Οι 7REEP είναι το πρώτο album που ήρθε στα χέρια μου σε κασέτα το 2023. Και αν ισχύει αυτό που λένε πως το ποδαρικό θα δείξει πώς θα πάει η χρονιά, αγαπημένες μου συναγρίδες το 2023 θα τα σπάσει! Είναι αυτό που λέμε τα χρειάστηκα, ρε ξεβούλωσαν τα ώτα μου, μου πετάχτηκαν τα τύμπανα όξω κλπ. Kαι όλα αυτά τα έκανε το Unset.
Αλλά ας ξεκινήσουμε με λογική unboxing που είναι και trend σε σας τους νέους. Το εξωφυλλάκι σκοτεινό και μυστηριώδες. 3 αλυσίδες dna; Ίσως είναι 1 για κάθε μέλος του συγκροτήματος ας πούμε. Αν είδα καλά γιατί με ταλανίζεικαι η πρεσβυωπία μου. Μπορεί να είναι κάτι άλλο το εξώφυλλο. Δεν είμαι ειδικός στα εικαστικά, αλλά ό,τι και να είναι σου κινεί την περιέργεια. Και όσον αφορά τη μουσική σας είπα ότι είμαι και περίεργος και κουτσουμπόλης. Unset σημαίνει πολλά πράγματα. Είναι αυτό που δεν έχει ρυθμιστεί. Αυτό που δεν έχει “κάτσει” ακόμα. Οι 7Reep βέβαια είναι μια χαρά ρυθμισμένοι. Και θα σας κάτσουν ακόμα καλύτερα. Άλλωστε είναι στη γύρα από το 2019. Άσχετα με το αν εγώ τους έμαθα προχθές. Είπαμε αυτά είναι τα δύσκολα της επαρχίας.
Και με όλα αυτά στο κεφάλι μου πάτησα το play πάραυτα. Το Unset αποτελείται από 8 κομμάτια . Και μέσα σε λιγότερο από 25 λεπτά η μπάντα τα λέει όλα. Όχι μόνο δεν είναι φλύαροι, αλλά τα κομμάτια είναι τόσο όσο σε διάρκεια. Ίσα να σου κρεμάσει το σαγόνι. Και να το κλείσεις για να σου ξανακρεμάσει. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν γιατί τα πράγματα είναι σοβαρά και πολύ πολύ ενδιαφέροντα.
Messiah’s Knack
είναι το πρώτο κομμάτι του album. Οι κιθάρες ξεκινάνε τσιρίζοντας και δεν έχεις άλλη επιλογή παρά να ακούσεις. Αυτό το σχεδόν ενοχλητικό, σχεδόν ατονάλ αλλά τόσο πορωτικό riff με έκανε να τα αφήσω όλα σε δευτερόλεπτα. Αυτό δε συμβαίνει συχνά. Και μετά μπήκε το κομμάτι. Βαρύ επιβλητικό και σκοτεινό σαν τις κιθάρες του. Γρήγορο για stoner, πολύ βαρύ για grunge. Ακόμα πιο πορωτικό. Αρχίζει η μάχη με τον αυχένα. Ανατριχίλα από κιθάρες δεν παθαίνεις συχνά. Sludge; Doom; Δεν ξέρω. Δεν το ορίζω. Δεν με νοιάζει. Και κάπου μπαίνουν και τα φωνητικά και το σκοτάδι βαθαίνει ακόμα περισσότερο. Και στο δίλεπτο και κάτι ψιλά το κομμάτι σε κόβει. Αφού όμως η κόρη έχει διασταλεί και όλες οι τρίχες έχουν σηκωθεί.
Το Heat
είναι το 3λεπτο που ακολουθεί για να σε στρώσει στον μουσικό κόσμο των 7Reep. ξανά οι επιρροές είναι πολλές μέσα στο κομμάτι, όμως η μπάντα έχει τον μοναδικό τρόπο να τις σερβίρει με εντελώς δικής ταυτότητα. Να πούμε εδώ πως πως όλος αυτός ο ηχητικός ογκόλιθος είναι τα τρια βασικά όργανα (πως λέμε κιθαρομπασοντραμς) και φωνητικά. Και εδώ το σκοτεινό στοιχείο είναι έντονο στη σύνθεση, ίσως λίγο πιο ξεκάθαρο grunge αλλά μέχρι να αποφασίσεις το κομμάτι έχει τελειώσει . Το μόνο σίγουρο είναι πως γουστάρεις τέρμα και συνεχίζεις ακάθεκτος.
