Home Μουσική Η γνώμη μας Ακούσαμε το Macerie των Laika Nello Spazio

Ακούσαμε το Macerie των Laika Nello Spazio

167
0
laika nello spazio

Το καινούργιο album των Laika Nello Spazio από την Ιταλία κυκλοφόρησε τέλη Οκτώβρη . Ο τίτλος του Macerie. Nαι καλά διαβάστε τον Οκτώβρη. Αλλά επειδή έχουμε και δουλειές και τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε, τώρα έριξα το αυτί μου στα βαθιά νερά που κολυμπάνε οι Laika Nello Spazio.

Να πω προκαταβολικά πως από ιταλικά γνωρίζω ακριβώς τα ίδια από όσο γνωρίζω από θερμοπυρηνική φυσική. Το απόλυτο κενό σύνολο. Άρα θα κάνουμε αυτή την κριτική σχετικά  κουλή καθώς δεν θα μπορέσουμε να κρίνουμε στιχουργικά τους Laika Nello Spazio. Και είναι ωραίο πράγμα να ακούς τις ιστορίες, απόψεις, εξομολογήσεις που έχει να σου κάνει η μπάντα με υπόκρουση τη μουσική που παίζει. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, δε σκάμε κιόλας.

laika nello spazio 1

Σε 9 κομμάτια οι φίλοι μας οι Ιταλοί δίνουν υπογραφή ως ήχος και ένα δυνατό παρόν. Ο ήχος τους είναι ιδιαίτερος . Και αυτό συμβαίνει καθώς δεν έχουμε την κλασική σύνθεση οργάνων στην μπάντα αλλά έχουμε 2 μπασίστες και έναν drummer. Αυτό από μόνο του αρκεί να τραβήξει την προσοχή. Βέβαια τα πενταλάκια έχουν την τιμητική τους για να γεμίσει ο ήχος. Οι Ιταλοί παίζουν με άνεση από noise, indie, μέχρι punk και εναλλακτικό ήχο.

Είναι γεμάτο εξαιρετικές ιδέες,

και ενίοτε είναι σκοτεινό ή εναλλάσσει το φως με το σκοτάδι μέσα στα κομμάτια. Θυμίζει σε πάρα πολλά σημεία post punk & new wave . Αυτό βέβαια είναι μάλλον αναπόφευκτο όταν έχεις 2 μπάσσα και μάλιστα βαριά.  Εκεί που διαφοροποιούνται όμως είναι στο τραγούδι. Σας είπα δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα αλλά η μουσικότητα που έχουν τα ιταλικά από μόνα τους, δίνουν μια ξεχωριστή ταυτότητα στα κομμάτια. Και ένα πιο ανάλαφρο χαρακτήρα αν θέλετε. Αν δεν θέλετε, δεν πειράζει αλλά έτσι είναι ο δίσκος.

Σε αρκετά σημεία επίσης το ένα μπάσσο παίρνει ρόλο κιθάρας ακόμα και σε χροιά. Να είναι καλά τα πενταλάκια. Και αυτό δεν είναι κακό, ίσα ίσα δείχνει μια ευελιξία στον ήχο τους που μάλλον τους βοηθάει πάρα πολύ στο να εκφραστούν μουσικά. Δεν ξέρω αν τα ιταλικά περιορίζουν την μπάντα εντός των συνόρων της. Εγώ πάντως μια χαρά θα περνούσα σε live τους. Και στο φινάλε , ποιος είπε πως για διεθνή καριέρα πρέπει να γράφεις αγγλικά; (Αναρχία στις διεθνείς πωλήσεις).

Αγαπημένες στιγμές το Coprifuoco Definitivo και το Nel Nome Degli Dei. Γιατί έτσι. Μπορείτε να το ακούσετε και σεις από εδώ