Οι Σουηδοί Hammerfall ανακοινώθηκε ότι θα εμφανιστούν στο Rock Hard Festival στην Τεχνόπολη Αθηνών στο διήμερο 12 και 13 Σεπτεμβρίου. Περισσότερες πληροφορίες για το διήμερο φεστιβάλ, το οποίο κατά την γνώμη μου είναι βγαλμένο από μια υπέροχη εποχή, μπορείτε να “αλιεύσετε” στην agenda μας.
Για εμάς που βρισκόμαστε στις αρχές των 40 της ζωής μας, μπάντες σαν τους Hammerfall μας έκαναν να αγαπήσουμε ένα ιδιώμα που ουσιαστικά αναγεννήθηκε από τις “στάχτες” του στα μέσα των nineties. Η αρχή έγινε με το “Glory to the brave”. Όμως ας πάμε πιο πίσω και να δούμε γιατί η Σουηδική “μεταλλική” σκηνή είναι μια “οικογένεια”.
Πριν από όλα αυτά όμως και τα δεκατρία συνολικά άλμπουμ των Hammerfall, στην πρώτη τριετία τους και πριν από το ντεμπούτο τους, πέρασαν βασικά στελέχη μπάντων όπως οι In Flames και οι Dark Tranquillity. Πιο αναλυτικά, Ο Oscar Drojnak αποχωρεί από τους Ceremonial Oath και μαζί του έρχεται και ο Jesper Strömblad(The Halo Effect, Krypta, ex-In Flames). Μετά έρχονται στην μπάντα και οι Niklas Sundin (Mitochondrial Sun, Laethora ex-Dark Tranquillity), ο μπασίστας Johan Larsson (ex-In Flames) και φυσικά δεν θα έλειπε ο Mikael Stanne (Dark Tranquillity, The Halo Effect, Grand Cadaver, Cemetery Skyline, ex-In Flames). Παρακάτω υπαρχούν δυο εμφανίσεις αυτών των μελών με τους Hammerfall το 2012 όταν και βιντεοσκόπησαν το “Gates of Dalhalla”. Η συναυλία αυτή πραγματοποιήθηκε για την επέτειο των 15 ετών της μπάντας στον ιστορικό χώρο Dalhalla, που ουσιαστικά είναι ένα open air venue κοντά στο χωριό Rättvik της Σουηδίας.
Τα τρία πρώτα χρόνια, δηλαδή από το 1993 μέχρι και το 1996, οι Hammerfall ήταν απλά ένα project. Όλα τα μέλη που απαρτίζαν την μπάντα, έπαιζαν σε άλλα σχήματα. Ο Mikael Stanne έπαιζε στην αρχή κιθάρα και μετά ανέλαβε τα φωνητικά στους Dark Tranquillity. Οι Dronjak και Larsson ήταν στους Crystal Age οι οποίο έπαιζαν Death Metal. Από την άλλη, Strömblad και Ljungström έπαιζαν στους In Flames, μια εποχή που θυμόμαστε με νοσταλγία, αυτή του “Lunar strain”.
Η Rockslaget εποχή
Οι Hammerfall όπως αναφέραμε, ήταν για χρόνια ένα project όπου και που και που, πρόβαραν τα μέλη στα διαλείμματα από τις υπόλοιπες υποχρεώσεις τους. Οι μόνες εμφάνισεις που πραγματοποιούνταν ήταν σε ένα διαγωνισμό που λεγόταν Rockslaget και ήταν ουσιαστικά ένα τοπικό δρώμενο, τίποτα σημαντικό δηλαδή. Το 1996 έφτασαν στα ημιτελικά του διαγωνισμού, ο Mikael Stanne δεν δυνάται να τραγουδήσει και έτσι κατέφυγαν στη λύση του Joakim Cans. Η φάση ήταν τρελή επιτυχία για την μπάντα, παρότι δεν πέρασαν στα τελικά του διαγωνισμού. Η “ζημιά” όμως είχε γίνει. Εδώ μπορείτε να παρακολουθήσετε το video με τον Strömblad στα drums και τους Ljungström/Drojnak στις κιθάρες. Ο Larsson είναι στο μπάσο και ο Cans στα φωνητικά.
