτό το άλμπουμ όλα τα κομμάτια έχουν τον ρόλο τους. Βασικά αν βάλουμε μόνο τα “The king for 1000 years” και “Occasion Avenue” νομίζω ότι το λήγουμε το θέμα.
Το πρώτο άλμπουμ με συνθέσεις από Gerstner
Με άλλοτε κιθαρίστας των Freedom Call, με συνθέσεις όπως “Pleasure drone”, “Silent rain” και “The invisible man” παίρνει…εξοχικό στην Τενερίφη που λέμε. Με λίγα λόγια, απέδειξε την αξία του και με το παραπάνω και δικαίωσε τους ανθρώπους που τον εμπιστευθηκαν. Ο Loble από την άλλη συμμετείχε όπως όλη η μπάντα στο “King for 1000 years” και το αποτέλεσμα ήταν απλά ότι καλύτερο.
Το δεύτερο μέρος του άλμπουμ έχει γραφτεί εξ’ολοκλήρου από τους “παλιούς” και αυτά που υπάρχουν μέσα είναι συναρπαστικά για άλλη μια φορά. Τεράστια κομμάτια τα “My life for one more day”, “Occasion Avenue”, όπως και η μπαλάντα “Light the universe” με την Candice Night να πρωταγωνιστεί. Έχει αρκετά πιο απλοίϊκά κομμάτια το δεύτερο μέρος όπως τα “Come alive”, “Do you know what you are fighting for”, “The shade in the shadow” και “Get it up”.
Σε αυτή την συλλογή λοιπόν συμμετέχουν τα “Light the universe” και “The invisible man”. Πολύ καλές επιλογές αν αναλογιστούμε και τον χρόνο και τα περιθώρια που είχαν για αυτή την συλλογή. Δύσκολα να χωρέσουν 40 χρόνια σε τρια CD, η αλήθεια να λέγεται. Η μπάντα περιόδευσε και μπήκε μέσα στο studio για τις ηχογραφήσεις του επομενου τους άλμπουμ και με ένα κλίμα στις τάξεις τους από τα καλύτερα ever.
Helloween
Το “Gambling with the devil” των Helloween είναι ένα θεαματικό Power Metal άλμπουμ
Κοιτάξτε τώρα τι γίνετε εδώ, το εν λόγω άλμπουμ είναι άξιος διάδοχος του προήγουμενου. Δεν μπορούμε να αναφέρουμε ότι είναι καλύτερο, μιας και στα σημεία το “Keeper of the seven keys-The Legacy” το κερδίζει. Όμως είναι ένα άλμπουμ που άνοιξε τους ορίζοντες για την μπάντα από την Βόρεια Γερμανία. Είναι ένα πολύ δυναμικό και σε σημεία αγριεμένο άλμπουμ με παραγωγή που θυμίζει αυτή του “The dark ride”.
Κομμάτια όπως “The Saints”, “Kill it”, “Paint a new world”, “The bells of seven hells”, “Dreambound”, “Final fortune”, “As long as I fall” και “Heaven tells no lies” είναι απλά από τα καλύτερα της Millenium εποχής της μπάντας. Το εξώφυλλο θυμίζει “Better than raw” όπως και γενικά ο δίσκος φέρνει προς εκείνη την περίοδο.
Helloween: “Gambling with the devil”
Είναι ένα άλμπουμ που χρειάζεται αρκετά ακούσματα για να καταλάβεις την αξία που έχει. Με αυτή την δουλειά η μπάντα περιόδευσε με τους Gamma Ray και τους AXXIS για λογαριασμό της “Hellish rock” tour. Ο Kai Hansen ανέβαινε στη σκηνή μαζί με τους υπόλοιπους Helloween για να παίξουν τα “I want out” και “Future world” στο τέλος της συναυλίας.
Στη συλλογή αυτή το εν λόγω άλμπουμ συμμετέχει με τα “Kill it” και “As long as I fall”, που θεωρούνται επιτυχημένες επιλογές μιας και μιλάμε για δυο τελειώς διαφορετικά κομμάτια. Το δεύτερο θυμίζει και “If I could fly” στο τρόπο που ξεκινάει, ενώ το πρώτο σου φέρνει κάτι λίγα από το “Push”. Πραγματικα΄ένα πολύ καλό άλμπουμ!
Helloween
Το “7 Sinners” συνεχίζει την παράδοση των προηγούμενων με απόλυτη επιτυχία
Το “7 Sinners” είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου άλμπουμ, πραγματικά την αγαπάω αυτή την δουλειά. Ίσως γιατί τους είδα στην περιοδεία αυτού του δίσκου στο Βέλγιο μαζί με Stratovarius και Trick or Treat. Μπορεί και όχι, μιας και μέσα έχει συνθέσεις που δεν περισσεύει καμία. Μιλάμε για έναν πολύ δυνατό δίσκο στα επίπεδα του “Gambling with the devil” και την αύρα των “Better than raw” και “The dark ride”. Πάλι εδώ έχουμε παραγωγή που προσδίδει τον απαράιτητο όγκο και κάνει τον ήχο του άλμπουμ ακόαμ πιο τραχύ.
Helloween: “7 sinners”
Οι Helloween απλά είναι πιο δυνατοί από ποτέ και δεν τους αμφισβητεί κανείς
Στην ουσία της υπόθεσης κομμάτια όπως “Long live the king”, “Are you metal?”, “Who is mr madman?”, “You stupid mankind”, “If a mountain could talk”, “My sacrifice” και “Far in the future” πρεσβεύουν αυτό που ανέφερε ο Andi Deris πριν την κυκλοφορία οτυ δίσκου το 2010. Είχε αναφέρει λοιπόν ότι μετά απο το ακουστικό άλμπουμ που είχαν κυκλοφορήσει πριν είχαν ανάγκη να δώσουν στον κόσμο κάτι το οποίο θα ήταν Metal με όλη την σημασία της λέξεως. Υπάρχουν μέσα και οι μελωδικές συνθέσεις του Weikath όπως “Raise the noise” και “The sage, the fool, the sinner” που ακούγονται πολύ ευχάριστα. Επίσης το “World of fantasy” του Grosskopf είναι τρομερό και “πιασάρικο” κομμάτι.
Στην πρόσφατη συλλογή των “κολοκύθων” θα βρείτε τα “Where the sinners go” και “Are you metal?” οι οποίες και είναι χαρακτηριστικές εκείνης της περιόδου. Προσωπικά ίσως επέλεγα άλλη μια, αλλά λογικά μόνο 2-3 συνθέσεις από κάθε άλμπουμ μπορούσαν να υπάρχουν μέσα. Σίγουρα θα έβαζα μέσα τα “Who is mr madman?” και “World of fantasy” πάντως. Να σημειώσουμε πάντως ότι στο πρώτο ακούγεται ο Biff Byford των Saxon στην αρχή.
Οι ταχύτητες πέφτουν και το “Straight out of hell” είναι μια “σκάλα” κάτω
Το “Straight out of hell” δεν είναι κακό άλμπουμ, δεν θα το έλεγα ούτε μέτριο. Είναι ένα καλό άλμπουμ το οποίο και το ακούω ευχάριστα. Όμως όταν έχεις κυκλοφορήσει μια σειρά από εκπληκτικούς δίσκους, έρχεται και η κόπωση και πέφτεις σε τέλμα.
Helloween
Όπως ανέφερα και παραπάνω, δεν είναι καθόλου κακό άλμπουμ. Μου φέρνει στο νου όταν ας πούμε οι Judas Priest κυκλοφόρησαν το “Painkiller” και μετά ήρθε το “Jugulator” και ο κόσμος δεν μπόρεσε να το ακολουθήσει εύκολα. Εδώ δεν είμαστε σε αυτόν βαθμό, μιας και το “Straight out of hell” είχε μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο, αλλά δεν μπορούμε να το θεωρήσουμε ισάξιο των προηγούμενων τριών δουλειών της μπάντας.
Προς θεού, κομμάτια όπως “Burning sun”, “Nabatea”, “World of war”, “Church breaks down”, “Straight out of hell”, “Far from the stars” και “Waiting for the thunder” είναι συνθέσεις που μπορώ και τις ακούω συνέχεια. Απλά έχουν χάσει κάπως την δυναμική τους από το προηγούμενα. Όταν άκουσα πρώτη φορά το άλμπουμ διέκρινα μια κούραση στην μπάντα γενικά και αυτό ήταν φυσκιολογικό μετά από τρεις μεγάλους δίσκους.
Helloween: “Straight out of hell”
Η μπάντα βγήκε σε περιοδεία πάλι με τους Gamma Ray, μιας και πετυχημένη συνταγή δεν την αλλάζεις. Υπάρχει μια εκδοχή του “Burning sun” που χρησιμοποιείται Hammond προς τιμή του Jon Lord, ηγέτη των Deep Purple. Ουσιαστικά οι Helloween κυκλοφόρησαν έναν πιο “χαρούμενο” δίσκο σε αντίθεση με το σκοτάδι που περίκλειε τους προηγούμενους σύμφωνα με τα λεγόμενα του Andi Deris. Ε λοιπόν, τα κατάφεραν μια χαρά. Σε αυτή την συλλογή λοιπόν έχουμε τα “Nabatea”, “Straight out of hell” και “Waiting for the thunder”. Not bad at all!
Σειρά έχει το “My God given right” και τελευταίο άλμπουμ αυτού του line up
Το “My god given right” για κάποιο λόγο το βάζω πάνω από το προηγούμενο άλμπουμ των Helloween, εντάξει σίγουρα δεν ακουμπάει “Gambling with the devil” και “7 Sinners”. Όμως βρίσκεται κάπου ανάμεσα και νομίζω ήταν ότι καλύτερο για να λήξει αυτή η περίοδος της μπάντας.
Helloween
Όταν άκουσα για πρώτη φορά το single “Battle’s won” κατάλαβα ότι κινούμαστε στα πλαίσια του προηγούμενου άλμπουμ. Δηλαδή ότι έχουμε να κάνουμε με μια “χαρούμενη” δουλειά, δανειζόμενος την έκφραση του Andi Deris για το προηγούμενο άλμπουμ. Μετά ήρθε το “Heroes” το οποίο και ήταν ένας heavy metal “δυναμίτης”. Μου άρεσαν ακόμα πολύ τα “My God given right”, “Lost in America”, “The swing of a fallen world” όπως και τα πέντε τελευταία κομμάτια του άλμπουμ.
Helloween: “My God given right”
Δηλαδή τα “Claws” και “Creatures in heaven” είναι απλά Helloween κομμάτια, τελεία και παύλα. Το “If God loves rock ‘n’ roll” είναι στο ίδιο μοτίβο με το “Lost in America”, συναυλιακά και όμορφα για sing along. Το “You, still of war” είναι στην ίδια φάση με το “The swing of a fallen world”, σκοτείνο και δυνατό. Το “Living on the edge” είναι μια σύνθεση του Grosskopf και είναι Power Metal δύναμη. Στη συλλογή που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό βρίσκουμε τα “Heroes” και “My God given right”.
Η μπάντα με αυτό το άλμπουμ επέστρεψε στη Nuclear Blast, μιας και είχε αποχωρήσει μετά την κυκλοφορία του “The dark ride”. Το “My god given right” είναι ένα άλμπουμ που είναι πιο κοντά στις “ρίζες” των Helloween, δηλαδή όταν ακούς το ομώνυμο σου έρχεται κατευθείαν η μελωδία του “Power” ας πούμε. Μιλάμε για τέτοιες φάσεις. Αυτός λοιπόν ήταν και ο τελευταίος δίσκος με αυτό το line up. Ένας πολύ καλός δίσκος που κλείνει μια άκρως επιτυχημένη περίοδο για την μπάντα απ΄οτο Αμβούργο (ή την Τενερίφη, έχω μπερδευτεί πια).
