Ο Φίλος Φίλου ή αλλιώς Κωνσταντίνος Τασσόπουλος κυκλοφόρησε νέο δίσκο από την Veego Records, με τίτλο “Μπάσσο Βεστιάριο”. Τον ακούσαμε, μας άρεσε και ήρθε η ώρα να βρεθούμε μαζί του, ώστε να τα μάθουμε όλα!
Γεια σου Κωνσταντίνε! Είναι μεγάλη χαρά που σε φιλοξενούμε στο afternoiz.gr! Να ξεκινήσουμε σιγά σιγά;
Είσαι Φίλος Φίλου;
1.Αρχικά, συγχαρητήρια για τη νέα κυκλοφορία. Τον άκουσα τον δίσκο, τον ευχαριστήθηκα, τον αφουγκράστηκα, μα πάνω από όλα, τον χόρεψα! Μίλησε μας για την δημιουργία το νέου σου album. Κάτι πήρε το αυτί μου για πανδημία και Βερολίνο….
Ευχαριστώ. Χαίρομαι που σου άρεσε το album και είναι και επιθυμία μου και να “ακούγεται” και να “χορεύεται”. Σωστά. Το υλικό γράφτηκε και ηχογραφήθηκε το ανοιξοκαλοκαιρο του 2020 στο Βερολίνο οπού και ζούσα εκείνη την περίοδο. Βρέθηκε τότε χρόνος για να υλοποιηθούν ιδέες που προϋπήρχαν. Το όλο project ήταν και μια διέξοδος από τις σουρεαλιστικές νέες συνθήκες της πανδημίας. Επειδή ανέκαθεν ήμουν δημιουργικός δεν υπέφερα όσο άλλοι συνάνθρωποι μου από τις επιπτώσεις του εγκλεισμού. Το μικρο σπιτικό μου στούντιο και οι σημειώσεις μου γεμάτες ιδέες και στιχάκια αποτέλεσαν τα υλικά για την εκτέλεσή μιας συνταγής που σιγο-έδενε μέσα μου τα τελευταία 7 χρόνια. Δηλαδή ότι ακούτε εδώ είναι μεν προϊόν 4μηνης εργασίας, αλλά και πολύχρονης ζύμωσης και αποσυμπίεσης. Η ηχητική παλέτα του άλμπουμ πατάει γερά -αλλά όχι απόλυτα- στις δεκαετίες του 80 και 90.
Καθώς δεν ζω στην Ελλάδα από το 2001,
δεν γνώριζα συντελεστές της εγχώριας σκηνής πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Έτσι έστειλα το demo σε κάποιες Ελληνικές δισκογραφικές που μου άρεσε η δουλειά τους και που ίσως το υλικό μου ταίριαζε με την αισθητική και τον κατάλογό τους. Με μεγάλη μου χαρά ο Ανδρέας Μητρελης που τρέχει την Veego records έδειξε ενδιαφέρον, κι από εκεί άρχισε ένας δημιουργικός διάλογος που κράτησε αρκετούς μήνες έως ότου όλα τα σταδια της κυκλοφορίας έρθουν σε πέρας.
Το μικρο σπιτικό μου στούντιο και οι σημειώσεις μου γεμάτες ιδέες και στιχάκια αποτέλεσαν τα υλικά για την εκτέλεσή μιας συνταγής που σιγο-έδενε μέσα μου τα τελευταία 7 χρόνια.
2. Μάθαμε ότι ο τίτλος του album είναι δανεισμένος από ένα στιχάκι της Κατερίνας Γώγου, συγκεκριμένα από το ποίημα της “Η ζωή μας είναι σουγιαδιές”. Είναι από τα πολύ αγαπημένα μου ποιήματα, εν γένει. Πως σε έχει επηρεάσει η Κατερίνα Γώγου, γενικά και ειδικά;
Η Κατερίνα Γώγου έχει επηρεάσει εμένα όπως και την γενιά πριν από μένα αλλά και τις μετέπειτα γενιές. Με είχε συγκλονίσει η ερμηνεία της στην “Παραγγελιά” αλλά και ο συνδυασμός των ποιημάτων της με την μουσική του Κυριάκου Σφετσα. Ήταν αρχές 90 όταν είδα την ταινία και την έγραψα σε βίντεο. Μετά έγραψα τα μουσικά μέρη σε κασέτα κι έτσι με συνόδεψε το soundtrack αυτό στα φοιτητικά μου χρόνια αλλά και αργότερα. Το “Μπάσσο Βεστιάριο”, είναι μια εύηχη φράση, δανεισμένη από το εν λόγω ποίημα, που χρησιμοποιώ μεταφορικά. Ως συχνότητα και η δυνατότητά του να μεταμορφώνεται ανάλογα με τις ανάγκες του είδους της μουσικής. Έχει σημαντικό ρόλο στο άλμπουμ ως ήχος αλλά και το υλικό καταπιάνεται με ποικίλες στιλιστικές προσεγγίσεις, funk, no wave, dub, dance, electronic, ethnic.