Το “Glory to the brave” απλά έθεσε τις βάσεις για μια μακρόχρονη καριέρα
Μπορούμε να αναφέρουμε τόσα πολλά και διάφορα για αυτό το άλμπουμ. Είναι μια νοσταλγία για μένα, μιας και με αυτό όσο και με το επόμενο που παρουσιάσουμε μπήκα στον ευρύτερο χώρο του Heavy/Power Metal. Ιστορικά να τα πάρουμε τα πράγματα μιας και εδώ έχει “ψωμί” η ιστορία. Είναι αυτή η εποχή(1995-1997) που οι Helloween μπαίνουν στον ίσιο δρόμο, οι Gamma Ray κυκλοφορούν το “Land of the free”, οι Blind Guardian το “Somewhere far beyond”, οι Rage το “Black in mind” και οι Running Wild το “Masquerade”.
Συνοδοιπόροι σε όλο αυτό έρχονται με τα ντεμπούτο τους οι Labyrinth με το απίστευτο “No limits”, οι Rhapsody με το θαυμάσιο “Legendary tales”, οι Abraxas με το “The liaison”, οι Athena με το “A new religion?”, οι Stratovarius με το “Visions”, οι Nocturnal rites με το εξαίσιο “Tales of mystery and imagination”, οι Domine με το “Champion eternal” και οι Scanner με το “Ball of the damned”.
Συνέχεια έχουν οι Iron Savior με το ομώνυμο άλμπουμ τους, οι Primal Fear των Scheepers/Sinner με το ομώνυμο τους και οι Kamelot με το “Dominion”. Κυκλοφορίες και άλλες ήρθαν με τους Jag Panzer, Brainstorm, Edguy όπως και Nightwish και Tad Morose. Τότε είχα ανακαλύψει τους θαυμάσιους Dream Child από την Γαλλία με το ιδιαίτερο Power/progressive τους να με “κερδίζει”. Σας προτείνω να τους ψάξετε. Όπως και οι Ελβετοί Excelsis με το ντεμπούτο τους “Anduin the river”. Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν ήρθαν και οι Hammerfall!
Οι Hammerfall του “Glory to the brave”
Είναι οι αλλάγες που έχουν γίνει και έτσι ο Jesper δεν παίζει drums εδώ, αλλά ο Patrik Räfling. Όμως οι κιθαρίστας των τότε In Flames έχει συνθέσει ουκ όλιγα κομμάτια όπως τα τρία πρώτα και τα τρία τελευταία. Μαζί του σε αυτά ήταν και από κοντά οι Cans και Drojnak. Το ντεμπούτο αυτό απλά ήταν η τεράστια αρχή για τους Σουηδούς, μετά όλα πήραν τον δρόμο τους προς τη δόξα. Με τον Stefan Elmgren στις κιθάρες και τον Larsson στο μπάσο μέχρι να βρεθεί αντικαταστάτης τους, οι Hammerfall πορευτήκαν με το “Glory to the brave”. Ο Larsson αποχώρησε όταν ήρθε ο Magnus Rosén στο μπάσο και όλα “έδεσαν”.
Η μπάντα που έπαιζε διασκευές σε Pretty Maids και Alice Cooper, αποτελεί παρελθόν. Τώρα με σταθερό line up μπαίνει με φούρια στον κόσμο του Heavy/Power Metal. Και επειδή έχει δημιουργηθεί ένα misunderstanding σχετικά με το αν είναι Heavy Metal μόνο ή Power Metal, η αλήθεια βρίσκεται στη μέση. Είναι “καθαρόαιμο” και αγνό Heavy/Power Metal. Έχει όλα τα στοιχεία εκείνης της “χρυσής” και θρυλικής εποχής. Η μπάντα τότε είχε συμβόλαιο με την Ολλανδική Vic Records αλλά σύντομα τα δικαιώματα του άλμπουμ εξαγοράστηκαν από την ανερχόμενη Nuclear Blast Records.
Όπως αναφέραμε, όλα τα κομμάτια γράφτηκαν από τους Cans, Drojnak και Strömblad. Το “I believe” γράφτηκε από τους Cans και Peter Stålfors (Dream Evil). Μέσα στο άλμπουμ υπάρχει και η διασκευή στον ύμνο των Warlord, “Child of the damned”. Η παραγωγή όπως ήταν φυσιολογικό εκείνη την εποχή, έγινε στα studio του Fredrik Nordström, όπως και η μίξη και το mastering.
