1993. Το έτος που κυκλοφόρησαν το “Thy mighty contract” οι Rotting Christ. Οι Necromantia το “Crossing the fiery path”. Οι Varathron το “His majesty at the swamp”. Τα early ’90s για το Ελληνικό Black Metal ήταν γεμάτα δόξα και αγάπη για την μουσική αυτή. Κάνεις δεν μπορεί να ξεχάσει την αξία αυτών των άλμπουμ και την κληρονομιά που άφησαν στην επόμενη γενιά του είδους παγκοσμίως. Δεν χωράει η παραμικρή αμφιβολία ότι αυτές οι μπάντες μαζί και με τους υπόλοιπους από την Βόρεια Ευρώπη, παρέδωσαν μαθήματα ακραίου Metal. Τα σχήματα αυτά αντιμετώπισαν μεγάλες, σχεδόν ανυπέρβλητες δυσκολίες για να μας αφήσουν αυτά τα έργα τέχνης. Έργα τέχνης που μνημονεύουμε 30 χρόνια μετά, συζητάμε συνέχεια για την επίδραση τους στις επόμενες γενιές και ψαχνόμαστε να βρούμε ένα “ψήγμα”. Δεν υπάρχει. Ούτε σε αυτά, ούτε στα επόμενα.
Τα “Thy mighty contract” και “Non Serviam” άνοιξαν τον δρόμο διάπλατα
Πάντα πρέπει να λέμε κάποια πράγματα για την ιστορία. Χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε τίποτα. Το Black Metal χωρίς τα “Into the pandemonium”, “Under the sign of the black mark”, “Apocalyptic raids”, “De mysteriis dom Sathanas”, “In the nightside eclipse”, “His majesty at the swamp”, “Crossing the fiery path” και “Thy mighty contract” θα ήταν πολύ διαφορετικό. Δεν θα υπήρχε καν στη μορφή αυτή. Βάζω τους Rotting Christ σε αυτή την κατηγορία, όμως αντιμετώπισαν πολλές περισσότερες δυσκολίες για να κυκλοφορήσουν αυτό που ήθελαν και να υπάρξει η αποδοχή. Τα “Thy mighty contract” και “Non Serviam” άνοιξαν τον δρόμο διάπλατα. Μετά ήρθε το συμβόλαιο με την Century Media και τα υπόλοιπα είναι ιστορία γραμμένη με χρυσά γράμματα. Και φανταστείτε να κυκλοφορούσε το “Non Seviam” από τον Hervé τι θα γινόταν.
Οι Rotting Christ κυκλοφόρησαν νέο άλμπουμ, ονομάζεται “Pro Xristou” και είναι το έκτο τους άλμπουμ με την Season of Mist. Το “The Heretics” δημιούργησε προσδοκίες για το τι να περιμένουμε από την ιστορική μπάντα στο μέλλον. Κομμάτια όπως “The raven”, “Heaven and hell and fire”, “Fire, God and fear” και “In the name of God” συγκαταλέγονται ανάμεσα στις καλύτερες συνθέσεις τους για τα χρόνια που βρίσκονται στη Γαλλική εταιρεία. Οι προσδοκίες μεγάλες λοιπόν.
Οι Rotting Christ και η θεματολογία του νέου δίσκου
Το “Pro Xristou” θεματολογικά έχει να κάνει με την αντίσταση που έφεραν οι αφανείς διαχειριστές των αρχαίων αξιών και γνώσεων ενάντια στο κύμα των οργανωμένων θρησκειών όπως είναι ο Χριστιανισμός. Το “Saoirse”, που στα γαελικά σημαίνει “ελευθερία”, ενσαρκώνει το κάλεσμα για απελευθέρωση που ακούγεται από τους φρουρούς της αρχαίων ρητών και σοφίας. Η σύνθεση σας μεταφέρει στους βαθείς στοχασμούς του άλμπουμ, στους ειδικούς σκοπούς του. Την εξύμνηση των αρχαίων αξιών μέσα από τους αιώνες. Η θεματολογία του δίσκου είναι από τις αγαπημένες μου. Ο δίσκος έχει να κάνει ακόμα και με τις αξίες των Βόρειων λαών, όπως στο κομμάτι “Like father, like son”. Είναι ουσιαστικά ένα αφηγηματικό τραγούδι που εξιστορεί την κληρονομιά που περνάει από τον πατέρα στο γιο.
“The coarse of empire: Destruction” και Rotting Christ
Το εξώφυλλο είναι ουσιαστικά ο πίνακας “The coarse of empire: Destruction” του Αμερικάνου ζωγράφου Thomas Cole ο οποίος φιλοτεχνήθηκε το 1836. Ουσιαστικά είναι μια αλληγορική ελαιογραφία. Βασικά αποτελεί το τέταρτο μέρος από τα πέντε έργα του για την επική σειρά “The coarse of empire”. Για την ακρίβεια μας προσφέρει την καταγραφή για την άνοδο και την παρακμή μιας φανταστικής αυτοκρατορίας. Πολλούς στοχαστές τον 19ο αιώνα απασχόλησε η κυκλική φύση των πολιτισμών και η αέναη σύγκρουση του διαχρονικού φυσικού κόσμου και των προοδευτικών ιδεών όπως η βιομηχανοποίηση.
