Οι Fuzztones “παίζουν” τις 20+2 ερωτήσεις!!!

Ακούω Fuzztones από πολύ μικρός. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έχω μοιραστεί τη σκηνή μαζί τους κάμποσες φορές. Και τώρα με συνεπήρε η ιδέα να κάνουμε μια συνέντευξη μαζί!!! Κυρίες και κύριοι, οι Fuzztones!

Is this greek to you? Well, you can click here and read it all in english!

Γεια σας beatfreaks! Λοιπόν , ποιος και ποιος είναι στην τωρινή σύνθεση των Fuzztones?

Γεια σου Alex! Eίμαστε η ίδια σύνθεση που ηχογράφησε το “NYC” και το “Encore”,τις 2 τελευταίες κυκλοφορίες μας – η Lana Loveland στο όργανο, ο Matci Rivagli στα drums, ο Eric Greeves στο μπάσο, και γω στα υπόλοιπα! Η Lana δεν παίζει πλέον εκτός Βερολίνου, οπότε στο όργανο θα είναι ο Nico Secondini που είναι μαζί μας τα τελευταία 7 χρόνια!

Θα παίξετε και σε άλλες χώρες εκτός από εδώ;

Όχι . Αυτή η συναυλία είναι μοναδική! Αλλά θα είμαστε στην Αθήνα από την προηγούμενη μέρα

Τι αγαπάτε και τι μισείτε από την Ελλάδα και το ελληνικό κοινό;

Ε, λοιπόν είμαι κατά 1/4 Έλληνας, και γω, ο παππούς μου ήταν από την Αθήνα! Οπότε είναι μέρος της “κληρονομιάς” μου. Όλοι μας φέρονται πολύ καλά στην Ελλάδα. Ο κόσμος είναι ζεστός και φιλόξενος. Και ΑΓΑΠΑΝΕ πραγματικά το rock n roll! Αλήθεια, δεν μπορώ να φανταστώ καν κάτι αρνητικό…

Ο τελευταίος δίσκος που βγάλατε με αποκλειστικά αυθεντικές συνθέσεις ήταν το 2011. Από τότε η μπάντα ήταν κάθε άλλο από ανενεργή, βγάζοντας άπειρο υλικό από Live, κάποια compilations , ακυκλοφόρητα mixes και κάποια πολύ ωραία tribute από και για τους Fuzztones. Θα απολαύσουμε καινούργιο υλικό από την μπάντα στο εγγύς μέλλον;

Φυσικά! Ακόμα και όταν μας επιβλήθηκε το lockdown, το εκμεταλλευθήκαμε στο έπακρο ηχογραφώντας και κυκλοφορώντας 2 δίσκους. Μόλις τελειώσαμε και ένα καινούργιο τραγούδι που λογικά θα έχει ανέβει στο youTube μέχρι να εκδοθεί η συνέντευξη και λέγεται Vaccination Generation. Αλλά και να μην έχει ανέβει θα το βρείτε στο thefuzztones1.bandcamp.com

Η διασκευή του Plastic People των Wildwood θα είναι σε κάποιο επερχόμενο δίσκο;

Όχι. Είναι στο 12” Encore που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο , την επόμενή μας κυκλοφορία μετά από το NYC. H ιδέα του Encore ήταν απλά να συνεχίσουμε να κυκλοφορούμε υλικό κατά τη διάρκεια του lockdown. Ο δίσκος αποτελείται από κομμάτια που κυρίως τα παίζαμε live τα τελευταία χρόνια αλλά δεν τα είχαμε ηχογραφήσει ποτέ. Σκεφτήκαμε λοιπόν να τα βγάλουμε σε δίσκο. Ο δίσκος αυτός περιέχει επίσης το “Barking Up The Wrong Tree” ένα τραγούδι που έγραψα για τον πρώην ιδιοκτήτη του Gagarin Νίκο Τριανταφυλλίδη, καθώς και μια διασκευή του “Eyes In The Back Of My Head” των Βevis Frond.

