Σε συνέχεια της αναδρομής μας δεν θα αναφερθούμε στα γνωστά σε όλους μας γεγονότα που έγιναν στη Νορβηγία και είχε εμπλακεί πολύς κόσμος από τις αγαπημένες μας μπάντες. Έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες ντοκιμαντέρ και μια ταινία σχετικά με το τι έχει συμβεί. Βέβαια, όποιος θέλει να έχει σοβαρή γνώση για το τι έγινε, καλό θα ήταν πραγματοποιήσει μια έρευνα μόνος του σε έντυπα της εποχής.
Όσο αυτά τα γεγονότα απασχολούσαν τον τύπο της Νορβηγίας και πραγματοποιούνταν δίκες. Ο Ihsahn «ψαρεύει» νέα μέλη για την μπάντα. Τον Trym (Trym Torson, 26 Φεβρουαρίου 1974, drums) με προϋπηρεσία στους Enslaved και τον Alver στο μπάσο με προϋπηρεσία στους Dodheimsgard. Στη συνέχεια επανέρχεται ο Samoth και με αυτό το Line-Up συνθέτουν το πιο ολοκληρωμένα album τους, το θρυλικό “Anthems At The Welkin At Dusk”.
Το “The loss and curse of reverence” για τους Emperor, είναι ότι είναι το “Hallowed be thy name” για τους Iron Maiden.
Όμως θα πάμε δυο μήνες πριν την κυκλοφορία του, στο EP “Reverence”. Μάιο του ’97 κυκλοφόρησε ο δίσκος, ενώ το EP Μάρτιο. Πιστεύω ήταν ότι καλύτερο για να υπάρχει μια πρώτη γεύση σχετικά με τον “σεισμό” που ερχόταν. Τι καλύτερο βέβαια, με το να φέρουν στο φως της δημοσιότητας το “The Loss and curse of reverence”. Θα τολμήσω να πω ότι αυτή η σύνθεση για τους Emperor, είναι ότι είναι το “Hallowed be thy name” για τους Iron Maiden. Αυτό το κομμάτι είναι ένα “ταξίδι” από διαφορετικά riffs και αλλαγές στο tempo συνέχεια. Μέσα σε όλα τα πλήκτρα δίνουν ακόμα περισσότερη ατμόσφαιρα στο κομμάτι και “βάθος” στη σύνθεση. Διαθέτει αγνά black metal γρήγορα riffs, όπως και πιο αργά και επικά(λέγε με Bathory). Είναι ένα κομμάτι απλό και ταυτόχρονα τεχνικό. Ήταν ότι πρέπει για “ορεκτικό”. Επίσης κυκλοφόρησαν και το πρώτο τους video clip με αυτή την σύνθεση.
Το “In longing spirit” μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είναι ένα μεταβατικό κομμάτι από την εποχή του “In the nightside eclipse” στο “Anthems at the welkin at dusk”. Τα πλήκτρα παίζουν μεγαλύτερο ρόλο εδώ και έχει αργόσυρτα riffs που όπως βλέπουμε θα παίξουν μεγάλο ρόλο στη νέα εποχή της μπάντας. Όταν άκουσα για πρώτη φορά αυτό το κομμάτι, το λάτρεψα. Γιατί μόνο που σχεδόν ψιθυρίζει το refrain ο Ihsahn του προσδίδει ακόμα περισσότερη ακρότητα. Απόλυτα μυστηριακό κομμάτι.
Το “Opus a Satana” είναι ένα κομμάτι που έχει μόνο πλήκτρα μέσα και υπάρχει λόγος για αυτό. Το 1995 ο Ihsahn συμμετείχε στο project του Satyr, Wongraven. Οι Wongraven ήταν ένα Darkwave/folk σχήμα με πλήκτρα μόνο και κυκλοφόρησαν μόνο ένα άλμπουμ, το πολύ αξιόλογο για το είδος “Fjelltronen”. Εδώ ο Ihsahn συνθέτει ένα κομμάτι που θα μπορούσε να ήταν στον προαναφερθέντα δίσκο κατά κάποιο τρόπο.
“Emperor performs sophisticated black metal exclusively”. Η μπάντα με περίσσια αυτοπεποίθηση σε αφοπλίζει πλήρως.
19 Μαϊού 1997, η Candlelight φέρνει στα χέρια μας το “Anthems at the welkin at dusk”. Θα το λέω πάντα, καφρομάνες Candlelight, Osmose και Peaceville. Θυμάμαι όταν το άκουσα πρώτη φορά, ένιωσα ένα ρίγος, μια ανατριχίλα. Όπως το άκουγα, ένιωθα να «χτίζεται» κομμάτι με το κομμάτι και να γίνεται όλο και πιο αριστουργηματικό και να διαβάζω λέξη προς λέξη τους στίχους. Ένα μαυρομεταλλικό έπος που θα διαιωνίζεται στα αυτιά κάθε αφοσιωμένου Black Metaller. Ούτως ή άλλως, αν κοιτάξεις προσεκτικά στο οπισθόφυλλο αναγράφει: “Emperor performs sophisticated black metal exclusively”. Η μπάντα με περίσσια αυτοπεποίθηση σε αφοπλίζει πλήρως.
