Είναι μεγάλη μου χαρά να μιλάω με παλιούς φίλους που έχω κρατήσει επαφή από τότε που βρισκόμουν στην Αμβέρσα. Ο Μιχάλης είναι από τα παιδιά που έχω κρατήσει επαφή όλα αυτά τα χρόνια, παρακολουθώντας την μπάντα του. Τους Skeptical Minds. Με το νέο τους άλμπουμ “Kharon” άδραξα την ευκαιρία να μιλήσουμε για όλα, όπως για τα Αστερούσσια και τα αγαπημένα του φαγητά από την Κρήτη.
Γεια σου Μιχάλη! Καταρχήν να σου δώσω τα συγχαρητήρια μου για τον νέο σας δίσκο, “Kharon”. Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου μέχρι τώρα?
M: Γεια σου Κυριάκο παλιέ φίλε!! Επιτέλους μια συνέντευξη στα ελληνικά! Θα μου επιτρέψει να ξεσκουριάσω λίγο τα ελληνικά μου.
Σe ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την αφοσίωσή σou όλα αυτά τα χρόνια. Τα πρώτα σχόλια για το νέο μας άλμπουμ είναι πολύ καλά. Πάντα προσπαθούσαμε να βελτιωνόμαστε με κάθε άλμπουμ και τα σχόλια που συχνά προκύπτουν αφορούν την παραγωγή και την ωριμότητα της μπάντας. Είναι ωραίο να το ακούμε αυτό, είναι επίσης η εντύπωση που έχουμε: μια σταθερότητα και ένας υπέροχος τρόπος εργασίας που έχει καθιερωθεί.
Αν είχες την δυνατότητα να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, θα υπήρχε κάτι που θα ήθελες να αλλάξεις στον δίσκο ή είσαι απόλυτα ευχαριστημένος?
M: Στην πραγματικότητα, όχι. Γιατί; Λοιπόν, επειδή το διάλειμμα 3 ετών που μας επέβαλε η πανδημία μας επέτρεψε να φροντίσουμε ιδιαίτερα την παραγωγή. Έτσι είχαμε την πολυτέλεια να έχουμε πολύ χρόνο για να ολοκληρώσουμε την δουλειά μας. Γενικά, έχουμε μια καθιερωμένη προθεσμία και πρέπει να αναγκάσουμε τους εαυτούς μας να πούμε STOP κάποια στιγμή. Αυτό δεν συνέβη στην προκειμένη περίπτωση και νομίζω ότι υπάρχει ομόφωνη υποστήριξη γι’ αυτό.
Τόσο με την μπάντα όσο και με την ομάδα που δούλεψε πάνω σε αυτό. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε και παράχθηκε στην Αθήνα και ήταν πηγή υπερηφάνειας για όλους μας η συνεργασία με τον Fotis Benardo από το Devasoundz Studio και με τον Γιώργο Νεράντζη για το mastering. Θα ήθελα επίσης να χαιρετήσω τους άλλους συμμετέχοντες: τον Δημήτρη Αθανασίου και τον Άγγελο Καρατζά. Είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι, όπως είπεs. Και αν έπρεπε να το κάνουμε ξανά από την αρχή, θα κάναμε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Είναι σαν να δουλεύαμε πάντα μαζί. Τα πράγματα έγιναν εύκολα, επαγγελματικά και με αποτέλεσμα για το οποίο είμαστε όλοι περήφανοι, χωρίς εξαίρεση.
Θα ήθελες να μου αναφέρεις από το “Omega Thanatos” με το οποίο ξεκίνησε η τριλογία μέχρι και το “Kharon” με τι πραγματεύονται οι στίχοι?
