Είμαι σίγουρη πως δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει δει έστω και ένα επεισόδιο από την σειρά The X-Files. Ποιος δεν είχε ερωτευθεί την κοκκινομάλλα τότε, Gillian Anderson και τον χαμένο στις σκέψεις σε συνδυασμό με κρυφές αλήθειες, David Duchovny. Πάνε χρόνια που η Ελληνική τουλάχιστον τηλεόραση, έβαλε τα επεισόδια από την Αμερικάνικη σειρά επιστημονικής φαντασίας, που στόχο έχει την αλήθεια που βρίσκεται εκεί έξω.
Mulder και Scully, Scully και Mulder, ένα ζευγάρι που όσο κοντά και να έφτασε στο να γίνει τηλεοπτικό ζευγάρι, άλλο τόσο έφτασε και στο να αποκαλύψει κυβερνητικά μυστικά.
Φυσικά και μιλά για σκοτεινά παιχνίδια της κυβέρνησης, της επιστήμης και των εξωγήινων. Και όμως το θέμα δεν είναι τόσο απλό όσο θα μπορούσε. Γιατί όλοι θυμόμαστε, ότι οι αγαπημένοι πράκτορες του FBI όχι μόνο έγιναν στόχος της ίδιας τους της “εργασίας” αλλά έφτασαν τόσο κοντά στην αλήθεια, που αυτό σήμανε και το τέλος της σειράς.
Βέβαια τίποτα δεν είναι τυχαίο, αφού πλέον έχουμε καταλάβει, πως ότι γίνεται ταινία, είναι και κάτι που ήδη συμβαίνει έξω. Ασχέτως αν είμαστε πολύ μικροί για να το δούμε ή να το κατανοήσουμε. Όμως κάπου, κάπως, κάποτε, κάποιος από εκεί πάνω, βρέθηκε έστω και για ένα δευτερόλεπτο μαζί μας.
Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα, και μάλλον η αλήθεια δεν ανακαλύφθηκε ποτέ, αφού θα έχουμε την χαρά εμείς οι πωρωμένοι τον ΑΤΙΑ, να δούμε έξι νέα επεισόδια, τον Γενάρη και συγκεκριμένα πρώτη προβολή στις 24 Γενάρη 2016, από το κανάλι Fox και ώρα 10 μ.μ.
“It’s much more interesting that they’re in this position and it’s a position that makes sense to me. If they’re happy and they have kids in the suburban home—there’s no drama. I truly think you don’t really want to see Mulder and Scully together. You think you do, but I don’t think you do. I think you like the tension.”
Σενάριο και σκηνοθεσία φέρουν οι : Chris Carter, Glen Morgan, Darin Morgan και James Wong .
Αυτές λοιπόν είναι οι πρώτες αφίσες που κυκλοφόρησαν από το επίσημο κανάλι της σειράς και αναμένονται άλλες τόσες.
Οι παραστάσεις που συνδυάζουν χορό, συνδυαστική κίνηση και έξυπνη χρήση σκιών και φωτός, είναι πάντα εντυπωσιακές να τις βλέπεις από την τηλεόραση, αλλά ακόμα περισσότερο να τις απολαμβάνεις από κοντά. Όταν ήρθε λοιπόν η ευκαιρία να παρακολουθήσω την παράσταση Firefly του eVolution Dance Theater, δεν το σκέφτηκα καθόλου να την αφήσω να περάσει…
Η ομάδα χορού λοιπόν eVolution Dance Theater, δημιουργήθηκε από τον Anthony Heinl, πρώην χορευτή και χορογράφο των MOMIX. Η αναζήτηση πριν την παρακολούθηση της παράστασης, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και πήρα τη θέση μου με ανυπομονησία, παρά την παράκληση για μη χρήση φωτογραφικών μηχανών και κινητών. Βέβαια, αυτό ήταν απόλυτα λογικό, μιας και η παράσταση απαιτούσε σκοτάδι ώστε να επιτύχει τις ψευδαισθήσεις του show. Η παράσταση ξεκίνησε λίγο μετά την προκαθορισμένη ώρα 21:00, ώστε να δοθεί η δυνατότητα στον κόσμο να γεμίσει το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Θα έπρεπε βέβαια ο κόσμος να είναι ήδη εκεί, αλλά αυτό είναι μόνιμο θέμα στην Ελλάδα! Η παράσταση ήταν χωρισμένη σε επιμέρους χορογραφίες, πάντα βέβαια με το συνδυασμό φωτορυθμικών εφέ και μουσικής πάνω στην κίνηση των χορευτών.
Από τις πρώτες χορογραφίες φάνηκαν οι ικανότητες της ομάδας, καθώς η απαίτηση για συγχρονισμό αλλά και δύναμη είναι μεγάλη. Η κίνηση των χορευτών δένει αρμονικά στο σκοτάδι με τη μουσική, με το φως στα κοστούμια τους να δίνει την ψευδαίσθηση που θέλουν να εμφανίσουν. Οι χορογραφίες δεν έχουν μεγάλη διάρκεια η κάθε μία, καθώς δεν είναι εύκολο να εκτελεστούν από μια μικρή ομάδα όπως αυτή του Heinl, αλλά αυτό είναι προτιμότερο από μια μεγάλη και ενιαία. Φαινομενικά συμμετέχουν 2-3 χορευτές σε κάθε πράξη, αλλά υπάρχουν κι άλλοι στο σκοτάδι που βοηθούν με τρόπο που χρειάζεται αρκετή δύναμη! Η κίνηση των χορευτών είναι τόσο αρμονική ου σε συνδυασμό με τη προσεκτικά επιλεγμένη μουσική καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον, παρά την απουσία διαλόγων που συνήθως υπάρχουν σε μια θεατρική παράσταση. Το κοινό φαίνεται να απολαμβάνει την παράσταση, κρίνοντας από το χειροκρότημα σε κάθε δυνατή ευκαιρία, ένα κοινό στο οποίο εκπροσωπούνται όλες οι ηλικίες. Είδα αρκετά παιδιά μαζί με τους γονείς τους, καθώς και πιο μεγάλους σε ηλικία, παρόλο που θα έλεγε κανείς ότι ένα τέτοιο show απευθύνεται σε πιο νεανικό κοινό. Κάθε χορογραφία έχει και ένα διαφορετικό στοιχείο να την χαρακτηρίζει… άλλη στηρίζεται στο φαντασμαγορικό φωτισμό, άλλη στον χορό, η τρίτη στο συγχρονισμό ήχου και ψευδαισθήσεων… ειδικά ο συγχρονισμός είναι πολύ σημαντικός καθώς εύκολα μια μικρή διαφορά μπορεί να οδηγήσει σε άσχημο αποτέλεσμα στο κοινό, η ομάδα όμως είναι έμπειρη και αποδίδει άψογα τις κινήσεις.