Πάντα θαύμαζα την ικανότητά σας να κάνετε τις διασκευές “δικά σας “ κομμάτια, δηλαδή φέρνετε τα κομμάτια στη δικιά σας αισθητική , και με το καλύτερο αποτέλεσμα!. Το θέμα με τον τελευταίο σας δίσκο “NYC” είναι πως κανένα κομμάτι δεν είναι garage. Πώς προέκυψαν αυτές οι επιλογές;

Είμαστε garage συγκρότημα, οπότε όταν πιάνουμε να διασκευάσουμε υλικό κάποιου άλλου, το κάνουμε με το δικό μας στυλ που είναι garage! To “ΝΥC” είναι φόρος τιμής στη Νέα Υόρκη, την πόλη που γεννήθηκαν οι Fuzztones. H μουσική που μας τράβηξε αρχικά στη Νέα Υόρκη ήταν αυτή της σκηνής του CBGB’s και του Max’s Kansas City. N.Y. Dolls, Velvet Underground, Wayne County, Patti Smith, Richard Hell και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε εκτός τον Frank Sinatra του οποίου το “New York , New York” είναι ο αρχετυπικός φόρος τιμής στο “Μεγάλο Μήλο”

Ήταν δύσκολο να τα κάνετε “δικά σας”;

Όχι ιδιαίτερα. Υποθέτω πως επειδή το κάνουμε αυτό για πάρα πολύ καιρό μας βγαίνει φυσικά πλέον. Στο παρελθόν έχουμε διαλέξει να διασκευάσουμε κομμάτια που δεν θα τα διάλεγε άλλη garage μπάντα με τίποτα. Και πάντα το κάναμε να μας ταιριάζει με επιτυχία. Για παράδειγμα: Bobby Darin’s “It Ain’t Necessarily So,” “Lord Have Mercy On My Soul από τους Southern rockers Black Oak Arkansas. D.O.A από τους Bloodrock. Στο country solo album διασκευάζω Patsy Cline, Loretty Lynn , ακόμα και Pat Boone. Μας αρέσει να κάνουμε το απρόσμενο.

Ξαναγυρνάω στον τελευταίο σας δίσκο. Είναι σημάδι πως οι Fuzztones εγκαταλείπουν σταδιακά την garage psych punk βάση τους, ή πρόκειται για ακόμα μια επιτυχημένη δοκιμή όπως το ‘Horny As Hell”;

Ποτέ δεν θα εγκαταλείψουμε την garage βάση μας. Όπως είπα, ανεξάρτητα από το είδος του κομματιού, πάντα το κάνουμε “δικό μας”.

Έχετε μεταφερθεί στην Ευρώπη πάνω από δέκα χρόνια τώρα. Τι αγαπάς και τι μισείς περισσότερο όσον αφορά τη γηραιά ήπειρο;

Όπως ξέρεις, η βάση μας είναι το Βερολίνο. Δεν είμαι και πολύ μεγάλος λάτρης της Γερμανίας. Όμως πάντα ήθελα να μετακομίσω στην Ευρώπη και μόλις μου παρουσιάστηκε η ευκαιρία έκανα την απόδρασή μουστο Βερολίνο. Τότε ο George Bush ήταν στην εξουσία και το πολιτικό κλίμα στην Αμερική είχε αρχίσει να με τρομάζει, για να είμαι ειλικρινής. Η Γερμανία τότε, σήμαινε πολύ περισσότερη ελευθερία. Δυστυχώς, οι φασιστικές πολιτικές από τις οποίες έφυγα, ήρθαν πλέον και στη Γερμανία…

Τι σου λείπει περισσότερο και τι λιγότερο από την Αμερική όσον αφορά τη μπάντα;

Όσον αφορά την μπάντα; ΤΙΠΟΤΑ. Όσον αφορά την Αμερική , το rock n roll έχει πεθάνει εδώ και πολύ πολύ καιρό….