Φτάνοντας στο τέλος αυτού του άρθρου και τρίτου μέρους του αφιερώματος για τους Helloween, έσω να πω ότι ουασιαστικά μεγάλωσα με αυτή την περίοδο. Δηλαδή δεν έζησα την εποχή που είχαν κυκλοφορήσει ούτε τα “Keepers…” αλλά ούτε τα “Master of the rings” και “The time of the oath”. Ξεκίνησα από τα “Better than raw” και “The dark ride” και μετά ειχαμε και την συνέχεια. Δηλαδή μόλις βγήκε το “Better than raw”, έτρεξα να το αγοράσω τότε. Μιλάμε για τέτοιες φάσεις.
Ουσιαστικά όμως ακολούθησα την μπάντα εξ’ολοκληρου με το line up που ήρθε κάπου το 2001. Για αυτό τον λόγο έχει μεγάλη σημασία για μένα αυτή περίοδος που αναφέρετε αυτό το άρθρο. Αφήστε που και live τους είδα με αυτό το line up των δίσκων που μιλήσαμε εδώ. Εδώ έχουμε το τέλος αλλής μιας περιόδου για μια μπάντα που πέρασε δια πυρός και σιδήρου στην καριέρα της και να κατακτά συνέχεια τους στόχους της. Τα λεμέ στο επόμενο και τελευταίο άρθρο του αφιερώματος μας.
Οι Amenra είναι μια πολύ αγαπημένη μου μπάντα και όχι επειδή είναι από το Βέλγιο στο οποίο και σπούδασα μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι γιατί έχουν κυκλοφορήσει δίσκους που θα μείνουν για πολύ καιρό στα players των ακροατών. Τα πρώτα τέσσερα ολοκληρωμένα άλμπουμ τους είναι σταθερά στην playlist μου κάθε εβδομάδα τουλάχιστον, όπως και το τελευταίο τους άλμπουμ. Btw, κατάγονται από το Kortrijk της δυτικής Φλαμανδίας και να σημειώσουμε ότι εκεί πραγματοποιείται και το Alcatraz Metal Festival. Το τελευταίο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο τηςς χώρας μετά το Graspop Metal Meeting. Περά αυτών, οι Amenra μετά από ένα εξαιρετικό live album ηχογραφημένο κατά την διάρκεια της εμφάνισης τους στο Rock Werchter του Βελγίου το 2023, κυκλοφόρησαν στις 28 Μαρτίου 2 EPs.
Το “De Toorn” των Amenra “θερίζει”
Δυο κομμάτια και ένα πλούσιο υλικό 25 λεπτών σχεδόν απαρτίζει την κυκλοφορία του “De toorn”. Το πρώτο κομμάτι φέρει τον τίτλο “Heden” το οποίο κυκλοφόρησε και ως video clip. Σας προτείνω να παρακολουθήσετε κατευθείαν το video clip, κουβαλάει “αρρώστια” 15 λεπτών σχεδόν. Μια σύνθεση που χαρακτηρίζεται από μοναδικότητα, ευφυία, μυστηριώδη ατμόσφαιρα και σκοτεινή γοητεία. Αυτή η σύνθεση είναι μια μυσταγωγία στο μεγαλείο της. Ένα εκπληκτικό εγχείρημα για μια ακόμη φορά από τους Amenra που τολμουν να πειραματιστούν με χαλαρότητα για εννιά λεπτά περίπου και μετά να σε “τσακίζουν” με riffs. Η ένταση αυτού του κομμάτιου είναι τόσο σιωπηλή που σε διαλύει.
Το “De toorn(Talisman)” είναι η δεύτερη σύνθεση αυτού του EP και είναι διάρκειας άνω των δέκα λεπτών και αυτή. Ξεκινάει ατμοσφαιρικά και η δομή της μοιάζει με του προκατόχου της αλλά μουσικά είναι τελείως διαφορετική προσέγγιση. Επίσης να σημειώσουμε ότι έχει γίνει video clip η συγκεκριμένη σύνθεση. Τόσο αυτή όσο και η προηγούμενη σύνθεση έχουν έναν κινηματογραφικό “αέρα” που προσφέρει την εικόνα της μουσικής των Βέλγων απλόχερα στον θεατή. Το video μπορείτε να το παρακολουθήσετε εδώ.
Amenra: “De toorn”
Το “With fang and claw” είναι το δεύτερο EP που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και είναι λιγότερο ατμοσφαιρικό από τον προκάτοχο του, όπως και με μικρότερη διάρκεια. Φωνητικά γεμάτα απόγνωση, κιθάρες “ξυράφια” και αργόσυρτο sludge tempo που σε κάνει κομμάτια. Το “Forlorn” είναι ένα ακόμα θαυμάσιο κομμάτι από τους Amenra και ένα διαφορετικό από τα προηγούμενα video clip.
Το “Salva mater” αποτελεί τη δεύτερη σύνθεση αυτού του EP με τα αποπνικτικά riffs να σε περιλούζουν από την αρχή της σύνθεσης. Το σκοτεινό Doom/Sludge/Hardcore μείγμα τους είναι κάτι το εντυπωσιακό και σε αυτό το κομμάτι. Επίσης ο κινηματογραφικός φακός στο video clip έχει κάνει θαύματα “ανεβάζοντας” ακόμα περισσότερο τον πήχυ της ποιότητας των Βέλγων.
Amenra: “With fang and claw”
Αυτά τα εφτάιντσα σηματοδοτούν τα 30 χρόνια ζωής των Amenra, οι οποίοι ουσιαστικά δημιοργήθηκαν το 1999 από τα απομεινάρια των Spineless. Επίσης σηματοδοτούν μια νέα αρχή με την προσέγγιση που έχουν κάνει στις νέες συνθέσεις και περιμένουμε σίγουρα με ανυπομονησία το “Mass VII”. Η μπάντα κυκλοφόρησε αυτά τα EPs στο σωστό timing για να πάρουμε μια “γεύση” από το τι θα επακολουθήσει στο μέλλον.
Dysphonia είναι ο τίτλος του 2oυ album των Spineless, του project της τραγουδίστριας, vocal coach και μουσικού Χρύσας Τσαλταμπάση.
Τον Νοέμβριο που μας πέρασε κυκλοφόρησε το “Dysphonia“, 6 χρόνια μετά το πρώτο album “Speaking of Chaos and Relative Peace” (2018). Αυτή τη φορά το “Dysphonia” παρουσιάζει ένα μείγμα επιρροών από Chelsea Wolfe, Godflesh, Ulver.
To “Dysphonia” από τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του είχε ήδη λάβει – και συνεχίζει να λαμβάνει – θετικά σχόλια τόσο για τις συνθέσεις του, όσο και για τον ιδιαίτερο ύφος του ως καλλιτεχνικό έργο, αφού καταφέρνει να αγγίζει κάθε ακροατή ξεχωριστά. Το ίδιο συμβαίνει και με το καθηλωτικό performance της μπάντας στην ζωντανή παρουσίαση του album αλλά και σε κάθε ζωντανή του εμφάνιση της.
Spineless: το project της Χρύσας Τσαλταμπάση
Η Χρύσα δε χρειάζεται συστάσεις. Έχει καταφέρει τόσα πολλά τα τελευταία χρόνια με τις δουλειές αλλά και τα μαθήματα που παραδίδει και δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναγνωρίζετε το ονομά της!
Είναι τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και vocal coach με ειδίκευση και συνεχή έρευνα πάνω στα extreme metal φωνητικά. Έχει συνεργαστεί με συγκροτήματα και καλλιτέχνες διαφόρων μουσικών ειδών και φωνητικών απαιτήσεων, τόσο ως μόνιμο μέλος (National Pornografik, Bella Fuzz, Biotech, Travel Mind Syndrome, Anal Veritas, Low Texture κ.α.) όσο και ως session / special guest (Alkaloid, Calyces, Beyond Perception, Afformance, Scar of the Sun, Mother Turtle κ.α.).
Η δουλειά της όμως εκτείνεται και εκτός συνόρων
έχει συμμετάσχει μαζί με την Σοφία Σαρρή στο soundtrack της σειράς “1899” σε συνεργασία με τον Ben Frost, όπως και στα soundtrack των σειρών “Βeauty and The Beast”, “The Secret Circle”, “Star Crossed”, “Delirium” κ.α. με τον Ολλανδό Dj Tim Besamusca.
Όσοι δε βρεθήκατε στη συναυλία της CHELSEAWOLFE, στις 18 Νοέμβρη 2024 την απολαύσατε επι σκηνής μαζί με την Σοφία Σαρρή! Σε λίγες μέρες θα πιάσετε τον Μάη και θα την απολαύσετε στο An Club παρέα με την εξαιρετική Ειρήνη Κετικίδη!
Για να μην τα χάνεις…
τσέκαρε τα νέα και την ατζέντα μας!! Αν δεν έχεις δει την συνέντευξη που μας παραχώρησε, κάνε κι ένα κλικ ΕΔΩ!
Dysphonia: Πειραματικό και ατίθασο που κινείται με φοβερή μαεστρία ανάμεσα σε post rock/metal ήχους
Είχα ακούσει διάσπαρτα τραγούδια από το νέο album αλλά ποτέ δεν έκατσα να το ακούσω ολόκληρο με προσοχή, από την αρχή ως το τέλος. Δε βοηθάει ο Ερμής που ειναι ανάδρομος (ίσως και ανάγωγος), η δουλειά, τα νεύρα… πιάσατε το κόνσεπτ.
Ε, λοιπόν μια μέρα που κάποιος φούρνος γκρεμίστηκε (ακόμα ψάχνω) έπιασα το “Dysphonia” από τα μαλλιά και δεν το άκουσα μόνο μια φορά, αλλά περισσότερες απ’όσες ήθελα ή φανταζόμουν ότι μπορώ να το ακούσω.
spineless
Dysphonia Tracklist
1. Justice
2. Disease
3. Ode to my Procrastination
4. Me
5. You
6. To the Core
7. Where am I
8. Your Drama
9. NOZZ
10. Never Ending Story
Συμπαθώ απεριόριστα την Χρύσα γιατί είναι ταλεντάρα
και τόσο μοναδική στην ερμηνεία της, με όποιο project κι αν καταπιαστεί. Την βάζω στο ίδιο “σακούλι” μαζί με την Bjork και την Anneke. Η Χρύσα λοιπόν, όπως και οι παραπάνω, είναι από τις λίγες καλλιτέχνιδες που αδιαφορώ πλήρως για το ύφος, είδος μουσικής που παίζουν, το οποίο συνήθως ξεφεύγει κατά πολύ από τα δικά μου ακούσματα. Ο λόγος απλός… Έχουν όλες τους μια εκφραστικότητα που όμοιά της δεν υπάρχει!!!
Chrysa Tsaltampasi – Spineless
Η οργή και ο πειραματισμός είναι τα κύρια στοιχεία του “Dysphonia” των Spineless. Εκτός από heavy και ηλεκτρονικούς ρυθμούς ακούμε και φοβερές κιθάρες. Οι συνθέσεις στο σύνολό τους συνδυάζουν κάτι από postmetal με μελωδικά στοιχεία και νιώθεις διάσπαρτα τα απίστευτα vibes από την alternative σκηνή των 90s.
Σε κάποια σημεία πραγματικά μου θύμισε την Björk αλλά σε post metal ύφος, με sludgy riffs. Το ευχάριστο σε όλο αυτό το album είναι ότι οι επιρροές είναι εμφανείς αλλά ως σημεία αναφοράς και όχι ως βάση πάνω στην οποία έχει δομηθεί το “Dysphonia”. Ενδεχόμενα σε άλλα σημεία να θυμίζει κάτι από την Tatiana Shmayluk των Jinjer ή την Anneke Van Giersbergen, αλλά ταυτόχρονα δεν θυμίζει. Κάπου πήρε το αφτί μου στοιχεία από Neurosis, post-metal/progressive sludge/doom-ο-κατάσταση δηλαδή, αλλά σα σταγόνα στον ωκεανό. Παράδοξο μεν, ξεκάθαρο ταλέντο δε.
“Dysphonia” ένα τολμηρό εγχείρημα
σε μια “διαταραγμένη” εποχή που η έκφραση και η μουσικότητα έχουν γίνει ανάγκη. Στέκεται με ένα πόδι στο παρελθόν, κοιτάζοντας κατάματα το παρόν ενώ ατενίζει το μέλλον.
