Εδώ είμαστε λοιπόν, η μπαντάρα από το Bergen κυκλοφόρησε τον διάδοχο του εξαίσιου “True north”. Η αλήθεια είναι ότι οι Borknagar με όλους τους δίσκους τους έχουν φτάσει την μουσική τους σε απαράμιλλα ύψη σχετικά με την ποιότητα. Κάθε άλμπουμ σου δίνει κάτι διαφορετικό, δεν εγκλωβίζεται σε μια “πατέντα”, δεν πέφτουν σε “λούπες”. Στο Viking Black Metal αυτό είναι πολύ εύκολο να γίνει, βάζεις δυο παραδοσιακά στοιχεία, λίγο παραδοσιακό black metal και τέλος. Οι Borknagar όμως δεν μπήκαν ποτέ σε αυτή την διαδικασία. Από το πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ ο Øystein G. Brun ήθελε να κάνει κάτι τελείως διαφορετικό από τους Molested. Δεν το πέτυχε απλά, προχώρησε ακόμα περισσότερο, δημιουργώντας κάθε φορά κάτι πιο ποικιλόμορφο από τον κάθε προκάτοχο του.
Για παράδειγμα, το αριστουργηματικό “The olden domain” είναι αρκετά διαφορετικό από το πιο παραδοσιακό ομώνυμο άλμπουμ. Το “Quintessense” ήταν πολύ πιο progressive από το “The archaic course” και πάει λέγοντας.
Ας πάμε στο “Fall”, εδώ μέσα μπορούμε να ακούσουμε τα πάντα σχετικά με το τι εκπροσωπούν οι Borknagar με τα τελευταία τους άλμπουμ. Σε αυτή την αριστοτεχνική δουλειά, το Viking Metal είναι κυρίαρχο μαζί με τα folk στοιχεία και τις progressive rock αναφορές. Αν εξαιρέσουμε τα brutal φωνητικά του ICS Vortex και αρκετά speedy σημεία, το “Fall” κυμαίνεται σε χαμηλές ταχύτητες και πάρα πολλά λυρικά περάσματα με “καθαρά” φωνητικά. Ένα παράδειγμα που θα μπορούσαμε να φέρουμε, είναι το επιβλητικά επικό “Nordic anthem”. Το Metal στοιχείο είναι κυρίαρχο όμως, με πολύ έντονες heavy metal φόρμες ειδικά στις επικές στιγμές, στις βασικές μελωδίες κάθε κομματιού και στα solos όπου υπάρχουν.
Οι Borknagar αυτή την φορά έχουν φέρει μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα στη δουλειά τους.
Μελωδικό progressive Viking Metal με πολλά στοιχεία από black metal θα το χαρακτήριζα το “Fall”. Το άλμπουμ κυλάει “νεράκι” που λέμε και στο χωριό μου. Έχει πολλές αλλαγές και είναι ποικιλόμορφο γενικά. Αγαπημένο μου κομμάτι που το έβαλα στο repeat, το “Northward”. Ήταν το ιδανικό τέλος για τον δίσκο αυτό το δεκάλεπτο έπος.Οι Borknagar αυτή την φορά έχουν φέρει μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα στη δουλειά τους. Πραγματικά κάθε κομμάτι σε μεταφέρει στην πανέμορφη και εκθαμβωτική φύση της πατρίδας τους. Όλο το άλμπουμ ακούγεται πολύ ευχάριστα, Όμως εγώ ξεχώρισα το εναρκτήριο “Summit” το οποίο σε βάζει στον κόσμο του “Fall” πολύ γρήγορα. Όλα τα στοιχεία του άλμπουμ, μέσα σε ένα κομμάτι κυριολεκτικά. Το “Moon” σε μαγεύει απλά και μπορώ να ισχυριστώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν συνθέσει στην καριέρα τους.
Κατά την διάρκεια του “Fall” μου έρχονταν όλο και περισσότερες επιρροές από τον χώρο του progressive rock.
Στη συνέχεια και πριν το έπος “Northward”, έχουμε το ασύλληπτο “The wild lingers” το οποίο σιγά σίγα χτίζει ως ρόλο προοιμίου την ατμόσφαιρα για το επόμενο κομμάτι. Κατά την διάρκεια του “Fall” μου έρχονταν όλο και περισσότερες επιρροές από τον χώρο του progressive rock. Θα σας έρθουν στο νου σε πολλά σημεία οι King Crimson, Rush, Pink Floyd, Emerson Lake and Palmer, όπως επίσης σε πολλά σημεία διαπίστωσα “ίχνη” από Queen. Όλα αυτά τα στοιχεία μέσα σε ένα Viking Metal κόσμο με σχετικά έντονες Black Metal “ενέσεις”. Η παραγωγή του Jens Bogren είναι “κρυστάλλινη” και αναδεικνύει ένα πραγματικά πολυεπίπεδο άλμπουμ χωρίς να κουράζει.
Το “Fall” είναι ένας πανάξιος διάδοχος του “True north”.
Η κιθαριστική δουλειά είναι για σεμινάριο, το rhythm section άριστο και φανταστικός συνοδηγός των κιθάρων. Τα φωνητικά για μια ακόμη φορά σε παρασύρουν μέσα στον viking κόσμο των Borknagar. Από την άλλη τα πλήκτρα σε καθηλώνουν κάθε φορά φέρνοντας αυτό τον μοναδικό επικό τόνο των Νορβηγών. Το “Fall” είναι ένας πανάξιος διάδοχος του “True north”. Αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι ο δωδέκατος δίσκος των Borknagar δεν θα ξεχαστεί εύκολα.
