Σε συνέχεια της ανασκόπησης μας για τα 40 χρόνια από την ίδρυση των ηγετών του Power Metal, Helloween, φτάνουμε στην εποχή του reunion και στην κυκλοφορία του ομώνυμου άλμπουμ τους. Πριν από αυτό όμως ας πάμε πίσω στο χρόνο και στις σχέσεις των μελών τόσο με τον Michael Kiske όσο και με τον Kai Hansen.
Μιλήσαμε εδώ λίγο πολύ για τις σχέσεις των μελών και πως έφτασαν σε τοξικότητα την περίοδο των “Pink bubbles go ape” και “Chameleon”. Οι αλλάγες management, εταιρείας και συνεπώς νοοτροπίας το πως αντιμετωπίσαν την υπάρχουσα κατάσταση έφτασαν την μπάντα στα πρόθυρα της διάλυσης. Οι οικονομικές συνέπειες ήταν πολύ δυσβάσταχτες για τα παιδιά από το Αμβούργο. Η EMI ζήτουσε τις συμφωνημένες ουσιαστικά πωλήσεις, από την άλλη υπήρχε δικαστική διαμάχη με την Noise Records και επίσης σίγουρα ο Chris Tsangarides δεν πληρώθηκε λίγα χρήματα. Μην ξεχνάμε ότι είχε προυπηρεσία με “Painkiller” κτλ.
Τα προβλήματα πολλά και εντός της μπάντας
Ο Ingo, drummer, “κολλητός” του Kai Hansen και ιδρυτικό μέλος της μπάντας, αντιμετώπιζε θέματα με καταχρήσεις όπως αλκοόλ και ναρκωτικά. Συνέπεια ήταν να απολυθεί. Ο Michael Kiske υπέγραφε το τέλος του με την όλη φάση που υπήρχε μέσα στην μπάντα μιας και “πλακωνόταν” συχνά πυκνά με τους υπόλοιπους κυρίως για την “χλιαρή” σκηνική του παρουσία. Έτσι λοιπόν πήρε και αυτός τον δρόμο της εξόδου. Η “αναγέννηση” της μπάντας ήρθε με τον Andi Deris, για κάτι που μιλήσαμε αρκετά εδώ. Μετά την αποχώρηση των Uli Kusch και Roland Grapow, ήρθαν οι Sascha Gerstner και Dani Loble και ουσιαστικά συμμετείχαν σε τεράστιο βαθμό στον ενθρονισμό της μπάντας στη θέση που της αξίζει.
Οι πρώτες επαφές με Kai Hansen
Κακά τα ψέμματα με τον Kai Hansen ποτέ δεν είχαν εχθρότητα οι υπόλοιποι Helloween και για αυτό άλλωστε πραγματοποιήσαν και περιοδείες μαζί. Μάλιστα δυο φορές έγινε αυτό. Οι “ζυμώσεις” μεταξύ των δυο πλευρών όμως είχαν γίνει ήδη. Βέβαια δεν είχαν να χωρίσουν και πολλά πράγματα, απλά ίσως να πιουν περισσότερες μπύρες μαζί και να θυμηθούν τα παλιά. Όμως ο Kai Hansen είχε πολύ καλές σχέσεις με τον Michael Kiske που ήταν μαζί του στους Unisonic και είχε ερμηνεύσει μια σύνθεση του κολλοσιαίου “Land of the Free”, το “Time to break free”.
Δεν ήθελε και πολύ λοιπόν οι δυο πλευρές να έρθουν πιο κοντά και να αναθερμάνουν τους δεσμούς τους. Τώρα αν ρωτάτε εμένα, πιστεύω ότι ο Weikath δεν το έχει πάρει και πολύ καλά. Στο πρώτο άλμπουμ με αυτό το line up δεν υπάρχει κανένα κομμάτι γραμμένο από τον Kiske. Μιλάμε ούτε στίχος, ούτε κάν νότα. Ο Kai Hansen από την άλλη έχει και πως να μην είχε άλλωστε, αφού μια χαρά τα πάνε. Έτσι λοιπόν, έχουμε το νέο reunion line up. Μόλις έγινε αυτό είπαν να κυκλοφορήσουν ένα νέο κομμάτι έτσι για να κάνουμε την αρχή και εγένετο το “Pumpkins united”.
