Luv λοιπόν είναι το 2ο album των Sugar For The Pill που κυκλοφόρησε την Παρασκευή που μας πέρασε. Τα παιδιά μας είχαν τραβήξει την προσοχή με το υπέροχο Wanderlust. Τότε σας είχαμε πει πως ήταν θέμα χρόνου να βγει η μουσική τους εκτός συνόρων. Και έτσι έγινε. Το συγκρότημα πήγε σε φεστιβάλ σε Ευρώπη και Αμέρική και κοινώνησε την όμορφη μουσική του.
Με τη δεύτερη δισκογραφική προσπάθεια , το Luv το συγκρότημα χτυπάει ξανά φλέβα, πατάει κάλο, πείτε το όπως θέλετε.
Mέσα σε 10 κομμάτια έχουν καταφέρει να τα χωρέσουν όλα. Και όχι μόνο μουσικά. Θα εξηγηθώ ευθύς αμέσως, γιατί παρότι γέροντας δεν μου αρέσει να μιλάω με γρίφους. Λοιπόν ξεκινάμε με τις υπέροχες κιθαριστικές χροιές που έιναι διάχυτες στο δίσκο. Από brit pop, dream pop, shoegaze ακόμα και ολίγον post punk και ακόμα παραπέρα. Τα υπέροχα φωνητικά που ενώ είναι πρωταγωνιστές παντού, με την πολύ προσεγμένη παραγωγή δεν είναι στο Θεό από ένταση, αλλά ντύνουν γλυκά τις μελωδίες που παρουσιάζονται. Πολύ καλή στιγμή το Cherry Blossom για να καταλάβετε τι εννοώ.
Είναι όλα διακριτικά αλλά διακριτά. Εγώ επειδή είμαι και ολίγον παλαιακό αυτί, ίσως θα ήθελα ένα τι πιο πάνω τη φωνή για να μου είναι πιο εύκολο να καταλάβω τους στίχους, αλλά μπορεί να χαλούσε ο ονειρικός χαρακτήρας του Luv .
Από την άλλη , τώρα που το σκέφτομαι, είναι και το θέμα διακριτικότητας. Είναι ένα album που ενώ θέλει ένταση στην ακρόασή του, δεν στο επιζητά. Μπορεί να μην το θέλεις κιόλας. Είναι μια γλυκιά υπόκρουση που μόνη της θα καταφέρει να σου τραβήξει την προσοχή.
Οι ρυθμοί είναι γρήγοροι για shoegaze και dreampop αλλά αυτό είναι που κάνει και το Luv και τους Sugar For The Pill να ξεχωρίζουν από τις άλλες μπάντες του είδους και ειλικρινά να τους κάνει καλύτερους από οτιδήποτε έχουμε ακούσει τελευταία. Ίσως είναι το γεγονός πως με τα τραγούδια του Luv φεύγουν και οι ίδιοι λίγο παραπέρα και σπρώχνουν λίγο παραπάνω τον ήχο στα δικά τους μονοπάτια.
Υπάρχουν και οι κλασικές στιγμές του ήχου όπως το υπέροχο Pills. Kαι το ομώνυμο Luv που μας προτρέπει να ζούμε τη στιγμή με τους όμορφους στίχους του.
Και ενώ έχεις κάνει kick back και χαλαρώνεις έρχεται το Colours να σε ταρακουνήσει ευχάριστα με την ένταση και το ρυθμό λίγο ανεβασμένο κάνοντας το κομμάτι να ξεχωρίζει. Με τις κιθάρες λίγο πιο αιχμηρές αλλά με τον γνωστό αιθέρα της Vana να σε πετάει στα σύννεφα.
Το Gold νομίζω το ζηλεύουν πολλές μπάντες συνθετικά. Όπως και τον υπόλοιπο δίσκο for that matter που λέμε και στο χωριό μου. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις φαβορί από το δίσκο. Και να φανταστείτε ότι μέχρι στιγμής τον ακούω και γω από το laptop μου με το ηχείο JBL στα τέρματα. Και είναι όλα τόσο όμορφα.
Ίσως γιατί ο δίσκος θέλει να ταξιδέψεις μαζί του. Να τον έχεις σαν υπόκρουση όταν ακούς μουσική λίγο πριν παραδοθείς στον μορφέα, όταν τελοσπάντων ρίχνεις λίγο βιορυθμούς και θέλεις να νοιώσεις λίγη χαρά.
Γιατί αυτό καταφέρνει ο δίσκος τελικά. Να φέρει τη χαρά στα αυτιά σου χωρίς πολλές φιοριτούρες . Με τις συνθέσεις του να μιλάνε δυνατά όχι στο αυτί που αυτό το κατακτούν εύκολα, αλλά βαθιά στην ψυχή. Εκεί που μόνο λίγες μουσικές βρίσκουν το δρόμο τόσο γρήγορα. Γιατί το βινύλιο (που θα είναι πολύ παιχνιδιάρικο) δεν το έχουμε ακόμα, θα χρειαστεί λίγο να περιμένουμε. Αλλά προς το παρόν το ακούτε από εδώ. Εμείς (και εσείς) θα το πάρουμε στα χέρια μας από την Make Me Happy Records.
Δεν έχει σημασια τι μουσική ακούς. Το Luv θα το αγαπήσεις εύκολα. Γιατί σου χαμηλώνει τις ταχύτητες, σου παίρνει την ένταση, ζωγραφίζει χαμόγελα. Σου λέει πραγματάκια με τους στίχους, σου ξυπνάει τη φαντασία, την όρεξη για να ταξιδέψεις με τα τραγούδια του. Και τέτοια δύναμη χρησιμόποιώντας μόνο μια αίσθηση, μόνο η μουσική την έχει.
Κατά τα άλλα, παραγωγή και παιξίματα είναι άψογα από όλη την όμάδα. Απλά εύγε!
