Μεγάλη εποχή ξεκινά για το Rockwave Festival, που φέτος κλείνει τα είκοσι χρόνια και το γιορτάζει με μεγάλα ονόματα επί σκηνής.

Η Μαλακάσα φέτος υποδέχθηκε για την νέα θερινή σεζόν, τους Αμερικανούς The Black Keys, όπου εναγωνίως ηλικίες κάθε λογής, περίμεναν την ημέρα αυτή.

Μάιος και ημέρα 30η και το ελληνικό σύμπαν, ξεκινά από νωρίς το μεσημέρι την άφιξη του στον θερινό συναυλιακό σταθμό της Μαλακάσας, το Tera Vibe. Φέτος είδαμε αλλαγές στον χώρο, κάτι που γίνεται λίγο την φορά, όπως την μικρή εισαγωγική σκηνή να φιλοξενεί περίπτερα, από tattoo, ρούχα έως crafts. Κάτι που ήταν και καλό και κακό, γιατί ενώ είχες την ευκαιρία να τους δεις μαζεμένους και πιο σωστά τοποθετημένους ή μάλλον τακτοποιημένους, πιθανόν να είναι και κάτι που έχανε σαν κομμάτι δουλειάς ή κόσμου, λόγο του ότι δεν ήταν κοντά στο κοινό. Φυσικά και δεν γίνεται να τα έχουμε όλα και δεν ήταν κάτι που χάλασε την όλη εικόνα. Βέβαια αυτές οι πόρτες που λίγο πολύ θυμίζουν αθλητικό γήπεδο, είναι κάτι που με ανατριχιάζει και με ξενίζει τα τελευταία χρόνια. Μπορεί να είναι για την καλύτερη και ομαλή εισαγωγή του κοινού (πιστεύω ότι έχουν δει πολλά τα μάτια τους, όπως και έχουν ακούσει πολλά τα αυτιά μας), αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που δέχομαι εύκολα.

Όπως είπαμε, κάθε χρονιά βλέπουμε και μια ανανέωση στον χώρο του Tera vIbe, που σίγουρα θετική είναι (εντάξει, όσο και να το κράζουμε, πάλι εκεί γυρνάμε και ας λέμε το αντίθετο. Από το άνοιγμα του χώρου, μέχρι το κομμάτι του camping που είχαν μέχρι πρόσφατα.

Η κατηφόρα προς την μεγάλη σκηνή είχε ήδη μαζέψει αρκετό κόσμο, ώστε να ακούσουμε και να δούμε επί σκηνής τους Puta Volcano.

Μια μπάντα που ξεκίνησε μόλις το 2011, έχοντας εμφανιστεί σε αρκετές αθηναϊκές σκηνές και με την μοναδική γυναίκα στην παρέα, να κάνει την έναρξη στο φετινό εικοστό festival.

Με συνθέσεις desert rock, ψυχεδελικές, stoner και grunge από τον νέο τους δίσκο “The Sun”, οι Puta Volcano, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό.

Setlist:
Black Sand
Rockability
Indri
Indigos And Vulgars
Raindance
Await
Fou
The Sun

Με τον ήλιο να ζεσταίνει -κάτι που στην Αθήνα ως εκείνη την ώρα, ε όσο να πεις μια δροσιά και μια συννεφιά την είχε- τις μπίρες να μετρούν στομάχια να γεμίσουν, και φυσικά ο κόσμος να μην σταματά να έρχεται.

Για την συνέχεια επί σκηνής οι The Big Nose Attack, με τα blues rock ακούσματα τους, που ήρθαν για να μας εντυπωσιάσουν. Και γιατί όχι; Δεν πρόκειται για μια μπάντα με λίγο κοινό ή με ένα κοινό λιγότερο που τους είχε υποδεχθεί στο περυσινό φεστιβάλ. Δυνατοί και με ένταση μέσα τους, ο Boogieman και ο Little Tonnie ανέβηκαν στην σκηνή και την έκαναν πραγματικά δική τους. Με ρυθμό τόσο όσο, με ένταση στα τραγούδια τους και με ένα κοινό που φάνηκε να τους ευχαριστιέται. Μπορεί οι blues επιρροές τους να χάλασαν κάποιους, μπορεί ο ήχος να μην ευχαρίστησε, σίγουρα όμως τους έδωσε περισσότερο κοινό.