M: Λοιπόν, η τριλογία αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού που θα λάβει χώρα σε 3 διαφορετικούς κόσμους. Το πρώτο άλμπουμ, “Omega thanatos”, διαδραματίστηκε στη Γη, όπου ζούμε εσύ κι εγώ. Το άλμπουμ μιλάει για το τι περνάει το κορίτσι και το προαίσθημα που είχε ανακοινώνοντας τον θάνατό της. Τα τραγούδια μιλάvε για τον χωρισμό, για τα σημάδια, για τις διαφορετικές καταστάσεις που περνάει όταν ξέρει ότι δεν πρέπει να έχει πολύ χρόνο ζωής, χωρίς να ξέρει αν είναι αλήθεια ή όχι.
Το άλμπουμ “Kharon” (ο Χάρος) ξεκινά με το τραγούδι “The awakening”. Το κορίτσι ξυπνά σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου, όπου η ιστορία σταμάτησε με το προηγούμενο άλμπουμ. Εκτός από το ότι εδώ, θα ανακαλύψει γρήγορα ότι κάτι περίεργο έχει συμβεί όταν βλέπει τον εαυτό της στο κρεβάτι. Θα πανικοβληθεί και θα συνειδητοποιήσει ότι είναι στην πραγματικότητα νεκρή. Θα βρει μια διέξοδο που θα την οδηγήσει στο περίφημο τούνελ στον κόσμο της μετάβασης από τον γήινο κόσμο στο βασίλειο των νεκρών. Σε αυτόν τον κόσμο, υπάρχει ο λαθρέμπορος Χάρος που όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν από το δημοτικό σχολείο.
Τα 11 τραγούδια μιλούν για τα 11 κεφάλαια της ιστορίας αυτού του επεισοδίου. Δεν θα πω περισσότερα εδώ (γέλια)
Σε ποια σημεία στη μουσική σας βλέπεις διαφορές σε σχέση με το προηγούμενο σας άλμπουμ, “Omega Thanatos”?
Μ: Η μεγάλη διαφορά είναι η πολύ πιο προηγμένη παραγωγή και ρυθμίσεις. Ο Fotis Benardo έπαιξε αυτόν τον ρόλο ως παραγωγός και μας βοήθησε πολύ παρέχοντας καλές συμβουλές/προτάσεις. Για τα υπόλοιπα, βλέπουμε το άλμπουμ ως συνέχεια στην ιστορία και τις ιδέες. Κάθε άλμπουμ είναι διαφορετικό. Αν συγκρίνεis όλα τα άλμπουμ μας, έχουν κοινά στοιχεία, αλλά όλα ακούγονται διαφορετικά. Απλά επειδή θέλουμε να κάνουμε νέα βήματα και να εξερευνούμε άλλα πράγματα κάθε φορά. Για εμάς, εξακολουθεί να είναι SKEPTICAL MINDS, αλλά κάθε άλμπουμ έχει το δικό του “χρώμα”.
Πόσο έχει αλλάξει η μπάντα από το πρώτο σας Demo “The first experiment”? Πόσο δύσκολα ήταν να φτάσετε στην σύνθεση του πρώτου σας άλμπουμ, “Rent to kill” και τι αναμνήσεις έχεις γενικά από αυτή την εποχή?
M: Στην πραγματικότητα, από το πρώτο άλμπουμ, όλα έχουν αλλάξει, εκτός από εμένα (γέλια). Τα μέλη έχουν αλλάξει, το ίδιο και η μουσική. Προφανώς, έχω πολύ καλές αναμνήσεις από εκείνη την εποχή γιατί τότε ξεκίνησαν όλα και όλα απογειώθηκαν πολύ γρήγορα. Η σύνθεση ήταν εύκολη επειδή το έργο είχε ξεκινήσει από τον Vincent, ο οποίος στη συνέχεια έψαξε για έναν κιθαρίστα και μια τραγουδίστρια για να ολοκληρώσει το line-up του για να ηχογραφήσει το άλμπουμ. Όλες οι συνθέσεις υπήρχαν, απλά έπρεπε να έρθουμε και να βάλουμε τα δικά μας μουσικά όργανα και στοιχεία. Ήταν αρκετά εύκολο και η “χημεία” βρήκε τη θέση της αρκετά γρήγορα.