Η συγκεκριμένη σύνθεση εμπεριέχεται στη συλλογή “March of Time: The best of 40 years” και πιστεύω ότι ήταν η καταλληλότερη για την συγκεκριμένη περίοδο του group. Ένα κομμάτι που περιέχει μουσικά όλες τις περιόδους της μπάντας. Μπορείς να ακούσεις riffs από τις εποχές “Walls of Jericho” και “Keeper of the seven keys II”, όπως και από την εποχή του Deris. Το Reunion αποτέλεσε γεγονός που κυριάρχησε σε όλα τα μέσα.
Από την πλευρά μου θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι από τα πιο τίμια reunion που έχουν πραγματοποιηθεί στην ιστορία αυτής της μουσικής. Το λέω δίχως καμιά υπερβολή. Η μπάντα δεν επανασυνδέθηκε απολύοντας κόσμο και αυτό είναι κάτι ξεχωριστό στη μουσική βιομηχανία, όπως και σπάνιο. Είναι σκληρός ο χώρος της βιομηχανίας αυτής και πολλές φορές άδικος. Ο Deris δεν υπήρχε περίπτωση να αποχωρήσει, ούτε βέβαια ο Sascha που στήριξε τόσα χρόνια την μπάντα με συνθέσεις αντάξιες του ένδοξου παρελθόντος. Όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν συνθέσεις όπως “Invisible man” σου κατοχυρώνουν εξοχικό στην Τενερίφη, όπου και βρίσκόνται τα studios της μπάντας, τα Mi Sueno studios.
Ήταν, είναι και θα είναι από τα πιο ντόμπρα reunion. Ακολούθησε περιοδεία σε όλο τον κόσμο και ηχογραφήση live album από την επταμελή μπάντα. Προώθησαν όσο μπορούσαν την όλη φάση στην οποία βρίσκονταν. Είχαν τεράστιο momentum και το εκμεταλλεύτηκαν πλήρως. Μπορεί να πήρε αρκετό χρόνο στον Kiske να συνηθίσει τις απαιτήσεις αυτών των περιοδειών και να διατηρείται σε εξαιρετική κατάσταση σε κάθε show, αλλά τα κατάφερε περίφημα. Ο καιρός όμως ήρθε για τις ηχογραφήσεις τον ομώνυμου τους άλμπουμ.
Νέο άλμπουμ και νέα εποχή
Οι Helloween αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το πρώτο άλμπουμ με το reunion που πραγματοποιήσαν και να του δώσουν τον τίτλο, “Helloween”. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, υπάρχει και άλλη κυκλοφορία με αυτό το όνομα αλλά ήταν ουσιαστικά επτάιντσο. Είχε κυκλοφορήσει ως πρώτη κυκλοφορία πριν την κυκλοφορία του “Walls of Jericho”. Το εκπληκτικό εξώφυλλο ανήκει στον Elinar Kantor και η παραγωγή στον Charlie Bauerfeind. Η μίξη έγινε από τον τρομερό Ronald Prent στη Γερμανία, για να κατανοήσουμε για τι επαγγελματία μιλάμε, έχει δουλέψει το “Hysteria” των Def Leppard και όχι μόνο. Οι επιλογές τρομερές για το άλμπουμ.
Από αυτό το άλμπουμ επιλέχθηκαν τρείς συνθέσεις για την συλλογή που συζητάμε. Αυτά ήταν τα “Skyfall”, “Fear of the fallen” και “Best time”. Πιστεύω ότι ήταν κατάλληλες για πολλούς λόγους. Εγώ θα αναφέρω απλά ότι το “Skyfall” που είναι και σύνθεση του Kai Hansen έρχεται από την θρυλική εποχή των “Keeper of the seven keys part 1&2”.
Το “Fear of the fallen” θυμίζει την εποχή του Deris και κυμαίνεται κάπου ανάμεσα σε “Better than raw” και “Gambling with the devil”. Ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου για μένα, αν και θα ήθελα και ένα “Robot man” ή “Out for the glory”.
