Σε συνέχεια του προηγούμενου μας αφιερώματος στους “Πατέρες” του μελωδικού Power Metal, Helloween, μεταφερόμαστε στην επόμενη εποχή τους. Την “αναγέννηση” από τις στάχτες μιας μπάντας που πήγε να διαλυθεί αρκετές φορές μέχρι το 1994. Ουσιαστικά ήταν αποτελειωμένοι οικονομικά από την έκβαση της δίκης για τα δικαιώματα των τριών πρώτων δίσκων τους με την Noise Records. Όπως επίσης και με τα χρήματα που δαπανήθηκαν για τις ηχογραφήσεις και την παραγωγή των “Pink bubbles go ape” και “Chameleon”. Ο Tsangarides σίγουρα από τους πιο ακριβούς παραγωγούς τότε.
Αλλαγές στο line up των Helloween και η έλευση του “σωτήρα”
Ένα παιδί από την Καρλσρουή της Γερμανίας, έχοντας κάνει πράγματα και θαύματα με τους Pink Cream 69, κάνει την εμφάνιση του. Μάλιστα περνάει από audition ενώ ο Kiske βρίσκοταν ακόμα στην μπάντα, βασικά με το ένα πόδι έξω ήταν αλλά τελος πάντων. Δεν άργησε να έρθει η φυγή του Kiske, μιας και τα πράγματα ήταν πολύ τεταμένα μέσα στην μπάντα. Από την άλλη ο Ingo πάλευε με τις εξαρτήσεις που είχε και έτσι δεν μπορούσε να μείνει περισσότερο στους Helloween. Ο Ingo βρέθηκε σε αδιέξοδο, κάποιες αγγελίες που είχε βάλει για δουλειά δεν του πρόσφεραν τα αναμενόμενα. Έτσι το 1995 προέβη σε αυτοκτονία πέφτοντας από μια γέφυρα σε ράγες τρένου. Ήταν 8 Μαρτίου και απέβιωσε σε ηλικία μόλις 29 ετών.
Ο Ingo “έφυγε” πολύ άδικα και ήταν από τους καλύτερους drummer γενικά στο Power Metal. Η τεχνική του καάρτιση ακόμα βρίσκει μιμητές σε αυτό το είδος και όχι αδίκως. Οι Helloween τον αντικατέστησαν την εποχή που περιόδευαν για το “Chameleon” με τον Ritchie Abdel-Nabi. Για την ακρίβεια κατά την διάρκεια της περιοδείας στην Ιαπωνία. Πριν δώσει τέλος στη ζωή του, ο Ingo υπέφερε από εξαρτήσεις όπως το αλκοολ και τα ναρκωτικά. Επίσης είχε θεμάτα με σχιζοφρένεια και κατάθλιψη. Μετά την φύγη του Kiske λοιπόν και την έλευση του Andi Deris, οι Helloween αντικατέστησαν τον Ingo με τον Uli Kusch. Επίσης έναν πολύ χαρισματικό drummer, και όπως αποδείχθηκε και συνθέτη.
Το “Master of the Rings” και ο Andi Deris επανέφεραν τους Helloween στα λογικά τους
Αυτο το άλμπουμ παίζει να είναι και το πιο σημαντικό στην καριέρα των “Κολοκύθων”, πολύ πιο σημαντικό ακόμα και από την μαγική τριπλέτα των eighties. Αυτό το ισχυρίζομαι γιατί πολύ απλά έφερε τους Helloween πάλι στο Metal προσκήνιο. Στη θέση του παραγωγού παρέμεινε ο Tommy Hansen. Δυο αποτυχημένοι δίσκοι με την EMI οι Helloween και με έναν Rod Smallwood σε χρέη μανατζερ. Όλα αυτά αποτέλεσαν σύντομα παρελθόν. Το “Master of the Rings” έγινε πρόβες για τρεις εβδομάδες, μπήκαν στουντιο, το ηχογράφησαν και κυκλοφόρησε από την Raw Records.