Μόνο ένα τραγούδι μέσα στο “Dysphonia” ξεπερνάει τα τέσσερα λεπτά, αλλά και πάλι, το καθένα προσφέρει μια ιδιαίτερη μουσική εμπειρία, με ιδιαίτερο ατμοσφαιρικό βάρος. Τα φωνητικά της Χρύσας κυμαίνονται από περιστασιακά growls σε δυνατά καθαρά, εξαιρετικά εκτελεσμένα. Τα 34 λεπτά διάρκειας του album φαίνεται λίγος αλλά τα 10 τραγούδια έχουν να σας πουν πολλά.
Spineless -Photo by Jo Gogou
Dysphonia: οι επιρροές του μοιάζουν με μια παλέτα από ψυχρά χρώματα.
Πότε πιο ατμοσφαιρικό, πότε πιο industrial πότε πιο heavy, πότε πιο μελωδικό, ψυχρό στο σύνολό του αλλά καθόλου βαρετό!!! Είναι απολαυστικό το τραγουδιστικό ταλέντο της Χρύσας που είναι εξαιρετική τόσο στα καθαρά όσο και στα brutal φωνητικά. Αυτό είναι άλλωστε και το χάρισμα της που όλοι μας έχουμε αναγνωρίσει.
Τα “Justice” και “Disease” κινούνται σε πιο industrial ήχους, κοντά στους Godflesh. Το “NOZZ” είναι ίσως το σκοτεινότερο και ακραίο μουσικά κομμάτι του δίσκου. Το τελευταίο κομμάτι “NeverEndingStory” ένα απλό αλλά καταπληκτικό τραγούδι. Αν ακούγοντας τα τραγούδια αυτά κατάφερα να δημιουργήσω κινηματογραφικές εικόνες φαντάζομαι πόσο μαγευτικό θα ειναι να τα ακούσεις ζωντανά σε ένα live show! ΔΕΟΣ! Αυτό το πειραματικό post/alt metal ύφος των Spineless θα φορεθεί πολύ φέτος!!
Θα βρείτε πολλές “απλωμένες” ιδέες μέσα στο “Dysphonia” αλλά με κάποιο “μαγικό” τρόπο δεν κλονίζεται το οικοδόμημα των Spineless, αλλά καταφέρνει με μαεστρία να κινείται σαν ένα φίδι σε κινούμενη άμμο. Το λέει και το όνομά τους άλλωστε…
Σε όσους αρέσουν αυτές οι ιδέες τότε… οι Spinless είναι για σένα!
Η Χρύσα Τσαλταμπάση και ο Κώστας Βερίγγας πειραματίζονται ευχάριστα δημιουργώντας ένα ηχητικά ιδιαίτερο album. Το “Dysphonia” θα σας δώσει ταυτόχρονα κάτι πολύ οικείο αλλά και τόσο συνθετικά διαφοροποιημένο από αυτό που – ενδεχομένως – περιμένετε να ακούσετε.
Ας το πω και ας με “αρχίσουν”, οι Ιταλοί Messa είναι ότι καλύτερο κυκλοφορεί αυτόν τον καιρό στο χώρο του Doom Metal. Έχουν κυκλοφορήσει τέσσερις δίσκους απίστευτης ποιότητας και το “Spin” δεν διαφέρει ούτε στο ελάχιστο από τις προηγούμενες αριστουργηματικές δουλειές τους. Το “Close” πραγματικά μας πήρε και μας σήκωσε με το σκοτάδι του. Τα “Belfry” και “Feast of water” ως πρώτα άλμπουμ δεν άφησαν από την πρώτη νότα τους περιθώρια για αμφισβήτηση. Ποιος μπορεί να πει αρνητικό σχόλιο για το “Babalon” ρε? Η φωνή της Sara σε στοιχειώνει.
Messa: “Spin”
Ένα άλμπουμ που το βιώνεις από την πρώτη του νότα μέχρι και την τελευταία, σε ρουφάει μέσα στην άβυσσο του χωρίς έλεος. Η φωνή της Sara είναι αψεγάδιαστη, οι κιθάρες στάζουν ατσάλι στο βωμό του Doom Metal και ένα rhythm section “ασήκωτο” που αποτίει φόρο τιμής στο θρυλικό και ιστορικό δίδυμο Butler/Ward. Νομίζω ότι το “Spin” το περιέγραψα πλήρως και μπορώ να κλείσω το κείμενο εύκολα. Μπορώ να σας προτείνω ανεπιφύλακτα να πάτε να το αγοράσετε με την πρώτη ευκαιρία. Μην σας πω να σηκωθείτε από τον καναπέ και να τρέξετε να αγοράσετε όλη την δισκογραφία. Υπεροβολικός? Όχι, απλά ακούστε το “The dress” και θα σας πάρει τα μυαλά με τις μελωδικές κιθάρες και την ψυχρή και σκοτεινή ατμόσφαιρα του.
Οι Messa δημιουργούν αριστουργηματικά ένα συνδυασμό Doom Metal και Gothic Rock
Η μπάντα δεν έχει όριο στη μαγεία που προσφέρει, μιλάμε ότι μας βάζουν στο δικό τους “Planet caravan” και μας ταξιδεύουν. Θα μπορούσα να αναφέρω ότι η εξέλιξη τους σηματοδοτείται από μια Gothic Rock φάση που τους ταιριάζει “γάντι” όπως συμβαίνει στα “At races” και “Fire on the roof” που είναι κομματάρες και με την βούλα. Μπορεί να υπάρχουν αυτά τα περάσματα που είπαμε, αλλά οι Doom Metal “ρίζες” βρίσκονται έντονα στην “ταυτότητα” τους. Οι Messa δεν είναι καμιά τυχαία μπάντα, ξέρει που “πατάει” και ξέρει ότι πάλι θα κυκλοφορήσει αριστούργημα.
Το “Spin” σε “κερδίζει” από τα πρώτα του δευτερόλεπτα
Το “Void meridian” είναι ένα κομμάτι που έχει ένα χαρκατηριστικό και τρομακτικό synth που σε εγκλωβίζει στο σκοτάδι των Messa. Στο τελευταίο λεπτό του “Thicker blood” η απόγνωση και η οργή μέσα από brutal κραυγές σε διαλύει, για την ακρίβεια σε ισοπεδώνει και σε ασφικτυά. Τα “Immolation” και “Reveal” είναι δυο τελειώς διαφορετικά κομμάτια. Το δεύτερο είναι ένα κομμάτι με ξεκάθαρα Heavy Metal riffs στηριγμένα στα seventies και με blues “πινελιές” που ταιριάζουν υπέροχα. Το “Immolation” ξεκινάει με ένα πανέμορφο πιάνο και μετά έχει experimental riffs που θα σας θυμίσουν αρκετά την προηγούμενη τους δουλειά, “Close”.
Messa
Οι Messa “κέρδισαν” και αυτό το στοίχημα
Οι Ιταλοί και σε αυτό το άλμπουμ ξεχώρισαν και εξελίχθηκαν. Δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα απολύτως από άλλες κορυφαίες μπάντες του είδους. Η μουσική τους είναι ένα “σύμπαν” σκοτεινών riffs με χαοτικών ερμηνειών από την Sara. Θα κάνω ειδική μνεία στη φωνή αυτή που πραγματικά εντυπωσιάζει με τις “δρασκελιές” που πραγματοποιεί στις ερμηνείες της. Αποφέρει ένα σκοτεινό μένος η χροιά της φωνής της που σε στέλνει αδιάβαστο. Θα μπορούσε πολύ εύκολα να καταταγεί και σε μπάντες που παίζουν Gothic Rock και Metal. Τρομερό εύρος φωνής και ταιριαστό στον απόλυτο βαθμό με την μουσική των Messa. Ένα άλμπουμ που σκαρφάλωσε ήδη στις τρεις πρώτες θέσεις για το φετινό Top-10.
Σε κάποιες μπάντες λίγο ή πολύ έχουμε μεγάλη αδυναμία, μιας και μεγαλώσαμε με αυτές. Οι Weather Systems “γεννήθηκαν” από τις “στάχτες” των Anathema του “Optimist”. Είναι το progressive rock σχήμα των Daniel Cavanagh και του παραγωγού και drummer, Daniel Cardoso. Τον προηγούμενο Σεπτέμβριο κυκλόφορησαν το ντεμπούτο τους, “Ocean without a shore” το οποίο και ήταν από τις καλύτερες δουλειές του Danny από τις κυκλοφορίες του πρόσφατου παρελθόντος του.
Εντάξει, ας μην περιμένουμε τις παλιές δοξασμένες εποχές τους. Αυτές χάθηκαν στο πέρασμα των ετών από το “Judgement” και μετά. Το άλμπουμ είναι ένα αρτιότατο σύμπλεγμα progressive rock αφθονίας και πληθώρας συναισθημάτων. Ο Danny άλλωστε το είχε δηλώσει: “Αυτός ο δίσκος σε ταξιδεύει με τα πολύ προσωπικά, έντονα και συναισθηματικά κομμάτια που διαθέτει. Είναι κάτι πνευματικό για μένα και η μουσική προέρχεται από κάτι το ανώτερο, ελπίζω να σας “αγγίξει.” Δεν έχει άδικο, το “Ocean without a shore” πέτυχε τότε τον στόχο του. Όμως αν ξεκινήσουμε να μιλάμε για το άλμπουμ δεν θα τελειώσουμε το κείμενο εύκολα.
Weather Systems: “Ocean without a shore”
Οι Weather Systems ανακοίνωσαν περιοδεία
Η επιτυχημένη ομάδα των Cavanagh και Cardoso, συνοδεύεται από την θαυμάσια φωνή της Soraia Silva. Οι Weather Systems λοιπόν ξεκινάνε περιοδεία αυτή την Άνοιξη στην Ευρώπη. Κατά την διάρκεια της οποίας θα παίξουν τόσο συνθέσεις από το ντεμπούτο τους, όσο και από άλμπουμ των Anathema. Για τους τελευταίους, από το “Alternative 4” και μετά. Μην περιμένετε “The Silent Enigma” κτλ. Ας ακούσουμε την τριπλέτα “Untouchable” live και μας φτάνει.
Weather Systems
Η σημασία των Weather Systems
Αυτή η κίνηση που ξεκίνησε από τον Σεπτέμβριο με χαροποιήσε ιδιαίτερα ως οπαδό των Anathema, μεγάλωσα με την μπάντα από το Liverpool. Πολλά άλμπουμ τους τα έχω πολύ ψηλά στην εκτίμηση μου και δεν βρίσκονται τυχαία δίπλα στους My Dying Bride και Paradise Lost. Μετά από όσα πέρασε ο Cavanagh με την υγεία του, είναι μεγάλη μας χαρά που βρίσκεται ξανά ανάμεσα μας και κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Ποιοτική μουσική που σε “αγγίζει”.
Σε λίγες μέρες οι Conifère θα επισκεφτούν για πρώτη φορά τη χώρα μας σε μια ιδιαίτερη Underground συναυλία που διοργανώνει η TenOutOfTenProductions τις 15 Μαΐου στο AnClub με special guests τους δικούς μας Eldingarκαι Likno.
Οι Conifère είναι ένα BlackMetal συγκρότημα από το Κεμπέκ του Καναδά, που σχηματίστηκε το 2019. Από την αρχή της πορείας τους, το σχήμα έχει υιοθετήσει έναν παγωμένο και καταιγιστικό ήχο, συνδυάζοντας στοιχεία Punk και DungeonSynth με το BlackMetal, δημιουργώντας έναν ωμό και επιθετικό χαρακτήρα στη μουσική τους.
Η σύνθεση των Conifère είναι: ο Nakkabre (Κιθάρες, Synths), ο Cauchemar – (Φωνητικά, Στίχοι), ο Garoth (Drums) και ο Martyr (Μπάσο). Η μουσική τους έχει έντονες επιρροές από τη γαλλική LesLégionsNoires (LLN) σκηνή, με αναφορές σε μπάντες όπως οι VladTepes και Belkètre.