Ιδιαίτερη μνεία χρήζει η χορογραφία με το παιχνίδι των σκιών, όπου πολύ έξυπνα η ομάδα χρησιμοποιεί πολλαπλό φωτισμό και υφασμάτινο παραπέτασμα κατά την κίνηση των χορευτών, με άλλους να βρίσκονται πίσω από το παραπέτασμα και να ακολουθούν την κίνηση των πρώτων ακόμα και όταν οι αρχικοί χορευτές αποχωρούν προσωρινά, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι χορεύουν οι σκιές τους! Πραγματικά, καλύτερα που υπήρχε η απαγόρευση φωτογράφησης και βιντεοσκόπησης, ώστε οι θεατές να προσηλωθούν στην παρακολούθηση. Εδώ βέβαια να αναφέρω ότι κάποιοι ακόμα και έτσι τραβούσαν video με τα κινητά τους, κάτι που συμβαίνει πολύ πιο συχνά από όσο θα έπρεπε γενικότερα σε τέτοια θεάματα (συναυλίες, θέατρα κ.τ.λ.). Φτάνει ο κόσμος στο σημείο να προτιμά να κρατήσει με τέτοιο τρόπο ένα μεγάλο κομμάτι οποιασδήποτε παράστασης παρά να το απολαύσει τη στιγμή που συμβαίνει. Κλείνω εδώ την παρένθεση αυτή και συνεχίζω με τη παράσταση… Ένα διάλειμμα είναι απαραίτητο ώστε να ξεκουραστούν οι χορευτές, καθώς όπως ανέφερα η απαιτήσεις και σε κίνηση αλλά και σε δύναμη είναι μεγάλες. Περίπου 45 λεπτά μετά την έναρξη της παράστασης έρχεται η παύση, όπου βρίσκω την ευκαιρία να κρυφακούσω αντιδράσεις του κόσμου γύρω μου. Οι πιο μικροί σε ηλικία είναι ενθουσιασμένοι, κυρίως βέβαια με την φαντασμαγορία του θεάματος, αλλά υπάρχουν και αυτοί που σχολιάζουν τις απαιτήσεις μιας τέτοιας παράστασης.
Ένα τέταρτο μετά τη διακοπή η ομάδα είναι έτοιμη να ξαναρχίσει την παράσταση, αυτή τη φορά σε διαφορετικό ύφος. Πλέον επικεντρώνεται περισσότερο στη δυναμική του σώματος και τις ακροβατικές επιδείξεις. Πολύ ωραία η χορογραφία – αυτοσαρκασμός, όπου κατά τη διάρκεια της ανάβουν τα φώτα της σκηνής και αποκαλύπτεται ο τρόπος που κινούνται οι χορευτές ώστε να επιτύχουν τις ψευδαισθήσεις. Το κοινό απολαμβάνει τον χιουμοριστικό τόνο της χορογραφίας, αλλά αναγνωρίζει και τις ικανότητες, βλέποντας χορευτές να κρατάνε άλλους στον αέρα, να κινούνται ταυτόχρονα και γενικότερα να εκτελούν απαιτητικές φιγούρες. Είναι αρκετά διαφορετικό να βλέπεις το show με και χωρίς το απαραίτητο σκοτάδι, ακόμα και αν το έχεις ήδη στο μυαλό σου ότι κάπως έτσι συμβαίνει. Από τις πιο ενδιαφέρουσες και απολαυστικές στιγμές της παράστασης, καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος… το τέλος όπου εμφανίζονται τα μέλη της ομάδας για ακροβατικές επιδείξεις σε στρώμα, επιβεβαιώνοντας και τη υπόθεση σχετικά με τα σώματά τους, καθώς όλοι τους είναι εξαιρετικά γυμνασμένοι. Δεν θα μπορούσε να ισχύει τίποτα λιγότερο φυσικά, ώστε να επιτυγχάνεται αυτός ο βαθμός αρτιότητας και δυσκολίας των χορογραφιών. Σίγουρα εμείς θα θέλαμε κάτι παραπάνω από τα συνολικά περίπου 75 λεπτά που κράτησε η παράσταση, αλλά αυτό είναι και ένα δείγμα του πόσο ωραία ήταν, σωστά? Το κοινό αναγνώρισε την πολύ ωραία παράσταση που μας έδωσε το eVolution Dance Theater και αντάμειψε την ομάδα με ένα παρατεταμένο ζεστό χειροκρότημα.
Φεύγοντας από το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, συζητούσα την παράσταση με φίλους που την παρακολουθήσαμε μαζί, σχολιάζοντας πόσο πραγματικά χρειάζεται και αυτή η έκφραση της τέχνης. Ένας συνδυασμός κίνησης, χορού, ακροβατικών, ψευδαίσθησης και μουσικής, ο οποίος κατάφερε να διεγείρει τις αισθήσεις σε μεγάλο βαθμό. Μακάρι να γίνονται περισσότερες τέτοιες παραστάσεις, έξω από τα συνηθισμένα πρότυπα αυτών που περιμένει κάποιος σε χώρους όπως το Μέγαρο Μουσικής!