Κανονικό βεστιάριο δηλαδή.
3. Ορμώμενη από τους τίτλους των τραγουδιών, ποια η σχέση του Φίλος Φίλου, με την ελληνική γραμματική και τα 90s;
Την δολοφονώ κάθε μέρα. Ζω πάνω από 20 χρόνια εκτός Ελλάδας και δεν μιλάω συχνά Ελληνικά οπότε δεν θεωρώ τον εαυτό μου κατάλληλο να μιλήσει επί του θέματος. Διδάσκω την γραμματική των Αγγλικών και μιλάω και δυο-τρεις άλλες γλώσσες οπότε “η γλώσσα” σαν concept βρίσκεται μέσα στην καθημερινότητά μου και εκφράζεται μέσω διδασκαλίας, διαβάσματος, και ενίοτε γραψίματος. Σε σχέση με τα κομμάτια του άλμπουμ, ο “Υπερσυντέλικος” παίζει με διαφορετικές εκφάνσεις του παρελθόντος ενώ το “Άλφα στερητικό” εκφράζει την τάση των στίχων (μην απορείς δεν μπορεις…μην προσπαθείς…). Ξέρεις είναι απλά τίτλοι. Συνήθως γράφω ένα ποίημα η ένα κομμάτι χωρίς τίτλο. Ο τίτλος πολλές φορές έρχεται μόνος στην πορεία.
4. Συνδυάζεις την electro wave/post punk με την Λένα Πλάτωνος. Η μουσική γεφυρώνει χάσματα και ενώνει λαούς;
Η Λένα Πλάτωνος έχει επηρεάσει λίγο πολύ όλους μας. Μετά από λίγα χρόνια οι Στέρεο Νοβα ξαναθεσανε τις βάσεις για τις επόμενες γενιές. Βεβαίως ανάμεσά τους υπήρξαν πολλοί αξιόλογοι μικρότερης εμβέλειας καλλιτέχνες και αφανείς ήρωες. Έτσι λοιπόν υπάρχει μια αόρατη σκυτάλη που περνάει από γενιά σε γενιά, και ο ήχος μεταλλάσσεται, κάτι παίρνει κάτι αφήνει κλπ. Κατ’ αυτήν την έννοια η μουσική λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα σε γενιές, γι αυτούς που μπορούν να συνειδητοποιήσουν τις δυναμικές αυτές. Αλλά δεν είναι και το φάρμακο για το χάσμα των γενεών ας πούμε, που είναι πιο σύνθετο θέμα, προϊόν κοινωνικό-πολιτικών και οικονομικών παραγόντων. Πάντως σε σχέση με την αναφορά σου στη Λένα Πλατωνος, εγώ δεν εχω ούτε το 1/100 του ταλέντου της, της ευαισθησίας, του λυρισμού, αλλά και της επαναστικοτητας της. Αν και έχω κάνει κάποια χρόνια σε ωδεία (πιάνο και μελωδικά κρουστά), θεωρώ τον εαυτό μου αυτοδίδακτο και όχι τόσο καλό μουσικό.
5. Ποιες είναι οι κύριες μουσικές επιρροές του Φίλος Φίλου;
Ακούω πολλά διαφορετικά είδη μουσικής. Αγόρασα τον πρώτο μου δίσκο το 87 κι από τότε, με μεγάλα διαστήματα ενδιάμεσων παύσεων, χτίζω μια δισκοθήκη που φιλοξενεί soundtracks, classical & ambient music, dub, reggae, afro, latin, Jazz, disco, funk & soul, house & techno, wave & no wave, percussion & spoken world etc. Άρχισα με hard rock και metal, αργότερα ανακάλυψα τους Pink Floyd, Cure, Clash, Ramones, Pixies, Bauhaus, Tuxedo Moon, Sonic Youth, και παράλληλα Τρύπες, Μωρά στη Φωτιά, Ασιμο, Σιδηρόπουλο, ρεμπέτικα και έντεχνα. Λίγο Μέτα ήρθαν οι Πλάτωνος, Στερεο Νοβα, Ωχρά Σπειροχαίτη, Lost Bodies αλλά και Syd Barret, Aphex Twin, Tricky, FSOL, Daft Punk, Matthew Herbert.