Ο ήχος των Conifère χαρακτηρίζεται από παγωμένα riffs, ωμή ενέργεια και μια punk νοοτροπία, που τους διαφοροποιεί από τα πιο παραδοσιακά BlackMetal σχήματα η σκοτεινή DarkAmbient αισθητική τους δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
Δισκογραφική Σφραγίδα
Το πρώτο τους demo, “Noblessed’Épée“, κυκλοφόρησε το 2020, κερδίζοντας αμέσως την προσοχή της underground σκηνής. Ο δίσκος χαρακτηρίζεται από παγωμένα riffs, mid–paceddrums και μελαγχολικές μελωδίες, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα χιονισμένης απομόνωσης. Το demo ξεκινά με το SeigneurSansTerres, ένα DungeonSynth κομμάτι σχεδόν δέκα λεπτών, που λειτουργεί ως εισαγωγή στο σκοτεινό κόσμο τους. Την ίδια προσέγγιση έχει και το τελευταίο τραγούδι του δίσκου…
Ακολούθησε το Ambient Split τους με τους SolMiracula, που ανέδειξε την ατμοσφαιρική πλευρά τους. Το 2024, οι Conifère κυκλοφόρησαν το πρώτο full-length άλμπουμ τους, “L’ImpôtduSang” από την βελγική PhantomLureProductions, το οποίο τους καθιέρωσε στη σύγχρονη undergroundBlackMetal σκηνή. Ειδικά το Liberté & Furia θεωρείται cult τραγούδι!
Η παραγωγή του δίσκου έγινε από τον PatrickMcDowall των επίσης Καναδών SpectralWound (που έρχονται και αυτοί στη χώρα μας τον Ιούνιο), προσδίδοντας μια σφραγίδα ποιότητας στον ήχο των Conifère.
DungeonSynth Συναυλιακή Εμπειρία
Οι Conifère είναι γνωστοί για τις ακατέργαστες και γεμάτες ενέργεια ζωντανές εμφανίσεις τους, που συνδυάζουν BlackMetal με σκοτεινή ατμόσφαιρα και Punkattitude. Οι συναυλίες τους δημιουργούν μια αποπνικτική και επιβλητική ατμόσφαιρα που όσοι αγαπάτε τις underground μπάντες δεν πρέπει να τη χάσετε. Μην περιμένετε show και διάφορα περιττά, αλλά αγνή και ωμή ενέργεια!
Η μπάντα βρίσκεται σε ευρωπαϊκή περιοδεία και στις 15 Μαΐου 2025 θα εμφανιστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο AnClub στην Αθήνα.
Conifère live An Club 2025
Μαζί με τους Conifère θα είναι δύο ανερχόμενες δυνάμεις της ελληνικής BlackMetal σκηνής, οι Eldingar και οι Likno σε ένα show που μας γυρνάει πίσω σε πιο παλιές cult εποχές στα Εξάρχεια!
Eldingar
Οι Eldingar είναι ένα ελληνικό BlackMetal συγκρότημα από την Αθήνα, που δραστηριοποιείται στην underground σκηνή. Οι Eldingar ξεκίνησαν με έναν ωμό και ατμοσφαιρικό BlackMetal ήχο, επηρεασμένο από τη σκανδιναβική σκηνή και το ελληνικό occultmetal, με θεματολογία που περιστρέφεται γύρω από τη φύση και τον αντιπολεμικό προβληματισμό.
Η μουσική τους έχει έντονες επιρροές από μπάντες όπως οι Varathron και Necromantia και δεν φοβούνται να πειραματίζονται με όργανα όπως η κλασική κιθάρα.
Το συγκρότημα έχει κυκλοφορήσει τα άλμπουμ “Maenads“ το 2021 και “Lysistrata“ το 2024 που έχουν μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, βαριά riffs και αποκρυφιστική θεματολογία, εδραιώνοντας τη θέση τους στην ελληνική undergroundBlackMetal σκηνή.
Likno
Οι Likno είναι ένα ελληνικό BlackMetal συγκρότημα από την Κοζάνη, που αποτελείται από τους Neurosplinter και Flægra. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ του τον Ιούλιο του 2024, το οποίο έχει ήδη κερδίσει θετικές εντυπώσεις στην BlackMetal σκηνή.
Ο ήχος των Likno βασίζεται στο παραδοσιακό νορβηγικό BlackMetal της δεκαετίας του ’90, με γρήγορα και επιθετικά riffs, τραχιά φωνητικά και μια επική ατμόσφαιρα. Οι συνθέσεις τους φέρνουν στο νου μπάντες όπως οι Enslaved, Borknagar, Kampfar και Satyricon. Παρόλο που δεν ακολουθούν αυστηρά την ελληνική BlackMetal αισθητική, η μουσική τους ενσωματώνει μοντέρνες και ατμοσφαιρικές επιρροές.
Το “Likno“ (2024) έχει ήδη δημιουργήσει ενθουσιασμό στην underground σκηνή, καθώς συνδυάζει παραδοσιακό και μοντέρνο BlackMetal, προσφέροντας μια δυναμική και επιβλητική εμπειρία.
Πληροφορίες Εισιτηρίων:
Τιμή προπώλησης: 19 €
Ηλεκτρονική προπώληση μέσω του more.com και του δικτύου καταστημάτων του.
Ανακαλύψτε τον Plasi, μέσα από το Heights, το όνομα με το οποίο έγινε γνωστός και ηχογραφεί ο Ελληνο-Σουηδός καλλιτέχνης Mikael Bitzarakis. Ακούστε το νέο single.
Ένα απεριόριστα δημιουργικό πνεύμα, που συνδυάζει απρόσκοπτα διαφορετικά ηχητικά τοπία με τη μουσική του να είναι ένα συναρπαστικό μείγμα οικειότητας και μεγαλείου, να συνδυάζει ζεστασιά και κινηματογραφικό βάθος, να αποκαλύπτει έναν βαθύ ενδοσκοπικό χαρακτήρα ενώ εκπέμπει ακαταμάχητη ενέργεια.
Αυτή η ξεχωριστή προσέγγιση του Plasi
τον έχει βοηθήσει να συγκεντρώσει εκατομμύρια streams, αναγνώριση από τους κριτικούς και ένα φανατικό κοινό, θέτει τις βάσεις για τη νέα μουσική που κυκλοφορεί το 2025, με πρώτο το υπέροχα εύθραυστα κινηματογραφικό “Heights”.
Από την εμφάνισή του το 2015, ο Plàsi έχει συγκεντρώσει αθόρυβα πάνω από 100.000.000 streams με κυκλοφορίες όπως το EP “Now & Then” (2016), το album People (2018), το EP “Mystery” (2019) και το album “Foreign Sea” (2022). Το 2024, με το EP “Salamina” παρουσίασε μία περαιτέρω καλλιτεχνική του εξέλιξη, κερδίζοντας επαίνους για τα καθηλωτικά ηχητικά τοπία του και τις υπνωτικές του μελωδίες.
Με έδρα το Άμστερνταμ το ταξίδι του Plasi σημαδεύτηκε από περιοδείες με αξιόλογους καλλιτέχνες όπως οι Axel Flóvent, Hollow Coves, Henry Jamison, Efterklang και José González.
Το From Zero έρχεται σε Deluxe Edition και οι Linkin Park είπαν να δημοσιεύσουν ακόμα ένα single. Αυτή τη φορά έρχεται το Unshatter – το οποίο στην πραγματικότητα ήταν «ένα πρώιμο κομμάτι» που έκαναν με την Emily Armstrong.
Το κομμάτι προέρχεται από το επερχόμενο άλμπουμ From Zero (Deluxe Edition) του συγκροτήματος – αν και όπως αποκάλυψαν προηγουμένως, γράφτηκε «νωρίς» σε αυτές τις συνεδρίες για την επιστροφή τους στο 2024, δίνοντάς τους ουσιαστικά την αυτοπεποίθηση ότι θα μπορούσαν να συνεχίσουν με τη νέα τραγουδίστρια Emily Armstrong.
“Unshatter was an early track we made while recording From Zero; Emily’s huge vocal in the bridge was one of the moments that gave us an indication of what was possible together” .
“We are so grateful for the incredible reception to From Zero. This new chapter, our continuing journey, and the connection between the band and fans has been more than we could’ve hoped for. Thank you for listening.”
Linkin Park
Οι Linkin Park
θα βρεθούν τον Ιούνιο στο Ηνωμένο Βασίλειο για να γίνουν headliners στο Wembley Stadium, με την υποστήριξη των Spiritbox και των JPEGMAFIA . Τώρα αν είστε από αυτούς που θέλουν να βρεθούν εκεί, κάντε κλικ εδώ για το εισιτήριο σας.
«Το να επιστρέψουμε στο δρόμο ήταν απίστευτο», είπε ο Mike Shinoda. «Η υποστήριξη των οπαδών είναι συγκλονιστική και είμαστε έτοιμοι να μεταφέρουμε αυτή την ενέργεια ακόμα περισσότερο σε όλο τον κόσμο. Το From Zero είναι ένα νέο κεφάλαιο για εμάς και είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι που θα το μοιραστούμε με όλους σε μεγαλύτερη κλίμακα».
Deluxe έκδοση
Όπως είχαν δηλώσει, το «Up From The Bottom», όπου ήταν και το πρώτο κομμάτι που κυκλοφόρησε από τον δίσκο, θα εμφανιστεί στην deluxe έκδοση του «From Zero», που θα κυκλοφορήσει στις 16 Μαΐου μέσω της Warner. Φυσικά και το αναμένουμε.
«Είμαστε τόσο ευγνώμονες για την απίστευτη υποδοχή του ‘From Zero’», ανέφερε ο Shinoda. «Αυτό το νέο κεφάλαιο, το συνεχιζόμενο ταξίδι μας και η σύνδεση μεταξύ της μπάντας και των οπαδών ήταν κάτι περισσότερο από ό,τι θα μπορούσαμε να ελπίζουμε. Σας ευχαριστούμε που μας ακούσατε».
Οι Sugar For The Pill δημοσίευσαν σήμερα το 3ο single με τίτλο “LUV” από το full-length album “LUV“, που θα κυκλοφορήσει τον Μάϊο του 2025.
To Shoegaze συγκρότημα από την Ελλάδα, φαίνεται πως έχει πάρει πολύ σοβαρά τον ρόλο του, αφού δεν σταματά να δημιουργεί αλλά και να πείθει το κοινό all over the world, πως δεν αστειεύεται και πρέπει να το πάρουν στα σοβαρά!
I could walk through this garden forever We’d fight our way out together The pain paused for a second now… Long enough for me to hit the ground I still remember who we were that night… We were the ocean (We were the unknown) Dance… Nobody’s watching, like you’ll never be hurt, Luv Luv Luv
Πρόκειται για ένα κιθαριστικό dream pop κομμάτι
, που μας υπενθυμίζει πως η αγάπη είναι για να τη μοιραζόμαστε. Με αιθέριες κιθάρες, και μια μελωδία που σε ταξιδεύει το “LUV” είναι ένας ύμνος στην δύναμη της αγάπης και τη σημασία της ανθρώπινης σύνδεσης. Το τραγούδι συνοδεύεται από ένα έξυπνο video όπου η πρωταγωνίστρια σαν μία σύγχρονη “Alice in wonderland” και άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο ενώνονται για να μεταφέρουν το καθολικό μήνυμα: “LUV” γιατί :Love is meant to be shared.
Με αυτό το single, οι Sugar For The Pill αποδεικνύουν για άλλη μια φορά την ικανότητά τους να παντρεύουν εξαιρετικά τη Shoegaze με τη Dream pop.
Ο Jordan Lawlor (πρώην μέλος των M83) υπογράφει την μίξη , ο Αλέξης Μπόλπασης την ηχογράφηση ενώ τέλος το mastering έχει αναλάβει ο Daniel Good.
Anelia
Η νέα αυτή δουλειά που περιλαμβάνει και το single Anelia όπου έχουμε μιλήσει για αυτό, περιγράφει μια νύχτα στο Manchester, ένα όνειρο, μια συνάντηση με τα φαντάσματα των μουσικών ηρώων τους. Η μουσική γίνεται γέφυρα ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Η “Anelia”, οδηγεί την μπάντα σε ένα αέναο μουσικό ταξίδι, γεμάτο νοσταλγία και αναμνήσεις.
