Massive Attack Vol.1: Το “φαινόμενο” του Bristol

Από το Bristol στο Manchester και από τους Massive Attack στους Portishead. “Ταξίδι” στο Trip Hop από την Χριστίνα Φραντζεσκάκη και τον Κυριάκο Αθανασιάδη.

Bristol, τέλη δεκαετίας ‘80. Ενώ από τα μέσα της δεκαετίας κάτι έχει ξεκινήσει να γίνεται, το 1988 οι Massive Attack ξεκινούν ανεξάρτητα κυκλοφορώντας το Any Love και συνεχίζουν κάτι υπέροχο στην παγκόσμια μουσική σκηνή.
Η μπάντα αποτελείται από τους Robert “3D” del Naja, Grand “Daddy G” Marshall και τον Mush.

Τραβούν την προσοχή! Γιατί; Επειδή είναι ένας ήχος άλλος, όχι συνηθισμένος για την εποχή ή πιο ορθά να πω, όχι ευρέως διαδεδομένος.
Trip Hop μπάντα που όμως έχει μοναδική υπογραφή όχι μόνο λόγω μουσικής -παίρνουν στοιχεία από όπου μπορούν να αντλήσουν ήχους, λόγω των στίχων ή λόγω του ονόματος τους (αρχές δεκαετίας του ‘90 τους είχαν απαγορεύσει να το χρησιμοποιούν) αλλά και λόγω των video clip που γυρίζουν.

Οι Massive Attack

Είναι από τις καλύτερες και ποιοτικότερες μπάντες στο χώρο του Trip Hop. Μπορούμε να συζητάμε σε ένα σαλόνι για την σημαντικότητα του “Mezzanine” και τι έφερε στο χώρο της μουσικής. Η μπάντα από το Bristol, την γενέτειρα του Trip Hop, ποτέ δεν αστειευόταν με τις αλλαγές που πραγματοποιούσε.

Bristol

Ας μιλήσουμε για το Bristol. Η πόλη αυτή βρίσκεται στη Νοτιοδυτική Μεγάλη Βρετανία, είναι η ενδέκατη πολυπληθέστερη περιοχή της χώρας και βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Avon. Συνορεύει με το Glousestershire στα βόρεια και στα νότια με το Somerset. Είναι μια περιοχή με τεράστια ιστορία που χρονολογείται από την εποχή των Neaderthals μέχρι και την σημερινή. Πλούσια ιστορική δραστηριότητα υπήρχε κατά τον μεσαίωνα, όπως και από τον 15ο μέχρι και τον 18ο αιώνα. Είναι μια πόλη γεμάτη τέχνη από όλες τις πτυχές της. Οι Massive Attack είναι μια από αυτές, ίσως και η πιο σημαντική θα τολμήσω να πω.

Trip Hop

Το Bristol “γέννησε” τους Massive Attack και τους Portishead, τις σημαντικότερες Trip Hop μπάντες του ιδιώματος. Όμως τι εστι Trip Hop? Εγώ θα το έλεγα ένα ψυχεδελικό “ταξίδι” της Hip Hop και της ηλεκτρονικής μουσικής με χαμηλά tempo και έναν ατμοσφαιρικό ήχο. Πολλές φορές μπάντες έχουν απορροφήσει επιρροές από τις Jazz, Soul, Funk, Dub και την Rap. Αργότερα έγινε το είδος αρκετά πιο κινηματογραφικό.

Η “μαγική” δεκαετία του ’80

Στους δημόσιους χώρους και γενικά στους δρόμους του Bristol στήνονταν τεράστια parties με την Hip Hop να μπλέκει όμορφα με τις Τζαμαϊκάνες μορφές μουσικής. Το φαινόμενο του Bronx είχε φτάσει και στην Νοτιοδυτική ακτή της Μεγάλης Βρετανίας. DJs, MCs, b-boys και καλλιτέχνες του γκράφιτι δημιούργησαν ομάδες σε άτυπα soundsystems. Οι DJs των soundsystem του Μπρίστολ, που έπαιρναν πολλά στοιχεία από την τζαμαϊκανή dub μουσική, χρησιμοποιούσαν συνήθως ένα χαλαρό, αργό και βαρύ ρυθμό τυμπάνων, τον λεγόμενο “Down Tempo”. Ήταν λες και μετακόμισαν οι DJs Kool Herc, Afrika Bambataa και Grandmaster Flash στο Bristol.

Wild Bunch

Ο ήχος του Bristol γεννήθηκε με τους Wild Bunch οι οποίοι και άλλαξαν το όνομα τους σε Massive Attack. Να σημειώσουμε ότι όταν ακόμα ονομάζονταν Wild Bunch, τα μέλη τους αποτελούνταν από τον MC Adrian «Tricky Kid» Thaws, τον καλλιτέχνη γκράφιτι και στιχουργό Robert «3D» Del Naja, τον παραγωγό Jonny Dollar και τους DJs Nellee Hooper, Andrew «Mushroom» Vowles και Grant «Daddy G». Marshall. Καθώς όλα εξελίσσονταν με γοργούς ρυθμούς και η Hip Hop εξελίχθηκε προς την acid jazz και τη house, η θρυλική εποχή του Soundsystem χανόταν στη λήθη του χρόνου. Οι Massive Attack υπέγραψαν δισκογραφικό συμβόλαιο και η βασική ομάδα ήταν οι 3D, Mushroom και Daddy G, με σημαντικές συνεισφορές από τους Tricky Kid (σύντομα συντομεύτηκε σε Tricky), Dollar και Hooper στα καθήκοντα παραγωγής, μαζί με ένα εναλλασσόμενο καστ άλλων τραγουδιστών.

