Giangos O Flou. Ποιος; Αυτός 1-0. Λοιπόν ας πάρουμε τα πράγματα σοβαρά γιατί μου φαίνεται πως ανέβηκε η θερμοκρασία και τα μυαλά σας πήραν αέρα. Εδώ λοιπόν ο Giangos O Flou μας παρουσιάζει ένα -μόνο ψηφιακά προς το παρόν- E.P. με 4 κομμάτια
Aλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Γιάνγκος δεν είναι άγνωστος που ξεπετάχτηκε από το πουθενά. Μιλάμε για τον Γιάννη Βλαντή των Sences από τη Θεσσαλονίκη. Να πω πως δεν ξέρω ακριβώς τι έχουμε εδώ και εξηγώ πάραυτα για να μην παρεξηγηθώ. Δηλαδή δεν ξέρω αν ο Giangos είναι πολυοργανίστας και τα παίζει και ηχογραφεί τα πάντα όλα μόνος του. (μάλλον αλλά δεν παίρνω και όρκο γιατί δεν ρώτησα). Ή απλά είναι μια άλλη έκφραση της μπάντας. ‘Η προκειται για σχήμα εντός της μπάντας. Ή άλλοι μουσικοί εντελώς. Αλλά φυσικά μπορεί να μην ισχύει τίποτα από όλα αυτά.
Όπως και να έχει η σημασία για τον Giangos O Flou έγκειται αλλού.
Και φυσικά μιλάμε για την μουσική γιατί αυτό έχει πάντα σημασία. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ίσως έχει σημασία και το γεγονός πως ο δημιουργός εκράζεται σε προσωπικό επίπεδο. Παρέα με μια δωδεκάχορδη αν ακούω καλά. Αν όχι σόρρυ δεν πειράζει, καλά να πάθω που το παίζω και έξυπνος.
Τι εννοώ. Δεν είναι οτι θα ακούσετε κάτι διαφορετικό από τους Sences με την ευρεία έννοια του όρου. Ίσως εδώ οι κιθάρες είναι ένα τι πιο έντονες στην μίξη και η καθαρή βγαίνει πιο πάνω από την φαζαρισμένη κάνοντας το τραγούδι πιο παρεΐστικο αν μου επιτρέπεται η έκφραση. Το Fuzzbender που ανοίγει αυτό το πόνημα βέβαια τελειώνει με μια σολάρα που το ζηλεύεις.
Το Love That Girl είναι από την άλλη το στανταράκι που περιμένεις να ακούσεις. Βασική ακολουθία ακόρντων. Fuzz, πληκτρα τσεκ και σφιχτό παίξιμο. Σε σxέση με τους Sences ίσως είναι ένα τι (λίγο) σε πιο 80’s δρόμους. Αλλά είναι σαν να ψειρίζουμε το κουνούπι εδώ παιδιά, λεπτομέρειες που πολλοί ακούν και λίγοι, πολύ λίγοι θα καταλάβουν.
Το oμώνυμο What I Have To Say έχει ένα πολύ ωραίο χαλί από πλήκτρα πάνω στο οποίο πατάει η μερικώς παραμορφωμένη κιθάρα συνοδεία μια καθαρής ρυθμικής. Και εκεί τα διπλά φωνητικά έρχονται και δίνουν χαρακτήρα. Ωραίο σημείο με το σολάκι στο τέλος και πάμε για άλλα.
Τα άλλα είναι εν ολίγοις το Time To Time που είναι μια μπαλάντα σε 60’s folk punk μονοπάτια. Θα μπορούσες να το παίξεις με μια κιθάρα σε μια παραλία; Ναι . Αυτό το λέω για καλό; Παλι ναι γιατί δεν είναι η κλασική χίπικη μπαλάντα ούτε κάτι να μοιάζει με το μπαγάσα ας πούμε που εκεί μου βγαίνει ο Μπελούσι από το Animal House και θέλω να σπάσω την κιθάρα. Η ακολουθία ακόρντων είναι τέτοια που κάνει το τραγούδι ένα moody mini masterpiece.
Το μόνο που μας μένει είναι να δούμε αν το σόλο εγχείρημα θα είχει και συνέχεια και τι συνέχεια θα είναι αυτή…
Προς το παρόν ακούτε τα tracks και δείχνετε την αγάπη σας – ξέρετε πώς- εδώ.
