Ανταπόκριση : Ιστορία χωρίς όνομα: «Εγώ και εσύ μέχρι ο κόσμος να πάψει να υπάρχει»

Η παράσταση λέγεται «ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ», είναι σε σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη σε μια θεατρική διασκευή διά χειρός του ιδίου και της Ανθής Φούντα, του βραβευμένου με τρία βραβεία κοινού βιβλίου του Στέφανου Δάνδολου «Ιστορία χωρίς όνομα» από τις εκδόσεις “Ψυχογιός” και μπορείτε να τη δείτε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Ίωνας και Πηνελόπη. Πηνελόπη και Ίωνας.

Μια ιστορία χωρίς όνομα.

Γιατί κανείς δε τους ήθελε μαζί.

Γιατί κανείς δε μπόρεσε να κατανοήσει την αγάπη και το πάθος τους.

Εκείνη καταδικασμένη σε ένα γάμο και αυτοεξόριστη στον προσωπικό της «τάφο», να γράφει παιδικά μυθιστορήματα για την Ελλάδα που τόσο αγαπά, ώστε η νέα γενιά να την αγαπήσει εξίσου.

Εκείνος ένας ρομαντικός επαναστάτης που τίμησε το όραμα του Παύλου Μελά, μέχρι το τέλος του, την 31^η Ιουλίου 1920.

Εκείνη μία γυναίκα που ερωτεύτηκε παράφορα, φόρεσε μαύρα όταν σταμάτησε η σχέση της με τον Ίωνα γιατί «πενθούσε» τη ζωή της.

Εκείνος ένας άντρας που όμοιος του, δεν υπήρξε ποτέ ξανά.

Γνωρίστηκαν στην Αλεξάνδρεια το 1905 και μαζί έζησαν το πιο παθιασμένο πλατωνικό έρωτα που γεννήθηκε πάνω στη Γη μέχρι και σήμερα. Έζησαν το απόλυτο και έχασαν παταγωδώς. Φυσικά, όλα αυτά σε χρόνια ιστορικής σημασίας για την Ελλάδα και το μέλλον της. Ερωτεύτηκαν, αγαπήθηκαν, πόνεσαν και αυταπαρνήθηκαν τους εαυτούς τους, τις οικογένειές τους και τα πάθη τους. Η Πηνελόπη Δέλτα ήρθε πολλές φορές κοντά στο να αποχωριστεί τις τρεις κόρες της, ενώ ο Ίωνας ήταν έτοιμος να πάρει το ρίσκο να έχει δίπλα του μια χωρισμένη γυναίκα.

Την παράσταση αυτή την περίμενα πως και πώς να έρθει Αθήνα, μιας και ξεκίνησε από την Θεσσαλονίκη, γιατί η Πηνελόπη Δέλτα και ο Ίων Δραγούμης είναι πρότυπα στην ζωή μου, τόσο για την αγάπη τους για την Ελλάδα, όσο και για το έργο τους στην πεζογραφία.

Σκηνοθετικά, μπορώ να πω, ότι είναι ότι καλύτερο έχω δει φέτος! Μία σκηνή γεμάτη τριαντάφυλλα, οι φωτοσκιάσεις των ηθοποιών με φακούς και διάφορα παιχνίδια με το φως θυμίζουν έντονα το θέατρο σκιών, ο μουσικός Μιχάλης Κωτσόγιαννης να παίζει ζωντανά μελωδίες με την κιθάρα και το πιάνο του, με αποτέλεσμα να δίνεται έντονη λυρικότητα και δραματικότητα στις απότομες χρονικές αλλαγές του έργου. Βλέπετε η παράσταση μπλέκει τη Βιέννη του 1908 και την Κηφισιά του 1941. Στη Βιέννη (στο πλαίσιο της «απεξάρτησής της» από τον Ίωνα την είχαν έγκλειστη σε ψυχιατρική κλινική) κυριαρχεί ο ερωτικός παραλογισμός της Πηνελόπης και του Ίωνα, καθώς και το δίλλημα που της έβαλε: εκείνον ή την οικογένειά της. Στην Κηφισιά κυριαρχεί η αυτοκτονία, η θλίψη και η πλήρης απογοήτευση της Πηνελόπης, γιατί η Αθήνα παραδινόταν στους Γερμανούς. Η Ελλάδα παραδινόταν στην Γερμανία. Κάτι που δεν το άντεξε και γι’ αυτό προτίμησε να παραδοθεί πρώτα στον θάνατο και μετά στον Γερμανό κατακτητή. Η σύνδεση μεταξύ των δύο χρονικών περιόδων είναι ένα κόκκινο μαντήλι! Εκείνο το κόκκινο μαντήλι που ο Ίωνας έδωσε στην Πηνελόπη στην Βιέννη.

Κατά τη διάρκεια της παράστασης εμφανίστηκαν οι παρακάτω ερωτήσεις. Κάθε μία είναι ένα μεγάλο μαχαίρι στη καρδιά. Ο λόγος γιατί είναι η αλήθεια που κανείς μας δεν παραδέχεται. Πολλές φορές ερωτευόμαστε με βάση το τι μας προτρέπει η οικογένειά μας ή η κοινωνία στην οποία ζούμε. Ή άλλες φορές ερωτευόμαστε από αντίδραση στα στεγανά, που οι ίδιοι έχουμε τοποθετήσει στη ζωή μας.