Με την Karolina έχετε βρει την υγειά σας. Όταν την άκουσες πρώτη φορά να τραγουδάει για τους Skeptical minds, πως ήταν η φάση? Ποιες διάσημες rock ή metal τραγουδίστριες σου θύμισε?
Μ: Λοιπόν, τη πρώτη φορά που την ακούσαμε να τραγουδάει ήταν σε ένα αυτοκίνητο στο Άμστερνταμ. Πήγαμε εκεί για να της κάνουμε οντισιόν. Και στο δρόμο, μας έδωσε την οντισιόν τραγουδώντας δυο συνθέσεις των Skeptical Minds και στη συνέχεια, μας τραγούδησε Nightwish, Within Temptation, Evanescence κλπ…Κοιτάξαμε κατευθείαν ο ένας τον άλλον και είπαμε: “Εντάξει, όχι άλλο ψάξιμο, βρήκαμε την τραγουδίστρια μας.” Η Karolina δεν μας έκανε να σκεφτούμε μια συγκεκριμένη τραγουδίστρια επειδή ήταν αρκετά ευέλικτη με μια Folk και μαγική διάσταση που είναι φυσική γι ‘αυτήν. Στην πραγματικότητα, έχει μια πολύ ισχυρή προσωπικότητα, ένα πολύ μεγάλο χάρισμα, δεν σκεφτήκαμε κανέναν άλλο, απλά πιστεύαμε ότι ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για το συγκρότημα Και έτσι ήτανε, δεν κάναμε λάθος!
Πως θα περιέγραφες την μουσική σας σε κάποιον που σας ακούει πρώτη φορά?
Μ: Νομίζω ότι είναι δύσκολο να βάλεις μια ταμπέλα στον εαυτό σου, αλλά για να το θέσω απλά, θα έλεγα ότι η μουσική μας είναι ένα μείγμα ηλεκτρονικών, ηλεκτρικών κιθάρων και γυναικείων μελωδικών φωνητικών. Όλα αυτά κινούνται μεταξύ θλίψης, επιθετικότητας και σκότους.
Από συναυλίες τι έχετε στα πλάνα σας? Θα περάσετε καμιά βόλτα από Ελλάδα?
M: Είμαστε στη διαδικασία booking. Είναι πιο δύσκολο από ότι πριν από την πανδημία, αλλά θα παίξουμε πολύ, όπως κάναμε πάντα. Είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε στην Αθήνα το 2012 πριν από τους Epica και παραμένει μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις μας. Ελπίζουμε να επιστρέψουμε, αλλά η χώρα είναι μακριά. Οπότε είναι πάντα δύσκολο να πούμε αν θα παρουσιαστεί η ευκαιρία. Αλλά την κυνηγάμε και προσπαθούμε συνέχεια να επιβεβαιώνουμε ότι θα επιστρέψουμε. Θα συμβεί τελικά, και πιστέψτε με, θα είναι ένα party όταν συμβεί!
Με την F.Y.B. Records πόσο ευχαριστημένοι είστε?
Μ: Πολύ ικανοποιημένοi. Είναι μια βελγική ανεξάρτητη εταιρία που εργάζεται σκληρά για εμάς από το 2007. Μικρή εταιρία, μικρά μέσα, αλλά μεγάλη αφοσίωση. Αυτό είναι το μόνο που μας νοιάζει.
Έχεις καταγωγή από την Κρήτη, ποιος είναι ο αγαπημένος σου προορισμός στο νησί και ποιο φαγητό λατρεύεις?
M: Ναι, κατάγομαι από την Κρήτη αλλά γεννήθηκα στο Βέλγιο. Ο πατέρας μου μιλούσε ελληνικά μόνο μαζί μας επειδή γεννήθηκε στην Κρήτη. Μεγαλώσαμε συνδυάζοντας τους δύο πολιτισμούς.