Στο Dropped
δεν έχουμε αλλαγή διάθεσης αλλά εμβάθυνση στο συναίσθημα που σου μεταδίδουν τα βαριά ακόντα που φτύνει η κιθάρα αλύπητα. Ένα σκαλί πιο κάτω τα φωνητικά και ψαχνεσαι να βρεις τι σε χτύπησε. Ωστικό κύμα που σε παρασέρνει αλύπητα.
Το Οwn
που ακολουθεί είναι κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη πάντα, κομμάτι που θα ζήλευαν όλες οι stoner-grunge μπάντες εκεί έξω. Και δεν μιλάω μόνο για τις ελληνικές. Τα φωνητικά είναι σε φάση growl και εδώ η έκφραση είναι μοναδική. Ένταση; Στα τέρματα. Απλωμένες μπαγκέτες στα πιατίνια; Σίγουρα. Παραμορφωμένες κιθάρες ; Ε πώς αλλιώς ντε; Τα παιδιά ξέρουνε πως να αποδώσουν αυτό που πρέπει. Και με έχουν στο τσεπάκι με τις μικρές διάρκειες στα κομμάτια. Για να αρχίσω να μετριάζω το ταρακούνημα του αυχένα θα πρέπει να το περάσω τουλάχιστον 2 βόλτες το κάθε κομμάτι τους.
Το Autosuggestion
ξεκινάει με σχεδόν grunge αισθητική. Μπασογραμμή αξιοπρόσεχτη. Διπλά καραψυχεδελικά φωνητικά. Μια νότα κράτημα στη φωνή και εκεί ξεσπάει η μπάντα . Πανέξυπνο κομμάτι. 2 κύκλοι και ένα βαρύ και ασήκωτο solo -riff για τελειώμα. Δεν χρειάζεται να είσαι φλύαρος για να πορώσεις τον ακροατή σου.
Με το Sinking
θα βουλιάξεις εύκολα στην post punk αισθητική του. Στο λέει άλλωστε. Και εκεί που νομίζεις πως ξέρεις τι θα γίνει, ο ρυθμός σπάει, η κιθάρα αλλάζει εφέ και το τραγούδι παίρνει άλλη μορφή.
Το Hunting The Sky
είναι η πιο ψυχεδελική στιγμή του δίσκου. Στους στίχους γενικά δεν πρόλαβα να εμβαθύνω, αλλά νοιώθω σαν να μας λένεμια καταραμένη ιστορία για κάτι άπιαστο, μάταιο. Αλλαγές στα παιξίματα και στις διαθέσεις. Όχι για να μας δείξουν τα παιδιά τι μπορούν να κάνουν. Είμαι σίγουρος πως μποροούν πολύ περισσότερα. Αλλά για να χρωματίσουν το κομμάτι και να εκφραστούν.
Το Fill/Feel
πατάει παλι σε μια post punk βάση αλλά ταξιδεύει και αλλού. Έχουμε πάλι το στοιχείο που το κομμάτι χτίζει και ξεφεύγει σε ένα ντελιριακό κρεσέντο. Μέχρι που κόβεται απότομα από την κιθάρα. Ψυχεδελοshogaze κιθάρες και το μπάσο να δίνει γραμμή σε synth τόνους σχεδόν στα φωνητικά που θυμίζουν καθολική ψαλμωδία.
Γενικά το Unset των 7Reep είναι τόσο πολυμορφικό όσο και όμορφο. Και το ιδιαίτερο είναι πως παρότι οι επιρροές του είναι πολλές, η ηχητική υπογραφή της μπάντας είναι ξεκάθαρη. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με την αναλογική ηχογράφηση του πράγματος. Σιγουρα αν μη τι άλλο βοηθάει. Η Patari Records σκόραρε και πάλι. Ξεχωριστό; Το λιγότερο. Θα το γουστάρετε πολύ; Αν το αυτί σας είναι ανοιχτό σίγουρα. Αν λάβουμε υπόψη πως τα αλεξίπτωτα, τα μυαλά και τα αυτιά για να δουλεύουν πρέπει να είναι ανοιχτά, το Unset βοηθάει πολύ στο τελευταίο.
Ακούστε το και παραγγείλετέ το εδώ.
Ακολουθήστε τους 7Reep για να τα μαθαίνετε πρώτοι, μην τα περιμένετε όλα από εμάς, ΕΔΩ
