Λίγες ημέρες πριν τις 20 Οκτωβρίου του 2002, μπαίνω στο πλοίο και ανηφορίζω προς τον Πειραιά. Ο λόγος ήταν “ιερός”, ερχόταν μια τριάδα “φωτιά” από την Σουηδία για να γκρεμίσει συθέμελα το Gagarin 205 στη Λιοσίων. Ο λόγος για τους Dark Tranquillity, Entombed και Candlemass. Εφόσον αλώνισα στην Αθήνα για τα καλά μέχρι και λίγες ώρες πριν την συναυλία, φτάνω από νωρίς στη Λιοσίων. Πήγαινε για sold out το live και φαινόταν, αρκετός κόσμος από νωρίς.
Τρεις μπάντες με τεράστια ιστορία
Οι Dark tranquillity τότε είχαν κυκλοφορήσει το κολοσσιαίο “Damage done”, οι Entombed το “Morning star” και οι Candlemass κουβάλαγαν απλά όλη την ιστορία τους. Έτσι περιμέναμε μέσα ένα “κολαστήριο” να γίνει ένα ατελείωτο mosh pit στις δυο πρώτες μπάντες και “ιεροτελεστίες” στην τελευταία. Οι πρώτοι που βγήκαν ήταν φυσικά οι Dark tranquillity. Έχοντας στη “φαρέτρα” τους το “Damage done” αλλά και άλμπουμ όπως “Projector”, “The gallery” και “Mind’s I” σίγουρα μας επιφύλασσαν απίστευτα πράγματα. Δυστυχώς φωτογραφίες δεν υπάρχουν γιατί έσπασε η φωτογραφική μου μηχανή μέσα στο χαμό.
Ένα ονειρικό setlist από τους Dark Tranquillity
Εκείνη η βραδιά ήταν ονειρική για κάθε οπαδό του μελωδικού Σουηδικού Death Metal. Οι Dark tranquillity μας “διέλυσαν”, αφήσαμε εκεί τα κομμάτια μας από την πρώτη μπάντα κιόλας. Δηλαδή αναμέναμε και τους Entombed μετά που γνωρίζαμε τι θα γινόταν ήδη και μας έπιανε τρόμος. Και να φανταστείτε ότι ήμουν 18 ετών τότε και με έπιανε τρόμος το που θα βρεθώ στο τέλος της συναυλίας. Ξεκίνησαν με “The wonders at your feet” και χάος στις πρώτες σειρές, μιας και ακολούθησε το “The treason wall” που δεν άφησε άκρο χωρίς έστω μια εκδορά. Εκεί έσπασε και η φωτογραφική μηχανή, γιατί ξαφνικά βρέθηκα από την μια πλευρά του Gagarin στην άλλη μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
“Minds I” εποχή και δεν είμαστε καλά
Τα “Hedon” και ακολούθως τα “White noise/black silence” και “Haven” χαλαρώνουν την κατάσταση, μέχρι να έρθουν τα “Punish my heaven” και “Monochromatic stains” και να μας πάρουν τα μυαλά. Όλο το Gagarin μια κόλαση μέσα και ένα μεγάλο pit στη μέση με αρκετά crowd surfing από εδώ και από εκεί. Η φάση χαλαρώνει για το καλό όλων μας με τα “Indifferent suns”, “Insanity’s Crescendo” και “Format C: for cortex”. Όμως μετά πέφτει το ξύλο ασταμάτητο με τα “The sun fired blanks”, “Damage done”, “Thereln”, “Zodijackyl light” και “Final resistance”.
Δεν μας έμεινε αναπνοή και ψάχναμε να δούμε αν είμαστε αρτιμελής.
Έχασε η μανά το παιδί και το παιδί την μάνα σε αυτή την εμφάνιση. Κάποιες από τις εμφανίσεις μπορείτε να τις βρείτε στο εξαιρετικό bootleg “Live damage”.
