Οι Vanden Plas είναι ένα φαινόμενο στη μουσική μας. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα δέκα δίσκους και δεν έχουν απογοητεύσει με κανέναν. Είναι μια σπουδαία μπάντα με εξαιρετικούς μουσικούς και έχει πιστούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο.Andreas και Stephan Lill, όπως και ο Alex Kuntz βρίσκονται στη μπάντα από την ίδρυση της, το 1986. Το 1990 εισχώρησε στη μπάντα ο Torsten Reichert και ο νέος της παρέας ήρθε το 2023, ο Alessandro Del Vecchio. Σταθερό line up και σε όλο τον δισκογραφικό βίο τους από αξιόλογους δίσκους μέχρι αριστουργήματα.
2024 λοιπόν και οι Vanden Plas μας έρχονται με ένα ακόμα άλμπουμ, το “The empyrean equation of the long lost things“. Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια μπάντα που έχει συνθέσει τέσσερις Rock Operas?
Μεγαλείο απλά. Το “κλειδί” στη μουσική τους είναι ο απίστευτος λυρισμός που διαθέτουν και συνδυάζεται υπέροχα με τα συμφωνικά μέρη και την progressive κουλτούρα τους. Εδώ θα ακούσουμε τον Stephan Lill για άλλη μια φορά να παραδίδει μαθήματα βιρτουόζικης κιθαριστικής δουλειάς. Ο Andy Kuntz συνεχίζει να μας προσφέρει παθιασμένες ερμηνείες καθ’ όλη την διάρκεια του άλμπουμ και να μην “χάνει” πουθενά. Το rhythm section συντροφεύει με απόλυτα ταιριαστό τρόπο τους υπόλοιπους. Τα πλήκτρα του Del Vecchio δίνουν τον αναγκαίο νεοκλασσικό τόνο στη μουσική τους.
Ας πάμε στις τέσσερις πρώτες συνθέσεις. Το ομώνυμο δηλαδή και τα “My icarian flight” και “Sanctimonarium“. Είναι κλασσικές progressive metal συνθέσεις με κινηματογραφική αισθητική που κάθε κομμάτι σε αγκαλιάζει με θέρμη. Το πιάνο που ξεκινάει σε κάποια κομμάτια όπως στα δυο πρώτα, προσφέρει έναν πανέμορφο συναισθηματικό τόνο που σε ταξιδεύει. Εντάξει δεν είχαμε καμιά αμφιβολία, ειδικά για τα solos στο “My Icarian flight”.
Στο “Sanctimonarium”,
οι εναλλαγές στα solos μεταξύ κιθάρας και keyboards θα σας φέρουν στο νου Dream Theater σε πιο απλοϊκό στυλ.
Το δεύτερο μέρος του άλμπουμ τώρα. Κόλλημα μεγάλο η εισαγωγή με την μελωδία της κιθάρας στο “The sacrilegious mind machine“. Η ερμηνεία του Kuntz σε όλο το κομμάτι, αποδεικνύει γιατί είναι ένας από τους καλύτερους frontman στον χώρο.
“They call me god“
είναι μια πολύ όμορφη μπαλάντα που στο τέλος έχει μια soundtrack αισθητική που σε κατακλύζει. Πολύ όμορφο πιάνο και πλήκτρα γενικά σε όλο το κομμάτι, πραγματικά κλέβουν την παράσταση μαζί με την ερμηνεία του Kuntz.
Το 15λεπτό “March of the saints” είναι μια πληθωρική σύνθεση που δεν νομίζω ότι θα βρισκόταν καταλληλότερη για το κλείσιμο του άλμπουμ. Ξεκινάει δυναμικά με όμορφες μελωδίες από την κιθάρα και μετά ηρεμεί η φάση με το πιάνο να παίρνει σειρά. Η ατμόσφαιρα είναι επική και επιβλητική. Πληθώρα συναισθημάτων σε όλο το κομμάτι που οι μελωδίες πλήκτρων και κιθάρων είναι στις θέσεις οδηγού και συνοδηγού. Μια σύνθεση που δεν σε κάνει να βαριέσαι με τις συνεχείς αλλαγές που διαθέτει.
Το “The empyrean equation of the long lost things” είναι ακόμα “διαμάντι” για την δισκογραφία των Vanden Plas. Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να συγκρίνουμε με παλαιότερες δουλειές, η καθεμιά είχε τον σκοπό της όταν κυκλοφόρησε. Το νέο άλμπουμ των Vanden Plas δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις σημερινές κυκλοφορίες στο είδος. Είναι ένα πραγματικά θαυμάσιο άλμπουμ με πολλή δουλειά μέσα που ακούγεται πολύ ευχάριστα. Δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο από μια μπάντα που θεωρείται από τις καλύτερες στο χώρο. Το “The empyrean equation of the long lost things” είναι ένα μαγευτικό ταξιδιάρικο άλμπουμ.