Στο εναρκτήριο κομμάτι, ακούς τον Ihsahn να απαγγέλλει “ O’Nightspirit, I am one with Thee, I am The Eternal power, I am the Emperor!!!!!” και κατευθείαν να σε βάζει στην «καταιγίδα» που ονομάζετε “Ye entrancempyrium”. Για την ιστορία να πούμε ότι το αρχικό riff το έχει γράψει ο Euronymous.
Καταιγιστικά θυελλώδη riffs εξαπολύουν επίθεση, ο Trym θυμάται την εποχή του “Frost” των Enslaved και δίνουν και παίρνουν οι εναλλαγές στο tempo. Τα φωνητικά το λιγότερο θα λέγαμε, παρανοϊκά. Μια σύνθεση που είναι ταυτόχρονα επική, τεχνική και ακραία. “Thus spake the nightspirit”, ο ορισμός της ατμόσφαιρας. Επικό και σκοτεινό, ακραίο και τεχνικό. Μεγαλειώδης σύνθεση και θα μπορούσαμε να πούμε ότι “κουβαλάει” και κάτι από τον θρυλικό προκάτοχο του, “In the nightside eclipse”. Σαρωτικά riffs στο “Ensorcelled by chaos”, υψηλών ταχυτήτων σύνθεση που σε κρατάει προσκολλημένο. Για το “The loss and curse of reverence” τα είπαμε στο EP.
“The Acclamation of bonds” άλλη μια σύνθεση που μπορούμε να μιλάμε για ώρες, προσωπικά την θεωρώ προοίμιο της επόμενης. Εκπληκτική επική σύνθεση που κάπου στη μέση του κομματιού έχει από τα πιο σκοτεινά riffs που έχω ακούσει στο είδος. “With strength i burn”, δεν έχω λόγια να περιγράψω αυτό το έπος, δεν ξέρω τι σκέφτονταν ή τι άκουγαν όταν έβγαζαν αυτά τα riffs στην αρχή ή όλες αυτές τις εναλλαγές στο drumming. Μια σύνθεση που αποτελεί την απόλυτη εξέλιξη για την μπάντα. Επίσης, δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο outro από το “The Wanderer”. Όποιος έχει μείνει σε live τους μέχρι το τέλος, καταλαβαίνει τι λέω.
Οι πειραματισμοί με τα φωνητικά του Ihsahn «δίνουν και παίρνουν» μέσα στο άλμπουμ ο οποίος χρησιμοποιεί πρώτη φόρα καθαρά φωνητικά. Μοιάζουν πολύ με του Rob Halford και King Diamond. Τα riffs έχουν γίνει πιο απόκοσμα και σκοτεινά, διατηρώντας όμως την ψυχρότητα του προηγούμενου άλμπουμ. Μάλιστα αρχίζει να διαφαίνεται και μια πολύ περιορισμένη Death Metal αισθητική όσον αφορά το παίξιμο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το “Anthems…” είναι ένα πολύπλοκο άλμπουμ στη δομή των κομματιών. Χρησιμοποιούν και synths που φτάνουν στα όρια του συμφωνικού Black Metal. Ξεκαθαρίζοντας, χωρίς να χάνουν την Black Metal ωμότητα η όποια ίσα ίσα τους διακατέχει σε ολόκληρο το άλμπουμ.
Ότι είναι το “Reign In Blood” για το Thrash Metal, το ίδιο είναι και το “Anthems At The Welkin At Dusk” για το Black Metal.
Το “Anthems…”, με έκανε να νιώσω ότι ένιωσα όταν άκουσα το “Reign In Blood” των Slayer ή όταν άκουσα το “Hemispheres” των Rush. Δηλαδή την μοναδικότητα της μουσικής μας. Ότι είναι το “Reign In Blood” για το Thrash Metal, το ίδιο είναι και το “Anthems At The Welkin At Dusk” για το Black Metal. Ένα άλμπουμ που παραμένει ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους στο Black Metal. Αποτελεί χάρτη και πυξίδα για πολύ κόσμο που ασχολείται με αυτό το είδος. Το “Anthems At The Welkin’ At Dusk”, ήταν το άλμπουμ της χρονιάς σε δύο μεγάλης απήχησης περιοδικά στο Αγγλικό Terrorizer και στο Αμερικάνικο Metal Maniacs. Παίζουν με ασταμάτητο ρυθμό live σε κάθε γωνιά της υφηλίου. Μαγεύουν τον κόσμο σε φεστιβάλ όπως τα Milwaukee Festival και Dynamo Open Air.
Ήταν όνειρο θερινής νυκτός να περιοριστώ σε αφιέρωμα δυο άρθρων. Η συνέχεια στο τρίτο μέρος.