Καλύτερες και χειρότερες συναυλιακές εμπειρίες παρακαλώ:

Με τους Fuzztones; Υπάρχουν αρκετές… Ίσως τη βραδιά που παίζαμε σε ένα μαγαζί της μαφίας και αποφασίσανε να μη μας πληρώσουν. Ή όταν ανοίγαμε για τους Damned στην τουρνέ τους στην Αγγλία το 1985 και ΚΑΘΕ βράδυ μας λήστευαν οι punk οπαδοί τους. Ή στη Lyon που κάποιος με πυροβόλησε ενώ παίζαμε… Η καλύτερη στιγμή πάντως ήταν σε ένα φεστιβάλ στο Βέλγιο που αναγκαστήκαμε να ανοίξουμε για τους Mission. Μας πουλούσαν πολύ μούρη και το κάναμε αποστολή μας να τους κάνουμε να ντραπούν να βγουν στη σκηνή. Και το κάναμε τόσο επιτυχημένα, που όταν βγήκαν ο κόσμος τους πετούσε λάσπη και φωνάζανε FUZZTONES μέχρι που αναγκάστηκαν να φύγουν από τη σκηνή!

Πολλοί πιστεύουν πως το rock n roll έχει πεθάνει. Δώσε μας σε παρακαλώ την πιο ειλικρινή και “τραχιά” απάντησή σου.

Σίγουρα οι εταιρείες δίσκων αυτό θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε καθώς βγάζουν κέρδη από τις rap & pop ζωοτροφές(σ.τ.ε.- Θεούλης). Το γεγονός είναι όμως πως όταν οποιοσδήποτε έρθει σε επαφή με το αληθινό rock n roll δεν μπορεί να του αντισταθεί. Και όσο υπάρχουν οι Fuzztones, θα υπάρχει και rock n roll.

Τι έχει να περιμένει κάποιος από μια συναυλία των Fuzztones;

Αυτό που δίνουμε πάντα. Δυνατό rock n roll, παιγμένο από τους μεγαλύτερους σε ηλικία έφηβους!

Πρέπει μια μπάντα να είναι σχετική μουσικά με το τι συμβαίνει στη μουσική τώρα ώστε να μπορεί να ζει από αυτή;

Δυστυχώς υποθέτω πως η απάντηση είναι ναι. Τουλάχιστον για τα συγκροτήματα που ξεκινάνε τώρα. Ευτυχώς αυτό δεν ισχύει για τους Fuzztones, καθώς το κάνουμε εδώ και 42 χρόνια και έχουμε ένα πιστό κοινό και καλές πληρότητες χώρων όπου και να παίξουμε. Είναι αστείο , αλλά στα 80’ς όταν είμασταν στην ακμή μας, είχαμε υπογράψει για μια μεγάλη εταιρεία την RCA. Παίζαμε για 1500 άτομα τη βραδιά και μας έκλεβαν τόσο που δεν μπορούσαμε να ζήσουμε από τη μουσική. Τώρα που ουσιαστικά μανατζάρουμε τους εαυτούς μας και είμαστε σε 2 ανεξάρτητες δισκογραφικές, μπορούμε και ζούμε από αυτό αν και πλέον δεν παίζουμε σε τόσο μεγάλο κοινό.

Τι συμβουλή θα έδινες στο παιδί σου αν αποφάσιζε να γίνει μουσικός;

Αν ήθελε να γίνει κορυφαίος , θα έπρεπε να πουλήσει την ψυχή του στο διάολο, όπως έχουν κάνει μάλλον όλοι οι επιτυχημένοι σημερινοί καλλιτέχνες. Λάβε όμως σοβαρά υπόψη σου πως αυτοί που γρήγορα ανεβαίνουν στην κορυφή , άλλο τόσο απότομα πέφτουν και “καίγονται”. Εγώ προτιμώ να παίζω τη μουσική που αγαπώ και να το κάνω τόσο καλά ώστε να αποκτήσω πιστό κοινό που θα με εκτιμούν και θα με ακολουθούν για χρόνια. Αν διαλέξεις αυτό το δρόμο, προφανώς και θα σου πάρει ΠΟΛΥ περισσότερο καιρό να καταφέρεις να ζεις από τη μουσική, αλλά το πλεονέκτημα είναι πως θα παίζεις τη μουσική που αγαπάς και όχι τα σκατά που μισείς και σε φέρνουν και σε δύσκολη θέση όταν τα παρουσιάζεις στο κοινό σου.