Αγαπημένος μου προορισμός είναι τα Αστερούσσια από όπου κατάγομαι. Βασικά, αγαπώ όλη τη νότια πλευρά της Κρήτης, πιο άγρια, αυθεντική και όπου η παράδοση είναι ακόμα πολύ ζωντανή. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο να τρώω στην Κρήτη είναι γεμιστοί κολοκυθοανθοί και ένα πολύ απλό πιάτο: ζυμαρικά με τριμμένο κεφαλοτύρι από πάνω, όπως έκανε η γιαγιά μου.Αλλά γενικά, μου αρέσουν όλα τα φαγητά που « φτιάζουν ».
Τι έχεις να θυμάσαι από την συναυλία Kreator/Exodus/Death Angel/Suicidal Angels που είχαμε παρακολουθήσει έναν χειμώνα στο TRIX της Αμβέρσας?
M: Μια μεγάλη ανάμνηση. Αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να ήταν το 2010(σ.σ. Χειμώνας για την ακρίβεια), τη χρονιά που ανακάλυψα τους Suicidal Angels όταν πραγματοποίησαν περιοδεία με τους Overkill. Τους είδα 8 φορές εκείνο το χρόνο, στο Βέλγιο, την Ολλανδία και τη Γερμανία. Όλες αξέχαστες συναυλίες. Στο TRIX, το θυμάμαι καλά. Ήμουν κολλημένος στη σκηνή μπροστά στη δεξιά. Kαι θυμάμαι να τους λέω εκείνη τη χρονιά ότι θα ήταν οι επόμενοι Slayer!!
Δεν εννοούσα ότι επρόκειτο να δημιουργήσουν ένα νέο στυλ μουσικής και να καθιερωθούν, γιατί υπάρχει μόνο μια μπάντα Slayer, αλλά μιλούσα περισσότερο για τη διαδοχή. Είχαν και έχουν τις δυνατότητες. Έτσι νόμιζα και εξακολουθώ να το πιστεύω. Όταν έπαιξαν στην Αθήνα στο τελευταίο ραντεβού των Slayer, ήμασταν εκεί και ήμουν πολύ χαρούμενος γι’ αυτούς. Παρεκκλίνω από την ερώτησή σou, αλλά ξέρεis πώς γίνεται όταν οι οπαδοί του metal μιλούν για συναυλίες, καταλήγουμε να πηγαίνουμε από τη μία ανάμνηση στην άλλη για όλη τη νύχτα.
Αυτή όμως είναι η γοητεία! Ποιες μπάντες ξεχωρίζεις στην Ελλάδα και για ποιο λόγο την καθεμία?
Μ: Υπάρχουν πολλέs!! Ζω στο Βέλγιο, αλλά πάντα παρακολουθούσα στενά τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Υπάρχουν πάρα πολλά σπουδαία συγκροτημάτα και το επίπεδο των μουσικών είναι πολύ υψηλό. Θα ξεκινήσω με την ελληνική μπάντα που μου έκανε πρώτη εντύπωση, είναι οι Rotting Christ που είδα στις Βρυξέλλες σε ένα μέρος που ονομάζεται Magasin 4 τη δεκαετία του ’90.
Eνα άτομο που στηρίζω από την αρχή είναι η Ηλιάνα από τους Enemy Of Reality. H καλύτερη φωνή της Ελλάδας για μένα.
Έμεινα έκπληκτος και πολύ περήφανος που είδα μια ελληνική μπάντα να κάνει αυτό που έκανε. Οι δεύτεροι ήταν οι Septic Flesh επίσης ένα νέο στυλ που μου αρέσει πολύ. Μετά από αυτό, ακολούθησα πολλά συγκροτήματα με τραγουδίστριες. Eνα άτομο που στηρίζω από την αρχή είναι η Ηλιάνα από τους Enemy Of Reality. H καλύτερη φωνή της Ελλάδας για μένα. Έχουμε και διατηρούμε μια μεγάλη φιλία με την μπάντα. Ακολουθώ άλλες μπάντες όπως οι Diviner ή οι Among Ruins επειδή έχουν μέλη που ήξερα από πριν. Μιλάω για τον Alex Flouros και τον Sverd Sotiris. Δύο μουσικούς από τους καλύτερους και πολύ καλά άτομα! Γεια σας παλικάρια!