Μετά απο 2 αποτυχημένες προσπάθειες να δω τους Arch Enemy στις προηγούμενες επισκέψεις τους στην Σαλονίκη, 3η και φαρμακερή και τους πέτυχα…
Κι ευτυχώς δηλαδή, γιατί πραγματικά αυτό που είδα την Παρασκευή στο Principal live stage με έκανε να αποδεχτώ ολοκληρωτικά αυτό που λέω ανοιχτά εδώ και αρκετά χρόνια: οι Arch Enemy συγκαταλέγονται απλά ανάμεσα στις μεγαλύτερες metal bands. Μην έχοντας μέτρο σύγκρισης με τα προηγούμενα shows της μπάντας λοιπόν, έφτασα στο Principal με αρκετό ενδιαφέρον, αλλά ανυποψίαστος για την συνέχεια…
Με μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα οτι το support συγκρότημα που ανέλαβε να αρχίσει να “κουνάει” τους παρευρισκόμενους (περί τους 600…) είναι στην ουσία μια all-star metal μπάντα αποτελούμενη απο local heroes…! Οι BlackDrawn μας παρουσίασαν δείγμα απο την δουλειά τους, συνθέσεις οι οποίες ήταν πραγματικά υπερ-άρτια “στημένες” και παιγμένες, , παραπέμποντας αρκετά σε Soilwork και Σουηδική σκηνή γενικότερα, φιλτραρισμένες όμως απο το δικό τους προσωπικό στυλ, με το ταλέντο και την τεχνικήεμφανέστατα, κάνοντας το αποτέλεσμα κάτι παραπάνω απο άψογο. Δικαιολογημένο επίσης και το θερμό χειροκρότημα που εισέπραξαν καθώς μας καληνυχτούσαν και μας εύχονταν καλή συνέχεια για το υπόλοιπο της βραδιάς.
BlackDrawn playlist:
– Breathin
– Sound of bleeding
– Eradication theme
– Embracing darkness
– Scavengers
– Undiminished
– 1000 miles below
– Intrinsic
Το ρολόι μου δείχνει ΑΚΡΙΒΩΣ 22:30 όταν τα φώτα χαμηλώνουν και το Khaos Overture γεμίζει τον χώρο. Οι Arch Enemy καταλαμβάνουν το stage του Principal και απο το πρώτο δευτερόλεπτο καταλαβαίνει κάποιος οτι αυτοί οι τύποι είναι αληθινά πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν, δικαιολογώντας πλήρως τον όρο “metal superband”…
Ο ήχος “σκοτώνει”, τύμπανα και μπάσο παίζουν λες και είναι σιαμαίοι, ενώ η προσθήκη του Jeff Loomis δίνει πλέον στην μπάντα ενα αβαντάζ αξιοζήλευτο… Τίποτα λιγότερο απο αυτό που άξιζε δίπλα του ο κύριος Amott, συνθέτοντας έτσι απλά ένα απο τα καλύτερα κιθαριστικά δίδυμα.
Η παρουσία της Alissa στην σκηνή είναι τουλάχιστον επιβλητική, παρόλο το μικροκαμωμένο σουλούπι της… Πραγματικά το show που μας προσφέρει η μικρή ξεχειλίζει απο θράσος, ταλέντο, κίνηση, δυναμική και μεταδοτικότητα, κάτι που κερδίζει τον κόσμο απο την πρώτη στιγμή, ο οποίος έμεινε μαζί της έως το τέλος. Συγκρίσεις όσον αφορά την προκάτοχό της δεν μπορώ να κάνω, αφού αυτή ηταν η πρώτη μου επαφή, μπορώ να πω όμως με πλήρη σιγουριά οτι η Alissa White-Gluz είναι μια ολοκληρωμένη και καθ’ όλα άψογη frontwoman.
Οι Arch Enemy τα έδωσαν πραγματικά όλα επάνω στην σκηνή, πηγαίνοντας μπρος-πίσω στην δισκογραφία τους, με ένα playlist που δε νομίζω να άφησε κανέναν παραπονεμένο. Τόνισα το ΑΚΡΙΒΩΣ νωρίτερα διότι ανακάλυψα τελειώνοντας οτι ήταν όλα οργανωμένα και προγραμματισμένα στην εντέλεια, μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, καθώς με το τελευταίο κομμάτι ακολουθούν τα καθιερωμένα πλέον μεθεόρτια και η κλασική φωτογραφία με τον κόσμο στο background ενώ στα ηχεία ακούγεται το Enter the Machine, με την τελική υπόκλιση της μπάντας να πέφτει ΑΚΡΙΒΩΣ επάνω στο τελείωμα του κομματιού και το ρολόι να δείχνει ΑΚΡΙΒΩΣ 12… Ο ορισμός του everything on schedule, bravo…!
Ο απολογισμός του show κρίνεται κάτι παραπάνω απο αψεγάδιαστος, κατατάσσοντας την εμφάνιση των Arch Enemy εύκολα μέσα στο δικό μου top 10, και δεν είναι και πολύ εύκολο να το καταφέρεις αυτό…
Ο Ridley Scott επιστρέφει με το «Alien: Covenant», το δεύτερο μέρος της prequel τριλογίας που ξεκίνησε με το «Προμηθέας», στο σύμπαν που δημιούργησε ο ίδιος πίσω στο 1977 με το «Alien» – ένα από τα πιο σημαντικά έργα επιστημονικής φαντασίας σε ολόκληρη την ιστορία του κινηματογράφου. Με προορισμό έναν απομακρυσμένο πλανήτη σε ένα μακρινό σημείο του γαλαξία, το πλήρωμα του αποικιακού πλοίου Covenant νομίζει ότι ανακαλύπτει έναν αχαρτογράφητο παράδεισο, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν σκοτεινό, επικίνδυνο κόσμο – ο μόνος κάτοικος του οποίου είναι ο «συνθετικός» Ντέιβιντ (Μάικλ Φασμπέντερ), επιζών της καταδικασμένης αποστολής Προμηθέας.
Εντάξει, μην μου πείτε πως περιμένατε κάτι άλλο από τον μοναδικό στο είδος του Snoop Dogg! Δεν πάει καιρός που λάνσαρε δική του σειρά Κάνναβης, δίνοντας του και τίτλο Leafs by Snoop.
Στην σειρά αυτή, μπορείτε να βρείτε ένα μεγάλο φάσμα προϊόντων κάνναβης υψηλής ποιότητας σε μια ποικιλία διαφορετικών μορφών. Μην ξεχνάτε πως σε κάποιες πολιτείες τις Αμερικής, όπως το Colorado, νομιμοποίησαν την ινδική κάνναβη για ιατρική και ψυχαγωγική χρήση το 2012.