Παραγωγή “κρύσταλλο”
Η παραγωγή πραγματοποιήθηκε στα Devasoundz Studios στην Αθήνα, σε αντίθεση με τον προκάτοχο του που έγινε στα Pentagram Studios. Η μίξη και το mastering πραγματοποιήθηκαν στα Fascination Street Studios στο Örebro της Σουηδίας από τον Jens Bogren. Δηλαδή εκεί που πάει η μισή Σκανδιναβία. Η παραγωγή και ο ήχος γενικά είναι ότι πρέπει για την θεματολογία του δίσκου. Εδώ χρειαζόταν το έπος, η πνευματικότητα και η μυστηριακή ατμόσφαιρα. Το τελικό αποτέλεσμα αντικατοπτρίζει τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά.
Θα μιλήσουμε για το “Pro Xristou” ως μια νέα δουλειά μιας ιστορικής μπάντας που ακούει στο όνομα Rotting Christ
Εδώ δεν ήρθαμε για να μιλήσουμε για ομοιότητες με το παρελθόν. Ψάξτε σε άλλα κείμενα για να δείτε συγκρίσεις με δίσκους της μπάντας προ τριάντα, είκοσι, δέκα ή και πέντε ετών. Θα μιλήσουμε για το “Pro Xristou” ως μια νέα δουλειά μιας ιστορικής μπάντας που έχει προσφέρει τα πάντα στον ακραίο ήχο της χώρας μας με πανάξιους συνοδοιπόρους. Το “Pro Xristou” είναι ένα άλμπουμ επικό και μυσταγωγικό με αρκετές μελωδίες που κουβαλάνε δόξα, νοσταλγία και οργή. Οι κιθάρες οδηγούν το “άρμα” για την κατάκτηση του στόχου αυτού. Heavy metal riffs που έχουν τις ρίζες τους στη Σκανδιναβική παράδοση, ναι το φάντασμα του Quorthon όπως σε κάθε μπάντα του είδος, βρίσκεται εδώ. Οι χορωδίες που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι απόλυτα ταιριαστές και επιτυχείς. Το “Pro Xristou” χαρακτηρίζεται από την απλότητα του. Δεν μπερδεύει τον ακροατή.
“Pix, lax, dax” και “Pretty world, pretty dies” είναι από τα πολύ αγαπημένα μου κομμάτια. Τα θεωρώ ξεκάθαρα extreme gothic metal κομμάτια που σε συνδυασμό με τα ουρλιαχτά του Necromayhem και τον mid tempo ρυθμό που ακολουθούν, τα κάνει να ξεχωρίζουν. Από τα εισαγωγικά λόγια του πρώτου κομματιού μέχρι και το “ᛦᚵᛑᚱᛆᛋᛁᛚ (Yggdrasil)” που σε προϊδεάζει για την καταστροφή που έρχεται στο “Saoirse”.
Το νέο άλμπουμ των Rotting Christ έχει μια χαρακτηριστική βιβλική, μυθολογική και ιστορική αύρα.
Με αυτό θέλω να πω ότι όλα τα κομμάτια συνδέονται μεταξύ τους, χωρίς το άλμπουμ να είναι κατ’ ανάγκη concept. H βιβλική, μυθολογική και ιστορική αύρα του άλμπουμ έβαλε τους Rotting Christ να μας δώσουν ένα απίστευτο performance και ανεβάσουν τον πήχη πολύ ψηλά για την επόμενη δουλειά. Τα singles “The apostate” και “Like father, like son” είναι πανέξυπνα απλά κομμάτια που σε βάζουν κατευθείαν στο “χορό” του “Pro Xristou”. Σου λένε εδώ προσφέρουμε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλύτερα εδώ και τόσες δεκαετίες.
Το “The farewell” είναι μια σύνθεση στηριγμένη σε μελωδίες που φέρνουν την σφραγίδα των Rotting Christ. Την ακούς και λες “Αυτό είναι Rotting Christ.”. Έμεινε στο repeat πολλές φορές, χωρίς να μου προκαλέσει βαρεμάρα. Δίνει υπέροχα την σκυτάλη στο “Pix lax dax”. Εντάξει, υποστηρίξαμε τα κομμάτια που πραγματικά ξεχωρίζουν μέσα στο “Pro Xristou”, όμως και τα “The sixth day” και “La letra de diavolo” δεν υπολείπονται σε αξία. Συνθέσεις που δεν σου περνάει καν η σκέψη να πατήσεις το skip.
Η ομάδα του Necromayhem παραμένει αναπόσπαστο κομμάτι του παγκόσμιου Black Metal τάπητα.
Το “Pro Xristou” συνολικά αξίζει κάθε δευτερόλεπτο που ακούς, όμως χρειάζεται πολλά ακούσματα για το κατανοήσεις. Είναι μια σωστή και δομημένη δουλειά που συνεχίζει την παράδοση των πολύ καλών δίσκων της εποχής Season of Mist. Μετά τους Varathron που κυκλοφόρησαν το εξαιρετικό “The crimson temple”, περίμενα το “Pro Xristou” με ανυπομονησία όντας οπαδός της μπάντας κοντά μια εικοσαετία τώρα και με πολυάριθμες επισκέψεις μου σε εμφανίσεις τους. Το τελικό αποτέλεσμα με δικαίωσε. Η ομάδα του Necromayhem παραμένει αναπόσπαστο κομμάτι του παγκόσμιου Black Metal τάπητα. Το “Pro Xristou” είναι μια ακόμα απόδειξη για αυτό. Το μεράκι και η αγάπη για αυτό που κάνουν δεν κρύβεται, για αυτό συνεχίζουν και στον δεκατοτέταρτο δίσκο τους να παραδίδουν μαθήματα Black Metal.