Firewind με τον Gus G που επίσης κουβαλούσε την ελληνική σημαία πολύ μακριά και στα τύμπανα τον Jo Nunez (Belgium). Διασκεδαστικό γεγονός, την πρώτη φορά που τον είδα, έπαιζε σε μια μπάντα λίγο πριν από εμάς και έμεινα έκπληκτος από το παίξιμό του. Πήγα να τον βρω μετά και τον ρώτησα πόσο χρονών ήταν. Μου είπε 18 αν θυμάμαι… Και του είπα: «Συνέχισε να παίζεις, θα πας πολύ μακριά… Το λέω αυτό σε λίγους ανθρώπους, αλλά σε εσένα το λέω και θα δεις… ». Ανακάλυψα επίσης άλλες μπάντες και καλλιτέχνες που μου αρέσουν πολύ.
Θα αναφέρω τρία που μου ξεχωρίζουν:
1) Η Anthi Bozoviti και το project της : Sympnea. Eξαιρετική κιθαρίστρια, συνδυάζει ηλεκτρική κιθάρα, αρχαία ελληνική λύρα, μυθολογία και άλλα στοιχεία που μας βυθίζουν στις βαθιές ρίζες της αρχαίας Ελλάδας.
2) Babel Trio: Αυτοί είναι τρεις Κρητικοί που κάνουν ένα είδος Doom βασισμένο στην παραδοσιακή κρητική ή ελληνική νησιώτικη μουσική. Ονομάζουν το στυλ τους Cretal. Αντί για ηλεκτρική κιθάρα, έχουν ηλεκτρικό λαούτο. Είναι απλά φοβερό.
3) Helena Kotina – Πολύ ταλαντούχα κιθαρίστρια που θα πάει πολύ, πολύ μακριά σου λέω. Αν ο Michael Jackson ήταν ακόμα ζωντανός, νομίζω ότι μια μέρα θα μπορούσε να είχε διαδεχθεί την Orianthi, τον Slash, την Jennifer Beaten και τον Van Halen. Τι άλλο μπορώ να πω; Διακρίθηκε παίζοντας Maiden με τους Gus G και Paul Di Anno, γυρίζει τον κόσμο με τous Nervosa στους οποίους έδωσε νέα φλόγα. Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή. Τη βλέπω να πηγαίνει μακρύτερα από οποιονδήποτε άλλο. Eχει το ταλέντο, το πάθος και την θετική συμπεριφορά… να συνεχίσει…
Αυτά από μένα φίλε Μιχάλη, ελπίζω να τα πούμε Κρήτη αυτό το καλοκαίρι, έχουμε και το Rethymno Rocks Open Air τέλη Αυγούστου στο Ρέθυμνο. Μια εξαιρετική προσπάθεια που συνεχίζει για τέταρτο χρόνο. Θα ήθελα να κλείσουμε την συνέντευξη με λίγα λόγια προς τους αναγνώστες του Afternoiz.gr
Μ: Σ’ ευχαριστώ και πάλι για αυτή τη συνέντευξη. Σε όλους τους αναγνώστες, θα ήθελα να πω ότι το να παίξουμε στην Ελλάδα ήταν μια από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μας. Στην Ελλάδα ηχογραφήσαμε τον καλύτερο δίσκο μας και στην Ελλάδα ελπίζουμε να επιστρέψουμε το συντομότερο δυνατό για να γιορτάσουμε μαζί!! Η Ελλάδα είναι μια χώρα του metal και μπορούμε να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό!! Καλή χρονιά σε όλους και τα λέμε σύντομα!! WATCH YOUR BACK !!