Θα πωλείται αποκλειστικά στο Colorado, στο κατάστημα LivWell, οπότε αν είναι ο δρόμος σας, κάντε μια προσπάθεια.
Η επιστροφή της γνωστής μας ιστορίας για την Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων, φαίνεται πως μπορεί και παίρνει άλλη μορφή.
Η Disney γυρνάει τον καθρέπτη και μας προετοιμάζει για κάτι δυνατό, φυσικά από τον φανταστικό κόσμο του Tim Burton. Με τίτλο Alice Through the Looking Glass,” και με πιθανή ημερομηνία την 27η του Μάη, η Alice θα επιστρέψει στην “Underland”για ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο.
Με σκηνοθέτη τον James Bobin, όπου φέρει μια δική του ματιά στο γνωστό κινηματογραφικό έργο “Alice in Wonderland,” του Tim Burton, και σενάριο της Linda Woolverton βασισμένο στους χαρακτήρες και στο βιβλίο του Lewis Carroll
Πρωταγωνιστούν: Johnny Depp, Anne Hathaway, Mia Wasikowska and Helena Bonham Carter με την φωνή του Alan Rickman, Stephen Fry, Michael Sheen και Timothy Spall.
Καθώς επίσης και ο: Zanik Hightopp (Rhys Ifans).
Ανοίξτε καλά τα μάτια σας και δείτε τι σας περιμένει!
Θυμάστε την καημένη Ελληνίδα που θέλει να παντρευτεί έναν αλλοδαπό (για εκείνη και την οικογένεια της) και αυτό γιατί δεν είναι ίδιοι; Μπορεί όμως μια Πορτοκάλος να μείνει μακριά από την οικογένεια της;
Έρχεται πολύ σύντομα, η νέα εκδοχή της θεότρελης μεν, αληθινής δε, ελληνικής οικογένειας της Αμερικής, να μας τρελάνει για ακόμα μια φορά.
Πιθανή ημερομηνία προβολής δίνεται για την 25η Μάρτη 2016, από την HBO.
Για τους λάτρεις του βινυλίου, θα ανοίξει για ακόμα μια φορά τις πόρτες του το An club, στο κέντρο της Αθήνας και αυτό όχι μόνο για να υποδεχθείτε μουσικά τον νέο χρόνο αλλά και για προμηθευτείτε δώρα για τους αγαπημένους σας.
Αν λοιπόν αγαπάτε το βινύλιο και πρόσφατα αποφασίσατε να αγοράσετε ένα πικαπ, τώρα ήρθε η ώρα να γεμίσετε την “γκαρνταρόμπα” σας.
Με μόλις 3€ είσοδο και με δωρεάν μουσική και ποτό. Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε παρακάτω.
VINYL BAZAAR
ΚΥΡIΑΚΗ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ @ AN CLUB
Είσοδος: 3 € συμπεριλαμβάνεται καφές ή μπύρα Έναρξη: 11:00
Το καθιερωμένο μας Vinyl Bazaar, ειναι γεγονός!
Γνωστά μαγαζιά δίσκων και οι γνωστοι πλέον ιδιώτες θα βρίσκονται στον χώρο του Αν και θα πουλούν Cds και DVDs σε τιμές ευκαιρίας.
Μουσική από όλα τα ρεύματα από rock, pop, soul, heavy, punk, 60’s, 70’s, 80’s surf και garage, σπάνια βινύλια, μπλουζάκια με στάμπες γνωστών συγκροτημάτων, μέχρι και αφίσες αγαπημένων καλλιτεχνών, αλλά και βιβλιά.
Ζεστός καφές και δροσερή μπύρα θα ρέουν άφθονα και θα προσφέρονται με το εισιτήριο της εισόδου.
Μην προσπαθήσετε να χαρακτηρίσετε τους Nightstalker. Κατά τη διάρκεια των ετών έχουν επιβαρυνθεί με κάθε ορολογία. Στη δεκαετία του 90 ήταν grunge. Μετά από αυτό ήταν Stoner Rock… Παίζουν μουσική ροκ… απλά… και έχουν πάρει διθυραμβικές κριτικές για τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Σε έναν κόσμο γεμάτο από μπάντες συνεχίζουν να είναι διαχρονικοί με άπειρες συναυλίες στο ενεργητικό τους που τους καταξιώνουν ως τη σημαντικότερη ροκ μπάντα της Ελλάδας. Ξεκίνησαν στα τέλη του 1989, από τον τραγουδιστή (και drummer τότε) Argy ενώ το 1992 γίνεται σταθερή η προσθήκη του μπασίστα των Rotting Christ Ανδρέα.
Καταφέρνουν να ενώσουν το βαρύ rock με funky ρυθμούς και μελωδίες grungy για να δημιουργήσουν στο τέλος ένα εντελώς νέο θηρίο. Με όλα αυτά τα στοιχεία κυκλοφορούν το 1994 το πρώτο EP με τίτλο “SideFx.”
Με την κυκλοφορία του πρώτου τους full length album “USE” το 1996, καθιερώνονται έχοντας τον heavy και σκοτεινό ήχο τους ως δικό τους σήμα κατατεθέν.
Το 2000 ένα νέο EP έρχεται, το “Ritual”, το οποίο βρίσκει τους Nightstalker να πορεύονται βαθιά στη σφαίρα της ψυχεδέλειας, Το 2004 ακολουθεί το “Just A Burn” ενώ το “Superfreak” το 2009 συγκέντρωσε γύρω από το συγκρότημα νέους και πιστούς οπαδούς από όλο τον κόσμο. Το τελευταίο τους αριστούργημα “Dead Commandos Rock.” Ένα άλλο άλμπουμ αξίας αλλά και απλότητας, γεμάτο με εντυπωσιακά riffs και ηλεκτρισμό, με πιο βαρύ ήχο, groovy ρυθμούς, έντονο μπάσο και με τη δύναμη των φωνητικών του Argy, η οποία είναι το μυστικό για την μουσική των Nightstalker που έχει κρατήσει το συγκρότημα για περισσότερα από 20 χρόνια και τους έκανε ένα από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα στην ιστορία της ευρωπαϊκής Hard Rock σκηνής.