Anelia -sugar for the pill
Οι Sugar For The Pill
δεν σταματούν να εμπνέονται και να λαμβάνουν προσκλήσεις σε χώρες και ηπείρους όπως Ευρώπη και Αμερική. Και γιατί να σταματήσουν αφού έχουν πάρει φόρα και δεν τους πιάνει τίποτα! Οι live εμφανίσεις τους συζητούνται για καιρό και αφήνουν τις καλύτερες εντυπώσεις σε εκείνους που τους συναντούν για πρώτη φορά. Και ναι, στέκονται τυχεροί γιατί κάνουν αυτό που αγαπούν και το απολαμβάνουν.
sugar for the pill new single luv
LUV
Το πολυαναμενόμενο άλμπουμ τους «LUV», θα κυκλοφορήσει ψηφιακά τον Μάιο και σε βινύλιο τον Ιούνιο από τις Shelflife (US) & Make Me Happy (Greece) Records!
Η Ten out of Ten Productions παρουσιάζει την Πέμπτη 5 Ιουνίου, στο An Club, μια από τις πιο ιδιαίτερες μπάντες της σύγχρονης underground σκηνής, τους Poison Ruïn!!!
Poison Ruïn live for the first time in Athens
Το punk φαινόμενο από τη Φιλαδέλφεια,Poison Ruïn, επισκέπτεται για πρώτη φορά στην χώρα μας, φέρνοντας μαζί τους έναν μοναδικό ήχο που ισορροπεί ανάμεσα στο anarcho-punk, το proto-black metal, το dungeon synth αλλά και το NWOBHM.
Μαζί τους θα παρουσιαστούν στην ιστορική σκηνή του An Club τρεις από τις πιο σημαντικές μπάντες της ελληνικής punk σκηνής, με διαφορετικό ήχο και στυλ, με σκοπό να δώσουν ένα “άλλο χρώμα” στην ιδιαίτερη αυτή βραδιά”: οι Feral Kids, οι Gloomy Sunday και οι ΜΠΡΙΤΖΟΛΙΤΣΕΣ.
Gloomy Sunday
Οι Gloomy Sunday είναι μια deathrock/post-punk μπάντα από την Αθήνα, με μέλη από τους Vile Species και Yovel. Ο ήχος τους συνδυάζει επιρροές από T.S.O.L., Killing Joke, Joy Division και Beastmilk, δημιουργώντας μια σκοτεινή και μελαγχολική ατμόσφαιρα.
Το ντεμπούτο άλμπουμ τους, το “Scenes of Trauma” του 2023, μέσα από δυνατές μελωδίες και έναν ιδιότυπο εσωστρεφή λυρισμό γεμίζει τον ακροατή με σκοτεινές εικόνες. Η σκηνή του An Club τους περιμένει για να ζήσουμε μια ακόμη gloomy βραδιά.
Οι ΜΠΡΙΤΖΟΛΙΤΣΕΣ είναι ένα synth punk συγκρότημα από την Αθήνα με ήχο που μπορεί αρχικά να χαρακτηρίζεται από άναρχες δομές και θεότρελο ελληνικό στίχο, όμως οι garage/rock’n’roll επιρροές και η εκρηκτική ενέργεια που διαθέτουν, φέρνουν τον ακροατή σε έκσταση μέσα σε ελάχιστο χρόνο.
Οι ζωντανές τους εμφανίσεις έχουν ήδη γίνει talk of the town, δεν υπάρχει περίπτωση να μην διασκεδάσεις με κομμάτια σαν το Εκδρομή στο WC ή Τα Γλυκάκια της Κάθυ. “Ψηθείτε” να δείτε ένα από τα πιο hot ονόματα της ελληνικής punk σκηνής, στην πιο ενεργή του φάση.
Οι OATHSWAN είναι μια 4μελής alternative metal μπάντα η οποία σχηματίστηκε από μέλη των Mask of Prospero, Gentihaaκαι Aetherian. Κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2024 το EP τους “For Those Who Breathe From Darkness” και τον Νοέμβρη που μας πέρασε έδωσε στη δημοσιότητα το single “Cursed“. ΕΔΩ μπορείς να διαβάσεις περισσότερα!
Η μπάντα πραγματοποίησε την πρώτη Ευρωπαϊκή της περιοδεία και τώρα που επέστρεψαν και ετοιμάζονται πυρετωδώς για μια ακόμα ζωντανή εμφάνιση στην Αθήνα, οι OATHSWAN εκμυστηρεύονται “ιστορίες από τον δρόμο” στην Ευρώπη και μοιράζονται μαζί μας 5 albums που τους επηρέασαν!
OATHSWAN: ένα εναλλακτικό χωνευτήρι metalcore, post metal και djent.
Για όσους δεν τους γνωρίζουν, η μουσική ταυτότητα των OATHSWAN είναι ένα εναλλακτικό χωνευτήρι metalcore, post metal και djent. Και φυσικά θα έχετε την ευκαιρία να τους απολαύσετε και LIVE αυτό το Σάββατο 26 Απριλίου 2025 στο Gagarin205, καθώς είναι special guest των Nightrage και Full House Brew Crew στη διπλή παρουσίαση δίσκου τους!
Αναλυτικά θα βρεις πληροφορίες και εισιτήρια για την συναυλία ΕΔΩ
Oathswan
OATHSWAN: ανέκδοτες ιστορίες
Η μπάντα λοιπόν, περιόδευσε τον Φεβρουάριο για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Φαίνεται όμως ότι η περιοδεία των OATHSWAN ήταν γεμάτη από απρόοπτα και έντονες στιγμές!
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
Από την πρώτη κιόλας μέρα στο Plovdiv τα πράγματα δεν πήγαν βάσει προγραμματισμού. Αντιμετώπισαν προβλήματα με το ηλεκτρικό δίκτυο αλλά και τον εξοπλισμό.
“Μετά από 3 resets και λίγα… βουντού στο πίνακα, σημαντικά κομμάτια εξοπλισμού αρχίζουν να μην δουλεύουν”
Ωστόσο το live πήγε καλά παρά τις όποιες δυσκολίες, αν και ένας μεθυσμένος θεατής προκάλεσε ιδιαίτερη αναστάτωση στο τέλος.
ΡΟΥΜΑΝΙΑ
Timișoara – Το soundcheck ήταν καταστροφικό αρχικά, αλλά ο ηχολήπτης έσωσε την κατάσταση.
ΣΕΡΒΙΑ
Το venue στο Βελιγράδι είχε καλό εξοπλισμό, ηχεία, stage μεγάλο και γενικά όλα φαίνονταν να είναι “ιδανικά”. Καθώς η μπάντα ξεκουραζόταν κι ετοιμαζόταν για την εμφάνιση έλαβε ένα τηλεφώνημα…
“Συγνώμη αλλά θα έπρεπε να σας το πω νωρίτερα αλλά δυστυχώς το live δεν θα πραγματοποιηθεί, διότι η κατάσταση της κυβέρνησης και των δρώμενων που διανύει αυτή τη στιγμή η χώρα δεν μας το επιτρέπει”
[…]
Επόμενη στάση Pirot ένα μικρό χωριό της Σερβίας, γραφικό με ζεστές καμινάδες, καταπράσινο, με βουνά τριγύρω. Η ευγενέστατη κυρία που τους φιλοξένησε, δεν ήξερε ούτε καλημέρα στα Αγγλικά! Τα “γλυκά” μαγουλάκια του drummer της μπάντας έσωσαν την κατάσταση. Βρήκαν τα δωμάτια τους, που ήταν γεμάτα με μινιατούρες, κάδρα, όπλα εποχής, χάρτες σε κορνίζα και σπαθιά πολέμου. Οι πόρτες των δωματίων ήταν δερμάτινες (!) με κωδικό, το μπάνιο είχε τζακούζι. Κερασάκι στην τούρτα, τα ξύλινα κρεβάτια εποχής με υπερυψωμένες γωνίες. Κι όμως αυτό το χωριό μάζεψε σε ένα υπόγειο 100 + άτομα!!!
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ pt2
Τελευταίο show της περιοδείας, Sofia
Mixtape: Ένα festival σε ένα τεράστιο χώρο με 300 άτομα περίπου, με ωραίο line-up, με ενέργεια και κοινό που είχε έρθει ξεκάθαρα για να τα δώσει όλα! Από τη πρώτη μπάντα μέχρι και την ώρα που ανέβηκαν οι OATHSWAN, το pit δεν έσβησε ποτέ, τα χέρια δεν κατέβηκαν ποτέ και οι φωνές μετά από κάθε κομμάτι γινόντουσαν ολοένα και πιο έντονες. Τελευταίο show έπρεπε να τα σπάσουν ΟΛΑ! Ο κιθαρίστας του συγκροτήματος μπήκε στο Pit και – πως το κατάφερε – του έφυγε το γόνατο. The show must go on και όντως έτσι έγινε και ήταν επιτυχημένο!!!
OATHSWAN: Τα albums που επηρέασαν το συγκρότημα
H μουσική τους επηρεασμένη από σινεφίλ παραγωγές όπως και το video gaming, μια προσπάθεια ρομαντισμού στο ρηχό, σύγχρονο παρόν της ζωής. Το EP τους απέσπασε θετικές κριτικές στην πλειοψηφία. Πρόκειται για μια πολλά υποσχόμενη προσπάθεια και φυσικά τα νέα δείγματα δείχνουν το ταλέντο τους. Αναμένουμε το full-length album τους για να αποκτήσουμε ολοκληρωμένη άποψη για την αισθητική, το στυλ και τη μουσική τους κατεύθυνση.
Για να τους γνωρίσουμε καλύτερα, μας έδωσαν 5 albums που τους επηρέασαν…
Sleep Token – Take Me back to Eden
Αρκετά ανατρεπτικός δίσκος που σφραγίζει τη κυριαρχία τους και τη διορατικότητα τους. Ένας δίσκος με αξιοζήλευτο χαρακτήρα που μας υπενθυμίζει πως η ταυτότητα είναι το παν.
Silent Planet – Superbloom
Τι είναι ο μοντέρνος ήχος; Η τέλεια απάντηση στο ερώτημα και το σκαλοπάτι – checkpoint του σήμερα. Έρευνα άνευ κινδύνου σε μονοπάτια που η κατάληξη, τους δικαιώνει.
Billie Eilish – Happier than Ever
Δεν είναι μόνο ο δίσκος αλλά και ο καλλιτέχνης. Η άποψη του, αυτά που θέλει να πει, οι προβληματισμοί του, οι φοβίες του, η μουσική του.
“Τα έργα σου πρέπει πάντα να είσαι εσύ”
Falling in Reverse – Popular Monster
Σύνθεση χωρίς προκαταλήψεις, αποτέλεσμα που δεν εντάσσεται μέσα σε κουτί αλλά σε ένα τέλειο μείγμα. Έχει λίγο απ’ όλα και αυτό είναι το ωραίο, ότι δεν βαριέσαι τη διαφορετικότητα.
Arcane – League of Legends Series
Μπορεί να μην είναι ένα album αλλά είναι με κολεξιόν από κομμάτια που έντυσαν και περιέγραψαν μια από τις πιο δυνατές και συναισθηματικές σκηνές που έχουμε παρακολουθήσει. Όπως και το είδος μας που προέρχεται από ταινίες και το gaming, αυτή η δουλειά είναι το καλύτερο reference που μπορούμε να δώσουμε στους εαυτούς μας κάθε φορά που καθόμαστε πάνω από το τραπέζι, πάνω από το πιάνο, πάνω από το όραμα στο τι θέλουμε να κάνουμε.
Οι Nightrage επιστρέφουν δισκογραφικά με το 10ο κατά σειρά άλμπουμ τους, το εξαιρετικό “Remains of a Dead World”. Κουβαλώντας πάνω από μια 20ετια εμπειρίας στην πλάτη τους, ο Μάριος Ηλιόπουλος και η παρέα του ανεβαίνουν στην σκηνή του Gagarin205 διψασμένοι για αίμα και με μένος να ξεδιπλώσουν ο περίτεχνο melodic death metal τους.