Το “Best time” από την άλλη είναι στο στυλ του “I want out” ουσιαστικά και αποτελεί και hit όπως και single του άλμπουμ. Έχει κυκλοφορήσει και ένα υπέροχο video clip με την συμμετοχή της εκπληκτικής Alissa White-Gluz. Εξαιρετικό κομμάτι, πιασάρικο και σχετικά εμπορικό με την καλή έννοια.
Η μπάντα συνέχισε τις εκτεταμένες περιοδείες σε όλο τον κόσμο, ηχογραφώντας άλλο ένα live album στην Ιαπωνία. To “Live at Budokan” δεν ήρθε ως απόδειξη, αλλά ως επιβεβαίωση ότι η μπάντα βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα. Μπορείτε να διαβάσετε την κριτική μου για το εν λόγω άλμπουμ εδώ.
Οι Helloween “έκλεισαν” 40 χρόνια δόξας
Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο κείμενο που ξεκίνησα να γράφω για την συλλογή αυτή, πήγαινε για δισκοκριτική. Όμως ρε φίλε, πως να χωρέσεις 40 χρόνια καριέρας σε 1000 λέξεις μόνο, άντε 1500. Δεν μπορείς. Είμαι φανατικός οπαδός της μπάντας και την ακολουθώ μια 25ετία συνεπέστατα. Την έχω παρακολουθήσει live τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Αθήνα. Ήξερα λοιπόν από την αρχή ότι αυτό δεν θα είναι κριτική για τα 40 χρόνια “ζωής”, αλλά ένα μεγάλο αφιέρωμα. Γιατί όμως ήταν τόσο σημαντική αυτή η σειρά άρθρων?
Μια καριέρα που πέρασε μέσα από “φωτιά” και “ατσάλι”
Οι Helloween αντιμετώπισαν πολλές δύσκολες καταστάσεις αυτά τα 40 χρόνια. Δικαστικές διααμάχες, απολύσεις και αποχωρήσεις μελών και έναν θάνατο που δύσκολα ξεχνιέται. Για το τελευταίο να αναφέρω ότι μουσικοί σαν τον Ingo δεν ξεχνιούνται εύκολα. Στους τρεις πρώτους δίσκους ήταν απίστευτος, ένα μεγαλειώδες ταλέντο. Στους δυο τελευταίους δίσκους που είχε με τους Helloween, παρά τις καταχρήσεις, ήταν αξιοπρέπεστατος. Η μπάντα πολλές φορές έκανε λάθη, όμως οι Weikath και Grosskopf τα “πέτρινα” χρόνια την διατήρησαν και με τον Deris την απογείωσαν ξανά στους αιθέρες του σύγχρονου Power Metal.
Για το τέλος
Οι Helloween έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές οπαδών. Οι δίσκοι που έχουν κυκλοφορήσει αποτελούν βαριά κληρονομιά για ένα πολύ αγαπημένο είδος της μουσικής μας. Είναι οι πρέσβεις αυτού του είδους, η μεγαλύτερη και πιο επιδραστική μπάντα του Power Metal. Δεν υπάρχει μπάντα που να ασχολείται με το μελωδικό Power Metal και να μην τους αναφέρει ως επιρροή. Οι Helloween είναι από τις μπάντες που έπεσε άτσαλα και αναγεννήθηκε από τις “στάχτες” της.
Θα μπορούσαμε να γράφουμε συνέχεια αράδες σχετικά με το τι σημαίνουν για τους οπαδούς και την μουσική μας. Όπως θα παρατηρήσατε πιο πάνω, δεν αναφέρθηκα σε πολλά γεγονότα της καριέρας τους, ούτε εκτεταμένα σε κριτικές δίσκων. Είναι μια θηριώδης μπάντα που συνέχιζει ακατάπαυστα να προσφέρει συγκινητικές στιγμές στους οπαδούς της αγαπημένης μας μουσικής. Αυτό το αφιέρωμα δεν ήταν ο απολογισμός μιας μπάντας που “τελειώσε”, απλά ήταν μια εκταταμένη καταγραφή των σημαντικότερων περιόδων της. Εμείς άλλωστε θα τα πούμε ξανά σύντομα για τους Helloween…Πολύ συντομα!