Καλύτερη και χειρότερη εταιρεία δίσκων; Σε έκλεψε κάποια; έχεις κλέψει εσύ κάποια; (θα ήθελα να ακούσω μια τέτοια ιστορία για το γαμώτο όλων των αδικημένων μουσικών…)

Θεέ από πού να αρχίσω; Σχεδόν όλες οι εταιρείες μας έχουν κλέψει. Βέβαια η RCA/Beggar’s Banquet είναι μακράν η χειρότερη. Όπως είπα και πριν, παίζαμε για 1500 άτομα τη βραδιά, 28 μέρες το μήνα για τρίμηνα. Και ενώ θα έπρεπε να βγάζουμε περίπου 250.000 μάρκα, στο τέλος της τουρνέ είχαμε μόνο 800… Επίσης η επιταγή που μας έστειλαν για τα δικαιώματα του δίσκου καλύτερα να έγραφε FUCK YOU… Στην Γαλλία που παίζαμε επίσης για 1500 άτομα τη βραδιά, μας έλεγαν πως το “In Heat” που είχαμε βγάλει τότε πούλησε ΕΦΤΑ κόπιες…

Επίσης η Sundazed μας πήρε τα σώβρακα. Όταν τους ζήτησα δικαιώματα για το “Flashbacks” μου είπαν πως οι πωλήσεις ήταν 0 (μηδέν!!!) ενώ στην πραγματικότητα το είχαν ανατυπώσει! Ποιος ο λόγος να ξανατυπώσεις κάτι αν δεν έχει πουλήσει ΤΙΠΟΤΑ; Ε , τελικά έβαλα μυαλό , κατάλαβα πως ποτέ καμία εταιρεία δεν θα σου φερθεί όπως πρέπει , και τώρα ζητάω προκαταβολές για τους δίσκους. Έτσι δεν με ενδιαφέρει ακόμα και αν δεν πάρω τίποτα από τα δικαιώματα, έχω πάρει αυτό που θέλω προκαταβολικά!

Υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει σε αυτή την μακρόχρονη πορεία; θα κάνατε κάτι διαφορετικά;

Μετάνοιες ε; Είχα λίγες. Πολύ λίγες για να τις αναφέρουμε. Ε λοιπόν, έχουμε και λέμε: Μετανιώνω που πήγα με την κοπέλα του κιθαρίστα μας. Αυτό προκάλεσε και τη φυγή του από τη μπάντα . Το ακροβατικό μου αυτό  πήγε τους Fuzztones  πίσω ένα ολόκληρο χρόνο, γιατί προσπαθούσαμε να βρούμε αντικαταστάτη. Σαν αποτέλεσμα, τελικά όλη η κατάσταση προκάλεσε και τη φυγή μου από τη Νέα Υόρκη. Πήγα στο Λος Άντζελες με την προοπτική να ξανακάνω την μπάντα εκεί. Αυτό δεν το μετανιώνω. Μετανιώνω που υπέκυψα στις κλεπτικές τακτικές των εταιρειών, αλλά τότε ήμασταν καινούργιοι στο παιχνίδι και για να μάθεις πρέπει να πάθεις(ελεύθερη μετάφραση).
Ποτέ δεν ήθελα να υπογράψω σε μεγάλη δισκογραφική, αλλά η αντίληψη της επιτυχίας από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και η θέλησή τους με έπεισε μέσω ψηφοφορίας. Έτσι λοιπόν, μετανιώνω που είχα δημοκρατία στην μπάντα. Τώρα υπάρχει μια καλοήθης “δικτατορία” με πολύ καλύτερα αποτελέσματα…

Κάποιες μπάντες του σήμερα που αξίζουν την προσοχή μας;

Όχι κάτι που να ξέρω εγώ τουλάχιστον. Τα δύο καλύτερα rock clubs του Βερολίνου έκλεισαν πριν λίγα χρόνια . Ηταν η πηγή μου για καινούργιες μπάντες. Από τότε σταμάτησα να παρακολουθώ τη σκηνή.