Μαζί τους στην σκηνή θα εμφανιστούν και οι Full House Brew Crew, οι οποίοι θα παρουσιάσουν το φρέσκο τους άλμπουμ “Rise Of The Underdogs”. Γκρουβες παντρεμένες με σκληρό heavy metal και με τραγούδια που τα ακούς και σου καρφώνονται στο υποσυνείδητο, ο Βαγγέλης Καρζής (ex – Rotting Christ) και η παρέα του είναι έτοιμοι να ταρακουνήσουν συθέμελα ολόκληρη την Λιοσίων!
Την συναυλία θα ανοίξουν 2 από τα πιο ελπιδοφόρα σχήματα της ελληνικής σκηνής, οι Grim Love και οι Oathswan.
Αγαπάμε Grim Love και φυσικά έχουμε ακούσει τη νέα δισκογραφική δουλειά τους. ΕΔΩ μπορείς να διαβάσεις αναλυτικά!
Anneke van Giersbergen, Simone Simons, Sharon den Adel και Floor Jansen. Τέσσερις μεγαλειώδεις ερμηνεύτριες με τεράστια καριέρα να “σέρνουν” μαζί τους. Εκτός το ότι κατάγονται από την Ολλανδία όλες τους, έχουν άλλο ένα κοινό χαρακτηριστικό. Ποτέ δεν φοβήθηκαν να ρισκάρουν μουσικά. Όλοι γνωρίζουμε πως ξεκίνησαν οι μπάντες τους, ακόμα και οι Epica άλλαξαν τον ήχο τους. Εδώ λοιπόν ανοίξαμε συζήτηση με την Anneke van Giersbergen και μιλήσαμε όσο τον δυνατόν για περισσότερα στον λιγοστό χρόνο που είχαμε.
Για αρχή να πω ότι είμαι πολύ χαρούμενος που πραγματοποιούμε αυτή την συνέντευξη. Το έχω γράψει δεκάδες φορές ότι διαθέτεις μια από τις πιο όμορφες και επιδραστικές φωνές σε οποιοδήποτε είδος κι αν έχεις κινηθεί μουσικά. Λοιπόν, θα πάμε πίσω στο παρελθόν όπου για αρχή και θα ήθελα να μας αναφέρεις πως “εισέβαλες” στους The Gathering πίσω στο μακρινό 1995.
Anneke: Ω ναι, αυτή η εποχή είναι πολύ πίσω στο χρόνο. Λοιπόν, για την ακρίβεια γνωριζόμασταν μεταξύ μας στη μουσική σκηνή τότε. Είχαμε λοιπόν ένα κοινό γνωστό που έπαιξε έναν κομβικό ρόλο τότε. Οι The Gathering είχαν ήδη κυκλοφορήσει δυο άλμπουμ, δύο πανέμορφα άλμπουμ. Αυτός ο φίλος μου λοιπόν μου ανέφερε τότε ότι έψαχναν τραγουδιστή. Συνοψίζοντας, πήγα για audition και πήρα την δουλειά που λένε.
The Gathering: “Mandylion”
Έτσι φτάσαμε στο “Mandylion” το οποίο και συνθέσαμε μαζί. Ήταν το πρώτο άλμπουμ για μένα μαζί τους, εμ τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία. Εννοώντας, είμαι πολύ ευγνόμων που τόσος κόσμος άκουσε αυτό το άλμπουμ όσο και τα υπόλοιπα που ήμουν μαζί τους και τώρα να φανταστείς ότι το “Mandylion” γιορτάζει τα 30 του χρόνια. Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου άλμπουμ μαζί με το “Nighttime birds”.
“Για κάποιους ανθρώπους τα πρώτα συναισθήματα που έρχονται στο μυαλό είναι η νοσταλγία και η συγκίνηση όπως και η χαρά.”
Anneke
Πως αισθάνεσαι λοιπόν που επιστρέφεις στο line up του “Mandylion” λοιπόν;
Anneke: Για κάποιους ανθρώπους τα πρώτα συναισθήματα που έρχονται στο μυαλό είναι η νοσταλγία, η συγκίνηση… όπως και η χαρά. Νοσταλγία σίγουρα όμως.
Επειδή ήμασταν τόσο νέοι όλοι μας, ήμασταν τότε κοντά στα 20 μας χρόνια να φανταστείς, όταν και συνθέσαμε αυτό το άλμπουμ. Και ξέρεις, είναι τόσο εκπληκτικό που επιστρέφουμε σε αυτή την εποχή και θα παίξουμε “ζωντανά” πάλι αυτές τις συνθέσεις με το line up εκείνης της εποχής. Είναι πανέμορφο συναίσθημα να επιστρέφεις και να ακούς ξανά αυτά τα κομμάτια. Είμαι πολύ χαρούμενη που ακούω ξανά αυτό το άλμπουμ γιατί ποτέ δεν ακούω τις παλιές μου δουλειές. Όταν λοιπόν πρέπει να τις ακούσω, όπως τώρα φερ’ ειπείν.
Η Anneke van Giersbergen στους The Gathering την εποχή του ιστορικού “Mandylion”
“Είναι υπέροχο που υπάρχει τόσος ενθουσιασμός μετά την ανακοίνωση που πραγματοποιήσαμε για αυτές τις συναυλίες.”
Anneke
Έτσι λοιπόν πρέπει να μάθω ξανά τις συνθέσεις. Επίσης μπορώ να δηλώσω ότι είμαι τόσο ευχαριστημένη με την τότε παραγωγή και το πως δημιουργήθηκαν αυτές οι συνθέσεις αλλά και πως τις αποδώσαμε τότε. And so that’s the cool thing about it! Όπως επίσης είμαι πολύ περήφανη που υπάρχει τόσος κόσμος που θέλει να έρθει σε αυτές τις συναυλίες μας. Και ξέρεις, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Εννοώ, είχαμε μια εξαιρετική ιδέα. Να μαζευτούμε πάλι και να πραγματοποιήσουμε αυτά τα shows. Όμως ποτέ δεν ξέρεις πόσοι θα επιθυμούν να έρθουν σε αυτά. Αλλά είναι υπέροχο που υπάρχει τόσος ενθουσιασμός μετά την ανακοίνωση που πραγματοποιήσαμε για αυτές τις συναυλίες.
Ανακοινώθηκε ότι θα παίξετε και άλλες συνθέσεις από την εποχή που βρισκόσουν στην μπάντα. Να περιμένουμε εκτός από συνθέσεις του “Nighttime Birds” και τραγούδια από τα “How to measure a planet?” και “Souvenirs”;
Anneke: Ναι βέβαια, θα φτιάξουμε ένα playlist που θα περιέχει συνθέσεις τόσο από το “Mandylion” όσο και από άλλες δουλειές που κάναμε μαζί. Σίγουρα λοιπόν θα παίξουμε και άλλα κομμάτια.
“Δεν σκεφτήκαμε ας πούμε “Ελάτε να κάνουμε ένα “Mandylion part 2″ επειδή άρεσε σε πολύ κόσμο και θα πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε το ίδιο πράγμα”.” Anneke
Τέλεια! Όταν αλλάξατε το στυλ σας από το “Nighttime Birds” και μετά, πολύς κόσμος εξεπλάγην. Ήθελε κότσια μια τέτοια κίνηση την τότε εποχή. Πως αισθανθήκατε λοιπόν που πήγατε από το ένα είδος στο άλλο;
Anneke: Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση. Γενικά είμαστε από τα άτομα που αγαπάμε πολύ να ακούμε κι άλλα είδη μουσικής και να επηρεαζόμαστε από αυτά, όπως και από ταινίες άλλωστε. Βασικά από τα πάντα! Όταν λοιπόν είσαι στη διαδικασία της σύνθεσης ενός άλμπουμ, αυτό το δημιουργείς με έμπνευση που έχεις εκείνη ακριβώς την ώρα. Έτσι λοιπόν, δεν το σκεφτήκαμε πολύ εκείνη την ώρα. Δεν σκεφτήκαμε ας πούμε “Ελάτε να κάνουμε ένα “Mandylion part 2″ επειδή άρεσε σε πολύ κόσμο και θα πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε το ίδιο πράγμα”.
The Gathering
“Πάντα όμως έχουμε το σκοτάδι και το rock στην “ταυτότητα” μας επειδή έτσι το επιθυμούμε, μιας και όλοι προερχόμαστε από τον χώρο του Heavy και Doom Metal.” Anneke
Ξέρεις, γνωρίζω ότι η δισκογραφική εταιρεία τότε θα ήθελε να γίνει κάτι τέτοιο γιατί θα έφερνε πιθανότατα την ίδια επιτυχία. Όμως, ξέρεις, απλά δημιουργούμε μουσική με την καρδιά μας. Η αλήθεια είναι ότι όταν δημιουργείς μουσική με ειλικρίνεια και με αξιόλογα κομμάτια και στίχους που πηγάζουν από την καρδιά σου, πάντα θα υπάρχει κόσμος που θα αρέσκεται σε αυτά. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν εγκλωβιζόμασταν σε ένα είδος μουσικής. Πάντα όμως έχουμε το σκοτάδι και το rock στην “ταυτότητα” μας επειδή έτσι το επιθυμούμε, μιας και όλοι προερχόμαστε από τον χώρο του Heavy και Doom Metal. Άρα πάντα θα υπάρχει moody υλικό.
Η Anneke van Giersbergen στουςThe Gathering την εποχή του ιστορικού “Mandylion”
Η αλήθεια είναι πως έχω παρακολουθήσει τις συνεργασίες σου με Moonspell και Amorphis.
Anneke: Yeah, Yeah
Λοιπόν, ήσουν στους The Gathering για έξι κυκλοφορίες. Πόσο δύσκολο είναι να επιλέξετε συνθέσεις από αυτές τις κυκλοφορίες για το setlist σας;
Anneke: Κοίταξε, είναι μεγάλη απόφαση επειδή έχουμε τόσα πολλά κομμάτια από τα οποία πρέπει να επιλέξουμε έναν αριθμό. Έχουμε όμως κάποια αγαπημένα μας και επίσης συνθέσεις που πάντα επιλέγαμε όταν εμφανιζόμασταν εκείνη την εποχή. Όπως επίσης γνωρίζουμε ότι κάποιες συνθέσεις θα πρέπει να τις παίξουμε αναπόφευκτα. Για παράδειγμα κάποια κομμάτια όπως το “Travel”, είναι μια από τις αγαπημένες μου συνθέσεις και μάλλον το πιο αγαπημένο μου κομμάτια από τότε που βρισκόμουν με την μπάντα. Έτσι λοιπόν, επιλέγουμε συνθέσεις που αγαπάμε να παίζουμε live.
Πάμε λοιπόν στη solo καριέρα σου. Πως αισθάνεσαι για το νέο σου άλμπουμ το οποίο και κυκλοφόρησε τον προηγούμενο Φεβρουάριο; Είσαι ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα;
Anneke: Μα και βέβαια είμαι χαρούμενη με το τελικό αποτέλεσμα. Ηχογραφήσαμε αυτό το EP το οποίο περιέχει τέσσερις συνθέσεις. Στο κοντινό μέλλον θα ηχογραφήσω τρια EP’s και μετά ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ. Σε αυτό λοιπόν το EP έχουμε τέσσερα κομμάτια τα οποία και ηχογραφήσαμε με την μπάντα μου και ήταν μια πολύ ευχάριστη διαδικασία. Ειλικρινά, μου αρέσουν πολύ τα κομμάτια και τα αγαπάω πολύ. Φίλε μου, είναι συνθέσεις που προέρχονται κατευθείαν από την καρδία μου.
It’s just honest music! Υπάρχουν διαφορετικά είδη μουσικής ανάμεσα στα κομμάτια. Είναι η μουσικη που με εκφράζει ξεκάθαρα. Και μου αρέσει πολύ έτσι όπως “βγήκαν” και τα οποία και παρουσιάσαμε live με την μπάντα πρόσφατα. Πραγματοποιήσαμε δώδεκα shows με τα παιδιά και παίξαμε αυτά τα τέσσερα κομμάτια. Φάνηκε λοιπόν ότι ο κόσμος τα εκτίμησε και του άρεσαν αρκετά. Ε ναι λοιπόν, αισθάνομαι πολύ χαρούμενη μέχρι τώρα.
