Ο Ian Stewart γεννήθηκε στη Σκωτία και μεγάλωσε στο Λονδίνο. Έμαθε πιάνο στα 6 του, και μπάντζο. Του άρεσε κυρίως η rhythm n blues, το boogie woogie, τα blues και η big band jazz. Γαιυτό και δίαβαζε τα Jazz News που κυκλοφορούσαν στις αρχές της δεκαετίας του 60 (και όχι μόνο) στο Λονδίνο. Μέχρι εδώ ίσως να μη σας λέει τίποτα ούτε το όνομα, ούτε όλα τα υπόλοιπα.
Το ότι απάντησε σε μια αγγελία για να κάνει μπάντα το 1962 στο Λονδίνο; Ε δείτε εδώ μια photo με την μπάντα του…
Την αγγελία λοιπόν την είχε βάλει ο Brian Jones και ο πρώτος που απάντησε ήταν ο Ian Stewart για να σχηματίσουν ένα rhythm n blues group! Αυτό τον Μάιο του 1962… τον Ιούνιο έρχονται στην μπαντα ο Mick Jagger και ο Keith Richards, και μαζί με τον Dick Taylor στο μπάσσο(αργότερα στους Pretty Things) και τον Mick Avory (αργότερα στους Kinks) παίξανε το πρώτο τους live στο Marquee στις 12 Ιουλίου του 1962 ως Rolling Stones.
Μέχρι το Γενάρη του 1963 έχουν έρθει και οι Bill Wyman στο μπάσσο και ο Charlie Watts στα drums και το σχήμα έχει ολοκληρωθεί… Ο Ian είναι ο μόνος που έχει δουλειά σε μια εταιρεία χημικών, και το το τηλέφωνο που έχει στο γραφείο του είναι ουσιαστικά το αρχηγείο των Stones, αφού το χρησιμοποιούν για να κλείσουν live καθώς το νούμερο του Ian στη δουλειά διαφημίζεται στα Jazz News για bookings. Ο Stu, όπως τον αποκαλούσαν οι υπόλοιποι Stones, αγοράζει και ένα φορτηγάκι για να μεταφέρεται το group με τον εξοπλισμό του στα live. Μιλάμε λοιπόν όχι μόνο για ιδρυτικό μέλος των Stones, αλλά στην αρχή τουλάχιστον o Stu … ήταν ουσιαστικά οι Stones!
Dear Stu
Αρχές Μαΐου του 1963, ο manager Andrew Loog Oldham, πείθει την μπάντα πως ο Stu δεν ταιριάζει με τα υπόλοιπα ομορφόπαιδα και πρέπει να μην είναι στη σκηνή μαζί τους. Αν ήθελε να παραμείνει, θα μπορούσε να ήταν road manager και να παίζει πιάνο στις ηχογραφήσεις! Παραδόξως , αντί να του πει να πάει να…. ο Stu δέχεται αδιαμαρτύρητα τον υποβιβασμό και είναι ο άνθρωπος που κουρδίζει κιθάρες, σετάρει drums για τις ζωντανές εμφανίσεις τους και παίζει πιάνο, όργανο και κάποια κρουστά στους δίσκους των Rolling Stones μέχρι το 1985.
Παρόλα αυτά, όλοι οι υπόλοιποι Stones τον σέβονται κατά πως του άξιζε (ας το πιστέψω) λένε πως σαν μουσικός ήταν ανεπανάληπτος και σέβοταν τη γνώμη του όσο αφορά τα κομμάτια και τις πρόβες τους. Παίζει πιάνο , ηλεκτρικό πιάνο και όργανο και σε κάποιες περιοδίες τους, αλλά καθώς ήταν ταγμένος στα πρώιμα rhythm n blues , αρνιόταν να παίξει τα μινόρε τραγούδια τους!
Όσον αφορά τα λεφτά και τη φήμη, ο Stu είχε δηλώσει πως τα λεφτά και η φήμη δεν κάνανε καλό ούτε στους Stones , σαφώς αναφερόμενος στο γεγονός πως αναγκάστηκαν να αυτοεξοριστούν από την Αγγλία για φορολογικούς λόγους και φυσικά στα ναρκωτικά, καθώς ο ίδιος δεν λάβαινε μέρος στα ξέφρενα πάρτυ τους και γελούσε μαζί τους την άλλη μέρα το πρωί αφού είχε τελειώσει μια παρτίδα γκολφ(και φλωράκος και παράξενος).
H (ας πούμε) δικαίωση για τον Stu ήρθε μετά θάνατον βέβαια, όταν το 1989 οι Rolling Stones μπήκαν στο Rock n Roll Hall of Fame, και απαίτησαν να μπει και το όνομά του μαζί τους. Κατά τον Keith , η μπάντα είναι δικιά του και ακόμα δουλεύει γιαυτόν!…
Ian Stewart, (ο) ένας αληθινός Rolling Stone! Ή ο έκτος αν θέλετε…
Για την ιστορία, μερικά κομμάτια στα οποία τον απολαμβάνουμε:
“You Can Make It If You Try” (1964), “Empty Heart” (1964), “Time Is On My Side” (1964), and “Stupid Girl” (1966); piano on “Stoned” (1963), “Around and Around” (1964), “Confessin’ the Blues” (1964), “Down the Road Apiece” (1965), “That’s How Strong My Love Is” (1965), “Flight 505” (1966), “My Obsession” (1967), “Honky Tonk Women” (1969), “Let It Bleed” (1969), “Little Queenie” (live) (1970), “Brown Sugar” (1971), “Dead Flowers” (1971), “Sweet Virginia” (1972), “Silver Train” (1973), “Star Star” (1973), “It’s Only Rock ‘n Roll (But I Like It)” (1974), “Short and Curlies” (1974), “Summer Romance” (1980), “Black Limousine” (1981), and “Twenty Flight Rock” (live) (1982); percussion on “Hot Stuff” (1976)
Επίσης με τους Led Zeppelin στο Rock n Roll και Boogie with Stu (1971) με τους Yardbirds στο Drinking Muddy Water (1967)