Setlist:
A Bite To Eat
All By Myself
Yeah! (That Girl)
Drunk & Gibberish
Adam & Eve
Left Alone
Wild Cherry
Down With Me.

Κάτι που δεν περίμενα να δω, ήταν και ο ενθουσιασμός του κοινού για τους 1000 Mods. Για λίγο είχα την αίσθηση, ότι οι περισσότεροι είχαν έρθει για να ακούσουν μονάχα αυτούς και όχι τόσο τους Black Keys. Όχι μόνο τους ενθάρρυναν και ζητωκραύγαζαν μαζί τους, αλλά ήξεραν σχεδόν όλα τους τα τραγούδια! Ένα από αυτά ήταν και το “Vidage” που πραγματικά έκανε το κοινό να κοπανηθεί σε stoner ήχους. Μπράβο παιδιά, να κάτι που φάνηκε αρκετά καλό για την ελληνική σκηνή.

Για την συνέχεια και λίγο πριν φτάσουμε στην μεγάλη στιγμή της πρώτης ημέρας του διάσπαρτου Rockwave, οι Μαύροι Άγγελοι του Τέξας, που λίγους μήνες πριν είχαν κατακλύσει το Fuzz Live Club της Αθήνας. Οι The Black Angels γέμισαν σχεδόν 40’ από ψυχεδέλεια, χρώματα αλλά και ένα συναυλιακό χώρο. Σίγουρα έκαναν αρκετούς να κουνηθούν, να παρασυρθούν ή και να ανάψουν ένα τσιγάρο ακόμα. Δεν ξέρω τι μπορεί να φταίει πέρα από τον ήχο, που σε πολλά σημεία όλης της συναυλίας είχε ένα μικρό θέμα, αλλά υπήρχαν και οι αντιδράσεις ή οι απόψεις πως το συγκρότημα ήταν λιγάκι κουρασμένο. Προσωπικά τους χάρηκα αν και στο τέλος ήθελα μια αλλαγή.

Τέλος αυτό που περίμεναν όλοι! Τα μαύρα κλειδιά ή αλλιώς The Black Keys, επάνω στην ελληνική σκηνή της Μαλακάσας. Με κομμάτια από τον νέο τους δίσκο αλλά και με επιλογές από το παρελθόν, ήρθαν για να αφήσουν και εκείνοι το σημάδι τους στο φετινό φεστιβάλ.

Δυστυχώς οι οθόνες που είχαν τοποθετηθεί – δυο στο πλάι της σκηνής και μια στο κέντρο, πίσω από τον κεντρικό πύργο, ενώ ήταν εντυπωσιακό αυτό που έκαναν παίζοντας με το artwork και τα εφέ, άλλο τόσο ήταν κουραστικό και δίχως νόημα για εκείνους που δεν είχαν ορατότητα και καλή πρόσβαση κοντά στην σκηνή.

Αυτό που σίγουρα δεν περίμεναν αρκετοί ήταν και οι προσθήκη μελών επάνω στην σκηνή, πέρα του Patrick Carney και του Dan Auerbach. Δεν ήταν κάτι κακό, αφού δόθηκε η ευκαιρία να ακουστούν και άλλοι μουσικοί, σίγουρα όμως δεν ήταν κάτι που περίμενε το κοινό. Πολλά ακούστηκαν για το ύφος που έπαιξαν ή ακόμα και για το setlist. Πιθανόν στην τελική να μην ξέρουμε τι θέλουμε και σαν κοινό. Μήπως να πατήσουμε το play και να ακούσουμε το cd;

Με μικρά κενά για να αλλάξουν κιθάρες, με αρκετό κόσμο να κοπανιέται στους ρυθμούς τους και με ένα μισογεμισμένο φεγγάρι να χορεύει στον ρυθμό του “Howlin’ For You”.

Η έκπληξη της βραδιάς ήταν και η ακουστική εκδοχή του Lonely Boy.

Setlist:
Dead And Gone
Next Girl
Run Right Back
Same Old Thing
Gold On The Ceiling
Strange Times
Nova Baby
Leavin’ Truck
Too Afraid To Love You
Howlin’ For You
I Got Mine
Money Maker
Gotta Get Away
She’s Long Gone
Fever
Tighten Up
Your Touch
Lonely Boy
Little Black Submarines