Ας αφήσουμε πίσω τις παλιές εποχές των Tribulation. Τα ένδοξα μεγαλεία των πρώτων κυκλοφοριών τους ανήκουν στο παρελθόν, δεν θα ακούσουμε ξανά. Τα ξέφρενα solos του “The formulas of death” και τα riffs του “The horror” είναι απλά ανάμνηση. Ακόμα και τα brutal φωνητικά του Andersson έχουν ελαχιστοποιηθεί στο νέο τους άλμπουμ, “Sub rosa in Æternum”. Βέβαια για να σας προλάβω, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κακό άλμπουμ. Τουναντίον, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά. Λοιπόν, ας τολμήσω να πω ότι εδώ έχουμε ένα διαφορετικό και πολύ καλό άλμπουμ στην τελική.
Έναρξη με ένα πολύ όμορφο τρίλεπτο κομμάτι, “The unrelenting choir”, το οποίο και μας δίνει στο “πιάτο” πως θα ακούγεται το άλμπουμ. Gothic rock εισαγωγή με αναφορές στα eighties. Η μεστή φωνή του Andersson σου φέρνει λίγο και προς Nick Cave. Η συνέχεια είναι εντυπωσιακή μιας και οι Σουηδοί από ότι φαίνεται αγαπάνε αρκετά τους Sisters of Mercy και φέρνουν και λίγο προς Ghost. Δίνω τα εύσημα μου στα solos και τα riffs. Το “Tianted skies” είναι HIT.
Το Occult στοιχείο είναι παντού
Το occult στοιχείο είναι παντού παρά την εμφανή αλλαγή στην πορεία της μουσικής τους. Αυτό φαίνεται στο “Saturn coming down” που έχει μια υπέροχη ατμόσφαιρα από την ταινία “Rosemary’s baby”. Καλό θα ήταν να πραγματοποιήσουν περιοδεία κάποια στιγμή με Unto Others, είναι εγγυημένη η επιτυχία. Ένα υπέροχο κομμάτι που συνδυάζει τους Moonspell με τους Sisters of Mercy με ένα Death ‘n’ Roll περιτύλιγμα. Άλλη μια σύνθεση που θα κάνει πανικό στα live τους.
Το “Hungry waters” κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον το “Sub rosa in Æternum”. Οι The Cure “κόβουν βόλτες” με τους Moonspell σε ένα κομψό και σκοτεινό κομμάτι. Και κάπου θα δείτε και τους Depeche Mode κοντά στο refrain. Όπως επίσης είναι ένα θαυμάσιο video clip που θα ζήλευαν πολλές μπάντες του χώρου. Ρε φίλε, αυτή η μπάντα δεν απογοητεύει ποτέ.
Η προσωπικότητα των Tribulation είναι διάχυτη μέσα στο άλμπουμ
Το “Drink the love of god” είναι ένα up tempo κομμάτι που πραγματικά μου άρεσε πάρα πολύ. Πολύ καλά solos και riffs που θα σας φέρουν στο μυαλό λίγο τους The 69 Eyes. Το άλμπουμ κυλάει σαν τρεχούμενο νερό, δεν βαριέσαι για κανένα λόγο. Πάμε στο “Murder in red”, ατμόσφαιρα seventies και video clip βγαλμένο από ταινιοθήκη του Hollywood των seventies. Ένα νοσταλγικό vibe από Type ‘o’ Negative είναι διάχυτο κατά την διάρκεια του κομματιού. Το video clip φέρνει τόσο σε Dario Argento ταινιοθήκη.
Οι Tribulation οδηγούν ένα άλμπουμ προς βέβαιη επιτυχία
Έχουμε μια πιο up tempo επιθετικότητα στο “Time and the vivid ore” που ταιριάζει στο συγκεκριμένο timing του άλμπουμ. Άλλο ένα πολύ αγαπημένο κομμάτι, το “Reaping song” το οποίο έχει μια ατμόσφαιρα Dead Can Dance και έντονες επιρροές από Nick Cave.Μια σύνθεση που κουβαλάει πολύ συναίσθημα και υπέροχα solos. Σειρά έχει το τέλειο για εμένα, “Poison pages”. Εδώ γίνεται μεγάλος χαμός. Για αρχή να πούμε ότι το κομμάτι αναφέρεται στο πασίγνωστο έργο του Umberto Eco “In the name of rose”. Μουσικά, δώσε στο λαό postpunk/gothic rock φάσεις ατελείωτες. Εδώ οι Depeche Mode πάνε για καφέ με τους Tiamat σε καφετέρια που ανήκει στους Tribulation. Ακούγοντας το κομμάτι πιάνεις τον εαυτό σου να λέει “Φέρτε πίσω τα eighties”.
Σημαντικό κεφάλαιο το “Sub rosa in Æternum” για τους Σουηδούς
Λοιπόν, το “Sub rosa in Æternum” είναι ένα εκπληκτικό άλμπουμ που μπορεί να έχει πιο straight forward συνθέσεις από προηγούμενες δουλειές τους αλλά σε κερδίζει κατά κράτος με αυτή την υπέροχη απλότητα του. Οι Tribulation για μια ακόμη φορά δεν μας απογοητεύουν. Ότι έχουν κυκλοφορήσει είναι απλά εντυπωσιακό και η εξέλιξη τους απλά βουλώνει στόματα. Το “Sub rosa in Æternum” είναι ένα άλμπουμ που θα το ακούω για καιρό.Πραγματικά μου είχε λείψει αυτή η postpunk/darkwave/gothic rock φάση. Το νέο άλμπουμ των Tribulation δικαίως παίρνει σημαντικό προβάδισμα για μια θέση στο Top-10 μου για το 2024. Θρίαμβος!