Στο “March of Time: The Best of 40 Years” από το “Master of the Rings” επιλέχθηκαν τα “Sole survivor”, “Perfect gentleman”, “In the middle of the heartbeat” και “Why”. Είναι μια πολύ λογική επιλογή συνθέσεων γιατί και ταα τέσσερα ήταν cornerstones για την εποχή εκείνη. Το “Mr Ego” δεν επιλέχθηκε, μιας και ουσιαστικά γράφτηκε για την φυγή του Kiske, λογική κίνηση. Μέσα στο άλμπουμ υπάρχουν κομμάτια που αξίζουν και με το παραπάνω και σηματοδοτούν την επιστροφή των Helloween στο δρόμο που χάραξαν με τα τρια πρώτα άλμπουμ.
Τα “Where the rain grows” και “Still we go” είναι Power Metal “δυναμίτες” που δεν γίνεται να προσπεράσεις έτσι απλά. Το δεύτερο δεν το έχουν παίξει σχεδόν ποτέ live, ενώ το πρώτο βρίσκεται συχνά πυκνά μέσα στα setlists τους. “Αναγέννηση” λοιπόν για τα παιδιά από το Αμβούργο που έμαθαν από τα λάθη τους και χάραξαν ξανά πορεία προς τη δόξα.
Η συνέχεια ήταν κάπως tricky, μιας και όλοι σκέφτονταν αν το “Master of the Rings” ήταν ένα απλό “πυροτέχνημα”. Οι Helloween όμως είχαν διαφορετική απόψη, είχαν αποφασίσει ότι θα κάτσουν πάλι στο θρόνο του ιδιώματος που φέρει την σφραγίδα τους. Έτσι λοιπόν έρχονται με ένα concept album και με την επιστροφή της μορφής της μπάντας στο εξώφυλλο από την εποχή των “Keepers…”. Το αποτέλεσμα ήταν να κυκλοφορήσει για μένα το “Keeper of the seven keys part III”. Όλα μέσα “φωνάζουν” επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν.
Το άλμπουμ έχει ως θέμα τις προφητείες του Νοστράδαμου και περιέχει και κάποια κομμάτια όπως το ομώνυμο που ειναι επηρεασμένο από το “Faust part II” του Johann Wolfgang von Goethe. Η χορωδία που ακούγεται στο κομματι είναι η “Johann Sebastian Bach” της πόλης του Αμβούργου υπό την διεύθυνση του Axel Bergstedt. Πίσω από την κονσόλα συνεχίζει να κάθεται ο Tommy Hansen και μάλιστα παίζει και κάποια πλήκτρα στο άλμπουμ.
Λοιπόν, στη συλλογή που κυκλοφόρησε πρόσφατα, θα έπρεπε να συμμετέχει όλο το άλμπουμ. Κάτι το οποίο και φυσικά δεν μπορούσε να γίνει. Έτσι λοιπόν επιλέχθηκαν συγκεκριμένες συνθέσεις που είχαν αντίκτυπο τότε. Τα “Forever and one (Neverland)”, “Power” και “Steel Tormentor”. Το τελευταίο κυκλοφόρησε προς τιμή των Judas Priest, όπως και έγινε και μια διασκευή στο “Electric Eye” των τελευταίων.
Συνθέσεις που επανέφεραν τους Helloween στο θρόνο
Το “Power” είναι από τις καλύτερες και πιο σημαντικές συνθέσεις των “Κολοκυθών” και δεν θα μπορούσε να λείπει από την συλλογή. Μετά το “A tale that wasn’t right”, το “Forever and one (Neverland)” καταλαμβάνει στις καρδίες των οπαδών περίοπτη θέση. Το “Steel tormentor” από την άλλη είναι μια αφιέρωση στη μεγάλη τους αγάπη, τους Judas Priest. Πιο Priest δεν γίνοταν αυτό το κομμάτι.