Οι Entombed προκάλεσαν μεγάλο “σεισμό”
Δεν θα πούμε πολλά εδώ, το old school death metal στο μεγαλείο του με έναν Petrov στα καλύτερα του να οδηγεί το “άρμα” των Σουηδών. Ακούσαμε συνθέσεις από το απίστευτο “Mourning star” και μετά από τα τρία πρώτα που έγινε μεγάλος πανικός. Το πρόσφατο άλμπουμ είχε την τιμητική του φυσικά. “Chief rebel angel”, “I for an eye” και “City of ghosts” και δεν καταλαβαίνουμε τίποτα.
Η κούραση είναι εμφανής για τα καλά.
Και μιας που το καταλάβαμε και μιας που ήρθε το “Revel in flesh” και όλο το Gagarin να είναι ένα mosh pit. Ακούγαμε “Left hand path” υλικό από μια από τις πιο ιστορικές μπάντες στο χώρο. Το “Clandestine” είναι ένα άλμπουμ που συνέχισε τον θρίαμβο του “Left hand path”. Το “living dead” είναι ένας “οδοστρωτήρας” να το ακούς live.
Συνέχισε η μπάντα με “σπασμένα” φρένα με “Supposed to rot” από “Left hand path” φυσικά.
Το “Clandestine” είναι πολύ αγαπημένο άλμπουμ και από εκεί έπαιξαν το “Hollow man”. “But life goes on” και χάος. Αυτή η νύχτα στο Gagarin δεν υπήρχε. Χαμός στο ίσωμα λέμε. Φυσικά δεν θα έλειπε και το “Wolverine blues” από το setlist μιας και από εκεί έπαιξαν τα “Demon” και “Out of hand”. Αργότερα ήρθαν τα “Chaos breed” από “Clandestine” και το ομώνυμο από “Left hand path”. Αυτή ήταν μια εμφάνιση που μου αποτυπώθηκε στο μυαλό τότε, ακόμα και το 2016 που τους παρακολούθησα ξανά στο Βέλγιο ως Entοmbed A.D., δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεπεράσουν αυτό που παρακολουθήσαμε όσοι τυχεροί βρεθήκαμε εκεί μέσα τότε. Έτοιμοι για τους Candlemass.
Ήρθε η ώρα για τους Candlemass
Μετά από ένα Death Metal όλεθρο από δυο ηγετικές μπάντες του είδους, ήρθε η ώρα για την μπάντα αρχηγό του Doom Metal. Ήταν έτοιμη η σκηνή για να υποδεχτεί μια ιστορική μπάντα η οποία θα έπαιζε από τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ της και μόνο. Τα “Epicus Doomicus Metallicus”, “Nightfall”, “Ancient dreams” και “Tales of creation” θα είχαν την τιμητική τους. Έσβησαν τα φώτα.
Ανεβαίνει η μπάντα στη σκηνή. Leif, Jan, Mats, Lars και στο τέλος ο Messiah είναι ετοιμοπόλεμοι. Ξεκινάει η “τελετή” με τα “Mirror, mirror” και “Dark reflections”(Αυτό κι αν δεν το περίμενα τότε). Έρχονται μετά τα “Under the oak”, “Ancient dreams” και “Samarithan” και από κάτω γίνεται πανικός. Όσες δυνάμεις μας έχουν απομείνει, δίνουμε όσα μπορούμε για την εμφάνιση μιας ιστορικής μπάντας. Ακόμα και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι σαν να βρίσκομαι εκεί, περίπου 23 χρόνια πριν. Αυτό το flash back είναι ζόρικο η αλήθεια είναι. Οι Candlemass τότε απεδείκνυαν γιατί ήταν, είναι και θα είναι τα “αφεντικά”, τα “μαστόρια” του Doom Metal.