Στο Λονδίνο έφαγα πολιτισμική σφαλιάρα με τους Andy Weatherall στα ηλεκτρονικά, τον Giles Peterson στα soulfoul ακούσματα αλλά και όλο το καζάνι από Αφρικάνικες, Βραζιλιάνικες και Νοτιοαμερικανικές μουσικές. Μουσική της διασποράς δηλαδή, που μαζεύτηκαν όλοι παρέα στην αυλή του Άγγλου κατακτητή, και τον κατέκτησαν πολιτισμικά, σε κάποιον βαθμό. Τα χρόνια μου στο Βερολίνο ήταν στην αρχή σχεδόν αμιγώς ηλεκτρονικά αλλά μετά το 2010 άνοιξα τις κεραίες μου και εκτίμησα Moondog, Sun Ra, John & Alice Coltrane, Coil, Neu, Can, και πολλούς άλλους καλλιτέχνες που δεν είχα εμβαθύνει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ακόμα ανακαλύπτω πράγματα από το παρελθόν, μπάντες, δισκάκια που έπεσαν στις χαραμάδες τις ιστορίας, τέτοια πράγματα.
Στην Ελλάδα καθόμαστε πάνω σε μια πλούσια Ανατολίτικη κουλτουρα, που έχει αύρα βόρειας Αφρικής και άρωμα Βαλκανίων.
6. Ποιες είναι οι επιρροές σου, πέρα από τη μουσική;
Από μικρός ζωγράφιζα και με διέγειρε η ιδέα του να δημιουργήσεις κάτι εκ του μηδενός. Ο πατέρας μου σκιτσαρε και αυτό με βοήθησε αλλά και με δασκάλεψε κι αυτός όσο μπορούσε. “Παρά Πέντε” και “Βαβέλ” από το Μοναστηράκι έως ότου πήραν σειρά τα βινύλια. Το χαρτζιλίκι δεν έφτανε για όλα. Επιλεκτικά πάντα. Μετά ήρθε η φωτογραφία και το θέατρο. Ασχολήθηκα και με τα δυο ερασιτεχνικά, αλλά με αξιόλογους συντελεστές. Όλο αυτό το σκηνικό μας οδηγάει φυσιολογικά στον κινηματογράφο.
Η τέχνη που τα συνδυάζει όλα. Μου αρέσουν πάρα πολύ οι Cassavetes, Jodorowski, Diop, Hitchcock, Anders Thomas Jensen, Fassbinder, Kubrick, Kurosawa, Herzog, Pazolini, Jarmous, Malle, Αγγελόπουλος, Δαμιανός, Νικολαΐδης, Μαρκετάκη. Σίγουρα έχω ξεχάσει αρκετούς. Και από βιβλία παίρνω έμπνευση και έχω επηρεαστεί. Όταν ήμουν στο γυμνάσιο ξετρύπωσα δυο βιβλία του πατέρα μου, τα “Ρεμάλια ήρωες” του Τσιφορου, και “το εγχειρίδιο του καλού κλέφτη”, του Πετροπουλου.
Ο Τσιφόρος είχε πλάκα και γούσταρα, αλλά με τον Πετροπουλο κόλλησα. Μιλήσαμε για την Γώγου. Να πούμε και για τα “3 Κ”, Καββαδίας, Καρυωτάκης, Καβάφης. Μου αρέσει πολύ και ο Χρίστος Λάσκαρης. Και από ξένη λογοτεχνία ένα σωρό. Έχω όλα του Irvine Welsh γιατί μου αρέσει η Σκοτσέζικη προφορά (γράφει όπως μιλάνε οι χαρακτήρες του) αλλά και άλλα πολλά, κλασσικά και μη. Τέλος, η τέχνη. Δούλεψα για κάποια χρόνια στην Tate Modern στο Λονδίνο. Εκεί έμαθα και εκτίμησα καλλιτέχνες όπως οι Christian Marclay, Duchamp, Beuys, Richter, Warhol, Bourgois, Rodin, Kandinski, Rothko.