Όπως αναφέραμε, χώραγαν και άλλες συνθέσεις από αυτό το άλμπουμ. Τα “Before the war”, “Wake up the mountain”, “We burn” και “Kings will be kings” είναι “διαμάντια” στον Power Metal χώρο. “Mission motherland” και “The time of the Oath” συμβολίζουν δειλά δειλά την αλλάγη του ήχου τους σε πιο thrashy μονοπάτια. Το “If I knew” είναι μια εκπληκτική μπαλάντα που αναδεικνύει το μεγαλείο του Andi Deris με το συναίσθημα που έχει. Ακόμα και το “A million to one” που κάλλιστα θα μπορούσε να βρεθεί σε ένα άλμπουμ των Pink Cream 69, έχει τον ρόλο του μέσα. Ο Andi Deris έχει σώσει το όνομα που καλείται Helloween.
Το “Better that Raw” σηματοδότησε μια νέα εποχή για τους Helloween
Αυτό το άλμπουμ ήταν το πρώτο που μέρος του ηχογραφήθηκε στα Mi Sueno Studios της Τενερίφης, ιδιοκτησίας Andi Deris. Το υπόλοιπο άλμπουμ ηχογραφήθηκε στα Chateau du Pape Studios στο Αμβούργο και το Mastering πραγματοποιήθηκε στα Metropolis Studios από τον Ian Cooper. Ο τελευταίος έχει συνεργάστει με όνοματα όπως Bruce Dickinson, Thin Lizzy, Angra και Samson. Η μπάντα σε αυτό το άλμπουμ είναι “σπασμένα” φρένα και το “Better than raw” είναι ένα από τα πιο Thrashy αλμπουμ τους.
Μέσα σε αυτή την συλλόγη που κυκλοφόρησε πρόσφατα έχουμε τα “Hey Lord” και “I can” τα οποία ήταν singles για το “Better than raw”. Θα μπορούσε βέβαια να υπήρχαν και άλλες συνθέσεις από αυτό το εξαιρετικό άλμπουμ. θυμάμαι ακόμα την έκπληξη που μου προκάλεσε όταν άκουσα το “Push” που ήταν σαν να άκουγα τον Deris να έχει μεταμορφωθεί σε Halford. Απίστευτα και τσαντισμένα φωνητικά. Θα μπορούσε να υπήρχε και το “Falling higher” όπως και το “Midnight sun” και το “Revelation”.
Ένα άλμπουμ που συνέχισε την εδραίωση των “Κολοκύθων” στη σκηνή, δηλαδή εκεί που τους άφησε η προηγούμενη κυκλοφορία τους. Η ποιότητα τους εξακολουθεί να βρίσκεται σε δυσθεώρητα ύψη με ένα άλμπουμ διαφορετικό από τα προηγούμενα. Το “Better than raw” είναι ένα άλμπουμ άγριο και συνάμα μελωδικό. Πίσω από την κονσόλα ήταν και πάλι ο Tommy Hansen και στο mastering ο Ian Cooper. Το εξώφυλλο έγινε δια χειρός Henjo Richter, ναι αυτού των Gamma Ray.
Οι Helloween δεν είχαν να φοβηθούν κάτι με αυτή την αλλάγη, ήταν συνιθισμένοι στα ρίσκα. Μπορει τοστις αρχές του 1990 να απέτυχαν παταγωδώς με την αλλάγη που έκαναν, όμως εδώ δικαιώθηκαν με το παραπάνω και ο κόσμος τους αγκάλιασε. Όταν έχεις μέσα “Midnight sun”, “Falling higher”, “Push”, “I can” και “Revelation” δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Η “πένα” του Weikath πάλι έγραψε τρελά άσματα και ο Deris για άλλη μια φορά δικαίωσε όσους πίστευαν σε αυτόν από την αρχή.