Anneke van Giersbergen
Ωραία, σε μια σχετική ανακοίνωση που δημοσίευσες στα social media, έκανες λόγο ότι το νέο σου υλικό δημιουργήθηκε με βάση τις μουσικές σου επιρρόες που είχες τις δεκαετίες του ’80 και του ’90. Μπορείς να μας δώσεις περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτές;
Anneke: Ναι, όπως και ανέφερες, μεγάλωσα κατά την διάρκεια των δεκαετιών των ’80 και ’90 κατά τίς οποίες υπήρχε πολύ συγκεκριμένος ήχος στις παραγωγές της μουσικής εκείνη την εποχή. Ξέρεις, είχες αυτούς τους χαρακτηριστικούς ήχους στα drums, όπως επίσης και αυτά τα loops σε κομμάτια που έδιναν ταυτότητα σε εκείνη την εποχή. Αυτά τα χαρακτηριστικά υπάρχουν σε πολύ αγαπημένα κομμάτια καλλιτεχνών όπως Genesis, Kate Bush και σε άλλες παρόμοιες μπάντες.
Και ξέρεις, μου αρέσει πολύ να πηγαίνω πίσω σε αυτή την εποχή με αυτούς τους ήχους και αυτό το είδος παραγωγής. Όμως βρισκόμαστε στο “σήμερα” ξέρεις και υπάρχουν επιρροές από την σημερινή φάση της ζωής μου. Έτσι λοιπόν πρέπει να ακούγεται όλο αυτό μοντέρνο και επίκαιρο, όμως κάποιες επιρροές έπρεπε να απορροφηθούν από εκείνη την εποχή. Όταν παίξαμε τα κομμάτια “ζωντανά” ο κόσμος έδειξε να ενθουσιάζεται με τους χαρακτηριστικούς ήχους των drums. Αυτό το γεγονός λοιπόν ήταν πολύ διασκεδαστικό για όλους μας.
Πάμε τώρα λίγο πίσω στο χρόνο σχετικά με τα δυσάρεστα νέα για τον χαμό των γονιών σου. Όλοι μας κάπως έχουμε βρεθεί σε μια παρόμοια κατάσταση. Αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα πως σε επηρέασαν στον συνθετικό τομέα;
Anneke: Πολύ φανερά άσκησε επιρροή πάνω μου. Με επηρέασε στη σύνθεση και την ηχογράφηση του νέου άλμπουμ. Όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει σε επηρεάζει σε οτιδήποτε κάνεις εκείνη την εποχή. Τότε λοιπόν ήμουν στη διαδικασία της σύνθεσης του νέου άλμπουμ. Υπάρχουν κάποια κομμάτια μέσα στο EP ηχογραφημένα πριν απεβιώσουν οι γονείς μου. Ας πούμε όταν έγραψα και το “When i die” που περιείχε στους στίχους ερωτήματα όπως τι συναισθήματα θα είχα και τι συμβαίνει μετά τον θάνατο. Τι θα συμβεί σε μένα, στην ψυχή μου, στο σώμα μου, όλα. Και να φανταστείς ότι αυτό κομμάτι το έγραψα πριν απεβιώσουν οι γονείς μου. Μετά από λίγο καιρό απεβίωσαν και οι δύο και σκεφτόμουν πως αυτό το κομμάτι και όλα τα άλλα ήταν αλληλένδετα τελικά.
Anneke van Giersbergen
Έτσι λοιπόν ηχογράφησα αυτό το κομμάτι με την μπάντα και οι στίχοι των κομματιών έχουν να κάνουν λίγο πολύ με το ότι συνέβη τότε. Όπως επίσης έγραψα κομμάτια και αμέσως μετά τον θάνατο των γονιών μου. Έτσι κάποια σχετικά κομμάτια θα ακουστούν και στα επόμενα EP’s. Έτσι λοιπόν, είχε μεγάλο αντίκτυπο στη ζωή μου όλο αυτό. Όταν οι γονείς μου απεβίώσαν, η μητέρα μου “έφυγε” πολύ ξαφνικά. Ήταν ένα shock για μένα όλο αυτό. Αυτό λοιπόν σε επηρέαζει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι όλο αυτό μπορούμε να το βάλουμε σε μουσική και στίχους. Αυτό λοιπόν έχει πολύ μεγάλη σημασία για μένα. Με απασχολεί κάθε μέρα όλο αυτό και ξέρεις μου ασκεί επιρροή κάθε μέρα.
Ο τίτλος του νέου άλμπουμ ονομάζεται “La vie, La mor, L’amour” το οποίο στα Αγγλικά σημαίνει “Life, Death, Love”. Μπορείς να μας εξγηήσεις το background αυτής της επιλογής; Τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις για σένα;
Anneke: Αυτές οι λέξεις είναι οι πιο σημαντικές για την ανθρώπινη ζωή, σωστά; Υπάρχουν κάποιες βεβαιότητες, κάποια δεδομένα στη ζωή μας. Γεννιόμαστε, ζούμε και στο τέλος θα αποχωρήσουμε από αυτό τον πλανήτη κάποια στιγμή. Μεταξύ αυτών των δεδομένων η πιο σημαντική αξία είναι η αγάπη. Συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα στον κόσμο γύρω μας. Υπάρχουν τόσο πολλές άσχημες καταστάσεις όπως οι πόλεμοι, οι συγκρούσεις και το κακό που κάνουμε στη φύση.
Anneke van Giersbergen
Όμως, συμβαίνουν και πολύ όμορφα πράγματα γύρω μας και ένα από απο αύτα είναι η αγάπη, υπάρχει πολλή αγάπη. Αν στηριχτούμε σε αυτή, μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε για να λύσουμε όλα τα προβλήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα. Πιστεύω ότι υπάρχει μια “θεραπεία” και αυτή είναι η αγάπη. Ξέρω ότι μπορεί να ακούγομαι ως hippie. Πραγματικά όμως πιστεύω η πηγή για την ευτυχία βρίσκεται στην αγάπη, στην αποδοχή και στην κατανόηση. Έτσι λοιπόν ήθελα να μιλήσω για αυτό και να συνθέσω για αυτό. Και τι καλύτερο μέσο για να το μεταδώσεις από την ίδια την μουσική;
Με βρίσκεις σύμφωνο απόλυτα. Λοιπόν, ποια κομμάτια από το νέο άλμπουμ θα επέλεγες ως αγαπημένα και γιατί;
Anneke: Ναι, αυτό είναι αρκετά δύσκολο γιατί κάποια είναι πιο “χαλαρά” ενώ άλλα έχουν αρκετές rock φόρμες. Κάποια κομμάτια είναι περισσότερο σκοτεινά και moody. Κάποιες φορές είμαι σε φάση για κάτι πιο φωτεινό ας πούμε. Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια είναι το “When I die”, το οποίο είναι μια σύνθεση που προέρχεται κατευθείαν από την καρδιά μου. Είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι, σκοτεινό και ήρεμο. Πιστεύω πολύς κόσμος θα το κατανοήσει σε βάθος. Και ξέρεις είναι πολύ δύσκολο να επιλέξεις ανάμεσα στα τέσσερα “παιδιά” σου, σωστά;
Έχεις κυκλοφορήσει τέσσερα solo άλμπουμ. Τι διαφορές εντοπίζεις μεταξύ του νέου σου άλμπουμ και των προηγούμενων τριών;
Anneke: Είμαι της άποψης ότι όλα αυτά τα άλμπουμ είναι κάπως διαφορετικά μεταξύ τους, κυρίως επειδή έχουν λίγο διαφορετική παραγωγή το ένα από το άλλο. Κάποια άλμπουμ είναι πιο straight forward και πιο rock, όπως είναι το άλμπουμ “Drive” αλλά και το προηγούμενο μου άλμπουμ το οποίο ήταν πιο ακουστικό τόσο στον ήχο όσο και στην παραγωγή. Πιστεύω ότι όλα αυτά τα άλμπουμ ήταν πολύ διαφορετικά τόσο στη διάθεση όσο και στην παραγωγή.
Anneke van Giersbergen
Έτσι νομίζω βασικά και έτσι μου αρέσει η αλήθεια είναι. Δηλαδή να κάνω οτιδήποτε μου αρέσει και είναι στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Αυτό λοιπόν δημιουργεί και διαφορετικά είδη μουσικής προσέγγισης. Έτσι λοιπόν, νομίζω ότι αυτά τα EP’s θα διαφέρουν το ένα με το άλλο έστω και λίγο, αφού θα ηχογραφηθούν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Παρ’ όλα αυτά, όλα θα ηχογραφηθούν στο ίδιο studio με την ίδια μπάντα. Άρα σίγουρα λίγο πολύ θα βρίσκονται “κοντά” μουσικά.
Πάμε σε μια tricky ερώτηση τώρα. Τι μπορούμε να περιμένουμε από την Anneke στο μέλλον τόσο στη συνεργασίας σου με τους The Gathering όσο και στη solo καριέρα σου: Μιας και βρεθήκατε για τα 30 χρόνια του “Mandylion”, υπάρχει κάποια πιθανότητα να μπείτε στο studio με αυτό line up και να ηχογραφήσετε νέα μουσική”
Anneke: Κοίταξε, δεν συζητήσαμε ποτέ για νέα μουσική με τους The Gathering. Εμείς θα επικεντρωθούμε στα shows που έχουμε προγραμματίσει και θα είναι μια συναρπαστική φάση. Για αυτό τον λόγο θα επικεντρωθούμε σε αυτό. Έτσι λοιπόν δεν γνωρίζουμε τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον με το παλιό line up των The Gathering. Παρολαυτά, γνωρίζω ότι οι The Gathering θα δουλέψουν πάνω σε νέα μουσική με την εξαιρετική τραγουσίστρια τους, Silje (σ.σ. Wergeland).
The Gathering
Άλλωστε, και εγώ δουλεύω πάνω στη δική μου μουσική, όπως στα επερχόμενα EP’s και άλμπουμ. Άρα όπως βλέπεις, αυτό θα πάρει αρκετό χρόνο στο μέλλον. Έτσι λοιπόν, συνθέτω, ηχογραφώ και παίζω live όπως τα solo shows στην Ελλάδα για τα οποία και ανυπομονώ σε μεγάλο βαθμό. Έτσι λοιπόν, δεν υπάρχουν σχέδια για ηχογραφήσεις με τους The Gathering.
Έγινε! Λοιπόν, πάμε στις επερχόμενες εμφανίσεις σου στη χώρα μας. Τι να περιμένει το ελληνικό κοινό από αυτή την περιοδεία?
Anneke: Λοιπόν, θα πραγματοποιήσω κάποιες solo ακουστικές εμφανίσεις στην Ελλάδα, όπως είχα κάνει και πριν λίγα χρόνια. Αυτή την φορά θα έχω και κάποια νέα κομμάτια στο setlist. Θα παίξω κάποιες δικές μου συνθέσεις, κάποια τραγούδια από τους The Gathering όπως και κάποιες διασκευές που μου αρέσει να παίζω “ζωντανά”. Όπως επίσης, θα πω και κάποιες ιστορίες και θα συζητήσουμε και λίγο. Η φάση με αυτές τις ακουστικές συναυλίες είναι ότι είναι λίγο πιο “άμεσες” με το κοινό.
Η αλληλεπίδραση που υπάρχει με το κοινό που έρχεται να μας παρακολουθήσει είναι μια από τις κύριες απολαύσεις που έχω όταν πραγματοποιώ αυτές τις συναυλίες. Έτσι λοιπόν θα έχω λίγο διαφορετικό setlist από την προηγούμενη φορά, όπως και ανυπομονώ να σας συναντήσω όλους και να απολαύσω το φαγητό σας και να κάτσω κάτω από τον ήλίο. Μου έχει λείψει τόσο πολύ ο ήλιος. Θα είναι υπέροχα που θα βρεθώ για μια ακόμη φορά στην πανέμορφη χώρα σας, μιας και μου αρέσει πάρα πολύ όλο αυτό το vibe που έχει. Πραγματικά αγαπάω πολύ τόσο το κοινό όσο και το κλίμα της χώρας σας.