7. Θεωρείς ότι η χώρα μας έχει χώρο για νέες προσπάθειες και νέους ήχους;
Αν και ζω πολλά χρόνια στο εξωτερικό, φροντίζω να είμαι πάντα σε επαφή με το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, μουσικά, κοινωνικά, πολιτικά, κλπ. Βέβαια δεν μπορώ να νιώσω τον παλμό της Ελληνικής νύχτας, της μουσικης σκηνής. Να γνωρίσω τους συντελεστές η να έχω εκ των έσω άποψη. Πάντα υπήρχαν λιγότερο ή περισσότερο καλές προσπάθειες και κάποιοι που ξεχώρισαν. Σαν ένα γενικό σχόλιο, η παγκοσμιοποίηση έχει βάλει τις μουσικές σε καλούπια. Η επιρροή της δυτικής μουσικής είναι καθοριστική και πολυμορφικη, εννοώντας ότι ο Beethoven και οι Stones παίζουν μπάλα στην ίδια ομάδα στο συγκεκριμένο θέμα.
Η συντήρηση της παράδοσης, της λαϊκής μουσικής, της ντοπιολαλιας ας πούμε, αποκτά όλο και περισσότερο νόημα πλέον. Στην Ελλάδα καθόμαστε πάνω σε μια πλούσια Ανατολίτικη κουλτουρα, που έχει αύρα βόρειας Αφρικής και άρωμα Βαλκανίων. Αυτές οι αντιφάσεις είναι που μας έχουν χαρίσει μια πολύχρωμη παράδοση στη μουσική είτε είναι κλαρίνο είτε λύρα είτε μπουζουκι είτε το πιάνο του κυρίου Καλομοίρη (δυτική μουσική). Πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει υγιής συμβίωση παράδοσης και εξελικτικοτητας και ίσως ένα κάλο παράδειγμα είναι αυτό της Ιαπωνίας.
8. Ποια είναι η άποψη σου για την μουσική του σήμερα στην Ελλάδα; Μετάφρασε την ερώτηση όπως εσύ θέλεις!
Όπως σου είπα και πριν είμαι λίγο έξω από το χώρο, δεν έχω άποψη. Κάποια γενικά σχόλια είναι ότι υπάρχουν όλες οι τάσεις και αρκετή πολυφωνία. Επίσης, η μουσική λειτουργεί σαν απόδραση από την σκληρή πραγματικότητά κυρίως σε urban περιβάλλοντα (σαν το hip hop) και σε χρόνια μόνιμης κρίσης. Έτσι πιστεύω ότι έχουν στραφεί πολλοί νέοι στην μουσική, με τον έναν η τον άλλο τρόπο. Αγαπημένοι μουσικοί που μου έρχονται στον νου αυτήν την στιγμή είναι οι Σtella, Κτίρια τη νύχτα, Lost Bodies, Anatolian Weapons, Σείριος Σαββαιδης, Αντώνης Αντωνίου από την γείτονα Κύπρο.
9. Τι φέρνει το μέλλον;
Έχω ήδη κάποια νέα κομμάτια στα σκαριά και θα ήθελα να τα τελειώσω. Εάν περάσουν το τεστ του χρόνου, θα τα παρουσιάσω. Έχω και παράλληλα project και την καθημερινή εργασία. Οπότε το θέμα είναι να βρεθεί ο χρόνος να τα ισορροπήσω όλα αυτά. Όσον άφορά στο μέλλον γενικότερα, νομίζω ότι ο πλανήτης θα ήταν πολύ καλύτερά με πολύ λιγότερο hyper-exploitation στα ενεργειακά και hyper-investement στους πολεμικούς εξοπλισμούς.
10. Για τέλος, τι εύχεται ο Φίλος Φίλου ή αλλιώς Κωνσταντίνος Τασσόπουλος για το έτος που έρχεται;
Να έχετε ένα πλούσιο, δημιουργικό 2023 με νέα μουσική με περιεχόμενο και αξιόλογους καλλιτέχνες με όρεξη. Και προ παντων, υγεία, δημιουργικότητα και λίγη τύχη.
Η νέα δουλειά του Φίλος Φίλου, κυκλοφορεί ψηφιακά και σε limited edition vinyl 300 κόπιες στις 18/11/2022 και είναι διαθέσιμο για pre-order στο site της Veego.