Σε αυτό το άλμπουμ λοιπόν έχουμε όλη την κληρονομιά των Warlord και Pretty Maids “σφυρηλατημμένη” πάνω σε Σουηδικό “αμώνι”. Το “σφυρί” το βαστάνε γερά η πενταμελής ομάδα του Gothenburg. Δηλαδή τα “Hammerfall”, “The dragon lies bleeding”, “Unchained”, “Steel meets steel” και “The Metal age” φέρνουν στο νου τόσο τους Δανούς Pretty Maids όσο και τους Helloween. Στα επικά σημεία διαπιστώνουμε την αγάπη των Σουηδών για τους Warlord του συγχωρεμένου Τσάμη. Μέσα σε αυτό το άλμπουμ όμως θα βρούμε και άλλες αδυναμίες των μελών για μπάντες των προηγούμενων χρόνων που “έχτισαν” το Heavy και Power Metal. Δεν λείπουν από έδω οι Riot, Manowar, Accept, Heaven’s Gate και Judas Priest. Όμως οι Hammerfall κατάφεραν να δημιουργήσουν την δική τους μουσική “σφραγίδα”.
Τα έντονα και χαρακτηριστικά riffs του album “σφύζουν” από αυθεντικότητα και δημιουργία. Όχι μόνο στα γρήγορα κομμάτια, αλλά και στα αργόσυρτα όπως είναι το “Stone cold”. Μια υπέροχη σύνθεση επική και με τις καταβολές της στους Manowar και τους Warlord. Το “I believe” είναι η μπαλάντα του άλμπουμ και ακούγεται ευχάριστα με μια catchy μελωδία να συνοδεύει τα μαγευτικά χαμηλά φωνητικά του Cans. Το “Glory to the brave” είναι ένα άλμπουμ που στηρίχτηκε στο παραδοσιακό Heavy Metal και την μελωδία και τις ταχύτητες του Power Metal. Είναι μια δουλειά που την θυμόμαστε με νοσταλγία μιας και βρίσκεται, όπως αναφερθήκαμε και παραπάνω, ανάμεσα σε θηριώδεις ποιότητας κυκλοφορίες που έβαλαν το Heavy/Power Metal σε πολύ υψηλές θέσεις για την αγαπημένη μας μουσική. Θα τελειώσω την παρουσίαση αυτή με μια εμφάνιση τους στο θρυλικό Dynamo Open Air της Ολλανδίας.
Μετά από αυτό το άλμπουμ και εμφανίσεις και περιοδείες με Gamma Ray, Jag Panzer και Raven, οι “μετοχές” των Σουηδών έχουν πάρει τρελή άνοδο με την προώθηση που έχει πραγματοποιήσει η Nuclear Blast Records. Επαίξαν στο Wacken Open Air, όπως και πέρασαν και από τα Σουηδικά Grammy μια βόλτα. Ο δρόμος χαράκτηκε και το νέο άλμπουμ δεν άργησε να έρθει, μιλάμε φυσικά για το “Legacy of kings”.
Αν το “Glory to the brave” τους χάραξε τον δρόμο, το “Legacy of kings” τους εδραίωσε στις καρδιές των οπαδών του Power Metal. Απέδειξε ότι το πρώτο άλμπουμ δεν ήταν ένα “πυροτέχνημα” αλλά η αρχή ένος πανέμορφου και επικού ταξιδιού. Στο δεύτερο άλμπουμ της μπάντας, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, ο Jesper Strömblad συνέχίζει να προσφέρει στο μουσικό “στήσιμο”. Όπως φαίνεται ο Σουηδός απλά γούσταρε τρελά την φάση και συνέχισε να δίνει ιδέες σε Cans και Drojnak. Μόνο ένας τρελός θα έλεγε όχι σε μια τέτοια βοήθεια. Ηχογραφημένο και αυτό φυσικά στα studio Fredman, όπου ο Fredrik Nordström παίζει και πιάνο στο άλμπουμ όπως και ο L-O Forsberg. Στις lead κιθάρες στο πανέμορφο και λυρικό “At the end of the rainbow” βρίσκουμε τον Bill Tsamis από τους Warlord.
Στο άλμπουμ έχουμε λιγότερα up tempo κομμάτια από το ντεμπούτο τους. Τα “Heeding the call”, “Legacy of kings”, “Dreamland”, “Stronger than all” και “Warriors of faith” συνεχίζουν την παράδοση των γρήγορων κομματιών του ντεμπούτου. Εδώ περνάμε σε κάποιες φάσεις πιο πολύ επικού Heavy Metal όπως το “Let the hammer fall”, “At the end of the rainbow”, “Remember yesterday” και φυσικά η καθιερωμένη μπαλάντα μας, “The fallen one”. Αν και τα “At the end of the rainbow” και “Remember yesterday” έχουν και μια βάση στην αγάπη τους προς τον κλασσικό Hard Rock ήχο όπως των Scorpions ας πούμε. Οι κιθάρες θυμίζουν τους αδελφούς Schenker σε αρκετά σημεία.