Οι Heritage δημιουργηθηκαν από τον Κωστα και τον Δημο τον Νοεμβριο του 2006. Τον Απριλιο του 2007 κυκλοφόρησε το πρώτο ντέμο τους One more for the road σαν τριμελης μπαντα. Στη συνεχεια καθως γινοντουσαν γνωστοι από τις δυνατές live εμφανησεις τους προστέθηκε και δεύτερη κιθάρα κυκλοφόρησαν τον ντεμπουντο αλμπουμ τους Herencia On The Road το καλοκαιρι του 2009. Από το καλοκαίρι του 2011 μετα από κάποιες αλλαγες στην σύνθεση τους έγιναν ακόμη πιο δυναμικοί και τεχνικοί. Τον Ιανουάριο του 2012 σε συνεργασία με τον Γιώργο Μπόκο (Stone Cold Dead, ex Rotting Christ) αρχισε η προπαραγωγή του δεύτερου άλμπουμ τους Law. Οι ηχογραφίσεις ξεκίνησαν ένα χρόνο αργότερα στα Devasound Studios με τον Φωτη Benardo και τον Γιώργο Μπόκο για να ολοκληρωθουν στα Grindhouse Stoudio. Το Law κυκλοφόρησε στις 20 Οκτωβρίου, 2015 από την Uncle Jack Records. Highlights στην μεχρι τωρα πορεια τους η εμφάνιση τους στο Ραδιο Αρβυλα το 2009 και οι αμέτρητες live εμφανίσης τους σε διάφορες ιστορικές σκηνές στην Ελλαδα. Τέλος έχοντας μοιραστεί την σκηνή με ονόματα όπως Gus G, Mats Leven, Holocaust, Nightstalker, Lord 13, Deus Ex Machina, Planet Of Zeus & 1000MODS.
The Darkstar: Οι The Darkstar δημιουργήθηκαν το 2004 με την ιδέα να σχηματίσουν μια modern-day rock’n’roll μπάντα!!! Κάθε μέλος έχει παίξει σε άλλα σχήματα κ side-projects!!! Όταν οι The Darkstar ενώθηκαν άρχισαν να πέρνουν μέρος σε shows και φεστιβάλ εντός κ εκτός Ελλάδας δίπλα σε ονόματα όπως η Avril Lavigne, οι Agnostic Front, Converge, Cataract, Angel Crew, Backfire, Stretch Armstrong, Murphy’s Law και Sick Of It All, Norma Jean, Poison The Well και πολλά άλλα εγχώρια συγκροτήματα. Το 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο ”Our Darkest Secrets”. Τα μέλη της μπάντας είναι: Κώστας Παπαμιχαλόπουλος (vocals), Jim P. (guitars), Νίκος Κόλλιας (bass) και Hector D (drums). Οι The Darkstar είναι έτοιμοι να μπουν στο studio για το δεύτερο άλμπουμ τους
Οι Contra Limit σχηματίστηκαν στα τέλη του 2008 στην Σύρο, σήμερα όμως η έδρα τους βρίσκεται στην Αθήνα. Έχουν ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα παίζοντας σε μικρά και μεγάλα φεστιβάλ και μουσικές σκηνές, ενώ έχουν εμφανιστεί με κορυφαία συγκροτήματα του heavy rock ήχου (The Shrine (USA), Glowsun (FR), Planet of Zeus, Nightstalker, Vodka Juniors, Potergeist, Beggar’s Blues Diary κ.α). Η μουσική τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα κράμα Desert Rock και Rock n Roll. To EP τους ‘Four Barrels From an Island’ κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2013, απέσπασε εξαιρετικές κριτικές και για την προώθηση του πραγματοποίησαν ένα tour σε πάνω από 15 πόλεις της Ελλάδας. Τον Νοέμβριο του 2014 μπήκαν στο στούντιο και ηχογράφησαν το πρώτο τους full length album με τίτλο ‘Between Hay abd Grass’, το οποίο και κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2015
H παραγωγή του video έγινε πρόσφατα από υλικό που προήλθε από επαγγελματική μαγνητοσκόπηση εκείνης της συναυλίας.
Το τελικό film διαρκεί 2 ώρες και 40 λεπτά, παρουσιάζει 24 τραγούδια και θα είναι διαθέσιμο σε 2 DVD που θα περιλαμβάνονται στο box set “The Ties That Bind: The River Collection” που θα κυκλοφορήσει στις 4 Δεκεμβρίου.
Μπορεί κάποιοι να έχουν μπουχτίσει με το νέο κομμάτι της Adelle που παίζεται παντού, μπορεί αρκετοί να το χλεύασαν κοιτώντας στο παρελθόν τον Lionel Richie και το δικό του Hello (κάτι που ίδιος θεώρησε δική του αποτυχία τότε έως και σήμερα), η Adelle όμως επέστρεψε για τα καλά και αφού έφτασε έτσι απλά την κορυφή, είπε να μας παρουσιάσει και το νέο της κομμάτι με τίτλο “When We Were Young”. Θα περιλαμβάνεται στο νέο της άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου.
Αυτό είναι το δελτίο τύπου που μας έστειλε η Feelgood Records, όπου και μπορείτε να το δείτε παρακάτω:
Λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία του πολυαναμενόμενου “25”, η Adele συνεχίζει να καταρρίπτει όλα τα ρεκόρ παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα.
Το “Hello”, που κυκλοφόρησε στις 23/10, μέσα σε λίγες μέρες σκαρφάλωσε στην κορυφή του airplay αλλά και του Spotify. Ταυτόχρονα παραμένει στο top5 του iTunes όπως και το pre-order του album.
Ταυτόχρονα, η Adele μας παρουσιάζει ένα δεύτερο κομμάτι μέσα από το νέο της άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου. Το κομμάτι έχει τίτλο “When We Were Young” και το ερμηνεύει μοναδικά η Adele στο παρακάτω live clip.
Άλλη μια επίσκεψη από τους Paradise Lost στην Αθήνα… Είχα πάει το 1992 στο Rodon και τους είχα δει για 1η φορά, ένα Live που θα μου μείνει αξέχαστο.
