Oι φοβεροί και τρομεροί Kustoms μόλις αμολήσανε το πρώτο τους 7ιντσο στην Θεσσαλονικιώτικη On Stage Records. H λέξη αμόλησαν είναι επιλεγμένη επίτηδες, γιατί αυτό το βινυλιάκι είναι αμολημένο και ψάχνει να βρει. Ψάχνει να βρει το δρόμο του σε πικάπ που θα το παίξουν σε φουλ ένταση. Ψάχνει να βρει αυτιά να τους δώσει χαρά με τα απίστευτα κομμάτια που το απαρτίζουν. Έχει αμοληθεί και ψάχνει πόδια, όχι να τα δαγκώσει, αλλά να τα σηκώσει να χορέψουν. Ψάχνει μεσούλες να σπάσουν στο ρυθμό του.
Ψάχνει ραδιοφωνικούς σταθμούς που παίζουν αληθινό rock n roll. Ψάχνει sites blogs & fanzines που ασχολούνται με την αθέατη πλευρά του ευρύτερου rock για να το ανακαλύψουν ώς διαμαντάκι ανάμεσα στους άνθρακες. Έχει αμοληθεί για να δείξει πόσο όμορφο όργανο είναι η φυσαρμόνικα και πόσο φούστα μπλούζα ταιριάζει στον ήχο των παιδιών. Έχει αμοληθεί για να ξείξει πως υπάρχει ακόμα μουσική με ψυχή και μάλιστα μπόλικη.
Οι Kustoms το αμολήσανε για να μας δείξουν τη διαχρονικότητα του ήχου τους.
Που αν και με σαφείς αναφορές στα 50’s ακούγεται πιο φρέσκο από οτιδήποτε ακούσαμε τον τελευταίο καιρό. Το αμολήσανε για να μοιραστούν μαζί μας τα μυστικά τους. Και αυτό μας ψάχνει. Σας ψάχνει. Ψάξτε το και σεις. Γιατί εδω είναι από τις λίγες περιπτωσεις που θα απολαύσετε και το ταξίδι και η άφιξη στον προορισμό θα είναι ακόμα καλύτερη.
Το 7αράκι απότελειται από 2 κομμάτια. Και απόλυτα δίκαια, οι Kustoms δεν ονομάσανε πλευρά Α και Β. Όχι για να μπερδέψουν τους ντιτζέηδες. Αλλά γιατί πρόκειται για τα δικά μου αυτιά για double A side κυκλοφορία. Οι ίδιοι (που πάντα ξέρουν καλύτερα) έχουν ονομάσει τη μια πλευρά Bop side το υπερτρισμέγιστο Out of The Downton
Blues φυσαρμόνικα; τσεκ. Χροιά από βάλτο; τσεκ. Κοντραμπασσοτύμπανο αλητεία; τσεκ. blues licks στην telecaster που θα έκαναν τον Muddy να ξύνεται; τσεκ. Ακουστική κιθάρα παιγμένη λες και είναι κρουστό; Τσεκ. Howlings? Τσεκ. Και το κερασάκι στην τούρτα τα φωνητικά που είναι με λίγο εφεδάκι να δέσει το γλυκό. Δεν θες κάτι άλλο. Νομίζω πως αν έχεις σκελετό, το Out Of The Downtown θα σε κουνήσει θες δε θες. Μίξη κλασικού rockabilly με blues σε υπέρτατο βαθμό. με το ένα να κλείνει πονηρά το μάτι στο άλλο και τούμπαλιν. Απλά εξαιρετικό.
Την άλλη πλευρά την έχουν ονομάσει Jive Side και εκεί έιναι αμολημένο με τα λουριά λυμένα το τιτανοτεράστιο Drop Stomper.
Το Drop Stomper είναι Strummin’ Mental και είναι από τις περιπτώσεις που αρπάζεις ότι έχεις δίπλα σου και το χορεύεις παρέα. Εγώ για να σας δώσω να καταλάβετε που είμαι 897 χρονών και 900 κιλά αηδία και μένω μανάχος, άπραξα τον σκελετό που έχω για παρέα και το χορέψαμε. Σε κάποιο αεροπλανικό ξεκόλλησε ένα δάχτυλο και ακόμα το ψάχνω αλλά χαλάλι.
Ο ήχος στην κιθάρα παιδιά είναι από άλλο ανέκδοτο τελείως. Αν έχετε δει κάτι ταινίες με Βέγγο που είχε χορευτικά με Ζανίνο να τον κυνηγάει , μέσα είστε. Αν έχετε ακούσει πρώιμα σεηκάκια του Πλέσσα είστε κοντά αλλά όχι ακριβώς. Βάλε λίγο μπριγιαντίνη στον ήχο και είσαι ακόμα πιο κοντά. Για μένα instant classic για το επόμενο πάρτυ ανεξαρτήτως μουσικού γούστου. Είναι αυτό που λέω εγώ feel good rock n roll.
Όσο για την ηχογράφηση και την παραγωγή, μυρίζει βιντατζίλα από χιλιόμετρα. Σίγουρα και το gear έχει να κάνει στο τελικό αποτέλεσμα. Και η παραγωγή αντί να ρετουσάρει το feeling, το εξύψωσε ακόμα περισσότερο .
Το live feeling που αποπνέουν και τα 2 κομμάτια είναι για μένα σημείο αναφοράς για το πως θα έπρεπε να είναι το rock n roll. Καυτό, άγριο και με μια δόση αλητείας με την καλή της έννοια πάντα. Αλλιώς μιλάμε για τσόγλανους. Κάτι δικά μου.
Όσο για τα videos, πανέξυπνα οι Kustoms απλά το Bop το γυρίσαν στο φυσικό τους χώρο και για το Jive φωνάξανε όλα τα dance groups που είναι φίλοι τους και έχουν παίξει γιαυτά και voila! Έτοιμα και τα video και γρήγορα και πάνω από όλα με γούστο και feeling που τους ταιριάζει σε απόλυτο βαθμό.
Αν δεν ξέρεις τι είναι Bop και Jive, μη χαλιέσαι, κανείς δεν είναι τέλειος. Πάρε το single για να μάθεις μια και καλή από τους καλύτερους εκφραστές τους στη χώρα μας. Και όσο το ακούς, μάλλον τόσο θα ψάχνεις για creepers , καρώ πουκάμισα και την καλύτερη πομάδα. Παραγγελίες από εδώ και σβέλτα!
Και αν κατά το σύνηθες, το single είναι προπομπός album, με βλέπω να αφήνω κοκοράκι (που λέει ο λόγος, εδώ μια φοαβορίτα τόσα χρόνια σίχαμα, δεν την κατάφερα).
