Oι Oh! Gunquit είναι μια λονδρέζικη μπάντα με μεγάλη ιστορία. Παίζουν χρόνια , Κυρήσσουν το αγνό παρθένο (ΝΟΤ) rock n roll στους νερόβραστους Βρετανους όσο και όποτε μπορούνε. Για μένα είναι μια κλασική περίπτωση μπάντας που πρέπει να δεις live. Και αυτό γιατί ο τρόπος και η ενέργεια που μεταδίδουν από τη σκηνή, δύσκολα αποτυπώνεται στο studio. (Κλασικά προβλήματα rock n roll 101).
Με το FLEX που κυκλοφόρησε σήμερα από την Beluga Records το προσπαθούν αρκετά. Και νομίζω πως το καταφέρνουν σε μεγάλο βαθμό. Αν και από τη γηραιά λαβιώνα, νομίζεις πως ρέει αμερικάνικο αίμα στις φλέβες τους. Έχουμε όλα τα καλά συστατικά για party time!. Riffs, γρήγορα beats, υγρό σαξόφωνο, και καλή παραμόρφωση για να μην κάτσεις ούτε λεπτό.
Πώς ακούγονται οι Oh! Gunquit;
Βάλτε μπόλικο garage punk, las vegas grind, Cramps, και ολίγον αμερικάνικο 77 punk . Αν δεν παίρνετε χαμπάρι, ξαναδείτε τα video. Aλλά δυστυχώς δεν είναι όλα τα κομμάτια έτσι. Εκεί που το πάνε λίγο πιο αργά, νομίζω πως χάνουν το νόημα. Ευτυχώς είναι μόνο 2 κομμάτια έτσι στο album, οπότε βάλτε ένα 8 στα 10 . Δεν το λες και άσχημο. Άσε που είναι μάλλον η πρώτη φορά που βαθμολογώ και μάλλον η τελευταία. Και αυτό το κάνω γιατί δεν θέλω να επηρρεάζω τον αναγνώστη πιθανό ακροατή.
Έχει όμως αυτές τις στιγμές που η Fender Mustang δίνει χαρακτήρα από μόνη της . Kαι το υγρό, αλήτικο σαξόφωνο να συνοδεύει τέλεια. Και εκεί που λες τι ωραία να είχαμε και ένα οργανάκι, τσουπ οι Oh! Gunquit στο σερβίρουν.
Και αυτό που μου άρεσε πολύ σε αυτό το album είναι πως ενώ είναι φως φανάρι rock n roll, δεν το κατατάσεις εύκολα σε κάποιο υποείδος. Έχει όλες αυτές τις προαναφερθείσες επιρροές , χωρίς να επισκιάζει η μία την άλλη. Εκεί που ακούς garage punk, σε πάνε σε rockabilly . Και από εκεί στα καταγώγια του Las Vegas ή της Νέας Υόρκης αν προτιμάτε λίγο πιο beat όρους. Μην ανησυχείτε, η jazz δεν υπάρχει ούτε για πλάκα.
Ένα άλλο συν είναι τα γυναικεία μεν, τσαμπουκαλεμένα φωνητικά δε. Και αυτό τους κάνει επίσης να ξεχωρίζουν, γιατί συνήθως τα σχήματα με γυναικεία φωνητικά πάνε στο γλυκανάλατο, χαζοχαρούμενο, ποπ χαρακτήρα του rock n roll. Δεν το λέω σαν κακό, αλλά όπως και να το κάνουμε, το να βλέπεις μια γυναίκα να βροντοφωνάζει το κομμάτι έχει μια γλυκιά αλητεία.
Ίσως η λέξη κλειδί εδώ είναι το βλέπεις. Είναι από τις περιπτώσεις που live θα πήγαινα τρέχοντας. Δεν είναι οτι στο studio δεν έκαναν καλή δουλειά, κάθε άλλο. Απλά νομίζω πως ίσως και το γεγονός ότι ακροβατούν σε πολλά είδη, ενώ έχουν γκάζι, νοιώθω σαν να μην το πατάνε στο τέρμα. Και όπως και να το κάνουμε , αυτό το rock n rolll πρέπει να είναι επικίνδυνο.
Το μάτι τους σίγουρα θα γυαλίζει όταν βαράνε το εισαγωγικό Shark Bait και το Hell’s Estate Agent Angel που είναι και τα κομμάτια που ξεχωρίζουν πολύ για τα δικά μου αυτιά. Δεν είναι οτι τους λείπουν τα riffs ή ο χαρακτήρας. Ίσως θα το ήθελα λίγο πιο punk στην αλητεία μεριά. Ίσως λίγο περισσότερο attitude. Γιατί κατά τα άλλα είναι super καλοκουρδισμένοι και τα κομμάτια παιγμένα όπως πρέπει.
Σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό album, μην παρεξηγηθώ. Το βινυλιάκι πάρτε το και δεν θα χάσετε. Μια χαρά party soundtrack είναι. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν ξέρω ίσως τελικά το ότι οι Oh! Gunquit είναι Άγγλοι φαίνεται; Είμαι εγώ σε ανάδρομο Ερμή; Περίμενα περισσότερα; Ενώ σίγουρα live oι Oh! Gunquit είναι φάση που θα ψάχνεις τα σφραγίσματά σου. Έχεις δεν έχεις.
Και επειδή και σεις έχετε αυτιά και τσέπες, μπορείτε να κάνετε μια βόλτα τα κομμάτια και να ρίξετε τις παρεγγελιές σας εδώ! Να μη λέτε ότι σας κρύβω πράμα δηλαδή και γίνουμε από δυο χωριά χωριάτες.