Από τότε οι ‘Άγγλοι έχουν έρθει πάρα πολλές φορές στην χώρα μας. Μας έχουν χαρίσει ωραία live και πιστεύω ότι σε όλα ήταν άψογοι.Μπορεί να είναι πολύ «επαγγελματίες» μιας και η τελευταία τους εμφάνιση κράτησε ακριβώς 60’…. αλλά δεν μπορείς να την χαρακτηρίσεις ως μια «κακή» εμφάνιση.
Το όλο performance ήταν άψογο και μας χάρισαν ένα μικρό αλλά δυνατό live. Οι Paradise Lost επισκέπτονται την Αθήνα στις 22/11 και θα μας παρουσιάσουν την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά «ThePlagueWithin».
Ένα LP πολύ ωραίο, από τα καλύτερα μέσα στο 2015, με στοιχεία του παρελθόντος, βαρύ, καταθλιπτικό με υπέροχα riff και ατμοσφαιρικές δισολίες. Νομίζω πως όσες φορές και να τους δεις δεν κουράζεσαι και με κίνητρο τα νέα κομμάτια νομίζω πως αξίζει να είμαστε στον Ελληνικό Κόσμο (ΚΤΗΡΙΟ 56) στις 22/11.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το live, πατήστε εδώ.
Επιτέλους! Το χτεσινό live είχε ανακοινωθεί πολύ καιρό πρίν. Και αν και οι Arch Enemy είχαν ξανάρθει σχετικά πρόσφατα το 2012, με νέο δίσκο και τέτοιο lineup σίγουρα μας είχαν λείψει.
Πρώτοι στη σκηνή ως το μοναδικό support της βραδιάς, οι Αθηναίοι Caelstia. Μια σχετικά νέα symphonic metal μπάντα που απο το 2012 έχει πετύχει καλές δισκογραφικές συνεργασίες και έχει εξοπλιστεί με δύο δίσκους! Με δύο vocalists και μια τέτοια μίξη progressive με doom και symphonic σίγουρα δεν ήταν κάτι που ακούς κάθε μέρα και είμαι σίγουρος οτι κέρδισε πολλές εντυπώσεις. Ο ήχος ίσως να μπορούσε να είναι και καλύερος, οι κιθάρες ήταν πολύ “in your face” κατα τη γνώμη μου, ασχλετως αυτού όμως το show ήταν σίγουρα πολυ απολαυστικό και με πολύ ενέργεια απο τη μεριά της μπάντας. Πολύ όμορφη ήταν και η σκέψη τους να σηκώσουν την Γαλλική σημαία σε ένα απο τα τραγούδια τους και υποδέχτηκε εκκωφαντικά απο το κοινό.
Και όταν η ώρα είχε πάει περίπου 22:20, χαμηλώσαν τα φώτα και ήχησε το Khaos Overture. Και με τον Erlandsson να ανεβαίνει στα drums η ατμόσφαιρα άρχισε σιγά σιγά να πυκνώνει καθώς το κομμάτι επιτάχυνε, εως ότου βγήκαν δυναμικά στη σκηνή οι Arch Enemy με το κλασσικό πρώτο κομμάτι “Yesterday Is Dead and Gone”. Με το lineup που βλέπαμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αφού είχαν επιστρατεύσει τον Jeff Loomis (ex Nevermore) και την Alissa White-Gluz (ex The Agonist) – η οποία μας έκανε και επιδείξη του loot απο το τελευταίο της dungeon – η μπάντα φαινόταν ίσως και περισσότερο δεμένη απο ποτέ.
Τους είχα ήδη μαζί με την Alissa στο πρώτο tour που είχανε κάνει μαζί της και μπορώ να πω με σιγουριά οτι σε σύγκριση με τότε, είναι ξεκάθαρο ότι έχουν χτίσει πολύ momentum. Το να αλάζεις frontman δεν είναι ποτέ εύκολο για ενα μουσικό group με διεθνές παρουσία και τόσους πολλούς fans, οι Arch Enemy όμως εκτελέσαν τη μετάβαση άψογα, δίνοντας άμεσα σε όλους ένα συγκρότημα του οποίου τα μέλη εφαρμόζουν σαν γάντι, που δεν έχει αποκλίσει καθόλου απο την προηγούμενη πορεία του και που γενικά είναι καλύτερο απο κάθε σημαντική και ασήμαντη όψη. Και η ίδια η Alissa είναι ξεκάθαρα πλέον κάτοχος της σκηνής και του μικροφόνου της.
Το show ήταν άψογο. Ο ήχος ήταν κρυστάλλινος και η ροη των τραγουδιών δεν άφηνε κανέναν να χαλαρώσει. Το setlist δεν νομίζω να άφησε κανέναν με παράπονα, με 17 κομμάτια κάποια απο τα οποία είναι παλιά classics που δεν περίμενα καθόλου να παίξουν όπως “Dead Bury Their Dead”, “Snow Bound” και “Burning Angel”! Η επικοινωνία με το κοινό ήταν επίσης ανάρπαστη, καθώς και η Alissa αναφερόνταν στα απάνθρωπα προχθεσινά γεγονότα στο Παρίσι, τονίζοντας πως η μουσική είναι για να μας ενώνει, όχι για να μας χωρίζει.
Set-list
Khaos Overture (Intro)
Yesterday Is Dead and Gone
Burning Angel
War Eternal
Ravenous
Stolen Life
My Apocalypse
You Will Know My Name
Bloodstained Cross
Under Black Flags We March
As the Pages Burn
Dead Eyes See No Future
Avalanche
Dead Bury Their Dead
No Gods, No Masters
We Will Rise
Snow Bound
Nemesis
Το show δεν έκλεισε με We Will Rise ως συνήθως, αλλά με τις πανέμορφες μελωδίες του SnowBound και το κλασσικότατο Nemesis που ξεσήκωσε τους πάντες. Είναι τελικά απο τα αγαπημένα μου συγκροτήματα και δικαίως….
ΥΣ: Το ότι χρειάστηκε να υπάρχει χαρτί στην πορτά που να παρακαλεί κατά του καπνίσματος εκ μέρους της μπάντας ήταν αρκετά ντροπιαστικό για εμάς απο μόνο του. Το οτι αριστερά και δεξιά όλοι καπνίζανε σε γεμάτο κλειστό χώρο σαν να μην τρέχει τίποτα ήταν ακόμα χειρότερο.
