Τους Γερμανούς Wrong Society ήμουνα τυχερός να τους ακούσω άμεσα με την πρώτη τους κυκλοφορία, το φοβερό 7″ Dark Clouds. Γεγονότα του 2016. Κάπου στο 2018 κυκλοφόρησαν ένα εξίσου ωραίο 7″ ακόμα και έκτοτε σιώπησαν. Θες corona , θες θέμα διάθεσης, δεν ξέρω. Είχαν σιγήσει για καιρό. Αλλά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους album στην Screaming Apple Records.
Από το εξώφυλλο που μοστράρουν τον εξοπλισμό, το ντύσιμο, το κούρεμα,τη φωτογραφία και το minimal της υπόθεσης , σε βάζουν για καλά στη χρονομηχανή τους. Καθώς διακατέχομαι από αλκοολισμό για το είδος, καταλαβαίνω σε απόλυτο βαθμό την παρελθοντολαγνεία τος. Και φυσικά είμαι απόλυτα συγχρονισμένος με τον μουσικό αυτισμό τους. 13 κομμάτια αποτελούν την πρώτη απόπειρα των Wrong Society στις 12 ίντσες. Και έχοντας υπόψη τις προηγούμενες δουλειές τους, με έτρωγε η περιέργεια να τους ακούσω.
Ξεκινάμε λοιπόν με το Dirty Dishes
Έχουν γίνει όλα όπως πρέπει. Οι χροιές στις κιθάρες είναι πιο 60’s και από τα 60’s , αν μπορούμε να το πούμε αυτό. Οι φωνές ωραίες. Αλλά έχω ένα μεγάλο ερωτηματικό που με στενοχώρησε πολύ είναι η αλήθεια. Το κομμάτι είναι ολόιδιο με το Searching των Omens. Έχω πει πολλάκις πως ειδικά σε τέτοια μουσικά είδη δεν έχει νόημα να ψάχνεις την παρθενογένεση. Άλλωστε ψάχνοντάς τη, μάλλον αρχίζεις και πηγαίνεις μακριά από αυτά. Όμως εδώ οι Γερμανοί φίλοι μας πάνε στο άλλο άκρο. Δεν είναι ότι απλά κλέβουν την ιδέα του κομματιού, αλλά το αντιγράφουν. Οι στίχοι μόνο είναι δικοί τους.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως οι Wrong Society δεν έχουν ακούσει το Searching τουλάχιστον όσες φορές το έχω ακούσει και εγώ. Δεν μπορώ να πιστέψω επίσης πως τους λείπει η έμπνευση. Άλλωστε αυτό το αποδεικνύουν με τα 11 από τα 13 κομμάτια του album. H γεφυρούλα πριν από το σόλο με τα όμορφα κατά τα άλλα φωνητικά, δεν φτάνει για να πεις ότι το κομμάτι είναι άλλο ή το πάει αλλού. To ίδιο συμβαίνει και με το You Wouldn’t See που είναι το Fortune Teller αλλά ευτυχώς μόνο στο κουπλέ . Και η παρτίδα σώζεται στο παρά 11.
Γιατί στα υπόλοιπα 11 κομμάτια οι Wrong Society μας δείχνουν σε μεγάλο βαθμό για τι είναι ικανοί να δημιουργήσουν. Έχεις τα πλημμυρισμένα από fuzz She’s In Love With Herself (που λίγο στο σόλο ξεφεύγει και ψυχεδελίζει αλλά καλά κάνει) με ωραίο τελείωμα και το Ι Steal Your Heart. Στο Εach Day έχουμε επίσης εισαγωγάρα με fuzz, αλλά το κομμάτι πάει σε πιο psych punk μονοπάτια προς την ακουστική μας τέρψη με έξυπνα σημειάκια που “σπάνε” τον ρυθμό. Πώς λέμε 60’s Punk ένα πράμα.
Οργανάκι δεν έχει;
Φυσικά και το φετίχ των απανταχού garageheads ικανοποιείται με πολύ ωραία κομμάτια. Psych punk κυρίως αλλά ωραίες συνθέσεις , τα μινόρε δίνουν βροντερό παρόν. Ξεκινάμε με το jangly Decisions όπου το χαλί του oργάνου μαζί με το riff της κιθάρας σε πάνε από το χεράκι στο κομμάτι μέχρι το fuzzαριστό solo της δωδεκάχορδης αν ακούω καλά. Ακολουθεί το Heart of Stone με κυρίαρχο το οργανάκι να σε διαπερνάει και με τις φωνητικές αρμονίες να συμπληρώνουν το παραπονιάρικο περιβάλλον του κομματιού. Heart Of Stone γαρ. Και εδώ ωραίο σολάκι κιθάρας.
Στα ίδια μοτίβα είναι και το Where is My Baby, μια moody ομορφιά, μέσα στο παράπονο. Ωραίο ανέβασμα στο τέλος, και ολίγον τραβηγμένη διάρκεια, αλλά δεν κακοφαίνεται. Το Down On Me που κλείνει το δίσκο ίσως είναι η πιο ωραία psych στιγμή του δίσκου. Ωραία φωνητικά. Στιβαρός ρυθμός και ωραία αλλαγούλα στη μέση με το όργανο να κυριαρχεί μέχρι το ψυχεδελικό σόλο της κιθάρας.
Καθαρόαιμο moody punk είναι η διασκευή στο Τhose Little Things με ωραίες φωνές , jangly κιθάρες και fuzz solo που νομίζεις πως το κουνούπι ήρθε στο αυτί σου. Ολόσωστο. Τo ίδιο και το Leave It All Behind . Για μένα από τις πιο ωραίες στιγμές του δίσκου και ας μην έχει όργανο. Άλλωστε ανήκω σε αυτούς τους αιρετικούς του είδους που λένε πως garage = κιθάρες. Tι ίδιο ισχύει και για το Stay Away του υπέροχα πυροβολημένου Paul Messis.
Γενικά
δεν είμαι διχασμένος για τον δίσκο, τον περιμένω στο ταχυδρομείο ήδη. Αλλά ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω την – για μένα- αστοχία του κομματιού με το οποίο ξεκινάει ο δίσκος. Ευτυχώς που οι Wrong Society αποτελούν εξαίρεση στο ρητό η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Το album περιέχει ακόμα και για τα πιο κριτικά μυαλά 11 κομμάτια που είναι πάρτα-στα-μούτρα-garage. Ελπίζω να έγινα κατανοητός.
Αν όχι, ακούστε το και εσείς εδώ!
