Η Björk καλεί σε δράση και τους Ισλανδούς να υπογράψουν ένα ψήφισμα κατά ενός ισλανδικού νομοσχεδίου που θα επέτρεπε στις εταιρείες εκτροφής σολομού να λειτουργούν στα ισλανδικά φιόρδ χωρίς χρονικά όρια.
Η πρόταση επικρίνεται για τις περιβαλλοντικές της επιπτώσεις και για το γεγονός ότι ευνοεί τα εταιρικά συμφέροντα έναντι του δημόσιου συμφέροντος και του φυσικού περιβάλλοντος της Ισλανδίας.
Έναν τόπο που η ίδια γνωρίζει πολύ καλά και “εξαιτίας” της έχει γίνει και τουριστικός προορισμός (δύσκολος αλλά ναι). Πέραν της φήμης της, έχει δώσει προσωπικό χρόνο για τον τόπο που τόσο αγαπά, κάτι που πήρε από την οικογένεια της.
Διαβάστε το petition
https://island.is/…/67f47047-933f-4f32-9bbf-86e0841c5fb0
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ξωτικό ασχολείται με την πατρίδα της αλλά και με τον ακτιβισμό. Κάτι που έκανε άλλωστε και η μητέρα της. Και κάπου εδώ να θυμίσουμε το single ancestress, μέσα από το δίσκο ‘Fossora‘, που είναι αφιερωμένο στην ίδια.
Η Bjork αναπαριστά τον εαυτό της, την ώρα του θρήνου. Όπως μας λέει ο στίχος γράφτηκε λίγο μετά την κηδεία της και κάπως έτσι ορίζει την στιγμή/αντιμετώπιση του καλλιτέχνη.
Παρουσιάζει το θρήνο με ένα πιο παγανιστικό τρόπο, την στιγμή εκείνη της μεταφοράς στο άγνωστο, στην άλλη ζωή.
Με ένα γκονγκ που δίνει την εισαγωγή και ένα μικρό intro που δεν σου κρύβω, μου θύμισε το jóga.