Τι μουσικές ακούς τώρα;

Τις ίδιες που άκουγα πάντα, garage, blues, 50’s rock n roll, νεοϋορκέζικο punk. Τώρα τελευταία ακούω πολύ moody garage μπαλάντες (σ.τ.Ε. Αυτά με κατέστρεψαν) και μερικά πιο easy listening πράγματα όπως Julie London, Chet Baker, Billie Holiday, ανάλογα με τη διάθεση. Το “only the lonely “ του Frank Sinatra είναι στα αγαπημένα μου όλων των εποχών!

Πείτε μας για άλλα σχέδια καθώς γνωρίζω πως είστε πολυάσχολοι( ζωγραφική, συγγραφή, solo projects…). Υπάρχει και μια φήμη για ένα ντοκιμαντέρ….

Δουλεύαμε σε ένα ντοκιμαντέρ για την μπάντα 6-7 χρόνια πριν και είχαμε συγκεντρώσει υλικό από όλες τις βερσιόν του συγκροτήματος. Είχαμε συνεντεύξεις από μερικούς αρκετά γνωστούς καλλιτέχνες όπως Phil May, Wally Waller and Dick Taylor (Pretty Things), James Lowe (Electric Prunes), Craig Moore (Gonn), Greg Prevost (Chesterfield Kings), Carmine Appice and Vinny Martell (Vanilla Fudge), Jim Jones (Jim Jones Review), Kid Congo (Cramps) και η λίστα θα μπορούσε να συνεχίζει για πολλή ώρα… Τέλος πάντων, ο άνθρωπος που φίλμαρε όλα αυτά, έπεσε με τα μούτρα στο (κουτό)χόρτο και έγινε αναξιόπιστος. Χάσαμε κάποιες συνεντεύξεις εξαιτίας του. Από όσο ξέρω ακόμα κρατάει όμηρο το υλικό με το έτσι θέλω (σ.τ.ε. : ε ρε και σε πετύχω…)
Προσωπικά μόλις τελείωσα το σόλο μου album με τίτλο “Folksinger” , διαθέσιμο στο bandcamp. Θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο σε 4 μήνες περίπου στην ισραηλινή Black Gold. H heavy metal παρωδία μπάντα που είμαι μέλος με την Ann Magnusson ξαναενεργοποιήθηκε και ηχογραφεί. Και τέλος, έχω έτοιμο ένα ακόμα solo album με 13 (τουλάχιστον) garage κομμάτια , όλα αυθεντικά. Ο τίτλος του θα είναι “Female Trouble” και ελπίζω να τον κυκλοφορήσω κάποια στιγμή στον επόμενο χρόνο.

Κάποια σοφά λόγια για τους αναγνώστες μας;

Να παραμείνετε αληθινοί και ανυποχώρητοι στο όραμά σας. Να λέτε αυτό που σκέφτεστε και ό,τι θέλει ας γίνει. Ζούμε σε καιρούς απελπισίας και το να ακολουθείς το χαμένο κοπάδι δεν θα σου αποφέρει τίποτα.

Και μια τελευταία ερώτηση για τα κορίτσια. Ποιο είναι το ελιξίριο της νιότης σου; Τι σε κάνει να συνεχίζεις με τέτοια ένταση; (και να συνεχίζεις άλλα 40 χρόνια παρακαλώ)

Το rock n roll. Έτσι απλά. Το rock n roll σε κρατάει νέο στην καρδιά και στο πνεύμα και το μυαλό σου ανοιχτό. Νομίζω πως το σώμα ανταποκρίνεται στο μυαλό. Αν νομίζεις πως είσαι γέρος και ξοφλημένος, τότε το κορμί σου θα αντιδράσει ανάλογα. Αν είναι να φύγω, θα φύγω ROCKάρωντας!!!

Παρότι ο Rudi έχει ελληνικές ρίζες, η συνέντευξη για τους Fuzztones είναι στα αγγλικά. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να τη μεταφράσω. Εντάξει σε κάποια σημεία ξέφυγα, αλλά πολύ λίγο. Αν παρ’ όλα αυτά θέλετε να διαβάσετε το αρχικό κείμενο για να με φασκελώσετε, πατήστε εδώ 

the fuzztones συνέντευξη