The boy and the Heron ή αλλιώς Το αγόρι και ο Ερωδιός, είναι η νέα βραβευμένη ταινία του Hayao Miyazaki. Δεν σας κρύβω πως είναι από τους αγαπημένους μου και αυτό γιατί όχι μόνο καταφέρνει όλα του τα animation να είναι πατροπαράδοτα στο χέρι αλλά γιατί περνά βαθιά μηνύματα στο κοινό του.
Όσοι είναι γνώστες καταλαβαίνουν τι εννοώ. Δεν είναι ένα απλά παιδικά έργο, αλλά αφορά όλες τι ηλικίες που έχουν ανάγκη να νιώσουν και να αναλογιστούν πολλά.
Επιστρέφει μετά από δέκα χρόνια απουσίας με την πιο φιλόδοξη δουλειά του. Ευτυχώς για εμάς, πρόσφατα δήλωσε πως δεν θα αποτελέσει τελικά το κύκνειο άσμα του. Σχεδιάζει να συνεχίσει να δημιουργεί για όσο αντέχει.
The boy and the Heron
Η νέα του ταινία μιλά για τον χρόνο που χρειάζεται κάποιος ώστε να αποδεχτεί τον χαμό που έχει βιώσει μέσα από τον θρήνο. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτό είναι κάτι εσωτερικό και προσωπικό για τον κάθε ένα, όπως έκανε και ο ίδιος ο δημιουργός Hayao Miyazaki. Όπως είχαμε αναφέρει εδώ, είναι μια βιωματική ιστορία του Hayao, καθώς μας μεταφέρει στον χαμό της μητέρας του, κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.
O Μαχίτο είναι ένα 12χρονο αγόρι που χάνει τη μητέρα του στον Β’ Παγκόσμιο. Καταφεύγει με ότι έχει απομείνει από την οικογένειά του στην εξοχή για να αρχίσει μια νέα ζωή. Γνωρίζει τη νέα του μητέρα και τον αδερφό που θα έρθει αργότερα.
Μια μικρή ανάλυση
Εδώ να αναφέρω πως τα γραφικά είναι εξαιρετικά και πιστεύω πως τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει το στύλ του στο σκίτσο αλλά και στην μελαγχολία αυτή που βγάζουν οι δημιουργίες του. Μοιάζουν τόσο ζωντανές σα να ξεπηδούν οι φλόγες μπροστά στα μάτια σου. Κάτι παρόμοιο είχαμε δει και στο Grave of the Fireflies του 1988.
Επιστρέφει με αυτή την ας πούμε ρετρό σταθερότητα του παρελθόντος αποδίδοντας την θλίψη του κεντρικού χαρακτήρα με αλληλουχίες σταθερών εικόνων. Αυτό μπορεί να σε μπερδέψει αν δεν είσαι μαθημένος. Και φυσικά ο Hayao κάνει συχνά αναφορά της φύσης. Κάτι τέτοιο βλέπεις και στο The boy and the Heron αφού κάνει μια αναπάντεχη παύση για να επιτρέψει στον πρωταγωνιστή να θρηνήσει.
Όπως και σε πολλά έργα του, έτσι και εδώ υπάρχει μια λεπτή γραμμή ή ένας μεσάζοντας, που διαχωρίζει τον κόσμο των ζωντανών από τους νεκρούς. Είναι τόσο λεπτή αυτή η μεμβράνη που είναι σα να σε οδηγεί σε ένα λαβύρινθο.
Ο μίτος που ξετυλίγει ο Μαχίτο, είναι ο Ερωδιός που εμφανίζεται μπροστά του και ξεκινά να του ταρακουνά τον κόσμο. Κάτι παρόμοιο βλέπουμε και στο ‘Ταξίδι στην χώρα των θαυμάτων‘ ή αλλιώς Spiriter Away.
Η ταινία αυτή, θα σε αφήσει με ερωτήματα σίγουρα. Αν και κλείνει λίγο απότομα σε σχέση με άλλα έργα του, θα πρέπει να αναρωτηθείς εσύ ο ίδιος τι σημαίνει αυτό.
Μουσική επένδυση
Η ταινία ντύνεται μουσικά από τον Ιάπωνα συνθέτη Joe Hisaishi ενώ στο τραγούδι της ταινίας ακούγεται η Kenshi Yonezu.
Tips:
Aν θεωρείται ακριβό σπορ τον κινηματογράφο, μπορείτε να δείτε προβολές που πραγματοποιούνται μέσα στην εβδομάδα και είναι οικονομικότερες.
Επίσης υποστηρίξτε τις αίθουσες τις γειτονιάς σας 🙂