Καλά μιλάμε τα solos στο “Dreamland” “μυρίζουν” “Keeper of the seven keys” από την Σουηδία μέχρι και τη Τενερίφη όσο δεν πάει. Πάντως μιας και μιλάμε για “κολοκύθες”, εκτός από το “Heeding the call” που κυκλοφόρησαν ως single, ήρθε και το “I want out” σε διασκευή το οποίο και αποτέλεσε και το δεύτερο single. Επίσης περιόδευσαν και με Gamma Ray, κι αν θυμάμαι καλά πέρασαν και από την χώρα μας. Μια χαρά παρεάκια πάντως σε περιοδεία, μιας και τότε ήταν και το group του Kai Hansen ήταν στα “ντουζένια” του με το “Somewhere out in space”.
Το “Legacy of kings” ήταν το τελευταίο άλμπουμ για τους Jesper Strömblad και Patrik Räfling, όπως και το τελευταίο για την συνεργασία τους με τον Fredrik Nordström. Οι Hammerfall μετά πάτησαν ολοκληρωτικά στα δικά τους πόδια και χωρίς τον Jesper που ήταν μια τεράστια βοήθεια για τους Cans και Drojnak. Τα καταφέραν? Φυσικά και κατόρθωσαν να παραμείνουν στην ίδια ποιότητα των δυο πρώτων άλμπουμ με ελάχιστες εξαιρέσεις. Δεν χωράει αμφιβολία. Το “Legacy of kings” ήταν ένα άλμπουμ καταλυτικό για την πορεία που είχαν χαράξει ήδη από το ντεμπούτο. Για τους Hammerfall το “Legacy of kings” είναι ότι είναι το “The time of the oath” για τους Helloween και το “Land of the free” για τους Gamma Ray. Είναι η εδραίωση το ονόματος στην elite του ιδιώματος.
Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και την εκρηκτική διασκευή στο “Back to back” των Pretty Maids, αν δεν τιμήσεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει λένε στο χωριό μου. Όπως και την συμμετοχή τους σε tribute album όπως αυτό των “πατέρων” Rainbow με το “Man on the silver mountain”. Επίσης πραγματοποιήσαν και μια διασκευή στο “Eternal dark” των σπουδαίων Picture.
Η κληρονομιά των “Glory to the brave” και “Legacy of kings”
Μαζί με τις μπάντες που έχω αναφέρει λίγο μετά την αρχή του άρθρου μου, ουσιαστικά δημιούργησαν και γιγάντωσαν ένα είδος που συνέχιζε με μπάντες των late eighties με υπερηφάνια και αξιοπρέπεια. Ουσιαστικά ήταν ο “εμπλουτισμός” ενός είδους με νέο “αίμα” που ήρθε τόσο από την Ευρώπη όσο και από τις ΗΠΑ. Οι Hammerfall τόσο μαζί με τις παλιές μπάντες όπως και με αυτές που ξεκίνησαν μαζί το ταξίδι κάπου στα μισά των nineties, ισχυροποιήσαν στα μέγιστα το είδος. Ουσιαστικά, ύψωσαν το λάβαρο του συγκεκριμένου είδους εκεί που βρίσκονταν και τα υπόλοιπα τότε. Η αγάπη τους για την μουσική μας έχει εκφράστει με διάφορους τρόπους, όπως το clip για το Σουηδικό Metal.
Αυτό το video αποδεικνύει (όχι ότι δεν το γνωρίζαμε φυσικά), ότι στη Σουηδία υπάρχει το αίσθημα της οικογένειας και της αλληλεγγύης. Αυτό φαίνεται στους Hammerfall όταν στην αρχή ήταν πολλά μέλη από την μελωδική Death Metal σκηνή. Ο Jesper ήταν αναπόσπαστο μέλος τους, μπορεί να μην φαινόταν πουθενά, αλλά πρόσφερε άπειρες ιδέες στα δυο πρώτα άλμπουμ. Οι υπόλοιποι στηρίξαν παράλληλα το εγχείρημα μαζί με τις άλλες μπάντες τους οι οποίες και διέπρεψαν στην συνέχεια. Όλοι γνωρίζουμε τι έκαναν και τι κάνουν μέχρι τώρα οι Dark Tranquillity και οι In Flames. Μεγαλείό, υπερηφάνια, τιμή και αγάπη για την μουσική μας. Τίποτα άλλο.