Η συνέχεια των Helloween ήταν ακόμα πιο Thrashy και σκοτεινή
Προσπερνάμε το απολαυστικό “Metal Jukebox” και φτάνουμε στο 2000 με τους Helloween πάλι να άλλαζουν. Βάζουν τα μαυρά και καμπαρντίνες και κυκλοφορούν το “The dark ride”. Ίσως ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα άλμπουμ τόσο για τους ίδιους όσο και για μια μερίδα των οπαδών τους. Επίσης αυτό ήταν το τελευταίο άλμπουμ των Roland Grapow και Uli Kusch με τους Helloween. Αργότερα έφτιαξαν τους πολύ καλούς Masterplan.
Εδώ έχουμε και αλλάγη στους παραγωγούς. Πίσω από την κονσόλα έχουμε τους Roy Z και Charlie Bauerfeind. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στα Mi Sueno Studios στην Τενερίφη και το Mastering πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη. Όπως επίσης έχουμε και αλλάγη “στέγης”, μιας και οι Helloween μετακόμισαν στη Nuclear Blast Records. Από αυτό το άλμπουμ λοιπόν επιλεχθηκαν τα “Mr Torture” και “If I could Fly” για να συμμετάσχουν στο “March of Time: The best of 40 Years”.
Θα μπορούσαν να υπάρχουν και άλλες συνθέσεις από αυτό το άλμπουμ. Τα “All over the nations”, “Salvation” και “The Departed (Sun is going down)” θα μπορούσαν εύκολα να έιναι μέσα. Όπως και το όμωνυμο και τα “Immortal” και “We damn the night”. Μεγάλες συνθέσεις από ένα σπουδαίο άλμπουμ. Πάντως στην ιστορία θα μείνουν οι διαμάχες του Weikath με τους παραγωγούς για τα διαλλέιματα γιατί ήθελε να καπνίσει.
Μπορεί να ήταν και ένας βασικός “λόγος” που δεν συνέχισαν την συνεργασία τους με τον Roy Z. Δεν έλειψαν μετά οι διαμάχες μεταξύ των μελών και έτσι αποχώρησαν οι Uli Kusch και Roland Grapow. Κάτι είχε ακούστε για οικονομικά ζητήματα χωρίς να επιβεβαιώνω την φήμη. Πάντως παρακάτω παραθέτω ένα b’ side που βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή edition του single “If I could fly”.
Μετάβαση σε μια νέα εποχή
Μετά από την αποχώρηση των Grapow/Kusch δημιουργήθηκαν δυο σημαντικά κένα στο line up. Συνθετικά δεν θα μπορούσα να πω οτι υπήρχε θέμα, μιας και οι Deris και Weikath είναι παλιές “καραβάνες” και καλύπτουν τα κενά για πλάκα. Στη συνέχεια λοιπόν επέλεξαν τους Dan Loble και Sascha Gerstner για τις θέσεις του drummer και του κιθαρίστα. Άλλη μια εποχή έρχοταν με φόρα για τους Helloween και τους έβρισκε πάλι με νέα πρόσωπα. Η ιστορία των Helloween για τα 40 χρόνια έχει και άλλες συγγραφικές “στάσεις”. Την συνέχεια του αφιερώματος μπορείτε να την διαβάσετε εδώ στο τρίτο μέρος.
[…] Από αυτό το άλμπουμ έχουν επιλεξει το “Windmill” και μόνο. Μόνο το “Giants” αξίζει και δεν το επέλεξαν. Ο Roland Grapow έχει αναφέρει σε συνέντευξη του ότι δεν περίσσευαν χρήματα ούτε για τις καθημερινές τους ανάγκες. Οι επιλογές της μπάντας που έδειξαν εμπιστοσύνη σε λάθος άτομα και έδιώξαν αυτούς που τους στήριξαν, έφεραν το σχήμα σε αδιέξοδο. Όμως, η “αναγέννηση” δεν άργησε να έρθει…Η συνέχεια στο Part II εδώ. […]