1991-1997: Mainstream era

Σε αυτή την δεκαετία κυριαρχούν οι Massive Attack με το θρυλικό “Blue lines” να ακούγεται σε όλους τους δρόμους και τα μεγάλα club της Μεγάλης Βρετανίας. Η Bjork από την Ισλανδία κυκλοφορεί το ντεμπούτο της και μαγεύει με την αιθέρια, πλούσια και ιδιαίτερη φωνή της.

Οι Portishead ηχογραφούν το “Dummy” και η κυριότερη διαφορά τους με τους συμπολίτες τους είναι ότι αυτοί είναι επηρεασμένοι από τα soundtracks των ’60s και ’70s. Η σημαντικότητα αυτών των καλλιτεχνών είναι δυσθεώρητη και απίστευτα open minded που θέτει νέα standards στη μουσική βιομηχανία σχετικά με το πως θα ακούγεται το εν λόγω είδος. Η δυναμική υπήρξε τεράστια.

Από το 1997 μέχρι και το 2010, ένα “τσιγάρο δρόμος”

Η συνέχεια της καταδρομικής εισβολής της σκηνής του Bristol ήρθε και στο millenium. Καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο αποδίδουν φόρους τιμής σε Portishead και Massive Attack. Νέες μπάντες κάνουν την εμφάνιση τους όπως Archive, Baby Fox, Bowery Electric, Esthero, Morcheeba, Sneaker Pimps, Anomie Belle, Alpha, Jaianto, Mudville and Cibo Matto and Lamb. Η “τράπουλα” ανακατεύτηκε περίτρανα από τους προαναφερθέντες. Νέα στοιχεία μπήκαν στο Trip Hop από ambient, soul, IDM, industrial, dubstep, breakbeat, drum and bass, acid jazz και new-age. Έτσι λοιπόν έφτασε στα αυτιά μας το post-trip hop κάπου το 2002.

Το Trip Hop επηρέασε πολύ λαό

Από την Kylie Minogue και την Madonna μέχρι και “φαινόμενα” όπως Gorillaz, Emancipator, Nine Inch Nails, Travis, PJ Harvey,How to Destroy Angels, Beth Orton, The Flaming Lips, Bitter:Sweet, Beck, The xx, Radiohead και Deftones. Αργότερα ήρθαν και άλλα είδη που εντάσσονταν στο Trip Hop όπως Illbient. Ένα είδος το οποίο έχει την βάση του στην dub και συνδυάζει το Industrial Hip-Hop με το Ambient. Από τον χώρο του Metal μας ήρθαν οι θεοί Ulver με το θρυλικό πια “Perdition city” και οι Antimatter του Dunkan Patterson. Από το 2010 και μετά μας ήρθε η Lana Del Rey με Trip Hop μπαλάντες στο “Born to die” του 2012. Κυκλοφόρησε το “Heligoland” των Massive Attack και με την σειρά του ο DJ Shadow κυκλοφόρησε το “The less you know, the better”.

“Mezzanine”, ο δίσκος ορόσημο

1998 και ο δίσκος που τράνταξε τον άξονα της γης έφτασε στα ράφια των δισκάδικων. Το “Mezzanine” των Massive Attack περιέχει συνθέσεις που σε κλείνουν μέσα σε ένα δωμάτιο μαζί με τους εφιάλτες σου. Ένα εκπληκτικό μείγμα Βρετανικού post-punk, Industrial music, hip hop και dub music. Τα singles “Risingson”, “Teardrop”, “Angel” και “Inertia creeps” έκαναν μεγάλο χαμό σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Η Elisabeth Fraser μεγαλουργεί στα “Teardrop” και “Black milk”, ο Horace Andy στο “Angel” και να πάμε στο “τιτάνιο” “Inertia creeps”. Το “Mezzanine” ήταν ένας δίσκος ενότητας και ευημερίας για την μπάντα. Με τον παραγωγό Neil Davidge στο “τιμόνι” δημιούργησαν έναν δίσκο που δεν μπορούσε να ξεφύγει από το μείγμα Dub. Punk, Hip-Hop και R&B.

Μιλάμε για μια σπουδαία δουλειά που όλες οι μπασογραμμές δουλεύουν στην εντέλεια. Με τα υπέροχα εκλεπτυσμένα φωνητικά δημιουργούν ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων. Η αντίθεση τών τόνων της μουσικής έρχεται σε ταύτιση με την αντίθεση των δύο ερμηνευτών, Fraser και Del Naja. Μετά από ένα άλμπουμ με πολλές αλλαγές οι δύο ρόλοι συγκρούονται στο “Group four”. Ένας ανατριχιαστικός ήχος που σέρνεται μέσα σε ένα ένα βυθό και το σήμα κατατεθέν των Massive Attack, η κατασκότεινη μπασογραμμή. Στίχοι γραμμένοι μέσα στην απομόνωση και την εσωστρέφεια. Το “Mezzanine” είναι ένας θρίαμβος της σύγχρονης μουσικής και δικαίως θεωρείται κλασσικό.
“Daydreaming, admiring, being, quietly, open the world I hear the time of the starry sky turning over at midnight”.

Θέλετε να μάθετε για την ιστορία των videos αλλά και το ακτιβιστικό στοιχεί τους;
Πατήστε εδώ