Ο Kevin Bertrand είναι ιδιαίτερη περίπτωση, βασικά ας ξεκινήσουμε από τα προφανή. Είναι μουσικάρα και οι δυο δίσκοι που έχει κυκλοφορήσει αγγίζουν την τελειότητα σε όλα τα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει ένας experimental extreme metal δίσκος. Το “Emergence” είχε αφήσει πολύ κόσμο άναυδο και το “Transience” άναυδο και άφωνο. Πολύ μεγάλοι δίσκοι με ευρηματικότητα και μελωδίες που σε έβαζαν να ψαχτείς άσχημα. Να αναρωτιέσαι τι ακούς τώρα? Που πρέπει να το κατατάξεις, και αν γίνεται βέβαια κάτι τέτοιο. Shylmagoghnar λοιπόν και νέος δίσκος που φέρει το όνομα “Convergence”.
Το “Emergence” είχε αφήσει πολύ κόσμο άναυδο και το “Transience” άναυδο και άφωνο.
Το ύφος των Shylmagoghnar για μια ακόμη φορά κινείται στα μονοπάτια των Be’lakor, Insomnium, Agalloch και κάτι “ψιλά” από πρόσφατους Enslaved.
Ναι και εδώ έχουμε μελωδικό Death/Black Metal με progressive στοιχεία. Το ύφος των Shylmagoghnar για μια ακόμη φορά κινείται στα μονοπάτια των Be’lakor, Insomnium, Agalloch και κάτι “ψιλά” από πρόσφατους Enslaved. Η πρώτη τριπλέτα που ακούμε έχει ένα δεκάλεπτο instrumental κομμάτι, το “I hear the mountain weep” το οποίο είναι μια θαυμάσια Progressive metal σύνθεση. Νομίζω ότι ήταν ότι πρέπει να για να μπούμε στο θέμα του “Convergence”.
Σειρά έχουν τα “Follow the river” και “Threshold” με εξαιρετικά harsh φωνητικά και θαυμάσια δουλειά στις κιθάρες. Οι progressive αναφορές ελαχιστοποιούνται και ακούμε περισσότερο μελωδικό Black/Death Metal. Ακολουθεί το “Strata” με περισσότερο μελωδικό death metal στα χνάρια των Dark Tranquillity,ακόμα και τα φωνητικά “δείχνουν” Stanne. Το “Gardens of erased” είναι ένα ακόμα instrumental κομμάτι, αρκετά ατμοσφαιρικό με υπέροχα πλήκτρα που θα σας φέρει στο νου κάτι λίγα από soundtrack και Darkwave.
Πάμε σε Black metal μονοπάτια και στο “Egregore”. Ένα πολύ δυναμικό κομμάτι, χαοτικό ουσιαστικά με φοβερές κιθάρες και φωνητικά. Θα σας φέρει στο νου κάτι λίγα από Dimmu Borgir και παλιούς Covenant, εποχής “Nexus Polaris”. Το “Infinion” ξεκινάει με μπάσο και αργότερα thrashy riffs, πολύ έξυπνα keyboards και progressive στιγμές σε αρκετά σημεία. Πολύ καλό instrumental κομμάτι, το έβαλα στο repeat κάμποσες φορές.
Το ομώνυμο που ακολουθεί τυγχάνει να είναι από τις αγαπημένες μου συνθέσεις γενικά από τους Shylmagoghnar. Είναι μια υπέροχη μίξη όλων των επιρροών του Bertrand. Μελωδικό Death/Black Metal με τα όλα του. Το ατμοσφαιρικό “The sea” είναι και το τελευταίο κομμάτι με φωνητικά για το “Convergence”, θα σας φέρει στο νου τους Be’lakor και τους Insomnium. Το τελευταίο κομμάτι ονομάζεται “Becoming”, είναι instrumental και είναι ότι πρέπει για το φινάλε του δίσκου. Ατμοσφαιρικό και κινηματογραφικό φινάλε ουσιαστικά.
Αξίζει την προσοχή σας το “Convergence”?
Αξίζει την προσοχή σας το “Convergence”? Εγώ θα απαντήσω με ένα μεγάλο ναι. Η δουλειά που έχει γίνει από την υπέροχη παραγωγή μέχρι και το ταλαντούχο songwriting είναι σεμιναριακή από μια one man band ουσιαστικά. Υπάρχει πολλή αγάπη σε αυτό που κάνει ο Bertrand εδώ και αξίζει να το ακούσετε με χίλια. Η μουσική των Shylmagoghnar είναι ένα “ταξίδι”, δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε και δεν θα χάσετε.