Αυτά από μένα Anneke, πραγματικά σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Εύχομαι κάθε επιτυχία για το νέο σου άλμπουμ! Θα ήθελα να τελειώσουμε την συζήτηση μας με ένα μήνυμα προς του Έλληνες οπαδούς σου.
Anneke: Αυτό που έχω αναφέρω πρωτίστως είναι ότι ανυπομονώ να σας δώ όλους και όπως άλλωστε είμαι πολύ χαρούμενη που αρκετός κόσμος ανυπομονεί να με δει. Έδω πέρα λοιπόν έχουμε μια “win-win” φάση. Θα κάνω τα πάντα δυνατά λοιπόν για μια εξαιρετική εμφάνιση. Και επίσης, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω εκ των προτέρων που θα έρθετε να με δείτε και με κάνετε να αισθάνομαι τόσο ευπρόσδεκτη στην υπέροχη χώρα σας. Σύντομα λοιπόν θα βρεθούμε από κοντά με όλους.
Νέες προσθήκες των Everything But The Girl για την Αγγλία. Συγκεκριμένα ανακοίνωσαν τρεις επιπλέον συναυλίες στο Λονδίνο.
Οι Everything But The Girl ανακοινώνουν τρεις επιπλέον συναυλίες στο Λονδίνο για το Moth Club του Λονδίνου για τρεις συναυλίες τον Ιούνιο.
Το εξαιρετικό αυτό ντουέτο θα επιστρέψει στο χώρο του Hackney για να δώσει συναυλίες στις 8, 9 και 10 Ιουνίου. Μαζί τους θα είναι και πάλι ο Rex Horan στο κοντραμπάσο και ο Blake Watt των Family Stereo στην κιθάρα και τα φωνητικά.
Οι τυχεροί ελπίζουμε να έχετε κλείσει το εισιτήριό σας!
Τα περιορισμένα εισιτήρια, πωλήθηκαν μέσω της DICE.
Σε μια ανάρτηση στο Instagram, το ζευγάρι εξήγησε ότι οι συναυλίες θα περιλαμβάνουν ένα μείγμα τραγουδιών από την «40χρονη καριέρα τους ως ντουέτο και ως σόλο καλλιτέχνες».
Για το πρώτο σετ των συναυλιών της επιστροφής τους στο Moth Club νωρίτερα αυτό το μήνα, οι Everything But The Girl ή αλλιώς Tracey Thorn και Ben Watt– περιποιήθηκαν τους θαυμαστές τους με ένα μείγμα από πρωτότυπο υλικό και μια σειρά από διασκευές, συμπεριλαμβανομένης της δικής τους εκδοχής στο «I Might Say Something Stupid» της Charli XCX.
Οι Everything But The Girl
εμφανίστηκαν για τελευταία φορά ζωντανά μαζί το 2023 για μια ραδιοφωνική συνεδρία του BBC, αλλά δεν έχουν παίξει μπροστά σε κοινό από το Φεστιβάλ Τζαζ του Μοντρέ της Ελβετίας το 2000.
Πέρυσι, το Moth Club ξεκίνησε μια αίτηση για να αμφισβητήσει δύο ξεχωριστές προτάσεις του Hackney Council για την ανάπτυξη μιας πολυκατοικίας στο κοντινό Morning Lane.
Οι Chiral αποκάλυψαν το “Bones” – Το Τελευταίο Κεφάλαιο Στην Σκοτεινή, Κινηματογραφική Τριλογία.
Το ιρλανδικό alternative rock/metal συγκρότημα Chiral κυκλοφόρησε το πολυαναμενόμενο νέο τους single και βίντεο, “Bones”, το τελευταίο κομμάτι σε μια στοιχειωμένη τριλογία που ξεκίνησε με τα “In the Company of Wolves” και “I Bring Chaos”.
Αυτό το συναρπαστικό φινάλε φέρνει τον πρωταγωνιστή της ιστορίας στο τέλος ενός οδυνηρού ταξιδιού – ενός ταξιδιού που χαρακτηρίζεται από κακοποίηση, εθισμό και αγώνα για αναγέννηση.
Τα «κόκαλα» αντιπροσωπεύουν έναν καθαρισμό, μια στιγμή ανύψωσης από τις στάχτες, ενώ οι παρατεταμένες σκιές του παρελθόντος παραμένουν πάντα παρούσες. Δεν είναι μόνο να προχωρήσουμε μπροστά – είναι να κουβαλάμε τα σημάδια αυτού που προηγήθηκε.
Μουσικά, το “Bones” συνδυάζει το χαρακτηριστικό μείγμα πανκ, μέταλ και ροκ στοιχείων του Chiral, δημιουργώντας ένα έντονο και κινηματογραφικό ηχητικό τοπίο που καθρεφτίζει τη συναισθηματική μάχη του πρωταγωνιστή.
Το κομμάτι
ντας την ακατέργαστη ενέργεια και αφιλτράριστη συναισθήματα που καθόρισαν τη μουσική του Chiral.
Το μουσικό βίντεο που συνοδεύει φέρνει την ιστορία σε ένα εκπληκτικό συμπέρασμα, αποτυπώνοντας οπτικά την πάλη μεταξύ φωτός και σκότους, παρελθόντος και παρόντος. Σε σκηνοθεσία Chiral & Thomas Moyles, είναι μία σπλαχνική και συμβολική αναπαράσταση των θεμάτων του τραγουδιού.
Το “Bones” δεν είναι απλώς ένα τραγούδι – είναι ένας απολογισμός», λέει ο Adam Brewer. «Είναι να απελευθερωθείς από τι σε στοιχειώνει αλλά να ξέρεις ότι κάποια φαντάσματα δεν εξαφανίζονται ποτέ εντελώς».
Γυρίστηκε στις ακόλουθες 3 τοποθεσίες στο Laois:
Red Lake Sound Studios, The Malt House, Stradbally & the Timahoe Round Tower, Timahoe.
Πρωταγωνιστές
– Chiral
– Καλλιτέχνης/Ηθοποιός Rebecca Deegan
– Dave the Raven
– Webster the Spider
– Pumpkin the Snake
Με τους “Bones”
να πρωτοστατούν, οι Chiral συνεχίζει να ξεπερνά τα όρια, προσφέροντας στους θαυμαστές μια εμπειρία.
Αυτό είναι τόσο σπλαχνικό όσο και προβληματικό.
Το βίντεο κυκλοφόρησε 14 Μαρτίου 2025, σηματοδοτώντας άλλο ένα ορόσημο για το συγκρότημα καθώς χτίζουν προς το επερχόμενο ντεμπούτο άλμπουμ τους που θα κυκλοφορήσει στις 27 Απριλίου 2025, Chiral – The Karnival of Chaos.
Μείνετε συντονισμένοι. Η σκόνη μπορεί να καθίσει, αλλά τα κόκαλα παραμένουν.
Chiral
Το αποκλειστικό σόου παρουσίασης του άλμπουμ «The Karnival of Choas» πραγματοποιήθηκε στο Dunamaise Arts Center στο Portlaoise στις 27 Φεβρουαρίου 2025, όπου οι παρευρισκόμενοι είχαν για πρώτη φορά πρόσβαση σε πιεστήρια βινυλίου περιορισμένης έκδοσης πριν από την ευρύτερη κυκλοφορία του άλμπουμ τον Απρίλιο.
Προετοιμαστείτε για το χάος. Το Καρναβάλι ξεκινά σύντομα. Ελάτε να συμμετάσχετε στη σκοτεινή τους παρέλαση
Βουτήξτε στον ηχητικό υπόκοσμο με τους Chiral, τους πονηρούς Ιρλανδούς αποστάτες 4 κομματιών που παραβιάζουν με τόλμη τα μουσικά σύνορα, επινοώντας ένα φίλτρο πανκ, μέταλ, ροκ και χορού με μια πλευρά της avant-garde.
Γεννημένος στις σκιές των αρχών του 2023, πολυοργανίστας, παραγωγός, ο Gary Duncan ένωσε τις δυνάμεις του με τον τραγουδιστή/πολυοργανιστή Adam Brewer και το δίδυμο άρχισε πυρετωδώς να γράφει τα σχεδιαγράμματα των Chiral.
Αργότερα τον ίδιο χρόνο,
συμμετέχοντας σε αυτή τη μουσική συναυλία για να ολοκληρώσουν το ανίερο κουαρτέτο και να τα κολλήσουν όλα μαζί, ο μεγαθήριος του μπάσου Al “Bluster Bhoy” Tierney και ο τρομερά ταλαντούχος Chris Craig (Vendetta Love) στην κιθάρα.
Μετά την πρώτη τους κυκλοφορία στις 27 Ιανουαρίου 2024, αποκλειστικά στο κανάλι του συγκροτήματος στο YouTube «I Bring Chaos» τράβηξε γρήγορα την προσοχή του κόσμου και το ενδιαφέρον για τους Chiral άρχισε να αυξάνεται, το τραγούδι και το συγκρότημα εμφανίστηκαν επίσης στον κύριο ιστότοπο του RTE μαζί με τους Bambi Thug και την Taylor Swift.
Σύντομα ακολούθησε μια φρενίτιδα στα μέσα ενημέρωσης, ξεκινώντας το συγκρότημα στην ιρλανδική και διεθνή μουσική σκηνή και φτάνοντας νέα ύψη.
Οι Chiral δεν έχασαν χρόνο, σχεδιάζοντας τις επόμενες κινήσεις τους στις σκιές, τον Μάιο του 2024 το συγκρότημα κατευθύνθηκε στη Γερμανία για μια σειρά από συναυλίες και οι επαίνους συνεχίστηκαν, αντηχώντας από τις πιο απομακρυσμένες γωνιές του πλανήτη καθώς το χάος του Chiral δεν γνώριζε όρια.
Έκαναν την πρώτη τους αποκλειστική ιρλανδική εμφάνιση στις 27 Φεβρουαρίου 2025 λανσάροντας το ντεμπούτο τους άλμπουμ με τίτλο “Karnival of Chaos”
Στο Κέντρο Τεχνών Dunamise στο Portlaoise. Αυτή ήταν μια σχεδόν sold out εκδήλωση και μια οπτικοακουστική εμπειρία που συναρπάζει το μυαλό.
Δεν είναι απλώς ένα συγκρότημα. είναι ένα καρναβάλι ηχητικής τρέλας, όπου το σκοτάδι σε καλεί.
Polish black-death band Untervoid, known for their intense and uncompromising sound, have today released their new music video for the track “Downfall of Angels”.
The song is featured on their debut album “Parasite“, which was released last September via Pagan Records.
Downfall of Angels
The visually striking video, produced in collaboration with Grupa 13 (Behemoth, Amon Amarth, Tarja, Arch Enemy), was filmed in Wrocław in November 2024 and draws inspiration from the biblical motif of the expulsion of angels from heaven. It relates the rebellion and subsequent judgment of these celestial beings, culminating in their dramatic fall.
The central figure, Lucifer, is portrayed in both male and female forms, defiantly mocking divine authority as descends from the heavens. The sheer horror of his fall is palpable amongst the observing angels, marking the beginning of his journey in the liminal space between divinity and the human world.
“Downfall of Angels“
is the latest visual offering from the band, following the release of the album “Parasite” last year. “Parasite” is a concept album that delves into the anxieties of our time, exploring humanity’s role as a parasitic force on society and the planet.
Band was formed in 2015 by Destroyer (Redemptor, ex-Hate, ex-Kriegsmaschine) and Adam Sierżęga (Armagedon, Azarath (live)), with Haldor Grunberg (Thaw, Mentor) joining in 2024. The band has built a strong reputation since their self-titled EP in 2018 for their intense live performances and their powerfully dark soundscapes.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies. Υπάρχει προσδιορισμός και αποθήκευση δεδομένων. Πληροφορίες σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων και τη δυνατότητα άρνησης αυτής περιλαμβάνονται στην πολιτική απορρήτου.