Η μεγάλη έκπληξη στο φετινό διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Καννών ήρθε από το απρόβλεπτο, φαντασμαγορικό, αναγεννησιακό παραμύθι του Ιταλού δημιουργού Ματέο Γκαρόνε, βασισμένο στις περίφημες πολυδιαβασμένες ιστορίες του Τζιανμπατίστα Μπαζίλε, που ενέπνευσαν τους αδελφούς Γκριμ.
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχαν τρία σπουδαία βασίλεια. Σε κάθε ένα από αυτά, οι βασιλείς κινούσαν τα νήματα, παλεύοντας ταυτόχρονα με τους ανομολόγητους πόθους τους.
Η Βασίλισσα του Longtrellis (Σάλμα Χάγεκ) θέλει, πάνω και πέρα από κάθε τι, ένα δικό της παιδί. Μαθαίνοντας ότι ο μόνος τρόπος να μείνει επιτέλους έγκυος είναι να φάει την καρδιά ενός θαλάσσιου τέρατος, παροτρύνει τον Βασιλιά της (Τζον Σ. Ράιλι) να το σκοτώσει για χάρη της. Η επιθυμία της θα γίνει πραγματικότητα, όχι όμως χωρίς το αντίστοιχο τίμημα…
Ο Βασιλιάς του Strongcliff (Βενσάν Κασέλ) από ένα γειτονικό βασίλειο κυβερνάται από την ηδυπάθειά του, παραδομένος στις ανεξέλεγκτες ορμές του. Μία μυστηριώδης φωνή που έρχεται μέσα από ένα σπίτι, θα του τραβήξει την προσοχή, όμως όσο εκείνος ερωτεύεται την γυναίκα που κρύβεται στην άλλη μεριά του τοίχου, τόσο εκείνη διστάζει να του αποκαλυφθεί. Συμφωνεί μόνο να τον επισκεφθεί ένα βράδυ στο παλάτι. Μόνος της όρος; Όλα τα κεριά να παραμείνουν σβηστά και οι δυο τους να βρεθούν στο απόλυτο σκοτάδι.
Τέλος, ο Βασιλιάς του Highhills (Τόμπι Τζόουνς) αναπτύσσει μια αφύσικη εμμονή με έναν ψύλλο, ο οποίος σιγά-σιγά γιγαντώνεται. Όταν έρθει η στιγμή της επιλογής συζύγου για την όμορφη νεαρή κόρη του, ο Βασιλιάς αποφασίζει να την παντρέψει με όποιον απαντήσει σε ένα ιδιόμορφο γρίφο. Εκείνος, όμως, που απαντά σωστά, σοκάρει με την εμφάνισή του…
To Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015, οι Απροσάρμοστοι θα βρεθούν και πάλι επάνω στην σκηνή της βάσης τους, το Κύτταρο live.
Όπως λέει και ο τίτλος, 25 χρόνια μετά, με ή χωρίς τον Παύλο, τα πράγματα όπως δείχνουν στην ιστορία είναι ίδια
Σίγουρα όλοι θυμάστε το πλέον προφητικό του τότε αλλά σίγουρα και του τώρα στίχο ” Το νου σου στο παιδί”,
που καταφέρνει να μας λυγίζει αλλά και να μας υπενθυμίζει πως η μουσική και η ιστορία δεν έκαναν ποτέ λάθος, ίσως ο άνθρωπος, αλλά όχι τα γεγονότα.
Γεμάτο από αναμνήσεις, μουσική, Απροσάρμοστους και φυσικά με Special Guest, τον Δημήτρη Πουλικάκο.
https://www.youtube.com/watch?v=m9rOkmTKFHI
25 χρόνια μετά !!
η γιορτή για τον σημαντικότερο Έλληνα ρόκερ, δεν είναι μόνο μια ευκαιρία να τραγουδήσουμε τις τραγουδάρες του, δεν είναι μόνο μια συναισθηματική επέτειος ή μια βραδιά που θα περάσουμε σίγουρα όμορφα, είναι μια πράξη υπόστασης, γιατί όπως λέει και σε ένα από τα τελευταία του τραγούδια:
«Οι Απροσάρμοστοι θα είναι πάντα εκεί..εκεί όπου αρμόζουν οι καιροί..»
Εκατοντάδες φίλοι, κάθε Δεκέμβρη, δυόμιση δεκαετίες τώρα, χωρίς διακοπή, απροσάρμοστοι στις εκάστοτε μόδες τάσεις και φτιαχτές συνθήκες, δίνουν βροντερό παρών στην πιο γλυκόπικρη επέτειο της μουσικής μας σκηνής.. ..και -πάντα- παρέα με τους ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΣ, τους μουσικούς – και όχι μόνο – συνοδοιπόρους του Παύλου, αυτούς που μαζί του φτιάξανε μερικά από τα πιο επιδραστικά τραγούδια της ζωής μας, και συνέχισαν με ταπεινότητα και σεβασμό να τον τιμάνε, να τραγουδάνε όλοι μαζί… …πες μου αν θέλεις κάτι, κάτι ωραίο, κάτι απλό μ’ αληθινό κι εγώ μπορώ, ναι `γω μπορώ, να σου δώσω αγάάάάπηηη ….
Oh boy… Όλοι όσοι είμασταν εκεί χτές γνωρίζουμε πάρα πολυ καλά πόσο το περιμέναμε. ‘Εχοντας δει τον Warrel Dane σχετικά πρόσφατα με τους Sanctuary, αλλά πολύ περισσότερο καιρό απόσο θα πρεπε με τους Nevermore, οι καρδιές μας παραλείπανε απο ένα χτύπο όταν ανακοινώθηκε η φετινή περιοδεία (εκδρομή?) του κύριου Dane στην Ελλάδα, και ύστερα με κάθε πόλη που επισκεπτόταν και έφτανε ενα βήμα τη φορά πιο κοντά στην Αθήνα.
