Ο Marios Politis μας μιλά για το “This is my Story”

Ο Marios Politis πριν λίγο καιρό μας παρουσίασε το νέο του video μέσα από το δίσκο “This is my Story” και είναι εδώ για να μας πει την ιστορία του!

Καλώς όρισες Μάριε στο Afternoiz, είμαστε εδώ για να αναλύσουμε αλλά και για να μάθουμε την ιστορία σου, εκείνη την μουσική….

1. Πρώτη δισκογραφική δουλειά και έχει τον τίτλο “This is my story”. θα μπορούσε άνετα να είναι αυτό που λέμε “καλώς ήρθα” και ειδικά στο νέο κόσμο που “εισβάλεις” για πρώτη φορά, τουλάχιστον δισκογραφικά. Είναι ένας δίσκος που θα σε μάθουμε είτε μουσικά είτε σε προσωπικό επίπεδο;

Καλησπέρα, και σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Μέσω του “This is my story” η αλήθεια είναι πως έχω εκφραστεί πολύ ειλικρινά τόσο σε μουσικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Το κάθε κομμάτι αποτελεί προσωπική ιστορία ή βίωμα και το album μουσικά και ηχητικά είναι ακριβώς εκεί που ήθελα. Οπότε υποθέτω πως ναι, θα με μάθετε καλά!

2. Τι είναι αυτό που θα δούμε μέσα από το δίσκο, πέρα από εσένα; Πόσο εύκολα αφήνεις τα συναισθήματα σου επάνω σε μια παρτιτούρα;

Είναι ένας δίσκος με πάρα πολλές εναλλαγές. Διαφορετικά είδη τραγουδιού και διαφορετικά ηχοχρώματα. Ο δίσκος δεν έχει το απόλυτο rock στίγμα, πιο πολύ θα έλεγα ότι μοιάζει με πάζλ , όπου τα κομμάτια που το αποτελούν είναι rock, blues, ambient & cinematic. Με βάση αυτό, είμαι σίγουρος πως ο καθένας θα βιώσει ένα διαφορετικό ταξίδι ακούγοντας τον δίσκο.

Στο δεύτερο σας ερώτημα θα απαντήσω ναι, είναι ο απόλυτος τρόπος έκφρασης για εμένα να περνάω τις ιδέες μου σε ένα χαρτί και όλο αυτό να γίνεται τραγούδι. Πάντα μου ήταν πιο εύκολο να γράψω μουσική από το να εκφραστώ στα λόγια.

3. Ποιοι συνέβαλαν σε αυτό το αποτέλεσμα που ακούμε;

Η παραγωγή έγινε από τον Έκτορα Τσολάκη (hector.d), το Mastering από τον Steve Lado. Τσέλο έπαιξε η Ειρήνη Αναστασίου, ηλεκτρικές και ακουστικές κιθάρες ο Χρήστος Κιουρτίδης, ο Έκτορας Τσολάκης τύμπανα, κρουστά, μπάσο, πιάνο, synth programming & album pre-production έκανε ο Χρήστος Κιουρτίδης. Το album artwork το επιμελήθηκε η Τατιάνα Διαμαντοπούλου και τα artwork adjustments, ο Σταύρος Ρήγος. Όλες οι συνθέσεις και οι στίχοι έχουν γραφτεί και επιμεληθεί από εμένα. Θα ήθελα να πω ένα δημόσιο ευχαριστώ σε όλη αυτή την ομάδα, γιατί χωρίς αυτούς δεν είχε πραγματοποιηθεί τίποτα!

4. Φρέσκο απόκτημα, ένα μωρό στα χέρια σου. Πως είναι αυτό το συναίσθημα, πόσο μάλλον που είναι κομμάτι δικό σου.

Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα να εκπληρώνεις έναν στόχο ζωής. Νιώθω πολύ υπερήφανος που το πραγματοποίησα και κατάφερα να δικαιώσω όσους έχουν πιστέψει σε εμένα. Τελικά όλη αυτή η αναμονή μου έκανε καλό, διότι το αποτέλεσμα είναι ακριβώς αυτό που θέλω απ’ όλες τις απόψεις .

5. Είναι εύκολο να γράφεις για τη ζωή σου και να το αφήνεις να γίνεται στίχος;

Εύκολο είναι, αλλά τις περισσότερες φορές αν δεν μιλάς για κάτι ευχάριστο είναι και επίπονο. Είναι δύσκολο να ζεις και να ξαναζείς μια κατάσταση , μέσω των τραγουδιών σου κάθε φορά που τα τραγουδάς. Παρόλα αυτά είναι και ένα τρόπος να ξεπεράσεις ή να χωνέψεις κάποια γεγονότα.

6. Κάθε κομμάτι στον δίσκο, μας οδηγεί και κάπου αλλού, πίσω στο δικό σου παρελθόν. Υπάρχει κάποιο από αυτά που θεωρείς εναρκτήρια στιγμή, για όλα;

Εναρκτήρια στιγμή είναι σίγουρα το ‘’Not again’’. Είχα πάει να παρακολουθήσω ένα live του Richard Ashcroft και εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα πως ήμουν έτοιμος για το επόμενο βήμα. Γύρισα σπίτι, έγραψα το εν λόγω τραγούδι και τότε ήταν η στιγμή που αποφάσισα πως ήρθε η ώρα για το πρώτο προσωπικό μου album.

7. Κλείνεις τα μάτια και έχεις εικόνα…. ποιος στίχος είναι;

‘’Try not to care about what they say, find reasons not to obey” Αυτός είναι στίχος από το κομμάτι μου με τίτλο Stay.

8. Διάβασα πως το “How Can I” είναι 11 ετών στίχος. Σκέψεις που είχαν την ανάγκη να κρυφτούν κάπου. Παραμένει ακόμα επίκαιρο μέσα σου;

To “How Can I” είναι ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι. Κάποιος μπορεί να το ακούσει σαν ερωτικό κάλεσμα, αλλά η πραγματικότητα είναι πως έχει γραφτεί για την απώλεια ενός πολύ καλού μου φίλου. Δεν νιώθω πολύ άνετα να συζητάω γι αυτό, αλλά σίγουρα πάντα θα παραμένει επίκαιρο για εμένα.

9. Αν δεν ήμασταν στον 2020, σε ποια χρονολογία θα ήθελες να γυρίσουμε και γιατί;

Χωρίς να είμαι απόλυτα βέβαιος, ένα ωραίο ταξίδι θα ήταν πίσω στα 60ς γιατί μοιάζει σαν η ζωή τότε να μην είχε προβλήματα. Όχι ότι δεν είχε – απλά αυτό εισπράττω βάσει της μουσικής που γραφόταν τότε. Αν έπρεπε να διαλέξω όμως, μάλλον θα επέστρεφα στα 70ς, καθώς ήταν η αρχή για πολλά πράγματα στην παγκόσμια μουσική , με μια τρομερή κορύφωση στις αρχές της δεκαετίας του 80. Για να γίνω πιο κατανοητός θα ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος να είχα παρακολουθήσει live τον Rory Gallagher, τους Queen, Led Zeppelin κοκ.

10. Βάζοντας ένα υστερόγραφο στην ιστορία σου, ποιο θα ήταν αυτό;

Ελπίζω αυτός ο δίσκος να είναι η αρχή μιας γνωριμίας – επικοινωνίας, που θα κρατήσει για πολύ καιρό!

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και για την συνέντευξη.