Τρίτο στούντιο άλμπουμ των Graham Day & The Gaolers! Το πρώτο τους μετά από 14 χρόνια! Ήταν μια καλή περίοδος πρόσφατα για να είσαι οπαδός του Graham Day. Πέρυσι κυκλοφόρησε το “A Little More Time With…”, ένα 10″ mini LP από τους The Senior Service, καθώς και το πρόσφατο ντεμπούτο σόλο άλμπουμ του, The Master Of None, (κυκλοφόρησε από την Acid Jazz). Υπήρξε επίσης μια σειρά από συναυλίες ανασυγκρότησης στην πατρίδα του με τους Prisoners, και μια περιοδεία στις ΗΠΑ με τους Woggles. Και τώρα αυτό!
H ομάδα της Damaged Goods έκανε στον Graham μερικές ερωτήσεις σχετικά με το νέο άλμπουμ των Gaolers
Ερ: Αυτό είναι το τρίτο άλμπουμ των Graham Day & The Gaolers. Έχουν περάσει 14 χρόνια από το προηγούμενο, γιατί το μεγάλο κενό;
Α: Γαμώτο, είναι τόσος καιρός; Ποτέ δεν “τελειώσαμε” τη μπάντα, αλλά με τον Dan να ζει στις ΗΠΑ ήταν πάντα δύσκολο να βρεθούμε μαζί. Έπρεπε να βασιστούμε στις περιοδείες για να αξίζει τον κόπο να τον φέρνουμε εδώ. Νομίζω ότι όλοι νιώθαμε λίγο κουρασμένοι από τις περιοδείες. Η “καθημερινή” μου δουλειά γινόταν όλο και πιο έντονη, και το βάλαμε κάπως σε αναμονή για λίγο. Είχαμε προγραμματίσει να ηχογραφήσουμε το άλμπουμ τον Μάρτιο του 2020. Μετά χτύπησε το Covid και έτσι χάσαμε μερικά χρόνια.
Ερ: Πώς γνωριστήκατε για πρώτη φορά με τον Dan Electro από τους Woggles;
Α: Γνώρισα τον Dan το 2000, η μπάντα του οι Woggles ήταν support στους SolarFlares σε δύο βραδιές μιας γερμανικής περιοδείας. Το πρώτο βράδυ με ξετρέλαναν και βγήκαμε πρώτοι το επόμενο βράδυ. Δεν υπήρχε περίπτωση να βγω δεύτερος ξανά! Μείναμε σε επαφή, γίναμε πολύ καλοί φίλοι. Ο Dan ήταν στο Λονδίνο το 2006 περίπου, εγώ μόλις είχα τελειώσει να παίζω μπάσο στους Buff Medways. Ο Dan πρότεινε να ξεκινήσουμε μια μπάντα μαζί με τον Buzz τον μπασίστα των Woggles. Είχα υλικό για ένα άλμπουμ και πέταξαν από εκεί και ηχογραφήσαμε το πρώτο άλμπουμ των Gaolers το 2007.
Ερ: Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια στο άλμπουμ είναι το ‘Don’t Hide Away’. Τι ενέπνευσε το τραγούδι;
Α: Το Covid δίχασε πολλούς ανθρώπους. Ο καθένας είχε τις δικές του απόψεις και διαφορετική στάση απέναντι στο ρίσκο. Το “Don’t hide away” αναφέρεται σε εκείνους τους φίλους και την οικογένεια που φοβήθηκαν τόσο πολύ που κλείστηκαν στον εαυτό τους. Μερικοί από τους οποίους δεν έχουν ακόμη επιστρέψει ποτέ στους κοινωνικούς κύκλους. Ήθελα απλώς να δείξω ότι υπήρχαν εναλλακτικές απόψεις σε σχέση με αυτές που προωθούνται σε μεγάλο βαθμό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Ερ: Υπάρχουν πολλά άλλα highlights – το ‘Step Out of Your Parade’ και το ‘Filtered Face’ παίζονται δυνατά στο στερεοφωνικό του γραφείου! Αλλά με ποια κομμάτια είστε πιο ευχαριστημένοι;
Α: Μου αρέσει ολόκληρο το άλμπουμ ως σύνολο δουλειάς. Νομίζω ότι δείχνει και την ψυχωμένη και μελωδική πλευρά των Gaolers. Ταυτόχρονα παραμένει πραγματικά σκληρό και γεμάτο συμπεριφορά. Είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος με τα ‘Don’t Hide Away’, ‘Step Out of Your Parade’, ‘I Can’t Stop This Feeling’, ‘Mystery Man’ και ‘Narrow Mind’.
Επέλεξα αντί δισκοκριτικής να βάλω αυτή τη συνεντευξούλα για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Απρίλιο που μας πέρασε στην Damaged Goods του Billy Childish. Είναι μια πολύ ώριμη δουλειά. Μπορεί να μην έχει τις εκρήξεις που είχαν οι προηγούμενοι δίσκοι. Μπορεί να είναι πιο αργοί οι ρυθμοί. Όμως για τα δικά μου ταπεινά ώτα δεν υπάρχει αδύναμο κομμάτι. Είναι πολύ κοντά στην χρυσή εποχή των Prisoners και ίσως λίγο καλύτερο .
Οι στίχοι ξεφεύγουν λίγο από την κλασική θεματολογία οκ. Μην ξεχνάτε όμως πως μιλάμε για ανθρώπους που τα 25 τα έχουν περάσει μακράν. Το attitude στο παίξιμο και την σύνθεση όμως θα το ζήλευαν σίγουρα όλοι οι 25άρηδες ροκενρολάδες. Fuzz, ντέφια εκωφαντρικά drums, εξαιρετικές φωνές και μια απίστευτη παραγωγή riffακίων που σίγουρα προκαλούν αυχενικό. Bέβαια όταν βρίσκονται στην ίδια μπάντα μέλη από Prisoners και Woggles δεν περιμένεις και τίποτα λιγότερο. Από τα καλύτερα κομμάτια βινυλίου της αθέατης πλευράς του rock n roll. Έτσι απλά.