Πρώτη supporting μπάντα, οι Sorrows Path. Οι Αθηναίοι doomάδες, που βρίσκονται στο χόρο απο το 1995 και με τα πάνω τους και τα κάτω τους, δισκογραφικά απο το 2006. ‘Εχοντας ολοκληρώσει το τελευαίο τους album μόλις πέρυσι το 2014, ήταν έτοιμοι να τα δώσουν όλα και να ξεκινήσουν πολύ ατμοσφαιρικά την χτεσινή βραδιά. Έχοντας εμφανέστατη εμπηρεία ατομικά αλλα και ως συγκρότημα, και με τρείς δίσκους, παραδώσανε ένα πολυ ενεργητικό show. Χώνοντας και μια διασκευή του Last December των Iced Earth σίγουρα κερδίσανε τις εντυπώσεις των fans και μη.
Ύστερα, μια πεντάδα που βρίσκεται ΠΟΛΥ ψηλά στην εκτίμηση μου και που είναι απο τα πρώτα ονόματα που θα ξεστομίσω αν με ρωτήσει κάποιος για την Ελληνική μεταλ σκηνή, οι Karma Violens. Ήταν η τρίτη φορά που τους έβλεπα και μπορούσες να κόψεις τον ενθουσιασμό μου με μαχαίρι. Η είσοδος τους στη σκηνή γέμισε τόσο πολύ τον ατμόσφαιρα που με έκανε να αισθανθώ ασφυκτικά για λίγο. Με ήχο πιο βαρύ και απο τον Πάγκαλο την Κυριακή του Πάσχα η εμφάνιση ήταν άκρως επαγγελματική και σαν θηρία επιτέθηκαν με το ένα κομμάτι μετα το άλλο όλο και πιο επιθετικά. Απογοητεύτικα μεν που η χτεσινή τους εμφάνιση ήταν τόσο σύντομη, αλλά σίγουρα με κρατάει σε εγρήγορση για την επόμενη!
Και όμως, όλα όσα είχαμε δει και ακούσει μέχρι στιγμής ήταν η κορυφή στο παγόβουνο. Ο λόγος που αυτή η εμφάνιση του αλλα και ολόκληρη η Ελληνική περιοδεία του είναι τόσο special, είναι το οτι το setlist του περιέχει ολόκληρο το “Dead Heart in a Dead World”, το ίσως καλύτερο album των Nevermore. Με έμπειρους και ταλαντούχους μουσικούς, ο Dane βγήκε στη σκηνή με το χαρακτηριστικό καπέλο του και το ασύγκρητο στύλ του και πιάνοντας το μικρόφωνο έκανε όλο το Κύτταρο να κουνηθεί. Σερβίροντας αριστουργήματα όπως το “Necrosynthesis” και “The River Dragon Has Come” νωρίς στο setlist, ήταν πλέον ξεκάθαρο οτι τον καλιτέχνη αυτόν τον αγαπάμε στην Ελλάδα σαν να είναι δικός μας. Όλοι τραγουδάγανε κάθε στίχο. ΌΛΟΙ.
Η ένταση στο μικρόφωνο ίσως να ήταν πιο χαμηλά απ’όσο θά πρεπε, η μπάντα όμως μελόποιούσε με ήχο βαρύ και πεντακάθαρο. Είχαμε περάσει πλέον τη νοητή γραμμή, οπού το headbanging δεν ήταν πλέον παρόρμηση, αλλα ένστικτο. Το setlist ήταν όνειρο, σαν να είχες δώσει σε κάποιον τρελό fan των Nevermore να το γράψει μόνος του. Τα φωνητικά ήταν άψογα και το να ακούω τις κομματάρες των Nevermore με τον ίδιο τον Dane ήταν σκέτο όνειρο.
Λίγο δυσάρεστο ήταν βέβαια το οτι το event αυτο ήταν Δευτέρα βράδυ, με την συγκοινωνία να τελιώνει τα μεσάνυχτα και την επόμενη μέρα να είναι εργάσιμη, αλλα το club ήταν γεμάτο έτσι κι αλλιώς. Αυτή η εκδρομούλα του Dane στην Ελλάδα σίγουρα θα μείνει αξέχαστη!
Στις 11 Μαρτίου η Columbia/Legacy Recordings θα κυκλοφορήσει το You and I. Πρόκειται για τις πρώτες ηχογραφήσεις που έκανε ο Jeff Buckley για την Columbia. Δέκα τραγούδια, original και διασκευές, που δεν έχουν κυκλοφορήσει ποτέ ξανά. Έχοντας πρόσφατα ανακαλυφθεί στα αρχεία της Sony κατά τη διάρκεια της έρευνας για τα 20 χρόνια του Grace, οι 10 αυτές ερμηνείες είναι μια αποκάλυψη, ένα οικείο πορτρέτο του καλλιτέχνη που ερμηνεύει μια σειρά από διασκευές καθώς και πρωτότυπη μουσική, εκφράζοντας ένα φάσμα συναισθημάτων αλλά και τη μοναδική ευαισθησία του.
Το “You and I” θα κυκλοφορήσει στις 11 Μαρτίου σε CD και LP από τη Feelgood Records και τη Sony Music.
Jeff Buckley
You and I
Tracklist:
1. Just Like A Woman (Bob Dylan cover)
2. Everyday People (Sly & The Family Stone cover)
3. Don’t Let The Sun Catch You Cryin’ (First recorded by Louis Jordan)
4. Grace (original)
5. Calling You (Jevetta Steele cover)
6. Dream Of You And I (original)
7. The Boy With The Thorn In His Side (The Smiths cover)
8. Poor Boy Long Way From Home (traditional blues song, Bukka White cover)
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies. Υπάρχει προσδιορισμός και αποθήκευση δεδομένων. Πληροφορίες σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων και τη δυνατότητα άρνησης αυτής περιλαμβάνονται στην πολιτική απορρήτου.
επιστημονικής φαντασίας, που στόχο έχει την αλήθεια που βρίσκεται εκεί έξω.
Βέβαια τίποτα δεν είναι τυχαίο, αφού πλέον έχουμε καταλάβει, πως ότι γίνεται ταινία, είναι και κάτι που ήδη συμβαίνει έξω. Ασχέτως αν είμαστε πολύ μικροί για να το δούμε ή να το κατανοήσουμε. Όμως κάπου, κάπως, κάποτε, κάποιος από εκεί πάνω, βρέθηκε έστω και για ένα δευτερόλεπτο μαζί μας.