The night is young όπως λένε και κάτι γνωστοί μου
Έρχονται τα “At the gallow’s end”, “Bewitched” και “Dark are the veils of death” και όλα είναι ονειρικά. Το σκοτάδι έχει απλωθεί μέσα στο Gagarin και κανείς, παρά την εκτεταμένη κούραση, δεν θέλει να αποχωρήσει. Το Doom metal παρουσιαζόταν μπροστά μας, ένα μεγάλο μέρος αυτού για να μην αδικήσω και τους αγαπημένους μου Solitude Aeturnus. Ο Messiah πραγματοποιεί μια ερμηνεία αξεπέραστη και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσα να την συγκρίνω και με άλλες, πρώτη φορά παρακολουθούσα τους Candlemass. Όμως κράταγα τα μαλλιά μου τότε από την πώρωση με αυτά που έβλεπα. Δεν έκανα headbanging μόνο και μόνο για να βλέπω την ιστορία να διαδραματίζεται. Οι υπόλοιποι παρουσιάζουν τα κομμάτια στην εντέλεια, δεν “χάνουν” πουθενά. Η νύχτα είναι “μαγική”.
Η συνέχεια μας προσφέρει ακόμα περισσότερα. Οι Candlemass δεν αστειεύονται.
Τα “Bearer of pain” και “The well of souls” μας αφήνουν με ανάμεικτα συναισθήματα. Οι Candlemass εξαντλούν κάθε περιθώριο από τους τέσσερις πρώτους δίσκους για να παρουσιάσει ότι περισσότερο μπορεί. Εμείς θέλουμε κι άλλο και oι Candlemass βγαίνουν για encore. Όλοι στα “πηγαδάκια” λέγαμε ότι θα εμφανίζονταν για δυο κομμάτια το πολύ. Κι όμως οι Candlemass από την Στοκχόλμη βγήκan και μας πρόσφερan τέσσερις ύμνους, όντας εξαντλημένη. Ο λόγος για τα “A sorcerer’s pledge”, “Solitude”, “Mourner’s lament” και “Black stone wielder”. Ρε δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας ότι ακούγαμε “Black stone wielder”! Οι Candlemass ισοπέδωσαν ότι είχε απομείνει.
Επίλογος
Αυτό το blast from the past ήταν μπορώ να πω ζόρικο να το γράψω, μιας και παίζει να είναι η πιο σημαντική συναυλία που έχω παρακολουθήσει ποτέ μου. Τρεις μπάντες που οι δυο πρώτες(Dark Tranquillity, Entombed) είχαν βγάλει μεγάλους δίσκους εκείνη την χρόνια και μια μπάντα ( Candlemass ) που κουβάλαγε όλη την κληρονομιά του Doom Metal μαζί της. Μακάρι να ζήσουμε ξανά τέτοιες στιγμές, με μπάντες το peak τους και να είμαστε μάρτυρες της ιστορίας που γράφεται με χρυσά γράμματα. Αυτή είναι και η μαγεία της μουσικής μας άλλωστε. Ας αφήσω το παρελθόν όμως γιατί είναι ζόρικο, θέλω μια χρονομηχανή να επιστρέψω εκεί πίσω, όπως και στο υπέροχο after party που έγινε σε γνωστό μαγαζί στα Εξάρχεια.
Στο μέλλον τώρα
Οι Candlemass λοιπόν έρχονται στο Rock Hard Festival το οποίο και θα πραγματοποιηθεί στις 12 και 13 Σεπτέμβρη στην τεχνοπολη στην Αθήνα. Θα είναι ένα show που θα επανέλθει στη σκηνή ο Messiah με την παλιά του παρέα για να θυμηθούν τα παλιά. Ξέρετε, τότε, που δημιουργούσαν σχολή χωρίς να το έχουν καταλάβει καν. Μαζί τους θα είναι και οι Gus G and friends, The Crypt και Conception (Roy Khan και Tore Ostby. Σύντομα θα ανακοινωθούν κι άλλα ονόματα. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην agenda μας.
