Orbit Culture: Ακούσαμε το “The Forgotten”

Θα το λέω συνέχεια μέχρι να γίνω εκνευριστικός, οι Orbit Culture εδώ και μια δεκαετία κυκλοφορούν σπουδαίες δουλειές. Η “μαμά” Σουηδία βγάζει τρομερά πράγματα, άσχετα αν κάποια πρέπει να τα ψάξεις αρκετά για να τα βρεις. Ας πούμε, αυτοί εδώ οι Σουηδοί κυκλοφορούν τα άλμπουμ τους από την Seek and Strike. Η Seek and Strike είναι μια Αμερικάνική εταιρεία που ειδικεύεται στο Deathcore και το Groove metal. Θα ζοριστείς λίγο να τους βρεις κτλ.

Οι Orbit Culture μας κρατάνε το ενδιαφέρον αμείωτο μεταξύ των κυκλοφοριών τους.

Τα “Nija” και “Descent” άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, όπως άλλωστε και τα δυο πρώτα τους, “In Medias res” και “Rasen”. Όμως για μένα στα δυο τελευταία έγινε ο πανικός και το όνομα τους μεγάλωσε. Δεν έκαναν τυχαία περιοδεία με In Flames πριν λίγο καιρό. Οι Orbit Culture μας κρατάνε το ενδιαφέρον αμείωτο μεταξύ των κυκλοφοριών τους. Μεταξύ αυτών κυκλοφορούν EP ως πρόδρομους για την επικείμενη κυκλοφορία τις περισσότερες φορές. Εδώ λοιπόν μετά το σπουδαίο “Descent”, μας φέρνουν το “The forgotten”. Η κυκλοφορία λειτουργεί ως ένα extention του προηγούμενου άλμπουμ. Συνεχίζουν με αυτή την απίστευτη δυναμική Lamb of God meets NWOSDM και την προσκόλληση του Niklas Karlsson στα θέματα που έχουν να κάνουν με Horror movies. Να σημειωθεί ότι αυτή η κυκλοφορία είναι αφιερωμένη στο Fanbase τους.

Το “While we serve” είναι ότι καλύτερο για να ξεκινήσει το “The forgotten”, πραγματικά δεν υπήρχε καλύτερη old school εισαγωγή. Κιθάρες “ξυράφια”, οργισμένα φωνητικά και διαολεμένα στιβαρό rhythm section. Όλα τέλεια, όλα όμορφα. Συνέχεια έχει το “Upheaval” το οποίο είναι πιο experimental από τα κομμάτια του “Descent” και η αλήθεια είναι ότι δεν χωρούσε μέσα στην κυκλοφορία. Είναι ένα αρκετά διαφορετικό κομμάτι, το οποίο το θεωρώ εξέλιξη για την μπάντα. Το ίδιο συμβαίνει και με το σχεδόν οκτάλεπτο “Sound of the Bell”, κομμάτια που αποτελούν έκπληξη για πολλούς οπαδούς.

Η παραγωγή για μια ακόμη φορά σε υψηλά επίπεδα, όπως και το artwork που μου άρεσε αρκετά. Η λογική no song waste, με βρίσκει απολύτως σύμφωνο γιατί μου άρεσαν πάρα πολύ αυτές οι συνθέσεις που έμειναν έξω από το σπουδαίο “Descent”. Το “Sound of the bell” με κέρδισε στιχουργικά, μιας και είναι βασισμένο στα περιστατικά ένοπλης βίας στις ΗΠΑ.

Είμαι από αυτούς που ανυπομονούν για το επόμενο τους βήμα.

Συνολικά, έχουμε έναν τρομερό επαγγελματισμό από μια μπάντα που συνέχεια εξελίσσεται και κατακτά στόχους περιοδεύοντας με μπάντες που θαύμαζε, θαυμάζει και θα θαυμάζει όπως οι Trivium και οι In Flames. Με κυκλοφορίες όπως αυτή που αποτελεί αφιέρωση όπως προείπαμε, η μπάντα γιγαντώνεται και δεν θα αργήσει να κάνει μεγάλες headline περιοδείες. Για την ώρα ανακοινώθηκε Αμερικάνικη περιοδεία για το 2024 με Machine Head, Fear Factory και Gates to Hell την οποία βλέπετε παραπάνω. Είμαι από αυτούς που ανυπομονούν για το επόμενο τους βήμα.