Oι Bone Rave την τελευταία μέρα του Ιουλίου αποφάσισαν να ανεβάσουν τη θερμοκρασία . Κυκλοφόρησαν ψηφιακά το Virgin’s Milk και τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά…
Δεν είναι νέοι στη δισκογραφία. Η μπάντα από Θεσσαλονίκη ξεκίνησε το 2017 δισκογραφικά και δεν μας έχει απογοητεύσει έκτοτε. Εδώ όμως έχουμε πολλούς λόγους να γουστάρουμε απίστευτα, τον εξής ένα, μοναδικό, ικανό, αναγκαίο και υπεραρκετό. Τρεις λέξεις. Αγγλικά. Rock And Roll.
Αλήθεια το ερώτημα που ταλανίζει πολλούς, τι είναι rock and roll; Έχουν καταναλωθεί αμέτρητες φιάλες αλκοόλ και πακέτα τσιγάρων στην (συνήθως μεθυσμένη) αναζήτηση της απάντησης. Όμως οι Bone Rave το κάνουν για άλλη μια φορά εύκολα με 8 κομμάτια αυτή τη φορά.
Έχουμε και λέμε…
Ξεκινάνε με το Our Desperate Ways . Fuzz riff και τύμπανα… Το τρίο σε μπάζει δυναμικά στο τραγούδι. Η μπασογραμμή δίνει ακόμα περισσότερο νεύρο. Θα μπορούσες να πεις πως είναι μια γκαραζοπανκιά που θυμίζει Wipers στα γρήγορά τους, ίσως με μια δόση βάλτου.
Εκεί που μας να σηκωθείς, έρχεται το Fortune Teller να βάλει σε ψυχεδελικά fuzzαρισμένα μονοπάτια και ανάβεις τσιγάρο και βάζεις το πρώτο ποτό και λικνίζεσαι με τα bongos.
Συνεχίζουμε με το Purple Mold που άνετα με βέπω να το τραγουδάω αγκαλιά με άλλους ομοϊδεάτες μου μεθυσμένους σε κάποιο μπαρ το χειμώνα. Garage punk με πολύ ωραία δουλειά και στα φωνητικά, ενορχήστρωση που οδηγεί σε κρεσέντο και σε 2.45 έχεις το κομμάτι κολλημένο στο κεφάλι σου.
Ακολουθεί το Cave Of Lust . Η μπάντα εδώ χρησιμοποιεί το φλάουτο σε σημείο παράλληλα με τις κιθάρες τα μπονγκος. Ψυχεδέλεια; Ναι . Αλλά υπάρχει και το σκοτεινό, πρωτόγονο rock and roll στοιχείο διάχυτο (όπως και σε όλα τα κομμάτια του album) που δεν σου φέρνει στο μυαλό μαργαρίτες και λειβάδια , αλλά φαινομηρίδες γυναίκες να λικνίζονται στον σαγηνευτικό ρυθμό του άσματος.
Και είμαστε μόνο στα μισά…
Στο Ι Dance Alone έχουμε αλλαγή στο υφάκι, θα μπορούσες να το πεις και ποστ πανκ. Βασικά πες το ό,τι αγαπάς, το κομμάτι έχει υποβλητικό beat και οι κιθάρες γεμίζουν τα αυτιά μέχρι το σημείο που έχει ρολλάκια στο floor tom για να σε ρίξει λίγο και μετά ξέσπασμα.
Το Bloodstains είναι η μόνη διασκευή του album, από Agent Orange. Αλλά πρόκειται για διασκευή, όχι επανεκτέλεση. (για να μην πούμε πόσες διασκευές είναι “εκτελέσεις” από αυτές που στήνουν το κομμάτι στον τοίχο…). Διασκευάρα. Η μπάντα πανέξυπνα ρίχνει το τέμπο του αρχικού κομματιού και το κάνει δικό της. Και αυτό είναι μεγάαααααλη μαγκιά. Ο πανκ χαρακτήρας διατηρείται ατόφιος, αλλά πλέον το κομμάτι είναι από τους Bone Rave και όχι από τους Agent Orange. Δουλειά που θα τη ζήλευαν οι Cramps λέω γω τώρα, αλλά ακούστε το και σεις να πείτε τη δικιά σας άποψη.
Same Insane για τη συνέχεια και εκεί ακούς τα 80’s και τα αιθέρια γυναικεία φωνητικά να κυριαρχούν, έρχεται το κιθαριστικό σόλο με φόρα για να ψεκάσει να σκουπίσει και να τελειώσει το κομμάτι με γκάζι.
Το Howling Eye δεν ξέρω σε ποιο βάλτο θα μπορούσε έχει γεννηθεί αλλά αναδύεται και σε παίρνει μαζί του σε μια δίνη από κιθάρες (κανονικές και ανάποδες σε ηχογράφηση) και πιατίνια. Και κάπου εκεί συνειδητοποιείς πως έχεις αδειάσει το μπουκάλι και το πακέτο…
Το τρίο από Θεσσαλονίκη νομίζω πως μας έχει δώσει την καλύτερη δουλειά του ως τώρα και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να καβατζώσουμε βινυλιάκι που θα κυκλοφορήσει περίπου στα μέσα του Οκτώβρη γιατί 300 κόπιες είναι λίγες. Αν αυτό δεν ξεπουλήσει σε χρόνο μηδέν, σημαίνει πως έχουμε ξεπουληθεί εμείς.
Επίσης αν ακούσετε τίποτα για live, σπεύσατε, είναι Α-ΔΙ-Α-ΝΟ-Η-ΤΟΙ…
Μέχρι τότε ακούτε το εδώ
