Είναι από εκείνες τις βραδιές που συνήθως το Κύτταρο live club έχει την τιμή αλλά και την τρέλα να διοργανώνει. Από εκείνες τις νύχτες που το Rock n’roll έρχεται ορμώμενο με The bullets! Το Σάββατο 19/12/2022 έκλεισε ένα κεφάλαιο..όχι δεν μας αρέσει αυτό… έβαλε μια άνω τελεία, το συγκρότημα εκείνο που έκανε γενιές και γενιές να λικνίζεται και να στροφάρει. Μια μεγάλη γιορτή που διοργανώθηκε εις μνήμην του Κώστα Χαλκιά, γνωστός ως Bullet Cost.
Κόσμος πολύς τον τίμησε, τραγούδησε, χόρεψε, τον έφερε στο μυαλό του!
Αυτή η βραδιά ανήκε στον Bullet Cost
Θα πάρω τα πράγματα από την αρχή και θα σε ζαλίσω με πολλές φωτογραφίες, που άλλες τόσες μπορείς να βρεις και στην σελίδα μας στο Facebook. Ο λόγος που υπάρχουν τόσες φωτογραφίες; Ξέρω γω; Κάποια πράγματα δεν περιγράφονται πάντα με λέξεις…
Εγένετο οι σφαίρες…The bullets
Οι πόρτες του Κυττάρου στην οδό Ηπείρου, άνοιξαν για το κοινό στις 21:30 όπως ήταν προγραμματισμένο. Ροκαμπίλια, τζινς, λεοπάρ, τακούνια, mini betty boop και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, βρίσκονται έξω από την είσοδο για να κάνει ένα τσιγάρο, να πει μια κουβέντα. Ο χώρος μέσα άρχισε να μαζεύει από νωρίς κόσμο, καθώς το dj set με βινύλια παρακαλώ πολύ, είχε ήδη ξεκινήσει, με τον Ανδρέα Wanderer. Μιάμιση ώρα γεμάτη, για να φτάσει το ρολόι να δείξει 23:00.
Πριν οι Bullets από τη Θεσσαλονίκη, ισοπεδώσουν το μαγαζί! Και αυτό έγινε έως και τις 3 το πρωί, που εμείς φύγαμε με μελανιές, ιδρωμένοι από το χορό και ένα χαμόγελο έως τα αυτιά.
Για κάποια λεπτά και μέχρι να ανέβουν στη σκηνή, στην οθόνη προβάλλονταν αποσπάσματα από συνεντεύξεις του Κώστα. Ατάκες, γνωμικά και ιστορίες πολλές, που μόνο εκείνος ήξερε να εξιστορεί με τον τρόπο του.
(Πάρε μια γεύση και συνεχίζουμε)
The stage is yours
Appaloossa / Little sister και Just a little too much, ήταν η αρχή της πυρίτιδας. Θέλεις κραυγές και χορό; Τα έχεις! Δεν φανταζόμουν ποτέ πόσο χαμό μπορεί να κάνει κάποιος και πόσο κοντά μπορεί να φέρει τον κόσμο. Ίσως γιατί δεν είχα ξαναβρεθεί σε live τους (ναι ντροπή μου το ξέρω). Ήμουν όμως εκεί και σας έφερα το καλύτερο υλικό που θα μπορουσα!
Θωμάς Χαλκιάς
Να προσθέσω πως στα Drums, ήταν ο Θωμάς Χαλκιάς, γιος του Κώστα, που είχε την τιμή, μάλλον είχαμε την τιμή να τον απολαύσουμε αλλά και αρκετούς να συγκινήσει. Καταπληκτικός, τόσο που σίγουρα ο μπαμπάς του ήταν αρκετά υπερήφανος και τον απόλευσε από εκεί πάνω.
Έδωσε τα φώτα και την συμμετοχή του, σε αρκετά συγκροτήματα που δεν κατάφεραν να παρουσιαστούν ολοκληρωμένα, καθώς ο δόλιος κοβιντ παραμονεύει ακόμα.
Που μείναμε;
Boogie bop dame, i wanna be alone και thank you Johnny Carroll, ήταν αυτά που ακούστηκαν αρχικά. Κάπου ένιωσα την Marilyn να κάθεται δίπλα μου και να χορεύει (yeap… wannabe αλλά μας κάνει), σπρώχνοντας με το γοφό της να κάνουμε πιο κει. Αμ δε…εκεί σταθερή αξία και όλα για το ρεπορτάζ!
Ασφυκτικά γεμάτο το μαγαζί, τόσο που γίναμε όλοι μια αγκαλιά, κυριολεκτικά. Οι μπροστινοί έφτασαν στην πόρτα πίσω, από το surf και τούμπαλιν. Όλα αυτά γιατί πραγματικά δεν σταματήσαμε να χορεύουμε!
Να σου πω πως στη σκηνή ανέβηκαν (όπως θα δεις) οι:
Τάσος Σαβουλίδης, Dirty Fuse, The Ducky Boyz, Dustbowl, Messer Chups, Breakaways, Thriller, The Sound Explosion, Konstantinos Zotos, Ace Moreno, Christos Buddy Zois (θέλεις κι άλλους;)
Χορευτικές φιγούρες, ζευγάρια να χορεύουν δίπλα μας αλλά και στο πατάρι… ένα πάρτι που άξιζε όσο τίποτα. Όσοι βρέθηκαν και το έζησαν, σίγουρα ξέρουν για τι μιλάω. Το νιώθουν ακόμα στο πετσί τους, ξέροντας ότι ίσως και να μην το ξαναζήσουν. My Bonnie, Little angel και please remind me (με την ανάποδη σειρά) είναι εκείνα που δεν κατάφεραν να τιθασεύσουν το κοινό. Μήπως το κατάφερε το I’m on fire, Baby Blue με Ace Moreno και Zoto; H Έρη Καπετανάκη από τους Dirty Fuse τους συνδόδευσε με την φυσαρμόνικα της για το Fuzzbitten .
Ούτε καν… Ξέρεις τι σημαίνει επανάσταση και γκάβλα στη μουσική; Πως μπορείς λοιπόν να ηρεμήσεις και να αποσυμφορήσεις τα πλήθη; Δεν μπορείς… απλά το ευχαριστιέσαι!
Σου αφήνω για κλείσιμο όλες εκείνες τις στιγμές που έχεις στο μυαλό σου ακόμα. Ναι σε εσένα που βρέθηκες εκεί μιλάω. Σε εσένα που ακόμα είσαι ζαλισμένος και τραγουδάς bala bala και “Hey Baby, i wanna κnow if you be my girl“.
Για εσάς που απλά το μεταφέρω, τότε να σας πω ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ LIVES EVER! Και το λέω πολύ ψύχραιμα.
Εύχομαι το μάτι σας να ευχαριστηθεί οπτικό υλικό, καθότι οι ηδονοβλεψίες πολλοί, μα δεν κρίνουμε.
Οι Bullets στόχευσαν μυαλό και καρδιά και έμειναν εκεί.
Περισσότερες φωτογραφίες στο σελίδα μας στο Facebook. Για να έχετε κάτι να κάνετε τα βράδια ή τις ημέρες. Ψιτ βάλτε και κανα δισκάκι να παίζει…. αφήστε και τις μνήμες ελεύθερες!
Φωτορεπορτάζ Jo Gogou