Ποιοι είμαστε εμείς για να κρίνουμε τα συναισθήματα των άλλων;

Τι ακριβώς θυμούνται οι άνθρωποι από την πρώτη φορά που έκαναν έρωτα;

Πως μπορεί να χαλάσει μια στιγμή που φαντάζει ειδυλλιακή;

Πόσο αιμοβόρο πράγμα ο έρωτας;

Σε ποια βιβλία ιστορίας καταγράφονται οι αφανείς θυσίες;

Δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος ερμηνευτής του  Ίωνα Δραγούμη από τον Τάσο Νούσια. Ο Ίωνας.. αχ, ο Ίωνας! Η Ελληνική αυθεντική πατριωτική ψυχή αυτή, που πέθανε για τις ιδέες του, φορώντας τα μονόκλ του και έχοντας τη Μακεδονία στην καρδιά του. Η μεστή φωνή του κυρίου Νούσια και το πηγαίο ταλέντο του, με έκανε να δακρύσω. Γιατί είναι ο μόνος που μπορεί να φωνάξει «Το ξέρεις πως σ ‘αγαπώ! Αλλά δεν ξέρεις ποσό πολύ σ ‘αγαπώ! Για να μην σε πάρω βίαια, έτσι που σε βαστώ στα χέρια μου αυτή τη στιγμή!», και να το εννοεί τόσο πολύ, που να ακούσεις το μεγάλο εκείνο «κρακ» στην καρδιά σου. Ο κύριος Νούσιας είναι ευρηματικός ηθοποιός. Κρύβει μέσα του το φως της Ελλάδας. Και το λέω με το χέρι στην καρδιά.

Για τη Μπέτυ Λιβανού θα πω ότι μόνο εκείνη, με τη δική της γλύκα, φρεσκάδα και αγάπη, θα μπορούσε να ενσαρκώσει με σεβασμό τον χαρακτήρα της Πηνελόπης Δέλτα. Μία εμβληματική φιγούρα του ελληνικού θεάτρου συναντά μία εμβληματική φιγούρα της Ελληνικής Ιστορίας. Μαγεία!

Η φρέσκια Μαρία Παπαφωτίου ήταν η καλύτερη έκπληξη! Πολύ νέα ηθοποιός και είχε ένα μεγάλο «βάρος» στις πλάτες της, μιας και ο ρόλος της είναι η νέα Πηνελόπη Δέλτα, όπου το σήκωσε με μεγάλη ευγένεια και νομίζω ότι δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα. Χαρισματική το λιγότερο!

Μπράβο σε όλους τους υπόλοιπους ηθοποιούς, τον Στάθη Μαντζώρο, τον Αργύρη Γκαγκάνη, τον Στέλιο Γιαννακό και την Ανθή Φουντά.

Τελειώνοντας, εύχομαι να βρω εκείνον που θα μου πει «Εγώ και εσύ μέχρι ο κόσμος να πάψει να υπάρχει» και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς σε όλους τους ηθοποιούς και τους συντελεστές, που ζωντάνεψαν τους ήρωες των παιδικών μου χρόνων. Αλλά και που αποφάσισαν τώρα, σε αυτά τα χρόνια του εθνικού διχασμού που ζούμε, να αναβιώσουν μία από τις πιο γλυκές αναμνήσεις της Ελλάδας του Εθνικού Διχασμού του τότε. Βλέπετε, η Ιστορία κάνει κύκλους και άλλες φορές έχει όνομα, ενώ άλλες όχι…

Αρπάξτε το εισιτήριό σας και πηγαίνετε να δείτε αυτήν την παράσταση. Αφήστε τα δάκρυα σας να κυλήσουν, γιατί λύτρωση σημαίνει Ελλάδα. Και Ελλάδα είμαστε εμείς και εμείς μονάχα μπορούμε να φωτίσουμε τις σκοτεινές μέρες που διανύουμε.

ΥΓ. Αξίζει να αναφερθούν οι παρακάτω συντελεστές γιατί δε θα ήταν αυτό το αποτέλεσμα χωρίς αυτούς.

Συγγραφέας του έργου «Ιστορία χωρίς Όνομα»: Στέφανος Δάνδολος

Θεατρική Διασκευή: Ανθή Φουντά –Κώστας Γάκης

Σκηνοθεσία-Μουσική: Κώστας Γάκης

Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Ηair and makeup artist: Άννα Μαρία Προκοπίδου

Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου

Φωτογράφιση: Σταύρος Χαμπάκης

Promo Video: Γιώργος Γεωργόπουλος

Διεύθυνση Παραγωγής: Κατερίνα Διακουμοπούλου

Προβολή & Επικοινωνία Παραγωγής: Άννα Θεοδόση, Ίρια Κατσαντώνη

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Performing Arts & Entertainment Ltd

afternoiz review theater ανταπόκριση θέατρο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης Ιστορία χωρίς όνομα